Mag euthanasie?

[LodewijkNapoleon 0]

Uit het Pauselijk document "Respect voor de waardigheid van de Stervende":

Sinds de jaren zeventig is vanuit de meest ontwikkelde landen een aanhoudende campagne over euthanasie zich begonnen te verspreiden, euthanasie waaronder verstaan wordt een handeling of het onthouden van behandeling, welke door zijn aard en zijn bedoelingen het beëindigen van het leven van een ernstige zieke of van een misvormde pasgeborenen tot gevolg heeft. Als reden wordt doorgaans opgegeven de patiënt zinloos lijden te willen besparen.

Zo zijn op internationaal niveau campagnes en strategieën ontwikkeld, ondersteund door pro-euthanasie verenigingen. Deze campagnes presenteerden: openbare manifesten getekend door intellectuelen en wetenschappers, publicaties ten gunste van zulke voorstellen - sommige bevatten zelfs instructies bedoeld om zieken en gezonden verschillende methodes te leren om te sterven als zij het leven ondraaglijk vonden -, enquêtes waarmee opinies van artsen of van bekende personen verzameld werden die voor euthanasie zijn en tenslotte wetsvoorstellen voorgelegd aan parlementen om maar te zwijgen over pogingen om rechtbanken aan te sporen tot vonnissen die het plegen van euthanasie mogelijk maken of om op zijn minst het juridische onmogelijk te maken een straf op te leggen in zo'n situatie.

Recent is in Nederland, waar sinds enige jaren een soort regeling bestond waarbij de arts die op verzoek van een patiënt euthanasie pleegde niet door justitie werd vervolgd, euthanasie op verzoek gelegaliseerd, die beperkt is tot ernstige en ongeneeslijke ziekten die lijden veroorzaken en op voorwaarde dat zulk een situatie moet worden onderworpen aan een zeer strenge medische controle.

De rechtvaardiging, waarop men zich beroept en wil laten doorgaan als de publieke opinie, is hoofdzakelijk gebaseerd op twee essentiële ideeën:

1. het principe van de autonomie van het individu die het absolute recht zou hebben over zijn leven te beschikken; 2. de min of meer uitdrukkelijke overtuiging van de onverdraaglijkheid en de nutteloosheid van de pijn die soms met de dood gepaard kan gaan.

De Kerk heeft deze ontwikkeling met aandacht gevolgd. Zij heeft hierin een uiting van geestelijke en moreel verval van de waardigheid van de stervende en een "gemakzuchtige" manier om de patiënt zijn werkelijke noden te onthouden herkend.

Gedurende haar nadenken heeft zij steeds contact gehouden met het personeel en met de medici, zich dwingend trouw te blijven aan de humanitaire normen en waarden, waarden gedeeld door de meeste mensen en in het licht van de reden verhelderd door het geloof en zij heeft documenten gepubliceerd die gunstig ontvangen zijn door de specialisten en door een groot deel van de publieke opinie. Wij herinneren hier aan De verklaring over euthanasie (1980) 20 jaar geleden gepubliceerd door de Congregatie voor de Doctrine van het Geloof; het document van de pauselijke Raad "Cor Unum": Enkele ethische kwesties betreffende ernstige zieken en stervenden (1981); de Encycliek Evangelium vitae (EV) (1995) van Johannes Paulus II (in het bijzonder nrs. 64 en 67) en Het Handvest voor de gezondheidszorg opgesteld door de pauselijke Raad voor de Pastorale Gezondheidszorg.(1995)

Deze documenten van het Leergezag hebben zich niet beperkt tot het definiëren van euthanasie als moreel onacceptabel "als opzettelijke (&.) moord op een onschuldig mens" (vlg. Evangelium Vitae , nr. 65). De opvatting van de Encycliek is weergegeven in nr. 57, en maakt het mogelijk om op juiste wijze de passage te interpreteren van nr. 65 zie hierboven) of als een "beschamende" daad (vlg. II Vaticaanse Concilie, Gaudium et Spes nr. 27); maar er is ook een mogelijkheid van hulp geboden aan de ernstig getroffen zieke en aan de stervende, een richting, die, gebaseerd op medisch ethische gronden of juist op geestelijke en pastorale, geïnspireerd door de waardigheid van het individu met respect voor het leven en voor de waarden van broederschap en solidariteit, vraagt van individuen en van instituten te reageren met concrete getuigenissen van de huidige uitdagingen van een wijdverspreide cultuur van dood.

Kort geleden na een voorbereiding van meerdere maanden heeft de Pauselijke Academie voor het Leven een van de algemene vergaderingen gewijd aan dit thema en heeft vervolgens de eindconclusie gepubliceerd in het boek getiteld "De waardigheid van de stervende" (2000).

Het is zinvol om hier te wijzen op de pijn van de patiënten, pijn waarover gesproken wordt en waardoor men op enigerlei wijze euthanasie en hulp bij zelfdoding wil rechtvaardigen en quasi noodzakelijk wil maken, is tegenwoordig meer dan ooit een pijn die onderdrukt kan worden dankzij adequate anesthesie en palliatieve behandeling aangepast aan de mate van de pijn; als deze laatste vergezeld gaat van een humane en passende geestelijke bijstand kan de pijn worden verzacht en verlicht in een klimaat van affectieve en psychologische steun.

Eventuele verzoeken om te mogen sterven van personen die ernstig pijn lijden (zoals blijkt uit enquêtes van patiënten en uit getuigenissen van verplegend personeel dat goed op de hoogte is van de situatie van de stervenden) houden bijna altijd een indirect verzoek in om meer aandacht en interesse van het personeel dat ze verzorgt en bovendien om een passende behandeling: twee zaken die soms in de huidige ziekenhuizen ontbreken. De beschouwing reeds voorgesteld in Het Handvest voor de gezondheidszorg is er heel duidelijk over:

"De zieke die zich omringt weet door een affectieve, humane en christelijke aanwezigheid, wordt niet depressief en angstig zoals degene die zich daarentegen in de steek gelaten voelt in zijn noodlot van lijden en sterven verzoekt om zijn leven te beëindigen. Daarom is euthanasie een nederlaag voor degene die haar theoretiseert, erover besluit en uitvoert" (nr.149).

Misschien is men zich hierdoor begonnen af te vragen of daarentegen achter de rechtvaardiging van de ondraaglijkheid van het lijden van de patiënt niet het onvermogen van gezonde personen schuil gaat de stervende te begeleiden op zijn moeilijke lijdensweg om zin te geven aan het menselijk lijden - dat vaak niet helemaal geëlimineerd kan worden in het menselijke aardse bestaan - en een soort ontkenning is van de idee zelf van het lijden, die altijd gangbaarder is in onze samenleving van welzijn en hedonisme.

Men kan slechts concluderen dat achter sommige pro-euthanasie campagnes kwesties van overheidsuitgaven schuil gaan, die beschouwd worden als onmogelijk op te brengen en nutteloos in het geval van langdurige ziektes.

Door de verklaring dat pijn behandeld kan worden (in de medische betekenis) en door de zieke aan te bieden hem in zijn lijden bij te staan als blijk van solidariteit kan men het ware humanisme belijden: menselijke pijn heeft liefde en ondersteuning nodig en niet het haastige geweld van een vroegtijdige dood.

Anderzijds het zogenaamde zelfbeschikkingrecht, waarvan men soms inzake het begrip vrijheid van het individu wil doorschieten tot voorbij de grenzen van de redelijkheid, rechtvaardigt niet het beëindigen van het eigen leven of dat van een ander. Inderdaad veronderstelt persoonlijke vrijheid allereerst dat men leeft en houdt de verantwoordelijkheid van het individu in, dat hij vrij is waarlijk het goede te doen. Hij zal onvoorwaardelijk beseffen alleen al door te erkennen (en dat enkel uit puur rationeel oogpunt) dat het leven een geschenk is en hij dus niet de "absolute meester" erover kan zijn. Kortom het leven beëindigen is het vernietigen van de wortels van de vrijheid zelf en de autonomie van het individu.

En als de samenleving het doden van het individu legaliseert - ongeacht zijn levensfase of zijn gezondheidstoestand - ontkent zij zelfs haar doel en grondslag van haar bestaan en effent zij de weg voor nog grotere onrechtvaardigheden.

Tenslotte, veroorzaakt het legaliseren van euthanasie een tegennatuurlijke medeplichtigheid van de medicus, die, wat betreft zijn professionele identiteit en uit hoofde van de onvermijdelijke professionele ethische verplichtingen die daaruit voortvloeien, altijd is genoodzaakt tot het ondersteunen van het leven en het behandelen van de pijn en nooit ofte nimmer tot het doden, zelfs niet na bezorgd aandringen van wie dan ook (vgl. Eed van Hippocrates). Deze ethische en professionele overtuiging die door de eeuwen heen nauwelijks is veranderd zoals bijvoorbeeld de Verklaring inzake Euthanasie van de W.H.O. bevestigt (39ste Assemblé, Madrid 1987).

"Euthanasie, of opzettelijke handeling waardoor het leven van een patiënt wordt beëindigd op verzoek van de patiënt zelf of van zijn familie, is een immorele daad. Dit ontslaat de arts niet de wens van de patiënt te respecteren om het stervensproces in het laatste stadium van zijn ziekte op een natuurlijke wijze te laten verlopen."

Het veroordelen van euthanasie, vastgelegd in de Encycliek Evangelium vitae, omdat het zowel een

"ernstige aantasting is van de wet van God is, als het opzettelijk en moreel onacceptabel doden van een mens" (nr. 65),

weerspiegelt het belang van de universele ethische reden (gebaseerd op de natuurwet) en de elementaire stelling van het geloof in God, de Schepper en bewaker van ieder mens.

De houding jegens de ernstige zieke en stervende zal dus daarom gebaseerd moeten zijn op respect voor het leven en voor de waardigheid van de persoon. Men zal zich moeten richten op het aanbieden van aangepaste therapie, zonder zich over te geven aan een "therapeutische koppigheid". Men zal de wensen van de patiënt moeten accepteren wanneer het gaat om een bijzondere of risicovolle therapie welke hij niet moreel verplicht is te accepteren. Men zal altijd normale zorg (zelfs inclusief kunstmatig toedienen van voedsel en vocht) en palliatieve zorg moeten verlenen, in het bijzonder adequate pijnbestrijding, dit altijd in dialoog met de patiënt om hem te informeren.

Bij het naderen van de onvermijdelijke dood "is het toegestaan om bewust af te zien van behandelingen die het leven op een precaire en penibele wijze zouden kunnen verlengen", omdat er een groot verschil is tussen "doden" en "toestaan te sterven": het eerste weigert en ontkent het leven; het tweede accepteert het natuurlijke einde.

De vormen van thuiszorg - die tegenwoordig in toenemende mate is uitgebreid in het bijzonder voor kankerpatiënten - de psychologische en geestelijke ondersteuning van de familie van de zieke en ondersteuning van professionals en vrijwilligers kunnen en moeten de overtuiging overbrengen dat ieder moment van het leven en ieder lijden bezield kunnen worden door liefde en zijn waardevol zowel voor de mens als voor God. De sfeer van broederlijke solidariteit verjaagt en overwint het gevoel van eenzaamheid en de verzoeking tot wanhopen.

Vooral religieuze steun - dat een recht en een kostbare hulp is voor iedere patiënt en niet alleen in de laatste fase van zijn leven -wanneer deze is geaccepteerd, verandert pijn in een daad van verzoenende liefde en de dood in een openheid naar het leven met God. De korte beschouwingen die hier zijn aangeboden, zijn in het kader van de permanente leerschool van de Kerk, die, in haar streven trouw gehoor te geven aan de opdracht om Gods liefde voor de mens (te vertalen naar de huidige tijd) in de huidige tijd te plaatsen, vooral als deze zwak is en lijdt, doorgaat met krachtig het Evangelie van het Leven te verkondigen, overtuigd als zij ervan is dat dit Evangelie kan weerklinken en ontvangen kan worden in de harten van ieder van goede wil; zijn wij niet inderdaad allen uitgenodigd deel uit te maken van het "volk van leven voor het leven"! (vlg. Evangelium vitae, nr. 101)

Pauselijke Academie voor het Leven

Vaticaanstad, 9 december 2000.

Juan de Dios VIAL CORREA , President

Mgr.. Elio SGRECCIA , Vice-president

bron

In het kort herhaalt de Katechismus het zo:

KKK 2276 Mensen van wie het leven kwalitatief verminderd of verzwakt is, verdienen een bijzondere eerbied. Zieken en gehandicapten moeten geholpen worden om een leven te leiden dat zo normaal mogelijk verloopt.

KKK 2277 Wat de motieven en de aangewende middelen ook mogen zijn, de directe euthanasie bestaat erin om een einde te maken aan het leven van gehandicapten, zieken of stervenden. Deze is moreel onaanvaardbaar.

Zo is een handeling die of een verzuim dat - in zichzelf of qua intentie - de dood bewerkt teneinde de pijn weg te nemen, een moord die ernstig in strijd is met de waardigheid van de menselijke persoon en met de eerbied voor de levende God als zijn Schepper. De beoordelingsfout die men te goeder trouw begaan kan hebben, verandert niets aan de aard van deze moorddadige ingreep, die steeds veroordeeld en uitgesloten moet worden.

KKK 2278 Het stopzetten van medische behandelingen die belastend zijn, gevaarlijk, buitengewoon of die niet in verhouding tot de verwachte resultaten staan, kan geoorloofd zijn. Dit is het afwijzen van "therapeutische koppigheid". Men wil zo niet de dood bewerken; men aanvaardt dat men hem niet kan verhinderen. De beslissingen moeten genomen worden door de patiënt, als hij daartoe de bevoegdheid en het vermogen heeft en anders door de wettelijk bevoegden waarbij men steeds rekening houdt met de redelijke wil en de gerechtvaardigde belangen van de patiënt.

KKK 2279 Zelfs indien de dood dreigend nabij geacht wordt, is het niet geoorloofd om de verzorging die men gewoonlijk aan een zieke verschuldigd is, te onderbreken. Het gebruik van pijnstillende middelen om het lijden van een stervende te verlichten, zelfs als men daardoor zijn leven zou verkorten, kan moreel in overeenstemming zijn met de menselijke waardigheid, als de dood noch als doel noch als middel beoogd wordt, maar enkel wordt voorzien en geduld als onvermijdelijk. De pijnverzachtende verzorging is een bevoorrechte vorm van onbaatzuchtige liefde. Daarom moet zij bevorderd worden.

Wegens weinig tijd is het een beetje een knip & plak geworden.

@Taam, is KKK 2278 ook een beetje waar jij op doelt?

[Ann 0]

Ik kan een mens niet laten creperen terwijl diegene toch dood zal gaan...dat kan ik simpelweg niet aanzien, ook niet bij een dier.

En ik hoop, als ik ooit zoiets meemaak, dat ze me ook iets vroeger laten sterven. Maar enkel als ik echt geen kans meer heb.

[Taam 1]

Quote:

Op woensdag 04 juli 2007 12:28:43 schreef Pius_XII het volgende: KKK 2278 Het stopzetten van medische behandelingen die belastend zijn, gevaarlijk, buitengewoon of die niet in verhouding tot de verwachte resultaten staan, kan geoorloofd zijn. Dit is het afwijzen van "therapeutische koppigheid". Men wil zo niet de dood bewerken; men aanvaardt dat men hem niet kan verhinderen. De beslissingen moeten genomen worden door de patiënt, als hij daartoe de bevoegdheid en het vermogen heeft en anders door de wettelijk bevoegden waarbij men steeds rekening houdt met de redelijke wil en de gerechtvaardigde belangen van de patiënt. @Taam, is KKK 2278 ook een beetje waar jij op doelt?

Ja, alleen buiten de patient moet ook de dokter of de familie kunnen beslissen dat er genoeg aan iemand gesleuteld is.

Op het moment dat iemand, buiten beademing niet meer kan leven, wat is daar moord aan?

Degene die daar ligt wordt en kan oneindig lang in leven worden gehouden zonder enig positief vooruitzicht.

Zonder morfine of andere zware pijnstillers en zonder al die moderne apparaten was hij/zij al dood geweest.

We moeten ook leren om los te laten en mens eindelijk eens te laten gaan.

Taam

[netjuuuh 0]

ik vind dat het niet verboden moet worden... ik vind dat ieder dat voor zichzelf uit kan maken. want als iemand ervoor zou kiezen om het wel te doen, wil diegene dat, en daar heeft een buitenstander nix over te zeggen. (alleen moet er nog wel een arts te vinden zijn die het wel wil doen) wil diegene het niet, dan hoeft het natuurlijk ook niet. zelf...weet ik het niet, want i heb geen ervaring met vreselijk lijden... maar ik weet wel, dat we het er met mn opa over hebben gehad, en hij zei, ik vertrouw erop dat God mij optijd van het lijden verlost...en God... die heeft dat ook gedaan bij hem.

[Ann 0]

Doet me denken een paar dagen geleden... Ik en mijn broer reden naar het veld en we kwamen in de straat naast ons een dode kat tegen op de weg.

Ze lag raar met een poot boven haar en ik vroeg me af hoe een lijk in zo'n positie kan verstijven.

Toen we terugkwamen lag ze er nog, in een andere positie:S En Roy, een vroegere vriend van ons stond erbij. Hij zei dat de kat nog leefde.

Dat was een een shock :S Dat beest haar schedel lag open en bloed aan haar hoofd, bloed uit haar mond en soms begon ze opeens te vertrekken van de pijn. Er was ook een bloedspoor op straat aan de kant waar ze lag.

Hij zei dat ze daar al van 2 uur geleden lag want zijn pa had ze gezien maar dacht ook dat ze dood was.

ik voelde me echt echt slecht. Dat beest had geen overlevingskans meer en als ze zou overleven dan zou ze echt serieus gehandicapt zijn. Ik wou zo graag dat ik ze dood kon doen en uit haar lijden verlossen maar ik kon het gewoon niet :S Dus ik zei tegen de jongens dat ze het moesten dood doen, ik zou desnoods thuis om een bijl gegaan zijn :S:S Het was niet om aan te zien gewoon...

We zijn dan heel snel naar de mens zijn huis gereden van wie die kat was (Roy wist hem wonen), het huis was in dezelfde straat 50 meter verder ofzo.

Maar hij was niet thuis, en toen we weer bij de kat kwamen was ze gelukkig overleden. Ik was echt opgelucht dat ze doodgegaan was.

Kben er een hele tijd, en nu nog, niet goed van geweest.

Wie rijd er nu een kat omver en gaat niet eens kijken en voelen of ze nog leeft :S

[netjuuuh 0]

daar ben ik het mee eens, als voor een dier het ondragelijk word, wil ik ook dat het gedood moet worden, maar aan de andere kant, zijn dieren niet te vergelijken met mensen

[Ann 0]

Quote:

Op woensdag 04 juli 2007 14:19:48 schreef netjuuuh het volgende: daar ben ik het mee eens, als voor een dier het ondragelijk word, wil ik ook dat het gedood moet worden, maar aan de andere kant, zijn dieren niet te vergelijken met mensen

Nouja voor mij wel want ze zijn evenveel waard voor mij.

[danielle_v 0]

Quote:

Op woensdag 04 juli 2007 14:19:48 schreef netjuuuh het volgende: daar ben ik het mee eens, als voor een dier het ondragelijk word, wil ik ook dat het gedood moet worden, maar aan de andere kant, zijn dieren niet te vergelijken met mensen

waarom is een dier niet te vergelijken met een mens? denk je dat je beter of meer waard bent dan een dier? zowel mens als dier moet uit zijn leiden verlost kunnen worden.

[Thorgrem 430]

Quote:

Op woensdag 04 juli 2007 14:58:58 schreef danielle_v het volgende: [...] waarom is een dier niet te vergelijken met een mens? denk je dat je beter of meer waard bent dan een dier? zowel mens als dier moet uit zijn leiden verlost kunnen worden.

Ik denk zeker dat een mens meer waard is als een dier. Is dat een heel vreemde gedachte?

[netjuuuh 0]

een mens is idd meer waard...maar

dat hoeft niet te betekenen dat je niet op een goede manier met dieren om moet gaan. met dieren moet je goed omgaan, ik ben wel een dierenvriendin

maar ... dieren kunnen niet zo denken van : nu zou ik wel dood willen... dus als een dier pijn heeft...en toch niet meer gered kan worden, kan je hem toch beter doodmaken

een mens heeft een eigen wil, die kan zelf beslissen of het een goede keuze is of niet

[Raido 0]

Waarom zou een mens dan niet voor een ander mogen beslissen dat die persoon dood mag.. bijvoorbeeld in de Bijbelse doodstraf?

[Olorin 155]

Opzich vind ik het best wringen met elkaar, (actieve)euthanasie en doodstraf. Ik ben tegen beiden.

Maar vind het wat vreemd wat je in de VS hebt, waarbij mensen pro-doodstraf zijn en anti-euthanasie. Beiden ontneem je leven. Bij euthansie (als het goed is) met iemands wil en bij doodstraf tegen de wil van die persoon, iemand die af en toe trouwens ook nog eens onschuldig blijkt te zijn.

Ik vind het zo tegenstrijdig met elkaar.

En ik geef gelijk toe dat zaken als doodstraf (en het houden van slaven ook trouwens) bijbels is. Maar vind er toch iets tegenstrijdigs in zitten. Bij beiden beslist een mens in onze tijd over het eindigen van iemands leven. Met het verschil dat bij de doodstraf het een rechter is en bij euthanasie de persoon zelf.

[netjuuuh 0]

maar dat het bijbels is...daar bedoelen jullie mee dat er in de bijbel over gesproken word? OF dat God daar achter staat...

[Dave 0]

Quote:

Op dinsdag 03 juli 2007 22:17:56 schreef Raido het volgende: Vanuit mijn (christelijke) perspectief eist God van ons in de Bijbel dat wij in Hem geloven omdat Hij ons voor dat doel geschapen heeft, vanuit dat oogpunt gezien hebben wij niet het recht om ongelovig te zijn. Zal ook het maaksel tot dengenen, die het gemaakt heeft, zeggen: Waarom hebt gij mij alzo gemaakt?

Ik snap dat dit jou visie is maar kom op zeg, God eist van ons? God geeft... Hij eist helemaal niets. Of eis jij soms ook liefde van je vriendin/vrouw? Zal een lekkere relatie zijn zeg.

[Marleentjj 0]

Ik ga niet meediscussieren, maar ik wil even kwijt dat ik tegen euthanasie ben.

[Taam 1]

Quote:

Op woensdag 04 juli 2007 18:28:19 schreef Marleentjj het volgende: Ik ga niet meediscussieren, maar ik wil even kwijt dat ik tegen euthanasie ben.

Mag ik dan iig wel weten waarom je er tegen bent?

[jeffrey_1989 0]

Ik denk niet dat ze daar op in zal gaan aangezien ze niet in discussie gaat. Maja, je kunt het altijd proberen.

Iig ben ik ook tegen euthanasie. Heel simpel. Je mag niet moorden en euthanasie is een vorm van moord. Tuurlijk zijn er situaties waarin je zou kunnen zeggen dat het wel een keer kan maar dat veranderd voor God niks. Voor ons mensen misschien wel maar God is daar heel duidelijk over voor mij.

[Emma.U 0]

Hoi, dit topic heeft de grote eer om mijn eerste post hier te mogen ontvangen (op het voorstel-topic na dan).

Ik wil eigenlijk even iets kwijt over wat ik hier en daar las over mensen met een terminale ziekte.

Als Christen geloof je toch dat iemand met (bijvoorbeeld) keelkanker ook kan genezen? God doet toch wonderen, ook vandaag de dag nog? Het lijkt mij in dat geval een kwestie van geloof. Zie ook Hebreeën 11.

[Olorin 155]

Quote:

Op donderdag 05 juli 2007 00:39:15 schreef Emma.U het volgende: Als Christen geloof je toch dat iemand met (bijvoorbeeld) keelkanker ook kan genezen? God doet toch wonderen, ook vandaag de dag nog? Het lijkt mij in dat geval een kwestie van geloof. Zie ook Hebreeën 11.

Hij kan genezen, alleen Hij geneest niet iedereen. Ook niet als je een enorm groot geloof hebt.

[Emma.U 0]

Nee ok, soms is het ook gewoon je tijd om te gaan, maar dan zou ik wel eerst álles hebben geprobeerd. Maar dat is wat ik persoonlijk zou doen.

[danielle_v 0]

Quote:

Op woensdag 04 juli 2007 15:27:29 schreef Thorgrem het volgende: [...] Ik denk zeker dat een mens meer waard is als een dier. Is dat een heel vreemde gedachte?

ja dat is zeker een vreemde gedachte. ik denk dat al het leven dat hier op de aarde is even belangrijk is. mensen die zichzelf belangrijker vinden dan een dier hebben gewoon last van grootheidswaan. waarom zou jij belangrijker zijn dan een dier?

[KaMpSki007 0]

Omdat wij naar Gods beeld geschapen zijn en Hij ons al in genesis de opdracht geeft overal over te heersen. Dit wil niet zeggen dat wij met de natuur mogen doen wat we willen, het geeft juist de verantwoordelijkheid om er goed mee om te gaan.

[danielle_v 0]

Quote:

Op donderdag 05 juli 2007 03:27:25 schreef KaMpSki007 het volgende: Omdat wij naar Gods beeld geschapen zijn en Hij ons al in genesis de opdracht geeft overal over te heersen. Dit wil niet zeggen dat wij met de natuur mogen doen wat we willen, het geeft juist de verantwoordelijkheid om er goed mee om te gaan.

dat wil niet zeggen dat wij belangrijker zijn. dieren hebben de mogelijkheid gewoon niet om hetgeen te doen waar jij het over hebt.

[Ann 0]

Vele mensen kunnen gewoon niet goed omgaan met andere soorten dan de hunne of de aarde jammer genoeg

[h-a-n-n-a 0]

Quote:

Op donderdag 05 juli 2007 05:40:42 schreef danielle_v het volgende: [...] dat wil niet zeggen dat wij belangrijker zijn. dieren hebben de mogelijkheid gewoon niet om hetgeen te doen waar jij het over hebt.

ik vind wel dat mensen belangrijker zijn! ik heb liever dat mn kat doodgaat dan mn moeder. dieren hebben geen ziel btw, dus als ze dood zijn zijn ze dood.