Gaitema

Naar wat ik er van begrijp, gaat het over opéénvolgende tijden. Nu is satan de overste van de wereld. Jezus heeft met zijn kruisdood de sleutels van de dodenrijk in Zijn handen gekregen. Daarmee is satan al verslagen. Maar dodelijk getroffen dat satan is, laat hij de wereld niet zomaar los. In deze eindtijdsstrijd zitten we nu. Het is eigenlijk net als de economie: vlak voor het compleet in elkaar pleurde was het op zijn top. Zo zal de macht van satan vlak voor dat Jezus hem volledig uit het veld geslagen heeft juist sterker lijken als ooit te voren. Zelfs een antichrist zal regeren. Dan

Volgens mij gaat dit heerlijk meerdere onderwerpen door elkaar heen worden Eerste reactie: De duivel. De term serpent is nieuw voor me. Ik gebruik gewoon de woorden die mij bekend zijn. De val van satan uit de hemel met de zondeval, ja dat klopt eigenlijk ook wel en wij werden er met de gevallen engelen eigenlijk in mee naar beneden getrokken. Dat is wat je ziet met Adam en Eva. In het hof van Eden, mee de diepte in met de slang. Goed. Maar hoe zit het op dit moment met deze machten? Als ik Openbaring lees en daar doel ik op, dan zie je een draak met een gewonde kop opduiken. In eer

Maar om de topickwestie te beantwoorden: ik denk dat het beeld van satans invloed in deze wereld gezien moet worden als het beeld dat Openbaring schetst. Hij is uit de hemel gegooid, op de aarde gekwakt en daar gaat hij nu dodelijk gewond tekeer als een briezende leeuw, slachtend en verdelgend rond, omdat zijn laatste uur geslagen is. Vooral heeft hij het op de gemeente van Jezus Christus gemunt, omdat zij binnen zijn. In het koninkrijk van God. Daar waar hij niet bij kan. Het enige waar hij bij kan is dat wat nog onder zijn invloed staat: ons lichaam en onze ziel. In het beeld van lichaam,

Ik zie het vooral als menselijk, dat het een gevestigde kerk geworden lijkt te zijn, met daarbinnen meerdere stromingen en opvattingen. Je merkt dat er vandaag de dag een iets volwassener verlangen op gang gekomen is: om niet meer naar naamplaatjes te kijken, maar naar de volgelingen van Jezus en bovenal: "Jezus zelf." Welk denominatie je bij hoort wordt steeds ondergeschikter geacht ten opzichte van het belang om bij Jezus te horen, of de waarheid te zoeken. Er is weer meer oog en ruimte voor de zoekende mens ontstaan. Meer het verlangen om met elkaar (ongeacht achtergrond en persoonlijke st

Hahaha ik denk dat we nagenoeg allemaal tot die conclusie komen als we onze stambomen beginnen uit te pluizen. cobybryant heeft het al bewezen voor je

Heeeee, wat leuks ontdekt! Je zou dan kunnen zeggen: "Jezus had hier niet mogen zijn, als het allemaal zuiver gegaan was!" Inderdaad, bittere noodzaak was het, dat Hij komen moest. Allemaal omdat Eva.. ach, vrouwen!

Puinzooi ten top! Zelfs onze lieve Heer komt van vreemde huize

Wat God samenvoegt kan een mens niet scheiden (Mat 19,6; Mar 10,9) en daarom is alles, maar dan ook alles wat stukgaat niet uit God. Volgens mij kan hier een valkuil in zitten. De farizeeërs kwamen met de discussie over de scheidbrief, omdat volgens Jezus de mensen met die scheidbrief vaak juist hun eigen zin wilden doordrijven. Met andere woorden: die mannen mochten van Jezus wel eens iets meer aan hun vrouw denken en de kinderen van het gezin. Aan dat wat een scheiding te weeg brengt. Ik geloof dat in die tijd een echtscheiding nog grotere gevolgen had dan nu. Klinkt gek, maar ik g

Wat diep triest... Dat was het. Wel met een lichtpuntje aan het eind. Haar wens was altijd om met al haar kinderen om haar heen te sterven. Nu had ze door dit alles geen contact meer met haar oudste zoon en zijn vrouw. Die waren er echter wel weer bij aan haar sterfbed. Al haar kinderen waren er (zonder kleinkinderen). Het gezin was weer bij elkaar en ze hoorden haar de naam van haar man nog een keer roepen (vlak voor ze overleed), terwijl ze een beetje een bijzondere blik kreeg. Mijn moeder noemt het een buiten aardse blik. Ze geloven dat ze weer bij elkaar zijn.

Dat de heerschappij van de duivel tijdelijk van aard was en in Jezus' tijd nagenoeg was afgelopen. Daar ben ik het ook mee eens alleen niet dat het staat voor tweeduizend jaar, maar ik mocht... wachten op een andere topic dan maar

Nee natuurlijk mag dat niet, want jij claimt dat mijn pleidooi van eeuw versus tweeduizend jaar compleet onjuist is. Daaruit concludeer ik dat volgens jou het tijdperk waarover de duivel heerst tweeduizend jaar of langer is en dat wil ik zien. Als je daarin gelijk zou hebben klopt 1 Joh 3,8 niet, dus nee, zo makkelijk kom je niet van me af! Eigenlijk las ik het vanuit een andere context. Ter vergelijking als ik jou zou zeggen: "in deze tijd is iedereen bezig met zijn huisje boompje beestje." Dat sluit niet uit dat dit vroeger of later ook zo is.

De duivel wordt niet de god van deze wereld genoemd, maar de god van deze eeuw (2 Kor 4,4) waarbij opgemerkt dient te worden dat een eeuw een bepaalde tijd van honderd jaar is en dat Paulus dit tweeduizend jaar geleden schreef. Het betekent dus dat dit betrekking heeft op zijn lezers, de eerste christenen en dat de duivel de heerser van hun wereld was voor een bepaalde periode en niet voor altijd. De macht die de duivel bezit is hem door God gegeven (Job 1,12; 2,6) wat dus zeggen wil dat God zijn kwade daden mogelijk maakt en in feite de schepper daarvan is. Die gedachte komt ook overeen me

Echter realiseer ik me de laatste tijd nog wat: elke gemeente houdt je binnen haar muren, maar christenen uit andere gemeentes zijn toch ook je broeders en zusters? Als zij daar een goede dienst hebben, waar je wat aan hebt: dan ga je toch een keer bij hen op visite? Je hoeft toch niet direct lid van hun club te worden (met hun voorwaarden er aan) om eens een viering bij hen bij te wonen?

cobybryant Ik ken die worsteling. In onze gemeente staat men wel open voor reparatie, maar veel mensen hebben ook verschillende meningen en visies erop. Ik heb dan zo iets van: " wat wil God van me?" Ik heb nooit het idee gehad dat Hij van me verlangde, dat ik weg ging. Dat is per persoon weer anders, dat begrijp ik.

Nou, het kerkverband is niet het probleem. De stroming (gkv) zelf heb ik geen problemen mee. En ik kijk wel rond bij christelijk en nederlands gereformeerd maar ik blijf toch wel rond dezelfde verbanden hangen omdat ik me daar prettig bij voel. Maar er zijn zoveel verschillen per stroming dat het ook zo weinig zegt over waar je nu precies bij hoort. Als mede-GKv'er vind ik het jammer dat je dan zulke ervaringen hebt bij jouw gemeente. Is het niet een idee om een naburige GKv te bezoeken, of is dat wat te dichtbij? Eigenlijk vind ik deze tip wat jammer. Het is goed om naar een andere ker

Dit is nu net de reden waarom ik ook gemeentes belangrijk vind en dat niet iedereen maar los van elkaar christen moet zijn. Met elkaar kan je elkaar steunen. De eerste christengemeentes deelden hoe dan ook alles samen. Ze vingen weduwen en wezen op en mensen als Dorkas waren goed voor de armen.

Toch brand ik er liever mijn vingers er niet aan. Ik had er met een kammaraad er over, die net een echtscheiding achter de rug heeft. Hij is heel gelovig en dit is echt een last voor hem. Maar hij kon het niet voorkomen, zij wilde bij hem weg, hoewel hij voor haar wilde vechten. We zaten zo na te denken over de woorden van Jezus over echtscheiding. Ik zei hem: "ik vraag me wel eens af of God alle stellen wel samen brengt." Hij gaf aan daar ook zo tegen aan te kijken. Achteraf gezien zag hij wat er in de basis al niet goed was. Hij vroeg zich af of hij wel met haar had moeten trouwen en of er

Dit doet me denken aan een boekje wat ik las, geschreven door een emerituspredikant bij ons. Daarin schreef hij dat het in de kerken onderbelicht is dat het vuur in het leven waar je door heen moet, bij het leven van een christen hoort. Het vuur dat tot beproeving en lautering dient. Zoals bij Job dus. Ik kan het uit eigen ervaring ook vertellen. Hoewel ik als tiener bewust gelovig was, werd ik op school geregeld ook aangepakt door een paar andere jongens. Ik pakte ze eens terug en toen was het voor een half jaar afgelopen. Tot één van deze jongens iemand op me af wist te sturen, die me met

Tja, en die relaties voor het vinden van je ware uitgezonderd natuurlijk. Echter moet je wel eerlijk naar elkaar zijn. Als je twijfeld, dan moet je er niet aan beginnen, want dan is die vonk er gewoon niet echt en als een relatie niet blijkt te werken, dan houdt het gewoon op. Natuurlijk is elk begin moeilijk, maar als je twijfeld of je ergens wel aan beginnen moet, dan is het gewoon niet wat. Als je begint, dan weet je natuurlijk niet of het al wat is, maar je hebt wel dat besluit genomen. Je bent begonnen om het te proberen. Een begin is geen huwlijk. Daar is volgens mij ook iets mis gega

Ook relaties bieden geen zekerheid. Als we allemaal zo onzeker zijn, waar bouwen we dan nog op? Ik geloof heilig in de liefde van God die stand houdt, ook in relaties. In mijn familie heb ik nog geen echtscheiding gezien, behalve bij mijn grootouders bijna. Voor de rest, zo standvastig als een huis. Het bestaat. Alleen liefde is wel iets waar je voor strijden moet. Dat geloof ik heilig.

Het zou zomaar kunnen. Daarbij: in elke gemeente heb je mensen met verschillende ideeën. Ik schrok vooral van het beeld van Nigeria. Joseph Prince heb ik dvd's en een boek thuis van liggen. Eerst vond ik het wel boeiend, maar al snel stuite ik op de materialistische kijk op alles en het was voor mij juist een kijkje in het donkere gevaar dat geld op christenen maakt. De waarschuwing uit Openbaring wat ik citeerde is op de christengemeentes gericht. Dus die waarschuwing is op ons allemaal gericht, met de vraag: in hoeverre zijn wij lauw geworden en materialistisch? Ik vraag me dat ook steed

Hoe weten we wat de Geest der Waarheid is? Als het om het evangelie draait, dus om Jezus Christus en bekering in nederigheidHier gaat het alleen om wat 'God' voor jou kan doen hier en nu, en liefst een beetje vlug. Dat ligt aan de definitie die je hanteert voor "christendom" en / of "Christendom"."christendom" is m.i. de overkoepelende term voor alles dat zichzelf christelijk noemt. (Ik schrijf dat niet met een hoofdletter (en mijn spelling-checker ook niet) omdat het hier gewoon mensen betreft, geen heiligen. Waren we heilig, hadden we geen Gratie nodig en is het Offer slechts overdreven

Maar behalve mijn inhoudelijke kijk hé, Ik was wel stom verbaast om deze documantaire zo te beluisteren. Zo veel van zulke massa's mensen die hierin mee gaan. Niet verwacht dat het zo sterk was. Bij welvaardsevangelie dacht ik vooral aan hier en daar wat uitwassen, maar vaak iets dat er onopvallend er in sluipt. Maar zo helder en duidelijk uitgemeten als een God die jou wel aan een dure sportkar en een palijs van een huis wil helpen, dat is echt verbluffend. Dan die massa's in Nigeria! Een kerk dat op sterven staat, ziek, dood ziek! Als Europiaan in deze crisis voel ik me er verlegen ond

die is nieuw voor me, dat dat een taboe zou zijn. Natuurlijk. Maar dat gold voor als je eenmaal getrouwd was. Maar wat ik bedoel te zeggen is, dat we in de tegenwoordige tijd niet meer uitsluitend trouwen omdat we kinderen willen. Ik schrijf het ook verkeerd. Wat ik feitelijk bedoelde te zeggen is, dat bij sterke kinderwens een liefdes man/vrouw relatie niet het eerste vereiste is. Buiten religie om is het verschijnsel BOM moeder dan ook niet vreemd meer. Toen ik na mijn echtscheiding nog bij mijn gyneacoloog liep en de fertiliteits behandeling wilde beëindigen was dat ook hetgeen

Mooi voorbeeld van flexibel denken. Waardeoordelen, als zou de kerk het willen, zijn sterk manipulerend. Celibaat is prima, als het helemaal een bewuste keuze is, dus gevoelsmatig en rationeel op één lijn staat. Maar dat kan nooit van buiten af opgelegd worden. Dat ben ik met je eens. Wat me vooral opvalt aan de bijbel, dat die keuze nu helemaal bij ons zelf ligt. We hebben vaak het idee dat we puur aan God moeten vragen en afwachten, wat Hij van ons wil. Toch lijkt het er op dat Hij die vraag ook dikwels bij ons neer legt. Zo van: "ik heb arbeiders in mijn boomgaard nodig, wat en met w