TTC

Heb je zelf nog een wens?

Denksystemen die misleidend zijn, wie is dan de misleider in dat geval?

Als het over dogma's gaat. Onder religie (van het Latijnse religio) wordt gewoonlijk een van de vele vormen van zingeving, of het zoeken naar betekenisvolle verbindingen, verstaan, waarbij meestal een hogere macht, opperwezen of god centraal staat. In bredere zin duidt het woord 'religie' op een algemenere vorm van spiritualiteit, gevoelens, gedachten met betrekking tot de zin van het leven. Deze religiositeit kan al dan niet beschouwd worden in relatie tot een macht, of manifestaties van een macht, of een (bewust) niet nader gedefinieerd beginsel, essentie of entiteit. Het gaat daarom du

Religie op zich misschien niet, tribalisme een andere zaak.

Over de Goden blijkt men alles te weten, over aardse dingen blijkbaar veel minder. Wil dat ook zeggen dat religie enkel misleidend is?

Zoals? Er is sprake van een Vader, een Moeder en een Zoon. De Vader ziet zich weerspiegeld in het lichtwater dat hem omgeeft en realiseert zich dat hij zichzelf ziet. Die gedachte verzelfstandigt zich en dat creëert de Moeder, vaak aangeduid als de Eerste Gedachte of ook wel Barbelo. Zij ontvangt een lichtvonk van de vader en produceert een Licht, de Zoon. Die wordt door de Vader gezalfd en daarom de Gezalfde, Christus, genoemd. (bron)

Het zijn debatten die pas betekenis krijgen op een hoger cognitief niveau, naargelang het spirituele groeiproces dat we doormaken. Zo zou je ook kunnen beginnen bij het pleroma maar dat heeft voor velen weinig relevantie met het leven van alledag. Het is echter wel op dit aardse niveau dat de strijd gevoerd wordt, vaak om heel andere redenen dan religieuze.

Dat is redelijk mild uitgedrukt, daarom ook dat we het beste hopen maar het ergste vrezen.

Dat is vrijheid van keuze Willempie, net zoals elementaire beleefdheid. Als dogma's doorzien worden dan is dat geen garantie voor (h)erkenning, wat op zich redelijk schokkend kan zijn. Wanneer men denkt dat men iets weet is er vaak ook een element van overtuiging of geloven aanwezig, dat men echter soms niet graag wil erkennen. Men is soms geneigd de eigen meningen zo objectief mogelijk te willen zien, waarbij het aanwezig zijn van geloof of vertrouwen in de eigen mening het objectieve karakter ervan vermindert, en daarom onwenselijk is. Het spreekt voor zich dat iemand ergens in

Vrijheid van keuze.

Het doel is duidelijk.

Dat is het minste, dat gaat over een metacognitief concept.

Angstwekkend is het, het is als vragen of je syncretist zou willen worden.

Op een forum waar nog amper een redelijk debat mogelijk is?

Zelfs zonder ze te benoemen in een aantal gevallen.

Je hoeft er maar een aantal te noemen om een wereldconflict uit te lokken, het is maar hoe je er mee omgaat inderdaad.

Dit jaar bewandelen we de weg Willempie, net omwille van je competenties: C - C/F = B/F Ventileer F uit deze vergelijking, eerste stap.

Er lijken ook veel verschillende niveaus te zijn. Dogmatisme is de meer algemene duiding voor een overtuiging of houding waarbij iemand niet meer in staat is zijn opinies te herzien op grond van nieuwe informatie. Het begrip "dogmatisme" impliceert dat iemand zijn overtuigingen op een onnadenkende en conformistische manier hanteert zonder de fundamenten daarvan in vraag te willen stellen. Dogmatisme wordt als onverenigbaar gezien met een wetenschappelijke en/of rationele ingesteldheid, waar zelfcorrectie intrinsiek deel van uitmaakt. (bron)

Kunnen het dan ook beter over absolute waarheden hebben, zo hoeven we misschien niet te zien wat we vergeten zijn. Net zoals vorige keer dan.

In essentie maakt het ook niet uit of het morgen WOIII wordt, het zou slechts een getuigenis zijn van wat je aangeeft.

Zeer mooie procesbeschrijving, de theorie lijkt iets eenvoudiger dan de praktijk laat zien.

Wat de metaforische rupsen betreft. Een vierde concept is het ‘metaforische concept van waarheid’. Een trance-ervaring zoals de ervaring van een engel die zover de blik reikt zich vertoont of van onbeschrijfelijk mooie ‘werelden’ wordt niet gezien als een representatie van een innerlijke of uiterlijke realiteit, maar als een metafoor voor een complex en mysterieus verschijnsel. Twee elementen zijn belangrijk bij dit concept van waarheid: ten eerste wordt er gerefereerd aan een ondefinieerbaar of onuitsprekelijk iets, en ten tweede is er sprake van een specifieke ervaring die wijst naar de

Zie de wereld, het is destructie troef.

Het lukt vrij aardig, zie ik.

Waarom zouden we dan wachten om dat te doen?