Dat beloof ik

Erken dat hier, erken dat daar. 
Ik zou niet weten waarom iemand iets moet erkennen dat niet zo is.
In jouw ogen heb je iets aangetoond, voor anderen is dat dus niet zo.
Misschien tijd om jezelf af te vragen waarom jouw boodschap niet bij anderen over komt.

In het Romeinse Rijk was nu eenmaal een veel gebruikte  volgorde. Hoe groter,  hoe belangrijker. De grootste  dus eerst. Ik kan me daar dus wel wat bij voorstellen. Bovendien is het een indeling waar geen onenigheid over kan ontstaan, iets dat  je bij chronologie wel anders ziet. 
Dat dus. Om het toe te passen moet je het wel weten. Alle je geen data weet, kun je ook niet indelen op data. 

Je bent slechts aan het trollen, hebt de klok niet eens horen luiden, laat staan dat je weet waar de klepel hangt. Ik heb geen Google nodig aangezien ik de T'NaCH gewoon in de brontaal lees en alles verraadt dat jij dat niet doet.  Al je linkjes bevestigen helder m'n punt: בַּר als zijn "zoon" is Aramees, Dani'el is een grotendeels Aramees boek, terwijl Pslamen een Hebreeuws boek is (en in het Hebreeuws betekent בַּר "puurheid", "zuiverheid"). Eveneens tonen je linkjes duidelijk dat בַּר in het Aramees een zoon (zoon) betekent en doorgaans pas de zoon als het verbonden staat in de s'michoet zoals je voorbeeldjes (of wordt gevolgd door een alef). Hetzelfde met לְבַר־אֱלָהִֽין dat je aanhaalde, waar het letterlijk "naar/aan een zoon van god/goden" betekent, Je hebt geen enkel punt van me behandeld.
1) Zou je grammaticaal kunnen verklaren waarom de alef eraf is gelaten is (בר in plaats van ברא) terwijl het niet verbonden in de s'michoet is, maar het desondanks "de zoon" zou betekenen?
2)  Zou je kunnen zeggen wat de reden zou zijn grammaticaal de voorkeur te geven aan בר als een Aramees woord, terwijl het boek van de Psalmen Hebreeuws is en בר aantoonbaar In het Hebreeuws betekent bar "puurheid", "zuiverheid" en geen "zoon"?
3) Zou je kunnen zeggen waarom ook Aquila de passage vertaalt καταφιλήσατε ἐκλεκτῶς (“kus puur”), eveneens Symmachus vertaalt προσκυνήσατε καθαρῶς (aanbid puur), ook Hiëronymus refereert naar puurheid, eveneens de Septuagint (δράξασθε παιδείας), terwijl ook de Targoemiem en notabene zelfs de Vulgata (Apprehendite disciplinam) meer in die richting wijzen (discipline) en het nergens over de christelijke "zoon"-lezing hebben op de Syriac na?
4) Zou je grammaticaal kunnen verklaren waarom de psalmist expliciet בֵּן gebruikt voor "zoon" in Psalm 2:7 en het volgens jou plots zou veranderen in zo'n ongebruikelijke term hoewel nasj'koe-var geen spreekwoordelijk gezegde was?
5) "Kus zoon" (zonder het lidwoord) is vreemd en de verandering van onderwerp ook in de zin "opdat hij  - d.w.z. JHWH, zoals de context laat zien - boos wordt", slaat nergens op binnen tekstverband. Zou je dit binnen de context kunnen verklaren?
En zou je bovenstaande onder dezelfde nummering kunnen doen (punt 1, 2, 3, 4, 5) zodat we inhoudelijk over al deze grammaticale punten kunnen discussiëren?

Je hebt nergens aangetoond dat het in Psalm 2:12 "zoon" zou betekenen, noch kom je met argumenten, maar zegt simpel dat het daar "zoon" betekent omdat je dat hebt gezegd. Nogmaals, de argumenten die tegen deze lezing spreken, zijn dat בר een Aramees woord is terwijl het boek van de Psalmen Hebreeuws is. In het Hebreeuws betekent bar "puurheid", "zuiverheid" en geen "zoon". Ook Aquila vertaalt καταφιλήσατε ἐκλεκτῶς (“kus puur”), eveneens Symmachus vertaalt προσκυνήσατε καθαρῶς (aanbid puur), ook Hiëronymus refereert naar puurheid, eveneens de Septuagint (δράξασθε παιδείας), ook de Targoemiem en notabene zelfs de Vulgata (Apprehendite disciplinam) wijzen meer in die richting (discipline) en hebben het nergens over de christelijke "zoon"-lezing op de Syriac na. Bovendien betekent בר "zoon van..." of het ongedefinieerde "een zoon", terwijl het bepaalde lidwoord ("de zoon") doorgaans met de alef erachter wordt aangegeven: ברא. De psalmist gebruikt reeds בֵּן voor "zoon" in Psalm 2:7 en het is zeer onwaarschijnlijk dat hij dat zou veranderen in zo'n ongebruikelijke term, tenzij nasj'koe-var een spreekwoordelijk gezegde was, en hiervoor is geen enkele aanwijzing. "Kus zoon" (zonder het lidwoord) is vreemd en de verandering van onderwerp ook in de zin "opdat hij  - d.w.z. JHWH, zoals de context laat zien - boos wordt", slaat nergens op binnen tekstverband.
Zou jij eens met inhoudelijke argumenten kunnen komen waarom de Hebreeuwse vertaling in een Hebreeuws boek plaats zou moeten maken voor iets dat noch door Aquila, Symmachus, Hiëronymus, de Septuagint, de Targoemiem, de Vulgata of de grammatica wordt ondersteund?
 

Ok, dat was ik vergeten, hij had ook geen microfoon of geluidsinstallatie.

Fijn, dat de heren een punt hebben van gemeenschappelijkheid, waarover ze al heel lang duidelijkheid hebben! 

Dat was al heel lang duidelijk.

Op een stoel 🤣
nee, op een pc.
Wel op Edge, daar kan het ook aan liggen.
https://www.youtube.com/watch?v=XgchpzSaYJA
🤣

Kun je ook gewoon antwoorden in plaats van je frustratie er uit kotsen? 

Sjonge, hoeveel stappen wil je hebben, terwijl het in alle redelijkheid ook in één keer geregeld had kunnen zijn.

Grappig (of triest eigenlijk).
Eerder schreef je namelijk:
 
Denk je nu wérkelijk dat de baby die wordt geboren, kiest voor oorlog en geweld in plaats van voedsel. Kom op, doe normaal, zo'n kind heeft niets te kiezen,.
JIJ schrijft dat alle persoonlijke elementen vol van recht en waarheid zijn.
Dan zouden geen baby's sterven van honger.
Werkelijk, nu is de manier van doodgaan ineens aan de mens, terwijl je eerder schreef dat alles aan jouw god was:
Erg inconsequent dus. Je wil mooi klinken en alles in de handen van god leggen, maar als er moeilijkheden zijn, dan is ineens niet meer alles aan god, maar aan de mens. Dat is laf.
Hij regelt het, of hij regelt het niet.  En als dat laatste het geval is, zoals je nu stelt, dan is wat je eerder schreef niet van toepassing:
 
Ik kan goed redelijkheid en wetmatigheid in zien. Maar ook onredelijkheid.

Tsja, in het ene voorbeeld gaat over de wereld, in het andere over een lego stadje, dan weer over een sterrenstelsel..... het principe is hetzelfde.
In de ogen van een mier is het stadje een hele wereld. 
Omdat je blijft vragen naar mijn definitie van God en het toch jouw topic is:
God is een begrip dat door mensen wordt gebruikt om een ingebeeld machtig wezen aan te duiden, maar waarvan men overtuigd is dat het echt bestaat en dat het leiding geeft aan cq. aanbeden wil worden door mensen. Aan een god worden in de regel onmogelijke en nooit bewezen eigenschappen toegeschreven zoals bv. almachtig, alwetend, goed. 
 

Nee, dat is niet wat atheïsten 'geloven'. Atheïsme is de afwezigheid van het geloof in Goden, niet meer en niet minder.

Je gelooft zelf evenmin. Je weet ook wel dat gelovigen onderling zoveel meningen hebben over wat God is, hetgeen het moeilijk maakt te weten waarover we praten.

Nou nee. En gezien de reacties van anderen en met name die van @Flawless victory was ik niet de enige, en lijkt het mij wel een aardig idee om jou de eer te geven een nieuwe en betere TS te schrijven, die wel past bij je topictitel, en waar we dan een behoorlijk en inhoudelijk gesprek over kunnen voeren. Liefst zonder gesmijt met ad hominems.  
🌸

🤣
wat een flapdrol

Graag gedaan hoor 😘
Ik vind het ook amusant, dus dubbele pret. 😄

Oei, teer puntje? Natuurlijk heb ik een beeld van iemand als ik een tekst van hem lees. Iedereen heeft dat.  Jij ook.

Een atheist gelooft niet in goden. Dat heeft met overtuiging niks te maken. Een atheist leeft alsof er geen goden zijn.. Eten smaakt nog net zo smerig wanneer je bidt of als je niet bidt.
Laatste regel is toch vrij logisch? De persoon die claimt (God bestaat en het is mijn visie op God die juist is) moet bewijzen. Mensen die niks claimen hoeven niks te bewijzen. Je kan ook niet bewijzen dat iets niet bestaat. Je kan enkel iets positiefs bewijzen. 

Als atheïst geloof ik niet in goden, wat absoluut niet betekent dat ik geloof dat er geen goden bestaan. Ik zie ook geen reden ervan uit te gaan dat er goden bestaan.
Klopt.

Vind je dit logica? Ik vind het onlogisch en vooral bedacht door iemand die heel graag wil dat God bestaat.. Dus hij gaat daar al vanuit en de rest van zijn "betoog" bouwt hij daarom heen.
De vliegende theepot kan ook bestaan en hij besluit niks te scheppen. Dan weet er 1 iemand dat God niet bestaat, namelijk de vliegende theepot.. Een kind van zes kan beter redeneren dan deze Rutten. 
 

Daar is de vliegende theepot voor "verzonnen".. Of zou de vliegende theepot mensen hier geinspireerd hebben?

En als ik nu één woordje weg laat en de stelling neem dat het onmogelijk te weten is dat God bestaat?  Dan moet dat dus onwaar zijn en dus bestaat God niet. 
De moraal hier:  in dit soort discussies moet je inhoudelijk blijven en er geen woordenspel van maken. Dat bedoel ik aan het adres van Rutten, niet van jou.
Wat hij modaal-epistemisch godsargument noemt, klinkt mooi maar is gebakken lucht.
Hij legt de bal op de verkeerde helft van het speelveld. Als iets onbekend is, dan is het aan degene die een bestaansclaim maakt om dat te bewijzen.
Vul voor 'god' iets anders in, bv 'onzichtbare gestippelde olifant' en je zult zien wat ik bedoel.

Mijn eerste ingeving is dat ik graag Guido Weijers zou willen citeren.: 'Maak van jouw verwachting niet mijn verplichting".
Ik zou niet weten waarom ik op zijn stelling zou moeten reageren.  Omdat hij dat wel denkt?
What's next? Dat ik moet aangeven waarom ik niet geloof dat Muhammad op een gevleugeld paard naar de hemel ging? 
Of dat ik moet aangeven waarom ik niet denk dat een onbewust groen vierkant de oorsprong  is van de wereld? 
Het is aan de mensen met dergelijke ideeën om zelf aan te tonen dat hun idee klopt. Niet aan anderen om aan te geven waarom het idee niet klopt. 
Strikt genomen klopt deze stelling niet.  Het geeft de bekrompen denkwijze van Rutten weer.
Rutten denkt: A. dat er een God is, B. dat dit bewuste wezen de wereld heeft geschapen.
Atheist zijn houdt alleen iets in met betrekking tot A.
Atheist zijn heeft niets te maken met B, een visie op het scheppen van de wereld.
Omdat Rutten beide combineert, vindt hij dat atheïsten ook iets moeten vinden van B.
Maar daar gaat atheïsme helemaal niet over, en dat weet Rutten ook wel.
Hij probeert alleen maar voor zijn publiek, christenen, zijn visie te brengen.
Hij is ook niet uit op een antwoord op zijn vraag (zo ja, dan is hij nog dommer dan ik dacht), met het stellen er van wil hij alleen maar sier maken bij christenen, die toch niet in de gaten hebben dat de vraag niet klopt.
 
 

En als ik nu één woordje weg laat en de stelling neem dat het onmogelijk te weten is dat God bestaat?  Dan moet dat dus onwaar zijn en dus bestaat God niet. 
De moraal hier:  in dit soort discussies moet je inhoudelijk blijven en er geen woordenspel van maken. Dat bedoel ik aan het adres van Rutten, niet van jou.
Wat hij modaal-epistemisch godsargument noemt, klinkt mooi maar is gebakken lucht.
Hij legt de bal op de verkeerde helft van het speelveld. Als iets onbekend is, dan is het aan degene die een bestaansclaim maakt om dat te bewijzen.
Vul voor 'god' iets anders in, bv 'onzichtbare gestippelde olifant' en je zult zien wat ik bedoel.