TTC

Is het dan niet handig om gewoon het boek Openbaring te behandelen vanaf het eerste hoofdstuk? Dan kom je vanzelf de tijd tegen waarin satan gebonden wordt ( als jij tenminste in zijn bestaan gelooft) en die periode van 1000 jaar wordt een rijk van vrede genoemd, maar is maar een relatief klein onderdeel van alle gebeurtenissen die daar geopenbaard worden. Al is 1000 jaar een flinke tijd.

Misschien heeft Satan zichzelf in nesten gewrongen waardoor hij zo lastig doet, is dat ook een optie?

Eigenlijk met die CV dus rood, maar aangezien ik bekend ben met het boek Openbaringen en wil weten welk vredesrijk je voor ogen hebt, graag een uitleg wat het schema in relatie tot die twee willen zeggen, mede omdat het boek Openbaring zo heet en het niet gaat om Openbaringen ( meervoud) . Het is naar mijn mening één openbaring VAN Jezus Christus aan Johannes en door middel van Zijn engel. Ik zie het boek parallel aan Genesis en leg er het boek Daniël naast. De verdeling allereerst van 7 brieven en dan 24 oudsten gezien in de hemel, opening van zegels, enz..... Is het dan niet handig om gewoon het boek Openbaring te behandelen vanaf het eerste hoofdstuk? Dan kom je vanzelf de tijd tegen waarin satan gebonden wordt ( als jij tenminste in zijn bestaan gelooft) en die periode van 1000 jaar wordt een rijk van vrede genoemd, maar is maar een relatief klein onderdeel van alle gebeurtenissen die daar geopenbaard worden. Al is 1000 jaar een flinke tijd.

Heel het leven is een openbaring Kwispel, tenzij je God wil vermoorden natuurlijk. Dat laatste laat ik dan aan jou, verwittig ons wel even.

Hij is niet ingewikkeld, maar de conclusies vreemd. 1 en 3 zijn niet compatibel, m.a.w. als iets is opgelost, hoef je je er niet meer van te bevrijden. Tenzij de oplossing slechts een schijnoplossing is, maar dan klopt de conclusie op dat punt niet.

Dat zie je goed, er stelt zich enkel het probleem dat niet iedereen daarvan op de hoogte is (cfr 2.2). Het is een universele dynamiek die zowel geldt voor kleine als grote problemen. In dit geval hebben we het enkel over het schuldenprobleem, het blijft bestaan zolang we er (blind) geloof aan hechten en/of niet over de kennis beschikken van hoe het op te lossen. Het heeft zelfs niets met slim of dom te maken, het komt alleen een beetje dom over wanneer we die kennis wel tot ons toelaten, ook dat doorloopt een proces van (h)erkenning. Was voor ons niet anders, redelijk schokkend zelfs.

ps : die smiley heb ik niet bedacht, komt er spontaan bij maar staat niet slecht.

Ik denk dat we t cognitieve afrodisium van de debstreffende agnostiek niet moeten onderschatten.

Is zeker niet te onderschatten, ik begrijp dat je hiermee naar het fenomeen 'agnosie' wil verwijzen?

Agnosie (afgeleid van het Grieks ἀγνωσία agnÅsia = onwetendheid of zonder kennis) is het verlies van het vermogen om personen, voorwerpen, geluiden, geur et cetera te herkennen, terwijl de zintuiglijke waarneming grotendeels wel intact is en er geen sprake is van significant geheugenverlies over de betreffende waarneming.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Agnosie

In mijn studie psychologie krijg ik ook te maken met schema's met uitleg van professoren, die voor de student begrijpelijk zijn, echter bovenstaande schema's zijn onbegrijpelijk en niet te volgen, evenals de schema's in andere topics van TS.

Aan schema's is geen gebrek, je kan er zowat heel de wereld mee om de tuin leiden. Het is een gekend fenomeen voor chaostheoretici, je hoeft maar een kleine wijziging aan te brengen en er ontbloot zich iets bijzonders, zelfs tragisch is het.

Ik denk dat we t cognitieve afrodisium van de debstreffende agnostiek niet moeten onderschatten. Zoals eerder aangetoond door Hitchens is de FA de 4e in de majeurladder, en is dit één van de pijlers van de agnostiek. We kunnen dus gerust stellen dat de hyperbole conjunctuur welke zich over de diverse genivelleerde tendensen afzet, een paradox is in t licht van t egocentrisme.

Ja, en dat moet je dan nog vertaald krijgen, het andere element gaat over epistemologische obstakels. Het is een zwaar woord om iets eenvoudigs te zeggen, doch minder eenvoudig dan het op eerste zicht lijkt. De sociale impact is dan ook draconisch maar dat ter zijde.

Gaston Bachelard stelde dat de geschiedenis van de wetenschap gekenmerkt wordt door een confrontatie met epistemologische obstakels bevat, die de vooruitgang van het denken verhinderen. Deze worden niet opgeworpen door de complexiteit van de wereld of de beperkingen van de mens, maar door de manier waarop wordt gedacht.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Epistemische_breuk

Het wordt er niet veel beter op...

Kunnen slechts de vraag stellen, ben je op de hoogte van (2.2)?

Ik ben blij dat iemand het tenminste begrijpt. Ik begrijp er helemaal niets van. Het ziet er wel mooi uit zo een kleurrijk schema en het is vast veel werk om dat te maken. Petje af hoor! Maar als mijn uitleg over de gevraagde doelgroep vaag wordt genoemd dan vraag ik me af hoe zo een schema dan genoemd moet worden. Maar ik geef toe, schema's begrijpen is niet mijn sterkste kant. Maar wellicht wil de TS uitleggen aan de hand van het schema wat de ingekleurde plaatjes betekenen. Onder het motto: "Zoek de verschillen en kleur de plaatjes".

Geen probleem Kwispel, begin jaren negentig werkte ik nog in Rusland, het enige dat ik kon lezen waren de getallen aangezien die letters daar me volkomen vreemd waren. Na verloop van tijd begon ik dat een beetje te begrijpen maar het was eigenlijk niet meer nodig, onze enige missie was immers om die getallen op onze rekening te krijgen en daar zijn we destijds ook in geslaagd. Met welke kleur wil je beginnen?

Geen probleem, daar dient dialoog voor met als introductie een zogeheten 'periphere trigger'. Als aanzet, de elementen van Foucault kunnen/mogen simultaan beschouwd worden, hiermee zeggend dat er altijd een verband kan gelegd worden. Als er geen motivatie bestaat om het nader te beschouwen dan zal het logischerwijs ook weinig tot niets betekenen, dat is normaal. Het risico bestaat dan wel dat we belangrijke informatie missen en daar onwetend over blijven. Volgens het gewaardeerde verzoek houden we het eenvoudig en actueel:

(1) Omgekeerde effectiviteit (waarneming)

(1.1) een lening is de toekomst naar het heden halen => op zich niets mis mee

(1.2) na realisatie van waarden (activa) rest er nog af te lossen schuld => timing issue

(1.3) de mensheid loopt gebukt onder torenhoge schuldenbergen => maatschappelijk probleem

(2) Samengestelde kennis

(2.1) er is geen probleem om die schuldenberg te herleiden tot nihil => 'overnacht'

(2.2) niet iedereen is op de hoogte van deze kennis/opties => beperkte rationaliteit

(3) Conclusie/remedie

(3.1) omwille van (2.1) is (1.3) in theorie al opgelost, wat rest is de toepassing

(3.2) omwille van (2.2) houden we onszelf gevangen in onwetendheid (beperkte rationaliteit)

(3.3) omwille van (2.1) kunnen we ons bevrijden uit (3.2) en van (1.3)

Het staat iedereen vrij om dit zelfstandig te onderzoeken op waarachtigheid, op deze manier worden de andere elementen ook steeds transparanter en hoe ze zich in praktijk manifesteren. We kunnen niet zeggen dat het ontbreekt aan informatie, dit wordt gedeeld en open voor (zelf)onderzoek/dialoog.

Mogen "we" superieur zijn als het op kennis verkrijgen aankomt? De geschiedenis vertelt mij: "JA"

Geen probleem daarmee, het gevaar schuilt in hoe die kennis wordt aangewend. Net omwille van de geschiedenis en al dat prachtige studiewerk lijken we dan dommer dan ooit, de vraag stelt zich dus waarom al die kennis genegeerd wordt. En ook dat wordt allemaal vakkundig beschreven, wat missen we dan nog?

Voor zover ik je verhaal en de samenhang met dit topic al snap... bevestig je nu niet juist wat ik al steeds benadruk? Dat wetenschap an sich geen gevaar is (en rationalisme uiteraard ook niet), maar Sciëntisme wel?

Het is mi finaal allemaal een kwestie van interpretatie, perceptie, onderzoek en cognitief vermogen, hierbij leidt differentiatie maar al te vaak tot dissociatie met de gekende welles/nietes spelletjes in het verlengde. Op deze manier ontstaat wat we 'non-dialoog' noemen, dit betekent het continu verwisselen van contexten en bijhorende interpretatieregels. De samenhang ontgaat ons dan waardoor chaos en meningsconflict blijven zegevieren, dit kan oneindig doorgaan zoals de praktijk dan ook laat zien. Is sciëntisme dan een gevaar? Zoals altijd is dat sterk afhankelijk van de doelstelling van de gebruiker, malafide of bonafide. Nader beschouwd, waar gaat het nu om? Wellicht zullen verschillende mensen het onderstaande op verschillende manieren lezen/begrijpen.

Sciëntisme (v. Lat. scientia = wetenschap) is de benaming voor de wijsgerig-wetenschappelijke ideologie die van de beoefening van de (positivistisch opgevatte) wetenschap de oplossing van alle problemen verwacht. Aanhangers van het sciëntisme vinden natuurwetenschap superieur aan alle andere interpretaties van het leven, zoals filosofische, religieuze, mythische, spirituele of humanistische interpretaties, en aan de andere takken van wetenschap, zoals de menswetenschappen.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Sci%C3%ABntisme

Wat ik lees is dat sciëntisme helemaal geen gevaar is, de vermeende 'superieuriteit' uit zich immers in een poging om al het 'onderliggende' te omvatten en verzoenen tot een coherent geheel. Het is op deze manier dat men claimt een oplossing voor alle problemen te verwachten, dit betekent ook dat 'natuur' in de meest brede zin dient beschouwd te worden. Een stelling voor nader onderzoek zou dan kunnen zijn:

"Niets is waar"

Tussenstand: nog steeds geen argumenten voor scientisme. Één poging gezien slechts (DBI), maar diens argumenten kon ik redelijk makkelijk ontkrachten. Verder vooral veel verwarring over scientisme vs wetenschap en allerlei andere zij-discussies (waar niets mis mee is). Ik poneerde nog even de stelling: Als je geen speciest bent, is t veilig om te stellen dat wetenschap extreem veel meer doden op haar geweten heeft.. M.a.w. als je alleen mensen telt (en ik zal niet zo flauw doen om alle doden gevallen aan de hand van moderne wapens, oftewel t product van wetenschap, mee te nemen) zou t best zo kunnen zijn dat religie veel meer directe slachtoffers op haar naam heeft staan dan wetenschap (alhoewel begrippen als 'direct' natuurlijk nogal open voor velerlei interpretatie zijn). Maar als we andere diersoorten meenemen, verbleekt t aantal slachtoffers van religie bij t aantal slachtoffers van wetenschap. En ik denk ook op de 'sadisme schaal' (zeker als we de aantallen weer meenemen).

Misschien wordt er iets vergeten in het verhaal?

Wanneer tribalisme zijn eigen rustige gang kan gaan, is het betrekkelijk mild, eenvoudig omdat de middelen en technologie ervan relatief onschadelijk zijn. De hoeveelheid schade die iemand met pijl en boog kan aanrichten in zijn leefomgeving en bij zijn medemensen is beperkt (en dat gemis aan middelen is niet per definitie een blijk van gezond verstand). Maar de geavanceerde technologieën van het rationalisme kunnen, wanneer ze gekaapt worden door tribalisme en etnocentrische drijfveren, vernietigend zijn. Auschwitz is niet het resultaat van rationalisme. Auschwitz is het resultaat van een irrationeel gebruik van de vele producten van het rationalisme.

https://vagiwe.wordpress.com/strijd/

Alleen of de waarheid in het midden (50/50) ligt. Daar zijn we het voorlopig nog niet over eens. Ik denk dat de balans meer richting scientisme/wetenschap doorslaat dan richting religie (welke van de 100.000 dan ook).

Er is nog veel om te herverbinden, zo blijkt.

Dit kan zo een citaat van een IS-leider zijn tegen zijn manschappen. Zij zijn het pertinent oneens met onze westerse maatschappelijke visie. Die is in hun ogen zwaar immoreel.

Zal voor interpretatie vatbaar zijn, meen ik. Ik hoor ook veel Westerlingen zeggen dat onze cultuur immoreel is, er zijn meer dan genoeg argumenten om dat ook aan te tonen. Op die manier hebben we toch iets gemeen, niet?

Het verschijnsel is waargenomen door tal van filosofen, onder wie de Brit Bertrand Russell, die er het volgende over opmerkte: "In de wereld van vandaag lopen de domkoppen over van zelfverzekerdheid, terwijl de slimmeriken een en al twijfel zijn"

https://nl.wikipedia.org/wiki/Dunning-krugereffect

Maar als er toch iemand leidt aan dit effect is het toch de gelovige? Die weet zeer stellig zeker dat God bestaat. Geen twijfel mogelijk. Zij missen doorgaans, zoals de definitie laat zien, het metacognitieve vermogen om in te zien dat hun keuzes en conclusies soms verkeerd zijn. Juist een wetenschapper (de slimmerik) weet dat hij of zij vrijwel altijd verkeerd zit. Alle andere wetenschappers zullen altijd weer proberen de theorie te testen (herhalen) of te falsifieren.

Er kunnen veel vragen gesteld worden, vraag aan een wetenschapper of hij kan bewijzen dat hij bestaat en hij zal je het antwoord schuldig blijven. Knap lastig, hetzelfde geldt dan logischerwijs voor een gelovige, hier is mi geen onderscheid mogelijk.

Ah, daar kan kan ik me vrij aardig in vinden. In essentie is het leven vrij zinloos, maar ik geniet er elke dag van. Maar ik laat me daarentegen ook graag overtuigen door de persoon die wél de betekenis van het leven (in algemene zin) heeft gevonden. Vooralsnog staat de vraag 'waarom zijn we hier', gelijk aan de vraag 'waarom bestaat een berg': het is een goedlopende Nederlandse zin, maar daar is alles ook wel zo'n beetje mee gezegd.

Stel dat het leven een spel is waarin je jezelf mag/moet proberen te vinden, zou het leven dan een betekenis hebben?

Wat ben je weer mild

Zullen een eenvoudig voorbeeld geven, met mildheid.

Voor dit denkexperiment begeven we ons in een na-oorlogse situatie, alles ligt plat en de heropbouw kan beginnen. Aangezien we geen geld meer hebben, lenen we. In de eerste fase is er volledige tewerkstelling, het is alle hens aan dek en we bouwen nieuwe huizen. In de tweede fase is de welvaart gerealiseerd en daalt de benodigde arbeid, dit is logisch omdat onderhoud minder arbeidsintensief is als de opbouw. Gemakshalve nemen we aan dat iedereen nu halftijds kan werken, tot hier geen probleem. Maar dan komt het, het voordeel van de lening keert zich plots tegen ons, er rest nu nog een schuldenberg in de vorm van getallen in boekhoudkundige rasters. Dan fase drie, om deze berg weg te krijgen gaan we meer werken dan noodzakelijk, dit uit zich in overproductie en bijhorende consumptie. Vandaag loopt de mensheid gebukt onder een schijnbaar onoplosbare schuldenberg, het element van de omgekeerde effectiviteit.

De drie andere elementen zijn nu wellicht veel duidelijker?

De vraag lijkt ook mij verkeerd gesteld, simpelweg omdat de aanname (er is een reden dat we hier zijn) m.i. nergens op gebasseerd is. Een mens zoekt naar een reden, maar waarom doen mensen dat? Het antwoord op die vraag lijkt me zinvoller dan de vraag 'waarom zijn we hier?'.

Vind dergelijke zaken altijd bijzonder, zo vinden absurdisten dat ze evengoed zelfmoord zouden kunnen plegen maar ook dat vinden ze absurd. Wat rest is zingeving en het menselijke lijden trachten te verzachten, elkaar pijnigen is immers ook absurd. Op den duur lijkt zowat alles op een kosmische grap, zij het een bijtijds zeer pijnlijke. En dit alles laat vermoeden dat er nog een optie over het hoofd gezien wordt.

Het absurdisme is een filosofische stroming waarin wordt gesteld dat het leven in essentie geen betekenis heeft, het onmogelijk is rationeel te verklaren waarom er leven is en dat iedere poging om de essentie van het heelal te ontrafelen gedoemd is te mislukken. Volgens absurdisten is het menselijk lijden het resultaat van vergeefse pogingen door individuen om reden of betekenis in de absurde kloof van het bestaan te vinden.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Absurdisme

Ik zie hier op het forum dat je nogal gek bent van dat soort complexe schemaatjes met allemaal ingewikkelde vaktermen, maar ik heb niet het idee dat iemand je echt kan volgen. Ik vrees toch dat je eenvoudigere taal zult moeten schrijven hier, je schema's zult moeten toelichten en vaktermen zult moeten uitleggen. Of gewoon niet gebruiken. Anders heb je kans dat het vooral erg stil blijft aan de overkant.

Welke term vind je ingewikkeld? Misschien is dat slechts een kwestie van perceptie, onderzoek laat dat vaak blijken. Ook dit gaat over moraliteit, niet altijd even prettige materie gezien de maatschappelijke malaise, jammer genoeg.

Mij lijkt het juist te ultieme vraag die een mens zich kan stellen. Wetenschap heeft er geen antwoord op omdat er geen antwoord op is en het daarmee dan maar wegschuiven als 'overbodig oninteressant' is een nogal armoedige reactie.

Misschien is het antwoord eenvoudig maar hoe we dat kunnen realiseren iets moeilijker, het begint mi bij de aanvaarding van het antwoord.

Dank TTC, maar hoe heeft dit precies n relatie met mijn stelling? Ik kan zelf wel n aantal manieren verzinnen maar hoor liever wat je bedoelde.

In algemene zin meen ik dat het onderstaande het mooi omschrijft, het niet oplossen van de 'anomalie' kan ook leiden tot een oorlog van wereldformaat. Het precedent WOII is daar een perfect voorbeeld van, is eenvoudig aantoonbaar.

Als de normale wetenschap echter niet in staat blijkt om deze anomalieën op te lossen, kan een crisis ontstaan, een periode van ongemak voor de meeste wetenschappers door het besef dat het bestaande paradigma ontoereikend is. Voor enkele wetenschappers is juist dit een periode van echte wetenschap en kunnen bestaande opvattingen en paradigma's afgebroken worden. Wetenschappelijke kennis groeit dan ook niet geleidelijk en kent ook niet alleen vooruitgang zoals eerder werd verondersteld, maar kent ook achteruitgang.

https://nl.wikipedia.org/wiki/De_struct ... revoluties

Er is niet 1 moraal waar we het eigenlijk allemaal wel mee eens zijn Willempie, was dat maar zo. Helaas. Iemand die nu in de IS tegen de leiders daar ingaat, wordt door die leiders als volslagen immoreel gezien, gestenigd en gaat dood. Wij, in het westen, zie die opstandeling juist als iemand met de betere moraal. De IS strijder handelt volgens zijn geweten, wij ook en toch is dat volkomen tegengesteld. Moraal is absoluut onderworpen aan cultuur en tijd, maar ook aan plaats.

Denk persoonlijk dat die 'helaas' altijd voor nader onderzoek vatbaar is, zeker wanneer de acties van IS ter sprake komen. Dit geldt zeker wanneer beide partijen elkaar niet zo goed begrijpen, zoals je dat ook aangeeft. Anders gezegd, als beide partijen elkaar wel zouden begrijpen dan ontstaat ook een andere cultuur, een gedeelde. Ter diepgaander reflectie:

En zie hier het drama, in werkelijkheid begrijpen beide partijen elkaar niet zo goed waardoor maar al te vaak onschuldige slachtoffers vallen, ontstoken door een piekervaring en/of openbaring die nu net tot verzoening en herstel wou leiden maar vooralsnog niet ontvankelijk verklaard werd. Anders gezegd, de op zich goedbedoelde boodschap en/of piekervaring dient in de eerste plaats correct geïnterpreteerd en onderzocht te worden alvorens tot legitieme conclusies te komen. Om deze reden is wetenschap onze beste troef om tot vreedzame doorbraken te komen, dit idealiter in een multidisciplinaire formatie met inbegrip van ervaringsdeskundigheid. Dit wederzijdse onbegrip kunnen we in een beeld vangen, het neutraliseren hiervan brengt ons dichter tot het eerder hypomane idee van een ‘Verloren Paradijs’. Het triggert de interesse en diepgaander reflectie over het leven als dusdanig, een onderzoek dat – zo de ervaring leert – de emotie niet onberoerd zal laten.

In dit topic de vier elementen van Foucault, deze worden tot expressie gebracht in onderstaand exploot. Deze elementen kunnen/mogen vrij geïnterpreteerd worden waardoor mag blijken dat we grotendeels onszelf gevangen houden in een labyrint van systemen en wetten die onze vrijheid ernstig beperken. Met deze premisse openen we graag het debat, als 'trigger' de vier elementen met een aantal kernwoorden in een beeld.

We moeten de gevangenis, haar ‘falen’ en haar al dan niet juist uitgevoerde hervorming niet opvatten als drie opeenvolgende stadia. We moeten eerder denken aan een simultaan systeem dat in de loop van de geschiedenis de juridische vrijheidsberoving heeft ingekapseld. Dit systeem bestaat uit vier elementen: (1) de disciplinerende ‘toevoeging’ van de gevangenis (element van overmacht), (2) de productie van een objectiviteit en een techniek, een penitentiaire ‘rationaliteit’ (element van samenhangende kennis), (3) de feitelijke voortzetting, zo niet versterking van een criminaliteit die door de gevangenis eigenlijk zou vernietigd moeten worden (element van omgekeerde effectiviteit) en ten slotte (4) de steeds terugkerende ‘hervorming’ die ondanks haar ‘idealiteit’ isomorf is met het disciplinerende functioneren van de gevangenis (element van utopische gespletenheid).

https://gevangeniswezen.wordpress.com/exploot/

De godsbewijzen van Descartes? Hoe ver zijn we daar mee gekomen? En met de logica? Heeft dit het bestaan van God aangetoond? Ik ken er niet die inmiddels al weer ontkracht zijn. we weten m.a.w. nog net zoveel over God als 2000 jaar terug. Niets. Het blijft maar speculeren en napraten. Maar goed, de topictitel luidt: De gevaren van sciëntisme. Ik ben nog geen reëel gevaar tegen gekomen. Wetenschap blijkt gewoon de enige manier om betrouwbare kennis-informatie te krijgen. Hoewel ik logica en rede in haar algemeenheid ook niet onderschat.

Zoals je het aangeeft, het gaat hier niet om God te bewijzen. Twijfel laat toe om een aantal zekerheden te onderzoeken, op deze manier kom je ook tot het 'gevaar van wetenschap'. Het zegt echter niet dat wetenschap gevaarlijk is, integendeel. Het is immers wetenschap die tot fenomenen komt zoals het Dunning-Krugereffect (om er maar eentje te noemen). Dan krijg je het onderstaande:

Het verschijnsel is waargenomen door tal van filosofen, onder wie de Brit Bertrand Russell, die er het volgende over opmerkte: "In de wereld van vandaag lopen de domkoppen over van zelfverzekerdheid, terwijl de slimmeriken een en al twijfel zijn"

https://nl.wikipedia.org/wiki/Dunning-krugereffect

Dat hangt ervan af. Ze staat in principe overal open voor maar is erg praktisch ingesteld. Ze is meer geïnteresseerd in toepasbare wiskunde dan in filosofie. Maar laten we het eens proberen?

Perfect, ben ook pragmaticus, hoe pakken we dat aan? We nemen dit wel ernstig, de reden daarvoor laten we in vertrouwen nog wel weten. Ik stuur je even een pb hiervoor, alvast dank.