TTC

Van de verschillende cognitieve processen in het menselijke brein (beslissen, geheugen, emotie, enz.) wordt verondersteld dat aandacht de meest concrete is, omdat het veel te maken heeft met perceptie. Aandacht is daarom de poort naar de rest van cognitie. Creatieve destructie is een proces van voortdurende innovatie, waarbij succesvolle toepassingen van nieuwe technieken de oude vernietigen.

Heeft er iemand die links al eens geprobeerd?

Door die verschillende fasen lijkt er helemaal niets te veranderen, beetje als schijn bedriegt door het asynchrone verloop van dergelijke processen.

Het voordeel, of nadeel zo je wil, is dat een abstracte weerspiegeling er onveranderlijk kan uitzien, maar niet is.

Andere workshop wellicht, er zijn er nogal wat.

Misschien ging het over iets totaal anders, dat weet je nooit.

Voor de obsessief compulsieve medemens zijn workshops als een lekkernij, zodat ze het iets later over pietluttigheden kunnen hebben die eigenlijk niemand interesseert.

De ervaringsverhalen ‘schitteren’ door ‘spanningsvelden’ tussen therapeut en cliënt maar ook door veerkracht en moed, het proces leren kennen, als in, wat mij betreft, luctor et emergo en festina lente.

Twee willekeurig gekozen lijnen in een driedimensionale ruimte snijden elkaar over het algemeen niet.

Je kan maar moeilijk zeggen dat het midden tussen twee extremen morgen anders is dan vandaag, of gisteren zo je wil.

Op niveau 1, waar mensen met hoogfunctionerend autisme vaak zitten, zijn de klachten het mildst. Deze mensen zijn zo goed als zelfstandig. Zo komt het dan ook vaak voor dat hier de meeste mis-diagnoses voorkomen of dat hoogfunctionerend autisme pas op latere leeftijd wordt ontdekt.

We kunnen alleen nog maar hopen dat het niet over logisch boerenverstand hoeft te gaan, want dat zou te simpel kunnen worden.

Vaak is het, tenzij vluchtig en onvolledig, moeilijk een antwoord te geven op een aantal vragen. Een en ander is volledig subject-gedreven en afhankelijk van zoveel factoren dat een boek haast noodzakelijk wordt om er überhaupt enig inzicht in te verwerven. In de mate we hierin enigszins zouden kunnen slagen kan dit ook leiden tot zeer complexe representaties die misschien eerder afschrikken dan uitnodigen. Anders gezegd, de referentiekaders en/of diagnoses van waaruit de participanten spreken kunnen totaal verschillend zijn, dit maakt veiligheid en vertrouwen dan ook zo belangrijk.

Zullen dit aan een garagist voorleggen, misschien weet die meer.

In een wereld waar het alsmaar om meer gaat, geniet het getal nul maar weinig interesse.

Als we piekeren, kan het voelen als een ketting van gedachten en beelden, die zich kunnen ontwikkelen in rampzalige, bijna onmogelijke richtingen. Sommige mensen ervaren hun piekeren als iets oncontroleerbaar. Het lijkt een leven op zichzelf te leiden.

Laagdrempelig en hypergevoelig, zo meteen doen we verder tijdens de workshop die schittert door complexe zaken eenvoudig voor te stellen.

Bij een caleidoscoop kijkt de gebruiker van de ene kant en het licht zorgt via de andere kant voor reflecties in de spiegels. Door deze reflecties ontstaat een als mooi ervaren, symmetrisch mandala-achtig patroon, dat dan door het schudden met de buis kan veranderen.

Sommige dingen lijken op een tragische grap, omdat we over een probleem moeten beginnen dat al opgelost is.

De Sapir-Whorfhypothese, ook wel de hypothese van linguïstische relativiteit, stelt dat de specifieke taal die gesproken wordt van invloed is op de manier waarop over de werkelijkheid gedacht wordt.

Literatuur uit de Engelse renaissance bracht elfen samen met de feeën van de Romaanse cultuur, waardoor deze termen nu enigszins uitwisselbaar zijn.

Alweer dankbaar mogen we zijn voor de aangereikte tools, kunnen we weer even verder.

Emergentie is het verschijnsel waarbij uit het netwerk van interacterende interne en externe elementen in de loop der tijd een coherent nieuw patroon ontstaat, dat moeilijk voorspelbaar, onverwacht en ongepland is en niet herleidbaar is tot de afzonderlijke elementen.

De term savantsyndroom beschrijft zeer bijzondere geestelijke vermogens op één bepaald terrein bij iemand die autistisch is en/of een verstandelijke beperking heeft. In het verleden werd de term idiot savant, geleerde dwaas, gebruikt, maar die is verlaten vanwege de onaangename bijklank. Vaak hebben deze mensen een wiskundig vermogen dat niet-rationeel lijkt, ze kunnen razendsnel zeer gecompliceerde berekeningen in hun hoofd uitvoeren.

In vorige versies van de internationale standaarden voor psychiatrie Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) en International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD) werden de pervasieve ontwikkelingsstoornissen onderverdeeld in subtypen. Sinds de vijfde editie van de DSM (DSM-5, 2013) en de elfde versie van de ICD (ICD-11, formeel van kracht sinds 1 januari 2022) is dat niet langer het geval en zijn de pervasieve ontwikkelingsstoornissen samengevoegd tot één diagnose 'autismespectrumstoornis'.