Kinderen opvoeden?

[Thorgrem 430]

Quote:

Op zaterdag 30 december 2006 22:20:33 schreef kimberly-18 het volgende: [...] ik heb het over een geestelijke strijd. daar zijn geen landen maar mensen, engelen en demonen bij betrokken.

Je doelt op een geestelijk strijd. Hoe strijd jij geestelijk voor gods leger? En ben je al een mensen tegengekomen die geestelijk streden voor satans leger? En zo ja hoe ging je daarmee om?

Maar ik merk dat we offtopic gaan.

[Annatar 0]

Ik denk dat het vrij evident is dat Kimberly een geestelijke oorlog en geen fysieke oorlog bedoelt. De wapens van een christen zijn geloof, hoop en liefde en geen vuur en staal.

[kimberly-18 0]

Quote:

Op zaterdag 30 december 2006 22:30:21 schreef Tom het volgende: Ik denk dat het vrij evident is dat Kimberly een geestelijke oorlog en geen fysieke oorlog bedoelt. De wapens van een christen zijn geloof, hoop en liefde en geen vuur en staal.

amen

---------------------------------------------------------------------------

hoe ik mijn kinderen zou opvoeden?

dat is waarschijnlijk een iets ander verhaal als bij andere omdat mich en ik beide een roeping voor de zending hebben (om het zo maar te noemen)

daarom zit ik er over te denken om als we kinderen mogen krijgen ze te thuis onderwijs te geven. bovendien willen we in het buitenland kindertehuizen op zetten, waar ook onderwijs gegeven word, dus ook daar zouden ze naar school kunnen.

ik zou willen dat onze kinderen gedegen onderwijs krijgen over geestelijke zaken. God boven alles en iedereen, zo ook voor onze kinderen.

ik vind het belangrijk dat ze de woorden van de Heer in hun hart bewaren omdat de kans dat je bijbel weggenomen word in de landen waar wij komen zeer groot is. verder wil ik dat ze een actief geloofs en gebeds leven hebben. voor ze dit kunnen moeten ze dit leren. ik vind zelf het prijzen van God en daar speciale tijd voor nemen erg belangrijk, daarom wil ik dit ook een vast plekje gaan geven in mijn leven, en mijn kidneren dit dus ook '' aan leren'' als we kinderen krijgen.

verder denk ik dat het heel belangrijk is als kinderen al vroeg in de beniening komen. zo was Samuel 3 toen hij begon met zijn bediening. ik denk dat kinderen moeten streven naar profetie. God gebruikt kinderen voor Zijn koningkrijg.

er staat geschreven dat er mensen kinderen tegen hielden en dat Jezus zei laat die kinderen bij me komen. en toen vertelde Jezus dat we moeten geloven als kinderen.

ik wil dat ik van mijn kinderen leer en mijn kinderen van mij.

ik wil tijdens de zwangerschap al voor mijn kind gaan bidden, omdat God mij nu al sterk het gevoel geeft dat dat van veel waarde is. waarom weet ik ook nog niet precies.

[Olorin 155]

Quote:

Op zaterdag 30 december 2006 00:09:46 schreef Michie23 het volgende: Even voor alle bezorgden onder ons, Kim is NIET zwanger. Toch ben ik wel benieuwd hoe jullie later je kinderen gaan opvoeden. Hebben jullie hier ideeën over en wat geef je de kinderen mee? Denk dan bijv. aan verplicht naar de kerk gaan of geen tv kijken op zondag. Dit topic open ik ook om af en toe uit te wijden naar dingen zoals de zondagschool, kindernevendienst of kinderdienst. Dit doe ik omdat het naar mijn idee alles met elkaar te maken heeft. Ik ben benieuwd naar jullie reacties.

De opvoeding doe ik samen met mijn vrouw (wie dat is weet ik nog niet ).

Maar wat mij betreft:

Dit hangt nogal van de leeftijd af. Als ze zes zijn gaan ze gewoon mee naar de kerk, maar ik ga een 17 jarige denk ik niet verplichten , al zou ik wel laten merken dat ik het jammer vind.

Tv kijken op zondag is wat mij betreft geen probleem.

Ik zal ze naar een christelijke basisschool sturen (bij voorkeur protestants). Middelbare school christelijk, maar dat heeft meer te maken met de kwaliteit van het bijzonder onderwijs, in mindere mate met de religieuze inslag (maar dat komt denk ik doordat mijn eigen ervaring voor met naam-christelijke scholen is.) Ik zou ze niet naar een 'beschermde' christelijke school sturen. Dit omdat ik bang ben dat ze anders na die school een harde klap van die 'grote boze wereld' in hun gezicht krijgen.

[rupsje 0]

Ik vind het altijd apart om te lezen dat sommige christenen hun kinderen wel christelijk opvoeden, maar als ze er zelf later niet in geloven dat dat dan ook prima is... Mijn vraag is dan: Wat geloof je dan zelf precies? Natuurlijk zou er niks veranderen in mijn liefde voor mijn kinderen en ik zou ze ook nergens toe dwingen, maar zelf vind ik het hartverscheurend als mijn kinderen niet zouden geloven. Omdat ik weet dat God het beste is wat je kan overkomen.

Ik vind dat net zoiets als zeggen: Ja ik zal mijn kind wel vertellen dat ik zijn moeder ben, maar als ie dat niet gelooft is het ook goed...

Iemand die mij zo'n standpunt even kan uitleggen?

[Thorgrem 430]

Dat wil ik wel toelichten hoor. Elk kind zal vroeg of laat zijn eigen keuzes maken. Het is dan te hopen als ouder dat je je kind vaak en goed genoeg hebt voorgedaan hoe het volgens jou hoort.

Wil jij je kinderen tot geloof brengen met het mes op de keel, zo van je zal en je moet geloven. Of wil je dat je kinderen uiteindelijk zelfstandig een keuze maken en dat die kinderen daar bewust voor staan. Bij het eerste zal het kind zodra het zelfstandig is ongelovig zijn.

[rupsje 0]

Quote:

Op zondag 31 december 2006 11:38:03 schreef Thorgrem het volgende: Dat wil ik wel toelichten hoor. Elk kind zal vroeg of laat zijn eigen keuzes maken. Het is dan te hopen als ouder dat je je kind vaak en goed genoeg hebt voorgedaan hoe het volgens jou hoort. Wil jij je kinderen tot geloof brengen met het mes op de keel, zo van je zal en je moet geloven. Of wil je dat je kinderen uiteindelijk zelfstandig een keuze maken en dat die kinderen daar bewust voor staan. Bij het eerste zal het kind zodra het zelfstandig is ongelovig zijn.

Dat zeg ik ook, ik zal ze nergens toe dwingen. Maar om te zeggen dat het niet uitmaakt of ze wel of niet geloven vind ik wat anders. Ik maak op dit moment hetzelfde mee met mijn zus die niet gelooft. Ik behandel haar niet anders, hou niet minder van d'r, veroordeel d'r niet, kom niet met preken en boeken aan om d'r te overtuigen van God's bestaat. Maar om te zeggen dat het me niet uitmaakt dat ze niet gelooft.... nee, ik vind het heel erg jammer dat ze niet gelooft! Omdat het leven met God zo rijk is, ik wens haar dat ook toe.

Snap je wat ik bedoel?

[Thorgrem 430]

Quote:

Op zondag 31 december 2006 11:49:04 schreef MartineV het volgende: [...] Dat zeg ik ook, ik zal ze nergens toe dwingen. Maar om te zeggen dat het niet uitmaakt of ze wel of niet geloven vind ik wat anders. Ik maak op dit moment hetzelfde mee met mijn zus die niet gelooft. Ik behandel haar niet anders, hou niet minder van d'r, veroordeel d'r niet, kom niet met preken en boeken aan om d'r te overtuigen van God's bestaat. Maar om te zeggen dat het me niet uitmaakt dat ze niet gelooft.... nee, ik vind het heel erg jammer dat ze niet gelooft! Omdat het leven met God zo rijk is, ik wens haar dat ook toe. Snap je wat ik bedoel?

Nu snap ik wat je bedoeld, in eerste instantie had ik je verkeerd begrepen.

Maar ik denk dat elk gelovige een ander en dus vooral ook zijn/haar kinderen het geloof wat ze zelf hebben toe wensen. Dus we zijn het eens.

[Jipperd 0]

Quote:

Op zaterdag 30 december 2006 00:09:46 schreef Michie23 het volgende: Even voor alle bezorgden onder ons, Kim is NIET zwanger.

He wat jammer nou, ik verwacht credible babies

(oké ik had het ook niet verwacht...)

Quote:

Op zaterdag 30 december 2006 00:09:46 schreef Michie23 het volgende: Toch ben ik wel benieuwd hoe jullie later je kinderen gaan opvoeden. Hebben jullie hier ideeën over en wat geef je de kinderen mee? Denk dan bijv. aan verplicht naar de kerk gaan of geen tv kijken op zondag.

Ik wil mijn kinderen later wel opvoeden met God, zal ze ook stimuleren om God te zoeken tijdens hun kindertijd, ook naar een gemeente gaan waar ze leeftijdsgenoten zullen hebben, zodat ze ook echt willen gaan naar de kerk! Van mij moeten ze niet, vanaf de leeftijd rond 13, maar ik zal wel teleurgesteld zijn denk ik.

Ik wil mijn kinderen echter niet alleen op laten groeien met geloofszaken, zeker niet omdat het nooit zeker is waarvoor kinderen later zullen kiezen.

ik wil mijn kinderen andere dingen ook bijbrengen, laten zien zat het goed is om je huis open te stellen voor anderen, naastenliefde, respect voor anderen , en zeker ook dierenliefde en respect voor het milieu.

[Puszka 0]

Ik zou mijn kinderen laten dopen, zou ze naar een Chr. school sturen en neem ze ook mee naar de kerk...Als ze op een leeftijd zijn waarop ze zelf heel goed keuzes kunnen maken zal ik ze langzaam hun eigen weg laten gaan...in de hoop dat mijn Chr. opvoeding nut heeft gehad

[Libanon Nakszynski 0]

Quote:

Ik denk dat je eerst je kinderen moet kennen voor je kan zeggen hoe je ze op gaat voeden.

Lijkt mij ook.

[Mister_L 0]

Christelijk school en mee naar de kerk als kind zijnde..

maar wel zelf de wereld laten ontdekken, eigen keuzes kunnen laten maken.. Geen dingen als seesk voor het huwelijk verbieden,dan gebeurd het toch alleen maar stiekem. Open en eerlijk zijn met je kinderen. hij/zij moet ook zelf achter bepaalde dingen zien te komen..

Je kinderen zijn je kinderen niet.

Zij zijn de zonen en dochters van 's levens

hunkering naar zichzelf.

Zij komen door je, maar zijn niet van je,

En hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.

Je mag hun je liefde geven, maar niet je gedachten,

Want zij hebben hun eigen gedachten.

Je mag hun lichaam huisvesten, maar niet hun ziel,

Want hun ziel toeft in het huis van morgen, dat je niet

bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.

Je mag proberen hun gelijk te worden, maar tracht niet

hen aan je gelijk te maken.

Want het leven gaat niet terug, nog blijft het dralen bij gisteren

Jullie bent de bogen, waarmee je kinderen als levende

pijlen worden weggeschoten.

De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige en

hij buigt je met zijn kracht, opdat zijn pijlen snel en ver zullen vliegen.

Laat het gebogen worden door de hand van de

boogschutter een vreugde voor je zijn:

want zoals hij de vliegende pijl lief heeft,

zo mint hij ook de boog die standvastig is.

[Raido 0]

Over 'dwingen' gesproken ik moest wel zeer zeker mijn spruitjes op eten, niet lusten en niet zo lekker vinden zijn twee verschillende dingen die ouders vaak door elkaar gooien. Als je kind gaat kotsen van eten is er wat niet goed, dan lust hij het niet, maar vind hij het gewoon niet lekker.

Nou jammer dan, je kunt of dit eten of niet. Ja, ik ga dat aanpakken zoals mijn ouders dat aanpakken. Kerkgang idem dito tot je 18e ga je verplicht mee naar de kerk, of je dat nou wilt of niet, het is goed voor je. Ik ben ook 4 jaar best tegen mijn zin gegaan, en ga nu nog wel eens niet vol overgave naar de kerk.

Maar als jij echt bezet bent met het zieleheil van jou kinderen... dan kán ik mij niet voorstellen dat je het niet zou doen. En 'ik ga alleen naar de kerk als ik zin heb', vind ik onbegrijpelijk. Jezus heeft ook niet gezegd 'ik sterf alleen voor jou zonden als ik daar een keer zin in heb, zolang wacht je dan maar'.

God is er altijd voor jou, wees er dan ook in Zijn samenspraak met mensen, verzuim niet. En al helemaal niet om de 'geen-zin'-reden. En verder dingen gewoon keihard verbieden. Zoals stelen, gebruik van geweld (in welke vorm dan ook). schelden, vloeken en bijvoorbeeld seksuele gemeenschap buiten het huwelijk. (En ja, misschien zou ik ze ook wel verbieden bij elkaar te slapen (Omdat ik dat ook NOOIT mocht )

[HenkG 0]

Kinderen en kiezen. Het is maar net hoe je ze groot brengt.

Wat betreft bijv het eten van bepaald eten, zoals de beruchte spruitjes, is het handig om een kind al direct te laten wennen aan vreemde smaken, zodat de smaak van een kind geprikkeld wordt. Zodra een kind aan vast voedsel toe is dus gewoon al eens spruiten, olijven, mosselen etc laten eten. Dit is geen garantie, maar de kans is wel groter dat een kind dan later iets minder beperkt gaat denken in termen van smaak. als ik naar mijn eigen dochter van bijna 4 kijk, die eet echt alles...spruiten is zelfs een van haar favo's

Ook wat betreft het kerk gaan geldt dat je een kind er al heel vroeg gewoon mee kunt maken. En dan is het misschien nog een tip om ook eens buiten eigen kerkmuren te gaan kijken, zodat het kind bekend raakt met de verschillende 'smaken' qua kerk. En vroeg beginnen is wat mij betreft al vrij snel na de geboorte mee de kerkzaal in. Zo wordt het geluid van een kerk ook een stuk gewenning.

Even twee anekdotes uit eigen ervaring.

Allereerst omtrent het meenemen van kinderen vanaf het begin. Onze dochter namen we al mee in de kerkzaal toen ze een week of vier oud was. Toen nog vrij uitzonderlijk, maar nu bewijzen de geluiden in de kerk dat er steeds meer baby's meegaan de kerkzaal in.

De tweede anekdote vind ik zelf echt bijzonder. Onlangs liep ik op een zaterdag met mijn dochter van de supermarkt naar huis. We liepen voorbij een klooster. Ze vroeg wat dat voor gebouw was. Ik vertellen dat dat een kerk was. Zegt ze: "daar wil ik dan morgen naar toe". En ja, we zijn die zondag naar de katholieke viering aldaar geweest. En ze vond het prima, ook al was het anders dan ze in mijn thuiskerk of in de veelal door haar moeder bezochte kerken gewend is. Hoezo geen eigen keuze?

[Iggi 0]

Quote:

Op woensdag 07 februari 2007 07:12:46 schreef HenkG het volgende: En dan is het misschien nog een tip om ook eens buiten eigen kerkmuren te gaan kijken, zodat het kind bekend raakt met de verschillende 'smaken' qua kerk.

Hm, dan vraag ik me af.. 'hoe ver ga je daarmee..?' Heeft dat ook grenzen of niet. Ga je bijv. ook met je kind naar een moskee als het daarom vraagt..?

[Ann 0]

Moest ik ooit kinderen hebben, stel nu, dat is dan waarschijnlijk adoptie mdat ik geen man of seks wil, dan zou ik ze gewoon opvoeden met liefde en respect proberen bijbrengen enzo. Zelf vooral niet het slechte voorbeeld geven. Ik zou ze niks opdringen. Maarja ik geloof zelf ook vooral door mijn hart, wat God me ingeeft. Ik lees boeken maar... op een of andere manier dringen ze niet tot me door als het op geloof aankomt. Maar ik blijf proberen hoor, vindt het zowiezo interessant.

Maar ik zou mijn kindje wel over God vertellen natuurlijk hoe ik hem ervaar, de beslissingen moet hij natuurlijk zelf nemen. Maar ik zou daar niet bang om zijn, ik zou vertrouwen hebben in mijn kind.

[The Black Mathematician 82]

Pats pats pats. Wie zijn kinderen liefheeft kastijdt ze, zei vader Cats.

[Raido 0]

Je kunt je kinderen niet kastijden, als je ze niet liefhebt. Overigens, vadertje Cats was gewoon weer volkomen Bijbels, volgens mij staat er in psalm 104 of 108 bijvoorbeeld wat over de kastijding van een vader

@Ann, ik heb dat probleem ook vaak met boeken over geloof of de religie/dogmatiek. Ik ervaar God op een bepaalde manier, ik lees wel eens boeken (van alles, van Luther tot Meester Eckhart via Comrie en Angelius Silesius tot Francicus van Assisi. Maar ik heb bijna altijd 'Oh, zo zit dat, dat ken ik wel ongeveer ja' maar het veranderd niet direct door in mijn manier van geloven.

En geloven, dat doe je met je 'hart' ziel niet met je hoofd

[Ann 0]

Quote:

Op woensdag 07 februari 2007 09:21:31 schreef Harm-Jan het volgende: Je kunt je kinderen niet kastijden, als je ze niet liefhebt. Overigens, vadertje Cats was gewoon weer volkomen Bijbels, volgens mij staat er in psalm 104 of 108 bijvoorbeeld wat over de kastijding van een vader @Ann, ik heb dat probleem ook vaak met boeken over geloof of de religie/dogmatiek. Ik ervaar God op een bepaalde manier, ik lees wel eens boeken (van alles, van Luther tot Meester Eckhart via Comrie en Angelius Silesius tot Francicus van Assisi. Maar ik heb bijna altijd 'Oh, zo zit dat, dat ken ik wel ongeveer ja' maar het veranderd niet direct door in mijn manier van geloven. En geloven, dat doe je met je 'hart' ziel niet met je hoofd

Klopt Ik ben blij dat je het herkent en erop reageert. Want ik krijg vaak reacties alsof het niet goed genoeg is wat ik nu doe...hoe hard ik ook probeer. Ik doe mijn uiterste best God te volgen, mensen moeten me er niet zo op veroordelen das niet prettig en dat is zelf heel erg. Kan zorgen voor enorme frustratie, vooral als je nogal gevoelig bent. Mijn ma zegt altijd, je moet je alles niet zo hard aantrekken. maarja ze is zoveel sterker dan ik.

Maarja, ik heb geprobeerd met mijn hoofd te geloven, ik vraag God om me te leiden in mijn geloof. en het blijft mijn hart. Ik ben sinds ik ben gaan geloven veel veranderd. Overlaatst sprak ik nog eens met een vroegere klasgenoot, van een paar jaren geleden en die schrok super hard. Die was de hele tijd bezig dat hij geschrokken was en dat hij het echt tof vond enzo. Zelf merk je dat natuurlijk niet, tot je eens goed gaat nadenken.

Ik lees al die boeken en dan denk ik : ja dat weet ik ja dat snap ik. Ik snap het allemaal wel maar het dringt niet door.

Op de een of andere manier weet mijn hart, geleid doo God ; dat geloof ik, altijd wel wat goed voor me is. Het is niet altijd iets wat ik wil, maar ik volg het wel.

Overlaatst moest ik ook een moeilijke keuze maken, ik wou het doen, ik maakte mezelf wijs dat ik het moest om gelukkig te zijn. maar mijn hart zei steeds Nee Ann. >En het had gelijk, zoals altijd.

[Raido 0]

Ik vind het heel belangrijk om hier ook over te praten, ik ga er wel even een topic voor maken, ik vermoed dat er wel wat mensen zijn die het herkennen.

link

[Libanon Nakszynski 0]

Maar waar ligt de grens tussen christelijk opvoeden en indoctrinatie?

[Jipperd 0]

bij de grens van dwingen en toelaten

[Libanon Nakszynski 0]

Kun je dat wat toelichten Jippie?

[Jipperd 0]

toelaten moest aanmoedigen zijn

als je kinderen aangeven dat ze niet willen dan moet je ze niet dwingen bovendien ben ik van mening dat je meer meot laten zien dan alleen je eigen vertouwde kerkje

[Corientje123 0]

Quote:

Op woensdag 07 februari 2007 08:47:27 schreef Iggi het volgende: [...] Hm, dan vraag ik me af.. 'hoe ver ga je daarmee..?' Heeft dat ook grenzen of niet. Ga je bijv. ook met je kind naar een moskee als het daarom vraagt..?

Hmmm.. lastige vraag maar niet helemaal ondenkbaar. Ik vind persoonlijk dat er wel grenzen aan zitten... Als mijn kind erom zou vragen om bijv. naar een moskee te gaan, zal ik dit niet doen, en zou ik ook duidelijk uit kunnen leggen waarom ik daar zelf dan niet achtersta.

Ik denk dat je als ouder dit altijd kan meegeven aan je kind en als "voorbeeldsfunctie" deze vraag ook niet snel zou komen.

Overigens zal ik mijn kinderen zeker wel met het christelijk geloof op laten groeien. En het ook erg vinden als zij hier laten niet zelf voor zouden kiezen.