Robert Frans

Ongetwijfeld.

Ik ben inderdaad helemaal uitgeluld.

Ik geloof dat je je antwoord al gevonden hebt.

Dank voor je eerste twee zinnen. Het belangrijkst is dat wat je gelooft, consistent is in zichzelf en met de feiten. Daarbij fantaseer ik ook niet zomaar, maar baseer ik mij zoveel mogelijk op de geloofstraditie en de wetenschap, voor zover ik het begrijp natuurlijk. Mijns inziens is het vrij logisch te veronderstellen dat áls er een God zou bestaan die al vóór de oerknal bestond en alles geschapen heeft, die God dan wel buiten tijd en ruimte moet staan en dus aan niet de wetten daarvan gebonden is. Het zou juist vreemd zijn te geloven dat God een begin zou hebben, nog vóór het begin über

Hij ís dus het begin en het einde, Hij heeft beiden niet. Hiermee wil Hij zeggen dat Hij alles in de hand heeft en dat Hij in elke tijd aanwezig is. Maar Hij is niet aan tijd gebonden en is dus eeuwig. Dat lijkt mij geen onzinnig statement, als je er vanuit gaat dat als God al vóór de oerknal er was, Hij dus ook vóór het ontstaan van de tijd er was en dus niet daaraan gebonden kan zijn. Anders zou Hij immers met de tijd zijn ontstaan. Vóór de oerknal was er geen begin of einde. Het begin ontstond pas met de oerknal en daarvóór was God al. Het woord hemel kent twee betekenissen in de Sc

God is dus niet ontstaan, Hij is er altijd al. Hij kent geen begin en geen einde. Waar Hij was en is? In de hemel, dus buiten onze werkelijkheid. Je kunt het enigszins vergelijken met een schrijver die buiten de wereld in zijn boek hier op aarde woont en daardoor ook buiten de tijd en ruimte van die wereld staat. Hij kan in die wereld immers in één zinnetje miljoenen jaren laten verstrijken, of een hele dag doen over het beschrijven van een gebeurtenis van vijf minuten. Maar waar een schrijver nog altijd gebonden is aan de tijd in déze wereld, kent de hemel geen tijd. Zij kent haar eigen besta

Er was geen 'voor de oerknal'. Met de oerknal is ook de tijd begonnen, zo had ik begrepen, en God staat als Schepper daarbuiten.

Niemand. God is eeuwig en onschapen. Hij is het begin van alles.

Wat jij wil. Ik geloof dat het Offer méér is dan een juridische afweging.

Precies. God is dus niet beperkt en kan ons vergeven zoals Hij dat wil. Dat is ook precies wat ik bedoelde te zeggen. Hij koos voor het Offer omwille van óns, niet van Hemzelf. Voor óns was het Offer noodzakelijk, omdat wij uit onszelf de afstand tussen ons en God niet konden slechten. Dus slechtte God die afstand door als Mens onder ons te komen, tot in het lijden en de dood. Daarom moeten wij zijn Offer aanvaarden en verinnerlijken. Maar Hij is daar zelf niet aan gebonden. Als een eenvoudigere daad van verzoening voor ons voldoende zou zijn geweest, dan had God dat zeker gedaan. De soeverein

Ik presenteer mij gewoon als katholiek. In sommige dingen zal ik conservatief overkomen, in andere dingen weer progressief. Mij is het om het even. Het gaat erom wat juist en waar is. Alle andere bewoordingen hieromtrent zijn irrelevant. Wat ik aangeef is gewoon katholieke leer en dat al sinds het begin. Wij mensen hebben door de zonde het Offer nodig om Gods verzoening te aanvaarden, maar God zelf niet. God is soeverein, almachtig, algenoegzaam en nergens aan gebonden. Als Hij zichzelf aan ons overgeeft in lijden en dood, dan doet Hij dat uit vrije wil en komt dat voort uit zijn liefde v

Het woord 'zoen' is hier oud Nederlands voor verzoening. Het geven van een (vredes)kus bij een verzoening was toen gebruikelijk, waardoor het woord zoen ook de kus zelf is gaan betekenen. Verder heb je wel gelijk: God heeft geen Offer nodig om ons te vergeven. Hij is immers nergens aan gebonden. Hij koos er vrijwillig voor, om redenen die dieper gaan dan de verzoening alleen.

Ik heb het dan ook niet over vertroetelen; dat is een beetje een stropop die je nu hanteert. Rehabiliteren is geen synoniem voor vakantie vieren, maar kan een zwaar en confronterend traject zijn, afhankelijk van het delict en het te volgen programma. Het zal ook per terrorist verschillen welke aanpak het meest effectief is. Sommigen zijn inderdaad zo verhard, dat rehabilibatie niet aanslaat en men zich meer zal moeten richten op het zoveel mogelijk beperken van de radicalisatie en het beschermen van de samenleving tegen de terrorist. Maar anderen zijn wel degelijk nog op de goede weg te br

Elke straf moet inderdaad proportioneel zijn ten opzichte van de overtreding en moet gericht zijn op rehabilitatie. Dat levert ook daadwerkelijk minder recidive op. En als rehabilitatie niet mogelijk is, in elk geval op een voldoende menswaardig bestaan. Maar in beide gevallen moet de veiligheid van de gemeenschap en ook van de dader zelf wel gewaarborgd blijven. Dat klopt, maar dat maakt het niet minder belangrijk. Daarbij kunnen mensen wel degelijk tot bekering komen als ze ter verantwoording worden geroepen en gestraft. Uit je criminele circuit gerukt worden en gebracht naar een ple

Hoe kun je voorkomen in hokjes gestopt te worden, als je je eigen eenmanshokje maakt? En hoe voorkom je dat je niet zelf in je eigengemaakte tunnel vast komt te zitten? Waarom zou jijzelf als autoriteit dan legitiemer zijn dan iemand anders? Waarom zou jij meer leergezag hebben dan anderen? En stel dat mensen jouw ideeën zouden navolgen, schep je dan niet gewoon alsnog een eigen stroming? Velen zijn die weg gegaan, zowel gemeenschappen als individuen, maar men raakt daardoor alleen maar meer verdeeld. Het is ook geen weg die in de Bijbel staat. Daarin staat weliswaar dat je a