sympathie voor andere religie

[Jyoti 0]

Misschien een beetje een vreemd topic, vage titel ook maar ik weet even niet hoe ik het beter moet uitdrukken. Het is ook meer gewoon nieuwsgierigheid dan dat ik echt over iets wil discussiëren ofzo hoor. Ik vraag me gewoon af of jullie dat hebben dat je met een andere religie dan die van jezelf een soort van \"ding\" hebt, dat je je er erg toe aangesproken voelt, je er op een of andere manier erg bij thuisvoelt, het erg mooi vindt ofzo. Dan bedoel ik dus niet dat je denkt dat alles wat die religie leert, waar is ofzo, dat hoeft niet (en als je dat geloofde, zou er vast ook weinig zijn dat je tegenhield om je zelf bij die religie aan te sluiten). Eerder zo van, ik geloof niet dat hierin \"de waarheid\" zit of alleszins geen waarheid die ik niet terugvind in mijn eigen geloof, maar ach, wat is het toch móói, wat weet het me toch te bekoren!

Volgens mij blijf ik vaag klinken, sorry. Vinden jullie dit enigszins herkenbaar, of totaal niet? Misschien heb ik dat ook wat makkelijker doordat ik via mijn studie vrij uitgebreid in aanraking gekomen ben met verschillende religies, mensen die minder bezig zijn met andere religies gaan er vast ook minder snel schoonheid in zien, maar misschien snappen een aantal mensen wel wat ik bedoel. En als ik zo nieuwsgierig mag zijn, bij welke religie heb je dat dan, en wat is het dan dat je zo aanspreekt, als je dat überhaupt zelf weet?

[Eulogía 0]

Ik heb zelf wel eens sympathie voor mensen met andere religies, bv. moslims of boeddhisten, maar dan eerder omdat ik hen graag het evangelie zou willen vertellen.

[Annatar 0]

Ik heb het wel bij andere religies. Het jodendom spreekt me aan door de nadruk op studie en het authentieke gebedsleven. Vooral de chassidische stroming vind ik aantrekkelijk door haar diepe mystiek en doorleefde spiritualiteit met bijna magische uitstraling.

De Islam spreekt me aan als historisch fenomeen. Vooral de intereactie tussen christenen, joden en moslims in Middeleeuws Spanje en de filosofische en culturele kruisbestuiving die daar heeft plaatsgevonden is mateloos boeiend.

Dat is uberhaupt het meest interessant van de religiestudie: te zien waar de wederzijndse beïnvloeding zit. Bijvoorbeeld de omgang van de geniale kerkvader Origenes met de joodse rabbijnen die onmiskenbaar maar tegelijkertijd ongrijpbaar is. Dat spreekt me aan.

[Eulogía 0]

Joden, helemaal vergeten. Voor joden en moslims had ik altijd veel sympathie, maar vooral meerdere jaren geleden. De laatste tijd heb ik weer meer aandacht voor boeddhisten (net als in mijn vroegste jeugd ).

[Olorin 155]

Ai, lastig. Ik heb een grote interesse in het middeleeuws katholicisme. Welk middeleeuws katholicisme? Ow, juist dié ontwikkelingen boeien me. Maar goed, de middeleeuwen boeien me gewoon, daar kan het ook door komen.

Maar goed, dat is nog steeds christendom, dus daar hou ik maar even over op.

Verder heb ik wel iets met oude mythische verhalen. Maar goed, dat is niet het zelfde als sympathie hebben voor een religie, maar eerder houden van dergelijke verhalen.

Het Jodendom. Heb ik wel sympathie voor. Deels omdat ze vaak de underdog zijn geweest in de geschiedenis. Het heeft iets, zo'n uitstraling dat ik het soms jammer vind dat ik geen Jood ben. Zo'n hechte gemeenschap met hun eigen subcultuur en doorleefde riten en een prachtige traditie. En enerzijds heeft het christendom haar wortels er in liggen, maar anderzijds hebben zij ook niet 2000 jaar stil gestaan en hebben ze sinds dien ook hun verdere ontwikkeling door gemaakt.

[Annatar 0]

Quote:

Op zaterdag 08 mei 2010 22:55:54 schreef Olorin het volgende: Het Jodendom. Heb ik wel sympathie voor. Deels omdat ze vaak de underdog zijn geweest in de geschiedenis. Het heeft iets, zo'n uitstraling dat ik het soms jammer vind dat ik geen Jood ben. Zo'n hechte gemeenschap met hun eigen subcultuur en doorleefde riten en een prachtige traditie. En enerzijds heeft het christendom haar wortels er in liggen, maar anderzijds hebben zij ook niet 2000 jaar stil gestaan en hebben ze sinds dien ook hun verdere ontwikkeling door gemaakt.

Je zou zelfs kunnen zeggen dat joden en christenen dezelfde bron hebben: de oude Israëlitische religie. Zowel het christendom als het rabbijnse jodendom zijn een verwerking van die religie maar de een is niet uit de ander voortgekomen. Ze zijn in hoge mate tegelijkertijd opgekomen.

[Dubito 0]

Jediism, omdat ik me afvraag of ze het echt serieus menen.

[Jyoti 0]

Het verbaast vast niemand dat ik een enorm "ding" heb met het hindoeïsme.

Bij uitbreiding ook met de Hare Krishna's, enerzijds heeft het iets komisch, die hele verwesterde aanpassing van een intrinsiek oosterse religie (waarin ze dan ook een massa culturele elementen klakkeloos overnemen en met anderen dan weer zo los omspringen), maar ik vind het erg prettige mensen en kan er erg van genieten om met hen gesprekken te voeren over hindoeïstische geschriften enzo.

[Annatar 0]

Ik ben een keer bij de Hare Krishna in hun Amsterdamse tempel geweest voor een werkstuk voor het vak "Inleiding religiewetenschappen". Ik heb toen een bijeenkomst meegemaakt waarin flink wat mantra "gechant" werden. Daarna heb ik ook de maaltijd met hen gebruikt en over hun overtuiging gesproken maar het viel me op dat ze een grote bekeringszin hebben en op zich weinig inhoudelijke kennis van de hindoeïstische filosofie hadden. Het beperkt zich voornamelijk tot de door hun stichter zwaar becommentarieerde versie van de Bhagavad gita en de, wederom zwaar becommentarieerde, Srimad bhagavatam. Al met al vond ik ze lastig te plaatsen.

Het probleem met hindoes vind ik dat de aard van hun geloof zodanig is dat ze het christendom altijd proberen te "absorberen" en in hun eigen systeem te assimileren. Ze lijken zeer tolerant en willen Jezus best aannemen als guru of als mogelijke manifestatie van Vishnu maar daardoor halen ze juist de "clue" van Jezus weg. Ze incorperen hem in hun zwaar dualistische wereldbeeld en verdrinken het christendom zo een beetje in suikerwater.

Als je in gesprek gaat met moslims en joden is de dialoog in mijn ogen veel eerlijker. Dan kun je praten over de verschillen en proberen tot begrip te komen. Bij de hindoes krijg je altijd het idee dat iedereen evenveel gelijk hebt maar door een achterdoortje wordt je uiteindelijk altijd hun denksysteem ingeduwd.

Vroeger had ik er wel meer interesse voor maar op het bovenstaande ben ik een beetje afgeknapt.

[Think 0]

Het Boeddhisme, omdat het geen God kent, leert hoe je praktisch aan je eigen 'verlossing' kunt werken (al geloof ik - gelukkig - niet in reïncarnatie, karma of ziel). Het komt op mij over als een voornamelijk praktische en vreedzame religie, waar je wat aan hébt als je het beoefent, in de zin van milder, minder gehecht, toleranter en minder extremistisch te worden. Bij andere religies werkt het vaak omgekeerd: hoe meer je er in zit, hoe intoleranter je wordt. Maar het vergt nogal wat discipline, de boeddhistische praktijk beoefenen. En alle volksgeloof in goden, demonen, gebeden die ze er in Tibet door de leer van de Boeddha hebben gemengd, heb ik ook niet zo heel veel. Overigens is er op FT ooit een heel felle discussie geweest of boeddhisme nou zo vreedzaam is, maar die was te pittig en breedsprakig om me in te kunnen verdiepen.

[Annatar 0]

Als je wilt zien of het boeddhisme vredig is zijn er genoeg bewijzen dat ze dat inderdaad is. Er zijn ook genoeg bewijzen dat ze dat niet is. Bijvoorbeeld in Thailand, Nepal en Sri Lanka waarin naam het boeddhisme hele volksstammen worden onderdrukt.

Het is denk ik zoals met iedere andere religie, ideologie of non-ideologie... al te menselijk.

[Jyoti 0]

Ik knap er zelf niet zo op af merk ik, ik zie het ook niet als oneerlijk, het is gewoon hoe hun religie werkt denk ik dan. Het is ook een stuk deel van het verschil tussen het westerse denken over religie en het oosterse denken over religie, ik heb de indruk dat waarheidsclaims daar gewoon op een andere manier behandeld worden. Een manier die dialoog misschien moeilijk maakt, maar niet noodzakelijk onmogelijk denk ik. Ik moet zeggen dat ik serieuze gesprekken over de verschillen tussen het christendom en het hindoeïsme nooit aangegaan ben met mijn hindoeïstische vrienden, maar dat kwam dan vooral door de taalbarriere die dat soort gesprekken erg lastig maakt. Ik heb me zelf ook wel eens schuldig gemaakt aan het praten over Christus in termen die de eigenheid niet uit de verf lieten komen, maar met mijn gebrekkige Hindi kwam ik ook niet verder dan het vertalen in hindoeïstische concepten. Nuja, mijn gesprekspartner was een veertienjarig meisje dat nooit buiten het Indiase platteland geweest was en nauwelijks wat wist over andere religies, dus zelfs als ik wel vloeiend Hindi kende weet ik niet of ik het haar duidelijk had kunnen maken.

Wat je daar aanhaalt is trouwens wel een reden dat ik me enorme vragen stel bij "bekeringscijfers" van christelijke kerken in India. Ik vraag me vaak af hoeveel van die mensen die "Jezus aangenomen hebben" nog steeds hindoe zijn.

En de Hare Krishna's, ja, ze zijn erg eenzijdig (hoewel er ook wel bij zijn die er een wat bredere en beter geïnformeerde kijk op hebben hoor), en de manier waarop ze hun stichter zo idoliseren heb ik ook weinig mee (nuja, dat hele ding van eer voor de guru zit er bij de hindoes natuurlijk sterk in, maar zij hebben er dan als westerse groeperingen toch ook wel een beetje een vreemde draai aan gegeven denk ik dan). Maar all in all blijf ik het een sympathieke club vinden. Ik ben in Delhi wel eens in hun tempel geweest, daar vond ik ze wat minder interessant, maar met degenen die ik hier al ontmoet heb, heb ik aangename contacten gehad, kwam ook weinig bekeringsgezind over. Nuja, eind deze maand ga ik eens een paar daagjes naar hun tempel in Durbuy, benieuwd hoe dat loopt.

Ik merk trouwens dat hindoevrienden een grote rol in mijn geloofsgroei gespeeld hebben, op een of andere manier heeft net het van nabij meemaken van hun religie mij als christen erg geïnspireerd, niet om hindoeïstischer te worden oid, maar om christelijker te worden. Maar dat klinkt misschien iets te vaag.

Het is trouwens ook de ultieme bron van relikitsch met veel bling-bling, dat doet me ook wel wat natuurlijk.

[Jyoti 0]

Quote:

Op zaterdag 08 mei 2010 23:46:39 schreef Think het volgende: En alle volksgeloof in goden, demonen, gebeden die ze er in Tibet door de leer van de Boeddha hebben gemengd, heb ik ook niet zo heel veel.

Haha, typisch, dat is dan net de vorm van boeddhisme waar ik het meeste mee heb. Tibetaans-boeddhistische kloosters hebben zo'n gevoel voor ritueel, iets wat ik in pakweg zenboeddhisme een beetje lijkt te missen (trouwens wel even met de disclaimer dat ik erg weinig weet over zenboeddhisme hoor, dat Tibetaanse boeddhisme ben ik wel een beetje mee vertrouwd omdat ik wel in een paar van die kloosters heb rondgehangen). Als mensen waren de boeddhisten die ik ontmoet heb trouwens wel fantastische, zachtmoedige, rustige mensen. Ook hun heiligdommen straalden erg veel sereniteit uit, in tegenstelling tot de heksenketel die die hindoes er toch altijd van weten te maken.

[Annatar 0]

Quote:

Op zaterdag 08 mei 2010 23:50:58 schreef Iriacynthe het volgende: Ik knap er zelf niet zo op af merk ik, ik zie het ook niet als oneerlijk, het is gewoon hoe hun religie werkt denk ik dan. Het is ook een stuk deel van het verschil tussen het westerse denken over religie en het oosterse denken over religie, ik heb de indruk dat waarheidsclaims daar gewoon op een andere manier behandeld worden. Een manier die dialoog misschien moeilijk maakt, maar niet noodzakelijk onmogelijk denk ik.

Ik begrijp dat ze is het Oosten fundamenteel anders denken dan in het Westen en dat je daardoor altijd op een hermeneutische barriere stuit. Maar dat is dus dan ook direct de reden van mijn irritatie: ze proberen mijn denkwijze aan die van hun te onderwerpen door de schijnbaar relativistische aanpak. Door het christendom in hindoeïstische categorieën te beschrijven zit je al aan "hun kant" van de muur. Zij zullen nooit aan mijn kant gaan zitten. Dat is mijn irritatie een beetje.

Maar er is ik denk ik sowieso minder noodzaak tot dialoog omdat we nauwelijks een gedeeld verleden hebben.

Quote:

Ik heb me zelf ook wel eens schuldig gemaakt aan het praten over Christus in termen die de eigenheid niet uit de verf lieten komen, maar met mijn gebrekkige Hindi kwam ik ook niet verder dan het vertalen in hindoeïstische concepten.

Meestal kom je al snel uit bij de schijnbare overeenkomsten tussen Jezus en Krishna. Jezus de mensgeworden God en Krishna de avatar van Vishnu. Daar lijk je elkaar te vinden. Het probleem is dat je wanneer je theologisch gaat kijken je altijd tot de conclusie komt dat de Krishna als avatar van Vishnu in christelijke categorieën, wat natuurlijk per definitie een vertaling is, neerkomt op docetisme en dus fundamenteel anders is dan de christelijke incarnatieleer. Daar ga je de mist in. Je spreekt als het ware twee verschillende talen die hetzelfde klinken maar iets heel anders betekenen.

Quote:

Het is trouwens ook de ultieme bron van relikitsch met veel bling-bling, dat doet me ook wel wat natuurlijk.

Samen met het katholicisme denk ik. Ik denk dat de winkeltjes van een gemiddeld Maria-heiligdom de hindoekitch aardig bij kunnen houden.

[Jyoti 0]

Quote:

Op zaterdag 08 mei 2010 22:55:54 schreef Olorin het volgende: Ai, lastig. Ik heb een grote interesse in het middeleeuws katholicisme.

Het míddeleeuws katholicisme? Ik ken geen enkele protestant die zo kathofiel is als jij.

Goed, het is de zelfde religie, maar iets hebben met andere denominaties binnen de zelfde religie is misschien wel enigszins vergelijkbaar. Ik begin dan weer grappig genoeg net dat hele evangelische gedoe wel te waarderen, ik bedoel, er is ook een hoop waar ik helemaal niks mee heb, maar ik vind het geweldig dat die evangelo's zo blij en enthousiast zijn. Kan ook erg eenzijdig worden natuurlijk, maar op zich vind ik mensen die gewoon echt blij zijn met hun geloof wel iets hebben, het moet niet altijd zo onenthousiast en doodserieus zijn als dat ze de blijde boodschap in veel katholieke parochies weten te brengen.

[Jyoti 0]

Quote:

Op zaterdag 08 mei 2010 23:59:49 schreef Bonaventura het volgende: [...]Ik begrijp dat ze is het Oosten fundamenteel anders denken dan in het Westen en dat je daardoor altijd op een hermeneutische barriere stuit. Maar dat is dus dan ook direct de reden van mijn irritatie: ze proberen mijn denkwijze aan die van hun te onderwerpen door de schijnbaar relativistische aanpak. Door het christendom in hindoeïstische categorieën te beschrijven zit je al aan "hun kant" van de muur. Zij zullen nooit aan mijn kant gaan zitten. Dat is mijn irritatie een beetje.

Hmmm, ik zie je punt wel, loop er zelf niet zo tegen aan.

Die manier waarop zij alles weten te assimileren doet me trouwens ook ergens wel wat denken aan hoe het christendom erg veel heidense zaken gekerstend heeft.

Quote:

Maar er is ik denk ik sowieso minder noodzaak tot dialoog omdat we nauwelijks een gedeeld verleden hebben.

True. Zeker hier is het ook niet zo erg belangrijk aangezien het hindoeïsme hier ook niet echt een maatschappelijk agendapunt is zoals de islam dat bvb wel is door de grote aanwezigheid van moslims en alle integratievraagstukken die daarmee samenhangen enzo. Hoewel er volgens mij in Nederland wel een grotere hindoegemeenschap is dan bij ons? Mij interesseert het eigenlijk vooral omdat de evoluties binnen het christendom in India me wel boeien, en in een zodanig door het hindoeïsme doordrongen land is het wel een heel goede vraag hoe de boodschap van Christus overgebracht kan worden op een manier die relevant is voor de mensen in hun culturele context maar toch ook recht doet aan de eigenheid van het christendom.

Quote:

[...]Meestal kom je al snel uit bij de schijnbare overeenkomsten tussen Jezus en Krishna. Jezus de mensgeworden God en Krishna de avatar van Vishnu. Daar lijk je elkaar te vinden. Het probleem is dat je wanneer je theologisch gaat kijken je altijd tot de conclusie komt dat de Krishna als avatar van Vishnu in christelijke categorieën, wat natuurlijk per definitie een vertaling is, neerkomt op docetisme en dus fundamenteel anders is dan de christelijke incarnatieleer. Daar ga je de mist in. Je spreekt als het ware twee verschillende talen die hetzelfde klinken maar iets heel anders betekenen.

Absoluut waar. In het voorbeeld dat ik aanhaalde ging het trouwens nog om iets veel basaler dan dat hoor, het tienernichtje van mijn gastheer zag dat ik een kruisje omhad en vroeg "wat is dat?" en ik wist er in mijn crappy Hindi niet beter op te antwoorden dan dat dat mijn "voorkeursgod" was (daarbij de term gebruikend die in het hindoeïsme gebruikelijk is om aan te geven voor welk van de zovele goden een hindoe een devotie heeft). Enerzijds natuurlijk hopeloos tekortdoend aan de werkelijkheid, anderzijds wel de beste manier om in een vreemde taal en voor een tiener met weinig kennis van godsdiensten kort en bondig duidelijk te maken waar dat vreemde juweeltje over ging.

Quote:

[...]Samen met het katholicisme denk ik. Ik denk dat de winkeltjes van een gemiddeld Maria-heiligdom de hindoekitch aardig bij kunnen houden.

True, die kant van het katholicisme spreekt me dan ook mateloos aan. Is trouwens iets waarin het hindoeïsme en het katholicisme erg op elkaar lijken vind ik. Voor hindoes is het alleen nog veel meer alomtegenwoordig, terwijl het tenminste in deze contreien voor de gemiddelde katholiek al lang afgedaan is onder het mom van primitief en naïef gedoe waar mensen onder de zestig niks meer mee hebben.

[Credible 0]

Quote:

Op zaterdag 08 mei 2010 23:27:34 schreef Iriacynthe het volgende: Bij uitbreiding ook met de Hare Krishna's

Zag ze vandaag nog chantend door de stad gaan. Die mantra blijft meteen in mijn hoofd hangen.

Ik vond het vroeger gewoon 'wel leuk', heb twee prima weken in Rhadadesh gehad maar nooit de behoefte of bedoeling om mij aan te sluiten.

Een van de gebeurtenissen die heeft bijgedragen aan mijn bekering staat in verband met de Hare Krishna, misschien dat ik daardoor een verknipt soort sympathie voel.

[Hongerige Wolf 0]

Toen ik nog een heiden was, was ik zeer actief geïnteresseerd in andere (oosterse) religies, met name Hare Krishna. Het leek me wel wat voor mij, maar uiteindelijk zag ik er van af. Deels vanwege de redenen die Bonaventura al gaf - het is een soort verschraald hindoeïsme - en ook vanwege het feit dat het gewoon een sekte is, en ik doe het toch al zo slecht in groepen, dus tja. Ik lees wel soms nog Hare Krishna-literatuur en kijk er dingen over op televisie. Verder lees ik veel over het jodendom en de islam, maar dat is meer (historische) interesse, niet echt sympathie. Naar mijn overtuiging kunnen ze beter christen worden.

[Robert Frans 1.653]

Ik heb zelf heel veel met mooie, natuurlijk uitgevoerde en vooral authentieke rituelen. Dus ik vind het erg mooi als ik een gelovige, van welke religie dan ook, op geheel natuurlijke en kundige wijze, een bepaalde rite zie uitvoeren.

Het ontroerde me om in een moskee de moslims de salaat te zien verrichten en in een film als Seven years in Tibet vind ik de beelden en riten uit het Tibetaanse boeddhisme erg fraai om te zien. Ook vond ik het mooi om in een boekje over de joodse riten in huis en synagoge te lezen.

Maar ook een kerkdienst in de gereformeerde gemeente deed mij op een bepaalde wijze iets. Een volle, echt consequent sober ingerichte kerk, waarin men een dienst houdt zoals men dat zo'n beetje al eeuwenlang doet, inclusief hele noten en vrouwen met hoedjes, dat proef je als het ware. Daar zindert iets, en ik kan er niet de vinger op leggen.

Ik heb, vrees ik, dus "de meeste sympathie" voor eeuwenoude religies met uitgebreide of in elk geval hele eigen en authentieke rituelen, prachtige tempels of godshuizen, een niet al te bizarre leer waar zelfs nog wijsheid in zit en ook bezielde volksdevoties.

[Eulogía 0]

Quote:

Op zaterdag 08 mei 2010 23:50:58 schreef Iriacynthe het volgende: Wat je daar aanhaalt is trouwens wel een reden dat ik me enorme vragen stel bij "bekeringscijfers" van christelijke kerken in India. Ik vraag me vaak af hoeveel van die mensen die "Jezus aangenomen hebben" nog steeds hindoe zijn.

Aangezien in sommige delen van India enorm veel vervolging is tegen christenen die eerst hindoe waren, ga ik er vanuit dat deze radicaal, doelbewust zich hebben bekeerd en het hindoeïsme hebben afgezworen. Anders denk ik dat ze de vervolging wel zouden kunnen tegenhouden als ze alleen maar zouden zeggen dat ze ook nog de hindoeïstische goden aanbidden.

[The Black Mathematician 82]

Zoals denk ik veel andere atheïsten (iig Think) heb ik ook iets met het boeddhisme. Dan neig ik wel weer meer naar het Theravada boeddhisme, omdat de bodhisattvaverering in het Mahayana boeddhisme me teveel aan goden- of heiligenverering doet denken. Het Tibetaanse boeddhisme doet daar ook aan mee, maar trekt me vanwege hun inzichten over dromen, een onderwerp dat me altijd heeft geïnteresseerd. Ook Zen vind ik interessant omdat het zo ontzettend haaks op logica staat. De meeste religies vind ik ook vaak in strijd met de logica, maar daar probeert men vaak nog recht te praten wat krom is. Zen is wat dat betreft heel eerlijk en probeert nergens logisch te zijn. Integendeel, men zoekt juist de tegenstrijdigheden op.

Mogelijk meer met het boeddhisme heb ik iets met het shintoïsme. Dat is in mijn ogen de meest poëtische religie die ik ken, omdat het zo dicht bij de natuur staat. Mijn interesse in Japan speelt hier overigens ook een rol in. Ik denk wel dat terwijl ik wel een boeddhist zou kunnen worden, nooit een shintoïst zou kunnen worden.

[Think 0]

Quote:

Op zondag 09 mei 2010 09:06:56 schreef Hongerige Wolf het volgende: Toen ik nog een heiden was [...]

Heiden? Wat was je dan? Dat doet me denken aan Germaanse en Romeinse religies, polytheïsme, Wodan, Odin, Jupiter, Minerva. Of ben je soms een Wiccan geweest?

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op zondag 09 mei 2010 11:14:07 schreef Think het volgende: [...]Heiden? Wat was je dan? Dat doet me denken aan Germaanse en Romeinse religies, polytheïsme, Wodan, Odin, Jupiter, Minerva. Of ben je soms een Wiccan geweest?

Met heiden bedoel ik: geen christen. Het was ironisch bedoeld.

[Jyoti 0]

Quote:

Op zondag 09 mei 2010 09:49:21 schreef Eulogía het volgende: [...]Aangezien in sommige delen van India enorm veel vervolging is tegen christenen die eerst hindoe waren, ga ik er vanuit dat deze radicaal, doelbewust zich hebben bekeerd en het hindoeïsme hebben afgezworen. Anders denk ik dat ze de vervolging wel zouden kunnen tegenhouden als ze alleen maar zouden zeggen dat ze ook nog de hindoeïstische goden aanbidden.

Dat is mogelijk, ik betwijfel ook niet dat het voor velen echt een radicale breuk is, maar het zou me niet verbazen als er ook mensen zijn die de twee prima weten te verenigen zonder dat dat voor hun aanvoelen inconsequent is. Maar dat is slechts een bedenking van mij, niet gestoeld op enig bewijs hoor (hoewel het misschien nog interessant is om ooit onderzoek naar te gaan doen ).

[Henriëtte 0]

Admod note: Onnodige reactie verwijderd.