TTC

De effectiviteit van Ockhams scheermes laat zich misschien niet zozeer opmerken bij een vluchtige beschouwing van een stimulus dan wel in het neveneffect of het proces dat hierop volgt. Dit kan gradueel ontluikend leiden tot ervaringen van toenemende complexiteit, in die zin openbarend en/of holistisch van signature. Of anders, op deze manier, middels zelflering, kunnen op verschillende domeinen kloven ontstaan, op het vlak van ervaring, kennis, cultuur, communicatie, logica, een kloof in de diepte, van beleving, van zingeving en aspiraties met variabele wereldbeelden tot gevolg.

Eclecticisme is als een buffet, syncretisme meer als een fusion-keuken.

Diep in jou wordt er gedanst, check het misschien even. In relatie tot het ID van Behe werd hem verweten de gaten op te vullen met God, wat tegelijk wetenschappers misschien getriggerd heeft om een tandje bij te steken.

ACT-indachtig, generaliserend, of we ons daar nu bewust van zijn of niet, bestaat de Wereldziel uit ongeveer acht miljard hexaflexen waarin golven ontstaan die het wereldbeeld bepalen. Heel misschien is het ook zo dat Clare W. Graves tot een achttal hoofdgolven kwam die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Het is dus één ding om te zeggen dat we deze of gene golf kunnen overstijgen, een ander om ermee te leren omgaan. Tegelijk wordt misschien ook duidelijk dat de manier van presenteren ook zo divers kan zijn dat onbegrip, verwarring en conflict eerder norm is dan enige helderheid in deze i

Mosschien moet je eens concreet worden over welke vrucht het dan precies gaat, iedereen kan immers citaten reciteren.

Probeer het maar te begrijpen. De broers Pollux en Castor en de zussen Helena en Clytaimnestra zijn uit hetzelfde ei geboren, pittig detail is dat Pollux en Helena een andere vader hebben dan Castor en Clytaimnestra.

Misschien dat het straks weer over Mammon gaat, in een wereld waarin de synthese buitenspel valt door de duale wisselwerking tussen these en antithese.

In een andere taal kan hetzelfde nogal snel het vermoeden scheppen dat het ook wel Chinees zal zijn. Denk bijvoorbeeld aan, naargelang de eigen cultuur, het nogal exotisch klinkende vitakka-vicāra.

Ja, en als je per se met woorden wil blijven jongleren zodat geen enkele vorm van consensus mogelijk wordt, is de wortel 0, niets, leegte, bodemloosheid, chaos.

De term mandala laat niet onbegrijpelijk nogal snel associaties met Oosterse visies toe, maar in werkelijkheid, denk ik, komen veel meer termen in aanmerking om er raakvlakken mee te duiden. Maar sowieso, door de complexiteit en gelaagdheid die inherent verbonden is aan deze, naargelang levensfase en niche van interesse van het nietige zelf, misschien vooral introspectieve bezigheden, is het vaak ook quasi onmogelijk om er in de buitenwereld expressie aan te geven. Ergo, de innerlijk gecultiveerde hoop die nu net door een proces van vallen en opstaan gerealiseerd kan worden, kan tegelijk ook m

Melancholie is als schrijven met het bloed van de toekomst, waarin elke druppel een herinnering is aan dat wat nog moet gebeuren.

Synesthetische associaties kunnen in elke combinatie en in elk aantal zintuigen of cognitieve paden voorkomen, ongeacht deze of gene religie waarin ze ingebed worden.

Een śramaṇa is een persoon ‘die arbeid verricht, zwoegt of zich inspant voor een hoger of religieus doel’ of ‘zoeker of asceet, iemand die daden van soberheid verricht’. De śramaṇa-traditie omvat voornamelijk het jaïnisme, het boeddhisme, en andere zoals de Ājīvika.

Kleine misvatting weliswaar, alsof je water met een schepnet kan vangen?

Top, gelukkig is er niets aan veranderd, hier net hetzelfde.

Synoniemen zijn nuttig omdat ze voor afwisseling en stilistische verfraaiing van een tekst zorgen, maar ze kunnen ook tot verwarring en stijlbreuken leiden.

Je hebt al alles gezegd, we zijn de doden en jij de levende. Nu die liefde nog, doe je best eens een keertje.

Het is heel scherp, de wortel 0 heeft geen kleur.

Ja, en je mag niet zeggen dat er binnen andere strekkingen exact hetzelfde gezegd wordt, alsof die wortel spreken kan.

Zeg nooit zomaar moreleti tegen een lamberti, of advertus tegen een legatus.

Ja, die concrete werkelijkheid is doorheen de tijd niet veranderd. Voor jou zonder wortel dan, enkel leegte rest.

Beetje als zeggen dat het een oeroud gegeven is dat 1 + 1 gelijk is aan 2, en binnen 2000 jaar nog eens afspreken tot wat het geleid heeft? Met radicaal bedoel je hier wellicht tot aan de wortel, als in een onbewaakt moment zo helder als een fonkelende ster die tijdloos aan het firmament schittert? Het staat allemaal mooi beschreven, dat is het probleem niet.

Tegelijk drie dimensies impliceert wat mij betreft veel variaties, in die zin betekent voortschrijdend inzicht ook een vorm van toenemende complexiteit. Ergo, wat je nieuw schepsel noemt wordt ingebed binnen contexten waar dergelijke processen a-synchroon verlopen, met veel variaties in intensiteit en bijhorend meningsconflict. Dit doet geen afbreuk aan de hernieuwde motivatie, het vergt een vertaalslag binnen een hedendaagse context die nu net in volledig tegengestelde richting lijkt te werken, op naar WOIII.

Door al m'n beperkingen denk ik wel dat het mogelijk moet zijn om goedbedoelend bij m'n medemens stokken in de wielen te steken.

Dat nieuwe begin, is dat een puur subjectieve beleving of heeft het collectieve waarde?