TTC

Zolang de voorraad wezenlijk betwiste begrippen rest, kunnen we nog wel een eindje verder.

Van veel dingen heb ik geen idee hoe ze in mensentaal te kunnen omzetten, omdat ik sowieso al niet begrijp waar het precies over gaat.

Nick Bostrom, directeur-oprichter aan het Future of Humanity Institute, is bekend voor zijn werk aan het existentieel risico, antropisch principe en de simulatiehypothese.

Ja, van veraf ervaar je die snelheid veel trager, en op een trein ervaren we daar helemaal niets van.

Zhuangzi vertelt dat hij eens droomde dat hij een vlinder was, vrij en onbekommerd fladderend. Toen hij wakker werd, wist hij niet meer of hij Zhuangzi was die gedroomd had dat hij een vlinder was, of een vlinder die nu droomde dat hij Zhuangzi was.

Heb je ooit het gevoel gehad dat dwalen je ergens bracht waar je eigenlijk moest zijn, zonder dat je het vooraf wist?

Dat is een beetje als die onbeantwoorde vraag of er ook leven kan bestaan onder andere omstandigheden dan zoals wij het definiëren. Als afleiding kan het beslist interessant zijn om hierover te filosoferen, je kan er niet je huur mee betalen.

Soms is wat we als wijsheid beschouwen een goed verpakt raadsel.

Misschien is het wel vergelijkbaar met dat verhaal van die olifant en een muis die door de woestijn lopen, en de muis zich verbaast over hoeveel stof ze maken.

André Hazes, kleine jongen.

De liggende acht kan ook suggereren dat een enigma niet eenmalig is, maar een cyclus van voortdurende interpretatie en herinterpretatie. Elke keer dat je denkt het te begrijpen, duikt er weer een nieuwe laag op, alsof het raadsel zichzelf blijft vernieuwen. Misschien is dat ook waarom sommige vragen in het leven nooit definitieve antwoorden krijgen, ze blijven bewegen in een oneindige lus van ontdekking en verwondering.

Per definitie horizonversmelting kunnen ook veel onderzoeken buiten de radar van het collectieve bewustzijn zich blijven opstapelen, dan weer wel andere theorieën in het leven roepend.

Zelfs als we omhoog kijken naar de sterren, die zogenaamd vast en eeuwig lijken, belanden we toch weer in de wirwar van menselijke interpretaties en begrippen. Het is bijna symbolisch, zelfs in de kosmos is er verwarring, lagen van betekenis, en de noodzaak om orde in de chaos te scheppen.

Een belangrijk verschil met latere wetboeken, zoals de Codex Hammurabi, is dat de straffen in Ur-Nammu’s codex vaak bestonden uit geldboetes in plaats van de doodstraf of wrede vergeldingen.

Soms is het ook teveel aan informatie, zodat ik misschien belangrijke accenten over het hoofd zie. Gelukkig dat die accenten op zichzelf niet verdwijnen, zodat ik ze op een later moment weer kan oppikken. Misschien sluit dit wel aan bij de metafoor dat we een oceaan niet in een kopje thee krijgen, dat is als een zondvloed aan informatie die misschien wel betekenis heeft maar onmogelijk in een handomdraai verwerken kunnen. Met de hulp van zorg- en hulpverleners kunnen we dergelijke processen op een gepaste manier aanvatten, in veiligheid en vertrouwen, met oog voor herstel- en/of groeiprocessen

Omdat een zonnecyclus gemiddeld 11 jaar duurt, zou cyclus 25 die in december 2019 begon zijn maximum moeten bereiken tussen 2024 en 2025. Dat betekent dat we nu snel richting het piekmoment gaan, maar het exacte hoogtepunt wordt pas achteraf bepaald op basis van de zonnevlekactiviteit.

Het concept van een Big Bounce is voor wiskundigen en theoretisch natuurkundigen een soort intellectuele sandbox waarin concepten als kwantumgravitatie, singulariteiten en tijdssymmetrie vrij kunnen worden onderzocht. En of de theorie uiteindelijk klopt of niet, maakt het ontwikkelen ervan nog steeds waardevol, want het kan nieuwe inzichten opleveren die elders toepasbaar zijn.

Verschillende interpretaties, een variëteit aan inzichten en wisselende percepties zullen het discours hierover wellicht ook tot een chaotisch geheel kunnen doen verworden. Maar hoe dan ook, wat op zich maar moeilijk een verplichting kan zijn, zonder aandacht of de bereidheid tot introspectie is er sowieso al geen dialoog over mogelijk, tegelijk dermate hypergevoelig dat zoiets wellicht ook quasi onmogelijk is binnen nogal toxische sferen waar oorlogstaal dominant is.

In veel oude mythen bestaat het idee dat de wereld uit chaos ontstaat, wordt opgebouwd, en uiteindelijk weer terugkeert naar die chaos, waarna een nieuwe cyclus begint. Dit lijkt op moderne theorieën zoals de Big Bounce, die stelt dat ons universum mogelijk niet uit een unieke Big Bang voortkomt, maar een eeuwige cyclus van expansie en ineenstorting doorloopt.

Parthenogenese, een vorm van ongeslachtelijke voortplanting, is het verschijnsel dat vrouwtjes van bepaalde diersoorten nakomelingen kunnen krijgen zonder dat hier mannetjes aan te pas komen.

Sommige ogenschijnlijk simpele denkexperimenten leiden soms tot uitkomsten die je dermate kunnen verbazen en verwonderen dat je begint te twijfelen dat het überhaupt wel kan, maar toch, zelfs na duizend keer herhalen, hetzelfde resultaat van kracht blijft.

Er zijn verschillende manieren om naar de sterren te kijken, maar tegen 110 km per seconde gaat het me toch iets te snel.

Niet dat ik er überhaupt iets van begrijp, maar Yimir was een zandbruller.

Hoeveel je ook filosofeert over Zijn en Chaos, uiteindelijk wil de huisbaas gewoon geld zien. Misschien zit daar juist de spanning tussen het abstracte en het praktische, tussen de fundamentele aard van de werkelijkheid en de alledaagse structuren waarin we leven.

Volgens filosoof en computertechnoloog Bernardo Kastrup zou de relatie tussen onze psyche en de rest van het bewustzijn gelijkenissen vertonen met die van patiënten met een dissociatieve identiteitsstoornis. In 2015 was er een Duitse vrouw met een dissociatieve identiteitsstoornis die haar zicht verloor na een ongeval, maar dit tijdens therapie tijdelijk terugkreeg in bepaalde persoonlijkheden.