Henry

Ieder zijn mening, dat voorop gesteld. Maar wat je hier nu stelt over hormoon behandeling komt niet voort uit enige kennis van embryonale/foetale ontwikkeling en de invloed van hormonen op de ontwikkeling van hersens en lichaam.

Er is een enorme lacune in historisch materiaal in de eerste eeuw dat dit onderzoek moeilijk maakt. Hoewel er diverse vermeldingen van buiten-Bijbelse schrijvers bekend zijn, is het twijfelachtig wat de toegevoegde waarde daarvan is. Deze bronnen zijn ofwel van veel later tijd, ofwel van zeer verdachte kwaliteit, ofwel vermelden zij het christendom zeer zijdelings, vaak en passant en zonder enige toegevoegde waarde en zonder te vermelden welke wonderen er hebben plaatsgevonden. De tekst van Josephus is bijv. overduidelijk van later tijd bijv. en daarover is grote consensus onder onderzoekers. Andere teksten vermelden slechts dat er mensen waren die in ene Chrestus geloofden, niet duidelijk of dat dezelfde persoon is geweest. Weer andere bronnen vermelden de christenen alleen in zeer slechte bewoordingen, alsof zij zeer anti-Romeins waren en verfoeilijk. van gedrag. Maar zelfs als we deze teksten allemaal zonder voorbehoud zouden accepteren, dan nog hebben we een probleem. Laten we stellen dat er een 5-tal buiten-Bijbelse teksten zijn onder Romeinse schrijver en bijv. Josephus. Laten we zelfs aannemen dat dit er 20 of 30 waren. Voor de leek lijkt dit een fantastische hoeveelheid bewijsmateriaal. Maar in verhouding bekeken is dit helemaal niets. Enerzijds kennen we de Bijbelse verhalen van wonderen die in de evangeliën, handelingen en brieven zijn beschreven. Denk aan de opstanding van doden die in Jeruzalem zouden hebben rondgelopen na het scheuren van de voorhang van de Tempel. En vele andere verhalen. Die moeten toch zeker een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten op de mensen die dat hebben meegemaakt. Ik zou er veel voor over hebben, wie niet, om terug in de tijd te kunnen gaan en dan ten tijde van Jezus rond te lopen en die wonderen te beschrijven en mee te maken. Maar de literaire neerslag van al deze wonderen is minimaal en meestal compleet afwezig. Als we kijken naar de totale hoeveelheid teksten, vele duizenden, die uit de eerste eeuw is overgebleven, over de meest diverse onderwerpen, dan is dat handjevol vermeldingen buiten onze Bijbel verwaarloosbaar. De indruk wordt gewekt dat ofwel deze wonderlijke verhalen niet zo wonderlijk en memorabel zijn geweest als wij geloven en zoals deze beschreven zijn, ofwel heel misschien wel nooit hebben plaatsgevonden in die periode, of dat de mensen die dit meegemaakt hebben niet lang geleefd hebben, ofwel niet konden schrijven. Dit is een groot probleem voor de Bijbel onderzoekers. Dus in tegenstelling tot de blijdschap over die paar teksten die wel bestaan, maak ik me meer zorgen over de afwezigheid van teksten ten opzichte van de hoeveelheid aan teksten die er is, en vergeleken met de importantie van deze wonderlijke verhalen op het ontluikende christendom. Blijkbaar is die historische achtergrond ofwel niet nodig, ofwel gewoon niet aanwezig. De jury is er nog niet over uit denk ik. 

Eén letter kan al heel veel teweeg brengen, ook in deze volgens mij nogal overbodige topic. Jet gebruikt het woord 'mammoet'. Dat is een mooi voorbeeld. De eerste mammoet werd gevonden een paar honderd jaar geleden. Het werd een Mammont genoemd, een oude term voor een groot beest. Maar de Nederlandse drukker maakte een fout en zette de 'n' op zijn kop in de letterbak. Het woord werd dus als Mammout gedrukt. Bijna alle talen gebruiken nu deze zetfout. Dit heeft verder niets te maken met het onderwerp, behalve dan om aan te geven dat één letter al een nieuwe stroming teweeg kan brengen. In een wereld waarin nog geen 5% van de bevolking geletterd is, is het nog makkelijker om per ongeluk of zelfs met opzet zoiets teweeg te brengen. Talloze vertaal- en hertaalfouten hebben op deze manier invloed gehad op de oude geschriften. Zo werd er driftig ruzie gemaakt of Jezus en God de Vader nu 'homoousios' waren of 'homoiousios' (in het koinè Grieks natuurlijk). Het scheelde in elk geval letterlijk (pun intended) maar één letter, maar was bepalend voor de idee of beiden gelijkvormig waren of helemaal gelijk. Het kostte veel zweet en woede tijdens het concilie welke van beide de juiste term moest zijn. Eén letter dus, twee stromingen binnen de Christelijk kerk van die tijd.

U mag die mening dragen, ik heb geen bekeringsdrang u te veranderen. Wel sta ik er zeer fanatiek op dat we ons geloof niet aanpassen op de tijdsgeest van vandaag.
Geen zorgen, ik schiet niet op mensen. Al denken velen van wel, maar wie goed leest zal zien dat ik vooral de politiek en afgedwongen ideologie af serveer.

Het is allemaal gebaseerd op interpretatie van teksten uit de Tenach. Citaat uit Leviticus 18:22 'Je mag niet het bed delen met een man zoals met een vrouw, dat is gruwelijk'. Het Hebreeuwse woord wat als gruwelijk wordt vertaald is 'toevah'. De term wordt op meerdere plaatsen gebruikt om aan te duiden dat iets binnen grenzen van een bepaalde cultuur en tijd valt. Als voorbeeld uit Genesis 43:32, waarin staat dat Egyptenaren niet samen met een Jood mochten eten, omdat dat 'toevah' was (voor de Egyptenaren). Als voorbeeld uit Genesis 46:33-34, waarin Josef zijn broers vertelt te liegen over hun beroep, omdat dat schaapherders een 'toevah' waren voor de Egyptenaren. Voorbeeld van Abraham die met Sarah trouwt, die een halfzus van hem is. Ook dit is 'toevah' maar Abraham wordt toch als held gezien van de drie grote godsdiensten. Als het gedrag van Abraham 'slechts' 'toevah' is, wat moeten we dan denken over de andere gevallen waarin iets als 'toevah' wordt beschreven. Wat deze drie voorbeelden aantonen is dat de term 'toevah' iets aanduidt dat op iets dat op het ene moment in een cultuur een 'toevah' is, op een later moment acceptabel is. In Japan is het bijv. 'toevah' om een fooi te geven in een restaurant, dat wordt als een grove belediging gezien, terwijl dat in de VS een wettelijke verplichting is. Ik durf zelfs verder te gaan door te stellen dat homoseksualiteit in de Tenach nooit een doodzonde is geweest. De culturele afkeur van dit fenomeen komt meer uit heel andere hoek. Het bekend dat in de Griekse samenleving het vaak voorkwam dat homostellen de voorkeur kregen boven heterostellen. In het leger van Alexander de Grote werden juist dit soort relaties aangemoedigd omdat er werd verondersteld dat de mannen dan harder zouden strijden om hun geliefden in leven te houden. Zo zijn er meer voorbeelden te vinden. De joodse samenleving vond destijds dat dit afkeurenswaardig was. Het was hellenistisch, buitenlands en cultuur-vreemd. Daar hadden zij destijds ook hun redenen voor. In een cultuur waarin nageslacht belangrijk is, is het van belang dat een zoon ook daadwerkelijk nageslacht krijgt. Maar er staat niet dat het een doodzonde was. Wat Paulus in het NT hierover zegt ben ik het gewoon niet mee eens. Ook in zijn brieven proef je duidelijk de afkeur van alles wat in de Grieks-Romeinse wereld aan seksualiteit afweek van zijn idealen die hij had meegekregen uit zijn joodse opvoeding. Het verhaal van 'heb de zondaar lief, haat de zonde' als manier om erom te draaien is een slappe oplossing. Om homostellen uit te sluiten, als zondaar aan te duiden, of in extreme gevallen zelfs homo-genezingen aan te bieden alsof homoseksualiteit een psychische aandoening zou zijn, dat is toch ook zeker een vorm van haat en een gruwel in Gods ogen. Homoseksualiteit bestaat bij zeer veel diersoorten, net zoals bij de mens. Ik voel mij 100% hetero, maar ik weiger pertinent om mijn homoseksuele medemens af te keuren, het is geen zonde, het was lang geleden niet wenselijk. Gelukkig leert de mensheid nog steeds.

Het is allemaal gebaseerd op interpretatie van teksten uit de Tenach. Citaat uit Leviticus 18:22 'Je mag niet het bed delen met een man zoals met een vrouw, dat is gruwelijk'. Het Hebreeuwse woord wat als gruwelijk wordt vertaald is 'toevah'. De term wordt op meerdere plaatsen gebruikt om aan te duiden dat iets binnen grenzen van een bepaalde cultuur en tijd valt. Als voorbeeld uit Genesis 43:32, waarin staat dat Egyptenaren niet samen met een Jood mochten eten, omdat dat 'toevah' was (voor de Egyptenaren). Als voorbeeld uit Genesis 46:33-34, waarin Josef zijn broers vertelt te liegen over hun beroep, omdat dat schaapherders een 'toevah' waren voor de Egyptenaren. Voorbeeld van Abraham die met Sarah trouwt, die een halfzus van hem is. Ook dit is 'toevah' maar Abraham wordt toch als held gezien van de drie grote godsdiensten. Als het gedrag van Abraham 'slechts' 'toevah' is, wat moeten we dan denken over de andere gevallen waarin iets als 'toevah' wordt beschreven. Wat deze drie voorbeelden aantonen is dat de term 'toevah' iets aanduidt dat op iets dat op het ene moment in een cultuur een 'toevah' is, op een later moment acceptabel is. In Japan is het bijv. 'toevah' om een fooi te geven in een restaurant, dat wordt als een grove belediging gezien, terwijl dat in de VS een wettelijke verplichting is. Ik durf zelfs verder te gaan door te stellen dat homoseksualiteit in de Tenach nooit een doodzonde is geweest. De culturele afkeur van dit fenomeen komt meer uit heel andere hoek. Het bekend dat in de Griekse samenleving het vaak voorkwam dat homostellen de voorkeur kregen boven heterostellen. In het leger van Alexander de Grote werden juist dit soort relaties aangemoedigd omdat er werd verondersteld dat de mannen dan harder zouden strijden om hun geliefden in leven te houden. Zo zijn er meer voorbeelden te vinden. De joodse samenleving vond destijds dat dit afkeurenswaardig was. Het was hellenistisch, buitenlands en cultuur-vreemd. Daar hadden zij destijds ook hun redenen voor. In een cultuur waarin nageslacht belangrijk is, is het van belang dat een zoon ook daadwerkelijk nageslacht krijgt. Maar er staat niet dat het een doodzonde was. Wat Paulus in het NT hierover zegt ben ik het gewoon niet mee eens. Ook in zijn brieven proef je duidelijk de afkeur van alles wat in de Grieks-Romeinse wereld aan seksualiteit afweek van zijn idealen die hij had meegekregen uit zijn joodse opvoeding. Het verhaal van 'heb de zondaar lief, haat de zonde' als manier om erom te draaien is een slappe oplossing. Om homostellen uit te sluiten, als zondaar aan te duiden, of in extreme gevallen zelfs homo-genezingen aan te bieden alsof homoseksualiteit een psychische aandoening zou zijn, dat is toch ook zeker een vorm van haat en een gruwel in Gods ogen. Homoseksualiteit bestaat bij zeer veel diersoorten, net zoals bij de mens. Ik voel mij 100% hetero, maar ik weiger pertinent om mijn homoseksuele medemens af te keuren, het is geen zonde, het was lang geleden niet wenselijk. Gelukkig leert de mensheid nog steeds.

Het is allemaal gebaseerd op interpretatie van teksten uit de Tenach. Citaat uit Leviticus 18:22 'Je mag niet het bed delen met een man zoals met een vrouw, dat is gruwelijk'. Het Hebreeuwse woord wat als gruwelijk wordt vertaald is 'toevah'. De term wordt op meerdere plaatsen gebruikt om aan te duiden dat iets binnen grenzen van een bepaalde cultuur en tijd valt. Als voorbeeld uit Genesis 43:32, waarin staat dat Egyptenaren niet samen met een Jood mochten eten, omdat dat 'toevah' was (voor de Egyptenaren). Als voorbeeld uit Genesis 46:33-34, waarin Josef zijn broers vertelt te liegen over hun beroep, omdat dat schaapherders een 'toevah' waren voor de Egyptenaren. Voorbeeld van Abraham die met Sarah trouwt, die een halfzus van hem is. Ook dit is 'toevah' maar Abraham wordt toch als held gezien van de drie grote godsdiensten. Als het gedrag van Abraham 'slechts' 'toevah' is, wat moeten we dan denken over de andere gevallen waarin iets als 'toevah' wordt beschreven. Wat deze drie voorbeelden aantonen is dat de term 'toevah' iets aanduidt dat op iets dat op het ene moment in een cultuur een 'toevah' is, op een later moment acceptabel is. In Japan is het bijv. 'toevah' om een fooi te geven in een restaurant, dat wordt als een grove belediging gezien, terwijl dat in de VS een wettelijke verplichting is. Ik durf zelfs verder te gaan door te stellen dat homoseksualiteit in de Tenach nooit een doodzonde is geweest. De culturele afkeur van dit fenomeen komt meer uit heel andere hoek. Het bekend dat in de Griekse samenleving het vaak voorkwam dat homostellen de voorkeur kregen boven heterostellen. In het leger van Alexander de Grote werden juist dit soort relaties aangemoedigd omdat er werd verondersteld dat de mannen dan harder zouden strijden om hun geliefden in leven te houden. Zo zijn er meer voorbeelden te vinden. De joodse samenleving vond destijds dat dit afkeurenswaardig was. Het was hellenistisch, buitenlands en cultuur-vreemd. Daar hadden zij destijds ook hun redenen voor. In een cultuur waarin nageslacht belangrijk is, is het van belang dat een zoon ook daadwerkelijk nageslacht krijgt. Maar er staat niet dat het een doodzonde was. Wat Paulus in het NT hierover zegt ben ik het gewoon niet mee eens. Ook in zijn brieven proef je duidelijk de afkeur van alles wat in de Grieks-Romeinse wereld aan seksualiteit afweek van zijn idealen die hij had meegekregen uit zijn joodse opvoeding. Het verhaal van 'heb de zondaar lief, haat de zonde' als manier om erom te draaien is een slappe oplossing. Om homostellen uit te sluiten, als zondaar aan te duiden, of in extreme gevallen zelfs homo-genezingen aan te bieden alsof homoseksualiteit een psychische aandoening zou zijn, dat is toch ook zeker een vorm van haat en een gruwel in Gods ogen. Homoseksualiteit bestaat bij zeer veel diersoorten, net zoals bij de mens. Ik voel mij 100% hetero, maar ik weiger pertinent om mijn homoseksuele medemens af te keuren, het is geen zonde, het was lang geleden niet wenselijk. Gelukkig leert de mensheid nog steeds.

Wat je hier zegt 'Alle echte grote wetenschappers laten hier wel plaats voor' noemt men een 'No True Scotsman fallacy'. Iedere keer als iemand iets zegt waar jij het niet mee eens bent, beroep je je erop dat dat dan geen 'echte' gelovige zal zijn, omdat échte gelovige wetenschapper precies zeggen wat jij wil horen. en daarna komen met 'de allergrootste leugen van de tegenstander' is in feite een bewering dat mijn ideeën zijn ingegeven door de Duivel. Oef, nou dankjewel voor het veroordelen van 99% van alle wetenschappers op de aardbol, de gelovige wetenschappers incluis. 

Dit is dus een exact voorbeeld van paranoia binnen het geloof. Iedereen die een wetenschappelijke verklaring voor waarnemingen in de natuur geeft die niet 100% overeen komt met de Bijbel, wordt meteen in het hokje van pseudowetenschap geplaats en is meteen tegen God en geen echte wetenschapper. Hoe is dit de enige juiste houding van een ware gelovige? Er bestaan gelukkig ook nog ware gelovigen die zich niet zo makkelijk laten misleiden door dit soort vreemde uitspraken. Het doel van wetenschap is niet om God tegen te spreken of om evolutionisme te verspreiden, een woord dat helemaal niet bestaat maar verzonnen is door tegenstanders van wetenschap die wetenschap niet begrijpen. Wetenschap doet waarnemingen, stelt een wetenschappelijke theorie op die deze waarnemingen kan verklaren. Het is door de eeuwen heen gebleken dat voor het opstellen van een werkbare wetenschappelijke theorie het begrip God geen toegevoegde waarde heeft, en daarom buiten de wetenschap wordt gehouden. Vervolgens probeert zij die theorie te ontkrachten, te falsifiëren en aan te passen. Het enige doel van wetenschap is om een sluitende verklaring te vinden voor de waarnemingen. De wetenschappelijke theorie is een methode om deze te kunnen gebruiken in de ontwikkeling van nieuwe technieken, nieuwe medicijnen en behandelmethodes voor ziekten etc. Nergens op aarde is er ook maar één wetenschapper te vinden die van plan is om God te ontkennen of evolutionisme te verspreiden, als dit al een woord zou zijn. Verwantschappen tussen bepaalde diersoorten zijn op basis van DNA aantoonbaar, maar niet één geneticus zegt dat dit zonder God ontwikkeld is. Hij zal alleen terecht opmerken dat zijn theorie gebaseerd is op het feit dat DNA een afstamming lijkt aan te tonen tussen diersoorten. Binnen wetenschap is geen plaats voor God of zijn Heilige Geest.

Dat is inderdaad een creationistisch argument. Ze erkennen wat zij Micro-evolutie noemen, de evolutie die zo snel gaat dat we het binnen een mensenleven kunnen zien. Maar het idee dat een Brontosaurus zou kunnen evolueren in een Kip ontkennen ze, omdat ze dit niet direct kunnen waarnemen. En omdat ze van hun basisprincipe uitgaan dat het universum pas ongeveer 6000 jaar oud is past dit niet in dat verhaal. Die vorm van evolutie noemen ze dan Macro-evolutie. Er zijn echter genoeg wetenschappers, ook gelovige, die dit onderscheid tussen Micro- en Macro-evolutie ontkracht hebben. Zo is de indeling van diersoorten, elk naar diens aard, veel flexibeler dan een creationist zou willen geloven. Tegenwoordig worden vogels in dezelfde groep ingedeeld als reptielen meen ik. Het verschil tussen een kip en een tyrannosaurus rex is alleen op het oog enorm groot, maar genetisch is dat erg klein. Het is een heel kleine aanpassing in het DNA van een kip om deze kip, naar diens aard geschapen, geen veren maar 'schubben' te laten ontwikkelen, en om een kip tanden te laten groeien. Dit is al vaker in experimenten aangetoond overigens. Deze genetische kenmerken zijn allemaal nog aanwezig maar komen niet uiterlijk tot stand. Het klimaat en heel veel tijd hebben de meeste dinosaurussen laten uitsterven, maar de vogels bestaan nog en zijn ook dino's min of meer. Om dit probleem op te lossen wordt dan Intelligent Design uit de kast getoverd, om daarmee een Ontwerper te bewijzen die deze dingen van tevoren zo heeft bedacht. Zo verschuift het probleem alleen maar. Je begint dan als 6-daagse jonge-aarde creationist, wordt dan een oude-aarde creationist, verschuift dan naar Intelligent Design, om uiteindelijk erachter te komen dat het geen enkele zin heeft om Creationisme en de Evolutietheorie tegenover elkaar te zetten. Uiteindelijk bereik je het tegenovergestelde. In plaats van God te verhogen door hem de Schepper van het universum te noemen, word je (en vaak terecht) gezien als een anti-wetenschappelijke gelovige die in sprookjes gelooft. Je hoeft God niet te verdedigen, dat heeft hij niet nodig. Je moet hem danken voor het Scheppen van het Heelal. Vasthouden aan creationisme is een bijzondere slechte manier om God te verhogen, je haalt hem juist totaal naar beneden door te proberen te verklaren waarom de schrijver van Genesis een historisch verhaal zou hebben geschreven, terwijl de meest logische verklaring is dat deze schrijver dat niet zo bedoeld heeft. Als je het Genesis verhaal als historisch verslag beschouwt, dan verklaar je letterlijk dat de Almachtige God een feitelijk onjuist verhaal heeft gedicteerd. God vraagt de mens om in zijn nabijheid te komen en anderen ook in dat licht te laten delen. God vraagt niemand om zich tegen de wetenschap te verzetten. Hij vraagt wel van ons om ons verstand te gebruiken. 

Dat is inderdaad een creationistisch argument. Ze erkennen wat zij Micro-evolutie noemen, de evolutie die zo snel gaat dat we het binnen een mensenleven kunnen zien. Maar het idee dat een Brontosaurus zou kunnen evolueren in een Kip ontkennen ze, omdat ze dit niet direct kunnen waarnemen. En omdat ze van hun basisprincipe uitgaan dat het universum pas ongeveer 6000 jaar oud is past dit niet in dat verhaal. Die vorm van evolutie noemen ze dan Macro-evolutie. Er zijn echter genoeg wetenschappers, ook gelovige, die dit onderscheid tussen Micro- en Macro-evolutie ontkracht hebben. Zo is de indeling van diersoorten, elk naar diens aard, veel flexibeler dan een creationist zou willen geloven. Tegenwoordig worden vogels in dezelfde groep ingedeeld als reptielen meen ik. Het verschil tussen een kip en een tyrannosaurus rex is alleen op het oog enorm groot, maar genetisch is dat erg klein. Het is een heel kleine aanpassing in het DNA van een kip om deze kip, naar diens aard geschapen, geen veren maar 'schubben' te laten ontwikkelen, en om een kip tanden te laten groeien. Dit is al vaker in experimenten aangetoond overigens. Deze genetische kenmerken zijn allemaal nog aanwezig maar komen niet uiterlijk tot stand. Het klimaat en heel veel tijd hebben de meeste dinosaurussen laten uitsterven, maar de vogels bestaan nog en zijn ook dino's min of meer. Om dit probleem op te lossen wordt dan Intelligent Design uit de kast getoverd, om daarmee een Ontwerper te bewijzen die deze dingen van tevoren zo heeft bedacht. Zo verschuift het probleem alleen maar. Je begint dan als 6-daagse jonge-aarde creationist, wordt dan een oude-aarde creationist, verschuift dan naar Intelligent Design, om uiteindelijk erachter te komen dat het geen enkele zin heeft om Creationisme en de Evolutietheorie tegenover elkaar te zetten. Uiteindelijk bereik je het tegenovergestelde. In plaats van God te verhogen door hem de Schepper van het universum te noemen, word je (en vaak terecht) gezien als een anti-wetenschappelijke gelovige die in sprookjes gelooft. Je hoeft God niet te verdedigen, dat heeft hij niet nodig. Je moet hem danken voor het Scheppen van het Heelal. Vasthouden aan creationisme is een bijzondere slechte manier om God te verhogen, je haalt hem juist totaal naar beneden door te proberen te verklaren waarom de schrijver van Genesis een historisch verhaal zou hebben geschreven, terwijl de meest logische verklaring is dat deze schrijver dat niet zo bedoeld heeft. Als je het Genesis verhaal als historisch verslag beschouwt, dan verklaar je letterlijk dat de Almachtige God een feitelijk onjuist verhaal heeft gedicteerd. God vraagt de mens om in zijn nabijheid te komen en anderen ook in dat licht te laten delen. God vraagt niemand om zich tegen de wetenschap te verzetten. Hij vraagt wel van ons om ons verstand te gebruiken. 

Dat is inderdaad een creationistisch argument. Ze erkennen wat zij Micro-evolutie noemen, de evolutie die zo snel gaat dat we het binnen een mensenleven kunnen zien. Maar het idee dat een Brontosaurus zou kunnen evolueren in een Kip ontkennen ze, omdat ze dit niet direct kunnen waarnemen. En omdat ze van hun basisprincipe uitgaan dat het universum pas ongeveer 6000 jaar oud is past dit niet in dat verhaal. Die vorm van evolutie noemen ze dan Macro-evolutie. Er zijn echter genoeg wetenschappers, ook gelovige, die dit onderscheid tussen Micro- en Macro-evolutie ontkracht hebben. Zo is de indeling van diersoorten, elk naar diens aard, veel flexibeler dan een creationist zou willen geloven. Tegenwoordig worden vogels in dezelfde groep ingedeeld als reptielen meen ik. Het verschil tussen een kip en een tyrannosaurus rex is alleen op het oog enorm groot, maar genetisch is dat erg klein. Het is een heel kleine aanpassing in het DNA van een kip om deze kip, naar diens aard geschapen, geen veren maar 'schubben' te laten ontwikkelen, en om een kip tanden te laten groeien. Dit is al vaker in experimenten aangetoond overigens. Deze genetische kenmerken zijn allemaal nog aanwezig maar komen niet uiterlijk tot stand. Het klimaat en heel veel tijd hebben de meeste dinosaurussen laten uitsterven, maar de vogels bestaan nog en zijn ook dino's min of meer. Om dit probleem op te lossen wordt dan Intelligent Design uit de kast getoverd, om daarmee een Ontwerper te bewijzen die deze dingen van tevoren zo heeft bedacht. Zo verschuift het probleem alleen maar. Je begint dan als 6-daagse jonge-aarde creationist, wordt dan een oude-aarde creationist, verschuift dan naar Intelligent Design, om uiteindelijk erachter te komen dat het geen enkele zin heeft om Creationisme en de Evolutietheorie tegenover elkaar te zetten. Uiteindelijk bereik je het tegenovergestelde. In plaats van God te verhogen door hem de Schepper van het universum te noemen, word je (en vaak terecht) gezien als een anti-wetenschappelijke gelovige die in sprookjes gelooft. Je hoeft God niet te verdedigen, dat heeft hij niet nodig. Je moet hem danken voor het Scheppen van het Heelal. Vasthouden aan creationisme is een bijzondere slechte manier om God te verhogen, je haalt hem juist totaal naar beneden door te proberen te verklaren waarom de schrijver van Genesis een historisch verhaal zou hebben geschreven, terwijl de meest logische verklaring is dat deze schrijver dat niet zo bedoeld heeft. Als je het Genesis verhaal als historisch verslag beschouwt, dan verklaar je letterlijk dat de Almachtige God een feitelijk onjuist verhaal heeft gedicteerd. God vraagt de mens om in zijn nabijheid te komen en anderen ook in dat licht te laten delen. God vraagt niemand om zich tegen de wetenschap te verzetten. Hij vraagt wel van ons om ons verstand te gebruiken. 

Precies wat je zegt. Maar tenzij je dus uit wil gaan van een letterlijke interpretatie van het Genesis verhaal, is er geen discussie over de evolutietheorie nodig. Ik krijg vaak het idee dat iedere gelovige die heel graag wil geloven dat Genesis een historisch verslag is, denkt dat de wetenschappers opzettelijk proberen om die gelovige dwars te zitten. Maar de wetenschappers die zich met de evolutietheorie bezighouden boeit het helemaal niets wat iemands geloof is. Zij hebben een wetenschappelijke theorie gebouwd op basis van beschikbare waarnemingen. Nu zitten zij vol verwachting te hopen dat iemand een betere verklaring kan bieden op basis van diezelfde waarnemingen. Dat is geen aanval op iemands geloof. Er is geen verborgen agenda bij die wetenschappers, hoewel ze voor het overgrote deel niet gelovig zijn, in elk geval niet in een historische Genesis uitleg. Maar er zijn geloofsrichtingen die menen dat elke vorm van onderdrukking een bewijs is van de juistheid van hun geloof. Dat is niet iets nieuws.

Er blijft nog een probleem met het Griekse woord 'Parthenos'. Je meldt hier dat dit Maagd betekent. Maar ook dat is niet altijd juist. De Septuagint vertaalt Genesis 34:3 met het woord 'Parthenos', terwijl deze Dinah in het vers daarvoor verkracht werd en dus beslist geen maagd was. Dit geeft volgens mij toch duidelijk aan dat ook het Griekse 'Parthenos' duidt op een jonge vrouw, in de vruchtbare leeftijd, net zoals het Hebreeuwse 'Almah'. Beide termen zeggen niets over de maagdelijkheid van een vrouw. Bij Jezus' doop in de Jordaan (Marcus 1:11) kwam een stem uit de hemelen die zei 'Gij zijt mijn Zoon, de geliefde'. Op dat moment ontstond er een probleem, want blijkbaar was Jezus de zoon van God en niet van Jozef. Daarmee komt ook het probleem met de genealogie van Jezus naar voren. Als hij niet uit het huis van David is, via zijn vader Jozef, maar de zoon van God, dan kan hij niet de Messias zijn. Als hij via zijn moeder uit een andere stam is, dan komt hij dus ook niet uit de stam van David en kan dus ook geen Messias zijn zoals voorspeld in het OT. Het zijn de schrijvers van de diverse boeken in het NT die elkaars problemen proberen op te lossen, zonder dat ze elkaars boeken goed te hebben gelezen. Dit heeft in 325 AD in het concilie van Nicaea nogal wat discussies opgeleverd. Bedenk daarbij dat er nergens in de boeken van het NT geschreven staat dat er zoiets bestaat als een drie-eenheid. De tekst van 1 Johannes 5:7 is aantoonbaar later tussengevoegd. Dat God, Jezus en de Heilige Geest één zijn, dat is een theologisch dogma van eeuwen later. De eenheid van geloofswaarheden waarop de christenen zich nu baseren zijn misschien wel compleet juist en waar en aangestuurd door de Heilige Geest, maar de teksten waarop die gebaseerd zijn, werken elkaar tegen.