Tomega

Jammer. Sprak je nou maar eens een keer niet vanuit, maar met kennis.

Wel bij de les blijven: het onderbuikgereutel komt van jou. Wat ik zeg over de wetenschap (vertalingen) wordt ook door diezelfde wetenschap hoog gehouden, alleen beschouw ik dat als negatief. Je had dat kunnen onderkennen als je erin onderlegd was geweest. Dat wat ik zeg kan ik uitleggen en jij kunt er vragen over stellen, of met een weinig kennis iets inbrengen dat relativerend werkt of andersluidend is.
Wat jij wilt dat jou geschiedt, is dat ongenuanceerde uitspraken worden afgeserveerd met "laster" en "leugens"... Begrijp je je eigen norm nog wel?
Hoe moeten jouw ongenuanceerde "leugens" en "laster" worden beantwoord? Jouw inbreng is gewoon een klassiek geval van de kerstboomverkopers van Laurel en Hardy. Zo gij niet wilt dat u geschiedt... Je verbaast me; namelijk of jij jezelf niet verbaast. 
Hoezo niet? Met welk gezag zeg jij "ho"? Zie je wel dat je precies en ook precies doet waar ik mee begon? Namelijk, je spreekt vanuit een stoel en een status alsof je zelf wetenschap bent. In jouw woorden: alsof "je goed op de hoogte ben van de wetenschappelijke wereld". Wat is dat nu voor flut-argument? Je beroept je er zelfs op dat iedereen dat weet die jou "een beetje" kent. Nou en?; misschien dat als ze jouw "een beetje beter" kennen, dat ze ontdekken dat het maar een farce is. Dat kan namelijk, als je inhoudelijk net zo blijft steken als nu hier.
Dat is interessant. Je gaat me gelijk geven. Maar hier laat je ook zien dat je gewoon beledigd bent. Zoals het een echte wetenschapper betaamt die op zijn teentjes is getrapt. Maar doe je geitewollen sokken uit en je klompen aan en doe even alsof je gewoon een forumdeelnemer bent, en wordt wat inhoudelijker. Want zolang je je zodanig persoonlijk aangevallen blijft voelen, kun je niet goed met jezelf uit de voeten; en als onderbouwing van die ongenuanceerde uitspraak draag ik aan: het verloop hier van deze draad. Je beroept je bij herhaling op jouw ervaringsgezag over hoe het reilt en zeilt in de wetenschap. Haal svp die neus van je eens uit de wind en buig je over de inhoud, en ga eens bij jezelf na of wat jij tegenkomt en vanuit de aard daarvan persoonlijk is, normatief is voor wat ik zeg over zaken die jij misschien niet bent tegengekomen. En dat klink vervelender dan ik bedoel. Ik bedoel: wordt gewoon concreter!

Misschien wel, misschien niet; ik ben blij dat je zoveel aanknopingspunten ziet voor jouw standpunt dat je serieus interesse hebt om je punt te maken en mij in gesprek te krijgen. Maar wij waren al in gesprek:
Jij schrijft wel duidelijk, maar ik vraag mij af of jij wel voldoende mijn woorden duidelijk hebt begrepen om dergelijke zo duidelijke dingen te kunnen concluderen. Wat vind je zelf? Ik kan hier al conclusies trekken uit alleen jouw eigen woorden. Maar is het niet nuttiger dat ik jou concrete vragen stel, vóórdat ik conclusies trek die wat verder gaan dan het wel of niet gelijk hebben op een bepaald punt? Dus concreet vraag ik je om je een beetje beter te gedragen en in te trekken of te onderbouwen wat je niet zo waar kunt maken.

Nee; niet je eigen gedachten, maar die gedachten in jou waarvan je beseft dat ze goed en opbouwend en richtinggevend zijn voor de ziel. En geloof is dan dat je daarbij rekent met leiding van buitenaf. David die met een slinger een leeuw of een reus tegemoet ging. Mozes die de farao trotseerde. Daniël die de leeuwenkuil zonder schroom inging. De apostelen die hun kruis en foltering vrijwillig opzochten. 
Voor een ongelovige en soms ook voor gelovigen is dat niet te doorgronden en dan zal het kunnen zijn alsof het geloof schaakmat wordt gezet: dat aspect van buitenaf kan toeval of inbeelding of een andere vorm van externe of interne factor zijn die er sowieso geweest zou kunnen zijn. En daar is het waar geldt dat het geloof voor "dwazen en overstandigen" is: dat zijn de mensen die zó zeker zijn van Gods aanwezigheid en leiding, dat het voor hun helemaal niets uitmaakt wat voor tekenen of bevestiging zij krijgen. Hun hart is dwars door alles heen vast verbonden met God. Vast verbonden met het willen van het goede. Vast verbonden met het zoeken van recht. Vast verbonden met het lijdzaam ondergaan wat het vlees ook aan ontberingen treft. En bovenal vast gelovend en dankend, dat dit alles slechts tijdelijk is en een heerlijker toekomst aanstaande is. Dergelijke gelovigen zijn er in zuivere vorm misschien niet zo vreselijk veel. Maar dat is het wel waar heel de wereld een heerlijker glans van krijgt en een betere plaats van wordt. Het kwaad probeert altijd te winnen door het goede in een kwaad en armzalig en minder wenselijk daglicht te stellen. Het kwaad heeft de natuur en de neiging om alles te verduisteren. Maar door het effect dat daarmee goed verwatert en recht verdwijnt, weet je dat het zelfs voor de meest verstokte ongelovigen wenselijk en waardevol is om het kwaad tegen te staan en het goede te zoeken. Om volop licht te schijnen op alles wat er is: hetzij goed hetzij kwaad. Opdat het kwaad onderkend wordt en het goede zicht krijgt op nog beter. Dat zijn dan voor de ongelovigen hun eigen gedachten en hun eigen vertrouwen in zichzelf en op wat door hun wordt onderkend ook in algemeenheid duurzaam en recht en goed te zijn. 
Maar dan rekenen zij buiten God. Want God ziet en bewerkt wie rechtvaardig is en goed. Neem maar dit voorbeeld:

Noach was een rechtvaardig, oprecht man in zijn geslachten. Noach wandelde met God.
Daarna zeide de HEERE tot Noach: Ga gij, en uw ganse huis in de ark; want u heb Ik gezien rechtvaardig voor Mijn aangezicht in dit geslacht.
Als nu Abraham van Sara, zijn huisvrouw, gezegd had: Zij is mijn zuster, zo zond Abimelech, de koning van Gerar, en nam Sara weg.
Maar God kwam tot Abimelech in een droom des nachts, en Hij zeide tot hem: Zie, gij zijt dood om der vrouwe wil, die gij weggenomen hebt; want zij is met een man getrouwd.
Doch Abimelech was tot haar niet genaderd; daarom zeide hij: Heere! zult Gij dan ook een rechtvaardig volk doden? Heeft hij zelf mij niet gezegd: Zij is mijn zuster? en zij, ook zij heeft gezegd: Hij is mijn broeder. In oprechtheid mijns harten en in reinheid mijner handen, heb ik dit gedaan.
En God zeide tot hem in den droom: Ik heb ook geweten, dat gij dit in oprechtheid uws harten gedaan hebt, en Ik heb u ook belet van tegen Mij te zondigen; daarom heb Ik u niet toegelaten, haar aan te roeren. Zo geef dan nu dezes mans huisvrouw weder; want hij is een profeet, en hij zal voor u bidden, opdat gij leeft; maar zo gij haar niet wedergeeft, weet, dat gij voorzeker sterven zult, gij, en al wat uwes is!
Toen stond Abimelech des morgens vroeg op, en riep al zijn knechten, en sprak al deze woorden voor hun oren. En die mannen vreesden zeer.
Zie je de strekking van dit verhaal voor ongelovigen? Voor de ongelovige is dit een helder voorbeeld van geweten en zelfvertrouwen en een onbewust besef dat er dan in een droom uit komt. Maar tegelijkertijd een heldere zaak van goed en kwaad en dan ook luisteren naar (gezag geven aan) zelfs een droom. En ook de ongelovige mannen die de droom niet hadden gehad 'vreesden zeer'. Want vanuit het binnenste geestelijke was er een lijn naar het uiterlijke werkelijke, en die lijn werd bevestigd bewaarheid te worden. In al het ongeloof werd niet alleen het ongeloof, maar ook het kwaad schaakmat gezet. Voor een ongelovige is dit een zaak van balans in een wereld van werkelijkheden die niettemin vergaat en per saldo ellendig is. Maar voor een gelovige is dit een zaak van tijdelijkheid in een vooruitspiegeling van een heerlijkheid die die paar bevestigingsmomenten van het geloof rijkelijk overstijgt; voor een gelovige ligt het doorslaan van de balans naar goed en heerlijk, buiten dit leven.
Maar let op: ook voor een gelovige is de daadwerkelijk ervaren en beleefde heerlijkheid iets van dit huidige leven en voor dit leven (tot verlichting van de wereld). Want de gelovige rekent zichzelf ook in het hier en nu, zeer rijk met God.
En als je je dat realiseert, leer je God kennen; zelfs ondanks de gelovigen. Abimelech geloofde, ondanks de leugens van Abraham.

Touché ! Je hebt dan ook eigenlijk voor het goede begrip de Statenvertaling met Kanttekeningen nodig:
 
Psalm 150
Hallelujah! Looft God in Zijn heiligdom; looft Hem in het uitspansel Zijner sterkte! 
Looft Hem vanwege Zijn mogendheden; looft Hem naar de menigvuldigheid Zijner grootheid!
Looft Hem met geklank der bazuin; looft Hem met de luit en met de harp!
Looft Hem met de trommel en fluit; looft Hem met snarenspel en orgel!
Looft Hem met hel klinkende cimbalen; looft Hem met cimbalen van vreugdegeluid!
Alles, wat adem heeft, love den HEERE! Hallelujah!
Kanttekening @ orgel: Het Hebr. woord wordt zelden gevonden en derhalve wordt het verscheidenlijk overgezet. Het betekent een lieflijk instrument door Jubal uitgevonden, Gen. 4:21. Zie Job 21:12, en Job 30:31.

Wie niet wordt geleid door een bepaalde sturing, die kan zich verbazen over de openbaarheid van een bepaalde sturing bij anderen.
Totaal vergetende dat hij vanaf de andere kant even openlijk overkomt als stuurloos.
En het verschil tussen die twee perspectieven, geeft misschien wel véél meer het wezenlijke verschil aan dat er toe doet,
dan al die verschillen tussen al die verschillende stromingen.

Ef.6:5-9 Gij dienstknechten, zijt gehoorzaam uw heren naar het vlees, met vreze en beven, in eenvoudigheid uws harten, gelijk als aan Christus; Niet naar ogendienst, als mensenbehagers, maar als dienstknechten van Christus, doende den wil van God van harte; Dienende met goedwilligheid den Heere, en niet de mensen; Wetende, dat zo wat goed een iegelijk gedaan zal hebben, hij datzelve van den Heere zal ontvangen, hetzij dienstknecht, hetzij vrije. En gij heren, doet hetzelfde bij hen, nalatende de dreiging; als die weet, dat ook uw eigen Heere in de hemelen is, en dat geen aanneming des persoons bij Hem is.
Wie heeft gezorgd voor de negatieve connotatie van het begrip slaaf? Als wij nu allemaal honderd jaar lang er een gewoonte van maken om onze fietsen te stelen, is het dan na honderd jaar niet meer legitiem om fietsen te bezitten? Dat is een strikvraag, want over honderd jaar zijn er dogmatisch geen onschuldige fietsenbezitters meer. Maar zonder onschuldige fietsenbezitters kan er ook geen fiets meer gestolen worden, zodat het probleem zichzelf oplost. En de moraal is dat slavernij een zaak is van de eigenaar van het lichaam, en dat is de geest die in het lichaam woont. Die kan zijn lichaam of zijn tijd verkopen of verhuren of weggeven of verkwanselen of voor zichzelf behouden en hij kan dingen doen waarmee hij het verbeurt. Immers: als je niets anders meer hebt, heb je nog altijd de waarde van je eigen tijd en lichaam. Maar het is alleen de diefstal van die waarde door overheersers en onderdrukkers die er een connotatie aan geeft van SLAVERNIJ. Veel arbeidscontracten kun je moreel zien als een christelijk ongewenste slavernij, en overigens ook alle hypotheken. Want niet het huis is verhypothekeerd omdat het immeers nog niet jouw bezit is, maar je toekomstige arbeid. Dat is je eigen leven en jouw daadwerkelijk bezit. Want nbiemand weet of morgen de waarde van het geld nog betaalbaar is. Wie staat daarvoor zijn vrijheid vrijwillig af? Moreel gezien vrijwel iedereen (christenen en niet-christenen) in onze westerse samenleving.
Christelijk is echter heel eenduidig om te blijven in de rol waarin je was (slaaf), maar om als je vrij bent ook niet meer slaaf te worden, want je bent vrijgekocht door Christus. Wat je doet met je leven en je toekomst wordt niet meer bepaald door aardse heren, maar door jouw Heer Jezus Christus. Heel veel christenen zijn in die zin in dogmatisch opzicht schuldig aan het begrip 'slavernij'. Het is door de hang naar aardse materie (geld en huis) dat ook christenen zich moedwillig in de ketenen laten leiden van een vorm van slavernij. Terwijl zelfs de wereld bij elke afzonderlijke reclameboodschap opnieuw er een predikaat aan toekent met een keten plus een gewicht en de waarschuwing: Pas op; geld lenen kost geld. Arbeidscontracten zijn allang niet meer zo exclusief bindend. Maar ook daar geldt een onmiskenbare vorm van eenzijdige afhankelijkheid die in principe in combinatie met schulden wel degelijk de vrijheid belemmert of afneemt. Blijkbaar vindt men dat geen probleem. Maar Jezus vindt dat wel een probleem. Hij adviseerde om vrij te blijven van alle schulden behalve de schuld van liefde te moeten bewijzen:
Romeinen 13:8 Zijt niemand iets schuldig, dan elkander lief te hebben; want die den ander liefheeft, die heeft de wet vervuld.

De begrippen god, goden, goddeloos en godvrezend, zijn begrippen die door mensen wordt ingevuld en in stand gehouden. God is met ons, was meermaals het blazoen van elkaar uitmoordende legers. Om hier iets van te snappen, moeten we die begrippen weer koppelen aan de totstandkoming en normatieve inhoud van die begrippen.
Of meer praktisch: Wie is goddeloos, de farizeeër en schriftgeleerden of de ongelovige Samaritaan? *) Christus leert ons om het voorbeeld te volgen van de goddeloze barmhartige Samaritaan. Is daarmee iets goeds gezegd over het geloof van de Samaritaan? Nee; de Samaritaan zijn geloof staat los van dit verhaal. Er wordt iets slechts gezegd over het geloof van de farizeeërs en schriftgeleerden. En tegelijk over dat goede dat je ziet bij goddelozen. Al het goede is uit God. Jezus zegt namelijk: doe het nu net als die ongelovige Samaritaan. Opnieuw: zegt dat iets over het geloof van de Samaritaan? Nee het zegt iets over het onderwerp, namelijk "heb uw naaste lief als uzelf." Jezus leert ons hier om na te denken over de inhoud van wat er speelt: een gelovige kan goddeloze raad geven en een ongelovige kan godvrezende raad geven. En inhoudelijk is de goddeloze raad, de raad die tegen God ingaat, dat is tegen God als schepper en tegen het recht als zijnde recht tegen de waarheid als zijnde waarheid en tegen de barmhartigheid en tegen de liefde.
En dan wordt het na abstract en praktisch ook moeilijk. Want wat is liefde en wat is barmhartigheid? De partner die je/jou haat, wegzenden en vrijlaten, is liefdevoller, dan de moeizame pijnlijke tot mislukking gedoemde weg van bekering te gaan en liefde te doen bloeien waar die niet was/is. Iemand uit zijn lijden verlossen, is barmhartiger dan iemand een lijdensweg van pijniging en kruis opsturen. Om een reactie als liefdevol te duiden moet je dus niet kijken naar wat iemand belijdt, maar naar wat iemand doet. En daarbij moet je ook nog meewegen dat liefde een normatief begrip is dat heel gemakkelijk een andere lading kan krijgen door er creatief mee om te gaan. Ga je die moeizame weg van beproeving en onderzoeking, dan is de moeite die je mogelijk hebt met bepaalde teksten, niet de moeite van weerzin en tegenstand tegen die bepaalde teksten, maar dat is dan de moeite van het ootmoedig besef dat wij nog zo weinig begrijpen en nog zo heel erg ver verwijderd zijn van onze bestemming. Denk ik.
modbreak Trajecto: *) Er staat niet in de Bijbel dat de Samaritaan ongelovig was, maar wel was het zo dat de Samaritanen niet graag gezien waren bij de joden en dat er godsdienstige verschillen waren.
 

Je hebt geljk. Maar daardoor mis je inderdaad wat ik ermee bedoel. Het element van kinderlijkheid is een voorbeeld. Het gaat dus niet om het kinderlijke zelf, maar om elke klemtoon of voorvorming die er kan zijn bij iemand nog voordat hij begint met lezen. Die voorgevormdheid geeft een inkijk en een inzicht en een eprspectief, waardoor een deel van d ebijbel aanslaat en een deel onbegrepen wordt. Dat geldt dus algemeen en dit gaat dus niet over hoe kinderlijk d ebijbel wel of niet is. Ik kan evengoed een (minder duidelijk) voorbeeld nemen dat iemand 50 jaren in een klooster zat en helemaal niets heeft met kinderen. En dus ook weinig heeft met allerlei wijsheid die aan kinderen wordt toegerekend. En dan zegt iemand hem dat de bijbel is vervalst door iemand die juist iets met kinderen heeft. Dan begrijpt hij zonder andere bronnen direct op welke punten d ebijbel vervalst moet zijn.
Het punt dat ik dus maakte is dat jij stelt dat Q(lite) een basis vormt die aan de bijbel ten grondslag ligt, maar dat die grondslag pas betekenis krijgt doordat je zegt dat de evangelieschrijvers vervalsers zijn. Dat geeft een blik en een perspectief waardoor je zonder bron tich precies begrijpt waar het mis gegaan moet zijn.
En wat het voor jou warrig maakt, is dat ik je aangaf dat zelfs vanuit jouw perspectief ook voor een ander met een ander perspectief (kinderlijke voorstelling of juist volwassenpraat) jouw stelling dat vervalst is, op dezelfde voet een grond en een basis biedt, waardor ook zij vanuit hun voorgevormdheid een precies beeld hebben van wat er mis gegaan is bij de totstandkoming van de bijbel.
En zo leer je drie dingen:
Jouw benadering levert net zoveel vervalsingen en bijbels op als er geaccepteerde perspectieven van voorgevormdheid zijn; Zolang jij de wèl overgeleverde bronnen van vervalsing beticht, zul je ook de nieuwe bron geen gezag kunnen toekennen; met jouw manier van benadering ben je weerloos tegen andere perspectieven die met dezelfde benadering en een andere voorgevormdheid tot een andere reconstructie komen.  En alles bij elkaar kan het effect zijn dat het enige dat je bereikt, is dat je een 'fundament' legt voor iedereen die zichzelf een eigen godsdienst wil maken. Misschien is dat ook wel je bedoeling. Als dat zo zou zijn, is het communicatiever om je daarom te funderen op die vrijheid, dan op een niet bestaande bron, waarvan jij niet iets anders kunt weten dan wat je er eerst hebt ingelegd via stijlinterpretaties, gecombineerd met complottheorieën. Maar als je wel oprecht gelooft in je Q(lite) verhaal, dan is het een punt van aandacht, wat eigenlijk het gezag van Q nog kan bieden als je toch al helemaal geen vertrouwen hebt in dergelijke oude bronnen. Je fundament is dan niets anders dan je eigen gevoel. Dat is niet wezenlijk anders dan wat heerst bij veel hedendaagse christenen die het overgeleverde en bewaarde woord hebben ingeruild voor hun betere inzichten, die zij ook een hogere norm en gezag toekennen met een beroep op de heilige geest die hen ook met gezag zou leiden tot dat betere inzicht.  

Om in de woordstrijd overeind te blijven was diepgaand inzicht nodig. Dat bewijst ook de Schrift. Hand.4:11-33
Deze is de Steen, Die van u, de bouwlieden, veracht is, Welke tot een hoofd des hoeks geworden is. En de zaligheid is in niemand anders; want er is ook onder den hemel geen andere Naam, Die onder de mensen gegeven is, door welke wij moeten zalig worden. En de oversten en de schriftgeleerden en de priesters tezamen gekomen, ziende de vrijmoedigheid van Petrus en Johannes, en vernemende, dat zij gewone, ongeleerde mensen waren, verwonderden zich, en kenden hen, dat zij met Jezus geweest waren. En ziende den mens bij hen staan, die genezen was, hadden zij niets daartegen te zeggen.
En hun geboden hebbende uit te gaan buiten den raad, overlegden zij met elkaar, Zeggende: Wat zullen wij dezen mensen doen? Want dat er een bekend teken door hen geschied is, is openbaar aan allen, die te Jeruzalem wonen, en wij kunnen het niet loochenen. Maar opdat het niet meer en meer onder het volk verspreid worde, laat ons hen scherpelijk dreigen, dat zij niet meer tot enig mens in dezen Naam spreken. En als zij hen geroepen hadden, zeiden zij hun aan, dat zij op geen enkele manier zouden spreken of leren, in den Naam van Jezus. Maar Petrus en Johannes, antwoordende, zeiden tot hen: Oordeelt gij, of het recht is voor God, ulieden meer te horen dan God. Want wij kunnen niet nalaten om te spreken, hetgeen wij gezien en gehoord hebben. Maar zij dreigden hen nog meer, en lieten ze gaan, niets vindende, hoe zij hen straffen zouden, om des volks wil; want het volk verheerlijkte God over hetgeen er geschied was. Want de genezen mens was meer dan veertig jaar oud, aan welken dit teken van genezing geschied was.  
En de discipelen, losgelaten zijnde, kwamen tot de hun broeders en gaven alles door wat de overpriesters en de ouderlingen tot hen gezegd hadden. En als die dat hoorden, hieven zij eendrachtelijk hun stem op tot God, en zeiden: Heere! Gij zijt de God, Die gemaakt hebt den hemel, en de aarde, en de zee, en alle dingen, die in dezelve zijn. Die door den mond van David Uw knecht, gezegd hebt: Waarom woeden de heidenen, en hebben de volken ijdele dingen bedacht? De koningen der aarde zijn te zamen opgestaan, en de oversten zijn bijeenvergaderd tegen den Heere, en tegen Zijn Gezalfde. Want inderdaad zijn vergaderd tegen Uw heilig Kind Jezus, Welken Gij gezalfd hebt, beiden Herodes en Pontius Pilatus, met de heidenen en de volken Israels; Om te doen al wat Uw hand en Uw raad te voren bepaald had, dat geschieden zou. En nu dan, Heere, zie op hun dreigingen, en geef Uw dienstknechten met alle vrijmoedigheid Uw woord te spreken; Daarin, dat Gij Uw hand uitstrekt58 tot genezing, en dat tekenen en wonderen geschieden door den Naam van Uw heilig Kind Jezus. En als zij gebeden hadden, werd de plaats, in welke zij vergaderd waren, bewogen. En zij werden allen vervuld met den Heiligen Geest, en spraken het Woord Gods met vrijmoedigheid. En de menigte van degenen, die geloofden, was een van hart en een van ziel; en niemand zeide, dat iets van hetgeen hij had, zijn eigen ware, maar alle dingen waren hun gemeen. En de apostelen gaven met grote kracht getuigenis van de opstanding van den Heere Jezus; en er was grote genade over hen allen.
Maar zoals altijd, is voor diepgaand inzicht voldoende, dat er een besef en een begrip komt van hoe dingen in elkaar steken. Dat breng veel meer dan zware studie en hoog-intelligente redeneerkunst en geletterdheid zonder veel inzicht of begrip ten aanzien van de essentie waarom het gaat.
Lukas 11:43-54 Wee u, farizeën, want gij bemint het voorgestoelte in de synagogen, en de begroetingen op de markten. Wee u, gij schriftgeleerden en Farizeën, gij geveinsden, want gij zijt gelijk de graven, die niet openbaar zijn, en de mensen, die daarover wandelen, weten het niet.
En een van de wetgeleerden, antwoordende, zeide tot Hem: Meester! als Gij deze dingen zegt, zo doet Gij ook ons smaadheid aan. Doch Hij zeide: Wee ook u, wetgeleerden! want gij belast de mensen met lasten, zwaar om te dragen, en zelven raakt gij die lasten niet aan met een van uw vingeren. 52 Wee u, gij wetgeleerden, want gij hebt den sleutel der kennis weggenomen; gijzelven zijt niet ingegaan, en die ingingen, hebt gij verhinderd. En als Hij deze dingen tot hen zeide, begonnen de schriftgeleerden en farizeën hard aan te houden, en Hem van vele dingen te doen spreken; Hem lagen leggende, en zoekende iets uit Zijn mond te bejagen, opdat zij Hem beschuldigen mochten.
Jij zegt nu :
"Niet als messias en dus niet de teksten geloven" >> Dat weet jij niet. Verschil van mening zegt niets over verslaglegging van dat meningsverschil. geen "diepgaand inzicht" >> jouw eigen uitspraak is te boud. Want er is diepgaand inzicht nodig om in gesprek te zijn en dan ook overeind te blijven.  "Blijkbaar genoeg redenen van te weinig diepgaand inzicht". Dat is een hink-stap-sprong. In plaats van blijkbaar moet hier staan:""misschien" Want je weet het niet. Het draagt in elk geval totaal niet dat de evangelieschrijvers geen diepgaand inzicht hadden. En het punt is hier dat jij zegt dat het inzicht van de joden klopt, omdat zij in de meerderheid waren. Ik zei dat zij wel het denkraam en denkniveau hadden, maar dat dat helemaal niets zegt over 'gelijk' of 'hoofdstroom' of net gelijk in welk vat je het giet. En alles wat daarna gezegd wordt over hoofdstroom of onderstroom is zonder waarde. Want jij bekijkt dat uitsluitend door neuzen te tellen. In een dorp kan bij jou de hoofdstroom maar zo wijzigen: 
Ik hoef hier niets aan toe te voegen, maar wijs je er wel op dat jij nu in je hoofd hebt geplant dat ik het fout zie, terwijl ik hier aandraag hoe het zit. Dat laten we zo staan. Als we nu op dit forum gaan stemmen over wie hier het meest gelijk heeft, dan hebben we een hoofdstroom en een onderstroom, en is het bij voorbaat helder waar jij je achter schaart. Ik vind dat merkwaardig. Bepalend zijn volgens mij jouw argumenten en mijn argumenten en een woordstrijd en uitkauwen van elk argument, tot we elkaar begrijpen en daarna ook het onderwerp uitgekristalliseerd hebben. En pas daarna volgt het niveau van eigenlijk geschil. Een geschil is dus pas echt een verschil van inzicht als we eerst alle meta-dingetjes eruit gesneden hebben en als we elkaar gedwongen heben elkaars standpunt te begrijpen en in te voelen. De weg van de minste weerstand is schelden en de weg van onverstand is de neuzen tellen. Bij Idols ga je ook niet de populariteit meten, maar de zangkunst. Oh nee, dat werkt tegenwoordig niet meer zo. Gelukkig is de Voice of Holland meer gericht op de inhoud. Dus ook onder ons kan er best weer een klemtoonverschil komen, waardoor we weer tot inhoudelijke discussies kunnen komen.
Handelingen 21: 20 En zij, dat gehoord hebbende, loofden den Heere, en zeiden tot hem: Gij ziet, broeder, hoevele duizenden(37) van Joden er zijn, die geloven; en zij zijn allen ijveraars van de wet.                                    37)duizenden van - Grieks: tienduizenden.

Een Aramese bron suggereert onmiddellijk heel vrije en heel slechte vertalingen. Het is gewoon vergezocht met een achterliggende gedachte dat als het een vertaling geweest zou zijn, dat dat de verschillen verklaart. Maar getuigen werden beluisterd; brieven werden de gemeenten doorgezonden; heel de gemeente leefde bij het koesteren van de verhalen, maar ook in de wetenschap dat deze verhalen de essentie van deze wereld weerspiegelden. Het is absolut ondenkbaar dat daar geen toezicht en systeem van bewaring bij werd toegepast. Wetenschap en ontwikkeling waren van een hogere kwaliteit dan die van ons nu. Vergeet niet dat in die tijd de joodse traditie leefde, maar ook de algemene wetenschapelijke traditie waarin het belang van zuiver bewaren en waarheid spreken een heel andere klank en betekenis had dan dat het nu voor ons heeft.
Johannes 1 is het verhaal van de schepping. Van oorsprong tot het moment van redding dat de hemel open is en de engelen op en neer gaan op de Christus, de redder van deze schepping. Het verhaal van de schepping leert ons dat het Licht er al was, maar het werd niet begrepen en niet aangenomen. Dat Licht is nu openbaar geworden en aan alle mensen gegeven die het willen aannemen. Dat is de Verlichting van de schepping. Christus is daarin het Woord dat vlees geworden is. Hij getuigt van het Licht en brengt dat ook zelf, en zal uiteindelijk ook als Koning het Licht van de Maker houden en uitstralen. Hier zit zovéél in van eigen authentieke kracht en verhaallijn, dat het mij wat raar lijkt om daar iets van bronnen en overleveringen in te zoeken. Een stijlmiddel is vaak wat het is: een bepaalde stijl. Maar mag iemand alstjeblieft zelf kiezen of hij van stijl wijzigt of niet? In heel het denken en spreken over wetenschappelijke omgang met stijlmiddelen zit een vooronderstelling, en die voorondersteling is dat een auteur consistent en vast van tongriem en trouw aan zijn eens ingezette verhaallijn blijft. Maar als er ook maar één schrijver in de hedendaagse wetenschap zo schrijft, dan zegt iedereen: schrijf ook eens een beetje anders, saaie emotieloze donder die je bent! Wordt liever toch eens wat nuchterder met elkaar.

Hiertoe ben Ik geboren en hiertoe ben Ik in de wereld gekomen, opdat Ik der waarheid getuigenis geven zou. Er is nogal een verschil tussen staan op een vast fundament en de waarheid die erin is verborgen onderscheiden, en anderzijds het staan op een rot en vervalst fundament. Wie waarheid volgt, heeft een verleden van vastheid en ongebrokenheid. Wie de leugen volgt, moet ergens in het verleden hebben gebroken met waarheid. Wie er niet zijn vallen erbuiten, maar tussen jou en mij is de vraag en ook de claim wie het meest in dezelfde waarheid meent te staan. Ik bevestig jouw fundament volledig. Maar jij moet van mijn fundament maar aannemen dat het een leugen is. Dat maakt jou tot een stukje van de stam, en mij tot een takje, dat voor jou voelt als oneigenlijk gebeuren; als een wandelende tak.  Maar; dit heeft helemaal niets te maken met oprechte dwalingen. Het fundament is recht, en de ingeënte tak is recht, tenzij een van ons de ander voor een leugendrager houdt. Maar welke variant we ook volgen; in beide gevallen is er de mogelijkheid van oprechte dwaling en het najagen en meebewegen met, of juist tegenwerken van, wind en getijden van het moment.
Er is geen enkele claim of intentie van afdwalen, maar wel een van vervullen en aanspreekbaarheid en juist die zo door de joden gezochte en verwachte diepere inhoud geven die de afstand tot het betere begrip en de glorende dageraad verkleint. Maar niet in een excuus om de thora af te danken en eigen wegen te volgen. De messias is niet gekomen om iets nieuws te doen, maar om iets ouds te vervullen. Dat brengt wel iets nieuws, maar op dezelfde manier als jij het nieuwe Jeruzalem verwacht. Daarvan heb je geleerd dat het te wonderlijk is en te onbegrijpelijk en dat het verstand er niet toe komen kan, maar in onverstand overvloedig is te verkrijgen. Of iets van die strekking. Begrijp goed dat alle joodse wetten in stand blijven. In het paradijs was er geen joodse wet, hoewel het niet wetteloos was. Na de val was er geen joodse wet, hoewel het niet wetteloos was. Na Noach was er een vernieuwd verbond met een nieuwe wereld. In Abraham was er een vernieuwd verbond met een gekozen loot. In Mozes was er een vernieuwd verbond met de voorouders van de messias. In het beloofde land was er een vernieuwd verbond onder een koning. Maar wat het volk eens heeft geëist zal ook in geestelijkheid en materie worden gegeven; de zoon van David zal koning zijn. Trek de lijn door om de redelijkheid en de opgaande lijn ervan in te zien. Het is nog geen tijd om te rusten, want na de Thora komt de Elia die komen zou met een vernieuwd verbond. Hij zal het altaar herstellen. Maar verwacht je daarvan dan in de wereldgescheidenis voor de eeuwigheid een herstel van oude offerdiensten? Logisch is om iets van voortschrijdende bouw te verwachten, zoals ook is voorspeld, met elementen van beter en mooier en genadiger. Het is dus een kwestie van tijd, maar er komt een moment dat het spanningsveld of de messias misschien al is gekomen, misschien toch weer de vraag doet oproepen of je een messias gemist kunt hebben. Want dat het kan is geprofeteerd:
1 Wie heeft onze prediking geloofd,
en aan wie is de arm van de HEERE geopenbaard?
2 Want Hij is als een loot opgeschoten voor Zijn aangezicht,
als een wortel uit dorre aarde.
Gestalte of glorie had Hij niet;
als wij Hem aanzagen, was er geen gedaante dat wij Hem begeerd zouden hebben.
3 Hij was veracht, de onwaardigste onder de mensen,
een Man van smarten, bekend met ziekte,
en als iemand voor wie men het gezicht verbergt;
Hij was veracht en wij hebben Hem niet geacht. 
4 Voorwaar, onze ziekten heeft Híj op Zich genomen,
ons leed heeft Hij gedragen.
Wíj hielden Hem echter voor een geplaagde,
door God geslagen en verdrukt.
Bedenk dat dit een boemerang-effect heeft. Het is denkbaar en geprofeteerd dat er nog een tijd komt dat er een messias komt die door heel de weeld aanbeden zal worden. Die messias kan ten onrechte door de christenen en joden worden gevolgd. En dat weet ik omdat de bijbel profeteert dat er iets zal komen dat wonderen zal doen en tekenen en aanbeden zal worden. En net zoals de messias die kwam de waarheid bracht, kan de messias die komt de leugen brengen. Want het is steeds hetzelfde beproeven: wat er ook gebeurt onder leiding van de machten van deze wereld, zal de gelovige zich trouw houden aan het geestelijk patroon waaraan hij is verbonden? De verleiding is om te happen wanneer het net zo mooi is als het gewenst wordt. Maar niet naar de geestelijke wetten die zowel aan het jodendom als aan het christendom zijn meegegeven. Om precies te zijn is de christen ertegen gewapend, door bij voorbaat bereid te moeten zijn zijn eigen leven af te sterven, en alvast beginnen met te denken en te leven naar de regels van het nog toekomende leven. dat impliceert dat een christen ook de weg van het kruis moet volgen. En daar waar de christenen geestelijk genoeg zijn, daar gebeurt het ook. Dat is een natuurwet; want ze zijn dan niet meer tot misbruikende opbouw van de machten van deze tijdelijke wereld.
Jij zegt dan: Een jood zal het verbond van zijn voorvaderen niet verlaten. Ik zeg: altijd is het volk onder dwang meegetrokken. maar het volk heeft die dwang afgeworpen en van een levende relatie en een levend verbond een star afgietsel gemaakt. 
Maar dat is natuurlijk als normatief gesprekspunt; niet als zwaarwegend punt van waarde; ik zal me echt niet mengen in de relatie tussen kinderen en hun vader. Want ook is geprofeteerd, dat het de tijd is dat niet meer de een de ander zal onderwijzen om de Heer te kennen, want iedereen zal de Heer kennen. Daarin zit iets van het genade verbond waarin heiligen heiliger worden en minder heiligen geheiligd door de invloed van heiligen; en ongelovigen gered door de bijzondere genade die de vele soorten van heiligen ondervinden en wat kwaad is ook tot erger wordt. Waar het dan altijd fout gaat, is dat de kinderen onderling gaan kijken bij elkaar en lijntrekken, en compleet vergeten dat vader niet slaapt en niet sluimert, en steeds in alles allen beproeft of de nieuwe dag een dag is tot eer van de machten van deze wereld of tot vreugde bij de engelen en hemelse heirscharen. Elke dag opnieuw, voor elke geloofsgroep en gemeenschap naar zijn aard, en voor elk persoon in het bijzonder.