TTC

In een wereld waar doemdenken vaak de boventoon voert, biedt positieve psychologie een welkome, hoopvolle tegenstem. Deze benadering richt zich op wat ons in staat stelt om te floreren, door te kijken naar sterke punten, positieve emoties, betekenisvolle relaties en betrokkenheid. In plaats van alleen te focussen op wat er misgaat, moedigt positieve psychologie ons aan om ook de mogelijkheden en de kleine lichtpuntjes in het leven te waarderen en te versterken. Het is dus niet zozeer het ontkennen van problemen, maar juist het vinden van balans en kracht in het midden van uitdagingen. H

Nuchter waarneembaar is wat verduisterd wordt, simpelweg omdat het er staat.

Elke oorlog lijkt geworteld in een complex web van voorgeschiedenis, zoals grieven, oude wonden, machtsspelletjes, economische belangen, of ideologieën die botsen. Zelfs als een conflict ogenschijnlijk uit het niets lijkt te ontstaan, is er altijd een opeenstapeling van gebeurtenissen, beslissingen en breekpunten die eraan voorafgaan.

Ja, meestal komen ze je dat zeggen, zodat je je tuintje nog een beetje kan opruimen.

Ankers zonder bedoeling zouden we wellicht ook geen waarde toekennen, wat op zich al niet kan zonder ze ook enige aandacht te schenken en tot object van nader onderzoek te maken. Maar dat zegt misschien meer over hoe er op diverse domeinen kloven kunnen ontstaan, of verschillende wegen om überhaupt tot dergelijke conclusies te kunnen komen. In die zin zullen er wellicht ook wel een aantal criteria bestaan om ze legitiem enige waarachtigheid toe te kennen, wat op zich dan weer niets zegt over enige doorstroming of gedeelde consensus. Wellicht zijn het ook deze processen die we als subtiel en pr

Een goede manier om de start te missen, is er nooit aan beginnen.

Ja, vroeger wist men aan een mandala nog een diepzinniger betekenis toe te kennen, vandaag doe je er goed aan je rijstkorreltjes goed vast te kleven in een poging om er aandacht voor te vinden. En dat is misschien maar een eerste stapje, de diepzinniger betekenis ook (h)erkennen en integreren in denken, handelen en zijn een optie die, binnen een overvloed aan manifestaties, misschien nooit het daglicht ziet. En we kunnen maar moeilijk iemand verwijten dat niet op te merken, omdat we het zelf ook maar amper kunnen bevatten.

Ja, en raketten schieten ze gisteren af en komen pas morgen in je tuintje terecht, het gebeurt allemaal in het hier en nu.

Waarom je binnen het kader van herstelopdrachten soms maar beter geen nieuws kijkt, is een misschien ijdele poging om hoopvoller berichten ook een kans te gunnen om te rijpen.

Empowerment tot in de hemel laat ik graag aan mensen die daartoe een gepaste opleiding genoten hebben.

Als je in de wereld van Sofie per toeval Maxime tegen het lijf loopt, begin dat niet zomaar over een aantal imperatieven waarvan je weet dat het zonder gepaste ggz-begeleiding en oefening niet zal lukken om er enige helderheid in te scheppen. Des levens, alsof het ook wel eindeloos zou kunnen doorgaan, waarin we in dit geval Maxime als een Kantiaans ezelsbruggetje zouden kunnen lezen. Zomaar, toevallig.

Bevreemdend is het idee dat wanneer je een reeks platte schijven op elkaar legt, en deze van bovenaf bekijkt, het nog altijd een platte schijf is.

Logica heeft niets met psychopathie te maken, dat gaat over basiskennis.

Binaural beats zijn een modern fenomeen dat werd aangetoond door de Duitse wetenschapper Heinrich Wilhelm Dove in 1839. Binaural beats ontstaan door twee tonen af te spelen die iets van elkaar verschillen, in elk oor één. Je hersenen maken dan automatisch een derde toon om het verschil te compenseren, de binaural beat.

De duistere drie zijn ook uitgezet op het circumplexe persoonlijkheidsmodel, waarbij narcisme richting friendly-dominant ligt, machiavellisme richting hostile-submissive en psychopathie richting hostile-dominant. Ander onderzoek zoekt machiavellisme juist bij arrogant-calculating.

Misschien is het wel een vorm van sadisme, binnen die clusters zijn veel variaties.

Het is jongleren om hetzelfde te zeggen, en het dan omkeren om het eindeloos te rekken.

Wat is een acceptabele graadmeter om deze berichten te blijven dulden?

Misschien kan je hier een ander topic voor openen, het zou een vorm van empathie kunnen genoemd worden.

Misschien dat abstractie de koude ruggengraat van kennis is, terwijl ervaring het warme kloppende hart ervan is. Beide zijn nodig, maar ze spreken niet altijd dezelfde taal.

Zolang je maar zeker bent dat basale logica's over het hoofd kunnen gezien worden, speelt het zo geen rol.

Enigszins bizar is de observatie dat we ons in workshops soms mogen bezighouden met miljarden, en het gaat een keertje niet over geld.

Je bedoelt dat je de enige bent die zich vergaapt aan al die statistieken?

Bizar, zeg je hier nu ook dat de zoeker het gezochte is?

Morgen laatste sessie binnen een kortlopend traject waarin naar het werk van Steven Laureys verwezen werd. Alsof we een glimp hebben gekregen van een toekomstperspectief dat we voor nu maar met mondjesmaat kunnen bevatten. Kortom, we zijn niet alleen, ook voor experten zijn veel zaken lang niet kristalhelder, zelfs hypergevoelig.