Dunya

Bidden doe ik elke avond wel even voordat ik in slaap val. Het helpt me ook om op een fijne manier in slaap te vallen, rustiger te worden. Het is het moment dat ik het meest bewust ben van het bidden. Dat ik me echt even een minuut of 10, soms wel een uur richt op God en mijn dag doorneem en bedenk wat ik goed heb gedaan en wat beter kan. Verder bid ik regelmatig als ik iets zie of meemaak tijdens de dag. Als ik opmerk dat iemand in mijn buurt hulp nodig heeft die ik niet kan bieden, dan denk ik aan God en hoop dat het goed zal komen. Ik stuur in gedachten mijn beste wensen. Als ik merk dat

Misschien kun je haar een brief schrijven, klinkt ouderwets, maar een brief zal ze anders lezen dan een mailtje of Facebook bericht. Het laat zien dat je er over na hebt gedacht. Schrijf haar wat je hier ook hebt neergezet, vertel haar over de boeken die je hebt gelezen en over je eigen onzekerheid. Vertel haar hoe erg je ervan baalt dat je jezelf niet hebt laten zien, maar een geconstrueerde persoonlijkheid waarvan je hoopte dat het haar aan zou trekken... Sluit af met de vraag of ze nog eens met je wil afspreken en dat je het ook helemaal begrijpt als ze daar geen zin in heeft. Wees heel ee

Ik noem mezelf daarom ook geen Christen, omdat ik niet alles uit de bijbel voor waar aanneem, of het voor mij in elk geval niet de gehele waarheid betreft. Het verhaal gaat nog steeds verder en dat is bijvoorbeeld zichtbaar in andere uitingen van geloof/overtuigingen, die niet allemaal persé in de bijbel hoeven te staan of iets met Jezus van doen hoeven hebben. Voor mij geldt: Jezus kun je niet los zien van de Vader, maar mijns inziens kun je de Vader wel los zien van Jezus.

Ik ben het helemaal met je eens behalve op één punt. Ik zou zeggen: De realiteit is dat er maar één God is, die heeft zich kenbaar gemaakt door Jezus. En diezelfde God heeft zich ook op andere manieren kenbaar gemaakt. Zoals door een Boeddha, of een Mandela, en andere bekende en niet-bekende personen in de geschiedenis. En tot op de dag van vandaag maakt God zich kenbaar op allerlei manieren die voor ons verborgen kunnen blijven. Zo sta ik erin, voor mij is Jezus erg belangrijk gebleken, maar hij is voor mij niet de enige. God is dat wel. God is 1 , eenheid, all (es). En maakt zich dus ook

In die redenering ga je uit van de bijbel, de waarde die je daaraan toekent is tekenend voor jóuw geloof. Kun je begrijpen dat dit voor een ander, anders kan zijn? Ik ontken niet per definitie de waarden die evengoed in andere godsdiensten worden gepredikt. Ik ontken niet dat het andere namen kunnen zijn voor dezelfde God. Daarin is onze opvatting denk ik anders. Ik ontken de waarde ook niet, maar dat is wat anders dan feitelijk beweren dat alle godsdiensten over dezelfde God gaan en het eigenlijk niet uitmaakt wat je gelooft. Wat zou God daar mee willen bereiken want feitelijk worden we da

In die redenering ga je uit van de bijbel, de waarde die je daaraan toekent is tekenend voor jóuw geloof. Kun je begrijpen dat dit voor een ander, anders kan zijn? Ik ontken niet per definitie de waarden die evengoed in andere godsdiensten worden gepredikt. Ik ontken niet dat het andere namen kunnen zijn voor dezelfde God. Daarin is onze opvatting denk ik anders.

De bijbel zegt dat God liefde is. Het kan dan wel voorkomen bij andere levensbeschouwingen, maar de vraag is of dat dan echt van een hogere macht komt of door vooral het vanuit jezelf op te wekken. Waar denk je deze kracht dan vandaan te halen als het niet uit Jezus komt die in ons leeft? God schept ook geen voorwaarden aan de liefde, Hij heeft dit al beschikbaar gesteld toen Hij zich via Jezus met de wereld verzoende. Het enige wat Hij vraagt is om zijn geschenk aan te nemen. Waarom ben je zo hard op zoek om buiten God om, of buiten het geloof om dezelfde dingen te bereiken als een christen

Hoi Dwab, Mijn vrouw gelooft ook niet, dus dat is geen reden om niet te trouwen De reden dan veel huwelijken stranden is dat beide partners het van elkaar verwachten, ze kijken en verwachten van elkaar om de liefde hoog te houden en er altijd voor elkaar te zijn. Maar de realiteit is dat jij en je partner beide maar mensen zijn, met hun fouten, verlangens, veranderlijke liefde etc. Gods liefde is onveranderlijk, dat is altijd contant. Hij houdt net zoveel van je, of je nu zondigt of vroom bent, wij houden vaak conditioneel van mensen, zolang ze ons geen pijn doen houden we meer van ze dan

@Dave, mijn partner is geen Christen, dus dat wordt lastig. Gelukkig zitten wij wel op één lijn wat betreft onze fundamentele waarden. Ik vertrouw erop dat onze liefde rijk genoeg is ook nu al, zonder dat we getrouwd zijn. Is dat geen mooi vertrouwen? Dat voor Christenen een huwelijk met als derde partner Jezus veel voldoening kan geven geloof ik direct. Dit betekent echter niet dat het een voorwaarde is voor een zeer gelukkige relatie waarin beide personen zich liefdevol en geborgen voelen.

De reden dat jouw omgeving het niet accepteert is misschien dat je zelf weinig respect kunt opbrengen voor hun beslissing, namelijk het (nog?) niet trouwen. Door dit te zien als een twijfel, of het niet delen van jouw hoge waarden die je aan het huwelijk hangt, ontken je de waarde van een relatie waarbij trouwen niet aan de orde is. Ik kan me goed voorstellen dat je met deze instelling tegen onbegrip in je omgeving oploopt.Misschien iets om voor jezelf eens over na te denken.

Ik heb het idee dat luidop bidden meer communiceren betekent met de mensen om je heen en stil bidden (of hardop bidden wanneer je alleen bent) meer te maken heeft met je richten tot God. Zelf kies ik liever voor het laatste. Ik vind bidden iets zeer persoonlijks waarbij het puur gaat om God en de verbondenheid die ik daarmee voel.

En wat is daar onjuist aan dan? Dat is wat je belooft bij het huwelijk, "tot de dood u scheid". Dat het niet altijd uitkomt, neemt de waarheid van de belofte niet weg en zegt het helemaal niets over de beloftse van Hollipolla en hoe zij daarin staat. Daar zeg ik ook niks over. Ik zeg alleen dat die belofte niet voorbehouden is aan het huwelijk.

Niets huichelachtigs aan en ook geen oordeel wordt er uitgesproken. Er wordt gewerkt vanuit een paradigma, die ingegeven wordt door geloof. Het is de vraag om het behoudt van die niet-gelovige vanuit het paradigma van de Christen.. Het zou je sieren enige vorm van inlevingsvermogen te tonen. De vraag om het behoud van een niet-gelovige gaat uit van de propositie dat deze van de weg is afgeweken, het blijkbaar nodig heeft dat iemand voor zijn behoud bidt, want hij heeft iets verkeerds gedaan volgens de wetten van de kerkgangers. Is afgeweken van het rechte pad, of hoe je het wilt noemen. Hiervo

Dat is ook niet wat ze beweert heeft. Misschien het nog eens goed lezen. Ik kan dit toch echt niet op een andere manier interpreteren. Wat is dan het zogenaamde 'ideaal' van een relatie? Dat je elkaar wel makkelijk zal verlaten voor een ander, dat je niet voor elkaar zorgt? Sorry, maar deze begrippen hangen voor mij niet aan het huwelijk, maar gelden net zo hard wanneer je een relatie met iemand hebt.

Waarom vind je het nodig een andere gedachte dan de jouwe op deze manier aan te vliegen, alsof Hoppipolla stom is. Zij heeft een wel overwogen keuze gemaakt, een die jij niet begrijpt, maar direct afdoet. Omdat ze feitelijke onjuistheden verkondigd. Een huwelijk ís geen enkeltje onvoorwaardelijke trouw.

Afvallige of concreet niet gelovige mensen zullen vast niet een dienst bezoeken op een zondag. Nee, maar daar bidden ze voor. Achter hun rug om dus eigenlijk. Ik vind het huichelachtig gedrag. Laat iedereen zijn eigen weg gaan. Het oordeel is niet aan jou.

Je kan iemand toch geen bijbelteksten en liederen door de strot gaan douwen op een huwelijksdag. Ik vind dat je in een relatie/huwelijk zal moeten overleggen over dit soort zaken, concessies doen van béiden kanten. En ja, ook een gelovige zal dan wel eens iets moeten inleveren. De standpunten van een niet-gelovige kunnen namelijk evenzeer gevoelig liggen dan de wensen van een gelovige.

Doe waar jij je prettig bij voelt. Sowieso lijkt me het bidden in groepjes voor afvalligen of concrete mensen die niet tot geloof zijn gekomen zwaar akward... Ik zou me daar persoonlijk niet bij op mijn gemak voelen, omdat je niet in het hart van die persoon kunt kijken. Misschien heeft deze persoon wel degelijk een waar geloof, al past het niet helemaal in joú beeld van het ware geloof.

[quote name="Hoppipolla" Sorry voor mijn late reactie. Ik vind inderdaad ook dat je er zelf voor kunt kiezen hoe burgerlijk je een huwelijk maakt. Je kunt best nog een wereldreis maken' date=' of in je eentje een stage lopen in Afrika. Alleen elkaar verlaten voor een ander is er echt niet meer bij. Die 'vrijheid' geef je op voor onvoorwaardelijke trouw en zorg voor één persoon, een in mijn ogen mooier ideaal. Ehm? Leven wij in dezelfde wereld? Een derde van de huwelijken eindigt in een scheiding. Een huwelijk biedt dus zeker geen garantie dat je partner je niet zal verlaten. En een relat

Ik oordeel er helemaal niet mee over andere mensen. Ik vind dat het écht een goede reden is als je eerst andere dingen wil doen met je geld. Maar onze keuze is om eerst te trouwen. Ik vind een studie in ieder geval geen reden om niet te trouwen, daar ging het me om. Grappig dat je dit zegt, maar je denigreert het huwelijk nogal zo. Zoals je zelf zegt: 'trouwen heeft niet voor iedereen dezelfde betekenis.' Het blijkt dat het voor mij een heel andere betekenis heeft dan voor jou. Het gaat mij vooral om het getrouwd zijn zelf, niet om die ene dag. En we geven geen feest. Het is voor ons gee

@Floes, helemaal mee eens. Alleen het idee al... Ik zou me er niet goed bij voelen iemand tot zoiets aan te zetten als dit niet uit hemzelf zou komen. En ik zou ook niet willen trouwen met iemand die dat eigenlijk zelf niet zo ziet zitten, maar het enkel voor mij doet. Ik wil dat iemand mij ten huwelijk vraagt alleen als diegene héél graag met mij wilt trouwen en hier zelf ook betekenis aan toekent.

Een huwelijk bestaat uit geven en en nog meer geven en zo heel af en toe nemen. Soms moet je je eigen persoon aan de kant zetten voor het geluk van de ander. Of je dit wel of niet kunt vragen aan je partner verschilt per stel. Natuurlijk bestaat een huwelijk uit geven, maar je vraagt hiermee van je niet-gelovige partner om zijn standpunten te verlaten om jouw Christelijke standpunten over te nemen. Hoe zou je reageren in een omgekeerde situatie? Wil je dan ook zoveel geven, of vind jij je Christelijke standpunten wel even belangrijker dan dat? Kan dit voor een niet-gelovige niet hetzelfde z

Ik vind niet dat je dit van je niet-Christelijke partner kan vragen. Dit is zo ongeveer een belijdenis, want je belooft je kinderen Christelijk op te voeden en ze te zien als een geschenk van God. In mijn ogen kun je hier alleen ja op antwoorden als je zelf Christelijk bent. Dus ik zou denken... niet in de kerk trouwen wanneer je niet beiden tot het geloof behoort dat in die specifieke kerk gepredikt wordt. Een huwelijk moet beide partners passen en er moet geen dwang uitgaan van het geloof van één van hen. Vreselijk toch... Het gaat om de liefde tussen twee mensen, niet om een soort van bek

Nou er zijn wel meer redenen om niet direct te trouwen. Je oordeelt nu wel erg hard over mensen die niet direct dezelfde keuze maken als dat jij nu doet. Trouwen heeft niet voor iedereen dezelfde betekenis, dit betekent niet dat er iets mis is met de relatie of dat de relatie minder sterk of waardevol zou zijn. Uiteindelijk gaat het erom wat je met elkaar hebt en of het vertrouwen en de liefde en aandacht er voor elkaar is elke dag weer, niet of je die éne dag hebt meegemaakt waarop je een papiertje hebt ondertekend en een feest hebt gegeven met vrienden.

Quote: Op donderdag 09 september 2010 13:32:00 schreef JoostG het volgende: [...] Heel duidelijk. Ik vrees dat ik toch te doen/niet christelijk genoeg ben om je te begrijpen Ik ook niet, lig met een fikse keelontsteking in bed, had ik de kennis maar... *staat plotseling op en grijpt naar de bijbel op t nachtkastje