Willempie

De eerste letter in de Bijbel is de bet van bereshiet. Die bet is dus groot geschreven en valt daardoor op. De betekenis van bet is woning. Denk aan Bet-el, huis van God, of Bet-lehem, huis van (het) brood. Daarom moet de Gezalfde (Messias) ook uit Bethlehem komen. De bet zou dan zoiets vertellen als dat het verhaal gaat over de woning voor de mens. Voordat de mens wordt geschapen wordt alles in gereedheid gebracht om als woning voor de mens te kunnen dienen. De schepping kan zeer zeker zonder de mens bestaan maar de mens kan niet zonder wat er voor hem is geschapen.
De bet is ook de twee. Eigenlijk is de schepping een soort tweemaking. Hemel en aarde, licht en duisternis. De grote 2 wil zeggen dat het verhaal dat nu komt een 2-verhaal is. Bij goed doordenken zien we dat eigenlijk alles in deze wereld door deze 2-heid wordt bepaald. Alles wordt door ons gemeten op een meetlat waarop op het ene uiterste een tegenovergestelde waardering staat dan op het andere uiterste. Zonder deze uitersten kunnen we niets meten of waarderen. Die uitersten kunnen nul en oneindig heten, leven en dood, ziel en lichaam, mens en dier, man en vrouw, of klein en groot, goed en slecht, etc. etc. Daar waar het verhaal van de Bijbel begint, begint dus deze wereld van de 2. Je zou ook kunnen zeggen dat de Bijbel de wereld weergeeft in de 2.  Ik vermijd om het dualiteit te noemen vanwege de misverstanden die dit woord kunnen oproepen. 
Tot zover voor nu.

Het is geen joodse opvatting dat het heil alleen voor het eigen volk is. In Genesis lees je al dat de uitverkiezing van Abram, Izaäk en Jacob tot doel heeft alle volkeren te zegenen. En voor zover ik weet wordt niet één boek van de TeNaCH allegorisch opgevat. Integendeel zelfs. Als het allegorisch wordt, dan wordt het gnostiek en daar is men over het algemeen allergisch voor. 

Het is geen joodse opvatting dat het heil alleen voor het eigen volk is. In Genesis lees je al dat de uitverkiezing van Abram, Izaäk en Jacob tot doel heeft alle volkeren te zegenen. En voor zover ik weet wordt niet één boek van de TeNaCH allegorisch opgevat. Integendeel zelfs. Als het allegorisch wordt, dan wordt het gnostiek en daar is men over het algemeen allergisch voor. 

Nu ik daar zo over aan het doordenken ben valt me op dat er ook een tweeheid is die bestaat uit man-vrouw. De prachtige vrouw geschapen om enerzijds als hulp voor de man te fungeren, anderzijds als tegenhanger van de man in leven geroepen.

De eerste letter in de Bijbel is de bet van bereshiet. Die bet is dus groot geschreven en valt daardoor op. De betekenis van bet is woning. Denk aan Bet-el, huis van God, of Bet-lehem, huis van (het) brood. Daarom moet de Gezalfde (Messias) ook uit Bethlehem komen. De bet zou dan zoiets vertellen als dat het verhaal gaat over de woning voor de mens. Voordat de mens wordt geschapen wordt alles in gereedheid gebracht om als woning voor de mens te kunnen dienen. De schepping kan zeer zeker zonder de mens bestaan maar de mens kan niet zonder wat er voor hem is geschapen.
De bet is ook de twee. Eigenlijk is de schepping een soort tweemaking. Hemel en aarde, licht en duisternis. De grote 2 wil zeggen dat het verhaal dat nu komt een 2-verhaal is. Bij goed doordenken zien we dat eigenlijk alles in deze wereld door deze 2-heid wordt bepaald. Alles wordt door ons gemeten op een meetlat waarop op het ene uiterste een tegenovergestelde waardering staat dan op het andere uiterste. Zonder deze uitersten kunnen we niets meten of waarderen. Die uitersten kunnen nul en oneindig heten, leven en dood, ziel en lichaam, mens en dier, man en vrouw, of klein en groot, goed en slecht, etc. etc. Daar waar het verhaal van de Bijbel begint, begint dus deze wereld van de 2. Je zou ook kunnen zeggen dat de Bijbel de wereld weergeeft in de 2.  Ik vermijd om het dualiteit te noemen vanwege de misverstanden die dit woord kunnen oproepen. 
Tot zover voor nu.

Nu geef je je eigen visie weer.
Ik dacht dat dit topic nu juist ging over hoe de Joden er over dachten (denken). Ik wil je het advies geven, je niet van je onderwerp te laten afbrengen, want de Joodse visie is in deze nu juist zo interessant.
Ik wil me niet bemoeien met de manier waarop je het verder inkleedt. Maar nu laat je je in het 8e bericht (dat van @sandingisaskill) alweer op het verkeerde been zetten. Maar op deze manier is het voor mij absoluut niet interessant en haak ik af.

Indien hier interesse voor bestaat wil ik graag een Joodse Bijbeluitleg bespreken. We zouden dan beginnen met Bereshiet, het eerste woord in de Bijbel, en sterker nog, eerst met de bet, de eerste letter in de Bijbel. Ik ben niet bereid om er ellenlange en zinloze discussies over aan te gaan maar zou het graag willen delen. Op zinnige en oprechte vragen wil ik natuurlijk wel ingaan.  Iemand geïnteresseerd?

De joodse visie is dat de tegenstander een werktuig is in Gods hand, om ons naar Hem toe te leiden. Ik loop nu erg op het verhaal vooruit maar haal een uitspraak uit de Talmoed aan die zegt dat Peninnah (vrouw van Elkanah, die Channa voortdurend tergde omdat die geen kinderen kon krijgen) en de Satan doen wat zij doen ter wille van de hemel. Er bestaat dus niet een kwaad en een goed, waarin het kwaad zich losmaakt van en strijdt tegen God. Want Channah wendt zich juist door haar verdriet tot God.
  

Dat ben ik met je eens.  Dat dat een Joodse visie is, dat wist ik niet.  Het is wel ook mijn visie en dat staat gewoon in de bijbel. In Job maar ook in Johannes 1. We zijn hier om te leren en ons ervan bewust te worden dat we zelf allemaal Gods Zonen en Dochteren zijn.  Het doel van het leven is niets anders dan Liefde. Ons te ontwikkelen in liefde en wijsheidskennis. Efeziërs 3:18-19: “Geworteld en gegrond in de liefde, zult gij dan samen met alle heiligen, in staat zijn te vatten, hoe groot de breedte en lengte en hoogte en diepte is, en te kennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot alle volheid Gods.”
Binnen dat leerproces is het omwille van datzelfde leerproces en de discussie soms nuttig om het kwaad even als een compleet zelfstandige entiteit te beschouwen, maar dat is het natuurlijk niet.
 

Naar mijn weten wordt een woord dubbel gebruikt in het Hebreeuws om te benadrukken. Zo geeft een enkel "tov" als vertaling "goed" en "tov tov" geeft dan "zeer goed".

Ik haat niet. ik heb waarheid lief. Dat is heel iets anders. En je zegt het misschien niet zo openlijk maar het is wel degelijk zo dat jullie beweren dat heel veel Bijbelse beloften niet de "gewone" gelovigen betreffen maar slechts bedoeld zijn voor de 144.000 "gezalfden". Dat is ernstig misleidend.

Volgens jullie visie zou het meeste van wat ons in de Bijbel verteld en beloofd wordt niet alle gelovigen betreffen maar slechts een selecte groep van 144.000. Ik beschouw dat als een satanische misleiding.

Volgens jullie visie zou het meeste van wat ons in de Bijbel verteld en beloofd wordt niet alle gelovigen betreffen maar slechts een selecte groep van 144.000. Ik beschouw dat als een satanische misleiding.

And Can It Be
And can it be that I should gain
an interest in the Savior's blood!
Died he for me? who caused his pain!
For me? who him to death pursued?
Amazing love! How can it be
that thou, my God, shouldst die for me?
Amazing love! How can it be
that thou, my God, shouldst die for me?

'Tis mystery all: th' Immortal dies!
Who can explore his strange design?
In vain the firstborn seraph tries
to sound the depths of love divine.
'Tis mercy all! Let earth adore;
let angel minds inquire no more.
'Tis mercy all! Let earth adore;
let angel minds inquire no more.

He left his Father's throne above
(so free, so infinite his grace!),
emptied himself of all but love,
and bled for Adam's helpless race.
'Tis mercy all, immense and free,
for O my God, it found out me!
'Tis mercy all, immense and free,
for O my God, it found out me!

No condemnation now I dread;
Jesus, and all in him, is mine;
alive in him, my living Head,
and clothed in righteousness divine,
bold I approach th' eternal throne,
and claim the crown, through Christ my own.
Bold I approach th' eternal throne,
and claim the crown, through Christ my own.

De Bruidgemeente gaat niet door de Grote Verdrukking.  Jezus heeft Zijn leven gegeven voor alle mensen, maar Zijn bloed heeft hij gestort voor Zijn Bruidgemeente die niet hoeft te sterven maar net als Elia wordt opgenomen. Wel staat in de bijbel dat er na de Opmame der gemeente  nog heel veel mensen tot de Bruidgemeente zullen toetreden. Maar dezen gaan dus wel door de Grote Verdrukking.  Wij ontvangen in dat geval echter extra kracht van God. Hij stort Zijn Heilige Geest nog sterker over ons uit zodat we stand kunnen houden in ons geloof.  Sowieso heeft iedere gelovige zijn persoonlijke beschermengel in de hemel.  Voor meer informatie hierover, zie https://www.keesdouwesmit.nl/preken/heeft-elke-gelovige-een-beschermengel-matteus-1810/. De Heilige Geest zorgt dat niemand uit Gods hand geroofd kan worden als we door de Verdrukking gaan. Gelovigen zijn beschermd door het Woord, de Heilige Geest, en door de engelen van God. Dat betekent niet dat ons niets naars kan overkomen, maar wel dat niemand ons uit Gods hand kan roven. Zelfs niet als we het fysieke leven zouden laten.
 
 
 

Je leest mijn opmerking niet goed. Of je begrijpt het niet, maar dan houdt het gesprek weer op tussen ons. Als je niet goed leest, kan ik je daarop wijzen, maar als je het niet begrijpt ....
God weet alle dingen. De mens (of de satan) kan niets doen buiten de kennis van God. Daaruit concludeer ik dat God zijn goedkeuring geeft. Je hebt gelijk als je zegt, dat God niet alles stuurt. Ik zou dan zeggen, dat God dingen laat gebeuren (onder Zijn altijd toeziend oog), maar dat Hij al weet waar het op uit loopt. Vanuit de mens gesproken, gaat het dus niet om wat onderweg gebeurt, maar het uiteindelijke resultaat. Het uiteindelijke resultaat is al begrepen in de oorspronkelijke schepping van alle dingen.
Prediker heeft het over zaken die gebeuren onder de zon. Zijn eindconclusie is dan ook dat alles ijdelheid is. Met andere woorden: het is niets! Prediker kijkt naar de mens met zijn moeiten en zorgen en ziet dat het op niets uitloopt.
Nee, dat zeg ik niet. Je corrumpeert dat wat ik zeg.
Nu reageer je weer als een echte Jehova. Eerst leg je me iets in de mond, wat ik niet zeg en vervolgens ga je dat weerleggen.
Maar nu even inhoudelijk: Inderdaad is de satan (de aanklager) overste van deze wereld.
Dan vraag ik jou: Weet God dat dan niet? Of is jouw God hulpeloos en staat Hij handenwringend aan de zijlijn te kijken naar de ondergang van de  wereld? 
Heb je wel eens nagedacht over de vraag of God zelf geloof heeft? Ik wel! En ik heb geconcludeerd dat Gods geloof net zo volmaakt en volkomen is als Zijn heiligheid en goedheid. Als Hij alles (éénmalig!) schept gelooft Hij dat Zijn schepping uiteindelijk zal zijn, zoals Hij dat heeft bedoeld.
Ik wil je iets geven om te bespreken met jouw kompanen van het WTG. Als jullie er uit zijn, wil je dan schrijven waar je op uit bent gekomen. Geef eens een exegese van de volgende tekst:
Isaiah 45:7 (NBG1951) "Ik ben de HERE en er is geen ander; buiten Mij is er geen God. Ik gordde u, hoewel gij Mij niet kendet, opdat men het wete waar de zon opgaat en waar zij ondergaat, dat er buiten Mij niemand is; Ik ben de HERE, en er is geen ander, die het licht formeer en de duisternis schep, die het heil bewerk en het onheil schep; Ik, de HERE, doe dit alles."
Als je jouw (jullie) uitleg geeft, zal ook ik die van mij geven.

Hoi Barnabas,
Fijn om te lezen dat je van mijn bijdragen genoten hebt. Ik weet dat we qua overtuiging best ver uit elkaar kunnen staan, maar ook dat we het geloof delen in de ene heiland Jezus Christus. Als we ons richten op het verwoorden en onderbouwen van wat we geloven, kunnen we van elkaar leren. Want vaak als we elkaar niet begrijpen, is het omdat we elkaars taal niet verstaan. Op een forum als dit krijgen we de kans om zelf beter onder woorden te brengen wat we geloven en soms zijn er dingen die het nodig maken om je geloof opnieuw te doordenken en er vaak rijker uit te komen.
Wat betreft Foppe is het meer dat ik me belazerd voel omdat ik dacht dat we een serieus gesprek voerden. Maar ik denk dat er ook een oprecht verlangen bij hem is waardoor hij blijft zoeken. Ik hou mezelf voor dat met hem praten voor mij niet werkt, maar wie weet, komt hij iemand tegen op het forum met wie een goed gesprek wel mogelijk is. Ik denk dat Foppe in het dagelijks leven een fijne gast is.

Hoi Peter. Jij bent wel serieus en ik heb genoten van bijdragen van jou. Laten we niet zijn gedrag overnemen maar het bij onszelf houden.

Dat komt omdat je niet in staat bent om jou en jouw opmerkingen te relativeren. Uiteindelijk gaat het er om of degene met wie je in gesprek bent, jouw opmerkingen zinnig vindt.
Tja, dit is nu juist waar de schoen bij jou wringt. Als 'iemand' dat van zichzelf zegt, is de eerste vraag die bij mij opkomt: "kan hij dat aantonen of bewijzen?" Dat hangt er natuurlijk vanaf, of je wel in het antwoord geïnteresseerd bent.
Jij bent er echter al bij voorbaat van overtuigd, dat de uitspraak niet waar is. Wie is er dan nu arrogant (of overtuigd van zichzelf)?
Trouwens je vergist je als je denkt dat de bewijslast voor de waarheid van Christus' uitspraak bij de gelovige ligt. De bewijslast voor de waarheid van Jezus' uitspraak: "Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven" ligt bij Degene die de uitspraak doet, bij Christus zelf, dus.
Waar je je dus ook in vergist, is dat je denkt dat het geloof in Christus te vangen is in redenaties en argumenten in een discussie. Ik heb het jou al eerder geschreven: het geloof in Christus wordt je gegeven. En wel door God zelf. Maar hoe dat precies werkt ga ik niet jou niet uitleggen.
Je bent zeer tevreden met jezelf en het leven dat je leidt. Je bent er sterk van overtuigd dat je op alle levensvragen het passende antwoord kunt vinden of al gevonden hebt. Ik wil je dus een raad geven: "geniet er maar van zolang je kunt". En verspil je tijd en energie niet op een forum waar nog mensen te vinden zijn die wel in het woord van Christus geloven: Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven.
Echt, Foppe, met jouw wijze van redeneren en met de visie die je ventileert, zul je geen gelovige hier kunnen afbrengen van het geloof dat hij heeft in de levende Heer Jezus Christus. Hooguit zul je zoekenden er van kunnen overtuigen dat in jouw gekunstelde prietpraat óók geen waarheid te vinden is. Hun zoeken naar de echte Waarheid zal er dus enkel maar door toenemen. Want als je door God zelf aan het zoeken bent gebracht, zal je zoektocht maar op één plek ten einde zijn: aan de voeten van Hem die zegt: "Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven, komt tot Mij en Ik zal je rust geven voor je vermoeide ziel"

Je hebt wel een zeer menselijk en beperkt beeld van God voor jezelf gecreëerd. Een beeld dat je vervolgens in een afgesloten hokje plaatst en naar believen voor je laat spreken. 
Je suggereert dat Gods heiligheid iets is waar Hij zich aan heeft geconformeerd. Maar waarom zou God tegen Zijn heiligheid in willen gaan? God IS Heilig. Net zoals God alleen maar goed IS. Of liefde. Met andere woorden: God zet in Zichzelf de norm; dát maakt Hem tot God, tot de enige en eeuwige. Met andere woorden: Dat maakt Hem tot wie Hij is: JHWH, de Ik ben, die Ik ben! 
Als God wetten uitvaardigt, doet Hij dat niet omwille van Zichzelf, maar omwille van ons! God zelf is volkomen vrij om te doen en te laten wat Hij wil. De wetten die Hij heeft gegeven zijn bedoeld ter bescherming van ons. Als we ons aan de door Gods aan ons gegeven regels houden, dan wordt de aanklager de mond gesnoerd en zullen we leven!
God zelf, staat echter boven elke wet en regel. Hij hoeft zich dus op geen enkele wijze te verantwoorden en zeker niet ten opzichte van de satan.
DBI heeft volkomen gelijk als hij zegt dat "barmhartigheid en niets door de vingers zien" niet samen gaan. Sterker nog, er staat geschreven dat 'barmhartigheid roemt tegen het oordeel'. Met andere woorden: als je omziet naar je naaste, telt dat voor God veel zwaarder dan wanneer je je aan de wet houdt: "Spreekt zó en handelt zó als (mensen past), die door de wet der vrijheid zullen geoordeeld worden. Want onbarmhartig zal het oordeel zijn over hem, die geen barmhartigheid bewezen heeft; barmhartigheid (echter) roemt tegen het oordeel" Jakobus 2:12-13 (NBG1951).
Ook jij zit vast in menselijke dogma's en leerstellingen, die een juist inzicht in het karakter van God volkomen hebben belemmerd. Daardoor snoer je ook Degene de mond, die het wezen van God aan jou bekend kan maken. De honden blaffen, maar de karavaan trekt verder, Sjako. 

Omdat @sandingisaskill zijn keutel intrekt, als het gaat om een inhoudelijk antwoord, geeft hij mij de gelegenheid wel inhoudelijk op jouw terechte kritiek in te gaan.
Hij maakte de volgende opmerking:
Als eerste wil ik je attenderen op het bericht dat ik eerder in een ander topic plaatste:
Liefde is een interne karakter-eigenschap. Rechtvaardigheid heeft met handelen te maken en is extern. Dat betekent dus dat je liefde kunt zien als de bron van alle handelingen die worden uitgevoerd. Gods rechtvaardigheid (Zijn handelen) komt voort uit Zijn liefde (Zijn karakter).
Het traditionele christendom ziet het algemene zondigen van de mensheid als een bewuste daad van opstand en rebellie van het collectief bestaande uit individuele mensen. Zoals ik het zie, is de zonde wel collectief (ieder mens zondigt/heeft gezondigd), maar zondigt de mens niet omdat hij dat persé wil, maar omdat hij niet anders kán. De mens zit dus als het ware gevangen in een vicieuze cirkel van leven en dood waaruit hij zich niet kan ontworstelen. Maar er zijn zat mensen die zich maar al te graag aan die cyclus zouden willen ontworstelen.
En hier komt Gods liefde naar voren: dat Hij nu Zijn Zoon heeft gegeven, die in staat is de mens uit die gevangenis te leiden. Want dat de mens gevangen zat, zonder enige hoop en verwachting, tastte God aan in Zijn rechtvaardigheid. Hij heeft de mens immers niet geschapen om gevangen te zitten in de cyclus van zonde en dood, maar Hij heeft de mens geschapen om vrij te zijn, zodat deze er voor kan kiezen te wandelen in de liefde Gods.
Dat is dus de onrechtvaardigheid waarvan sprake is; de mens die voor de vrijheid is geschapen, zit gevangen in het net van zonde en dood. En dus kun je begrijpen, dat God juist door het zenden van Zijn Zoon - in feite niet om te sterven, maar om samen met de zijnen eeuwig te leven - Zijn liefde toont en dat God ook rechtvaardig is als Hij hen rechtvaardigt die nu op Jezus Christus hun vertrouwen stellen.
Het grappige is dat het hier niet gaat over 'tegenstrijdigheden in de Bijbel', maar over een tegenstrijdigheid in algemeen geaccepteerde dogma's en leerstellingen.
En dat is precies de kritiek die ik ook op jou heb: Jij doet namelijk precies hetzelfde als @sandingisaskill; je laat het dogma voor jou het woord doen. In plaats proberen er zelf (puur aan de hand van de Bijbel) de dogma's en leerstellingen eens opnieuw te doordenken of, voor mijn part, te falsificeren, blijven jullie hangen in een dogmatisch keurslijf. Vrijheid is, in mijn optiek, toch iets anders.

Ik kan mij herinneren dat je heel veel vragen hebt gesteld over tegenstrijdigheden in de bijbel en dat ik uitermate mijn best heb gedaan daar enig zicht op te geven. Toen heb ik geconstateerd dat je enige antwoord was een volgende tegenstrijdigheid zonder het vermogen mij gelijk te geven. Daarna ben ik gestopt met je te spreken.
Een goede discussie wordt niet gevoerd door een ander je mening op te dringen of antwoorden te eisen. Geef gewoon je eigen mening en wanneer de discussie je niet meer aanstaat kun je ook kiezen met een ander in discussie te gaan.

Inhoudelijk graag? Ik heb jou een tekst zien schrijven waarin je de koran aanhaalt en zegt dat er staat dat men de mensen van het boek moet liefhebben. Aan de ene kant kom je met zulke verhalen en aan de andere kant beschuldig je mij er van mij als een kind van zes te gedragen. Waar gaat het nou om? Als je dit soort dingen nalaat gaan mensen met je praten.
Over het onderwerp: Het gaat over het gedrag van een oosterse leraar in vergelijking met een priester . Dat is de vergelijking. Jij haalt het uit zijn verband door de priester te vervangen door iets anders en wanneer we uitleg geven over hoe dat zit met Jezus en dreigen dan kom je  met een andere redenatie die weer een ander aspect aanroert. Zo draai je er constant omheen en is een redelijke discussie niet mogelijk omdat je niet luistert.

Als je jezelf vergelijkt met een mier of een bij, doe je het tegenovergestelde van relativeren. Want waar kom je op uit? Dat je een heel ander wezen bent dan een mier of een bij. De enige relatie die er is tussen jou en een insect is dat jullie allebei organisch leven. Relativeren is de betrekkelijkheid van iets inzien of iets niet zo belangrijk vinden als het lijkt.
Als jij jezelf relativeert ten opzichte van een insect, dan ontken je wie je bent als mens. Jullie hadden het over Boeddha. Deze werd getroffen door het lijden dat hij om zich heen zag, maar besefte tegelijkertijd dat hij niets aan dat lijden kon doen. Hij onderkende het onvermogen van de mens iets te doen aan het lijden. Maar in plaats van te zoeken naar een oplossing (en zich dus tegen het lijden te verzetten) accepteerde hij het lijden als iets dat onlosmakelijk bij het leven hoort en leerde hij het lijden te relativeren en vervolgens langs die weg te ontkennen.
Maar het gaat nog verder. Boeddha zag in dat alles wat de mens in het leven meemaakt, bijdraagt aan het lijden dat de mens overkomt. Rijken lijden aan het gegeven dat ze alles kunnen kwijtraken; armen lijden aan het gegeven dat ze zich niet aan hun armoe kunnen ontworstelen; gezonde mensen lijden aan het gegeven dat ze ziek kunnen worden; zieken lijden aan het gegeven dat ze niet beter worden; jonge mensen lijden aan het feit dat ze ouder worden en oude mensen lijden aan het gegeven dat ze op een bepaald moment sterven. Als je dus in staat bent het leven zelf - in alle facetten - te relativeren, kun je je als het ware boven het lijden verheffen; het is er nog wel, maar je hebt er geen last meer van. Of anders gezegd: het houdt je niet meer bezig. Dat laatste is overigens een vorm van misleiding, want je bent immers je hele leven bezig met het lijden te relativeren of te 'ont'kennen. En het laat zich raden, dit dit is een heel moeizaam proces.
Dat zou zo zijn als je zelf de bron van dat eeuwig leven bent. Als de Bron van dat eeuwig leven zich echter buiten jouw bereik bevindt en je er desondanks toch deel aan krijgt, maakt dit je niet groter maar juist kleiner.
Het geloof dat iemand heeft, levert op zichzelf niets op. Je kunt een leeg of inhoudsloos geloof hebben. Dat is het type geloof dat ik bij jou zie. Jouw geloof is leeg en zonder inhoud. Het probleem is echter, dat je jouw geloof ook op de ander projecteert. Je gaat er dus vanuit, dat het geloof van die ander in feite net zo inhoudsloos en leeg is, als dat van jou.
Maar dat is niet alleen kortzichtig, maar ook nog arrogant; je bent dan ook niet in staat om jezelf op dit vlak te relativeren. En dat is precies wat @Peter79 probeerde je duidelijk te maken, toen hij schreef: "Als je nu ook nog eens leert om je zelf te relativeren ben je niet ver van het Koninkrijk van God."
Je kunt natuurlijk alles wat een ander zegt gewoon ontkennen, maar daarmee heb je niet aangetoond dat het geloof van die ander net zo leeg en inhoudsloos als dat van jou. En dat is voortdurend de fout in jouw denken: dat het geloof van die ander geen inhoud heeft, omdat die leegheid voor jou wel geldt.
Dit is de enige zinnige opmerking die ik je zie maken. Het is echter de vraag of je dat zelf wel inziet. Inderdaad, Jezus relativeert zichzelf niet. Maar de wezenlijke vraag is echter of wát Hij hier zegt waarheid is of niet?
En nu komen we op het terrein van geloof. Omdat jij redeneert vanuit jouw bastion dat alle geloof leeg en inhoudsloos is, kun je ook deze uitspraak van Jezus niet anders zien dan leeg en inhoudsloos. Het komt gewoonweg niet in je op, dat Jezus hier een uitspraak doet die het geloof van die ander juist vult en inhoud geeft. En toch is dat nu precies wat er gebeurt bij degene die in staat is zichzelf te relativeren en dus in staat is de betrekkelijkheid van zichzelf in te zien of zichzelf niet zo belangrijk vinden als hij voorgeeft te zijn.
Om de waarheid van Jezus' uitspraak in te zien, is als eerste nodig dat je jezelf minder hooghartig op te stellen, maar, in tegendeel, het advies van Petrus op te volgen: "Vernedert u dan onder de machtige hand Gods, opdat Hij u verhoge te zijner tijd. Werpt al uw bekommernis op Hem, want Hij zorgt voor u." 1 Pet. 5:6-7 (NBG1951).
Het laatste: "Werpt al uw bekommernis op Hem, want Hij zorgt voor u", zegt Petrus als het ware tegen de Boeddhist, die al het lijden relativeert. Want Christus wijst in zijn uitspraak: "Ik ben de weg en de waarheid en het leven; niemand komt tot de Vader dan door Mij" Joh. 14:6 (NBG1951) in feite naar de oplossing voor al het lijden, dat een mens kan overkomen; hij hoeft het dan niet meer te relativeren, maar kan het overgeven aan Hem, die al dat lijden op het kruis heeft overwonnen.
Dat gegeven geeft een ultieme inhoud aan het geloof van degene, die z'n vertrouwen op Jezus Christus stelt. Maar "zonder geloof is het onmogelijk (Hem) welgevallig te zijn. Want wie tot God komt, moet geloven, dat Hij bestaat en een beloner is voor wie Hem ernstig zoeken." Hebr. 11:6 (NBG1951)

Als hen aan wie het Goede Nieuws was toevertrouwd slechtnieuwsbrengers zijn geworden dan is het logisch dat het einde van het kerktijdperk nadert.