TTC
-
Aantal bijdragen
26.373 -
Geregistreerd
-
Laatst bezocht
Berichten geplaatst door TTC
-
-
Tussenstand: nog steeds geen argumenten voor scientisme. Één poging gezien slechts (DBI), maar diens argumenten kon ik redelijk makkelijk ontkrachten. Verder vooral veel verwarring over scientisme vs wetenschap en allerlei andere zij-discussies (waar niets mis mee is). Ik poneerde nog even de stelling: Als je geen speciest bent, is t veilig om te stellen dat wetenschap extreem veel meer doden op haar geweten heeft.. M.a.w. als je alleen mensen telt (en ik zal niet zo flauw doen om alle doden gevallen aan de hand van moderne wapens, oftewel t product van wetenschap, mee te nemen) zou t best zo kunnen zijn dat religie veel meer directe slachtoffers op haar naam heeft staan dan wetenschap (alhoewel begrippen als 'direct' natuurlijk nogal open voor velerlei interpretatie zijn). Maar als we andere diersoorten meenemen, verbleekt t aantal slachtoffers van religie bij t aantal slachtoffers van wetenschap. En ik denk ook op de 'sadisme schaal' (zeker als we de aantallen weer meenemen).
Misschien wordt er iets vergeten in het verhaal?
Wanneer tribalisme zijn eigen rustige gang kan gaan, is het betrekkelijk mild, eenvoudig omdat de middelen en technologie ervan relatief onschadelijk zijn. De hoeveelheid schade die iemand met pijl en boog kan aanrichten in zijn leefomgeving en bij zijn medemensen is beperkt (en dat gemis aan middelen is niet per definitie een blijk van gezond verstand). Maar de geavanceerde technologieën van het rationalisme kunnen, wanneer ze gekaapt worden door tribalisme en etnocentrische drijfveren, vernietigend zijn. Auschwitz is niet het resultaat van rationalisme. Auschwitz is het resultaat van een irrationeel gebruik van de vele producten van het rationalisme. -
Alleen of de waarheid in het midden (50/50) ligt. Daar zijn we het voorlopig nog niet over eens. Ik denk dat de balans meer richting scientisme/wetenschap doorslaat dan richting religie (welke van de 100.000 dan ook).
Er is nog veel om te herverbinden, zo blijkt.
-
Dit kan zo een citaat van een IS-leider zijn tegen zijn manschappen. Zij zijn het pertinent oneens met onze westerse maatschappelijke visie. Die is in hun ogen zwaar immoreel.
Zal voor interpretatie vatbaar zijn, meen ik. Ik hoor ook veel Westerlingen zeggen dat onze cultuur immoreel is, er zijn meer dan genoeg argumenten om dat ook aan te tonen. Op die manier hebben we toch iets gemeen, niet?
-
Het verschijnsel is waargenomen door tal van filosofen, onder wie de Brit Bertrand Russell, die er het volgende over opmerkte: "In de wereld van vandaag lopen de domkoppen over van zelfverzekerdheid, terwijl de slimmeriken een en al twijfel zijn"
Maar als er toch iemand leidt aan dit effect is het toch de gelovige? Die weet zeer stellig zeker dat God bestaat. Geen twijfel mogelijk. Zij missen doorgaans, zoals de definitie laat zien, het metacognitieve vermogen om in te zien dat hun keuzes en conclusies soms verkeerd zijn. Juist een wetenschapper (de slimmerik) weet dat hij of zij vrijwel altijd verkeerd zit. Alle andere wetenschappers zullen altijd weer proberen de theorie te testen (herhalen) of te falsifieren.
Er kunnen veel vragen gesteld worden, vraag aan een wetenschapper of hij kan bewijzen dat hij bestaat en hij zal je het antwoord schuldig blijven. Knap lastig, hetzelfde geldt dan logischerwijs voor een gelovige, hier is mi geen onderscheid mogelijk.
-
Ah, daar kan kan ik me vrij aardig in vinden. In essentie is het leven vrij zinloos, maar ik geniet er elke dag van. Maar ik laat me daarentegen ook graag overtuigen door de persoon die wél de betekenis van het leven (in algemene zin) heeft gevonden. Vooralsnog staat de vraag 'waarom zijn we hier', gelijk aan de vraag 'waarom bestaat een berg': het is een goedlopende Nederlandse zin, maar daar is alles ook wel zo'n beetje mee gezegd.
Stel dat het leven een spel is waarin je jezelf mag/moet proberen te vinden, zou het leven dan een betekenis hebben?
-
Wat ben je weer mild
Zullen een eenvoudig voorbeeld geven, met mildheid.
Voor dit denkexperiment begeven we ons in een na-oorlogse situatie, alles ligt plat en de heropbouw kan beginnen. Aangezien we geen geld meer hebben, lenen we. In de eerste fase is er volledige tewerkstelling, het is alle hens aan dek en we bouwen nieuwe huizen. In de tweede fase is de welvaart gerealiseerd en daalt de benodigde arbeid, dit is logisch omdat onderhoud minder arbeidsintensief is als de opbouw. Gemakshalve nemen we aan dat iedereen nu halftijds kan werken, tot hier geen probleem. Maar dan komt het, het voordeel van de lening keert zich plots tegen ons, er rest nu nog een schuldenberg in de vorm van getallen in boekhoudkundige rasters. Dan fase drie, om deze berg weg te krijgen gaan we meer werken dan noodzakelijk, dit uit zich in overproductie en bijhorende consumptie. Vandaag loopt de mensheid gebukt onder een schijnbaar onoplosbare schuldenberg, het element van de omgekeerde effectiviteit.
De drie andere elementen zijn nu wellicht veel duidelijker?
-
De vraag lijkt ook mij verkeerd gesteld, simpelweg omdat de aanname (er is een reden dat we hier zijn) m.i. nergens op gebasseerd is. Een mens zoekt naar een reden, maar waarom doen mensen dat? Het antwoord op die vraag lijkt me zinvoller dan de vraag 'waarom zijn we hier?'.
Vind dergelijke zaken altijd bijzonder, zo vinden absurdisten dat ze evengoed zelfmoord zouden kunnen plegen maar ook dat vinden ze absurd. Wat rest is zingeving en het menselijke lijden trachten te verzachten, elkaar pijnigen is immers ook absurd. Op den duur lijkt zowat alles op een kosmische grap, zij het een bijtijds zeer pijnlijke. En dit alles laat vermoeden dat er nog een optie over het hoofd gezien wordt.
Het absurdisme is een filosofische stroming waarin wordt gesteld dat het leven in essentie geen betekenis heeft, het onmogelijk is rationeel te verklaren waarom er leven is en dat iedere poging om de essentie van het heelal te ontrafelen gedoemd is te mislukken. Volgens absurdisten is het menselijk lijden het resultaat van vergeefse pogingen door individuen om reden of betekenis in de absurde kloof van het bestaan te vinden. -
Ik zie hier op het forum dat je nogal gek bent van dat soort complexe schemaatjes met allemaal ingewikkelde vaktermen, maar ik heb niet het idee dat iemand je echt kan volgen. Ik vrees toch dat je eenvoudigere taal zult moeten schrijven hier, je schema's zult moeten toelichten en vaktermen zult moeten uitleggen. Of gewoon niet gebruiken. Anders heb je kans dat het vooral erg stil blijft aan de overkant.
Welke term vind je ingewikkeld? Misschien is dat slechts een kwestie van perceptie, onderzoek laat dat vaak blijken. Ook dit gaat over moraliteit, niet altijd even prettige materie gezien de maatschappelijke malaise, jammer genoeg.
-
Mij lijkt het juist te ultieme vraag die een mens zich kan stellen. Wetenschap heeft er geen antwoord op omdat er geen antwoord op is en het daarmee dan maar wegschuiven als 'overbodig oninteressant' is een nogal armoedige reactie.
Misschien is het antwoord eenvoudig maar hoe we dat kunnen realiseren iets moeilijker, het begint mi bij de aanvaarding van het antwoord.
-
Dank TTC, maar hoe heeft dit precies n relatie met mijn stelling? Ik kan zelf wel n aantal manieren verzinnen maar hoor liever wat je bedoelde.
In algemene zin meen ik dat het onderstaande het mooi omschrijft, het niet oplossen van de 'anomalie' kan ook leiden tot een oorlog van wereldformaat. Het precedent WOII is daar een perfect voorbeeld van, is eenvoudig aantoonbaar.
Als de normale wetenschap echter niet in staat blijkt om deze anomalieën op te lossen, kan een crisis ontstaan, een periode van ongemak voor de meeste wetenschappers door het besef dat het bestaande paradigma ontoereikend is. Voor enkele wetenschappers is juist dit een periode van echte wetenschap en kunnen bestaande opvattingen en paradigma's afgebroken worden. Wetenschappelijke kennis groeit dan ook niet geleidelijk en kent ook niet alleen vooruitgang zoals eerder werd verondersteld, maar kent ook achteruitgang. -
Er is niet 1 moraal waar we het eigenlijk allemaal wel mee eens zijn Willempie, was dat maar zo. Helaas. Iemand die nu in de IS tegen de leiders daar ingaat, wordt door die leiders als volslagen immoreel gezien, gestenigd en gaat dood. Wij, in het westen, zie die opstandeling juist als iemand met de betere moraal. De IS strijder handelt volgens zijn geweten, wij ook en toch is dat volkomen tegengesteld. Moraal is absoluut onderworpen aan cultuur en tijd, maar ook aan plaats.
Denk persoonlijk dat die 'helaas' altijd voor nader onderzoek vatbaar is, zeker wanneer de acties van IS ter sprake komen. Dit geldt zeker wanneer beide partijen elkaar niet zo goed begrijpen, zoals je dat ook aangeeft. Anders gezegd, als beide partijen elkaar wel zouden begrijpen dan ontstaat ook een andere cultuur, een gedeelde. Ter diepgaander reflectie:
En zie hier het drama, in werkelijkheid begrijpen beide partijen elkaar niet zo goed waardoor maar al te vaak onschuldige slachtoffers vallen, ontstoken door een piekervaring en/of openbaring die nu net tot verzoening en herstel wou leiden maar vooralsnog niet ontvankelijk verklaard werd. Anders gezegd, de op zich goedbedoelde boodschap en/of piekervaring dient in de eerste plaats correct geïnterpreteerd en onderzocht te worden alvorens tot legitieme conclusies te komen. Om deze reden is wetenschap onze beste troef om tot vreedzame doorbraken te komen, dit idealiter in een multidisciplinaire formatie met inbegrip van ervaringsdeskundigheid. Dit wederzijdse onbegrip kunnen we in een beeld vangen, het neutraliseren hiervan brengt ons dichter tot het eerder hypomane idee van een ‘Verloren Paradijs’. Het triggert de interesse en diepgaander reflectie over het leven als dusdanig, een onderzoek dat – zo de ervaring leert – de emotie niet onberoerd zal laten.
-
In dit topic de vier elementen van Foucault, deze worden tot expressie gebracht in onderstaand exploot. Deze elementen kunnen/mogen vrij geïnterpreteerd worden waardoor mag blijken dat we grotendeels onszelf gevangen houden in een labyrint van systemen en wetten die onze vrijheid ernstig beperken. Met deze premisse openen we graag het debat, als 'trigger' de vier elementen met een aantal kernwoorden in een beeld.
We moeten de gevangenis, haar ‘falen’ en haar al dan niet juist uitgevoerde hervorming niet opvatten als drie opeenvolgende stadia. We moeten eerder denken aan een simultaan systeem dat in de loop van de geschiedenis de juridische vrijheidsberoving heeft ingekapseld. Dit systeem bestaat uit vier elementen: (1) de disciplinerende ‘toevoeging’ van de gevangenis (element van overmacht), (2) de productie van een objectiviteit en een techniek, een penitentiaire ‘rationaliteit’ (element van samenhangende kennis), (3) de feitelijke voortzetting, zo niet versterking van een criminaliteit die door de gevangenis eigenlijk zou vernietigd moeten worden (element van omgekeerde effectiviteit) en ten slotte (4) de steeds terugkerende ‘hervorming’ die ondanks haar ‘idealiteit’ isomorf is met het disciplinerende functioneren van de gevangenis (element van utopische gespletenheid). -
De godsbewijzen van Descartes? Hoe ver zijn we daar mee gekomen? En met de logica? Heeft dit het bestaan van God aangetoond? Ik ken er niet die inmiddels al weer ontkracht zijn. we weten m.a.w. nog net zoveel over God als 2000 jaar terug. Niets. Het blijft maar speculeren en napraten. Maar goed, de topictitel luidt: De gevaren van sciëntisme. Ik ben nog geen reëel gevaar tegen gekomen. Wetenschap blijkt gewoon de enige manier om betrouwbare kennis-informatie te krijgen. Hoewel ik logica en rede in haar algemeenheid ook niet onderschat.
Zoals je het aangeeft, het gaat hier niet om God te bewijzen. Twijfel laat toe om een aantal zekerheden te onderzoeken, op deze manier kom je ook tot het 'gevaar van wetenschap'. Het zegt echter niet dat wetenschap gevaarlijk is, integendeel. Het is immers wetenschap die tot fenomenen komt zoals het Dunning-Krugereffect (om er maar eentje te noemen). Dan krijg je het onderstaande:
Het verschijnsel is waargenomen door tal van filosofen, onder wie de Brit Bertrand Russell, die er het volgende over opmerkte: "In de wereld van vandaag lopen de domkoppen over van zelfverzekerdheid, terwijl de slimmeriken een en al twijfel zijn" -
Dat hangt ervan af. Ze staat in principe overal open voor maar is erg praktisch ingesteld. Ze is meer geïnteresseerd in toepasbare wiskunde dan in filosofie. Maar laten we het eens proberen?
Perfect, ben ook pragmaticus, hoe pakken we dat aan? We nemen dit wel ernstig, de reden daarvoor laten we in vertrouwen nog wel weten. Ik stuur je even een pb hiervoor, alvast dank.
-
Dank TTC, maar hoe heeft dit precies n relatie met mijn stelling? Ik kan zelf wel n aantal manieren verzinnen maar hoor liever wat je bedoelde.Vooralsnog geen beargumenteerd verweer tegen de gevaren van wetenschap hier. Valt n beetje tegen van de heren sciwntisten.Misschien helpt het onderstaande, het komt nochtans van wetenschappers van waaruit we kunnen besluiten dat je een te nuanceren punt hebt.
Beperkte rationaliteit of begrensde rationaliteit is rationaliteit van de mens in besluitvorming waarbij er rekening wordt gehouden met de beperkte beschikbaarheid van informatie, cognitieve beperkingen en de beperkte tijd om tot een besluit te komen. Herbert Simon formuleerde een aantal axioma's ter beschrijving van besluitvormingstheorie. Deze axioma's of proposities zijn:(1) de mens kan onmogelijk alle alternatieven voor een beslissing kennen
(2) de alternatieven die hij kent, kan hij niet alle simultaan vergelijken
(3) als gevolg van de eerste twee axioma’s zal men niet het optimale alternatief kiezen
(4) de mens beschikt over een set routineacties
(5) deze routineacties bestaan alle los van elkaar
(6) elk probleem wordt simultaan met het bestaande doel en middelen beschouwd
(7) als gevolg van 4 en 5 zal 2 pas in werking treden als routineacties niet meer volstaan
De axioma's werken als factum stultus cognosit, na de daad komt de dwaas tot inzicht. Simpel gezegd, als we lang genoeg met onze kop tegen de muur lopen dan zal wetenschap je vertellen dat een mens gemaakt is om met z'n kop tegen de muur te lopen, het bewijsmateriaal overweldigend en moeilijk te ontkennen. Het verhaal wordt logischerwijs anders wanneer we daarmee stoppen, tot hier zal iedereen het wel eens zijn. Dit verhaal wordt plots minder leuk wanneer je naar de toepassing gaat kijken.
Een quasi perfect voorbeeld vinden we in de zogeheten Kondratieff cyclus. Het klopt voor geen economische meter maar toch vormt dat voor velen de basis om beleidsbeslissingen te nemen, net zoals de bevolking hierop vertrouwd waardoor begrippen ontstaan zoals de 'tirannie van de meerderheid'. Anders gezegd, je kan niet zeggen dat het geen wetenschap is, het is wel een domme wetenschap wanneer het begrip ethiek nog enige waarde mag hebben. De proef op de som maakt het duidelijk, hecht simpelweg geloof aan het onderstaande en bereid je voor op WOIII. Een aantal heeft met dit soort wetenschap echter geen probleem, wellicht iets met Mammon te maken. Het gevaar van wetenschap?
-
Hoe en m.b.v. welke discipline kunnen we meer te weten komen over het bestaan van God? Via de wetenschappelijke methode of via religie?
Via de logica en het denken daarover? Cartesiaanse twijfel?
-
Een idee dat wiskunde de taal is waarin God de wereld heeft bedacht is voor mij een vergezochte interpretatie.
Dacht ik vroeger ook, je kan er zelfs mee bewijzen waarom hedendaagse economen hun verstand toch niet zo goed gebruiken. Over de gevaren van de wetenschap?
-
Ik heb mij voorgenomen het te gaan lezen. En daarna aan mijn zus te geven, die hoogleraar wiskunde is. Ik beschouw mijzelf niet als bovengemiddeld intelligent maar ook niet als een doetje. Desnoods lees ik een boek vijf keer of meer, net zo vaak als nodig is tot ik er iets van meen te begrijpen. Zoals momenteel het geval is met "De Bijbel als Schepping". Het is een zeer bevredigende bezigheid trouwens. Hoe meer ik ervan begrijp en herken in de bijbel en in het hele leven (de schepping) hoe blijer ik wordt.
Interessant dat je zus hoogleraar wiskunde is, zou ze geïnteresseerd zijn om eens iets bijzonder te bekijken? Het 'doetje-aspect' is vooral een verwijzing naar de psychologische gevolgen dat het kan hebben. Denkmakker is ook wiskundige overigens, weliswaar geen hoogleraar. Maar begrijp wat je wil zeggen, interessant inderdaad.
-
Atheïsten beweren dat wiskunde een menselijke uitvinding is, ondanks dat de denkenden onder hen zich wel verbazen over de samenhang met de rest van de schepping. Zelf denk ik dat de wiskundige zekerheden, waarvan we steeds meer ontdekken, een onderdeel zijn van de Schepping. M.a.w. is wiskunde niet iets wat door mensen verzonnen is maar wel door mensen gevonden, net zoals alle andere natuurverschijnselen. Dank voor de link.
Het is beslist een aanrader ter diepgaander reflectie, het zegt uiteindelijk dat ook de atheïst een uitvinding moet zijn. Niet voor doetjes, zeg maar.
-
Vooralsnog geen beargumenteerd verweer tegen de gevaren van wetenschap hier. Valt n beetje tegen van de heren sciwntisten.
Misschien helpt het onderstaande, het komt nochtans van wetenschappers van waaruit we kunnen besluiten dat je een te nuanceren punt hebt.
Beperkte rationaliteit of begrensde rationaliteit is rationaliteit van de mens in besluitvorming waarbij er rekening wordt gehouden met de beperkte beschikbaarheid van informatie, cognitieve beperkingen en de beperkte tijd om tot een besluit te komen. Herbert Simon formuleerde een aantal axioma's ter beschrijving van besluitvormingstheorie. Deze axioma's of proposities zijn:(1) de mens kan onmogelijk alle alternatieven voor een beslissing kennen
(2) de alternatieven die hij kent, kan hij niet alle simultaan vergelijken
(3) als gevolg van de eerste twee axioma’s zal men niet het optimale alternatief kiezen
(4) de mens beschikt over een set routineacties
(5) deze routineacties bestaan alle los van elkaar
(6) elk probleem wordt simultaan met het bestaande doel en middelen beschouwd
(7) als gevolg van 4 en 5 zal 2 pas in werking treden als routineacties niet meer volstaan
-
Waarom toch die spot altijd?
Wat soms doet herinneren aan Schopenhauer die daar het volgende over opmerkte:
Elke 'waarheid' doorloopt drie fasen
(1) ze wordt belachelijk gemaakt
(2) ze wordt krachtdadig tegengewerkt
(3) ze wordt als vanzelfsprekend aangenomen
De getuigenissen legio.
-
Ik heb dat nog niet meegemaakt. Jij wel? Maar het punt is dat er volgens mij geen christelijke wiskunde bestaat, of christelijke biologie o.i.d. Een (goede) wetenschapper is gewoon een goed vakman, net zoals een (goede) automonteur.
Wat prompt doet denken aan interessante lectuur daarover, is God een wiskundige?
'Hoe is het mogelijk dat de wiskunde, een verzinsel van de menselijke geest, zo goed past bij allerlei concrete objecten in de werkelijke wereld', vroeg Albert Einstein zich ooit af. Inderdaad, het is opmerkelijk: hoe kan het dat de baan van planeten, de werking van ons brein, de beweging van de beurzen en de vormen van schelpen en bloemen allemaal in die ene wiskundige taal zijn te beschrijven? In dit boek laat Mario Livio zien hoe filosofen, logici, theologen en wiskundigen hierover hebben gedacht. Misschien is wiskunde wel de taal waarin God de wereld heeft bedacht, opperde een van hen. -
Misbruik van het woord geloof. Geloof en faith zijn 2 verschillende soorten "geloof"
Zoiets, een mens kan geloven in wat hij gecreëerd heeft, inclusief de mens waarvan hij denkt dat hij het is. Die egotransverwarring kan dan ook zeer verwarrend worden, vervolgens wordt het logischerwijs zoeken om zichzelf te hervinden. Hij hoopt daarin te slagen maar dat lukt pas wanneer hij tot het besef komt dat er niets te vinden is dan slechts dat wat hij vergeten is.
-
Gelukkig! En een automonteur ook?
Enkel als hij de juiste verbindingen weet te leggen, in het andere geval beginnen de klanten misschien te sputteren en steigeren.
Sciëntisme (de gevaren van de wetenschap)
in Levensbeschouwing
Geplaatst
Het is mi finaal allemaal een kwestie van interpretatie, perceptie, onderzoek en cognitief vermogen, hierbij leidt differentiatie maar al te vaak tot dissociatie met de gekende welles/nietes spelletjes in het verlengde. Op deze manier ontstaat wat we 'non-dialoog' noemen, dit betekent het continu verwisselen van contexten en bijhorende interpretatieregels. De samenhang ontgaat ons dan waardoor chaos en meningsconflict blijven zegevieren, dit kan oneindig doorgaan zoals de praktijk dan ook laat zien. Is sciëntisme dan een gevaar? Zoals altijd is dat sterk afhankelijk van de doelstelling van de gebruiker, malafide of bonafide. Nader beschouwd, waar gaat het nu om? Wellicht zullen verschillende mensen het onderstaande op verschillende manieren lezen/begrijpen.
Wat ik lees is dat sciëntisme helemaal geen gevaar is, de vermeende 'superieuriteit' uit zich immers in een poging om al het 'onderliggende' te omvatten en verzoenen tot een coherent geheel. Het is op deze manier dat men claimt een oplossing voor alle problemen te verwachten, dit betekent ook dat 'natuur' in de meest brede zin dient beschouwd te worden. Een stelling voor nader onderzoek zou dan kunnen zijn:
"Niets is waar"