TTC

Het is misschien nog eenvoudiger, niet complexer.

Ja, dat heb je met paradoxen die zichzelf onderhouden, heb een fijne wandeling.

Ja, naar het verleden toe zal het wellicht nooit anders geweest zijn, naar de toekomst koffiedik kijken.

Ja, en zo krijgen we een reeks simplificaties die we als tijdloos kunnen waarderen, maar misschien niet altijd onze aandacht genieten. Zoals je het zegt, het is gratis, zelfs simpel.

Soms denkend dat positieve desintegratie combineren met kruispuntdenken kan leiden tot een overweldigend aantal variaties, eerder ontmoedigend en verwarrend dan verhelderend. Tegelijk, of al doende afleidbaar, zegt het, voor wie het de interesse geniet, dat aandacht, introspectie en onderscheidingsvermogen niet onbelangrijk zijn. Kortom, vaak ook dermate hypergevoelig dat subtiele nuances makkelijk aan de aandacht kunnen ontsnappen, met voor het navigerende kwetsbare zelf gevolgen in deze of gene zin. Keep it human, keep it simple, keep the humor.

Ja, met een vriend kan je paradoxen ontrafelen, met een psycholoog ook. Met je eens, op zich hoeft dat geen geld te kosten, het is immers een mentale oefening.

Je zegt als het commercieel wordt, wellicht met inbegrip van een reeks paradoxen die haast onzichtbaar zijn.

Of dankbaar voor dat wat geweten kan worden, wat niet perse hoeft te betekenen dat die dankbaarheid ook gedeeld wordt.

Ja, ze kennen al die symbolen en metaforen dan ook alsof ze zelf bedacht zouden kunnen hebben, wij als gewone stervelingen niet.

Gisteren hebben we het nog gehad over Achilles en de schildpad, met menig variant die het origineel als bij wonder liet verdwijnen.

Misschien wel, aan de symbolen en metaforen kan het niet liggen, dat is helder.

Voor psychologen zijn al die symbolen en metaforen als een broodje kaas, voor mezelf meer een pizza quatro stagione waarvan de seizoenen continu door elkaar heen lopen.

Onder geleerden lijkt geen algemene consensus te zijn over de betekenis van het begrip wu wei. Er zijn er die onderstrepen dat wu wei gaat om een niet doen, of een niet-intentioneel, egoloos en inspanningsloos handelen. Andere geleerden spreken over niets doen, daadloosheid of gelatenheid als vertaling van wu wei.

Kruispuntdenken, ook wel intersectionaliteit genoemd, is een sociologisch denkkader dat analyseert hoe verschillende sociale identiteiten zoals gender, afkomst, klasse, en handicap elkaar kruisen en unieke ervaringen van discriminatie, privilege, of onderdrukking creëren. In plaats van problemen te zien als op zichzelf staand, benadrukt kruispuntdenken de samenloop van factoren die iemands maatschappelijke positie en kansen bepalen.

Pseudocode is nergens echt gedefinieerd, zoals dat bij het ontwerpen van een echte programmeertaal wel gebeurt, waardoor de schrijver van de pseudocode een grote vrijheid heeft. Hierdoor kan een hoger abstractieniveau worden gebruikt dan in een programmeertaal, hetgeen de leesbaarheid ten goede komt.

Foucault beschrijft genealogie als een specifiek onderzoek naar die elementen waarvan we geneigd zijn te voelen dat ze geen geschiedenis hebben. Genealogie is derhalve geen zoektocht naar oorsprongen en ook niet de constructie van lineaire ontwikkeling.

Discoursethiek is een mogelijke basis voor kritische theorie. In die context betoogt zij dat immorele maatschappelijke kwalen ontstaan door een geblokkeerd discours, waarbij bepaalde deelnemers hun standpunten niet kunnen of willen voorleggen aan rationeel overleg.

Voor wie begrijpen wil, haecceïteit kan in sommige woordenboeken worden gedefinieerd als simpelweg de essentie van een ding, of als eenvoudig synoniem voor quidditeit of hypokeimenon. Dacht voor heel even pokemon gelezen te hebben.

Als niet meer dan een clown tracht ik m'n tekortkomingen te camoufleren door te jongleren met een set simplificaties, idealiter zo vaag, mistig en verwarrend mogelijk.

In een workshop over burnout zeggen dat je moe bent, is als zeggen dat water nat is.

De theorie van complexe systemen is verwant aan de chaostheorie, die op haar beurt haar oorsprong vindt meer dan een eeuw geleden in het werk van de Franse wiskundige Henri Poincaré. Chaos wordt soms gezien als extreem gecompliceerde informatie, in plaats van als een afwezigheid van orde.

Marieke was het oeverloos gemekker inmiddels zo beu dat ze spontaan de ramen begon te poetsen, om zich ervan te vergewissen dat er buiten nog wel lucht was.

Enigszins bizar is het fenomeen dat binnen die strijd het onderliggende basisconcept onveranderlijk blijft, en elke poging om daar toch even op attent te maken ook in die strijd lijkt op te gaan. In die zin, en dat is begrijpelijkerwijs enkel in simulaties mogelijk, zouden we in de periferie van het tumult een geheel nieuwe wereld kunnen bouwen, en het zou misschien niet eens opvallen. Theorie en praktijk, als broken dreams, als zielsfluisteringen, als kanaries in de koolmijn, vreedzaam, de hoop ijdel.

Aangenomen het idee dat omwille van de verticaliteit van dergelijke processen die lijst met symptomen onveranderlijk blijft, kan het misschien raadzaam zijn om je onmiddellijk bij mensen van de derde orde ggz aan te melden. Er zou, las ik ergens, ook al een vierde en vijfde zijn, begrijp ik, een kluwen is het, nog veel minder van.

Hoe Deleuze ooit tot z'n duizend plateaus is gekomen, is me werkelijk een raadsel.