Mullog

Moet je daar dan zo blij mee zijn? De Britten zitten in hun maag met een brexit die (achteraf gezien) eigenlijk door niemand gewild is (kijk eens naar de actuele koers van het pond). In Colombia wordt een zwaar onderhandelde vrede met de FARC de grond in geboord omdat 63.000 stemmen van ongeveer dertien miljoen stemmen in totaal (0,2%) meer tegen is dan voor. Nederland staat voor paal omdat circa 20% van de totale kiesgerechtigde bevolking tegen heeft gestemd in een referendum waarvan niemand wist waarover het ging en waar opportunisten gebruik van hebben gemaakt om geld aan te verdienen (ik denk aan die malloot die het hele verdrag gesubsidieerd op wc-papier liet drukken). 
Een referendum volgens Zwitsers model zou mooi zijn maar realiseer je dan wel het volgende. De uitslag van een Zwitsers referendum wordt omgezet in wetgeving die door het parlement moet worden vastgesteld. Daar komen altijd compromissen uit en hoewel wel de richting van de uitslag van het referendum wordt gevolgd heeft het zelden de volledige uitkomst die de uitslag van het referendum impliceert. Zwitsers nemen referenda zeer serieus. Als ik het circus hier zie rondom het Oekraïne referendum hou ik mijn hart vast. Ik verwijs naar het eerder genoemde wc-papier, argumenten alsdat er veel mooie vrouwen in Oekraïne wonen en we die toch niet de toegang tot Nederland mogen ontzeggen, dat we de Oekraïnese maffia en corruptie zouden importeren (alsof de eerste zich nu al wat van grenzen aan trekt en alsof we voor het tweede Oekraïne nodig hebben), etc...

Op zich heeft Behe gelijk. Volgens mij zijn de medicijncocktails  die bij HIV worden toegediend gebaseerd op het feit dat het virus praktisch gezien niet in staat is om alle mutaties die nodig zijn om resistentie te verkrijgen tegelijk uit te voeren (of tenminste dat de kans zo klein is). Ook denk ik dat Behe gelijk heeft als hij zegt dat er een grens is aan evolutie. Maar dan wel in de zin dat bijvoorbeeld geleedpotige niet meer tot zoogdieren kunnen evolueren.
Maar voor mij rechtvaardigt dat niet een conclusie dat daarom alles geschapen zou moeten zijn. Het laat alleen zien dat evolutie niet als bij toverslag een krokodil met borsten laat ontstaan. 
Behe baseert zich o.a. op statistiek. In 2010 hebben Herbert S. Wilf en Warren J. Ewens op PNAS in dit artikel aangetoond dat mutaties onder natuurlijke selectie condities niet exponentieel maar logaritmisch ontwikkelen. In een numeriek voorbeeld dat ze geven laten ze zien dat een exponentiële uitkomst van 10^34.040 op een logaritmische schaal in gemiddeld 390 generaties tot een goed resultaat leidt. Dat verklaart ook waarom de bijna onmogelijkheid van de resistentie van de malaria parasiet toch in circa 15 jaar tot stand komt.
  

Dit artikel gaat over de wat Behe "The edge of evolution" noemt. Behe toont hierin aan dat het naar zijn mening in de Darwinistische evolutie onmogelijk is bepaalde grenzen te overschrijden om de simpele reden dat de statistische kans dat dit gebeurt zo ongelooflijk klein is dat het praktisch onmogelijk is. Als voorbeeld neemt hij de mutaties die de malaria parasiet moet ondergaan om resistentie op te bouwen tegen chloroquine. Volgens Behe zijn hiervoor twee mutaties nodig die gelijktijdig in een cel van de parasiet moeten plaatsvinden. De eerste mutatie is een mutatie die schadelijk is voor de cel en de tweede mutatie haalt de angel uit de eerste mutatie. Hij stelt dat als de eerste mutatie plaatsvindt zonder dat de tweede plaatsvindt de cel sterft voordat de mutatie zich kan verspreiden. Hij komt dan op een kans van 1 op de 10^40 dat dit gebeurt en zijn conclusie dat dit onmogelijk is zou terecht zijn als deze uitkomst correct is.
Er zijn verschillende opmerkingen te maken (en gemaakt) over dit betoog:
Ten eerste blijkt de eerste mutatie niet zo schadelijk als Behe aangeeft (er worden meer dan voldoende malaria parasieten gevonden die deze mutatie hebben en toch niet gestorven zijn) Behe gaat ervan uit dat er slechts één mutatie scenario is dat dit dan ook nog eens onder hele specifieke omstandigheden uitgevoerd wordt. Dat beïnvloed de kansberekening dusdanig dat deze "onmogelijk" kans eruit komt. Maar er zijn meerdere scenario's mogelijk en in de praktijk blijken de condities minder strikt te zijn dan Behe aanneemt En dat is door de natuur bewezen. De malaria parasiet is in 1947 aangevallen met met een medicijn en was na circa 15 jaar resistent tegen dit medicijn (iets wat Behe ook erkent). In bovenstaande heb ik geprobeerd op een begrijpelijke manier uit te leggen waarom de genoemde claim niet terecht is. De volledige kritiek die de claim van Beke weerlegt is hier te vinden. In het artikel wordt niet alleen gerefereerd aan de teksten van Behe maar zijn ook links te vinden naar de onderliggende wetenschappelijke studies die zowel gebruikt worden voor de argumentatie.
 
 

Ik ben zelf RK opgevoed en mijn vrouw protestant. Ons geloof heeft nooit tussen ons in gestaan. Wat je, denk ik, zult ontdekken is dat je ervaringen in je verdere leven je kijk op je eigen geloof en dat van anderen zal veranderen. Levenservaring zou je dat kunnen noemen. Ik zou zeggen volge je emoties anders loop je het risico dat je de rest van je leven een knagend gevoel zult blijven houden of je de juiste keuze hebt gemaakt.

@Flash Gordon
Dan is je eigen vraag voor jou ook relevant

Eerlijk gezegd zie ik tussen jou voorstel en het wetsvoorstel niet veel licht, in de zin van dat er weinig verschil is tussen deze twee. Of er een periode van 6 maanden is of twee keer zes weken is marginaal. En je kunt altijd terugtrekken.
Je hebt wel een punt dat cremeren en begraven wat anders is. Maar ik wil dan ook wel het punt maken dat de overheid zich je lichaam niet toe-eigent, dat doet feitelijk degene die gebruik maakt van de orgaantransplantatie. Het enige wat de overheid doet is twee keer vragen of je dat wilt en als je dan weigert te antwoorden je mee deelt dat je impliciet een keuze hebt gemaakt die je dan verder je hele leven kunt terugdraaien als je dat wilt. Er zijn van overheidswegen regelingen die dwingender en met minder omhaal worden opgedrongen (ik denk aan belastingen, om eens een voorbeeld te noemen). Dat gebeurt dan ook nog eens met de intentie om hulpbehoevenden te helpen (er is wetgeving die een minder humane oorsprong heeft, ik denk aan belastingwetgeving ). En daarmee de overheidstaak goed voor zijn onderdanen te zorgen invulling geeft.
Je maakt het een heel principieel punt. Dat mag natuurlijk. Maar ik refereer aan een eerdere opmerking die ik gemaakt heb over een bloeddonor die geen bloed meer wil geven vanwege het salaris van de directeur van Sanquin. Als hulpbehoevende heb je daar geen boodschap aan.

Hallo Student,
Ik haak af op deze discussie.In je bovenstaande post (niet die van de tekening, maar die erboven) maakt mij duidelijk dat wij op verschillende planeten wonen. Voorbeeldje hieronder:
Ik wil best wel een discussie aangaan met iemand die het standpunt heeft dat een zondvloed 2.500 v.C. plaatsvond maar ik kan niet overweg met een discussie waar feiten gaande discussie worden aangepast. Het risico dat er een term wordt gebruikt (in dit geval Paleozoïcum) waarbij wij een verschillend beeld hebben en daar pas na 5 post achter komen acht ik in jou geval te groot.
Nog bedankt voor de baramin links, ik heb daar weleens naar gezocht maar nooit goede gevonden. Grappig is dat daar nog over vleermuizen als indicatie voor evolutie wordt gesproken terwijl er inmiddels ook wetenschappelijke verklaringen zijn voor het plotseling verschijnen van van deze diertjes. Het lot van de creationist, steeds maar weer achterhaald worden door wetenschap die wel voortschrijdt
Succes met je topic verder.  

Misschien een domme vraag, maar ga je dan, als de wet door de eerste kamer heen zou komen, ook aangeven dat je geen donor bent?
En kun je ook uitleggen waarom dat je dat dan doet. Want eerlijk gezegd begrijp ik dit niet zo goed. Onbaatzuchtig stel je je lichaam ter beschikking om mensen te helpen maar omdat er ergens een regel verandert dreigt te worden trek je je terug. Ik ben zelf bloeddonor en heb een discussie gehad met een (ex)mededonor die ermee stopte omdat hij vond dat de directeur van Sanquin te veel geld verdiende. Dat mag allemaal, want we leven tenslotte in een vrij land, maar ik maak me sterk dat iemand op een operatietafel zich druk maar om iemands salaris, als die zak met bloed er maar hangt. Persoonlijk zie ik hier wel een parallel in.