Het huwelijk

[Mark1987 0]

Hoe ziet een Bijbels huwelijk eruit? In de Bijbel wordt er op meerdere malen gesproken, het is één van de meest terugkerende thema's. We zijn zelfs de bruid van Christus, dus in zekere zin gaan wij ook het huwelijk in met Jezus.

Ik ben vooral benieuwd hoe jullie dit qua autoriteit zien. In Efeze 5:21-33 worden daar wat bijbelse richtlijnen over uiteen gezet, die op zich voor zich spreken, maar waar in de loop der tijd wat scheve beelden over zijn ontstaan. Vanaf de zondeval is de relatie tussen de man en vrouw enigszins verstoort door de volgende vloek die God tegen de vrouw uitsprak:

Je zult je man begeren,

en hij zal over je heersen. (Genesis 3:16b)

Door de geschiedenis heen zie je dat dit inderdaad is gebeurd: de vrouw wordt onderdrukt door de man. Tijdens de feministische beweging in de jaren 60 is dit gecorrigeerd, maar er zijn tevens negatieve aspecten bijgekomen. De vrouw en man zijn gelijkwaardig, maar zijn verschillend, ze hebben verschillende eigenschappen en kwaliteiten. En veel vrouwen proberen tegenwoordig gelijk te zijn aan de man, en dat gaat niet.

Mijn kijk op Efeze 5:21-33 is het volgende. De orde qua autoriteit in het huwelijk is: Christus is het hoofd van de man, en de man is het hoofd van de vrouw. De schrijver geeft hier dus aan dat de vrouw deze positie moet innemen. Het griekse woord dat hier gebruikt wordt voor 'gezag erkennen' (NBV) of 'onderdanig zijn' (NGB51) is hupotasso?, wat letterlijk betekent dat de vrouw zich onder haar man moet werpen.

De man en vrouw hebben uiteraard allebei hun persoonlijke wandel en relatie met God, maar in hun huwelijk en qua autoriteit is het dus Christus, man, vrouw.

De man heeft in feite nog de zwaarste taak: hij moet zijn vrouw liefhebben zoals Christus de gemeente lief heeft. Jezus heeft Zijn leven gegeven voor de gemeente, en mannen moeten dus ook bereid zijn hun leven voor hun vrouw te geven. Het griekse woord wat gebruikt wordt voor dat liefhebben is agape, de goddelijke liefde. Het is de liefde die niks terug vraagt van de ander, in tegenstelling tot bijv. eros, romantische liefde.

Ik geloof dat als man en vrouw allebei deze rol in het huwelijk nastreven dat je een zeer gelukkig huwelijk krijgt. Daarbuiten is het altijd onzeker, en loopt het vaak stuk.

Wat denkt Credible over de verhouding tussen man en vrouw binnen het huwelijk?

[Annatar 0]

Ik denk dat man en vrouw elkaar binnen het huwelijk moeten beminnen zoveel ze kunnen. Alle mensen zijn verschillend dus ieder huwelijk ziet er anders uit. Kernwoorden zijn volgens mij genegenheid, gelijkwaardigheid, eerlijkheid, stabiliteit, trouw en liefde.

Een hele klus dus. Zelf heb ik de makkelijke weg gekozen.

[Holla 0]

Mooi antwoord Bonaventura. Daar ben ik het mee eens

[Dunya 0]

Daar ben ik het ook mee eens. Ik denk dat de verhoudingen tussen man en vrouw vanzelf lopen zoals ze lopen in een goed huwelijk. Veel vrouwen - waaronder ikzelf - voelen sowieso wel de behoefte een sterke/slimme man naast zich te hebben die hen kan beschermen in de ruimste zin van het woord. Het belangrijkste is dat je er voor elkaar bent, elkaar steunt en respectvol met elkaar omgaat, hoe de verhoudingen ook liggen.

[Naeva 182]

Ik ben het ook met Bonaventura eens.

[Olorin 154]

En ook ik ben het met Bonaventura eens.

[Skippy 0]

Ik ook. Je kunt niet een algemene regel maken van wie de leiding heeft in een huwelijk, alsof je het over een fabriek hebt. Ik denk sowieso dat man en vrouw samen de leiding hebben.

[Gast Anon_phpbb]

Nieuwsgierigheidje van mij: wie van degenen die reageert, of de TO, is zelf getrouwd?

[Holla 0]

naeva, en ik, en verder weet ik het niet. Alhoewel ik een 'newly-wed' ben, ik ben 4 maanden getrouwd. Bijna.

[Dunya 0]

Ik woon een jaar samen.

[Piebe 84]

Ik denk dat mannen en vrouwen niet hetzelfde zijn, maar wel gelijkwaardig.

'Want wat weet gij, vrouw, of gij de man zult zalig maken? Of wat weet gij man, of gij de vrouw zult zalig maken?' (1 Kor 7,16)

[Dunya 0]

Ik denk dat ieder mens niet hetzelfde is maar wel gelijkwaardig, ongeacht geslacht. Natuurlijk zijn er typisch mannelijke en vrouwelijke eigenschappen, maar ik vind dat daar tegenwoordig teveel nadruk op ligt. Laat iedereen zijn wie hij of zij is, zonder daar direct een label op te plakken.

[Mark1987 0]

Quote:

Op donderdag 28 januari 2010 17:31:39 schreef Skippy het volgende: Ik ook. Je kunt niet een algemene regel maken van wie de leiding heeft in een huwelijk, alsof je het over een fabriek hebt. Ik denk sowieso dat man en vrouw samen de leiding hebben.

Hoe onderbouw je dat, bijbels gezien?

---

Samengevoegd:

Quote:

Op donderdag 28 januari 2010 16:57:05 schreef Bonaventura het volgende: Ik denk dat man en vrouw elkaar binnen het huwelijk moeten beminnen zoveel ze kunnen. Alle mensen zijn verschillend dus ieder huwelijk ziet er anders uit. Kernwoorden zijn volgens mij genegenheid, gelijkwaardigheid, eerlijkheid, stabiliteit, trouw en liefde.

Uiteraard ben ik het hier ook mee eens, maar ik denk dat er uiteindelijk toch wel meer komt kijken bij een huwelijk toch. Hoe kijk jij dan bijvoorbeeld aan tegen teksten als Efeze 5:21-33?

Quote:

Een hele klus dus. Zelf heb ik de makkelijke weg gekozen.

Dapper hoor

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op donderdag 28 januari 2010 17:53:49 schreef Dunya het volgende: Ik woon een jaar samen.

Ik neem aan dat je bedoelt dat je niet getrouwd bent?

[Skippy 0]

Quote:

Op donderdag 28 januari 2010 17:58:21 schreef Mark1987 het volgende: [...] Hoe onderbouw je dat, bijbels gezien?

Genesis 2:18: "God, de HEER, dacht: Het is niet goed dat de mens alleen is, ik zal een helper voor hem maken die bij hem past."

Wij denken misschien bij 'helper' al snel aan een hulpje, maar het Hebreeuwse woord betekent dat absoluut niet. Het ging hier om een krachtige, gelijkwaardige hulp, omdat de man het niet alleen kon. Er is bij de schepping dus helemaal geen sprake van iemand die onder Adam staat, maar iemand die naast hem staat.

Genesis 3:16: "en hij [de man] zal over je heersen." God spreekt hier de gevolgen uit van de zondeval, en Hij zegt dat de man over de vrouw ZAL heersen. Dus niet dat hij over haar MOET heersen, maar hij ZAL heersen.

Hieruit kun je opmaken dat dit in het hof van Eden nog niet het geval was. Dus toen de schepping nog was zoals God hem bedoeld had, heerste de man niet over de vrouw. Anders had God het niet als een gevolg van de zondeval genoemd.

Efeze 5:21: "Aanvaard elkaars gezag uit eerbied voor Christus." Wat veel mensen niet weten (mede doordat de NBG en de Statenvertaling het verkeerd vertaald hebben), is dat deze zin in het Grieks vastzit aan de zin dat de vrouw het gezag van haar man moet erkennen. Dus eerst staat er dat we ons naar elkaar moeten schikken (mannen dus ook aan vrouwen), en dan licht Paulus er iets uit.

Quote:

Mijn kijk op Efeze 5:21-33 is het volgende. De orde qua autoriteit in het huwelijk is: Christus is het hoofd van de man, en de man is het hoofd van de vrouw. De schrijver geeft hier dus aan dat de vrouw deze positie moet innemen. Het griekse woord dat hier gebruikt wordt voor 'gezag erkennen' (NBV) of 'onderdanig zijn' (NGB51) is hupotasso?, wat letterlijk betekent dat de vrouw zich onder haar man moet werpen.

Volgens mij staat er niet dat een vrouw zich onder haar man moet werpen. Ik heb begrepen dat er zoiets staat als 'zich schikken naar haar man'. Dat vind ik al veel minder 'onderdanig' overkomen.

Ik denk dat het ook goed is deze tekst met de ogen van die tijd te lezen. Wij pikken er steeds het zinnetje over de rol van de vrouw uit, maar in de brief van Paulus lag de nadruk op de rol van de man. Dat een vrouw zich moet schikken naar haar man was in die tijd de normaalste zaak van de wereld, maar dat de man zijn vrouw moet liefhebben en respecteren was revolutionair.

Dus moeten we dit zo letterlijk opvatten dat we 2000 jaar later eruit concluderen dat de vrouw moet gehoorzamen aan haar man? Of zou de ware betekenis van deze brief voor ons niet in dat ene zinnetje over de vrouw liggen?

Verder baseer ik me op de praktijk. Mijn vader is niet de leider van het gezin, dat zijn mijn ouders allebei. En dat gaat al ruim dertig jaar goed.

Vaak is het mijn vader die initiatief neemt, want hij heeft gewoon zo'n karakter. Maar als mijn moeder het ergens echt niet mee eens is, laat ze dat ook duidelijk weten en dan krijgt ze in veel gevallen ook haar zin (dat hangt maar net van de situatie af). Dat is heel goed, want daardoor heeft ze mijn vader van fouten behoed. Ik ben blij dat we niet zo'n traditionele rolverdeling in ons gezin hebben.

---

Samengevoegd:

Nog iets: het woordje 'hoofd' betekende in de Efeze-brief waarschijnlijk 'oorsprong' en niet leidinggevende.

[Robert Frans 1.549]

Het huwelijk is ook, zo had ik begrepen, het ultieme beeld van Christus liefde voor zijn Kerk. Zoals de verhouding tussen Christus (de Bruidegom) en de Kerk (zijn Bruid) is, zo dient de verhouding tussen man en vrouw te zijn. Met alles erop en eraan. Zoals Christus nieuw leven schenkt, zo mogen man en vrouw nieuw leven schenken of het in elk geval niet tegenhouden.

Ik ben zelf niet getrouwd, ik wil ook niet trouwen, dus ik laat het aan de getrouwden hier over om dat beeld in alle rust te overwegen en in je door te laten dringen.

[Piebe 84]

Dat denk ik ook RobertF, doch heb ik begrepen van meneer Deelder dat huwelijk alleen maar rijmt op gruwelijk en afschuwelijk.

[Robert Frans 1.549]

Er is ook een reden dat men spreekt van de heilige huwelijkse staat. Omdat daar de meeste martelaren uit voorkomen.

[Jyoti 0]

Mark, hoe zie je dat in de praktijk dan gebeuren? Wat houdt het concreet in dat de man het hoofd van de vrouw is? Moet ik dat opvatten als dat ik mijn man in alles zou moeten gehoorzamen zonder ruimte voor een eigen (afwijkende) mening? Betekent het dat we beslissingen samen in overleg maken, maar dat mijn man uiteindelijk de eindverantwoordelijkheid heeft over een beslissing? Allebei de versies zou je denk ik wel uit die tekst kunnen halen (en vast nog een hoop meer), maar ik vind het wel een enorm verschil.

Wat Bonaventura schreef, kan ik me denk ik wel in vinden, maar he ja, ik ben nog niet getrouwd en heb ook geen concrete plannen, ik zal dan wel zien hoe de rolverdeling zich ontwikkelt.

[Piebe 84]

Quote:

Op donderdag 28 januari 2010 19:22:00 schreef RobertF het volgende: Er is ook een reden dat men spreekt van de heilige huwelijkse staat. Omdat daar de meeste martelaren uit voorkomen.

[Piebe 84]

Quote:

Op donderdag 28 januari 2010 20:04:24 schreef Iriacynthe het volgende: Wat Bonaventura schreef, kan ik me denk ik wel in vinden, maar he ja, ik ben nog niet getrouwd en heb ook geen concrete plannen, ik zal dan wel zien hoe de rolverdeling zich ontwikkelt.

Weet je zeker dat jullie hetzelfde bedoelen met de veilige weg?

[Eli7 0]

Quote:

Op donderdag 28 januari 2010 19:10:56 schreef Piebe het volgende: Dat denk ik ook RobertF, doch heb ik begrepen van meneer Deelder dat huwelijk alleen maar rijmt op gruwelijk en afschuwelijk.

Doet me een beetje denken aan een gedicht dat tot de standaardliteruur voor het vak relatievermogensrecht behoort. Van Willem Elsschot.

Het Huwelijk

Toen hij bespeurde hoe de nevel van de tijd

in d'ogen van zijn vrouw de vonken uit kwam doven,

haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had doorkloven

toen wendde hij zich af en vrat zich op van spijt.

Hij vloekte en ging te keer en trok zich bij de baard

en mat haar met de blik, maar kon niet meer begeren,

hij zag de grootse zonde in duivelsplicht verkeren

en hoe zij tot hem opkeek als een stervend paard.

Maar sterven deed zij niet, al zoog zijn helse mond

het merg uit haar gebeente, dat haar toch bleef dragen.

Zij dorst niet spreken meer, niet vragen of niet klagen,

en rilde waar zij stond, maar leefde en bleef gezond.

Hij dacht: ik sla haar dood en steek het huis in brand.

Ik moet de schimmel van mijn stramme voeten wassen

en rennen door het vuur en door het water plassen

tot bij een ander lief in enig ander land.

Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad

staan wetten in de weg en praktische bezwaren,

en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren,

en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.

Zo gingen jaren heen. De kindren werden groot

en zagen dat de man die zij hun vader heetten,

bewegingloos en zwijgend bij het vuur gezeten,

een godvergeten en vervaarlijke aanblik bood.

[Mark1987 0]

Quote:

Op donderdag 28 januari 2010 18:40:10 schreef Skippy het volgende: [...] Genesis 2:18: "God, de HEER, dacht: Het is niet goed dat de mens alleen is, ik zal een helper voor hem maken die bij hem past." Wij denken misschien bij 'helper' al snel aan een hulpje, maar het Hebreeuwse woord betekent dat absoluut niet. Het ging hier om een krachtige, gelijkwaardige hulp, omdat de man het niet alleen kon. Er is bij de schepping dus helemaal geen sprake van iemand die onder Adam staat, maar iemand die naast hem staat. Genesis 3:16: "en hij [de man] zal over je heersen." God spreekt hier de gevolgen uit van de zondeval, en Hij zegt dat de man over de vrouw ZAL heersen. Dus niet dat hij over haar MOET heersen, maar hij ZAL heersen. Hieruit kun je opmaken dat dit in het hof van Eden nog niet het geval was. Dus toen de schepping nog was zoals God hem bedoeld had, heerste de man niet over de vrouw. Anders had God het niet als een gevolg van de zondeval genoemd. Efeze 5:21: "Aanvaard elkaars gezag uit eerbied voor Christus." Wat veel mensen niet weten (mede doordat de NBG en de Statenvertaling het verkeerd vertaald hebben), is dat deze zin in het Grieks vastzit aan de zin dat de vrouw het gezag van haar man moet erkennen. Dus eerst staat er dat we ons naar elkaar moeten schikken (mannen dus ook aan vrouwen), en dan licht Paulus er iets uit. [...] Volgens mij staat er niet dat een vrouw zich onder haar man moet werpen. Ik heb begrepen dat er zoiets staat als 'zich schikken naar haar man'. Dat vind ik al veel minder 'onderdanig' overkomen.

Ik weet wat het hebreeuwse woord voor helper betekent. Het is hetzelfde woord wat elders in de Bijbel voor de Heilige Geest wordt gebruikt, en betekent dus zeker niet 'slaafje' of 'hulpje'. In die zin ben ik het met je eens. Toch zien we duidelijk dat als Adam en Eva zondigen, God Adam ter verantwoording roept, niet Eva, terwijl zij degene was die in eerste instantie fout ging. Ze zagen ook pas dat ze naakt waren toen Adam had gezondigd, niet nadat Eva had gezondigd. Adam en Eva waren dus absoluut gelijkwaardig, maar niet gelijk qua autoriteit in het huwelijk. Buiten het huwelijk is er trouwens geen verschil.

Zoals ik ook al zei moet de man niet over zijn vrouw heersen, maar dit is dus een vloek die God had uitgesproken, oftewel een gevolg van de zondeval, en niet zoals God het had bedoeld. Heersen over en onderwerpen aan is echter iets heel anders. Heersen over komt uit van de man, onderwerpen aan is iets wat de vrouw moet doen.

Quote:

Ik denk dat het ook goed is deze tekst met de ogen van die tijd te lezen. Wij pikken er steeds het zinnetje over de rol van de vrouw uit, maar in de brief van Paulus lag de nadruk op de rol van de man. Dat een vrouw zich moet schikken naar haar man was in die tijd de normaalste zaak van de wereld, maar dat de man zijn vrouw moet liefhebben en respecteren was revolutionair. Dus moeten we dit zo letterlijk opvatten dat we 2000 jaar later eruit concluderen dat de vrouw moet gehoorzamen aan haar man? Of zou de ware betekenis van deze brief voor ons niet in dat ene zinnetje over de vrouw liggen?

Helemaal mee eens. Zoals ik ook al zei ligt de moeilijkste taak bij de man: hij moet zijn vrouw liefhebben zoals Christus de kerk lief had en voor haar stierf. Dát is de echte opgave. Maar als de man zijn vrouw zó lief heeft en zo goed voor haar zorgt, dan is het voor de vrouw toch ook geen enkel probleem om zich te onderwerpen aan haar man?

Quote:

Verder baseer ik me op de praktijk. Mijn vader is niet de leider van het gezin, dat zijn mijn ouders allebei. En dat gaat al ruim dertig jaar goed. Vaak is het mijn vader die initiatief neemt, want hij heeft gewoon zo'n karakter. Maar als mijn moeder het ergens echt niet mee eens is, laat ze dat ook duidelijk weten en dan krijgt ze in veel gevallen ook haar zin (dat hangt maar net van de situatie af). Dat is heel goed, want daardoor heeft ze mijn vader van fouten behoed. Ik ben blij dat we niet zo'n traditionele rolverdeling in ons gezin hebben.

En toch geloof ik niet dat dit is wat de Bijbel leert. Natuurlijk kan dit gewoon goed gaan, maar er zijn ook genoeg voorbeelden in de (christelijke) wereld waar het totaal anders gaat. Een vrouw die haar man totaal domineert, en de man die zijn positie als hoofd gewoon niet inneemt. Het is heel simpel: het hoofd van een gezin zijn is een hele zware taak, en God heeft die aan de man gegeven. Niet aan de vrouw, en niet aan beide.

Het is de man die de grotere opdracht krijgt, zoals je zelf in feite ook al zei: hij moet zijn vrouw liefhebben zoals Christus Zijn kerk, en zelfs voor haar stierf. Als de man er naar streeft zijn vrouw zo lief te hebben en goed voor haar te zorgen, dan is het voor de vrouw geen enkele moeite om zich te onderwerpen aan haar man.

[Jyoti 0]

Quote:

Op donderdag 28 januari 2010 21:30:43 schreef Mark1987 het volgende: Een vrouw die haar man totaal domineert

Dat is dan weer het andere uiterste en helemaal niet het ideaal dat Skippy voorstelt. Ik vind het enigszins oneerlijk om dat als tegenargument te gebruiken aangezien dat evenzeer afwijkt van het idee van gelijke plaats en gedeelde autoriteit/verantwoordelijkheid als de situatie waarin de vrouw onderworpen is aan de man.

[Piebe 84]

Quote:

Op donderdag 28 januari 2010 20:57:40 schreef Eli7 het volgende: [...] Doet me een beetje denken aan een gedicht dat tot de standaardliteruur voor het vak relatievermogensrecht behoort. Van Willem Elsschot. Het Huwelijk Toen hij bespeurde hoe de nevel van de tijd in d'ogen van zijn vrouw de vonken uit kwam doven, haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had doorkloven toen wendde hij zich af en vrat zich op van spijt. Hij vloekte en ging te keer en trok zich bij de baard en mat haar met de blik, maar kon niet meer begeren, hij zag de grootse zonde in duivelsplicht verkeren en hoe zij tot hem opkeek als een stervend paard. Maar sterven deed zij niet, al zoog zijn helse mond het merg uit haar gebeente, dat haar toch bleef dragen. Zij dorst niet spreken meer, niet vragen of niet klagen, en rilde waar zij stond, maar leefde en bleef gezond. Hij dacht: ik sla haar dood en steek het huis in brand. Ik moet de schimmel van mijn stramme voeten wassen en rennen door het vuur en door het water plassen tot bij een ander lief in enig ander land. Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren, en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat. Zo gingen jaren heen. De kindren werden groot en zagen dat de man die zij hun vader heetten, bewegingloos en zwijgend bij het vuur gezeten, een godvergeten en vervaarlijke aanblik bood.

Prachtig!