TTC

Ja, zeggen ze van zelfreferentie ook, succes. Probeer je gewoon even te zeggen dat bloemen groeien door ze aandacht te schenken, krijg je prompt een verhandeling over hoe toevalsgeneratoren binnen een veelvoud aan interpersoonlijke circumplexen zoveel stof kan doen oplaaien dat zelfs het meest simpele gedoemd is om te mislukken.

Openbarend zowaar, begrepen al niet zo goed waarom logica zo moeilijk ligt voor een aantal, dankbaarheid!

Solden zijn meestal niet inwisselbaar, tenzij de maat niet goed is. Heel soms zie je van die dingen waar schijnbaar veel tijd ingestoken is geweest, maar toch betekenisloos kan verblijven.

Informatief, Nyaya is een van de zes orthodoxe of astika filosofische scholen van het hindoeïsme, in het bijzonder de school van de logica. De belangrijkste bijdrage van deze school is haar methodologie. Die is gebaseerd op een systeem van logica dat vervolgens door de meeste andere Indiase scholen, ook de niet-orthodoxe, werd overgenomen. Ongeveer hetzelfde zoals gesteld kan worden dat de westerse wetenschap, religie en filosofie grotendeels is gebaseerd op de Aristotelische logica.

Binnen dat specifieke segment vinden we allerhande manifestaties en expressies van waaruit een en ander mag blijken, alsof het zichzelf onderhoudt zonder enige notie van wat het precies stuwt.

Heb eigenlijk ook geen idee over welke axioma's het dan zou kunnen gaan, er zijn er immers nogal wat.

Of we houden het simpel en we eindigen met enkele axioma's die een kind van zes ook wel begrijpen kan.

Ja, als we mogen spreken over een moeras, is het niet om te zeggen dat het helder is.

Dat we het spoor bijster kunnen raken in concepten zoals diepe tijd is niet eens zo moeilijk om te begrijpen, en ondertussen draait de wereld door om het volgende stuk in die diepe tijd te schrijven.

Het idee dat de ontdekking van diepe tijd waarschijnlijk de belangrijkste bijdrage is van de geologie aan de mensheid deelt Marcia Bjornerud met Helen Gordon. Maar Bjornerud, professor in de geologie, gaat in haar boek 'Timefulness, How Thinking Like A Geologist Can Help Save The World' een stap verder dan Gordon. Zij beperkt zich niet enkel tot het plezier van het tijdreizen in diepe tijd, zij ziet ook een maatschappelijke meerwaarde in diepe tijd, onder het motto 'turning stones into verbs'.

En jij maar hopen dat iedereen in je vallen trapt? Geleidelijk drong het tot ons door dat we moesten leren te ‘denken als een berg’, zoals de Amerikaanse auteur en ecoloog Aldo Leopold ons in zijn boek A Sand County Almanac voorhield. De ontdekking van ‘diepe tijd’, het onmetelijke van de prehistorische tijd, is wellicht een van de meest ontnuchterende wetenschappelijke verwezenlijkingen van de mens, een ontdekking die ons mens- en wereldbeeld totaal overhoop gehaald heeft.

En maar blijven proberen, het is amusant.

De vrijheid en flexibiliteit van pseudocode kunnen leiden tot ambiguïteit, vooral als er geen duidelijke afspraken zijn binnen een team over de manier waarop pseudocode moet worden geschreven.

Hypothetische kaarten we niet eens te verzinnen, en ze liggen al in de prullenmand zonder ze te kennen.

Dichters en schrijvers gebruiken archaïsmen als stijlfiguur om hun werk bijvoorbeeld plechtstatiger te doen klinken, of om er couleur locale in aan te brengen of historisch te kleuren.

Straks zijn we allemaal visionair, omdat de responsen zo voorspelbaar worden dat het op een grap begint te lijken.

Diepe tijd is een begrip waarmee de geologische tijdspanne wordt aangeduid. Begrip van diepe tijd kan gebruikt worden bij het bestuderen van geologische en van evolutionaire processen.

Houden het werkelijk niet voor mogelijk, de synthese in dit topic is simpelweg wat these-antithese herbergt. In die zin past het op een bierviltje, niet meer, niet minder.

Nog wat, doe je best eens een keertje gaat vlotjes.

Onwaarschijnlijk, een synthese zou op een bierviltje kunnen passen, de destructie zegeviert telkens weer opnieuw.

Alsof dat niet in boekjes staat, amper geloofwaardig.

Zoals je het zegt, daarom dat je maar niet wil begrijpen hoe paradoxen een neerwaartse zuigkracht uitoefenen binnen de memetica, en vervolgens niet anders meer weet dan iedereen verrot te schelden onder het toeziend ook van een God die je in jouw beleving daartoe legitimeert.

Met als benchmark de bollenkubus van Hoekveld is redelijk afleidbaar hoe verschillende wereldbeelden kunnen ontstaan. Dit kan op basis van redelijke argumentatie leiden tot een reeks hypothetische kaarten die op zich gebaseerd kunnen zijn op het gebruik van pseudocode, of beeldend zoals in diverse workshops gestimuleerd. Bedachtzaamheid is echter gepast omwille van de spanningsvelden die tussen de verschillende referentiekaders kunnen ontstaan, een proces dat niet alleen pipet en pincet kan verdragen maar ook de vaak ondergewaardeerde rol van zorg- en/of hulpverleners in de schijnwerpers plaat

In de afgelopen jaren is er een opmerkelijke toename van publicaties over ethiek en psychotherapie. Koch en Cratsley noemen dit 'the normative turn'. Het wordt in verband gebracht met het opkomen van theorieën over intersubjectiviteit en mentaliseren, en ook met invloeden vanuit het feminisme, sociale rechtvaardigheids- en mensenrechtenbewegingen.

Hilarisch, heb je niks beters?