Willempie

Alle anderen hier begrijpen dat het hier gaat over het beest met het getal 666. Het is mij een raadsel waarom jij dat niet begrijpt. Iets met dwarse en onverzettelijke vooroordelen te maken misschien? Ik ga er in ieder geval niet van uit dat je verstandelijk beperkt bent, alhoewel je soms wel een beetje die indruk wekt.

En wat je volkomen ontgaat is dat we onze wekelijkse rustdag aan de Joodse sabbat hebben te danken. De heidenen kenden geen rustdag.

De laatste tijd is veel in gang gezet. Er werd ook belangstellend gevraagd naar onze situatie. Een oproep tot hulp werd in contactmails van de gemeente verspreid, die bestaat uit drie wijkgemeenten. Dat gaf extra spreiding. De voorganger van ons stuurde een andere grotere wijkgemeente binnen onze gemeente ook aan om voor ons makelaars te benaderen. We staan nu zelf ook ingeschreven bij huurbemiddelaars, al zijn ze onze gegevens nog aan het verwerken.
En gisteren kregen we een mooi teken te zien. Terwijl wij naar mijn zus aan het rijden waren, zag mijn vrouw iets een regenboog. Maar ik zag het niet. Toen verdween het uit het zicht en later zag ze weer het stukje regenboog, maar nog steeds zag ik niks. Even later leek ik iets te zien, maar twijfelde. "Nee, dat is de regenboog", zei mijn vrouw. Daarop werd de regenboog opeens zichtbaarder. Toen was het voor mij duidelijk dat het een regenboog was. Ik zei: "zou God ons hiermee misschien willen zeggen dat Hij voor ons zorgen zal?" Daarop zei mijn vrouw: "daar zat ik ook aan te denken", en met dat we dat gezegd hadden werd de regenboog zo helder als maar kan! Van links naar rechts, het kwam zelfs vanaf het gras van voor de bomen langs en een spiegelende tweede boog kwam erbij! Daarop zei ik: "Het is alsof God hiermee zegt: hoe meer je op Mij vertrouwd, hoe meer ik Mij aan jou laat zien ." Daarop zag mijn vrouw Jezus glimlachen..
Deze avond las ik op Facebook ook nog eens een bericht waarin een christen deelde dat als je op God vertrouwd en het verkeerde uit de weg gaat, dat God dan steeds duidelijker tot je zal spreken.
Ik geloof dat God trouw is. Hij laat ons niet berooid achter

Wij christenen zijn helden. Niets kan ons stoppen. Er is geen kracht opgewassen tegen diegenen die God liefhebben en dienen. We geven nooit op.
 

Heerlijke gouwe ouwe's.
@Hermanos,
Na Leonard Cohen is Jeff Buckly diegene die voor mij het dichts bij het nummer ~~Hallelujah~~ komt.
 
 

Prachtig gitaarspel! Dit ook.
 

Nou, om dan maar een voorbeeldje te geven kan ik even terug grijpen op wat ik hier
schreef. Dit betreft de feestdag van Jom Kippoer, ofwel de grote verzoendag. Dit is een van de heilige dagen die in het najaar vallen, maar in het begin van het jaar kennen we ook een aantal grote feestdagen en zoals je zal zien, zijn alle feestdagen aan elkaar gelieerd. 
Met betrekking tot Jom Kippoer schreef ik wat dingen die ik verder niet uitgewerkt heb, maar geloof me: alles van beresjiet, ofwel genesis, komt in de geschiedenis van Jesjoea aan de orde. 
Jom Kipoer is met het vergeven van de zonden en het offer van het bokje zonder enig gebrek natuurlijk inherent aan het christelijke paasfeest. In de eerste maand, Nisan, die in het voorjaar valt ongeveer in april, vieren we (joden) eerst pesach. Dat is het feest van de uittocht uit Egypte. In het christendom wordt dit gelieerd aan de opstanding van Jesjoea, wat iedereen het paasfeest noemt. Echter, dat is niet correct. De eerste dag na de sjabbat na pesach, is het feest van het aanbieden van het begin van de nieuwe vruchten en graan. En terwijl we in de zeven dagen daarvoor alleen maar ongerezen brood (matsa) mochten eten, is dit de eerste dag dat er een nieuw brood (waarvan het deeg vermengd is met olie), samen met een wijnoffer, aan de Eeuwige wordt aangeboden. Jesjoea noemt zichzelf het brood van het leven, en hij wordt de gezalfde genoemd (olie), en zegt tegen zijn leerlingen tijdens zijn laatste (seider)maaltijd dat hij niet meer van de vrucht van de druif zal nemen totdat alle dingen nieuw gemaakt zijn. Waar kennen we de tekst van: nemen van de vrucht? Uit de tuin in Eden, dus ook hier weer een link naar het begin van alle dingen. En waarom? Omdat nu alle dingen nieuw beginnen. Jesjoea wordt ook wel de eersteling uit de doden genoemd. En dit joodse feest laat zien waarom: hij is nu in het begin van de nieuwe week, in de eerste maand, dus het begin van het jaar als eersteling van alle vruchten, als het nieuwe brood van het leven, aangeboden aan de Eeuwige. Als je over vruchten praat, denk je aan bomen. En zoals de vrucht van een levende boom in de tuin in Eden de dood in de wereld bracht, brengt nu de vrucht van de dode boom op golgotha leven. 
En als je kijkt naar wat de wet zegt over vruchtbomen, dan lees je dat de Eeuwige ons de opdracht geeft om de vruchten de eerste drie jaar niet te oogsten. Pas in het vierde jaar mogen ze geoogst worden en moeten ze als eerstelingen aan de Eeuwige gewijd worden en pas in het jaar daarna mag men ervan nemen. Door de eerstelingen aan de Eeuwige te offeren, zijn alle vruchten geheiligd. De eerstelingen staan symbool voor allemaal. 
Jesjoea, heeft 3 jaar het evangelie verkondigt en in het 4e jaar sterft hij en is de eersteling uit de doden. Hoe lang was hij in het graf? 3 dagen. En hoe lang heeft hij op aarde doorgebracht op aarde voordat hij zijn eigenlijke werk begon? Dat was 30 jaar. Dus de vruchten die aan de Eeuwige gewijd zijn, komen altijd in het 4e tijdsdeel. 
In de profeten, maar ook door Jesjoea zelf, wordt Israel vergeleken met een vijgenboom. De oorsprong van het joodse volk begint bij Avraham. 
De vijgenboom kent twee bloeiperiodes. De eerste valt in het voorjaar, rond de maand mei/juni. De joodse wet schrijft voor dat vanaf de dag van het aanbieden van het nieuwe brood van de nieuwe oogst, zeven weken gerekend moeten worden en dat op de 50e dag feest moet worden gevierd, sjevoe-ot. Dit wordt ook wel het wekenfeest genoemd, maar christenen kennen dit onder de naam pinksteren. 
Dit is het feest van het oogstseizoen waarbij wederom eerstelingen aan de Eeuwige worden aangeboden, meer specifiek staat er dat er onder meer nu twee broden, zeven eenjarige rammen en twee volwassen rammen moeten worden geofferd. Ik neem aan dat iedereen de christelijke invulling van dit feest kent. Het zijn nu de samengekomen 120 leerlingen die het geluid als van een geweldig gedreven wind horen en beginnen te spreken in vreemde talen. Dit zijn de joodse leerlingen, de eerste vruchten van de vijgenboom (terwijl sinds Avraham 3000 jaar zijn verstreken, en nu breekt het 4e tijdsdeel aan) die aan de Eeuwige worden gewijd. Dat zij in allerlei talen spreken, laat zien dat zij symbool staan voor alle volken op aarde, die vanaf nu letterlijk de vruchten van het joodse volk kunnen plukken. Omdat nu de eerstelingen aan de Eeuwige gewijd zijn, zijn alle volken heilig. Het Hebreeuws zegt letterlijk over de vruchten van de eerste drie jaar die niet geplukt mogen worden, dat zij `onbesneden` zijn. Pas nadat de vruchten in het 4e jaar aan de Eeuwige zijn aangeboden, zijn alle vruchten heilig. En zo zijn ook na pinksteren de andere volken geheiligd, of zoals de profeten zeggen ´besneden aan het hart´. Dat wordt gesymboliseerd door de twee broden: jood en heiden samen. 
De vijgenboom heeft wat eigenaardige kenmerken. Zo zijn deze eerste vruchten altijd maar weinig in getal, maar de paar vruchten die er zijn, zijn wel de grootste die je ooit gezien hebt. Ook is de bloeiperiode van korte duur en stopt deze plotseling. Doordat de vruchten zo groot zijn vallen ze snel van de boom. En daarna verdort de vijgenboom, terwijl voor de andere vruchtbomen en gewassen de zomer in volle gang is. Pas aan het eind daarvan, in het najaar (wanneer we volgens de joodse kalender de belangrijkste feestdagen vieren), komt de vijgenboom tot volle bloei. 
Vergelijk dit met wat er gebeurde: de eerste joodse volgelingen van Jesjoea was niet het volledige volk, maar het waren maar een paar enkelingen. Maar het waren wel dé grote namen, de reuzen van het christelijke geloof. Aan hun brieven en evangeliebeschrijvingen houdt de hele christenheid zich vast. Het zijn de grote namen uit de eerste periode. Maar zo snel als ze opkomen, verdwijnen ze ook weer. Door vervolging eindigt hun leven vaak plotseling en voortijdig. 
De twee volwassen rammen staan volgens mij symbool voor de twee maal duizend jaar die na deze eerste bloeiperiode zullen volgen. De zeven eenjarige rammen laten zien dat deze periode van tweeduizend jaar onder te verdelen valt in zeven delen - denk bijvoorbeeld aan de brieven die Johannes in het boek Openbaring moest schrijven aan de zeven gemeenten en die symbolisch ieder een tijdsdeel van de tweeduizend jaar kunnen symboliseren (en zoals er zeven weken geteld moesten worden), waarna dan toch eindelijk de feesten die gepland staan voor het najaar, en die in het jodendom gelden als de `hoge feestdagen`, zullen aanbreken. Die feestdagen beginnen met het geschal van de ramshoorn (wellicht vanuit het Grieks vertaald als bazuingeschal?) en laten naar ik meen een beeld van de toekomst zien. Deze feestdagen moeten hun vervulling nog vinden als de tweeduizend jaar voorbij zijn. Ook Paulus vergelijkt volken met bomen. Zo spreekt hij over de olijfboom en hoe christenen delen in dezelfde wortel. De waarschuwing dat men zich niet boven de natuurlijke takken moet verheffen én het feit dat ALLE takken in dezelfde stam delen wordt terzijde geschoven en we zien dat terwijl de christenen zich nu losmaken van het jodendom, de eerste apostelen en reuzen en grote namen verdwijnen en dat ook de manifestatie van de geest verdwijnt. Waar in de eerste periode de geest niet alleen in het verstand van de mensen werkte, maar ook fysiek mensen genas en ´zonen en dochters´ liet profeteren, verdween dit uiteindelijk helemaal. En uiteindelijk hebben we er allemaal onder geleden. Het jodendom heeft fysiek geleden onder het verlies van haar christelijke broer en het christendom heeft geestelijk geleden onder het verlies van haar joodse broer. Gelukkig gloort er hoop aan de horizon. Want na tweeduizend jaar gescheiden te zijn geweest, zie je binnen iedere denominatie van het christendom liefde ontstaan voor de joden. Joodse rabbijnen wordt gevraagd lezingen te geven in christelijke gemeenschappen, christenen verlangen terug naar de (joodse) oorsprong van het christendom en daarmee naar de joodse grondbeginselen en andersom bekeren joden zich tot het christendom. En - voor wie nu denkt: zo hoort het, joden moeten zich bekeren - heb ik slecht nieuws. Het omgekeerde proces voltrekt zich namelijk ook. Er zijn buitengewoon veel christenen die van oorsprong joods zijn, en die terugkeren tot het jodendom (waarbij ik wel wil opmerken dat mij niet bekend is of ze daarbij ook Jesjoea niet meer als messiach zien). Een jaar geleden leerde ik een jongen kennen die nu lid is van mijn synagoge en die mij uitgebreid verteld heeft over dromen die hij heeft gehad die hem hebben laten terugkeren tot het jodendom. Jesjoea zei in dit verband: let op de vijgenboom. Zodra u zijn takken ziet opbloeien weet u dat de komst van de messiach nabij is (vrij geïnterpreteerd). 
Nu heb ik alweer wat dingen opgeschreven die zo als eerste in mij opkwamen, maar ook hier geldt dat er nog heel veel details zijn (regen, vegetatie, profetieën van Jesaja, wetteksten, de mantel van Elia en ga maar door) die allemaal gelinkt kunnen worden en hun betekenis en invulling vinden in dit ene feest. Het is bijna te veel om op te noemen en het toont aan dat christenen die menen dat hun religie niks met jodendom te maken heeft wellicht nog een grote verassing te wachten staat wanneer de vijgenboom tot bloei komt en wanneer jodendom en christendom weer samengaan en de daarbij behorende zegeningen weer terugkeren. 

Het meest zinnige wat ik hierover kan opmerken is dat ik meen dat door de joodse feestdagen onder het tapijt te schuiven, je heel wat inhoud mist en voorbijgaat aan het feit dat er een diepgaande reden achter de feesten zit.
De betekenis van feestdagen komt in haar vervulling geheel tot zijn recht en de feesten die nog geen invulling hebben gekregen geven een duidelijk beeld van de toekomst. 

De verschillen zijn onbeduidend en ik beschouw de verdeeldheid als iets met een diepere oorzaak. De bijbel wordt door alle denominaties gewoon aanvaard. De (licht) verschillende vertalingen zijn daarbij geen probleem. Wel een probleem is dat mensen de bijbel vaak ondergeschikt maken aan hun eigen opvattingen of wil. "Elke ketter heeft zijn letter." Je kunt de bijbel misbruiken om zo'n beetje alles aan te tonen wat jij wilt. Dat gaat nooit goed. De bijbel onderwerpt zich gewoon niet aan onze opvattingen en leent zich daarom ook niet voor dogma's. 
Ik zou eerlijk gezegd niet weten wat die twijfelachtige dingen voor een gelovige christen dan zouden zijn. Ikzelf vind het boek juist zeer geloofwaardig en in overeenstemming met de rest van de bijbel. Corrigeer me maar als je denkt dat ik het verkeerd zie.

Moet ik nu werkelijk geloven in een g'd die met twee maten meet? 
Hij schept mensen en geeft een opdracht "daar mag je niet van eten, anders..." en dan faalt de mens. En vervolgens komt de Almachtige zelf even het goede voorbeeld geven? Dat is zoooo oneerlijk! Uiteraard slaagt iemand die almachtig is voor iedere test. Het zou op deze manier slechts rechtvaardig zijn als hij Adam ook almachtig gemaakt had... 

Misschien ietwat off topic. Ik vind de 3-1heid moeilijk te begrijpen. Veel verzen ondersteunen het, andere weer niet. 
Ik kan de 3-1 heid niet rijmen met Mattheus 24:36 en met Jezus die aan het kruis uitroept: Eli, Eli, lama sabachtani! 

Kritisch zijn (kritiek leveren) is geen vrucht van de Heilige Geest. Alle mensen die ik tot nu toe in mijn leven heb ontmoet die graag kritisch willen zijn, zijn dat altijd over anderen maar nooit over zichzelf. Dat heeft niets met "gezond" te maken. Het is een symptoom van een zeer ernstige ziekte. Onderscheiding der geesten is wel een gave van de Geest van God. Eren betekent respecteren. 

De enige directe instructie die ik hieromtrent ken is die in de brief van Jacobus. Die staat trouwens wel in de context van ziekenzalving. Doen ze dat daar in die kerk bij jullie ook? En nogmaals: "Belijdt elkaar uw zonden" is dus wederkerig. Ik belijd jou mijn zonden en jij belijdt jouw zonden aan mij. Er is hier geen sprake van "zondaren" die alles (eenzijdig) aan de gemeente moeten opbiechten. 

Wat duidelijk uit het stuk blijkt is dat de schrijver God's Woord niet als geïnspireerd beschouwt. Hij heeft het over de visie of het streven van Paulus alsof diens brieven gewoon emotionele brieven zouden zijn en niet meer dan dat. Ik heb persoonlijk niets met die liberale opvatting over de Bijbel. Als je de Bijbel niet langer als richtsnoer kunt gebruiken blijft er helemaal niets meer over. Ik ben het dan ook volstrekt oneens met de mening van de schrijver van het desbetreffende epistel. Zijn mening is "politiek correct" maar voor mij als christen volkomen irrelevant.

Dit is toch de wereld op zijn kop. Een gemeente die geen begrip heeft voor zijn medemens. Waarom zou je daar bij willen horen? En waarom zou je dan ook nog eens een vernederende inwijdingsrite moeten volgen om er weer bij te gaan horen?
Als dit christelijke compassie en mededogen is dan vind ik mijn keuze om eruit te stappen nog niet zo vreemd.  

Het enige dat anders is dat er geen offers meer in de tempel gebracht kunnen worden. Het jodendom heeft zich daarop aangepast. Het is daardoor zeker geen ander geloof geworden.
Dit klopt niet helemaal. Er zijn nog steeds Joden die weten dat ze van David afstammen. Het bewijs is inderdaad wel een probleem. Wie weet of er niet nog registers worden herontdekt.
 
Ze interpreteren het Woord niet verkeerd maar zelfs veel beter dan de christenen uit de heidenen. Wel is het zo dat voor wat betreft Jeshua als de Gezalfde er een tijdelijke bedekking is, terwille van ons heidenen. Zodra die bedekking wordt weggenomen gaan we prachtige tijden beleven. En volgens mij is God nu al bezig die bedekking weg te nemen bij diegenen die nederig zijn en oprecht de schriften onderzoeken.

Er is geen onderscheid tussen man en vrouw. Waarom maken we daar dan onderscheid tussen?
Dit is een halve waarheid, in die zin dat christenen uit de heidenen geen joden hoeven te worden maar ook omgekeerd, namelijk dat joden geen heidenen hoeven te worden.
Ik vind het een vreselijk denigrerende opmerking, naar God toe en naar mensen toe. Het is zelfs niets minder dan lasteren. Ik zal ook eens een denigrerende opmerking plaatsen en denk persoonlijk dat die dichter bij de waarheid ligt. Nederlanders zijn grote godslasteraars, misschien wel de ergste ter wereld.
Ook op deze stelling is wel wat af te dingen. Ik denk eerder dat de Bijbel leert dat de meeste Joodse wetten niet voor de heidenen gelden. De heidenen hoeven geen Joden te worden om het heil te beërven. Er is niets op tegen als joden hun tradities blijven volgen, zolang ze maar niet verwachten daardoor God's heil te beërven, want Yeshua is in de eerste plaats als redder van Israël gekomen. 

Nee. De Heilige Geest beweegt bepaalde vrouwen om in de samenkomsten te spreken. Een goed voorbeeld is Corrie ten Boom maar er zijn vele anderen. Maar de vrouwen die spreken vertegenwoordigen de ziel, het mannelijke. Corrie ten Boom liet zich niet leiden door emoties of het uiterlijke. Ze had a.h.w. een mannelijke boodschap. Zo zijn er ook mannen die zo vervrouwelijkt zijn dat ze beter kunnen zwijgen in de gemeente. Het gaat hier om een principe en niet om slaafs wetticisme. 
Het kan ook voorkomen dat waar mannen hun taak laten liggen, vrouwen die taak moeten overnemen. Een voorbeeld is het verhaal van Izaäk. Rebekka erkende de unieke verantwoordelijkheid van haar man maar nam niettemin op een cruciaal moment de leiding over.
Het is heel interessant om de drie aartsvaders te bestuderen. Abraham was het prototype van het mannelijke. Zijn verhaal wordt gekenmerkt door vuur. Het verhaal van Izaak wordt gekenmerkt door water, hetgeen vereenzelvigd wordt met het vrouwelijke. Alle belangrijke beslissingen in zijn leven worden genomen door anderen. Jacob is een soort synthese tussen het mannelijke en het vrouwelijke. Zijn leven wordt gekenmerkt door dubbelheid. Tweeling. Twee vrouwen. Gedeelde verantwoordelijkheid en beslissingen. Binnen de gemeente dienen we de zaken waarom het gaat te onderscheiden i.p.v. te veralgemeniseren en vaste regeltjes na te volgen. De Heilige Geest laat zich niet dwingen door menselijke regeltjes. 

Misschien heeft het e.e.a. ook te maken met, in onze westerse cultuur, grotendeels verloren geraakte kennis over de natuur van het mannelijke en het vrouwelijke. Volgens die kennis, die binnen het Jodendom wel bewaard is gebleven, vertegenwoordigt het mannelijke de ziel of de kern van de mens terwijl het vrouwelijke beschouwd wordt als de omhulling van de man of de buitenkant. Het is niet de bedoeling dat het vrouwelijke in de mens de overhand krijgt. De ziel behoort de sturende factor in de mens te zijn. Zo wordt ook begrepen waarom juist Eva van de boom der kennis van goed en kwaad eet en vervolgens haar man ervan te eten geeft. Overigens zijn veel mannen, vooral in onze wereld, in werkelijkheid meer vrouwelijk en omgekeerd. Er zit dan een enorme kennis en waarheid in wat Paulus schrijft. Man en vrouw zijn volkomen gelijkwaardig, zoals Paulus ook leert, maar het is niet zo dat ze hetzelfde zijn geschapen en ze hebben verschillende en aanvullende rollen in de schepping en uiteraard ook vooral in de Kerk. Overigens is het meestal zo dat in Joodse gezinnen de vrouw in huis de scepter zwaait over alles wat er binnenshuis gebeurt, vooral ook over de kinderen. Maar in de traditionele synagoge zijn het de mannen die spreken en de vrouwen die luisteren. Tot zover mijn stuivertje.

Ik zeg het niet om je te kleineren maar misschien wel om je een beetje nederiger te maken. Je geeft van jezelf aan dat je wetenschapper bent. Aan de hand van je reacties schat ik dat je niet eens op HBO niveau zit. Niets mis mee maar als je een beetje gejokt of overdreven hebt kunt je dat beter toegeven dan je geloofwaardigheid helemaal te verliezen. Ik zal je een geheimpje vertellen. Er is een verband tussen dogmatisch denken en ervaring. Dogma's willen we graag ten toon stellen om daarmee aan te tonen hoe goed we het allemaal wel weten en onszelf daarmee af te zetten tegen mensen die het minder goed weten en onszelf daarmee te rechtvaardigen.
Met onze ervaring lopen we niet zo te koop omdat die onze zwakheid aantoont.
Hoe dogmatischer we denken hoe meer we onze zwakheden proberen te verbergen.