TTC

Met regelmaat voel ik me een beetje bevangen wanneer natuurkundigen de wereld reduceren tot een puntmassalichaam. Daarenboven, als je dat niet te erg vindt, zou ik morgen nog graag m'n huur willen kunnen betalen.

In de periferie gaat het in alle rust en sereniteit verder, ontnomen het daglicht.

We zouden dan, zo gezien, Hoekveld en Arnheim kunnen combineren, waarin evenveel kunstvormen zich manifesteren dan er doorheen de tijd ontwikkeld zijn geweest. Dat is, zacht gezegd, voor de nietige ikjes die we tenslotte ook maar zijn, redelijk overweldigend. Langs de ene kant bevestigt het enigszins wel de overkoepelende generalisatie van Hoekveld en Arnheim, langs de andere kant lijkt het me quasi onmogelijk om al deze kunstvormen te onderscheiden, of ze correct te interpreteren volgens hoe de betekenaar dat vanuit zijn/haar perceptie bedoeld zou kunnen hebben. Not my cup of tea, het lijkt o

Horror vacui is een term die veel wordt gebruikt in de kunstgeschiedenis om de neiging van bepaalde kunstenaars of stijlen te beschrijven om elk deel van een canvas, muur of ander oppervlak te versieren met details en ornamenten.

Stoïcijns is afgeleid van de filosofische stroming van het stoïcisme, die benadrukt dat innerlijke rust en geluk bereikt kunnen worden door het accepteren van wat je niet kunt veranderen en je te richten op wat binnen jouw controle ligt. Dit kunnen we vergelijken met de cirkel van beïnvloeding zoals in laagdrempelige workshops vaak aan bod komt, bijna zeggend, niet eens zo gek bedacht, dat zorg- en hulpverleners stoïcijnen zijn.

Gisteren in de workshop hebben we het even kunnen hebben over wat reverse engineering precies betekent, met een bedachtzame kanttekening naargelang het toepassingsgebied. Ergo, een methodiek kan dan misschien wel onder dezelfde noemer geplaatst worden, het zegt bitter weinig over een aantal hypergevoeligheden die zich binnen dergelijke processen van detailontleding kunnen manifesteren.

Getallen zelf bestaan buiten de tijd. Ze hebben geen begin, geen einde, geen veroudering. De 'drie' van de Maya’s is dezelfde 'drie' als die van de Oude Grieken, en dezelfde 'drie' die morgen nog geldt. In die zin vervagen historische grenzen of chronologie wanneer je je in een wiskundig of symbolisch veld begeeft.

Ervaring leert dat het ijsbergmodel veel minder statisch is dan rudimentaire abstracties die op een A4'tje passen, opmerkelijk is echter dat een aantal daarvan wel als tijdloos kan gewaardeerd worden. Bedachtzaamheid lijkt binnen deze context geen achteloos advies, eenvoud kan zich immers ook ontpoppen als een doolhof, als een haast onontwarbaar complex waarin we als nietige ikjes makkelijk verdwalen en vastlopen kunnen. Kortom, dankbaarheid aan de vele zorg- en hulpverleners die ons hier met vallen en opstaan trachten doorheen te loodsen, bijtijds dermate hypergevoelig dat er nog amper woorde

Ervaring leert dat het ijsbergmodel veel minder statisch is dan abstracties die op een A4'tje passen, opmerkelijk is echter wel dat een aantal daarvan wel als tijdloos kunnen gewaardeerd worden.

Ergens onderweg in m'n enthousiast doorgedreven 5G-schema ben ik het spoor bijster geraakt. Misschien was ik gewoon te naïef, en gedoemd om te mislukken.

Geen idee of het ook enige betekenis heeft of wat je er precies allemaal mee kan, maar een gnomon blijkt niet meer dan een verticale staaf.

Hilarisch, eindeloos gaat het verder.

Soms denkend dat voor rebirthing het lezen van een goed boek niet volstaat, net zoals het verwerken van trauma's niet garandeert vrij te zijn van nieuwe trauma's. Hoe dan ook, ervaringskennis is dermate divers dat ook geen twee dezelfde zijn.

Waar de artes liberales zoals grammatica, logica en retorica vooral draaiden om theoretische kennis, en de artes mechanicae zoals architectuur, landbouw en metaalbewerking om praktische, tastbare vaardigheden, zaten de artes incertae in een soort grijze zone.

Over het tèrrachu zijn relatief weinig bronnen en documenten beschikbaar. Het is bekend dat de taal werd gesproken door reizenden en schoorsteenvegers uit Savoye, die allen het Savoyaards als moedertaal hadden.

Dat is wat er staat, het is immers nog steeds hetzelfde.

Klassieke remedies voor klassieke problemen wekt misschien dan wel het intuïtieve vermoeden dat er ook ergens een gulden middenweg moet bestaan, het zegt evolutionair gezien schijnbaar niet dat klassieke remedies klassieke problemen voorgoed uit het wereldbeeld kunnen laten verdwijnen.

In de psychologie is fatalisme vaak een punt van discussie, de meningen op z'n zachtst gezegd redelijk verdeeld. Fatalisme is niet te verwarren met andere termen.

Enigszins opzienbarend is het idee dat op geometrische simplificatie eigenlijk geen leeftijd te plakken valt, we vinden het immers al terug in de tekening van een kinderhand.

Net zoals het binnen geldgedreven contexten vaak taboe is om te vragen wat geld precies is, is het binnen mindfulnesskaders niet erg gewenst om te vragen hoeveel golven er precies zijn. Enigszins paradoxaal, omdat je toch denkt dat het past binnen de context, tegelijk misschien wel voeding geeft voor het gebruik van brugmetaforen.

Van al die dure woorden en de overvloed aan niches raak ik steeds meer in verwarring, als een moerassig kluwen dat me niet enkel een bevangen gevoel oplevert maar ook van uitgesloten kan worden.

Ja, dat staat in het begin, afhankelijk van hoe je er zelf naar kijkt.

Op deze eenvoudige manier kunnen we van zowat alles een mysterie maken, een vorm van codetaal die enkel maar kan begrepen worden wanneer we ook bereid zijn de context te beschouwen waarin die taal zich ontvouwt. Enigszins absurd gesteld, in dit willekeurige voorbeeld kunnen we vanaf hier het getal 60261 centraal stellen, een getal dat zonder context volstrekt betekenisloos blijft. Kortom, als denkexperiment kan dit misschien best wel eens interessant zijn, het pragmatische nut in termen van herstel, welbevinden en meer verbondenheid niet meer dan een groot vraagteken.

Ook in dat boek van Judith Walbaq vinden we dat haast kinderlijke terug, als spelen met blokjes.

Een theorie kan structureel helder zijn, er is niets dat belet ze onnadenkend te bestrijden.