lina

vegetatieve, dierlijke, en menselijke ziel... ja, maar! Aristoteles had ook al de plank misgeslagen met zijn antropomorfe natuurwetenschap

Je kunt de ziel zelfs consequent wegdenken, als je dat wilt. Mechanistische en materiele wereldbeelden houden goed stand momenteel...

Maar dat is niet wat ik bedoel. Ons lichaam werkt heel goed met behulp van bacterien en andere wezentjes. Als lichamen weer tot leven worden gewekt, maar zonder de ondersteunende biologische voorwaarden, vraag ik me af hoe dat allemaal moet functioneren. Bovendien zijn dieren en planten vrij gewild in het paradijs. Meeste voorstellingen van het Paradijs zijn inclusief planten en dieren... zelfs de zon schijnt er!

Ik denk dat we hieruit moeten afleiden dat het níet een lichamelijk Paradijs wordt? Dus de soort van geestelijke tijdloze High versie?

wel, over vroeger kon/kan je zeggen dat culturen/landen elkaar verkeerd begrepen en daarom ten onrechte oorlogen met elkaar aangingen. Tegenwoordig gaat dat niet meer zo op. Niet meer sinds de moderne media, internet etc. Want nu kunnen we de schuld niet meer op ignorantie afschuiven. Het is veel makkelijker om in de huid van 'de vijand' te kruipen, zelfs Saddam Hoessein (tenzij iedereen echt juichde met zijn executie, dat de aarde weer van een duivel verlost was).

(natuurlijk was het probleem al altijd hetzelfde, maar was het netjes bedekt en ingelijst volgens de overtuigingen van de groep waarbij je hoorde)

Overtuigingen creeeren gedragingen. Het hedendaags probleem van de mensheid is niet een economisch, politiek of militair probleem, maar een spiritueel probleem. Verander de basisovertuigingen van de mensheid, en je verandert het gedrag.

Of wacht op Jezus om het allemaal op te lossen.

Je kunt naar het 'Een visie op de redding' topic in het Bijbel forum voor mijn mening over dit. En je kunt bij de boeken van de auteur die ik je al zo vaak genoemd heb (het spijt me) voor mijn persoonlijk geloof over hemel en hel. Mijn officieel geloof is RK, dus laat ik daarmee hier omgaan

Het is een goede vraag of er een verschil is tussen gelovig (zoals het hoort) en werkelijk goed. Dat is niet het topic voor hier, we proberen immers grip te krijgen op hoe die hemel er uit zou moeten zien. Laten we in dit topic dan even het beste aannemen, en stellen dat echt geloof van een mens iemand goed maakt, en dat goede mensen het ware geloof in hun harten hebben geschreven, zelfs al herkennen ze niet God en Jezus bij naam. Laten we ervan uitgaan dat ze de namen 'God' en 'Jezus' niet kunnen linken aan de goedheid waarin ze (onbewust) geloven, en dat dat geloof uiteindelijk voor de verlossing zal zorgen.

De grootste last is gewoon onwetendheid. Jij denkt misschien dat sommige mensen goed zijn, terwijl ze slecht zijn, en dat sommige mensen slecht zijn, terwijl ze goed zijn. Maar alleen God kent ze door en door. Je hoeft niet bang te zijn dat God goede mensen naar de hel stuurt. Wie goed is zal uiteindelijk God erkennen en verlossing vinden in Jezus. En ook jij zal, áls je ooit in de hemel komt, begrijpen dat God geen fout heeft gemaakt. Je zult alleen tussen goede mensen zijn. Nu lijkt het oneerlijk, maar dat komt alleen door je beperkt menselijk perspectief.

(overigens, als ik iets anders ga schrijven krijg ik kritiek aan mijn hoofd.. dit is een christelijk forum, je moet het christelijke gedachtegoed behouden.. dus sorry voor de tijdelijke ontwenning)

God is Rechtvaardig. Hij zal weten welke mensen hem hebben geaccepteerd, en welke Hem hebben afgewezen. Wie niet voor Jezus is, is tegen Hem. Wie in Hem, de Enige Weg, geen verlossing heeft gevonden, is zeer terecht een zondaar die niet van Jezus wil weten. Dus zal Jezus ook Zijn gezicht van hen afkeren. Er is nog hoop voor je familie, zolang God ze de kans geeft. Zodra hun laatste kansen voorbij zijn, zal God weten wat hun harten waard zijn, en zal Hij een rechtvaardig oordeel vellen, waarin de volgelingen van God de hemel tot woonplaats krijgen, en de vijanden van God, de eeuwige hel. Voor sommigen zal er misschien nog het vagevuur zijn.

Je moet weten dat God rechtvaardig is en dat geen van Zijn beslissingen te betreuren zijn. Betreur je zijn keuzes, dan ken je zijn Liefde nog niet. Ieder in de hemel zal echter God's Liefde kennen en gelukkig zijn.

Op donderdag 18 januari 2007 15:37:21 schreef Sperzieboon het volgende: Dat zou ik even na moeten lezen. Maar misschien dat enkele kenners dit zouden kunnen vertellen. Maar als je gelukkig bent, heeft dat wel invloed op je lichamelijke gesteldheid toch?

ja, in dit leven, omdat we een lichaam hebben die gezonder of zieker kan zijn. Ongelukkig voelen zorgt voor een verzwakt lichaam. Meestal verzorg je je lichaam dan ook gewoon slechter. Een evenwichtige geestelijke staat, opgewekt, optimistisch en verheugd zorgt ervoor dat delen van je lichaam niet onder onnodige spanningen komen te staan die het lichaam schaden (bijv. het hart). Ook heb je dan meestal een meer voorzichtige en bewuste levensstijl. Gelukkig zijn is een teken van inzicht hebben. Ongeluk krijg je meestal omdat je dingen niet begrijpt, of wil begrijpen, en daardoor verkeerde keuzes maakt (dingen niet willen begrijpen is ook al een verkeerde keuze).

In de hemel gaat het niet meer om keuzes. Het is één oneindig durende gelukkige staat. Je lichaam kan niet gekwetst worden, en jij kan jezelf ook geen pijn doen. Je zal ook de ander geen pijn doen. Het is een plaats waar alles zich bevindt in God's glorie, zoals God dat gewenst heeft. Niemand zal er iets onbehoorlijks of ongezond doen. Beide geest en lichaam zullen in top-conditie zijn (of alleen de geest).

Op donderdag 18 januari 2007 13:50:43 schreef Sperzieboon het volgende: [...] Yesh. Maar waarom stel je dan een paar posts terug dat er nog wel seks is? Hoe combineer je dat? Ja ik kan er ook niet bij, beetje irritant. Aan de andere kant: de hele eeuwigheid bij 200 graden celsius op een steen hakken is ook niet alles.

bedoel je de hel? Laten we daar niks bij voor gaan stellen. Als je leest wat voor martelmethodes ménsen hebben verzonnen, dan wordt je al zo ziek en misselijk. Genoeg om wat middeleeuwse martelmethodes op te zoeken, o.a. juist ook om mensen te bekeren en te behóeden voor de échte hel. Waarschijnlijk zijn verschillende 'experimenten' in nazi-kampen nog veel verschrikkelijker. En dan natuurlijk ook niet vergeten wat voor methoden door het leger werden gebruikt om mensen te 'ondervragen'. Tegenwoordig hebben we dingen als Guantanamo Bay e.a. Het is te ziek voor woorden. Máar, dat is wat de beperkte mens heeft verzonnen. Je kunt je voorstellen dat God's straf nog en tikkeltje verder geperfectioneerd is in leed (mogelijk door Satan zelf, indien Satan de heerser van de hel is... en Satan is waarschijnlijk de inspiratiegever voor de beperkte menselijke martelmethodes, maar als hij de eeuwigheid als werkruimte heeft, kan hij veel meer...).

En wat betreft of statisch eeuwig gelukkig zijn, of dynamisch leven en dingen doen in een gelukkige toestand, ik weet niet welk van beide het geval moet zijn. Ik weet wel dat een lichaam past bij activiteiten, immers, met een lichaam loop je, praat je, kijk je etc. Zonder lichaam heb je alleen je bewustzijn. Geluk is een staat van het bewustzijn, niet van je lichaam (want, jíj bent gelukkig, niet je lichaam). Dus het komt er op neer denk ik wat de Bijbel zegt. Heeft de Bijbel het over letterlijke lichamen die herschapen zullen worden, of gaat het alleen om een onlichamelijke bewustzijn/ziel?

wel, praten is hoger dan seks, zingen is hoger dan praten, en bidden is hoger dan zingen...

Ja, en het verontrust me wat die eeuwigheid gaat inhouden. Niets doen? Gewoon high en gelukzalig zijn? Dat lijkt bijna alsof we allemaal van de vredeswietpijp van God hebben geroken. Voor de eeuwigheid een puur gevoel van geluk.

als je pijn voelt, weet je dan dat je bestaat? Als je eet, weet je dan dat je bestaat? En als je boos bent? Dan voel je, ben je er bewust van, weet je dat je bestaat. Misschien zou je van een zwaar geestelijk gehandicapte verwachten dat hij niet kan denken en niet weet dat hij bestaat. Dan zou je zo'n iemand net zo goed kunnen doden. Toch lijkt het me dat hij wéét dat hij bestaat. Jij had vast toch ook wel een idee ervan dat je bestaat, voordat je ontdekte en dácht: 'wow, ik besta! ik denk dat ik besta!'

Mensen communiceren met God via via. Bijv. de kerk, de Bijbel etc. Niet direct, anders konden we veel van religies afschaffen (want God zou ons direct individueel de informatie en opdrachten geven die we nodig hebben, waar we om vragen). En mensen die menen direct iets van God te horen hebben gekregen, worden ofwel krankzinnig genoemd en genegeerd, of als ze in een machtige of belangrijke positie zijn, serieus genomen door een deel van de bevolking.

Liefdevolle seks, uitdrukking van vreugde en de schoonheid van God's schepping... de beste soort dus. Maar als gewoon met elkaar praten en de hand schudden een betere vorm is van God's herschapen schepping te apprecieren, dan moet dat maar.

oh, kijk, de mens zal wel wéten wat Goed is (anders kwam hij natuurlijk niet in de hemel, God kiest niet zomaar mensen), en alleen het Goede doen. Dus ik weet niet, heel de dag in de zon liggen, praten, aardig zijn tegen elkaar... misschien aanbidden we wel God heel de dag? Iets als een eeuwigdurende nieuwe soort kerkviering?

alles dat leeft heeft een levensprincipe, oftewel een ziel nodig. Dieren zijn geen mechanische automaten die door een mysterieus batterij tot leven zijn gewekt. Ze leven van hetzelfde waar wij van leven (dat ze een beperkt bewustzijn hebben is iets anders, maar ze hebben een bewustzijn omdat ze waarnemen en reageren, net als wij.. alleen kunnen wij daarover nog reflecteren en tot op zekere hoogte 'vrijwillige' keuzes maken).

Betekent dat dus dat de nieuwe wereld, het paradijs, een eigen biosfeer zal hebben? Oh, en seks (maar niet voortplanting, omdat alle zielen er zullen zijn) zal er wel zeker zijn, als iedereen en alle dieren hun mannelijke en vrouwelijke kant behouden. Bovendien hoort zoiets aangenaams eenmaal in een paradijs. Maar ik hoor net dat er geen huwelijk meer zal zijn? Betekent dat dat je dan vrij bent het te doen met wie je het ook maar wil?

En ja, ik hoop dat in de nieuwe wereld de mens zijn natuurlijke plaats wel kent. Anders gaat de biosfeer daar álweer naar de knoppen (wat overigens kan gebeuren als die planeet of alternatieve wereld niet groot genoeg is voor alle zielen die opnieuw een lichaam hebben)

laten we de zielen van dieren en microben ook niet vergeten (of tellen die niet mee? zullen we dan een lichamelijk bestaan hebben, zonder dat er allerlei niet-bewust-denkende wezens hoeven te bestaan? en hoe dan met planten, zullen die er wel zijn?)

zal de nieuwe aarde overigens deze aarde zijn, of een andere plaats? ik hoop een andere, want deze is al aardig vervuild...

als het een andere aarde of wereld is, zullen er dan ook intelligente buitenaardse levensvormen zich daaraan toegvoegen? of zijn wij mensen te vol van onszelf om nog maar andere wezens voor te stellen die met God zullen mogen leven? (nouja, 'leven', zoals eerder opgemerkt, waarschijnklijk kunnen we er niet veel bij voorstellen)

Admod note: BOT!

Op maandag 15 januari 2007 21:39:37 schreef Michiel het volgende: [...][...]Ah, dus je roeping is om tegen de FAQ in te gaan? Goed dat ik het weet, kan ik daar rekening mee houden...

ah, noemde ik het Christelijke Godsbeeld? Ik denk het niet. En ten tweede, dat is niet híer mijn roeping, omdat ik dan tegen de FAQ in ga en een verbanning riskeer.

Vooruit, doel je dan op de laatste zin van dit stukje?

Ik geloof erin dat het een gezond standpunt zou zijn voor personen en religies, om hun standpunt van het bezitten van de volledige waarheid, wanneer ze dat standpunt hebben, op te geven. En daarmee bedoelde ik dat een religie zich als geheel juist acht (het geheel aan overtuigingen), en een andere religie of stroming, omdat het andere leringen er op na houdt, afwijst als onwaar (ik denk dat 'ketterij' en 'dwaalleer' erop zouden duiden dat het onwaar is… als dat niet zo is, dan zijn ‘ketterij’ en ‘dwaalleer’ een relatief begrip die je ergens op kunt plakken, afhankelijk van welke religie je uitgaat… ik geloof echter niet dat religies relatieve waarheden en kennis zoeken…).

Dus, als je het nog even duidelijk zou kunnen maken welke opmerking nu eigenlijk een onhoudbare overtuiging is (waar je de eerste keer op doelde), en waarom het onhoudbaar is, dan klaart dat aardig wat op.

Oh, het is niet 'eraan vasthouden' maar gewoon een natuurlijke overtuiging. Als er iets aan scheelt merk ik dat in mijn eigen tijd. En het is ook niet zo dat ik het als een roeping zie mensen te 'bekeren' (dat is vreselijk..), veel eerder mijn overtuiging te leven en duidelijk maken in een simpel gesprek of in een discussie (op een manier waarop ik hoop dat het er iemand toe aanzet eventuele misvattingen te vinden... maar hetzelfde geldt voor mezelf... normale dialoog, zonder het bekeringselement, helpt altijd misvattingen aan beide kanten weg te nemen en het juiste te bevestigen/herontdekken... vandaar dat je niet zomaar het uitgangspunt moet nemen dat je het al zeker weet.. want zoiets zal religieuze dialoog en tolerantie, laat staan geestelijke óntwikkeling, in de wereld niet helpen)

Je begrijpt me juist. Goede overtuigingen zijn overtuigingen die mensen individueel, en als soort vooruit helpen. Het feit dat er nu nog conflicten tussen verschillend gelovigen, of tussen naties en volken, of tussen anders politiek gezinde personen zijn, of zelfs conflicten gewoon bij ons in huis, in onze straat of op de werkvloer, dat bepaalde soort overtuigingen nog altijd niet de overhand hebben. Het soort overtuigingen die mensen vrede zouden moeten brengen dus, en die hoeksteen van de (wereld)cultuur zouden moeten zijn. (en nu spreek ik over overtuigingen, niet over een religie, want een religie is een vaste set van overtuigingen, die overigens niet altijd verder beslissende invloed lijken te hebben op ons praktisch gedrag...)

nouja, dan nodig ik je uit me duidelijk maken waarom het niet houdbaar kan zijn. (maar lees het juist: ik schrijf dat er in mijn ogen geen georganiseerde, officiele religie bestaat, die foutloos is en alle wijsheid en kennis bezit, en dat het zo is dat leringen die niet leren wat in deze religie geleerd wordt, vanzelf onwaar zijn)

de roeping mensen af te helpen van een Godsbeeld met hemel, hel, verdoemenis, het Kwaad, de Duivel, de Wil van God die specifieke regels, rituelen, gewoonten en overtuigingen voorschrijft, die geweld kan rechtvaardigen en goedkeuren, en die alleen interesse heeft voor een beperkt aantal mensen, die een speciale roeping hebben voor het Ware Geloof, terwijl de rest maar stil moet zitten en luisteren....

(jep, ik geloof niet in een ware religie/doctrine onder de zon, het spijt me....op zijn minst mochten de religies (of personen) ophouden te geloven de volledige waarheid en kennis te bezitten, en anderen af te wijzen als 'ketterij' of 'dwaalleer')

Op woensdag 10 januari 2007 18:18:32 schreef Light Jr. het volgende: Ten eerste, hoewel het er mogelijk niet op lijkt ben ik het best aardig eens met je post [...] Mag je je kind volgens jou een pak voor zijn broek geven als het rottigheid uit heeft gehaald?

ik heb geen kinderen

(overigens heb ik een dodelijke hekel aan onnodig mentaal en fysiek geweld van ouders... door kinderen te bedreigen, chanteren en ze als honden te behandelen, denken ze ze goed op te voeden.. )

je bent altijd formeel in conflict... dat betekent dat iemand de rol van misdadiger en/of slachtoffer neemt, en andersom... dat is niet alleen een kwestie van pijn, want ik ben niet in conflict met een ziekte of met het ding waaraan ik een been stoot.. ik heb een persoon nodig wie ik als vijand beschouw, iemand waarvan ik geloof dat die mij bewust kwaad doet.... om een simpel voorbeeld te geven, zag Jezus zijn vervolgers als vijanden? als zijn tegenstanders? het is waar dat zij hem pijn deden, net als iemand die een ander verkracht die persoon pijn aandoet... echter heb je pas een conflict met elkaar als beide partijen elkaar als vijanden érkennen... dus zou Jezus zijn vervolgers straffen uit wraak, en zou een verkracht persoon of persoonlijk zorgen dat iemand terug ervan langs krijgt, of anders als het kan, via de rechter... en anders zou zo'n persoon iemand gewoon blijven vervloeken, haten, en zou die bij het zien van de vijand er tegen tekeer gaan.... (wat overigens bij verkrachting begrijpelijk is, omdat het psychisch erg beschadigend is)

alleen even erg indien vanuit een gevoel van wraak en vechtlust... als je boos of kwaad bent op die persoon vanuit een gevoel van onrechtvaardigheid, als je gewoon beschermend optreed, dan is daar niks verkeerd mee.. als je echter veel meer opgaat in een gevoel van 'zo'n slecht mens uitschakelen', dan kun je bijna even kwaadwillig worden (te ver doorgaan in het in elkaar slaan, bijv. ..)... dus het gaat om de motivatie...

beter dat doen wat je geweten je zegt.. punt is dat je niet overmand moet raken door emoties, dus dat je of enerzijds helemaal verstijfd wordt door angst, of dat je anderzijds als een wild beest erop los gaat slaan... en tot nu toe gaat het alleen om spontane situaties (daar reageer je meestal met een bepaalde shock en een tekort aan bewust denken, en dat werkt vaak ook) ... hoe zit het met andere vormen van onrecht en leed? moet je alleen als een strijder opkomen in direct nood? met het beheerste streven bedoel ik vooral niet spontane situaties, vormen van leed die al langer duren en misschien niet minder erg zijn...

wel, hier in ieder geval 1 ding dat niet de bedoeling kan zijn, maar toch gebeurt

link

vandaar dat ik altijd geloof, dat er geen wezenlijk conflict tussen mij en anderen, zelfs tussen mensen is, maar dat het altijd een conflict is van overtuigingen (in dit geval religieuze, maar dat kunnen ook andere soort overtuigingen zijn)... geweld is alleen gerechtvaardigd als zelfverdediging, op een reeele manier ingeschat... en dat moet juist dáarom met zo weinig mogelijk emotie en vooroordelen gedaan worden, omdat je dan juist fouten maakt, en je jezelf en anderen onnodig nog kan kwetsen...

andersom, als er gekwetst wordt en als er overtuigingen bestaan die ervoor zorgen dat mensen gekwetst worden, op welke manier dan ook, dan heb jij, als je daarin gelooft tenminste en het je raakt van nabij, de morele verplichting er iets aan te doen... ook hierbij, zo weinig mogelijk emotioneel en zo veel mogelijk effectief zijn in je handelen (als je woedend bent en alleen uit bent op wraak ben je net zo erg als de 'misdadiger')..

een prachtige verhandeling over de woede, over haat en geweld is in Seneca's traktaat 'Over de woede' (De Ira). Ik raad iedereen die wat meer van deze emotie en haar gevolgen voor een mens en voor de wereld wil weten, dat stuk juist te lezen (en ik zou erg blij zijn als het in elk land verplichte literatuur was)

als Hij iedereen door en door kende en weten al genoeg was, hoefden we niet eens te leven (want dan zou Hij gewoon onze zielen zien en kennen, en was er geen aards bestaan nodig). Hieruit kun je opmaken dat handelingen, dingen doen, gewoon leven, wel ertoe doen en gewild zijn door God. Ik denk niet dat het dierenoffer er dan nog was om God tevreden te stellen, dat was Hij toch al, maar als een viering van de band tussen God en in dit geval Abraham (en zijn zoon). Onze God is niet een heidense God die tevreden gesteld moet worden met goederen en offers, maar een waarin het gaat om de geestelijke band. Offers e.d. zijn maar een uiterlijk en bijkomstig vertoon (het branden van kaarsen, of een feestmaal, zouden ook zo gezien kunnen worden, denk ik... offers waren normaal in vroegere tijden, en in sommige soort stammen en bevolkingen in de wereld nog steeds... natuurlijk zou het voor ons nu lastig kunnen zijn een dier te slachten...).

Op woensdag 10 januari 2007 12:32:27 schreef Ann het volgende: Hmm ik weet niet of dit hier iets bij gaat dragen haha Maar ik las gisteren in het boekd "de wereld volgens God" en het ging daar over Abraham die zijn zoon ging offeren omdat God dat vroeg nu... Ik zou dat dus nooit doen, ook al zou God het vragen ik zou daar gewoon onmogelijk tot in staat zijn ook vind ik het raar dat God daarna zegt : oh ok pak dan die ram(of ander dier wat daar was) want waarom heeft God uberhaubt een offer nodig?

uhm, God vroeg meen ik aan hem te offeren wat Abraham het dierbaarst was... en dat was dus zijn zoon... dus dat ging niet over zonen offeren en dat dan maar terug te nemen, maar om te zien voor God hoeveel Abraham voor Hem overhad... zijn eigen zoon dus... na dat gezien te hebben was het offer zelf niet nodig, het ging enkel over de overgave aan God...

ik ben niet zo geinteresseerd als wat hij over de kerk zegt, als over God... en of het nu gnostisch is of hoe dan ook.. ik vind niks verkeerds of tegenstrijdigs in zijn boeken, eerder een zeer geslaagde verheldering in de natuur van God (en het leven, de dood, bewustzijn, emoties, vrije wil, relaties, liefde etc)... dat is misschien persoonlijk zo voor mij, maar ik weet dat Walsch zelf en veel andere lezers een dieper geluk en vervulling in het leven hebben gevonden door de berichten in zijn boeken (ja, hij zelf is nog bezig in zijn blogs en programma's, met anderen, zijn berichten te verwerken en toe te passen in het leven... ervaringen delen is daarbij heel belangrijk.. en dat past bij zijn uitspraak dat het leven een uitdrukking is over wie wij zijn, en een steeds hernieuwde uitspraak moet worden over wie wij denken dat we werkelijk zijn (in de politiek, religie, gezinsleven, als cultuur, als natie, tegenover het milieu, tegenover andere culturen, in persoonlijke relaties etc.)...

nu we dan toch op dit onderwerp beland zijn en dingen citeren:

Het derde gesprek met God, pag 173-175

-Net als de lucht in je huis neemt de levensenergie -die wij de 'ziel van God noemen'- verschillende karakteristieken aan naar gelang hij verschillende fysieke objecten omringt. In feite vloeit die energie op een bepaalde manier samen zodat fysieke objecten worden gevormd.

Wanneer de energiedeeltjes samenkomen en fysieke materie vormen, worden ze sterk geconcentreerd. In elkaar gedrukt. Samengedrukt. Ze beginnen 'eruit te zien', zelfs 'aan te voelen', als verschillende eenheden. Dat wil zeggen dat ze zich beginnen 'af te scheiden', dat ze gaan 'verschillen' van alle andere energie. Toch is het allemaal dezelfde energie, die zich anders gedraagt . Door die verschillende gedragingen kan Al wat is zich manifesteren als Dat wat veelvuldig is.

Zoals Ik in Boek 1 heb uitgelegd, kan Dat wat is zichzelf niet ervaren totdat het zijn vermogen te differentieren heeft ontwikkeld. Daardoor kan Dat wat alles is worden gescheiden in Dat wat dit is en Dat wat dat is. (Ik probeer het nu echt heel eenvoudig te houden.)

Die 'klontjes energie' die zijn samengebald tot aparte eenheden die tot de fysieke wezens behoren, zijn wat jullie 'zielen' hebben genoemd. Die delen van Mij die veranderd zijn en jullie geworden zijn, dát is waarover we het hier hebben. De goddelijke dichotomie luidt dus zo:

Er is slechts één van ons.

Er zijn velen van ons.

-Wauw, dit is fantastisch.

-Vertel Mij wat.

Zal ik doorgaan?

-Nee, houdt U maar op, ik verveel me.

Ja, gaat U door !

-Goed

Wanneer de energie samenvloeit, wordt het sterk geconcentreerd zoals Ik al zei. Maar hoe verder je je verwijdert van dat punt waar het allemaal geconcentreerd is, des te losser de energie wordt. De 'lucht wordt dunner'. Het aura vervaagt. De energie verdwijnt nooit helemaal, dat kan niet. Het is de stof waar alles van gemaakt is. Het is Al wat is. Maar het kan heel erg ijl worden, erg subtiel, bijna 'afwezig'. Dan kan het op een andere plaats (lees: in een ander deel van zichzelf) weer samenvloeien, nog eens 'samenklonteren', om weer dat wat jullie materie noemen te vormen, dat wat 'eruit ziet' als een zelfstandige eenheid. Nu lijken die twee eenheden van elkaar gescheiden bestaan, maar de waarheid is dat er geen scheiding bestaat.

Dit is, in heel erg simpele en elementaire bewoording, de verklaring achter het fysieke universum.

-Wauw. Maar is dat echt waar? Hoe weet ik nu dat ik dit niet allemaal zit te fantaseren?

Jullie wetenschappers zijn al lang bezig te ontdekken dat alle bouwstenen van het leven hetzelfde zijn.

Ze brachten stenen mee van de maan en vonden dezelfde stof die ze ook in bomen aantroffen. Ze halen een boom uit elkaar en vinden daar dezelfde stof die ze in jou aantreffen.

Ik zeg je: we zijn allemaal hetzelfde spul.

We zijn allemaal dezelfde energie, samengevloeid, op verschillende manieren in elkaar gedrukt om verschillende vormen en verschillende materialen te scheppen.

Niets bestaat helemaal zelfstandig. Dat wil zeggen, niets kan helemaal uit zichzelf materie worden . Jezus zei: 'Zonder de vader ben ik niets'. De vader van alles is zuiver gedachte. Dit is de levensenergie, Dit is wat jullie de absolute liefde noemen. Het is de God en de Godin, de alfa en omega, het begin en einde. Het is het Alles in Alles, de onbewogen bewger, de primaire bron. Het is wat jullie van het begin der tijden af hebben geprobeerd te begrijpen. Het grote mysterie, het eindeloze raadsel, de eeuwig waarheid.

Er is slechts één van ons, en dat is dus degene Wie jij bent.

betekent alwetendheid weet hebben van iets dat er nog niet is? (anders moeten we toegeven dat voor God de toekomst al bestaat en wij maar als waarnemers en niet handelende personen eraan voorbijtrekken... want we lijken te doen wat we zelf hebben gekozen, maar stond in feite de motivatie en oorzaak voor alles blijkbaar vast, en gaat alles slechts volgens het boekje.. indien de keuzes op een bepaalde grond niet bekend zijn, zijn de uitkomsten ervan ook niet bekend, omdat het niet bekend kan zijn welke keuzes genomen worden...)

wat mij betreft kent God alle mógelijke uitkomsten, maar nog niet exact welke totdat die exacte keuze en uitkomst zich voordoet in het heden....