Dubito

Dansen en muziek brengen mensen al duizenden jaren in extase en dat heeft absoluut religieuze kenmerken.

Dit vind je sterk terug bij oude tribal cultuur (bv shamanisme in de Kalahari) Een moderne rave party werkt volgens dezelfde principes. (hard rock / metal ken ik persoonlijk minder, maar een zo'n concert ook neem ik aan.)

Hier een filmsite over dit onderwerp link

Ik kan me dus de bedenkingen van sommige mensen tegen muziek wel indenken. De normen zijn wel vaag, waarom een klavierconcert van Bach wel mag, en een stuk van Tiesto niet is me een raadsel. Klassieke muziek kan absoluut ook dat extatische gevoel opwekken en lang niet alle klassieke muziek is christelijk.

harige barbaren. Ik spiegel mezelf dan liever aan deze lui:

wat is er mannelijk aan roken?

Sonic Youth - Shadow of a Doubt (en de rest van dat album)

Ook 'totaal onbekende technologie' zal door de fysische realiteit van eht universum en de natuurwetten beperkt worden. Ergo 'totaal onbekende technologie' gaat niet helpen in dit geval.

Maar nogmaals, onze fantasie is niet beperkt door natuurwetten, we kunnen er wel verhalen over schrijven.

Ik vond het een geweldige wedstrijd, en dan heb ik nog niet eens alles gezien.

Verder wel met Kluivertfan hierboven eens dat Seedorf al op 120 interlands had moeten staan. Maar goed dat is verleden tijd en was vooral enkele jaren geleden een schande, nu vind ik dat het niet meer zoveel uitmaakt, we barsten nu van de goede middenvelders in Nederland.

Op dinsdag 12 oktober 2010 20:19:53 schreef Josminator het volgende: [...] Echter..... Hoe vaak in de hele geschiedenis heeft de mens al wel niet moeten erkennen dat zijn aller-diepste waarheden niet op de werkelijkheid bleken te berusten?

Ik kan eerlijk gezegd niet erg veel voorbeelden verzinnen.

Wel voorbeelden waarbij men moest erkennen dat een of ander geliefd aristotelisch of religieus dogma niet op de werkelijk bleek te berusten, maar ik weet niet of die onder 'aller-diepste waarheid' vallen. In elk geval stammen die voorbeelden uit een tijd waarin de mensheid nog (op wetenschapsgebied) als een baby wat lag rond te tasten in een onbekende wereld en nauwelijks kon kruipen. Sinds zij aarzelend begon te lopen (Galileo, Kepler, Descartes, Huygens, Newton etc) en door de eeuwen heen met steeds vastere tred voortgegaan is ( Lavoisier, Faraday, Darwin, Pasteur, Einstein, Bohr, Feynman, Hawking etc) is de tocht verbazend rechtlijnig geweest. Kleine stapjes terug, jazeker, maar nergens doodlopende wegen die tot een lange terugtocht dwingen.

Het is waar dat we misschien pas in de puberteit zijn en nog niet volwassen (of misschien zijn we al van middelbare leeftijd, wie zal het zeggen) We weten dus niet wat er nog zal komen. Maar we weten wel hoe de reis tot nu toe gegaan is en vandaar uit kunnen we betrouwbare uitspraken doen over de reisroute in de toekomst.

Dat er geen praktische reismethode zal zijn naar een ster op 20 lichtjaar afstand is zo'n betrouwbare uitspraak. Maar gelukkig hadden we Gene Roddenberry (1921-1991) to boldly go where no man will go.

Op dinsdag 12 oktober 2010 10:05:46 schreef Étoile het volgende: omg wat voor een gezin ben je opgegroeit??

Hi-diddly-ho,

Okally Dokally-Doo!

Ik ging over het algemeen graag naar school. Op de basisschool zat ik met 3 groepen in 1 lokaal (groep 3,4,5 en daarna groep 6,7,8) Dat waren ook alle kinderen van het dorp bij elkaar, heel klein dorpje. Het voordeel was zeker dat we allemaal met elkaar speelden, meisjes en jongens door elkaar (uiteraard had je ook veel typische dingen die alleen jongens of alleen meisjes leuk vonden, maar er was altijd wel weer iets te beleven waar de groepen samen kwamen)

Pesten was erg zeldzaam, er was 1 jongen die wel eens gepest werd, maar dat hield ook op toen iedereen wat ouder werd.

Op school was het ook leuk, wel wat ouderwets, maar door de gemengde leeftijd konden de snellere leerlingen op hun eigen tempo vooruitwerken.

Ik vond die tijd echt geweldig en kan elke ouder aanraden om met jonge kinderen op het platteland te gaan wonen.

Op de middelbare school was het ook heel leuk. Ik was inmiddels verhuisd naar een wat groter stadje, maar nog steeds niet de grote stad. De school was een progressieve (van oorsprong katholieke) havo-vwo school die in de jaren 70 als dependance van een groter lyceum begonnen was. Vol met jonge leerkrachten in de 20 (die waren toen ik er op zat begin jaren 90 dus 40 a 50 jaar oud, maar sommige hadden hun wilde haren nog wel behouden) Er waren veel activiteiten, sport, film, toneel, muziek. Wat vrienden betreft mengde het ook goed, je had wel kliekjes omdat je nu eenmaal van verschillende basisscholen komt, maar er was al gauw een groter groepsgevoel. Ik was nooit te vangen binnen een uitgesproken subcultuur, ik kon het goed vinden met zowel alto's, nerds, kakkers en 'het coole groepje' Als het coole groepje ook allemaal van computerspelletjes houdt, is dat dus automatisch cool. Verder was ik ook nog goed in sport, veel tennis en basketball, het was net de tijd dat Michael Jordan ook in een nederlands boerengat een wereldster werd (in de USA was ie dat natuurlijk al jaren)

Verder denk ik dat er toen nog niet zo erg in subculturen gedacht werd dan nu. Die benamingen hier boven gebruikten wij nooit, al kun je die achteraf wel op verschillende mensen plakken. Hoogstens dachten wij in muziek termen, grunge of house

of boerenmuziek dat was wel een echte scheiding. Ook hier kon ik me weer niet ergens bij aansluiten want ik hield zowel van Nirvana als van Turn up the Bass. De lokale dorpsdisco speelde daar ook handig op in door een wirwar van mini zaaltjes en kamertjes te creëren met verschillende muziekstijlen en zo de hele jeugd aan te trekken. (helaas bleef het de achterhoek, dus de echte goede muziek uit die tijd die ik nu leuk vind, die mistte ik totaal, daarvoor moest je toch in Amsterdam of Rotterdam zijn.)

al met al vond ik mijn jeugd een geweldige tijd, veel leuker dan volwassen zijn. Ik heb geen last gehad van de puberteit, ik zou zo weer 14 willen zijn.

Binnen de verzameling reisjes is er een fundamentele fysisch differentiatie tussen een reisje naar Spanje (of Indië) in een pre-industriële samenleving en een praktisch tripje naar een ander zonnestelsel op 20 lichtjaar afstand.

Claimen dat de kans 0 is dat dat laatste ooit tot onze mogelijkheden zal gaan behoren is niet een kwestie van onderschatting van de (toekomstige) capaciteiten van homo sapiens maar een demonstratie van enig begrip van de fysische realiteit van dit universum.

(ja, ik heb wat teveel TBBT gekeken de laatste dagen)

Mijn schema is vaak

Ma ochtend, Di ochtend, Wo ochtend, Vr ochtend (donderdag niet, vrij of werk thuis) En dan in het weekend soms wel soms niet afhankelijk van wat ik ga doen.

Op maandag 11 oktober 2010 23:10:46 schreef HelenaV het volgende: [...] 5 meter uit een boom vallen? Respect. Stiekem zou ik dat zelf weleens willen meemaken

Het was in een flits voorbij, ik weet erg weinig van de val, alleen dat ik probeerde iets vast te grijpen wat niet lukte, maar ik viel wel door lagere takken heen die de val deels opvingen. Ik was daarna ook niet bang, want ik was me nauwelijks bewust wat me was overkomen. Pas een flinke tijd later werd ik bang om weer te vallen en durfde ik minder dan daarvoor. Oh en welkom terug!

Is normaal

Als kind heb je minder meegemaakt, ook minder 'oops dat ging maar net goed' momenten. Voorbeelden bij mij:

-Ik klom altijd overal op en in (bomen) Tot ik een keer 5 meter naar beneden viel in een boom. Ik viel in / op takken zonder ernstige gevolgen, behalve builen en schrammen........... en het verlies van dat onbevangen rondklauteren, dat heb ik daarna nooit meer gekund.

-Tot mijn 25ste fietste ik veel door de stad, zonder licht 's avonds laat. Soms kom je dan in situaties waar een auto van rechts zou kunnen komen, die je niet kunt zien omdat er een gebouw op de hoek van de straat staat die jou blik op die zijweg van rechts blokkeert. omdat de kans dat het mis gaat erg klein is (0,001% ofzo) ben je er totaal niet bang voor en race je er gewoon langs, dat heb je immers al 10 jaar gedaan en er gaat nooit wat fout. En daarboven op vertrouw je nog op je eigen snelle reflexen. (om uit te wijken)

Tot er een keer bijna wat fout gaat. De auto kwam nog net tot stilstand tegen mijn knie. 30 cm verder en ik was omgevallen, 1 meter verder en ik was plat.

Sindsdien kan ik niet meer op volle snelheid fietsen in onoverzichtelijke situaties.

Andere mensen hebben dit bv met water, een vervelende gebeurtenis en ze hebben ineens watervrees.

Bacteriën of monsters met 6 poten, het maakt dus allemaal niet uit, ook 'maar 20 lichtjaar' is nog steeds een miljoen keer te ver weg voor ons om te bereiken en er eigenlijk geen aanleiding om te veronderstellen dat het vanaf de andere kant anders zal zijn.

We zijn alleen, ook als we niet alleen zijn (en die kans acht ik wel 99,999999.... )

Rock Paper Scissors Lizard or Spock?

Amen

Of er buitenaards leven is is geheel irrelevant voor onze planeet en ons mensen.

Het heelal is namelijk zo bizar groot dat we geen communicatie in praktische vorm met andere sterren kunnen hebben. Flessepost met 10.000 jaar vertraging is niet echt nuttig. Zo liepen we bv 10.000 jaar geleden grotendeels nog in dierenvellen rond on bestaan we over 10.000 jaar niet meer.

De kans is

hier had ik het over , een paar maanden geleden

Larry Niven vind ik wel leuk

ST TNG keek ik ook wel, daarna eigenlijk niet meer.

Vroeger ging ik bijna elke week naar de bioscoop, en nam alle sci-fi films ook wel mee, maar de laatste jaren is dat wat minder.

Die zilverkleurige houder is wel echt stijlvol en klassiek, Dannyr!

Ik scheer me altijd tijdens het douchen (met een klein handspiegeltje) Dit begon ooit als een poging om tijd te winnen 's ochtends, maar het bevalt zo goed dat ik het ook doe als ik zeeën van tijd heb. Ik gebruik Mach 3 (of varianten) en ik doe heel lang met 4 mesjes, zo lang dat ik het goedkoop vind.

Moet er wel bij zeggen dat ik niet zo'n zware baardgroei heb en vaak maar 4-5 keer per week scheer.

Beste Tantalus,

Als ik zo je stukje lees dan komt de gedachte in mij op dat de enige reden dat je überhaupt met de term katholicisme aan komt zetten, het feit is dat je Vlaming / Belg bent en daarom waarschijnlijk in een met katholicisme doordrenkt milieu bent opgegroeid. Je lijkt me weinig tot geen binding te hebben met die (katholieke) specifieke invulling van geloof, dus waarom niet die constatering maken en gewoon je eigen pad gaan? (Dat doe je nu al denk ik, en je hebt er ook wel serieus over nagedacht)

Gooi dat hele woord weg en je bent klaar, volgens mij

edit: Ik had niet goed gezien dat de TS dit nieuwtje ook al besproken had, dat het zelfs de aanleiding was om dit topic te openen.....

Robert Edwards (1925) heeft gister de Nobelprijs voor geneeskunde gewonnen voor zijn pionierswerk op het gebied van de ivf.

"Ongeveer vier miljoen individuen zijn dankzij de ivf-behandeling geboren", aldus het Nobel-comité. "Vandaag de dag is de visie van Robert Edwards werkelijkheid en brengt geluk aan onvruchtbare personen overal in de wereld."

Louise Brown is de eerste reageerbuisbaby in 1978. Inmiddels heeft mevrouw Brown zelf ook een kind gekregen (op natuurlijke wijze)

Er zijn nog twijfels over de gezondheid van ivf mensen. Tot nu toe lijken ivf mensen precies net zo gezond als iedereen, maar omdat de techniek nog maar enkele decennia bestaat en nog korter op grotere schaal wordt toegepast kunnen we nog niet zeker weten of er nog effecten bij hogere ouderdom optreden.

Wat we al wel kunnen meten is het geluk bij de nieuwe moeders (en vaders) bv :

"Als ik mijn 2 kleine kanjers elke dag weer aankijk, dan denk telkens weer dat een Nobelprijs nog te weinig is !!!!"

Marion, Horst op 05-10-2010, 16:06

mannen liegen gemiddeld 6 keer per dag, vrouwen 'slechts' 3 keer per dag.

De meeste leugens zijn van de categorie:

je komt iemand tegen die je een tijd niet gezien hebt in eht winkelcentrum.

" Hai"

"Hoi, hoe gaat ie?"

"Goed hoor, < eigenlijk gaat het zwaar kut, stress op werk, ruzie met vriendlief, voetschimmel, > "

"Met jou ook alles goed? Doei, thx bye We bellen! etc. "

Ik heb het niet goed onder woorden gebracht blijkbaar. Ik bedoel precies hetzelfde als jij.

Met goed gevoel voor de willekeurige verdeling na 50.000 keer gooien bedoel ik dit:

Je gooit die 50.000 keer verdeeld over duizenden spelletjes over tientallen jaren. Je weet (uit het boekje, en uit de praktijk) dat inderdaad het écht, écht waar op gemiddeld 1/6 uit komt als we het over een d6 hebben. Maar per spel ziet het er heel anders uit.

Je weet ook dat je best vaak 5 keer achter elkaar 1 gooit, of 7 keer 11 met 2 dobbelstenen tijdens een potje Kolonisten van Catan en maar 5 keer 7, terwijl de kans op 7 veel groter is dan de kans op 11. En natúúrlijk gooien jullie die elven alleen als jouw vriendin haar huisje op 11 heeft gebouwd, en nóóit als jij dat doet. Want jij bent slim en bouwt zoveel mogelijk op de 'goeie' getallen. (6 en 8, daarna 5 en 9, 7 is de Ridder)

Je weet ook dat de kans op rood en zwart even groot is in het casino, maar als je er een kwartiertje gaat staan kijken dat er heel vaak een reeks al RRRRRZRRRZ tussen zit. (Uiteraard doe je niet mee aan gokken, want dat is slecht (en dom op de lange termijn)

Door dit soort spel patronen echt goed te begrijpen, kan je dat ook toepassen op dingen zoals hoe vaak het stoplicht op rood / groen staat net als jij er op je dagelijkse woon werk ritje langs komt.