Ignatius Maria

@RobertF: sinds dat topic met dat voorbeeld van die twee jongens op school heb je een voorkeur gekregen om de woorden "voldoendes" en "onvoldoendes" nogal eens te gebruiken, lijkt het...

En trouwens, het geloof heeft natuurlijk wel alles te maken met de wil om Zijn wil te doen. Waarlijk geloof zorgt voor de wil Zijn weg te volgen: ons kruis op ons te nemen. En natuurlijk blijven we mensen die "onvoldoendes" halen, maar die zijn ons vergeven in Jezus Christus.

David was de koning toendertijd, en het was God, de Heer die hem zijn straf gaf. Zie 2 Samuël: 12.

In het topic over het lasteren van de Heilige Geest las ik dat Gods genade verloren kan worden, namelijk:

Want wie ooit door het licht beschenen is, geproefd heeft van de hemelse gave en deel gekregen heeft aan de heilige Geest, wie het weldadig woord van God en de kracht van de komende wereld ervaren heeft en vervolgens afvallig is geworden, kan onmogelijk een tweede maal worden bekeerd, omdat zo iemand voor zichzelf de Zoon van God opnieuw kruisigt en aan bespotting blootstelt. Heb 6: 4-6.

Wanneer je van je geloof valt, en Hem dus verloochend: heb je dan Gods genade verloren, wanneer je later weer tot inkeer zou komen, en dus spijt ervan zou hebben?

Ik snap je punt.

Ik denk dat dit verklaard kan worden door het onderscheid te maken tussen woord en geloof. En wat je dan onder werkelijk (ver)loochenen verstaat. Als (ver)loochenen zoals de "van Dale" zegt om het beweren gaat, dan kunnen christenen ook (ver)loochenen.

Maar waarop ik doelde was dat in het geloof je geen christen kan zijn als je werkelijk ontkend (en het dus meent) dat je Hem kent, dat zou een tegenstrijdigheid zijn.

Trouwens wel mooi om te lezen dat het uiteindelijk allemaal weer neerkomt op het geloof.

@RobertF: Ik las net in dat topic over het lasteren van de Heilige Geest dat, dat voor christenen niet mogelijk is.

Kan hetzelfde niet voor het verloochenen van Christus gelden? Want hoe kan je werkelijk een christen zijn en Christus werkelijk verloochenen?

Uit de "van Dale":

loo·che·nen (ov.ww.)

1 het bestaan ontkennen van

ver·loo·che·nen (ov.ww.)

1 beweren geen betrekking tot het genoemde te hebben => verzaken

Wanneer het je bestaan van Christus ontkent of beweert geen betrekking met Hem te hebben, kan je namelijk geen christen zijn. Dus een christen kan Christus niet werkelijk loochenen.

Wanneer je waarlijk christen bent, zondig je door Hem te verloochenen / loochenen; je bezondigt je door te LIEGEN.

Wat denken jullie hiervan?

Maar hoe zit het dan met de tekst uit Romeinen 10: 9-10?

Als uw mond belijdt dat Jezus de Heer is en uw hart gelooft dat God hem uit de dood heeft opgewekt, zult u worden gered. Als uw hart gelooft, zult u rechtvaardig worden verklaard; als uw mond belijdt, zult u worden gered. Rom 10: 9-10.

Hier word de redding ook duidelijk verbonden met de belijdenis. Of is het loochenen of niet durven belijden van Christus een zonde die vergeven word wanneer je deze belijd?

Ja, nu is het duidelijker. Maar zijn er in jullie ogen ook zonden waarvoor geen vergeving mogelijk is, en je dus Gods genade verloren hebt?

Mag ik hieruit opmaken dat het gaat om de intentie Zijn wil te doen? Ook al lukt dat niet altijd...

Maar het belijden van je zonden is dus wel een voorwaarde voor vergeving? Zoals in 1 Joh 1: 9.

Belijden we onze zonden, dan zal hij, die trouw en rechtvaardig is, ons onze zonden vergeven en ons reinigen van alle kwaad. 1 Joh 1: 9.

En hoe zit het met de verhouding tussen het belijden van je geloof en je redding?

Maar mijn vraag was: is dat belijden eigenlijk wel nodig, aangezien we vergeven zijn in Christus? Of worden onze zonden vergeven doordat / omdat we ze belijden?

En dan heb ik ook nog de vraag: in hoeverre heeft het belijden van ons geloof invloed op onze redding?

Maar nu vraag ik me dus twee dingen af:

1. Is er iets wat ons niet vergeven zal worden?

Als uw mond belijdt dat Jezus de Heer is en uw hart gelooft dat God hem uit de dood heeft opgewekt, zult u worden gered. Als uw hart gelooft, zult u rechtvaardig worden verklaard; als uw mond belijdt, zult u worden gered. Rom 10: 9-10.

Ik verzeker u: alle wandaden en godslasteringen, hoe erg ook, kunnen de mensen worden vergeven, maar wie lastertaal spreekt tegen de heilige Geest, krijgt in alle eeuwigheid geen vergeving, want zo iemand is schuldig aan een onuitwisbaar vergrijp.’ Mar 3: 28-29.

Het lijkt er dus op dat als wij niet belijden of de Heilige Geest lasteren, er geen redding meer zal zijn.

2. Moeten we onze zonden belijden of zijn we al vergeven in Jezus Christus?

Belijden we onze zonden, dan zal hij, die trouw en rechtvaardig is, ons onze zonden vergeven en ons reinigen van alle kwaad. 1 Joh 1: 9.

Wees goed voor elkaar en vol medeleven; vergeef elkaar zoals God u in Christus vergeven heeft. Ef 4: 32.

Op vrijdag 08 april 2005 19:38:57 schreef LaRosa het volgende: uhm...dat is waarschijnlijk niet waar aletheia, wat je zei over die evangeliën. het oudste evangelie dat op dit moment bekend is, is het thomas evangelie. het jongste was dacht ik dat van johannes, maar daar ben ik niet zeker van. thomas komt uit de eerste eeuw na christus.

Je hebt gelijk over Het Evangelie volgens Johannes, dat is jongste canonieke evangelie. Desalniettemin zijn alle vier evangeliën die in De Bijbel staan te dateren van ongeveer het jaar 70 na Christus tot 100 na Christus, dat is de algemeen aangenomen datering.

Maar Thomas is volgens mij een omstreden geschrift. En ook al dateer je het dus in de eerste eeuw na Christus, dan maakt het dat dus niet automatisch tot het oudste geschrift. Wel heb ik vernomen dat er lagen in Thomas zitten die uit de jaren '50 zouden stammen, maar ik weet niet in hoeverre dit betrouwbaar is.

En dan nog zit je met het feit dat ook Marcus, van rond het jaar 70, zijn evangelie baseerde op oudere overleveringen. En de zogenaamde Q bron waarvan we vrij weinig weten, maar die waarschijnlijk wel bestaan heeft.

Het is dus iets te snel door de bocht om zo te zeggen dat Thomas simpelweg het oudste geschrift zou zijn.

Ik vraag me het volgende af:

Wij worden gerechtvaardigd door het geloof; we mogen Gods genade ontvangen door het geloof in Jezus Christus, het geloof in Het Evangelie. En De Bijbel verteld ook duidelijk dat het slechts door het geloof is dat wij gered worden en niet door onze daden. Maar wanneer wij tot geloof zijn gekomen en in de genade mogen leven, kunnen wij deze gift van God dan ook weer verliezen?

Onze daden kunnen ons niet rechtvaardigen, maar kunnen we door onze daden de genade van God verspelen?

Kunnen wij Gods genade verliezen?

Ik zal eerlijk toegeven dat ik "keizer Theodosius" even heb opgezocht, maar de rest kwam uit mijn eigen geheugen...

En ik denk dat het juist dit soort uitspraken zijn waardoor tegenwoordig zoveel mensen denken dat ze zich in het gnosicisme kunnen vinden. Het is de aantrekkingskracht van de complottheorieën; het is spannend, anders, alternatief, en meer van dat soort dingen. Maar in mijn ogen zijn dit soort uitspraken zoals de bovenstaande simpelweg niet correct. Helaas moet je, jezelf meer in dergelijke onderwerpen verdiepen wil je hier tegenspraak tegen kunnen leveren. Conclusie: het gnosisticisme is ook in mijn ogen een dwaling, waar tegenwoordig veel mensen denken zich in te kunnen vinden. Sommige oprecht, anderen door een gebrek aan kennis van zaken.

Ingaand op de uitspraak van Anastasia: het is simpelweg niet zo, of jij moet de Kerk van na 313 na Christus de vroege Kerk noemen. Met de vroege Kerk, is een meer terechte datering, de Kerk zoals die er was in de tijd van de Apostelen van Christus en later. En deze Kerk was een Kerk die vervolgt werd, niet het instituut van de Roomse Katholieke Kerk zoals we dat vandaag de dag kennen, je projecteerd de hedendaagse R.K.K. dus in het verleden: incorrect. De vroege christengemeente had helemaal niet de omvang noch de macht om dergelijke groeperingen als de gnostici te vervolgen. Wel lezen we dat Paulus en Johannes ons waarschuwen voor deze stromingen, maar meer konden zij toendertijd niet doen, en hebben zij dus ook niet gedaan. Dergelijke groeperingen konden pas vervolgt worden richting het einde van de vierde eeuw, onder het bewind van keizer Theodosius.

Geen stomme vraag. Ook het Boeddhisme en Hindoeïsme zijn namelijk levensbeschouwingen die leren over een transcendente werkelijkheid.

Even heel simpel:

Volgens de leer van de gnosis is de materie in zijn algemeen "slecht / kwaad", het is namelijk gecreërd door een "kwade ondergod". Als je dus verlost wilt worden moet je, je niet met materiële zaken bezig houden, wat dus bijvoorbeeld inhoud: geen genot zoeken in zaken als eten. Eten is materie en dus volgens de gnosistische leer "slecht". Je moet je met het geestelijke bezig houden, waardoor je, jezelf uit de "materiële wereld" kan verlossen.

Wanneer je dus zegt dat je de leer van de gnosis volgt, en tegerlijkertijd wel veel waarde hecht aan je biefstukje en biertje (als voorbeeld), heb je een verkeerd beeld van de leer van gnosis, of je houd je simpelweg niet aan de leer.

Meer begrijpelijk nu?

Vele denken tegenwoordig zich te kunnnen vinden in het gnosticisme, maar het is (volgens mij) veel meer New Age waar ze mee bezig zijn. De gnosticisten ten tijde van de vroege gemeente waren asceten, omdat de behoeften van je lichaam als "kwaad" worden gezien, hetzelfde geldt overigens ook voor je lichaam zelf. De leer van de gnosis is een dualistische, dit wil zeggen dat het materiële tegenover het geestelijk word gezet als goed tegenover kwaad.

Dus mijn vraag aan de mensen die denken dat ze gnostici zijn: zijn jullie asceten?

Volgens de gnostici is deze wereld geschapen door de zogenaamde "demiurg" een "kwade ondergod" of iets dergelijks, dus is de materiële schepping ook "kwaad".

Laat ik dus mijn vraag anders formuleren: eten jullie wel eens chips? Drinken jullie wel eens cola of een biertje? Genieten jullie van een frietje, een biefstukje of iets dergelijks?

Als het antwoord op een van de laatste vragen "ja" is, kan je, jezelf afvragen wat jij als de leer gnosis verstaat. Want je hoort je op het geestelijke te richten, niet op materiële genoegens volgens deze leer.

Bedankt!

Ja en nee.

Nee, het is niet zo belangrijk, aangezien het dus (waarschijnlijk) iets met de oude spelling / grammatica te maken heeft.

Ja, "Gode" doet mij denken aan het meervoud van God, en aangezien je als christen "het risico loopt" dat de Triniteit verkeerd begrepen word en word gezien als een meergodendom, zou ik niet graag bevestigingen van dergelijke ideeën in De Bijbel zien.

Dus vandaar mijn vraag.

Het viel mij laatst op, dat op sommige plaatsen in de Nieuwe Vertaling het woord "Gode" staat waar andere vertalingen "God" vertalen. Zie bijvoorbeeld de volgende verzen, in de Nieuwe Vertaling en de Nieuwe Bijbel Vertaling:

1 Petrus 2: 5.

Efeze 5: 2.

1 Tessalonicenzen 2: 4.

Mijn vraag:

Weet iemand waarom de NBG '51 soms "Gode" vertaald?

Bedankt voor de tip, maar dit is een verhandeling van een dwaling. Hier word in allerlei mooie woorden en beelden, die overigens wel erg creatief verwoord zijn, afgeweken van Het Evangelie.

Is dit niet de manier waarop jij gelooft, One? Volgens mij heb ik namelijk al eens een keer een post van jouw gelezen waarin ik iets las van die "spiegeltheorie".

Op zondag 03 april 2005 20:51:21 schreef RobertF het volgende: Sjaloom K., Het is inderdaad maar een hyphothese. En als je alleen al dit topic leest, kun je wel nagaan dat zoiets nóóit werkelijkheid kan worden. Dat geeft niet, zo hoort het eigenlijk ook, maar het is gewoon leuk om erover na te denken.

Het is in ieder geval wel een interresante hypothese. En het lijkt mij eigenlijk ook wel een goed idee, aangezien mensen die niet bekend zijn met De Bijbel er zo "aan kunnen snuffelen" zonder dat het al te ingewikkeld word.

Alhoewel, de brieven van Paulus komen (zie ik) bij veel mensen in aanmerking en zonder enige voorkennis zijn deze waarschijnlijk al te ingewikkeld, waarschijnlijk...

En een off topic vraagje, maar: hoe krijg je dikgedrukte letters?

De volgende vijf boeken (als eerste ingeving):

Genesis: hoe het allemaal begonnen is, lijkt mij vrij belangrijk. Hierbij komt ook nog eens dat er mooie verhalen in staan zoals bijvoorbeeld dat van Jozef.

Jona: een mooi verhaal, omdat Gods barmhartigheid hier naar voren komt.

Het Evangelie volgens Lucas: een mooie beschrijving van het leven van Jezus Christus, met mooie gelijkenissen.

Het Evangelie volgens Johannes: een mooie beschrijving van het leven Jezus Christus, waarin ook nog (meer dan in de synoptische evangeliën) duidelijk word dat Christus de Zoon van God is.

De brief aan de Romeinen: een mooie uiteenzetting van Het Evangelie door Paulus.

Ik heb wel getwijfeld of Exodus er niet in had gemoeten in de plaats van Jona, aangezien het verhaal van Mozes ook heel mooi en belangrijk is (De Godsnaam, De Wet, Het Beloofde Land, enzovoorts), maar het was voor mensen die nog niet bekend waren met De Bijbel, en vanuit dat oogpunt is Jona (denk ik) een betere keuze aangezien het een kort maar krachtig verhaal is.

@RobertF: wanneer gaat deze "Bijbel van vijf" uitkomen?

Volgens mij heeft dat te maken met de vroege christengemeente. Als ik me niet vergis werden "nieuwelingen" gedoopt in witte gewaden, waarna ze vervolgens deel mochten nemen aan de herdenking van het Avondmaal. Hierdoor is de kleur wit dus verbonden met het Avondmaal; vandaar Witte Donderdag, want dat is de dag dat we het Laatste Avondmaal herdenken.

Welterusten.