Levi

Waar staat dat?

Die zie ik op de manier waarop ze door de apostel die het meeste kennis had van het OT, dat was Paulus, worden uitgelegd. Daarbij is er een verschil tussen het tijdperk waarin men onder de wet leeft, en een tijdperk waarin men onder de genade leeft. Als je het geheel van ge- en verboden bij elkaar optelt, kom je tot het gebod wat Jezus ons heeft geleerd: "Heb G*d lief boven alles, en uw naaste als uzelf".

Dat bevestigd mijn uitleg toch?

Ik hoorde laatst iemand die zei dat de geschiedenissen die in de bijbel beschreven zijn allemaal waar gebeurd zijn...

Ook al zijn ze niet waar gebeurd, maar 'verzonnen' dan nog zijn ze opgeschreven om ons als voorbeeld te dienen zegt Paulus. Hij legt uit dat de geschiedenis van het volk Israel een voorafschaduwing is van het huidige christendom. Ze zijn dus niet opgeschreven zonder reden.

Bovendien is diezelfde Paulus ervan overtuigd dat al die verhalen niet zomaar verzonnen zijn, kijk bijvoorbeeld maar in 2 Tim. 3, waar staat: "Elke schrifttekst is door God geïnspireerd en kan gebruikt worden om onderricht te geven, om dwalingen en fouten te weerleggen, en om op te voeden tot een deugdzaam leven".

Ik zie regelmatig christenen om mij heen die mij vertellen dat je alles wat in de bijbel staat in de context moet zien, en dat sommige dingen er wel in staan, maar misschien voortkomen uit menselijke dwalingen of zo, maar daar getuigt de bovenstaande tekst niet van dacht ik zo. Ik hoor dus niet bij de groep mensen die zich christenen noemen maar ondertussen de helft van de bijbel verwerpen omdat dat niet in hun straatje past.

Volgens mij is alles wat in de bijbel staat opgeschreven met een reden.

Op dinsdag 11 oktober 2005 19:33:20 schreef Crusader het volgende: ... Om eerlijk te zijn, heeft Hij dan niet in de nacht en de ochtend geschapen? "Het was avond geweest" suggereerd dat het nacht was. "Het was ochtend geweest" suggereerd dat het in de vroege middag einigde. En waarom zou dat dan zijn? Hij kan ook in de nacht scheppen hoor.

Het klopt dat de Eeuwige ook in de nacht kan scheppen, maar een andere uitleg ligt meer voor de hand, lijkt mij. Het scheppingsverhaal is opgeschreven door Mozes, die een profeet was. Profeten krijgen de boodschappen van de Eeuwige op verschillende manieren door, onder andere door visioenen of dromen.

Kan het niet zo zijn dat Mozes iedere nacht in een droom of visioen elk deelproces van de schepping, ofwel de schepping 'per dag' te zien heeft gekregen? Dat verklaart wel waarom er dan aan het einde van iedere 'dag' staat "Het was avond geweest, het was morgen geweest..."

Ook hierin moet ik je gelijk geven, maar wil ik ook een kanttekening plaatsen. Van de apostelen lezen we bijvoorbeeld dat ze een verhelderend inzicht hadden in geschiedenissen van het oude testament, of profetieen uit het OT, terwijl ze tijdens het leven van Jezus op aarde overkomen als een stel leerlingen die schijnbaar maar niet tot 'inzicht' kunnen komen. Ze begrijpen steeds maar niet wat hun Rabbi hun voorhoudt en leert. Pas wanneer hun Rabbi de dood overwonnen heeft en op hen blaast, en daarbij zegt: "Ontvangt de Heilige Geest", pas daarna krijgen zij (zij het sinds de uitstorting van de HG) wél het inzicht...

Zij konden wel de dingen uitleggen net zoals Hij dat deed, en dat terwijl de farizeers en schriftgeleerden dat helemaal niet konden. Dat wijst er toch wel op dat de HG een centrale rol dient te spelen bij uitleg van bijbelteksten. Daarom zegt Jezus ook van de HG dat die Geest zijn discipelen in alle waarheid zal leiden.

Piet, het is een aardige verklaring, maar absoluut niet in overeenstemming met de rest van de bijbel, lijkt mij...

Beste Piet,

Ik merk dat jij dezelfde teksten gebruik als ik, maar toch interpreteren wij het beiden op een andere manier

Allereerst wil ik voor de duidelijkheid wat quoten wat ik zels al eerder in dit topic schreef.

Uit mijn bovenstaande quote's kun je al afleiden dat ik door alles heen de liefde zie van de Eeuwige tot Zijn schepsel.

Het lijkt erop dat jij meer de reincarnatietheorie aanhangt, dat we tot volmaking moeten komen door steeds weer opnieuw te leven. Dat lijkt mij niet alleen onlogisch, maar bovenal druist het mijns inziens ook tegen de bijbel in.

Paulus schrijft tenslotte, zoals Kate ook al aanhaalde, dat de mens maar één keer leeft.

Ook is het vreemd dat Jezus leert dat je door de doop kan ingaan in het koninkrijk, terwijl de reincarnatietheorie leert dat je in ieder leven verder moet leren om tot volmaking te komen. Als ik dn in dit leven gedoopt ben, en dus het koninkrijk kan ingaan, waarom zou ik dan nog een keer moeten leven?

Misschien kan ik je helpen.

Een gelijkenis is soort vergelijking. De Heer gebruikte heel vaak gebeurtenissen uit het echte leven, om die te vergelijken met de dingen van Zijn koninkrijk.

In deze gelijkenis gaat het duidelijk over de liefde van de vader tot allebei zijn zonen. Alhoewel een van zijn zonen -in onze ogen- een verkeerde keuze maakt, hij verbrast namelijk het erfdeel dat hij eigenlijk nog zou moeten krijgen, reikt de liefde van die vader toch verder dan dat. Hij is juist blij als die zoon tot inzicht komt dat hij verkeer gehandeld heeft, en dat hij nergens beter af is dan bij zijn vader. Hij is zelfs bereid om als arbeider voor zijn vader te gaan werken, en niet meer de zoon van zijn vader genoemd te worden.

Voordat ik verder ga, wil ik al beginnen uiteen te zetten waarmee ik denk dat dit vergeleken wordt... Bestaat er niet in de bijbel het oude, en het nieuwe testament? Is niet Israel het oude verbondsvolk, en de christenen het nieuwe? De twee zonen van één Vader?

Bij de dood van de Heer, hebben de Israelieten het laten afweten. In geestelijke zin zeiden ze: "Geef ons het erfdeel maar alvast wat aan ons toebehoort". Ze hebben het erfdeel vekwanseld, verkwist en over de balk gegooid, terwijl de christenen juist op de akker van hun Vader verder gewerkt hebben.

Jesaja heeft geprofeteerd dat het volk van Israel zich zal bekeren, en alsnog Jezus als de Messias zal aannemen. De verloren zoon komt dan thuis. Er zal dan blijdschap zijn bij de Vader, want de zoon was dood, en is weer levend voor de Eeuwige. Dat is wel een feestmaal waard. En wat vinden wij daar dan van? Zijn wij dan ook blij, om onze broer, of gaan we zitten mokken, omdat we ons achtergesteld voelen?

En dan jouw vraag, waarom de zoon die altijd thuis is gebleven geen grotere beloning krijgt... Is dat zo, in onze ogen krijgen wij geen grotere beloning, maar als je de gelijkenis naleest, zie de dat de verloren zoon zich in een land bevond waar hongersnood was. Geestelijke honger, zoals bijvoorbeeld het avondmaal, en ook honger naar het woord van de Eeuwige, want sinds Johannes de doper is er geen profeet meer geweest in Israel. En wij, de christenen, hebben eten in overvloed, omdat wij altijd bij de Vader zijn.

Dat klopt helemaal. Aan tongentaal (klanktaal) heeft namelijk niemand iets. Tenminste, als er geen mensen bijzin die kunnen uitleggen wat er gezegd wordt, zo schrijft Paulus.

Aan de gave van profetie heeft iedereen iets. Op de manier kan de Heer zijn volgelingen waarschuwen (zoals Paulus, toen hem van stad tot stad door de HG gezegd werd dat hem in Jeruzalem banden en verdrukking te wachten stonden), dingen bekend maken die in de toekomst liggen, ons vertroosten of ons terecht wijzen wanneer wij dreigen af te dwalen van Zijn weg.

Bij tongentaal kan dat niet, want niemand begrijpt wat er gezegd wordt. Vandaar dat ik in een eerdere post mij afvroeg of de strekking van tongentaal wel zo postitief is.

Ik vind dat in dit topic mensen alleen maar blij reageren over het 'spreken in tongen'. of over het 'bidden in tongen', waarvan in de bijbel al helemaal niets terug te lezen is....

Hoe streef je ernaar om je werk goed te doen, het je familie (gezin) naar de zin te maken, enz?

Lijkt mij simpel, door je er voor in te zetten, en andere dingen 'op een lager pitje' te zetten.

Wil je bijvoorbeeld de gave van liefde, dan moet je niet alleen daar iedere keer voor bidden, maar je moet ook je hart open stellen voor de Eeuwige. Niet gelijk een oordeel vellen over je medemens, maar alles tot je door laten dringen, anderen ernaar vragen waarom ze iets (mis)(ge)daan hebben, zodat je de redenen daarvan kan begrijpen. Meeleven met je medemensen en proberen te begrijpen waarom ze doen wat ze doen. Als je vanuit die situatie de ander bekijkt, dan heb je veel meer begrip voor ze, en wil je ze helpen. Dan wil je ze niet alleen helpen omdat dat nou eenmaal 'christelijk' is om te doen, maar omdat je dat vanuit jezelf wil, gedreven door de liefde die je dan voor de anderen om je heen hebt. In dit geval moet je je eigen 'ik' dus op een lager pitje zetten. De belangen van de ander boven die van jou stellen. Dat gaat niet zomaar, maar daar moet je naar streven.

Zo is er bij elke gave iets wat je moet laten, zodat je de gave ervoor terug kan krijgen. Ingeval bijvoorbeeld van de gave van profetie vergt het heel veel. Je moet alle wereldse en aardse dingen waar je aan denkt los kunnen laten, en proberen om onbevooroordeeld de woorden te kunnen ontvangen. Kijk bijvoorbeeld naar de profeet Samuel, die een nieuwe koning moest zalven uit het huis van Isai. Bij iedere zoon die hij zag dacht hij dat 'dit nou wel de uitverkoren koning zou zijn', maar iedere keer moet de Eeuwige tegen hem zeggen: "Deze niet". De Eeuwige kijkt immers naar het hart, en niet naar het uiterlijk, zoals Samuel deed. Buiten dat je ook voor deze gave moet bidden, moet je jezelf ook open stellen. Daarmee bedoel ik dus dat je je eigen gedachten en meningen, en alle wereldse dingen om je heen moet buiten sluiten, of op een 'lager pitje' moet zetten, zodat de Heilige Geest je kan vervullen. Dat kon bijvoorbeeld bij de apostelen die op de pinksterdag al sinds de hemelvaart eendrachtig bijeen waren, en de Heer aanbaden. Zij sloten zich af van de wereld om hen heen, en niet alleen hun monden, maar ook hun harten keerden zijn tot de Heer. Je moet er dus iets voor nalaten, in dit geval is dat de wereld en de aarde, de gedachten aan wereldse en aardse zaken moet je niet voor ogen hebben. Daar moet je dus naar streven.

Zo staat de bijbel vol van verhalen over mensen die gaven hadden, en wanneer je over die mensen leest en je probeert in te denken op welke manier zij streefden naar die gaven, dan ligt de oplossing in diezelfde bijbel.

Ik bedoelde meer de strekking van het spreken in tongen, of dat wel positief is. Paulus zegt dat er mensen bij moeten zijn die kunnen uitleggen wat er gezegd word. Het lijkt in dit topic meer onderwerp te zijn dat bidden in tongen sowieso goed is.

Wat is tongentaal? Paulus noemt de gaven van de Heilige Geest (HG)op, en de deugden van een 'goed' christen, maar zegt telkens overal van: maar als ik de liefde niet had, dan stelt het helemaal niets voor. Van tongentaal zegt Paulus onder meer dat het de gemeente niet sticht, maar alleen maar tot stichting is die de taal spreekt. Waarom? Logisch. Omdat je op dat moment door de HG vervuld bent en woorden spreekt die de HG je te spreken geeft, maar het sticht niet, zegt Paulus. Hij zegt ook dat als mensen in de gemeente in tongen spreken, dat er dan ook mensen moeten zijn die het uit leggen.

Waarom zou er binnen de gemeente in tongen gesproken worden, terwijl niemand begrijpt wat er gezegd wordt?

Is het niet juist een teken van de Eeuwige om ons te laten inzien dat we door allerlei oorzaken niet kunnen begrijpen wat Hij ons te zeggen heeft?

Met andere woorden: is tongentaal wel zo positief? Waarom zegt de Almachtige niet gewoon door profetie wat Hij ons bekend wil maken?

Ben ik nou flauw als ik zeg bang te zijn dat we zometeen wel heel veel zand nodig hebben ?

Geef elkaar een hand, zand erover

Ja, ik geloof dat de profeten er altijd hadden moeten zijn, en ook nu vandaag de dag nog bestaan. De Eeuwige heeft nog nooit een volk verloren laten gaan zonder tevoren door Zijn profeten te waarschuwen.

In Matt. 25 komt de bruidegom in het idden van de nacht. De nacht is altijd donder, en zo rond middernacht is het het meest donker, in de uren die volgen begint het ochtendgloren weer.

Is dan de duisternis van middernacht, waarin dus niemand meer een hand voor ogen ziet, niet hetzelfde als de grote verdrukking? Als het zo duister om ons heen is, kun je niets zien. Je weet dus in feite niet waarmee je bezig bent, of (om met Genisis-termen te spreken) de kennis van goed en kwaad is totaal verhuld voor onze ogen. De dingen die kwaad zijn, lijken goed, omdat wij er geen onheil inzien. Duisternis van de nacht brengt met zich mee dat je geen idee hebt waar je mee bezig bent, of waar je voor leeft, of waar je het allemaal voor doet, enz. Een grote depressieve toestand dus, waarbij niemand meer een uitkomst ziet. We tasten tenslotte in het duister, aldus de heilige schriften. Is dat niet juist de grote verdrukking van de mens? Anarchie? Want iedereen weet niet meer waarvoor hij of zij leeft, of wat we hier doen, maar iedereen weigert stelselmatig het antwoord bij de Eeuwige te zoeken, daarvan getuigt al de leegloop van de kerken...

Mensen aanbidden niet meer Hem, die van eeuwigheid tot eeuwigheid is, maar het beest, dat Hem lastert die in de hemel woont. Waar in de bijbel staat dat Hij het leven geeft en neemt op Zijn tijd, daar heeft het beest al gelasterd, en ervoor gezorgd dat wij euthanasie en abortus kunnen plegen. Wij sussen ons geweten door te zeggen dat iemand toch geen menswaardig bestaan (meer) zou kunnen leiden, maar ondertussen willen we net zoveel macht hebben als de Eeuwige. Precies hetzelfde als in genisis beschreven staat, dat de mens zich door de duivel liet verleiden omdat hij zei dat de mensen even machtig zouden zijn als de Eeuwige, doordat zij het verschil tussen goed en kwaad zouden kennen. Die duisternis maakt zich opnieuw van de mensheid meester, en mijns inziens komt daarmee ook de grote verdrukking.

Nederlandse afkorting:

Vlekjes = Veel liefs en kus-jes

Beste Dave,

Ik wil heel graag mijn mening aan de hand van de bijbelteksten uiteenzetten, omdat juist de bijbel ertoe geleid heeft dat ik deze mening heb.

Als jij dan denkt dat ik een dwaalleer aanhang, dan zou je het toch juist met mij eens moeten zijn dat de satan juist onder de christenen het werk van de Eeuwige kapot probeert te maken? Denk nou eens logisch na, wat zou de satan het méést proberen te bestrijden? 'Heidenen'? Of christenen die zich al op een dwaalweg begeven? Of juist de mensen die proberen om hun hele leven en meningen te richten naar de bijbel?

Ik denk de laatste categorie. Daar zal de satan het felst tegen strijden.

Als je dan de stelling op wil werpen dat Jezus gestorven is voor onze zonden, en dat wij nu daardoor vrij zijn van de zonden, dan moet je die stelling ook bijbels kunnen onderbouwen.

Ik vraag mij alleen maar af waarom, als wij vrij zouden zijn van zonden, Jezus de macht voor het vergeven van zonden aan zijn discipelen geeft: "Als jullie iemands zonden vergeven, dan zijn ze vergeven; vergeven jullie ze niet, dan zijn ze niet vergeven." (Johannes 20:23)

Bovendien staat er ook in de bijbel: "En in ons streven om door Christus rechtvaardig te worden, blijkt dat wijzelf ook zondaars zijn" (Galaten 2:17). Als wij proberen om werkelijk christenen te zjin, en net zo te leven als onze Heer geleefd heeft, dan komen wij er iedere keer achter dat wij tekortschieten. Wij zijn door al onze aardse gedachten, en door het lichaam gebonden aan de aarde, met alle tekortkomingen die daarbij komen kijken. Juist daarom is het van belang dat wij iedere keer wanneer we iets verkeerd gedaan hebben proberen om dat niet meer te doen, maar steeds meer te gaan lijken op ons Voorbeeld, Jezus.

Jezus zegt Zelf dat niemand goed is, behalve Een, dat is de Vader. Wij zijn dus niet goed. Hiermee zeg ik niet dat de zonde sterker is dan de genade, maar ik probeer te zeggen dat de genade groter is dan de zonde. Bij alles wat we verkeerd gedaan hebben mogen we weer voor het aangezicht van de Eeuwige verschijnen om van Hem te vragen of Hij ons wil helpen om ons niet meer schuldig te maken aan dat soort dingen, en meer en meer tot Zijn eer te mogen leven. Het op die manier afsterven van onze oude 'ik', daarvan schrijft Paulus: "Elke dag sterf ik opnieuw, broeders en zusters, zo waar als ik dankzij Christus Jezus, onze Heer, trots op u kan zijn" (1 Korinthe 15).

Ik zie het zo, dat wij mensen wel iedere keer zondigen, maar dat onze Heer dat keer op keer vergeeft. Dat kan bijvoorbeeld door Zijn dienaren, die Hij tenslotte de macht daartoe gegeven heeft (Johannes 20). De RKK kent dat in de vorm van de biecht.

Wat aan het bovenstaande is een dwaalleer? Het staat gewoon in de bijbel!

Het stukje waarin je stelt dat iedereen wel een profetie tegen je kan aanhouden, snap ik niet. Wat bedoel je daarmee?

Als je bedoelt te zeggen dat profetieen in overeenstemming moeten zijn met de bijbel, dan ben ik het helemaal met je eens en is er dus geen sprake van een discussiepunt. Als dat niet is wat je bedoelt, dan moet je het nog maar eens uitleggen.

Tot slot over de redding door het bloed van Jezus, dat is waar. Maar als er geen veroordeling meer zou zijn voor de gelovigen, waarom zouden wij dan niet gewoon er op los mogen leven en feesten? Ons treft tenslotte toch geen oordeel meer...

In Maleachi 3 staat: "Voordat de dag van de HEER aanbreekt, die groot is en ontzagwekkend, stuur ik jullie de profeet Elia".

Als hier gesproken wordt over de dag die groot is, en ontzagwekkend, hebben we het dan over de geboorte van onze Heer, of over de dag van Zijn wederkomst?

En het klopt dat ik de mening heb dat christenen onderling er een puinhoop van maken. Dat zorgt er juist voor dat ik denk dat we het gebed voor de onderlinge liefde zo hard nodig hebben. Jij en ik kunnen elkaar hier gaan bestrijden, juist als jij bijvoorbeeld zegt dat mijn one-liners het gif verzorgen dat mensen misleidt, maar heb je bovenstaande teksten nagelezen in de bijbel?

Het staat er allemaal in, en in dezelfde context als ik voorhield. Ik zou denken dat we in plaats van elkaar onderling bestrijden, voor elkaar moeten bidden en met elkaar over de bijbel moeten discussieren.

Bij geen van de door jou tegen mij opgeworpen 'stellingen' heb ik bijbelteksten aangetroffen... Zet jij dus maar aan de hand van bijbelteksten uiteen waarom ik een 'dwaalleer' heb gepost.

Wat ik denk... Tricky

Alhoewel ik deze discussie wel helemaal volg, had ik mij voorgenomen om mij er niet in te mengen, aangezien ik enigszins genuanceerd (niet gerelativeerd) over het discussiepunt denk.

Keer op keer heeft de 'prince of darkness' (waarmee ik dus de satan bedoel) geprobeerd om het werk van G*d teniet te doen. Dit heeft hij steeds op verschillende manieren gebeurd, bijvoorbeeld door het volk Israel te verleiden tot de afgodendienst, maar ook door het volk van binnenuit te verleiden, zodat er binnen het volk verschillende groepen ontstonden die allemaal dachten de schriften op de juiste manier te interpreteren. Het volk Israel kon het volle licht van de schrift niet meer zien doordat er geen profeten meer waren om het volk tot de orde te roepen, hen op te roepen tot berouw en terug te gaan naar de basis van hun geloof. Het volk liet zich niet meer leiden door profeten die de woorden van de Eeuwige aan hen doorgaven, maar lieten zich leiden door schriftgeleerden die hun eigen interpretatie gaven aan de schriften. Het gevolg was dat op het moment dat de Heer geboren werd er maar vier mensen van Zijn komst op de hoogte waren (ik geloof dat je mijn post met betrekking tot de vier ambtsbedieningen met aandacht gelezen had), namelijk Maria, Jozef, Elizabeth en Zacharias.

Maar de Eeuwige bewijst Zijn barmhartigheid (mooi oud-nederlands woord) door vlak voor het daadwerkelijke optreden van Jezus iemand te zenden die het volk oproept tot bekering. Dat was Johannes, die in de geest en de kracht van Elia optrad. Graag zou ik hier uitweiden over de geschiedenis van Elia, en de verwante onderwerpen die daarover in de verdere bijbelboeken terug te vinden zijn, maar daar is het hier het topic niet voor.

Feit is dat de Eeuwige Zijn volk niet zonder waarschuwing verloren liet gaan, en overgaf aan de macht van de satan, maar de profeet Elia zond.

Waarom scheef ik nu het voorgaande ‘epistel’?

Ik denk dat het topic wat nu geopend is betrekking heeft op de verleidingen van satan van het geestelijk volk Israel nu, de christenen, en dat satan op eenzelfde manier probeert ons onderuit te halen. In het begin van het christelijke tijdperk vonden de vervolgingen plaats, maar die hebben er niet toe geleid dat de opmars van het christendom gestuit werd, integendeel. Daarna heeft satan geprobeerd om het christendom te verleiden tot afgoderij. Zie dit niet als een aanval op de RKK, maar het is een feit dat er een verrijking van de kerk is geweest ten koste van de armen en zwakkeren in de samenleving. Een plaats in de hemel kon je kopen, en ook was de aflaatbrief een middel om vergeving van je zonden te krijgen.

Toen de kerkhervormers kwamen (om op het getal vier terug te komen, kan men in de kerkgeschiedenis terugvinden dat er vier grote kerkhervormers ongeveer in hetzelfde tijdperk naast elkaar optraden, namelijk Luther, Calvijn, Swingli en nog iemand waarvan de naam mij nu ontschoten is), moest de satan een andere manier vinden om mensen te verleiden. Tegenwoordig zie je dan ook dat er –net als bij Israel- allerlei groeperingen zijn onder het volk, gereformeerden, protestanten, katholieken, evangelischen, remonstranten, hervormden, baptisten, enzovoort. Dit doet mij denken aan de tekst: “Een koninkrijk dat in zichzelf verdeeld is, kan niet bestaanâ€. Overal staan schriftgeleerden op die op een eigen manier teksten interpreteren en die de mensen naar de mond praten. Mensen willen niet meer horen dat we ‘zondaars’ zijn, want we zijn immers gered door Jezus. Waarom hamert Paulus er dan zo op dat we iedere dag de oude mens iets meer af moeten sterven? En waarom geeft Jezus zijn discipelen de macht om mensen de zonden te vergeven?

De satan doet zich voor als een engel des lichts. Het ‘gif’ komt mijns inziens niet alleen van buitenaf, maar juist meer ook vanuit de christenen zelf. Iedereen is van mening dat in zijn of haar kerk het ware christelijke geloof wordt verkondigd, maar ik vraag mij af hoe mensen dat zomaar kunnen beweren. Een stelling dan als “Je moet je ten volle laten leiden door de Heilige Geestâ€, vind ik mooi, maar wie zegt mij dat je ook daadwerkelijk door Die geest geleid wordt, en niet door ‘een die zich voordoet als een engel des lichts’? Jezus zegt dat men aan de vrucht de boom kent, met andere woorden, als men beweert zich te laten leiden door de Heilige Geest, moet je ook de vruchten daarvan dragen. Die vruchten worden door Paulus beschreven, en behelzen onder meer gave van profetie, gave van gezondmaking, gave van geloof, enz. Ik vraag mij af of die vruchten, die gaven, in de kerk waar Kate naar toe gaat aanwezig zijn… Zijn die er niet, dan moet men zich nog maar eens afvragen of men zich inderdaad ten volle laat leiden door de Heilige Geest…

Moeten we dan maar zwijgen?

Nee, maar misschien moeten we bidden voor de onderlinge liefde binnen de christenheid. Wij willen, naar welke kerk we ook gaan, allemaal die Ene Heilige en Almachtige G*d dienen. Dat is wat ons samenbind, en het enige wat wij kunnen doen is bidden voor de mensen om ons heen, en voor de liefde tussen de christenen onderling, zodat het doel dat we samen hebben ook door allemaal bereikt kan worden. Een eenheid tussen alle christenen kunnen we uit onszelf niet bereiken. Het wordt wel geprobeerd door zogenoemde samen-op-weg gemeenten, maar mijns inziens doet dat afbreuk aan de basisbeginselen van het geloof. Punten die men vroeger had, omdat men die visie op de bijbel had, worden overboord gezet zodat men maar samen in één kerk als één gemeente kan samenkomen. Dat lijkt mij niet helemaal een juiste gang van zaken.

Zelf wacht ik liever op de dag waarop de Eeuwige, voordat de heer wederkomt, door zijn profeet de christenheid oproept tot berouw en bekering, want de Eeuwige heeft nog nooit een volk verloren laten gaan zonder van tevoren te waarschuwen. Er staat tenslotte geschreven: “Zie, Ik zend u de profeet Elia, voordat die grote en vreselijke dag des Heren zal komenâ€.

En jij laat je ten volle leiden door die Geest?

Hoi Helena,

Ik denk dat het iets duidelijker wordt, wanneer je het tekstgedeelte iets vollediger leest:

17 En nu we zijn kinderen zijn, zijn we ook zijn erfgenamen, erfgenamen van God. Samen met Christus zijn wij erfgenamen: wij moeten delen in zijn lijden om met hem te kunnen delen in Gods luister.

18 Ik ben ervan overtuigd dat het lijden van deze tijd in geen verhouding staat tot de luister die ons in de toekomst zal worden geopenbaard. 19 De schepping ziet er reikhalzend naar uit dat openbaar wordt wie Gods kinderen zijn. 20 Want de schepping is ten prooi aan zinloosheid, niet uit eigen wil, maar door hem die haar daaraan heeft onderworpen. Maar ze heeft hoop gekregen, 21 omdat ook de schepping zelf zal worden bevrijd uit de slavernij van de vergankelijkheid en zal delen in de vrijheid en luister die Gods kinderen geschonken wordt. 22 Wij weten dat de hele schepping nog altijd als in barensweeën zucht en lijdt. 23 En dat niet alleen, ook wijzelf, die als voorschot de Geest hebben ontvangen, ook wij zuchten in onszelf in afwachting van de openbaring dat we kinderen van God zijn, de verlossing van ons sterfelijk bestaan.

Het woord 'luister' is in de statenvertaling vertaald met het woord 'heerlijkheid'.

Paulus begint dus uit te leggen dat wij erfgenamen zijn, wij hebben dus een recht door geboorte (met de doop zijn we nieuwgeboren kinderen van G*d geworden) op de erfenis van onze Vader. Die erfenis is de heerlijkheid, het eeuwige leven bij én met de Eeuwige.

Vervolgens legt Paulus uit dat net zoals Christus geleden heeft, ook wij moeten delen in dat lijden. Als wij delen in het lijden van onze Heer, dan delen wij ook in de heerlijkheid.

Daarna vervolgt Paulus met de het stukje over de schepping. De schepping van G*d, daar mocht de mens over heersen, lezen we in Genisis. Nadat de Eeuwige alles gemaakt had, maakte Hij als "kroon" op de schepping de mens. Die mens mocht over de schepping heersen, maar wat gebeurd er: In plaats van de schepping en het eigen leven van de mens in dienst te stellen van zijn Maker, laat de mens zich verleiden door de satan. Op die manier raakt de schepping ook onderworpen aan de satan. Daarom is de schepping ook ten prooi gevallen aan zinloosheid. Het is eigenlijk een uitzichtloos bestaan om onder de macht van de satan te leven. Dan vervolgens zegt Paulus dat ook de schepping hoop heeft gekregen, omdat ook de schepping bevrijd zal worden van de macht van de satan die nu nog over alles en iedereen heerst. Dat staat ook in openbaringen, waar de Eeuwige zegt: 'Zie Ik maak een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste dingen zijn voorbijgegaan'.

Net zoals wij mensen een nieuw lichaam krijgen bij de opstanding, en zoals Jezus al een nieuw, verheerlijkt lichaam kreeg bij Zijn wederopstanding, schept de Eeuwige ook een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, zodat de mensen weer bij de Eeuwige kunnen wonen.

"En ik zal hun tot een G*d zijn, en zij zullen Mij tot een volk zijn".

Ik hoop dat ik het iets duidelijker heb gemaakt voor je.

Vriendelijke groeten,

Hij heeft satan niet geschapen als de duivel, maar als een engel. De Eeuwige noemt de satan tenslotte "Morgenster", een benaming die niet bij de duivel lijkt te passen. Daarnaast staat er geschreven dat die 'morgenster' zich wilde verheffen boven de Eeuwige, en om die reden van zijn grote hoogte is 'gevallen'.

De Eeuwige heeft satan dus niet -met opzet- geschapen zodat mensen een keus hebben. Ik denk eerder dat de Eeuwige mensen heeft gemaakt, omdat de satan er was. In de bijbel staat tenslotte beschreven dat mensen 'verheven' zijn boven, of 'meer' zijn dan engelen (en dus ook boven de engel die de satan eens was).

hmm, ik is 27. I feel old.

In bijbelse beeldspraak worden vor personen wel eens bomen gebruikt.

Denk bijvoorbeeld aan Jezus, als Hij zegt: "Ik ben de ware wijnstok". Hij zegt ook dat wij de ranken zijn, en dat wij vrucht moeten dragen. Een vrucht is een uitwerking van iets, en wordt dus vergeleken met de werken die wij doen voor de Heer.

De vergelijking met Eden is vervolgens nogal makkelijk te maken. In die hof stond de Boom des Levens, ofwel de ware wijnstok. Als men daarvan eet, leef je in eeuwigheid. Na de zonde van Adam en Eva werd de weg tot die Boom des Levens bewaard, zodat men niet daarvan zou eten en eeuwig in zonde te leven, maar doordat Jezus de zonden heeft weggenomen, was die weg tot de Boom des Levens weer ontsloten De Heer heeft tijdens Zijn leven op aarde ook het avondmaal ingesteld, zodat de mens weer het eeuwig leven –zonder zonde- kan bereiken. Het avondmaal is een verborgenheid waarvan Hij zegt: “Dit is mijn lichaam en bloedâ€. Toch is het feitelijk brood en wijn.

In de hof van Eden was ook de boom van kennis van goed en kwaad, en van de vrucht daarvan mocht men niet eten. Met andere woorden: De vrucht, de werken, daarvan zouden ervoor zorgen dat wanneer de mens zich daarmee inlaat, de mensen zouden sterven. Toch lees je dat de vrucht van die boom er zeer goed uitzag, en uitnodigend was. Dat is de manier waarop de satan werkt. De vruchten, of de werken van hem lijken altijd goed voor ons. Wij zien niet zo zeer in wat er nou mis mee is, om bijvoorbeeld even een keugentje om bestwil te vertellen. We willen immers de ander niet kwetsen, en laten ons op die manier verleiden om te liegen. Zo was het ook met Adam en Eva. De satan verleidde hen, door hen te laten denken dat het allemaal zo erg niet was om zich met zijn werken in te laten. Ze zouden tenslotte even machtig worden als G*d, en het verschil kennen tussen goed en kwaad…

Beste Crusader,

Nergens in het scheppingsverhaal lees je dat de satan op aarde geworpen wordt, maar toch is het gebeurd, vóór, of in die periode. Hoe kan het anders dat de satan in Eden komt om de mens te verleiden?

In mijn vorige post gaf ik al aan dat satan aan de Eeuwige antwoordt dat zijn (woon)plaats de aarde is (Job 1).

Met nadruk wil ik aangeven dat het niet mijn bedoeling was om jouw mening bij voorbaat te verwerpen. Ik had slechts de intentie een voorbeeld ter verduidelijking te geven dat de bijbel mijns inziens op een andere manier is geschreven dan een willekeurig chronoligisch geschiedenisboek. Als je het anders ervaren heb bied ik daarvoor hierbij mijn excuses aan.

Ik ben blij dat je de volgende zin aanhaalt: "'Toen was het avond geweest en het was morgen geweest: de tweede dag.' (vers 8)"

Hieruit blijkt toch wel duidelijk dat het niet om gewone dagen gaat, immers, wanneer je de tekst letterlijk wil nemen, zouden deze scheppingsdagen tijdens de nacht plaats hebben moeten vinden

'Het was avond geweest... het was ochtend geweest...'

Petrus legt uit dat voor de Eeuwige 1000 jaar als 1 dag zijn, en 1 dag als 1000 jaar. Ook David profeteerde al een soortgelijke tekst. Als je dan nog leest dat op één dag een complete natuur 'voortgebracht' zou moeten plaatsvinden, dan grenst dat toch redelijk tegen het onmogelijke aan. Wel is het zo dat ook ik geloof dat de Eeuwige almachtig is en zo iets kan, maar het idee dat Hij een sort tovenaar is die met een kort spreuk of zin bomen of planten laat 'verschijnen', staat mij tegen. Temeer omdat in Genisis wordt aangegeven dat de Eeuwige liet 'voortbrengen'.

Met het laatste stukje bedoelde ik aan te geven dat mensen die de bijbel lezen en letterlijk willen interpreteren, met hun menselijk verstand, naar mijn idee niet de rijke en waardevolle geheimenissen en diepere betekenissen kunnen 'zien'. Je ziet dit bijvoorbeeld bij de schriftgeleerden uit de tijd van Jezus, die de allerlei teksten uit de bijbel uit het blote hoofd konden aanhalen, maar er geen uitleg aan konden geven zoals Hij dat deed. Daarom staat er ook geschreven dat de letter doodt, maar de geest levend maakt.

Hi Crusader,

Voor wat betreft je eerste punt kan ik het nog steeds niet geheel en al met je eens zijn, want je zegt wel terecht dat de Eeuwige nog veel meer zou scheppen op die aarde, zoals vogels en de hele natuur, maar bij bijvoorbeeld het scheppen van de bomen en planten lees je dat de Eeuwige zegt: "‘Overal op aarde moet jong groen ontkiemen: zaadvormende planten en allerlei bomen die vruchten dragen met zaad erin.’ En zo gebeurde het. 12 De aarde bracht jong groen voort: allerlei zaadvormende planten en allerlei bomen die vruchten droegen met zaad erin. En God zag dat het goed was."

De Eeuwige zegt hier dat de aarde 'moet voortbrengen'... Dat is dus een proces, een ontwikkeling. En nadat dat proces heeft plaatsgevonden, ziet de Eeuwige dat het zeer goed was. Waarom is de aarde dan niet zeer goed als het proces van hemel en aarde maken voorbij is?

Steeds na ieder (deel)proces zie je dat de Eeuwige ziet dat het zeer goed was...

Voor wat betreft je tweede punt:

De gebeurtenis dat satan op de aarde is geworpen is ook opgenomen in de bijbel, in verschillende profetieen. Een van de bekendste daarvan is van Jesaja (14): "12 O morgenster, zoon van de dageraad,

hoe diep ben je uit de hemel gevallen.

Overwinnaar van alle volken,

hoe smadelijk lig je daar geveld.

13 Je zei bij jezelf: Ik stijg op naar de hemel,

boven Gods sterren plaats ik mijn troon.

Ik zetel op de toppen van de Safon,

de berg waar de goden bijeenkomen.

14 Ik stijg op tot boven de wolken,

ik evenaar de Allerhoogste."

Mocht je er moeite mee hebben dat een tekst in de bijbel op een later moment verduidelijkt wordt, dan kun je een voorbeeld dat de bijbel op een soortgelijke manier is geschreven al terugvinden in de eerste twee hoofdstukken van Genisis.

Van de zesde dag lees je bijvoorbeeld dat de Eeuwige mensen maakte, man en vrouw. In hoofdstuk twee lees je dan vervolgens hoe dat in praktijk is gegaan. Eerst was de mens gemaakt, die in Eden werd geplaatst. Vervolgens geeft de mens alle dieren een naam, en komt tot de ontdekking dat de dieren allemaal met z'n tweeen zijn, en dat hij maar alleen is. Daarna maakt de Eeuwige pas een vrouw, die als hulp tegenover (dus niet naast, of onder de man, maar gelijkwaardig aan hem) geplaatst wordt.

Degene die ook nog met lede ogen durft te beweren dat dit allemaal plaats gevonden zou hebben op die ene zesde dag, moet zich maar eens afvragen hoe geloofwaardig hij of zij de bijbel nog vind. Ik zie dit al als een duidelijke aanduiding dat de 'dagen' waarin de schepping plaats vond geen letterlijke dagen waren, maar tijdperken.

Zoals je ziet ben ik de menning toegedaan dat de bijbel wat genuanceerder in elkaar zit, dan als een normaal geschiedenisboek. Misschien komt dat doordat de wijsheid van de Eeuwige niet op een menselijke manier te achterhalen valt. Jezus Zelf getuigt daarvan, als Hij daartoe gedreven wordt door de Heilige Geest in Lucas 16: "Op dat moment begon hij vervuld van de heilige Geest te juichen en zei: ‘Ik loof u, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat u deze dingen voor wijzen en verstandigen hebt verborgen, maar ze aan eenvoudige mensen hebt onthuld. Ja, Vader, zo hebt u het gewild."

Ik hoop je met dit antwoord van dienst te zijn geweest.