TTC

De mens kan mi onmogelijk zelf deze planeet/universum vernietigen, er een puinhoop van maken is iets anders. Optie (2) heeft op zich niets met Israël te maken, dat is een persoonlijke invulling. Volgens (1) kunnen we sneller dat vredesrijk betreden als deze planeet/universum zo snel mogelijk vernietigd wordt, vandaar het doel op zich. Met andere woorden, we hebben God nodig om dat ook te kunnen realiseren.

Ja, het doel is om zo snel mogelijk deze planeet/universum letterlijk te vernietigen, pas hierna kunnen we dat nieuwe paradijs (hemel) betreden. Deze opdracht kunnen we samen vervullen, in respect en liefde voor elkaar. Het punt is dat een vredesrijk niet voor deze planeet is, elke poging tot herstel is dan ook verloren moeite maar we kunnen er wel van leren voor in dat nieuwe paradijs. Vooralsnog is het dus wachten op de dood en hopen dat we worden toegelaten tot die nieuwe wereld. Is zelfmoord geen zonde?

Ja, ze zijn hier al meermaals gepasseerd met steeds nagenoeg dezelfde vragen/bedenkingen waarop het antwoord niet zo duidelijk is. Een volgende poging, centraal staat de realisatie van een vredesrijk: een vredesrijk (nieuw paradijs/schepping) komt er pas na de totale (derhalve letterlijke) vernietiging van deze planeet/universum de totale (derhalve letterlijke) vernietiging van deze planeet/universum komt er pas na de realisatie van een vredesrijk (herstel paradijs/schepping) Wat we nu merken is dat deze visies in conflict komen met elkaar, volgens (1) heeft het nog weinig zi

Ik beschuldig jou niet van je bekeringsdrang, dat noem ik de lokroep Gods waar jij een specifieke rol in speelt. Maar leuk om weten dat het mijn schuld is dat ik in deze wereld ben, kan je dat ook nader toelichten? Heb ik daar dan voor gekozen voor mijn geboorte in het vlees?

Voor een beter begrip, bij 'letterlijk vergaan' denk ik aan het letterlijk verdwijnen van deze planeet, dit is iets anders dan deze wereld verpesten waarna hij weer kan opgebouwd worden. Zoals eerder al aangegeven door Kaasjeskruid, een vredesrijk zou voor de totale destructie geschieden. En ja, als we tot inkeer komen dan kunnen we ook beginnen denken aan het verloren paradijs van Keynes, om maar iets te noemen. Waarom zouden we tegen Jezus strijden, hij heeft ons heel wat nagelaten om profane problemen vreedzaam op te lossen. Vind ik ook, het is alsof er niemand wedergeboren kan word

Vanwaar komt die bekeringsdrang dan, iets dat je niet hoeft maar ook niet laten kan?

Denk je dat je nog tijdig iedereen zal kunnen bekeren? Ik vrees ervoor, in deze wereld is iedereen naar geld aan het zoeken, en ze raken schijnbaar nooit verzadigd. Maar toch, hoeveel keer kan een mens wedergeboren worden?

We zijn hier met iets anders bezig, bijvoorbeeld met de vraag of we eerst nog WOIII moeten trotseren alvorens we de sociale alternatieven in rekening gaan brengen. Ook dat staat in de bijbel nochtans, de realiteit is bedroevend.

Jammer voor je, geloof je zelf ook dat het niet kan of heeft men je dat wijsgemaakt? Die wedergeboorte is dan een verzonnen optie die helemaal niet bestaat of niet mogelijk is? Waarom moet het altijd zo bloedig zijn? Zitten we hiermee wel in het juiste topic?

Dus Jezus gaf bevel aan God om zijn geest te ontvangen?

Was het uiteindelijk niet God die Jezus uit z'n lijden verlost heeft?

Voor mijn begrip, hoe zou je dat ene middel willen omschrijven?

Ook hier dienen we te nuanceren naargelang de fase van ontwikkeling, dit is subject-gebonden met inbegrip van de pathologische risico's die zich op elk niveau kunnen manifesteren.

Met andere woorden, er ontstaat heel wat verwarring door beide contexten door elkaar te halen en/of hier simpelweg geen rekening mee te houden? Als we de chronologie volgen dan kunnen we mi slechts bij (1) onze verantwoordelijkheid nemen, zijnde de realisatie van een vredesrijk hier op aarde. De totale destructie van het universum is pas voor veel later, iets dat we zelf niet eens kunnen omwille van de gigantische magnitude. Hetzelfde geldt voor de schepping van een nieuw universum, meen ik.

Zo ik je antwoord percipieer kunnen we nu dit debat in twee luiken opdelen: realisatie van een vredesrijk, voorafgaand aan de letterlijke destructie van het universum letterlijke destructie van het universum en schepping nieuw universum, na het beleven van een vredesrijk Gaat dit topic nu over (1) of over (2)?

Dank, enkele vragen/bedenkingen: Wat is Zijn belofte, een vredesrijk? Iets voor morgen? Waar in de tijd wordt dat vredesrijk gepositioneerd, voor of na deze totale destructie? Dienen we deze totale destructie letterlijk te nemen of geestelijk/symbolisch? Hoe letterlijk is letterlijk? Naargelang het geval, heeft het nog wel zin om verder te leven, evangeliseren en/of mensen te bekeren? Waarom zou God ons 'vandaag' middelen/alternatieven verschaffen om effectief een vredesrijk te realiseren en 'morgen' alles vernietigen? Wat betekent binnen deze context

Dacht ik ook, ben daarom zeer benieuwd waar Gaitema die informatie vandaan haalt. Interessante vraag inderdaad, welke houding dienen we aan te nemen om dit vredes- en verzoenproces gunstig te stemmen?

Dank en alvast benieuwd, binnen deze context bedoelen we mi niet dat God z'n schepping vernietigt om nadien een volledig nieuwe in het leven te roepen. Eindtijd is hier relatief te beschouwen, als een evolutionair kantelmoment binnen de menselijke geschiedenis waarna nog veel meer volgt. Of zo het gezegde, the beginning is near.

Dit topic handelt over de eindtijd, wat er gebeurt bij bekering (bv na een BDE) kunnen we ook terugvinden in psychologische werken en kan best niet onderschat worden. Al weet ik dat niet, je hebt waarschijnlijk nog geen BDE (of soortgelijk) ervaren waardoor je er eigenlijk weinig over kan zeggen, heb dat zelf mogen/moeten ervaren dus begrijp maar al te goed waar je naar verwijst. Met andere woorden, er is een verschil tussen 'geloof' en 'ervaringskennis' maar dat is mi voer voor andere topics (die overigens al bestaan). Om bij het topic te blijven, waar in de bijbel lees je nu dat de wereld le

Laat ons even aannemen dat het zo is dan kunnen we ons nog verschillende vragen stellen, zo bijvoorbeeld: waarom zou je mensen willen bekeren als de wereld toch letterlijk vergaat? komen de bekeerden ook terug op die nieuwe wereld? zo ja, waar verblijven de bekeerden in de tussenperiode van vernietiging oude wereld/herschepping nieuwe wereld? wat gebeurt er met de niet-bekeerden in dat geval? waarom zou God ons alle middelen geven om een vredesrijk te realiseren zonder dat een letterlijke vernietiging nodig is? wat is jouw rol in dit proces? ....

De wereld moet letterlijk vergaan vooraleer een vredesrijk tot stand kan gebracht worden, is dat ook wat Willempie stelt? Uiteraard.

Uiteraard is dat niet tegenstrijdig, het kan inderdaad per individu verschillen waardoor de verwarring in stand gehouden wordt. Dom voorbeeld: De Bijbel voorspelt de wederkomst van Jezus, in essentie nooit weggeweest. Jezus daalt neer uit de hemel, zij het lijfelijk of via het hart van mensen. Wie het niet gezien/gevoeld heeft blijft wachten op z'n wederkomst, ook dat kan eeuwig blijven duren.

We hoeven uiteraard niet met God te concurreren, we zijn er immers altijd de expressie van. De ene keer stel je dat Jezus nooit is weggeweest, in een volgende slagzin moeten we nog wachten op z'n wederkomst die nooit komen zal. Vervolgens moet iedereen bekeerd worden en beetje later dient de wereld eerst letterlijk te vergaan om tot een vredesrijk te komen. Verder heb je een missie maar je kan niets doen om deze onheilsdagen te korten, de middelen die God ons aanreikt blijken dus totaal waardeloos. En zo blijf je maar zwalpen, het kan oeverloos doorgaan zonder enig resultaat. En dan vr

Bij 'bekering' denken we aan een innerlijke transformatie waarbij het individu zich geheel anders positioneert binnen het levensspel, hoe zou je een dergelijk proces willen omschrijven? Met andere woorden, dienen we 'transformatie' niet extra te nuanceren opdat we niet steeds in verwarring worden gebracht?

De vaagheid/verwarring ontstaat door steeds in rondjes te blijven draaien en alles door elkaar te klutsen, het leidt tot (innerlijke) tegenstrijdigheden, twijfel, machteloosheid en impasse. We zijn hier met een missie op aarde. Mensen moeten hier bekeerd worden en leren in naastenliefde te leven. Maar zoals gezegd kan het "niet" ingekort worden. Daarbij bepaald God wanneer het einde is en daarover zegt God in de bijbel dat Jezus nog niet terug gekomen is, omdat Hij zoveel geduld met ons heeft. Als ik het heb over transformatie, dan is dat enkel vanwege Gods moge