Leeftijdsverschillen

[Joëlle 0]

TSja, toen ik zelf dit topic opstarte was ik 14 en mijn (inmiddels ex) 18.. Ik vind dat 't prima kan, jij bent immer sook bijna 17

[*nath* 0]

Ik heb er zelf absoluut geen problemen mee, mijn ouders moesten wel ff slikken, maar vinden het neit erg. Maar van de meeste mensen krijg ik wel te horen dat ze het wel een heel groot verschil vinden.

[JoostG 27]

Onzin. ik ken een meisje dat net 17 is en haar vriend is 26 of zo. Kan best, gaat prima.

Veel geluk gewenst, meid!

[Joëlle 0]

Ja, dat herken ik. Is soms ook erg moeilijk, ook omdat jij vriend in andere situaties terecht zal komen dan jij (afstuderen enzo, terwijl jij nog bezig bent je middelbare school af te maken). Maar het kan best wel.

Alleen zulke reacties blijven ronduit vervelend. En 't is niet aan 't verstand van de meesten te krijgen dat het niet zo aardig is om dat telkens maar weer hardop te blijven herhalen waar mensen bijzitten die wél zo'n relatie hebben en daar gelukkig mee zijn.

[Taam 1]

Quote:

Op dinsdag 03 oktober 2006 20:03:01 schreef *nath* het volgende: ik ben 16 en mijn vriend is 21 (bijna 22). wat vinden jullie daarvan?

tsja...tis ff wennen nee hoor nath, ik vind het sowieso super gaaf voor je...en ach, leeftijd is ook maar een cijfer

[hopeloos 0]

mijn eerste vriend was ook 21 en ik was toen ook 16

en dat ging prima (alleen niet zo lang, maargoed, dat had andere redenen )

[*nath* 0]

ik ben blij dat ik van de jongen van 18 afben..

(we hadden elkaar een andere leeftijd geschat... heeeeel handig)

28 vind ik toch wel wat te oud.

[Anne13 0]

Ik vind zelf leeftijdverschillen al snel te veel. Maar als je echt van elkaar houd, wie verandert daar dan wat aan?

[Naeva 182]

Quote:

Op dinsdag 03 oktober 2006 20:03:01 schreef *nath* het volgende: ik ben 16 en mijn vriend is 21 (bijna 22). wat vinden jullie daarvan?

Geen probleem, ik was ook 16 en mijn vriend 21 toen het wat werd en we leven nog steeds.

[Michie23 0]

Quote:

Op dinsdag 03 oktober 2006 23:14:44 schreef Hester het volgende: [...]Geen probleem, ik was ook 16 en mijn vriend 21 toen het wat werd en we leven nog steeds.

Gelukkig maar

[jaleez 0]

wat vinden we dan van 16 en 20/21?

ik val op een of andere bijzondere manier altijd op jongens van 20 of 21

en sommige vinden me dan wel heel leuk en volwassen maar vinden het leeftijdsverschil dan toch te groot.

wat vinden jullie van die 4/5 jaar dan? dat ligt toch zeker gewoon aan de volwassenheid van beide personen?

[Princess. 0]

Lol ik zei altijd, niet meer als 5 jaar.. maar ja... dingen veranderen. Nu kijkt ik maar naar de persoon en de leeftijd laat ik achterwegen.

16 en 20/21 zou best kunnen denk ik.

[Liset 0]

Toen ik 17 was had ik verkering met iemand van 24 en hij kwas qua gedrag en denken nog jonger dan ik

[Rainbow6 0]

* Rainbow6 is ook nog maar een broekie en een watje

[HelenaV 0]

--

[Eli7 0]

Hmmm, zolang beiden de puberteit zeg maar grotendeels voorbij zijn, zie ik zelf eigenlijk geen problemen in (behoorlijk) grote leeftijdsverschillen.

En waarom trek ik de puberteit als grens? Omdat dat de periode is waarin een mens ongelooflijk veel verandert en ontzettend bezig is om zichzelf als persoonlijkheid te ontwikkelen. Dat geeft twee gevolgen, door een puberteit kan iemand zo veranderen, dat je daardoor teveel uit elkaar groeit. Of die persoon groeit juist teveel naar de ander toe, zonder vooral zelf de eigen persoonlijkheid en denkbeelden te vormen.

En natuurlijk is dit niet altijd het geval. Maar het is wel altijd een gevaar. En daarom denk ik dat het verstandig is om een dergelijk gevaar uit de weg te gaan.

[Rainbow6 0]

[krokeledokus 0]

wat vinden jullie ervan als niet het meisje maar de jongen jonger is?

Ik had altijd zoiets van, de jongen moet ouder zijn, of iig even oud. Maar een vriendin van me is 23 en heeft een vriend heeft van 18. Toen ze het vertelde schrok ik wel ff. meid zou je dat wel doen

Maar wat vinden jullie daarvan?

overigens ben ik het geheel eens met Eli7

[Rainbow6 0]

hetzelfde als andersom

(is wel stoer als jongen hehe)

[Gast Anon_phpbb]

ik weet dat wat ik nu ga zeggen, veel mensen abnormaal vinden... maar toch is het zo... ze is vreselijk gelukkig met hem, ze zitten op 1 lijn, er zijn geen rare intenties, de relatie is echt gelijk waardig... zij is 19, hij 54...

en ze is vreselijk verdrietig dat dit sociaal gezien hoogstwaarschijnlijk niet geaccepteerd wordt. en iedereen er over gaat vallen als ze het naar buiten brengt... Hij zal voor pedo uitgescholden worden, en zij voor gestoord, blijkbaar aan het napuberen... terwijl van beide geen sprake is..... kunnen mensen hen gewoon samen gelukkig laten zijn....? ik vind van wel...voor 400%

[deedee 0]

Hoe gelukkig ze samen ook zijn: het is niet gelijkwaardig!! Zij staat aan het begin van haar volwassen leven. Hij heeft het al een heel leven achter de rug. Ze zullen voor struikelblokken komen te staan en dat is niet erg, want wanneer ze daar doorheen komen wordt hun liefde voor elkaar bevestigd.

Mijn man is tien jaar ouder dan ik en we merken niet echt vaak dat hij tien jaar langer op aarde rondwandelt. Soms wordt je met je neus op de feiten gedrukt en dat is niet onoverkomelijk, maar het maakt dan wel heel erg uit wat hij in die tien jaar heeft uitgespookt. Mijn man gelukkig niet heel erg veel, maar wat als hij al eerder getrouwd was geweest of zelfs al kinderen heeft? Dan kun je toch spreken van een soort generatiekloof? (Hij is tenslotte een levensfase verder) Het kan ontzettend goed gaan hoor, maar er komt veel meer bij kijken dan wanneer je samen naar volwassenheid groeit en de dingen samen voor het eerst meemaakt (denk aan trouwen en ouders worden). En dat is waarschijnlijk nog maar een topje van de ijsberg.

Er zijn altijd voorbeelden te noemen waar het goed gaat en ook altijd voorbeelden te noemen waar het niet goed gaat. Het gaat er in deze discussie natuurlijk om wat het beste is. Ik denk dat het beste is om verliefdheid niet de overhand te geven over je verstand!! Het gaat om je levenspartner, waar je oud mee wil worden, maar wat niet kan. Je zal alleen over blijven. Hij (en soms ook zij) zal (hoogstwaarschijnlijk) eerder sterven. Wat natuurlijk voor sommigen juist een reden is om nog zoveel mogelijk van elkaar te genieten als mogelijk is...

[Marleentjj 0]

Hm ik hier niet echt een mening over. Op zich heb ik er niks op tegen als er een groot leeftijdsverschil zit tussen jou en je partner. Zolang je maar van elkaar houdt. Ik ben nu zelf 15 en heb 'iets' met iemand van bijna 21. Ik denk ook wel dat veel mensen daar wat tegen hebben, maarja zolang je maar écht van elkaar houdt, dan is er niks mis mee. (vind ik)

[Spark 0]

9 jaar vond ik wel erg veel, dus heb ik (14) de heer in kwestie (23)even verteld dat het niks kon worden en dat ik niet verliefd op hem was. nu istie al 5 dagen stil *rejoicing*

[Alibaba 0]

Leeftijdsverschil op zich is geen probleem.

Mijn ouders schelen 6 jaar en mijn opa en oma 8 jaar en ze zijn allemaal nog steeds gelukkig getrouwd.

Ik weet ook van iemand die 25 is en gaat trouwen met iemand die ergens in de 40 is. Een heel groot verschil en ik zou er zelf niet aan moeten denken om een vriend te hebben die ruim 15 jaar ouder is. Maarja zij zijn heel gelukkig met elkaar en houden van elkaar, wie ben ik dan om te zeggen dat het niet kan.

Maar in dit geval praten we wel over twee volwassen mensen.

Want het verschil tussen 15 en 30 is toch wat anders dan het verschil tussen 25 en 40. Maar goed hierover is al meer gezegd...

Het hangt volgens mij vooral af van de personen en de leeftijd van de personen en niet zozeer het verschil in leeftijd.

[Henriëtte 0]

Zo had ik een keer een vriendin, de zelfde leeftijd als ik (13 dus ) die verkering had met een jongen van 19. Je merkte heel goed dat ze allebei met andere dingen bezig waren (de jongen met zijn werk, autorijbewijs enzovoorts) en het meisje met de overgang tussen groep 8 en de middelbare school. Uiteindelijk is het vanuit haar kant uitgegaan, omdat zij nog 'te jong' was voor hem.

Ik vind dat leeftijd wel een beetje uitmaakt.. Bijvoorbeeld wat ssshhh zei (een meisje van 19 en een man van 54) kan ik me echt niet voorstellen (en dan niet alleen bij mezelf..). Ik zeg niet dat het niet kan, of dat het niet mag.. Je moet het zelf weten, en heel eerlijk erover zijn.