Helena

Ik zet ook geen voet in zo'n discotheek (tenzij God dat ooit zou willen, maar goed). Ik kan er ook geen goed woord over zeggen, wil er niets mee te maken hebben en kan me ook niet voorstellen dat mensen (behalve evangelisten) vanuit geloof besluiten daarheen te gaan.

Nee, zeker niet.

Maar ik denk dat het wel mogelijk is om God te dienen met je baan als barman/vrouw, discotheekmedewerker, uitsmijter.

Alleen een discotheekleider die de HEER dient. Dat lijkt me vrij lastig.

Ik zou me het liefst mijn hele leven opsluiten in de kerk, maar ja, is dat God's plan???

Een barman heeft meer connexies hoor.

Ik ken een christen die in een discotheek werkt, en die krijgt dan ook genoeg commentaar. Maar voor veel beroepen geld dat je God daarin kunt dienen óf niet dienen.

Als jij God liefhebt boven alles, je naasten lief als jezelf, als jij het evangelie verkondigt etc dan dien je God. Misschien is het wel God's bedoeling dat een christelijke barman de halve discotheek naar Jezus brengt.

Ik denk dat die mensen zelf wel kunnen uitmaken of ze tot eer van God bezig zijn of niet. Als je zelf mee gaat drinken en stampen op die rotmuziek weet je ook wel dat je niet voor de Heer werkt, maar voor jezelf.

Samengevoegde post 26-10-2006 13:44:23:

Denk je echt niet dat mensen die in een discotheek werken veel contacten hebben ín die discotheek?

Op woensdag 25 oktober 2006 14:04:14 schreef wijnand het volgende: Gaaf helena! Goed om te lezen Ik hoop dat God zich ook laat zien aan mijn broers en een aantal vrienden die niet geloven dat God realiteit is...

Dat is frustrerend, he? Dat wij het weten en zij niet.

Oh, als er iets is waar ik me toch echt kwaad over kan maken. Het is bij mij één keer voorgekomen dat ik er echt zo boos over was, boos op God, woedend eigenlijk, dat Hij zich wel aan mij liet zien maar niet aan mijn beste vriendin. Ik zei tegen God dat ik mijn geloof aan haar wilde geven. En dat als Hij haar niet zou aanraken of iets dergelijks ik ook niet meer wilde geloven. (Hoe bedoel je dreigen ). Die vriendin is inderdaad tot geloof gekomen. Maar mijn familie niet... Mijn oma ook niet en die wordt steeds ouder en dat knaagt...

Ik vraag me dat wel vaak af, hoor. Waarom ik?? Mijn voorganger heeft vaak van die antwoorden waardoor je van je stoel afvalt, maar ik vroeg het hem en hij kon ook niets zinnigs zeggen hierover... Waarom ik, en zij niet.

Ik zie mijn geloof op zichzelf wel als een geschenk van God. Ik was namelijk een en al ongeloof vroeger en heb van jongs af aan een cursus scepticisme gehad. Ik leerde dat mensen ten alle tijden handelen uit egoisme en eigen belang. Dat mensen religieuze wezens zijn en dat hun bovennatuurlijke ervaringen door henzelf gemaakt werden omdat ze er behoefte aan hebben. Het hele christendom is trouwens selfmade omdat mensen gewoon een vader-figuur nodig hebben. Ik leerde hoe je op alles kritiek kunt leveren. Nu word je daar niet zo vrolijk van aangezien het kind in je geen kans meer krijgt. Als je in de filosoof met de hamer verandert wordt je vanzelf wel depressief.

Als je alles vanuit een alles-is-lucht-en-leegte-bril bekijkt ga je het leven vanzelf wel haten. En de volgende stap is dat je het gaat vergooien. Dat is tenminste een eigenschap die ik heb. Als iets niet waardig of zinvol is ga ik me er niet druk om maken ook. Roken, drinken, waarom niet?

God hoefde mij als onverschillig mens maar één ding te zeggen, en dat deed Hij, ongevraagd zelfs: Ik ben er.

Daarmee werd mijn hele gedachtegang onderuit gehaald. Mijn theorieen waren klopten niet meer.

Als er een God is, dan kan ik niet meer zeggen dat alles lucht en leegte is. Als er een God is, dan mág ik niet eens meer zeggen dat het leven niets waard is, want Hij heeft daarvoor gezorgd. Als er een God is, dan kunnen die christenen, moslims en andere zweverige mensen wel eens gelijk hebben. En dan kan ík wel eens ongelijk hebben.

Het gekke is dat ik tegenover alles en iedereen sceptisch was, maar niet tegenover God. En die houding van mezelf is nog het grootste wonder. God kwam op mij heel groots (nu gebruik ik het woord 'heilig') over. Tegen zoiets groots ga je niet in. Ik voelde me ineens heel klein...

God hoefde eigenlijk niets meer te zeggen. Alleen de wetenschap dat Hij er was, was voor mij al genoeg om me aan Hem te geven. Ik was ook niet boos ofzo, dat Hij niet eerder naar me toe was gekomen, hoewel ik achteraf gezien wel eens denk dat ik Hem wel eerder nodig had gehad. Maar dat soort dingen kwamen op dat moment niet eens bij me op. Daarom zie ik mijn geloof echt als een pakketje dat uit de hemel is komen vallen. Ik kon het ook niet weigeren. God gaf me geloof en meer had ik niet nodig.

Oh wacht.. mischien ben ik het belangrijkste wel vergeten.

Want hoe kwam ik dan ineens aan dat geloof in Jezus??

Ook dát heeft God me gegeven.

(Lang leve het stratetisch nadenken!) Ik wilde dan wel eens weten of God inderdaad Zijn eigen boek had. Of de Bijbel, Koran whatever van Hem waren of niet. Ik wist dat de Bijbel over ene Jezus sprak. Moslims en Joden hadden het niet over die Jezus, dus als dat verhaal waar was, dan hadden de moslims en joden ongelijk en als dat verhaal niet waar was dan moest ik verder op onderzoek uit gaan. Ik ging echt strategisch te werk, naderhand moet ik daar wel om lachen. We hadden alleen een stoffige Bijbel in huis dus ging ik op de grond zitten met dat boek in mijn hand en ik vroeg God of dit boek van Hem was. Ja, zei God. Opnieuw was ik niet sceptisch. Heel bizar zelfs, want ik geloofde Genesis zelfs!!! Als er al een verhaal is waar je wel vraagtekens bij móet zetten dan is dat het wel... Maar goed... God walste gewoon over mijn verstand heen. Ik zag nog niet echt in waarom ik Jezus nodig had, want het hele gebeuren om de zonde begreep ik niet. Ik had inderdaad fouten gemaakt, maar ik voelde me daar al voor gestraft aangezien ik vond dat er helemaal geen leuke dingen gebeurden in mijn leven. God ging me helpen met mijn leven zelf, niet met mijn fouten.

Even later zag ik de film de Passion. Ik vond het ee indrukwekkende film en wist dat ik goed moest opletten want dit verhaal was waar, maar daar bleef het bij. Toen ik die avond op mijn kamer was viel de bom. Ik besefte dat Jezus niet zomaar was gestorven maar dat ik dat offer echt nodig had. Toen vroeg ik vergeving van mijn zonden en toen voelde ik God ín me. Ook zo bizar. Later bedacht ik me dat dat de Heilige Geest was...

Ik heb alles gewoon gekregen... Ik snap het nog steeds niet. Maar mijn geloof is toch echt een gave, groter dan de andere gaven die ik heb gehad.

Gelukkig heb ik vaste tijden voor God ingesteld, anders zou het een zooitje worden. Ik bezoek de kringavonden, jeugdavonden en de diensten. Daar ben ik trouw in. Na school (nieuwe school, zwaar, maar ja tis maar één jaar nog) val ik meestal direct in slaap, tenzij ik naar de kringavonden enzo ga. Dan ben ik te moe om te bidden. En nu zit ik bijvoorbeeld achter de computer terwijl ik eigenlijk met God zou moeten praten want er is nog veel te bespreken.

Sjonge... gelukkig heb ik er voor gekozen om veel met de gemeente bezig te zijn, want verder ben ik best wel een flierefluiter. Ik stort mijn hart ook niet vaak genoeg meer uit, meestal bid ik voor die en die persoon en dan voor dat en dat en vergeet God te vertellen wat ik vandaag allemaal heb meegemaakt.

Volgens mij was het tijdens het Darlene Zschech concert dat iemand zei dat er een strijd gaande was om onze aanbidding. Nou, dacht ik, daar heb ik nou nooit last van. Bij mij gaat de strijd om mijn gebed.

Toen ik net tot bekering kwam was ik wel goed bezig. Toen zat ik de hele avond: 'Heer, vandaag gebeurde t dat Jantje dit zei en daar ben ik niet zo blij mee. Wat vind U daar nou van? En daarna gebeurde er dit, waar was U toen? Nou goed, trouwens Heer, ik ben een beetje verliefd...'

Nu heb ik dat niet meer zo... Stom eigenlijk...

Eens denken... Een keer zag ik ineens iets als in een droom en dat was nadat ik gebeden had, dus ik was zegmaar in contact met God, maar dáár had ik niet om gevraagd. Ik wist dan ook niet wat ik ermee aan moest en vroeg dat ook niet aan God omdat ik bang was dat Hij zou zeggen: Nou, vertel het aan diegene. uiteindelijk heb ik dat toch gedaan. Is trouwens wel een mooi verhaal, want ik zag dat een vrouw haar kinderen met Jezus hulp uit een rivier sleurde en ik wist dat God door haar heen haar gezin zou redden. En ja, nu is haar hele gezin bekeerd. Ik ben trouwens wel een beetje jaloers nu want ik wil ook dat God mijn familie red, maar ja.

Een andere keer was ik aan het bidden om advies of ik nu moest evangeliseren op school of niet. Toen hoorde ik een klok luiden, zo'n kerkklok die me op 't dorp hebben. Ik dacht dat ik gek werd, want in werkelijkheid hoorde je helemaal niets. Toen ging ik snuffelen in boeken en uiteindelijk vond ik op het internet de betekenis van een klok. Blijkt een of ander christelijk symbool te zijn wat met evangelisatie te maken heeft. Nou, dat wist ik dan ook weer. Toen vroeg ik er dus wel op.

En een keer vroeg ik er wel om. Ik zei: God, wilt U mij een beeld geven voor die persoon en mij helpen erop te vertrouwen dat het van U is. Ja, dat is natuurlijk ook een punt, als je God om een brood vraagt en je krijgt ere één moet je niet gaan roepen dat het een duivels brood is.

En bij Baan7 vragen ze ook wel eens of we in groepjes willen bidden en dan profeteren over de ander. Nu vind ik profeteren wel een groot en angstaanjagend woord, maar gewoon luisteren naar wat God in je gedachten zegt over iemand vind ik wel mooi.

God spreekt de hele tijd tegen ons, volgens mij ligt het dan ook niet aan hem dan profeten een beetje uitgestorven lijken. We moeten gewoon meer luisteren, en dat is volgens mij nog een hele oefening. Aangezien we 1. altijd al een eigen idee hebben over bepaalde zaken. onze mening zit dus in de weg. en 2. we vertrouwen niet zo op God en 3. profeten associeren we met waarzeggers en andere occulte rotzooi.

Maar als het goed is zijn er juist méér profeten dan in het Oude Testament want nu is de Heilige Geest ín ons . Maar volgens mij is er tegerlijkertijd een geest van ongeloof in ons komen zitten, want het schiet inderdaad niet echt op met die profeten hier.

Riep iemand ?

Ik heb wel een paar keer geprofeteerd, in de zin dat God iets tegen me zei wat ik tegen een ander moest zeggen. Maar ja, ik heb ook wel eens een potje voetbal gespeeld.

Jan Wolkers - Terug naar Oegstgeest- KOTS

Who is like Him

the Lion and the Lamb

seated on the throne

mountains bow down

every ocean roars

to the Lord of hosts

Praaaise Adonai

From the rising of the sun

till the end of everydaaay

praaaise Adonai

all the nations of the earth

all the angels and the saints sing praise

en een liedje wat ik zelf bedacht heb

The morning is coming the night will end

the world 's still a sleep cause they can't hear that

the birds are awake singing songs of praise

heaven is calling prepare the way

all that we need is ready to hand

but the world 's still asleep at the very end

His children are praising the Saviour, our God

staying awake cause He's coming for us

to whom do you belong

ask yourself what your holding

is it yours or Jesus'?

wrong and right don't match

if you stood on the edge

would you be a saint or sinner?

awaken, awaken

awaken, awaken

sjalala

en

I lay my broken dreams down at Your feet, Jesus

It ain't save in my hands

I know that Your plan for me, Jesus, is better

Majesty, Yours I am

My thoughts don't seem so important, no more

ideas of this world for me

Cause all I know Jesus I love You I need You

Majesty, Yours I am

ook van mezelf... lekker dramatische melodie

Kortom, broeders en zusters, streef ernaar te profeteren en verhinder niet dat er in klanktaal gesproken wordt. Alles moet op gepaste wijze en in goede orde gebeuren.

1 Kor 14:39-40

Ik heb me toch een paar discussies gehad. Als je maar vaak genoeg hoort ga je nog geloven ook dat tongentaal van de satan is. Gelukkig kwam ik deze tekst weer tegen en hoef ik niet op de brandstapel...

God's wijsheid toegewenst!!!

En geen enkele stroming is perfect, maar de kerk is wél perfect want het is het Lichaam van Christus. En Hij is perfect! In de gereformeerde kerk, hervormde, katholieke zitten broers en zussen van je, vergeet dat niet (ook niet als je helemaal gek wordt op de evangelische kerk).

Maar God heeft voor jou een plan apart, en dat betekent dat Hij wel degelijk kan vertellen naar welke gemeente jíj moet gaan. Dat God dat tegen jou zegt wil niet zeggen dat iedereen naar die gemeente moet gaan, begrijp je een beetje? Behoed jezelf voor vooroordelen en vergeef je oude/huidige gemeente voordat je een 'nieuwe start' gaat maken. Wie weet heb je je broers en zussen daar nog een keer nodig en zij jou. Maar goed.. kijk maar wat je hebt aan mijn advies en laat God het laatste woord hebben!

Ik zit in Levend Woord Gemeente Linschoten Ook wel bekend als de Powerkerk Ghehe

Wie is er afgelopen zondag geweest??! Superleuk alle levend woord gemeentes bij elkaar!!! Ik mocht de vlag van Linschotten dragen Zag je me? Met een petje op

Ik heb alleen nog steeds buikpijn van het vreetfeest.

Op dinsdag 25 juli 2006 13:17:35 schreef Liset het volgende: In een ander topic kwamen we op welke manier iedereen bidt. Ze hadden het namelijk over knielend bidden en ik vertelde hun dat ik dat nog nooit had gedaan. Ik bid op de fiets, ik bid op het strand, ik bid bij de tandarts, ik bid in de stad, ik bid in een winkel, ik bid in bed, ik bid overal! Maar nog nooit knielend gebeden. Niet omdat ik het niet wil, maar omdat het nog nooit in me op is gekomen. (Dat gebeurt ook niet bij ons in de kerk) Wie bidt er altijd knielend? En wie vindt dit echt nodig om te bidden? Wie zegt dat het helemaal niet nodig is? Ik ben benieuwd

Lachen man, jouw manier van bidden is best wel 'joods'. Die vinden dat gebed iets ubernormaals is (waar ze aan de ene kant helemaal gelijk in hebben). Wist je dat Joden God ook danken voor bijvoorbeeld een goede boodschap op de wc? Voor die alledaagse dingen die wij eigenlijk niet zo 'heilig' vinden?

Maar goed.. Knielend bidden, Halleluja, heerlijk. Het enige vervelende is dat je voeten dan gaan slapen en dan kun je niet meer lopen, maar ja. De laatste tijd durf ik ook overal te knielen (in de zin van in de kerk, bidstond, onder ongelovigen nog niet maar dat moet ook maar eens gebeuren).

Of bidden met mijn handen in de lucht. Of soms, knielen én handen in de lucht. Ja, ik hou er wel van om mijn hele lichaam te gebruiken. Ik ben ook een keer (maar ja beetje genant als je ouders binnenkomen) plat op de grond gevallen. Later zag ik dat in een film terug (Luther) en toen bedacht ik me dat het ook zo gek niet is. Hm.. Soms bid ik ook op de fiets ja, maar dan in mijn gedachten anders ziet het er ook zo dom uit. Als er niemand is bid ik dan ook wel eens hardop.. Ik ken iemand die gewoon luid en duidelijk bid op de fiets. Dat moet een grappig gezicht zijn. En mijn voorganger heeft de muziek altijd hard staan in de auto en schreeuwd er dan overheen. Als die langs komt rijden toetert die keihard en schreeuwt Halleluja zodat iedereen die achter me fiets het ook kan horen Die heeft overal maling aan.

Een aantal kennissen van me waren in Kenia geweest, in een kindertehuis, en als die kinderen de tuin in werden gestuurd om sochtends te bidden stonden, lagen, zaten ze allemaal anders. Een prachtig voorbeeld van dat iedereen misschien van nature wel anders bid. Maar je moet natuurlijk altijd open staan voor de manier die God wil zien op dat moment. Tenminste zo denk ik erover. Als je je schaamt om te knielen voor God, is het goed om te knielen. Als je eigenlijk wel je handen omhoog wil doen maar je durft niet, moet je je handen eens omhoog doen. Als je te lui bent om je bed uit te komen om te knielen aan je bed (herkenbaar... zucht) dan moet je eigenlijk maar uit je nest kruipen. Schaamte, angst, luiheid en andere verkeerde motivaties zijn meestal een teken dat je het anders moet doen. Hoop dat iemand hier wat aan heeft, liefs

Ik mag die prediker wel

Het komt er voor mij op neer dat hij (die een ervaringsdeskundige claimt te zijn in het leven) de conclusie heeft getrokken dat vrijwel alles lucht en leegte is. En dat is helemaal niet deprimerend, gewoon realistisch. Prediker is er achter gekomen wat je moet doen om daar mee om te gaan: genieten van wat God je geeft tén midden van die barre wereld en doen wat God wil, want ten slotte is Hij de enige die alles in de hand heeft.

Het verschil tussen Prediker en de andere Bijbelboeken is dat Prediker best wel werelds overkomt, helemaal niet uitzonderlijk dapper, geen geloofsheld, niet iemand die het heeft over echte geestelijke zaken. Hij heeft het over het leven in de wereldse wereld. En hij is gewoon heel slim vind ik.

God bepaalt natuurlijk zelf wel waar en wanneer Hij Zijn Geest uitstort, als Hij dat in een hardrockkerk wil, dan is het jammer dat ik dat herrie vind.

Ik weet niet of iemand het nummer: Jehova Jireh kent? Van Paul Wilbur? Joodse muziek... Nou.. Dat is chaotisch, hyperactief en té vrolijk (vind ik een leuk nummer )

Waar God van houd... Tja... 'Want een lied opzichzelf is niet waar U naar verlangt. U kijkt veel dieper in mij. Door de buitenkant heen, doorgrond het diepst van mijn hart.' Het gaat om onze aanbidding, ons hart. En dát geeft vrucht, dát geeft muziek die God eer doet, niet andersom.

Burgerlijk gezien vooral financieel natuurlijk. En het huwelijk kan als middel gebruikt worden om groepen te binden, bijvoorbeeld families.

Maar voor mij is het huwelijk niet iets structureels maar een gift van God, Hij brengt mensen bij elkaar en wij mogen wat Hij bij elkaar heeft gebracht niet scheiden.

Het huwelijk is heilig, dat is een groot woord...

Gewoon lichten uit bij de huwelijksnacht

Nee, tot die conclusie was ik ook al gekomen

Maak je niet druk of tiej die vrouwen leuker vind. Heb medelijden met ze en meer niet. Jouw lichaam is een tempel en daar kan geen heidens lichaam tegenop

Ik bekijk het dan weer vanuit het vrouw-perspectief en wil haar erop wijzen dat ze niet alleen naar hem moet kijken. Ik ken dat wel, je vriend door dik en dun steunen én daarbij vergeten wat voor gevoelens er in je eigen hart komen. Op een gegeven punt komen die gevoelens er ineens uit en blijk je jezelf voor de gek gehouden te hebben en bleek je er toch kwaad, verdrietig over te zijn. En dát is meestal de oorzaak van problemen tussen mensen, niet de problemen zelf maar de gevoelens die niet uitgepraat worden. En ik kan me voorstellen dat je niet zomaar over dit onderwerp begint tegen je vriendje.

Ik zou het niet eens durven vragen omdat ik misschien het antwoord wel niet zou willen horen.

Wat ik wil zeggen, hou in de gaten hoe je je eronder voelt. Als je er boos om bent, zeg dit dan. Als je niet weet wat je ermee aanmoet, zeg dit dan. Natuurlijk ben je bang hem met dingen te belasten, zeker omdat hij het er zelf ook al moeilijk mee heeft, maar voor je weet maak je van jezelf een tikkende tijdbom.

(Maar ach, ik weet alleen dat ik zo in elkaar zit, misschien ben jij openener)

Mooi

Ik denk ook dat het belangrijk is dat hij jouw vergeving keer op keer krijgt (en dat hij het vraagt dus) want al heeft hij een scheiding gemaakt tussen lust en liefde, hij kwets je er onbedoeld mee en dat moet ook steeds rechtgezet worden.

Dat heb ik nooit gehad. Maar ik heb wel een keer een spreker gehoord (in Baan7) en die zei dat je voordat je gaat trouwen ervoor moet zorgen dat je man geen pornoverslaving meer heeft. Daar kan ik me wel wat bij voorstellen.

Maar het is je vriendje. Lijkt me rot voor je. Zo'n beetje iedere jongen waar ik vroeger mee omging vond het heel normaal, pornografie, en ze maakten er altijd grapjes over en zaten gewoon te vertellen dat ze die keer die site hadden gezien. Er komen dan dingen in hun hoofd die ik niet echt vrouwvriendelijk noem. Heleboel ideeen over seks zijn dan niet zoals ik denk dat een vrouw het wil, toch?

Zoiezo moet je vriend ervan afkomen, maar wat me ook belangrijk lijkt, voor jou, is dat hij jou er niet mee lastigvalt in de zin van dat hij dingen gaat voorstellen (waar ik dan wel weer ervaring mee heb) waarvan je zoiets heb: IS DAT NOU LIEFDE? IS MIJN LICHAAM DAARVOOR GEMAAKT???

Bij mij was het t voorstellen of ik hem wilde ehm (heeft moeite met het woord, met de 'p' ) en ik kreeg bijna een beroerte toen ik dat hoorde. Maar goed, de gemiddelde (durf ik te stellen) jongen vind dat normaal en krijgen er dan hele beelden bij, sterker nog, die filmpjes staan op hun mobiele telefoontjes.

En dat ziekt me nog het meest van pornografie in combinatie met vriendjes. Dat je niet wilt en kunt voldoen aan het beeld van seks dat je krijgt door dat soort filmpjes. Men, het is echt niet leuk voor je, dat kan ik me goed voorstellen. Máár God geneest en reinigt, en dat doet Hij ook bij jou vriend als hij het Hem vraagt! Daar kun je op vertrouwen! En zo te lezen heeft je vriend de wil ervoor en dan is Jezus zoals altijd de Weg.

Succes! Ik weet niet of je iets hebt aan mijn hardopdenkend verhaaltje maar ik snap dat het je niet lekker zit meid!

*Knuffel*