Jyoti

En nu mag je je eigen bedenkingen bij deze tekst formuleren, zoals wekelijks gedaan wordt bij de Bijbeltekst van de week, het subforum waar dit topic dan ook in staat. Van iemand die zo veel post als jij verbaast het me dat je dat subforum nog niet ontdekt hebt. Maar ik moet het er misschien weer duidelijker bij schrijven, daar denk ik niet altijd aan, maar het gebeurt wel eens dat mensen niet merken in welk subforum een topic staat doordat ze via de AT-lijst kijken enzovoort, dus eigenlijk zou ik er aan moeten denken.

Hoofdstuk 6 Rechtszaken in eigen kring [1] Is het waar dat sommigen van u hun recht gaan zoeken bij de onrechtvaardigen*, en niet bij de heiligen*, als zij een kwestie hebben met een medechristen? [2] Weet u dan niet dat de heiligen over de wereld zullen oordelen? En als het oordeel over de wereld bij u berust, zou u dan niet bevoegd zijn voor de meest onbeduidende rechtszaken? [3] Weet u niet dat wij over engelen zullen oordelen? Hoeveel te meer dan over alledaagse zaken! [4] Voor alledaagse geschillen laat u hen* die in de gemeente niet in tel zijn zitting houden? [5] Om u te beschamen z

Oh, ik was als kindje eigenlijk heel erg vroom, ik las erg vaak in de kinderbijbel, tekende en schreef zelfs eigen bewerkingen, had een bijbelhoek op mijn kamer, bad regelmatig,... Ik vond het ook erg jammer toen ik op een leeftijd kwam waarop het in de klas not done werd om zo'n dingen te doen, en waarin je alleen cool was als je zei dat je godsdienst stom vond en niet in God geloofde enzo. Ik heb ook wel m'n anti-periode gehad, die allicht ook heviger was dan bij veel leeftijdsgenoten omdat ik er gewoon meer mee bezig was, maar die kwam bij mij toch relatief laat, in mijn kindertijd was gelo

Ok ok, die ook. Maar ik heb zelf toch de indruk dat sommige bejaarde katholieken in dat soort prul toch een soort vroomheid beleven en daar ook deugd aan beleven, en bijvoorbeeld oprecht blij zijn als iemand hen zoiets uit Lourdes kan meebrengen.

Quote: Op maandag 10 december 2007 22:58:00 schreef RobertF het volgende: * RobertF vindt het eigenlijk wel een heel raar flesje en kan het moeilijk nog echt serieus nemen... Net zoals zo'n knikengel, die met zijn vleugels beweegt als je een muntje in zijn hoofd doet... Oh, die ken ik niet, ik ken wel zo'n 'kniknegertjes', maar dat is niet meer erg politiek correct vrees ik. Het ziet er inderdaad nogal stom uit, zo'n wijwaterflesje. Nuja, de 'te Lourdes op de bergen'-zingende Maria was zelfs nog fouter en kitscheriger... eigenlijk is veel van dat spul afschuwelijke kitsch maa

Ik meen me te herinneren dat de plant doodgegaan is omdat ik hem niet genoeg water gaf. Samengevoegd: Voor wie zich niet echt iets kan voorstellen bij zo'n wijwaterflesje:

Ik weet het niet, ik ben denk ik nog te puberaal om mezelf goed te begrijpen. Ik ben op bepaalde vlakken wel slimmer geworden dan pakweg op mijn vijftiende, maar of ik als twintigjarige al kan zeggen dat ik wijs genoeg ben om echt inzicht te hebben weet ik niet, soms lijkt alles alleen maar verwarrender te worden omdat ik minder in ongenuanceerde slogantaal denk dan in mijn ergere puberjaren.

Ach, het was ook niet zo dat wij bewust christelijk gingen spelen ofzo. Maar ja, als kind betrek je nu eenmaal je eigen leefwereld in je spelletjes, je speelt met de voorwerpen in huis, met de verhalen en liedjes die je hoort, enzovoort. Aangezien de meesten van ons toch ofwel bewust christelijk opgevoed zijn, ofwel opgegroeid zijn in een cultuur waar het christendom toch nog op vrij veel manieren aanwezig is, is het niet zo vreemd dat dat ook wel eens doorscheen in de spelletjes die je als kind speelde. Trouwens, leuke verhalen allemaal. Qua christelijke liedjes zongen wij wel eens dinge

Als ik terugdenk aan de spelletjes die ik als kind speelde valt het mij op dat daar, expliciet of meer verborgen, best veel christelijke elementen in zaten. Ik vind het wel leuk om die elementen terug te zoeken, en ben benieuwd hoe jullie christelijke achtergrond doorklonk in jullie kindertijd, zo hoor je nog eens leuke verhalen. Verder lijkt het me ook wel interessant om jezelf eens af te vragen in hoeverre je als kind bewust bezig was met die geloofselementen, en in hoeverre die elementen je visie op geloof ergens mee hebben gevormd. Een paar dingen waar ik zelf aan denk: we verkleedden on

Soms is bitchy gedrag ook gewoon een leukere en effectievere manier om iemand duidelijk te maken dat je ze niet moet. Niet netjes, absoluut, maar soms heb je gewoon geen zin om vriendelijk duidelijk te maken dat je iemand vervelend vindt. En dan haal je er wel eens een erg stout genoegen uit om gemeen te zijn. Als ik me echt onzeker voel ga ik trouwens eerder overdreven dramatisch en aandachtsvragend doen dan bitchy, denk ik.

Herkenbaar. Een aantal professoren hebben het vaak over narratieve theologie, en het is een idee dat mij wel aanspreekt, en vaak voor mij ook erg veel verduidelijkt. Zo hebben we vorig jaar voor het vak sacramentenleer het boekje 'Sacramenteel denken en leven' van Leonardo Boff gelezen en ik vond het echt een prachtig boek, een boek dat me voor het eerst voeling gaf met wat ik me moet voorstellen bij sacramenten.

Ja, dat was ook wel ongeveer waar ik aan dacht. Seks is sowieso niet altijd even onschuldig en schattig, maar soms ook gewoon g**l. Vaker dan soms zelfs, hoop ik.

Quote: Op donderdag 06 december 2007 20:03:46 schreef Raido het volgende: Wil de persoon die altijd exact doet, kijkt en reageert zoals hij zich op dat moment voelt en nooit eens een 'masker' draagt NU zijn hand op steken? Kan iemand dan werkelijk zo leven? Wanneer de les dogmatiek weer eens gruwelijk saai is gewoon midden in een zin van de prof je hoofd op je bank leggen en beginnen slapen? In de dansles gewoon naar buiten lopen wanneer je lerares je aanmoedigt om een heel vrouwelijke en sensuele beweging in te oefenen terwijl je je op dat moment niet vrouwelijk en sensueel voe

Over de eventuele zondigheid van orale seks wil ik me niet uitspreken, maar ik wil toch even opmerken dat er echt wel vrouwen zijn die ondanks tonnen aandacht toch niet klaarkomen bij 'normale' seks, en dan is het wel erg aangenaam als manlief ook wat orale aandacht kan schenken. Aandacht die manlief vaak ook erg aangenaam vindt om zelf te krijgen. Dat je daar als koppel geen behoefte aan hebt vind ik helemaal prima, dan moet je het ook niet doen, maar ik vind het cru om te stellen dat het niet nodig is in een gezonde relatie omdat jullie het niet nodig vinden in jullie eigen hopelijk erg gez

Er is bij iedereen behoorlijk wat voor verbetering vatbaar, we zijn allemaal maar mensen. Dat is zo bij jou, dat is zo bij Light jr, dat is zo bij mij. Toch ben jij één van de users die me relatief snel positief opgevallen is, en helemaal niet als bot of vreemd ofzo. Soms post je wel zo, maar zoals ik al zei post iedereen soms zo, het was in mijn beeld van jou zeker geen overwegende karaktertrek.

Quote: Op donderdag 06 december 2007 17:48:53 schreef Pius_XII het volgende: Weet ik niet. Want wat is goed met mensen omgaan? Begaan met anderen, begripvol, echt proberen luisteren, in een discussie niet gewoon je gelijk willen halen maar echt willen bijleren, respectvol. Allemaal dingen die ik eigenlijk niet meteen associeer met jouw verhaal over jezelf.

Wauw, die vind ik echt wel ongelooflijk mooi eigenlijk, spreekt me behoorlijk aan qua stijl!

Het vreemde is dat ik jou (buiten een paar posts waarin je er zelf redelijk expliciet vertelde over een aantal problemen) altijd zag als iemand die eigenlijk erg evenwichtig was en erg goed met mensen om kon enzo. Is dat ook een stuk masker, of zitten er misschien heel wat goede eigenschappen in je die je zelf niet helemaal ziet?

Ik vond het jammer dat het godsdienstonderwijs op mijn christelijke school vaak wel heel interessante dingen zei over andere godsdiensten en levensbeschouwingen, maar soms nauwelijks inging op het christendom. Ach, zo'n dingen verschillen duidelijk nogal sterk van school tot school.

Ik denk dat het inderdaad niet goed is om leerlingen nooit te confronteren met andere levensbeschouwelijke posities. Maar die confrontatie kan toch ook plaatsvinden op een christelijke school? Uit gesprekken met mensen die op een niet-christelijke school zaten leek die confrontatie daar net minder te gebeuren omdat geloof geen punt van gesprek bleek, het werd zodanig bekeken als iets in de privésfeer dat er niet in de klas over nagedacht wordt. Nu zijn er vast ook openbare scholen waar die confrontatie wél plaatsvindt, maar zoiets hangt denk ik meer af van de visie over het belang van een di

Quote: Op dinsdag 04 december 2007 19:32:05 schreef Koerok het volgende: Vraag: Zou je zelf anders handelen als er geen regels waren, als er geen God was? Zou je dan nooit meer iemand helpen? Zou je mensen de hersens inslaan? Ik handel naar wat mij juist lijkt, en God is daarin voor mij geen factor. Maar mijn aanvoelen van dat juist-zijn is niet iets dat losstaat van mijn cultuur, opvoeding, omgeving enzovoort. Ik denk niet dat ik daar van op voldoende afstand naar kan kijken om te zien in hoeverre dat afhankelijk is van christelijke waarden die ik meegekregen heb (en nog stee

Ik vind het moeilijk om op zo'n vraag te antwoorden aangezien ik uiteindelijk zelf opegroeid ben in een cultuur die in grote mate beïnvloed is door het christendom. Ik ga er van uit dat de christelijke moraal mijn eigen aanvoelen van wat moreel juist is best wel beïnvloed heeft, of ik mezelf nu christen noem of niet. Ik zie geen 'morele maatstaf' om met het christendom te vergelijken die zelf niet 'besmet' is door het christendom.

Mja, ik maak daarin eigenlijk geen verschil. Ik vind een betaalde job geen vereiste om op te kijken naar mensen algemeen, dus ook niet naar mannen algemeen, of naar mijn man. Ik wil een man die iets aanvangt met zijn leven, die bezig is, die interesses heeft en passies en doelen enzo en daar ook voor gaat, maar dat kan ook door als huisman volop voor z'n gezin te gaan, ik zie hier zelf eigenlijk geen verschil.

Ik voel me oud door dit soort oproepen.

Ik snap niet meteen wat 'opkijken naar iemand' of zelfs 'respect hebben voor iemand' te maken heeft met huisman zijn. Ik kan opkijken naar mensen die een job met veel verantwoordelijkheid hebben, naar mensen die zich op hun studie storten, naar mensen die elke dag zwoegen in een fabriek, naar mensen die door hun dagelijkse inzet thuis een ankerpunt voor hun hele gezin zijn, naar mensen die zichzelf ontplooien door vrijwilligerswerk,... Een betaalde job is voor mij geen vereiste om naar iemand op te kijken of respect te hebben voor iemand.