Helena

Ik heb bewondering voor je geloof. Zelf vind ik het wel eens lastig om in zulke wonderen te geloven. Ik bid!

Oke. Ik begrijp alleen niet zo goed wanneer je iets een eredienst kan noemen en wanneer iets een samenkomst is.

In Korintiers staat dacht ik een uitleg over de verschillende taken: leraren, herders, profeten etc. Daar staat dan weer niet duidelijk bij van dít is bedoeld voor mannen en dít voor vrouwen. Er staat ook niet wánneer je die taken mag uitvoeren. Hm.. Het is een lastig onderwerp.

Ik heb oorbellen van mijn moeder in. Volgens mij komen ze uit afrika. Ook heb ik een ketting van iemand uit Kenia gekregen. Die draag ik soms. En een ring, maar dat alleen als ik nagellak op heb.

En verder heb ik kettingen, nou ja, ze zijn van mijn moeder, die strak om je hals vallen, zeg maar. Die vind ik heel mooi, maar ik mag ze niet altijd lenen.

Armbanden heb ik wel, maar ik draag ze nooit. Het schrijft vervelend. Dan moet ik ze iedere les uitdoen en op mijn tafel uitstallen.

Oja, ik heb ooit een teenring gehad.

Samengevoegde post 20-1-2007 15:08:00:

Op zaterdag 20 januari 2007 11:55:10 schreef Kyran het volgende: Ik draag geen sieraden, want: [...]

Hihi

Ik moet toegeven dat ik een groot deel van de wonderen ook niet écht geloof. Maar dat heeft nog niet eens te maken met het feit dat ik er niet bij was. Als mensen genezen na een gebed, ben ik nog steeds zo kleingelovig om niet direct te geloven in het verband tussen A en B. De gedachte dat het ook 'toeval' kan zijn komt altijd in me op.

Maar daarentegen doe ik mijn best om in eerste instantie te geloven in de mogelijkheid: 'God kan inderdaad grote dingen doen.' En in tweede instantie in het concrete geval: 'Amen, God heeft weer iets groots gedaan.' Als ik moeite heb om wonderen die christenen hebben meegemaakt te geloven, doe ik mijn best om niét kritisch te zijn. Kritisch zijn is voor sommige mensen geen kunst, maar een aangeboren vaardigheid, waar je wellicht veel aan kunt hebben, maar waar je God niet mee te kort moet doen.

Ik moest aan deze tekst denken:

'Ik zwijg niet over uw goedheid,

maar getuig van uw trouw en uw hulp.

In de kring van het volk verheel ik niet

hoe liefdevol, hoe trouw u bent.'

@Harm-Jan:

Zo had ik het eigenlijk nog niet bekeken. Paulus zei inderdaad niet dat een vrouw geen boek mag schrijven over haar geloofsleven en nu ik erover nadenk: er staat verder ook nergens dat alle opdrachten die in de Bijbel gegeven worden niet voor vrouwen gelden. Het enige wat er gezegd wordt gaat over de rol van de vrouw in de samenkomsten.

Maar dan blijft de vraag: wat zijn samenkomsten? Kringavonden, bidstonden. Zijn dat ook samenkomsten? Eigenlijk wel. Als zo'n beetje iedere samenkomst van christenen onder 'samenkomsten' valt, blijft er niet veel over wat een vrouw mag zeggen om anderen te bemoedigen.

En wat als een samenkomst álleen door vrouwen wordt bezocht. Onze bidstonden zijn hier een goed voorbeeld van. Als we geluk hebben zijn er twee mannen aanwezig.

En is een spreker die enige die spreekt. Ik denk dat een profetes ook spreekt. Ze zal immers niet wachten tot de dienst voorbij is, vervolgens degene voor wie ze een woord heeft even opbellen en het verhaal vertellen. Bij ons in de gemeente gaat iemand met een woord van God gewoon naar voren, grijpt de microfoon en voila. Dat lijkt mij ook meer dan logisch.

Op woensdag 17 januari 2007 20:52:46 schreef Thijs het volgende: Nee hor. Ik ben niet naief, maar hartstikke lief

Ik ben alleen naief als ik verliefd ben. Maar het woord zegt het al: verLIEFd.

Dat is net zoiets als het advies om pindakaas in je haar te smeren. (zul je zien dat iemand me straks gaat vertellen waar dat goed voor is)

Op woensdag 17 januari 2007 20:53:28 schreef Audiophile het volgende: Als je sigaret je afgod was zou je hem niet durven verbranden?

Nee, of laten stelen en verpulveren door mijn zusje

Voor God durf ik te sterven (ach misschien komt dat ook wel weer omdat ik dan weet dat ik toch naar Hem toe mag ), maar voor een pakje sigaretten durf ik alleen door de regen te fietsen. Ook kan ik voor God vroeger mijn bed uit komen (oef wat is het vlees soms zwak), maar sigaretten haal ik zaterdagochtend om 2 uur smiddags. Voor God sta ik graag voor schut, maar bij de anti-rook vereniging durf ik echt geen peuk op te steken.

Ja, wanneer is iets eigenlijk een afgod voor je?

Ik ben zelf al weer een beetje vergeten hoe die aantrekkingskracht voelt, maar voor zover ik het nog weet besef ik hoe moedig dit is. Want dat kost toch moed? Vertrouwen op God in dit soort situaties?

Respect!

Een kop koffie over je witte blouse:

Spa Rood.

Dan is het niet meer bruin, maar geel.

Nee hoor, God kun je gelukkig niet voor de gek houden.

Maar overtreed je 'gij zult geen andere goden voor mijn aangezicht hebben' als je een sigaret rookt?

Want als dat zo is, dan overtreed je dat gebod ook bij een 'Heer, ik hou het kort, anders stelen ze het eten van me bord' gebed. Of wat als je zondag meer geniet van het kopje koffie dan van de preek? Of als je toch dat hele pakje koekjes opeet omdat je je niet in kon houden?

Ik moest zelf aan dat gebod denken toen ik uit angst (of gemakzucht of onwetendheid) tegen een moslim zei: 'Ach, misschien dienen we ook wel dezelfde God.'

Dan heb ik het idee dat ik aan afgoderij doen, maar een sigaretje...?

Ik heb Cultuur en Maatschappij gekozen, toen ben ik naar een andere school gegaan, waar je het zelf mocht samenstellen. Dat is trouwens wel handig, want aardrijkskunde moest ik om een of andere reden kiezen op mijn oude school, terwijl ik nu filosofie daarvoor in de plaats heb mogen kiezen. Ik denk dat je de oude indeling van alfa-vakken, beta-vakken en gamma-vakken nog best kan gebruiken om te kijken wat je het beste ligt. Bij mij werkt alles behalve de b-kant.

Als je al een beetje weet wat je later wilt doen, is het natuurlijk handig om daar rekening mee te houden met je vakkenkeuze.

Huh? Je houdt je er het liefst ver van, maar je post het wel?

Samengevoegde post 17-1-2007 20:37:28:

Op woensdag 17 januari 2007 10:52:38 schreef LaRosa het volgende: Je hebt gelijk Pius, daar was ik ondertussen ook achter. Ik wist niet dat demonen in de bijbel genoemd werden...weer wat geleerd he

Ik wist het eigenlijk ook niet. En dat als evangelisch christen

Op woensdag 17 januari 2007 20:27:35 schreef Nynthe het volgende: [...]

Toch is dat ook wel een heftige wijsheid, want een goed verstand is een gave van God. Je wordt ermee geboren of niet. Hoe vaak gaat lief en naief bijvoorbeeld niet samen? Is dat dan zo erg?

Op woensdag 17 januari 2007 19:57:10 schreef karin1204 het volgende: volgens mij is hier al een topic over. Het antwoord was iets in de richting van dat in die tijd prostitues hun haar afgeschoren hadden, en daraom hun hoofd moesten bedekken tijdens gebed. Er staat trouwens ook ergens dat het haar een sluier voor de vrouw is. Je haar bedekt je hoofd al. That's it dacht ik

Dus vrouwen mogen hun haar niet in stekeltjes knippen?

Ik begrijp aan de ene kant heel goed dat Paulus zegt dat de vrouwen in de samenkomsten moeten zwijgen. Ik wil niet generaliseren, maar gemiddeld genomen zijn vrouwen wel een beetje praatziek. Ik val daar zelf ook onder, hoewel ik ook wel eens heel stil kan zijn. De gemeente moet geen kippenhok worden.

Ook kan ik me heel goed vinden in de duidelijke scheiding of hoe noem je dat, rolverdeling, van man en vrouw. Mijn ervaring is dat mannen inderdaad van mars lijken te komen, dus ik kan goed zien dat de Schepper man en vrouw anders heeft gemaakt en daar dus ook andere bedoeling mee moet/zal hebben.

Maar wat ik niet kan begrijpen is een opmerking als: vrouwen moeten het huishouden doen, voor de kinderen zorgen en mannen moeten werken. Als je dat zegt kun je vrouwen namelijk net zo goed niet naar school laten gaan.

En dan volg ik het niet helemaal meer. Vrouwen presteren, niet op alle vakgebieden maar op sommigen, gewoon net zo goed of beter. Je kunt gewoon zien dat zowel vrouwen áls mannen talenten hebben gekregen die nuttig zijn voor de maatschappij en niet alleen om de vaat te doen.

Daarom vraag ik me wel af wat Paulus nu precies bedoelt met dat vrouwen moeten zwijgen. Ik schets even een situatie. Er wordt bijvoorbeeld een vraag gesteld bij een samenkomst waar ik, als vrouw zijnde , het antwoord op weet. De rest, ook de jongens, staren een beetje schaapachtig voor zich uit. Moet ik dan mijn mond houden en wachten tot het mannelijke geslacht eindelijk uitgevogeld heeft wat ze moeten zeggen?

Snap je, aan de ene kant zie ik precies wat Paulus bedoelt en ben ik blij dat God de man en vrouw verschillend heeft gemaakt en dat ik mag eisen dat mannen mannelijk zijn en dat ik in deze harde wereld lekker vrouwelijk mag blijven. Maar aan de andere kant snap ik er geen bal van...

Samengevoegde post 17-1-2007 20:21:04:

Op woensdag 17 januari 2007 17:45:05 schreef wateengedoe2 het volgende: [...] [...] Indeed, en ook een schandaal! Het doet heel veel sterke vrouwen ernstig tekort. Ik vind het prima om een betaalde baan te hebben en te studeren, nu ik nog (in het dagelijkse leven) alleen ben. Maar als ik getrouwd ben en kinderen krijg, dan wil ik huisvrouw zijn, basta. En dan zullen er veel, héél veel mensen in mijn omgeving zijn, die vinden dat ik mijn studie, kwaliteiten, talenten enz. weggooi. Het zij zo (dat zij dat denken, niet dat het zo ís, want dat geloof ik niet). Ik doe liever datgene wat mij trekt en waarvoor ik ten diepste voel dat ik geroepen ben, dan dat ik meega in de moderne ratrace en mijn kinderen op het kinderdagverblijf zet, doorsjeesj naar kantoor enz. Zoiets zou ik echt alleen uit bittere (financiële) noodzaak doen - dan heb je immers geen keuze. Ik weet ook prima hoe ik mijn leven interessant kan maken en daar heb ik geen carrière of nog maar een betaalde baan voor nodig. Ik vind het ook gaaf dat 1 van mijn schoonzusjes (ik heb er 3, waarvan nu 2 met een kind) heel bewust voor het fulltime moederschap gekozen heeft

Amen!

Samengevoegde post 17-1-2007 20:24:19:

Daar zeg je me wat. Als we de beruchte Bijbeltekst dus heel consequent gaat toepassen, hebben de mannen een zware tijd voor de boeg.

Spreuken 31:

Een sterke vrouw, wie zal haar vinden?

Zij is meer waard dan edelstenen.

Haar man vertrouwt op haar

en zal daar rijkelijk bij winnen.

Ze brengt hem voorspoed, geen ellende,

alle dagen van haar leven.

Ze zoekt wol en linnen uit,

en spint en weeft met vreugde.

Zoals een koopmansschip naar verre streken vaart,

zo haalt zij van verre wat ze nodig heeft.

Ze staat al op als het nog donker is,

regelt het werk in huis, draagt haar slavinnen taken op.

Als zij haar zinnen op een akker zet, koopt ze hem,

van wat ze heeft verdiend, plant ze een wijngaard.

Zij is vol daadkracht,

onvermoeibaar is ze in de weer.

Handeldrijven gaat haar heel goed af,

’s nachts gaat haar lamp niet uit.

Haar handen zijn voortdurend aan het spinrok,

ze houdt altijd de weefspoel vast.

Haar handen strekt zij uit naar de behoeftigen,

ze geeft de armen hulp.

Niemand in haar huis hoeft sneeuw te vrezen,

zij heeft hen allen warm gekleed.

Ze maakt de mooiste dekens,

ze gaat gekleed in linnen en purperen wol.

Haar man geniet bekendheid in de stad,

hij vergadert met de oudsten in de poort.

Zij vervaardigt kleding en gordels,

en levert die aan kooplui.

Uit haar verschijning spreken kracht en waardigheid,

de dag van morgen ziet ze lachend tegemoet.

Ze spreekt wijze woorden,

wat ze zegt, zijn liefdevolle lessen.

Ze waakt over haar huishouding,

nietsdoen is haar onbekend.

Haar kinderen prijzen haar,

haar man bejubelt haar:

‘Er zijn veel sterke vrouwen,

maar jij overtreft ze allemaal.’

Ik verbaasde me een beetje over deze tekst. Ik hou ontzettend veel van Gods woord, daar niet van, maar bij sommige teksten over vrouwen (vooral wat Paulus zegt) krijg ik het idee dat christelijke vrouwen zich als zwijgzame, onderdanige hoopjes moeten gedragen. Daar heb ik wel eens moeite mee, omdat ik niet van plan ben om te doen alsof ik geen hersenen van God heb gekregen.

Maar deze tekst gaf me een heel ander beeld van een 'goede vrouw' dan dat ik al had. Natuurlijk is het goed dat de man het hoofd van de vrouw is, want dat zegt God, maar het beeld dat de Bijbel hier geeft over de vrouw is toch wel anders dan het 'je hebt maar één recht en dat is het aanrecht' idee.

Vrouwen, meisjes van Jeruzalem, wat vinden jullie ervan?

Nee, dat bedoelde ik niet. Ik neem aan dat je zelf een ongelovige partner hebt dan? Het spijt me als het zo overkwam.

Ik zei dit tegen de topicstarter omdat ik uit haar reacties opmaakte dat ze van God houdt en dat ze er mee zit dat ze misschien niet datgene doet of wilt wat God voor haar wilt. En ik kan haar begrijpen, dus als jij een ongelovige vriend hebt ofzo, dan begrijp ik jou ook.

Nog steeds weet ik zeker dat het veel risico's met zich mee brengt. Ik ben blij dat ik het heb uitgemaakt met mijn vorige ongelovige vriend, maar het was niet mijn bedoeling om met een 'been there, done that' houding jou of haar te veroordelen. Mijn excuses dus.

Even over die tekst in hooglied, er staat: MEISJES van Jeruzalem... wek de liefde niet..

De HEER heeft duidelijk je hart gestolen. Dat is mooi!

Houden zo!

Ik was ook altijd super duidelijk: 'ik wil absoluut geen heiden als vriendje. Stel je voor! Met zo een iemand kan je toch geen relatie hebben!'

Toch ben ik drie vier maanden geleden een relatie aangegaan met een ongelovige. Ik kwam na dat weekend terug en durfde het niet eens aan mijn voorganger te vertellen. Toen ik het vertelde voelde ik de schaamte tegenover God. Wie vond ik nu belangrijker? God of die jongen? Hoe echt is mijn liefde voor Jezus? Hoe kon ik het in mijn hoofd halen?

Ik ben erg geschrokken van mijn eigen zwakheid toen. Ik dacht echt dat ik sterker was geworden en niet zomaar zou vallen voor een jongen die God niet voor mij heeft bestemd. Ik had er zelfs niet aan gedacht om te wachten of hij zich eerst zou bekeren. Ik had God niet eens de kans gegeven om te zeggen dat het niet Zijn wil was.

Ik heb het na 2 weken uitgemaakt. Het ging meer en meer knagen en ik had het idee dat God me vertelde dat het fout was. Mijn hart wist het en de verliefdheid verging me al snel. God hielp me door me vurig te maken, waardoor ik botweg tegen hem kon zeggen dat ik voor God koos en dat ik naar Hem luisterde. Ik geloof niet dat die jongen het begreep, wat eigenlijk best pijnlijk was voor hem. Maar ik had het gevoel dat ik God hiermee nog meer gekwetst had en Hij bleek me veel dierbaarder te zijn.

Wat ik wil zeggen: mensen maken fouten, hoe overtuigt je ook denkt te zijn. Maar doe je uiterste best om alles aan God over te geven en vertrouw erop dat Zijn wil écht de beste wil is. Wees gehoorzaam, hoe moeilijk ook. Als je dat niet doet, dan ga je vanzelfsprekend op je gezicht en het is dan maar te hopen dat het niet uit de hand loopt.

Ik kan allemaal verhalen ophangen dat God toch wel weer alles ten goede keert, maar de feiten spreken voor zichzelf. Heel veel christenen gaan een relatie aan met een ongelovige en denken die wel even te bekeren. Eerst blijven ze vurig naar de kerk gaan, zij het in hun eentje, vervolgens wordt het al wat minder, daarna helemaal niet meer, tot ze lauw zijn en Jezus ze uitspuugt. Zo rampzalig kan het zijn en er zijn vele voorbeelden.

Een partnerkeuze is heel erg belangrijk en je partner, je soulmate heeft veel invloed op je, hoe sterk je ook bent.

Er is mij eens verteld dat satan je niet in je hart kan pakken, alleen in je verstand. Ik weet alleen zeker dat degene die jou hart wel kunnen pakken, de duivel gewoon meenemen.

Wees dus asjeblieft heel waakzaam en vol vertrouwen op God. Zet Hem helemaal bovenaan voor je eigen bestwil. Ik weet echt hoe moeilijk het is, maar asjeblieft... Laat God beslissen!!! Een moslim gelooft echt niet wat jij gelooft en jullie dienen ook niet dezelfde God. Jezus is jouw redding en die jongen is nog op weg naar een eeuwig leven zonder jouw God. Dat kan niet samen, echt niet. Als je echt geen punt achter je gevoelens kan zetten, onderneem dan tenminste NIETS tot hij zich 100% bekeerd heeft.

Samengevoegde post 14-1-2007 2:14:28:

Op zaterdag 13 januari 2007 23:41:50 schreef Pius_XII het volgende: [...] Dat wordt door de Evangelischen geloof ik niet zo ervaren.

Nee, in de Bijbel staat dat je wordt gered als je met je hart gelooft en met je mond belijdt (dat Jezus is opgestaan aan uit de dood). Je kan ook niet anders dan belijden denk ik.

Maar een niet-belijdend moslim die geen belijdende christen is blijft natuurlijk een heiden. En is geen kind van God. Gelooft niet in Jezus en is geen tempel van de Heilige Geest. Hoe je het ook wendt of keert en hoe lief die jongen ook is (ik weet het, er zijn veel lieve, knappe buitenlandse jongens) hij dient de HEER niet.

Soms lijkt het of God ons leven zo moeilijk mogelijk wil maken door Zijn duidelijke wil, maar als je niet naar Hem luistert zie je vanzelf dat Hij toch wel weer gelijk heeft gehad en dat Hij het toch wel weer beter wist en dat Hij toch het beste met ons voor heeft.

Dit vind ik echt gigantische onzin! God spreekt door de hele Bijbel heen met mensen en dat doet Hij nog steeds. Iemand die schizofreen is heeft geen last van mensen die zeggen dat ze een woord van de HERE hebben, maar heeft last van vreselijk enge stemmen en angstgevoelens wat je leven ondraaglijk maakt. Zoek de 10 verschillen zou ik zeggen.

Aan de topicstarter:

'Veracht de profetieen van de HERE niet.'

Dit betekent niet dat je alles moet geloven wat mensen in Gods naam zeggen, maar wel dat je er aandacht aan moet besteden. Dat doe je in ieder geval. Helaas staat er in de Bijbel geen stappenplan om uit te vinden wie de ware is, maar er staan wel een aantal dingen. Dit weet ik in ieder geval:

- Wat hebben een gelovige en een ongelovige met elkaar gemeen? Wat er volgt op deze tekst klinkt best wel lullig, maar het komt erop neer dat je maar beter een gelovige als vriend of minnaar kan hebben.

- Houd het huwelijk in alle omstandigheden in ere en houdt het echtelijk bed zuiver. Je lichaam is een tempel van Zijn Geest. Ga dus niet voor het huwelijk met hem naar bed en bewaar je lichaam, want seks is een cadeautje voor het huwelijk. Ook staat er dat je één wordt met een hoer, als je met haar naar bed gaat. Ga dus niet zomaar met iemand naar bed.

- Dit staat in Genesis 24:

Toen bad de knecht: ‘Heer, God van mijn meester Abraham, geef dat het me vandaag gelukt. Kom toch na wat u mijn meester hebt beloofd. Ik sta nu bij de bron, waar de vrouwen van de stad dadelijk zullen komen om water te putten. Ik zal tegen een van de meisjes zeggen: Laat me toch wat drinken uit je kruik. Als zij zegt: Ga uw gang, ik zal ook uw kamelen te drinken geven, laat dat dan het meisje zijn dat u hebt bestemd voor uw knecht Isaak. Dan weet ik dat u uw belofte aan mijn meester hebt gehouden.’

Nauwelijks was hij uitgesproken of uit de stad kwam een meisje met een waterkruik op haar schouder. Het was Rebekka, de dochter van Betuël, de zoon van Abrahams broer Nachor en zijn vrouw Milka. Rebekka was erg knap, een jonge vrouw met wie nog geen enkele man gemeenschap had gehad. Zij liep de paar treden af naar de bron, vulde haar kruik en kwam terug. De knecht liep snel naar haar toe en vroeg: ‘Geef me toch wat water uit je kruik.’ ‘Natuurlijk, heer,’ zei ze en liet direct de kruik op haar hand glijden om hem te laten drinken. Toen hij genoeg had, zei ze: ‘Ik zal nog meer water putten tot ook uw kamelen voldoende gehad hebben.’

Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Profetieen moet je toesten aan Gods Woord, maar er staat natuurlijk nergens in Zijn Woord dat Jantje met Annemiek moet trouwen en dat Piet met Suusje moet trouwen. Dus is het zeker goed om voorzichtig te zijn en NIETS te overhaasten. Ware liefde wacht, zeggen ze niet voor niets. Een tekst uit 'Average Girl' van BarlowGirl:

Boys are bad, that's certainly not true

Cause God is preparing one for you

If you get tired of waiting till he comes

Gods arms are the perfect place to run

Ik raad je dat liedje trouwens aan!

Succes!!!!!

Ja, dat is inderdaad zo. Het is een kwestie van wat je belangrijker vind. Ik kan bijvoorbeeld allerlei dingen roepen over profeteren en genezen etc, waar een hoop hervormden en refo's het niet mee eens zullen zijn.

Maar uiteindelijk is de reden dat ik die dingen zo belangrijk vind dat er mensen door gered zullen worden. En als het om de ongelovigen gaat, dan zijn ruzieende kerken wel het laatste waar zij iets aan hebben.

Maar samenwerking is lastig, dat zeker.

Op zaterdag 13 januari 2007 14:00:15 schreef Harm-Jan het volgende: Zoiets zou in Rijssen nou nóóit gebeuren

Als iedereen dat blijft zeggen wel ja. In Linschoten leek het me ook niet zo makkelijk hoor. Je hoeft maar over kinderdoop te beginnen en kerken kunnen elkaar in de haren vliegen. Maar het kan dus wél.