Keuze voor volwassendoop

[Dianne16 0]

Hallo,

Sinds ik een relatie met mijn vriend heb ben ik na gaan denken over de verschillende kerken waarin wij kerken.

Hij gaat naar een evangelische kerk, en ik naar een gereformeerd vrijgemaakte kerk.

Onderandere het onderwerp doop kwam aan de orde..

na veel lezen bidden en praten met diverse mensen van mijn en zijn kerk ben ik er wel een beetje uit..

Ik voel mij meer thuis in een evangelische kerk, zowel de invulling van de dienst, het hele kerkleven daar, alles kan niets moet, maar ook met de volwassendoop.

Ik vind hier waarheid in..

Nu alleen nog het probleem dat we volgend jaar gaan trouwen, en dat ik dus nog een jaar thuis woon, en dus naar een kerk \"moet\" waar ik me eigenlijk niet erg thuis voel, en het niet erg eens ben met de leer..

Iemand tips?

En ik moet dit ook nog aan mijn ouders gaan vertellen.. iemand tips hoe ik dit kan doen? Ik vind dit vrij eng namelijk..

Iemand ervaring?

[Eulogía 0]

Hoe doe je dat nu? Ga je nu de ene keer naar zijn gemeente en de andere keer naar jouw gemeente?

[dingo 166]

Je ouders zullen (imo terecht maar dat terzijde) niet met je eens zijn maar wat is daar verder eng aan? Als je trouwplannen hebt, ben je naar ik aanneem volwassen en in staat je eigen beslissingen te nemen en dat zullen je ouders ook beseffen. Daarnaast wat zouden ze moeten doen? Je huis uitjagen? Zelfs als ze dat zouden willen, wat ik niet geloof, wat dan nog? Trouw je wat eerder en minder uitgebreid als dat je nu van plan bent, maar hoeft dus geen echt probleem te zijn. De enige reden dat je het eng vindt, is denk ik dat je niet ten volle overtuigd ben dat je vriend en jij gelijk hebben mbt de volwassendoop en je bang bent van je sokken ge***d te worden.

[Dianne16 0]

In het weekend ben ik wel vaak daar, dus dan gaan we naar zijn gemeente..

En eng, ik heb niet zo'n goede band met mn ouders.. vertel ze niet zoveel over dingen die er spelen.. natuurlijk weten ze wel dat we er mee bezig zijn.. maar dat ik al bijna een keuze gemaakt heb..

en qua het gelijk hebben, daar ben ik niet bang voor, ik het het gevoel dat God dit met me wil, daar ben ik niet bang voor..

[Propje 0]

Quote:

Op zaterdag 15 augustus 2009 20:00:43 schreef Dianne16 het volgende: Ik voel mij meer thuis in een evangelische kerk, zowel de invulling van de dienst, het hele kerkleven daar, alles kan niets moet, maar ook met de volwassendoop. Ik vind hier waarheid in..

hoe bedoel je dat je er waarheid in vind? baseer je je keuze enkel op het fijne gevoel.. en heb je behalve dat gevoel, ook echt redenen om de leer zoals die bij je oude kerk geleerd werd, nu plots te verwerpen?

ik vind je opmerking 'alles kan niets moet' nogal eng.. lijkt me niet echt een argument om voor een bepaalde kerk te kiezen.. lijkt dan bijna alsof je een kerk kiest die wel past bij je levensstijl ipv dat je je levensstijl aanpast aan Gods leer.

[Eulogía 0]

Quote:

Op zondag 16 augustus 2009 08:56:36 schreef Dianne16 het volgende: In het weekend ben ik wel vaak daar, dus dan gaan we naar zijn gemeente..

Ow, dus als het nog ongeveer een jaar duurt en je rekent dat een jaar 52 weken heeft en je gaat gemiddeld bv. om de week naar zijn gemeente, dan gaat het dus totaal om zo'n 26 weken dat je nog naar je oude gemeente gaat. Misschien ga je ook nog met vakantie en dan ga je misschien nog minder vaak naar de oude gemeente. En als je ongemerkt nog wat vaker naar zijn gemeente gaat, zijn het misschien nog zo'n 20 keer

Maar het mooiste zou zijn als je er gewoon open en direct met je ouders over zou kunnen praten. Ook nadat je uit huis bent en getrouwd bent en je je daarna laat dopen, zal dat ook een breuk zijn met de traditie van je ouders. Ik ben ook gedoopt als twintiger terwijl mijn ouders ook van mening waren dat ze mij als baby hadden gedoopt. Het zal voor ouders altijd even wennen/schrikken zijn, omdat het tegen traditie ingaat.

Als je naar een evangelische gemeente gaat, zul je wel in meer dingen keuzen maken die botsen met traditie.

Edit:

Nog ter informatie aan 'niet-evangelischen': ik weet niet of Dianne16 het ook zo bedoelt, maar wat evangelischen vaak een 'gevoel' noemen, is vaak in feite een innerlijke zekerheid/overtuiging. Het is in feite een geloof, een zeker weten, maar dat is iets wat je van binnen zo 'voelt' / zeker weet; tenminste, zo ervaar ik het. Het is dus niet een emotionele ervaring, maar een zekerheid/overtuiging in het hart.

[Étoile 0]

en het gaat niet alleen tegen traditie in, maar tegen dat wat jouw ouders denken dat God wil. Kinderdoop is iets wat God wil volgens velen. In hun ogen lijkt het dus alsof jij kiest voor iets wat God helemaal niet wil. Dat is moeilijk voor ze, hou daar rekening mee in je gedrag en houding.

[*nath* 0]

Je ouders kunnen je toch niet verplichten om nog naar hun kerk te blijven gaan? Ik denk dat je gerust zelf moet kunnen beslissen naar welke kerk je gaat, ook al is het niet een kerk waar je ouders volledig achter kunnen staan. Het gaat om jouw geloof. En ze moeten blij zijn dat je gelooft en het is goed dat je zo serieus met je geloof bent dat je ook opzoek gaat naar een kerk waar jij je goed bij voelt.

De doop levert (helaas) de meeste discussies op. De traditionele kerken zeggen dat je eerst gedoopt moet worden voor je belijdenis kan doen. En zij zeggen daar Gods wil mee te doen. En zo zeggen evangelische gemeenten dat zij Gods wil doen door het opdragen van kinderen en de volwassendoop.

Ik ken je dilemma, want dat heb ik ook meegemaakt. Niet zozeer ik tegenover mijn ouders, maar wel mijn ouders en ik tegenover mijn grootouders. Mijn opa had zelfs het idee dat wij God een mes in zijn rug staken, toen wij vertelden dat we ons wilden laten dopen.

Ik vind dat je gewoon eerlijk tegen je ouders moet zijn. Dat je met je vriend mee wilt gaan, omdat je je daar beter bij voelt. Het gaat om jouw geloof en niet om wat je ouders vinden wat je moet geloven en hoe je moet geloven.

[Dannyr 37]

Ik denk dat ouders altijd blij moeten zijn, of het nu zo is dat hun kind belijdenis doet, of zich volwassen laat dopen. Het feit dat een kind dit wil, en waarom hij of zij dat wil is namelijk het allerbelangrijkste, ook voor God, want Hij ziet het hart aan.

Ik ben zelf baptist(noem mezelf liever gewoon christen!) dus wij hanteren de volwassendoop, maar als een hervormdgezinde belijdenis doet, dan kan ik dat alleen maar toejuichen, omdat men hierdoor zichtbaar te kennen wil geven dat men met Jezus verder wil, en dat is de essentie achter de symbolische handelingen.

Uiteraard kan je altijd nog (wel in liefde) met elkaar van gedachte wisselen over kinderdoop, volwassendoop en belijdenis. Maar ik denk dat we er niet een te groot punt van moeten maken over wat 'beter'of 'bijbelser'

Iemand kan er ook voor kiezen helemaal niet meer naar de kerk te gaan en het geloof los te laten, en dat vind ik veel triester eerlijk gezegd. Ik denk dat sommige mensen zich weleens te druk maken over het HOE en uit het oog verliezen wat nu het WAAROM van de doop is. Ik acht dat 2e namelijk het allerbelangrijkste

[Raido 0]

Quote:

Hij gaat naar een evangelische kerk, en ik naar een gereformeerd vrijgemaakte kerk. Onderandere het onderwerp doop kwam aan de orde..

Wat kwam er aan de orde? Alleen het moment wanneer je gedoopt moet worden of ook de achterliggende gedachte? Er is namelijk niet per definitie iets fout van volwassendoop of kinderdoop. Het ligt er heel erg aan hoe de kerk en daardoor vaak ook jij, daar tegenaan kijkt.

Quote:

na veel lezen bidden en praten met diverse mensen van mijn en zijn kerk ben ik er wel een beetje uit.. Ik voel mij meer thuis in een evangelische kerk, zowel de invulling van de dienst, het hele kerkleven daar, alles kan niets moet, maar ook met de volwassendoop. Ik vind hier waarheid in..

En die volwassendoop, die moet? Je bent immers gedoopt dus zou ik me zomaar voor kunnen stellen dat je dan niet nog een keer gedoopt hoeft te worden.

Quote:

Nu alleen nog het probleem dat we volgend jaar gaan trouwen, en dat ik dus nog een jaar thuis woon, en dus naar een kerk \"moet\" waar ik me eigenlijk niet erg thuis voel, en het niet erg eens ben met de leer..

Waarin ben je het dan niet eens met de leer en hoe is dat bij die andere gemeente vastgelegd?

[Dianne16 0]

Quote:

Op maandag 17 augustus 2009 09:40:51 schreef Harm-Jan het volgende: [...]Wat kwam er aan de orde? Alleen het moment wanneer je gedoopt moet worden of ook de achterliggende gedachte? Er is namelijk niet per definitie iets fout van volwassendoop of kinderdoop. Het ligt er heel erg aan hoe de kerk en daardoor vaak ook jij, daar tegenaan kijkt. [...]En die volwassendoop, die moet? Je bent immers gedoopt dus zou ik me zomaar voor kunnen stellen dat je dan niet nog een keer gedoopt hoeft te worden. [...]Waarin ben je het dan niet eens met de leer en hoe is dat bij die andere gemeente vastgelegd?

Qua leer, de doop, ik ben overtuigt door dingen die God mij in de bijbel liet zien, dat dit (voor mij) de juiste keuze is, en niet de kinderdoop..

Ook de liederen, als we opwekking in de kerk willen zingen moet dat allemaal gekeurd worden.. terwijl God zei, heb je vijanden lief, en dan zouden we uit volle borst een psalm moeten zingen:

Ps.140:7: “Werp, Heer, vuur neer op hen allen. Laat kolen

gloeien op hun hoofd. Doe hen voorgoed in diepten vallen, waarin de

vlam niet wordt gedoofdâ€.

Ps. 106:3: Heer, wij zijn zondig, wij zijn boos

als onze vaadren goddeloos

die in egypte U verachtten,

en voor uw wondren doof en blind,

U bij de schelfzee niet gedachten,

uw gunsten sloegen in de wind

Ik heb daar niet een erg fijn gevoel bij als ik dat zing..

Ook al die regeltjes.. als je wil trouwen in de kerk moet je allebei als kind gedoopt zijn en allebei belijdenis gedaan hebben, anders zegent de dominee je niet in..

WE hebben hier ook over gepraat, als mijn vriend het allemaal eens zou zijn met de kinderdoop dan wilde hij ons wel inzegenen, anders niet..

dan denk ik echt, waar gaat het om?

Je wil samen een zegen over je huwelijk vragen, maakt het uit dat je sommige dingen anders ziet? Je geloofd toch?

[Andere Jas 2]

Hoevaak zingen jullie die psalmen dan in de kerk? Vergelijk ook eens voor de grap Opwekking 281 tegen psalm 42 En moet je per se je gevoel volgen? Volgens mij wordt daartegen in de bijbel meer gewaarschuwd, hetzij in andere woorden, dan tegen regeltjes. Sterker nog, alle oud testamentische profeten riepen op tot het volgen van de regels die God had gesteld in zijn verbond met het volk Israël. Je moet meer kijken waarom de regels er zijn, als je ze begrijpt hebben de regels pas echt nut.

En in een huwelijk maakt het niet uit dat je sommige dingen anders ziet, maar dit soort dingen, zeker dingen die met God te maken hebben is het belangrijk om wèl op een lijn te zitten. Ik weet niet of ik nu allemaal dingen zeg die je vaker hebt gehoord, maar denk ere mamar eens over na.

[Naeva 182]

Je bent volwassen, je wilt zelfs gaan trouwen. Dan lijkt het me belangrijk om verantwoordelijkheid te nemen voor je keuzes en hier gewoon met je ouders over te praten. Daar zijn weinig tips voor, behalve: wat hun mening ook is, eer je vader en je moeder. Je hoeft het niet met ze eens te zijn, maar verlies in het gesprek nooit uit het oog dat ook zij (waarschijnlijk) met dezelfde oprechtheid God zoeken als jij nu doet.

Ik herken je angst overigens wel een beetje hoor, het is niet makkelijk om voor je anders-zijn uit te komen, in wat voor opzicht dan ook. Je stelt je kwetsbaar op en wilt bovendien anderen niet kwetsen door je roots wat los te laten. Maar míjn ervaring is onverdeeld positief; mijn ouders waren alleen maar blij met de openheid en oprechtheid die ik toonde door eerlijk te zijn over wat mij bezighield. Dat ging hen alles te boven. Niet gezegd dat het in jouw geval ook zo zal zijn, maar ik wil je alleen maar meegeven dat je angst absoluut niet terecht hoeft te zijn.

Quote:

Op maandag 17 augustus 2009 21:23:18 schreef Dianne16 het volgende: Qua leer, de doop, ik ben overtuigt door dingen die God mij in de bijbel liet zien, dat dit (voor mij) de juiste keuze is, en niet de kinderdoop..

Vertel

Quote:

Ook de liederen, als we opwekking in de kerk willen zingen moet dat allemaal gekeurd worden.. terwijl God zei, heb je vijanden lief, en dan zouden we uit volle borst een psalm moeten zingen:

Dit komt uit diezelfde Bijbel waar jij je zo stellig op baseert bij je mening over kinder-/volwassendoop. Als je gelooft dat in de Bijbel de waarheid staat, wil je die waarheid (neem ik aan) uitdragen door woorden en daden. Zo ben jij van plan je als volwassene wederom te laten dopen, omdat dat volgens jou Bijbels is. Maar nu jouw gevoel bij deze tekst negatief is, wil je dit woord van God níet uitdragen. Of horen de Psalmen niet bij het woord van God? En zo ja: hoe weet je wat wel en niet woord van God is?

Ik geloof dat de hele Schrift woord van God is. Maar hoe meer je de haar leest, hoe meer je zult ontdekken dat er schijnbare tegenstrijdigheden in staan. Waarom vraagt de psalmist om wraak terwijl Jezus zijn leerlingen oproept de andere wang toe te keren? Waarom zegt Paulus de ene keer dat de redding uit het geloof is, en de andere keer dat je zonder goed te leven nergens komt? Waarom geloven wij dat Jezus God is terwijl Hij vraagt "waarom noemt u Mij goed? Niemand is goed dan God"?

Over de interpretatie van zulke teksen valt héél veel te zeggen (en dat doe ik niet want daar ben ik niet geleerd in). Maar ik denk dat het leren plaatsen van de "moeilijke" teksten uit de Bijbel begint met het aannemen van een nederige houding. Denk niet te snel dat je de Schrift zonder meer juist verstaat. Dat dachten de schritgeleerden immers ook, maar Jezus was niet onverdeeld positief. Duizenden jaren lang hebben mensen de Schrift geïnterpreteerd en sinds Paulus en Petrus het oneens waren (ja, toen al!) is het al bonje geweest. Zou dat je overtuiging dat je de Bijbel juist interpreteert - en al die anderen niet - een beetje kunnen relativeren?

[Eulogía 0]

In mijn tweede post in dit topic vertelde ik iets over 'gevoel'. Ik weet niet of het ook voor Dianne16 geldt, maar 'gevoel' is niet een emotioneel iets, maar gaat juist om het opvolgen van regeltjes volgens de overtuiging in het hart. Het gaat om het volgen van de waarheid die Christus in het hart heeft gelegd, wat beschreven staat in het OT dat Jahweh de wet in het hart legt. Ik denk dat mensen vaak onterecht van evangelischen denken dat het emotionele types zijn, terwijl het juist mensen zijn -naar mijn mening- die een diepe, innerlijke overtuiging van het hart volgen die de Heilige Geest er heeft gelegd.

[Naeva 182]

Het probleem is een beetje dat iedereen wel kan zeggen dat de Heilige Geest hem iets in het hart heeft gelegd, terwijl het net zo goed je eigen onderbuikgevoel kan zijn. En dat is zeker zo in het geval dat twee mensen menen de Heilige Geest te hebben verstaan, maar het met elkaar niet eens kunnen worden.

Sterker nog, overtuigingen zijn zelden ergens anders op gebaseerd dan op onderbuikgevoel. Dat geeft opzich niet, als je het maar erkent. De enige manier om dat een beetje te ondervangen is om de toetssteen van je overtuiging buiten jezelf te zoeken.

Dan kom je helaas weer bij een volgend probleem uit. Sommigen menen dat de Bijbel de toetssteen is van hun geloof, maar lezen haar vervolgens door de bril van hun eigen gevoel. Anderen menen dat de kerk de toetssteen is van hun geloof, maar baseren hun kerkkeuze op hun eigen gevoel/geloof/gedachte.

Zie je dat het allemaal zo helder nog niet is?

[Andere Jas 2]

Maar waarom is alles in een evangelische dienst erop gericht om het gevoel te geven van een aanraking van God? Waarom wordt er toch een soort van verwachting geschapen dat je moet dansen, springen, juichen en je handen in de lucht moet steken? Waarom staan boeken uit die hoek vol met ervaringen van de schrijvers in plaats van een uitwerking van de bijbel en bijbelteksten? Ongetwijfeld hebben evangelische een diepe innerlijke overtuiging, ik ga ook zeker niet de genadige ontferming van God over deze mensen ontkennen. Maar je kan amper ontkennen dat het emotionele types zijn.

[Olorin 155]

Quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 01:20:47 schreef AndreasJ het volgende: Maar waarom is alles in een evangelische dienst erop gericht om het gevoel te geven van een aanraking van God?

Waarschijnlijk omdat 't ook niet zo is.

[Andere Jas 2]

Quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 01:24:48 schreef Olorin het volgende: [...] Waarschijnlijk omdat 't ook niet zo is.

U mag uitleggen, ik snap het even niet.

[Eulogía 0]

Reken maar dat deze evangelischen het baseren op Bijbelteksten over lofprijs en aanbidding en hebben ontdekt dat -op dezelfde manier als grote Godsmannen in de Bijbel heel nauw contact hadden met hun Schepper en de Allerhoogste aanraakten- gelovigen ook in deze tijd zo'n ontmoeting met Jahweh hebben, zoals Mozes, Elia, David enz. dit ook hadden. David kun je dan ook een emotioneel type noemen, met al zijn beschrijvingen van zijn relatie met God. Maar ook David sprak zijn ziel aan en liet zien dat je met je geest kan heersen over je emoties. Emoties zijn heel belangrijk, maar zijn ondergeschikt aan de menselijke wil. De mens kan vooral heersen over negatieve emoties zoals neerslachtigheid. David liet het niet toe dat zijn ziel negatief was, maar zei dat hij God moest loven. Het was juist David die uit alle macht dansde voor de ark, terwijl zijn nuchtere vrouw hem verachtte. God was blijer met hoe David was.

Edit: het lijkt misschien off-topic, maar het lijkt mij bij deze discussie wel belangrijk om 'gevoel' te definiëren, omdat het begrip volgens mij een groot deel van de discussie bepaalt.

[Olorin 155]

Quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 01:26:18 schreef AndreasJ het volgende: [...] U mag uitleggen, ik snap het even niet.

Omdat niet alles daar op gericht is. Tuurlijk, een kerkdienst als ontmoeting met God zien en belijden dat God in ons midden is, lijkt me niet zoveel mis mee. En er vanuit gaan dat een dienst geen één richtingsverkeer is idem.

Maar 'alles' gericht om een gevoel te geven? Nee hoor.

Primair is een aanbiddingsdienst ingesteld op het aanbidden van God, Lof, prijs dank, etc. idem. Gaat preek om de inhoudelijke boodschap, etc.

Zodra God niet centraal staat maar je eigen gevoel, dan ben je pas gevaarlijk bezig. En buiten wat extremisten na zie ik een dergelijke gevaarlijke toestand niet als doel beleden worden. Dat men het belevingsaspect vervolgens meer in die dingen betrekt is natuurlijk waar. Geloof is immers niet slechts een zaak van het verstand, ook van het hart. De mate van 'gevoel' zoals je dat noemde verschilt weer per kerk en kerkganger vermoed ik.

Ff ter nuance he.

Quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 01:20:47 schreef AndreasJ het volgende: Waarom wordt er toch een soort van verwachting geschapen dat je moet dansen, springen, juichen en je handen in de lucht moet steken?

Omdat het mensen zijn die erg enthousiast zijn en vinden dat je die enthousiasme niet buiten de kerk hoeft te laten staan maar ook je blijdschap mag tonen in de kerk.

Dat je "Ps 98) "Juich de HEER toe, heel de aarde, juich en jubel, zing het uit. niet met een grafstemming hoeft te zingen.

Mensen zoals ik die niet tegen vroeg opstaan kunnen en liever uit zouden slapen kunnen daar niet zoveel mee. Maar ook daar zijn er evangelische kerken voor gelukkig, waar het niet 'dansen, springen, juichen en je handen in de lucht moet steken' is, maar zitten en staan...

Quote:

Waarom staan boeken uit die hoek vol met ervaringen van de schrijvers in plaats van een uitwerking van de bijbel en bijbelteksten?

Mijn ervaring is dat die boeken er best zijn. Maar ja, bijbelteksten zeggen lang niet altijd wat. Ik mis zelf de kerkhistorische benadering juist, het feit dat doctrines niet uit de lucht komen vallen...

Quote:

Ongetwijfeld hebben evangelische een diepe innerlijke overtuiging, ik ga ook zeker niet de genadige ontferming van God over deze mensen ontkennen.

Jij zegt't.

Quote:

Maar je kan amper ontkennen dat het emotionele types zijn.

Misschien herinner je dat model wat ik een tijdje geleden had gepost. Ik maakte onderscheid van drie 'types'. Jij hebt het over wat ik 'emogelisch' noemde daar.

Die emo's zijn er zeker, maar er zijn er ook die dat totaal niet zijn.

[Eulogía 0]

Quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 01:52:30 schreef Olorin het volgende: En buiten wat extremisten na zie ik een dergelijke gevaarlijke toestand niet als doel beleden worden.

Zulke extremisten zullen vast niet bestaan. Of de wild dansende koning David is weer opgestaan op aarde.

Quote:

Misschien herinner je dat model wat ik een tijdje geleden had gepost. Ik maakte onderscheid van drie 'types'.

Oh ja, dat model dat je had onderverdeeld in één stroming met positieve kenmerken en twee stromingen met negatieve kenmerken en je jezelf in de positieve indeelde

[Olorin 155]

Quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 02:02:38 schreef Barbapapa het volgende: [...]Zulke extremisten zullen vast niet bestaan. Of de wild dansende koning David is weer opgestaan op aarde.

Ze bestaan wel degelijk, ik zou zo voorbeelden kunnen noemen die hier vast wel bekend zijn, maar laat ik dat maar niet doen...

Quote:

Oh ja, dat model dat je had onderverdeeld in één stroming met positieve kenmerken en twee stromingen met negatieve kenmerken en je jezelf in de positieve indeelde

Fijn dat je ze iig positief noemt.

[Raido 0]

Admod note: Offtopic en semi-op-de-persoon-reacties verwijderd. Wees lief en verdraag elkaar

[Raido 0]

Quote:

Qua leer, de doop, ik ben overtuigt door dingen die God mij in de bijbel liet zien, dat dit (voor mij) de juiste keuze is, en niet de kinderdoop.

Je weet dat de logische conclusie dus is dat het gros van christelijk Nederland dan dus 'ongedoopt' is? Al die mensen die ook van alles hebben gezien in de Bijbel waardoor ze juist hebben gezegt 'ook de kinderen mogen gedoopt worden'.

Quote:

Ook de liederen, als we opwekking in de kerk willen zingen moet dat allemaal gekeurd worden.. terwijl God zei, heb je vijanden lief, en dan zouden we uit volle borst een psalm moeten zingen:

Als je jou vijanden lief moet hebben hoe kan die Psalm dan door God zelf zijn ingegeven?

Quote:

Ik heb daar niet een erg fijn gevoel bij als ik dat zing..

Daar gaat het ook niet om, clichematig misschien.

Quote:

Ook al die regeltjes.. als je wil trouwen in de kerk moet je allebei als kind gedoopt zijn en allebei belijdenis gedaan hebben, anders zegent de dominee je niet in..

Wat ik dan vanuit een kerkelijk perspectief helemaal niet vreemd vind. Daarnaast, inzegenen doen gereformeerden overigens niet Het niet willen bevestigen van een huwelijk wanneer niet beide belijdend lid van de gemeente zijn (bij ons kun je trouwens ook trouwen wanneer je niet een belijdend lid, maar dooplid bent) is er moeilijk vast te houden het ambt van de opzichters van de gemeente die moeten bekijken of alles in de gemeente wel 'in lijn is met de leer van de waarheid'. Dat kan dus wanneer mensen belijdende leden hebben op grond van Schrift en belijdenis door uitoefening van de tucht aangesproken kunnen worden.

Wanneer iemand geen (belijdend) lid is kan dat dus niet.

Quote:

WE hebben hier ook over gepraat, als mijn vriend het allemaal eens zou zijn met de kinderdoop dan wilde hij ons wel inzegenen, anders niet.. dan denk ik echt, waar gaat het om? Je wil samen een zegen over je huwelijk vragen, maakt het uit dat je sommige dingen anders ziet? Je geloofd toch?

Ja ik denk dat jou vriend geloofd al ken ik hem niet. Een kerk is alleen iets anders dan 'je geloofd toch?'.

[Eulogía 0]

@Olorin: jij bent volgens mij de enige evangelische in dit topic (Of *nath* rekent zich misschien ook tot de evangelischen. En de TS is nog geen lid van een evangelische gemeente.), dus vind ik dat jij het beste antwoord zou moeten kunnen geven over 'gevoel'. Het is jammer als jij als evangelische de bal juist legt bij je zelf-verzonnen 'emogelischen'.

Over gevoel kan in dit geopende topic verder worden gediscussieerd: link .