Ignatius Maria

Ik ben niet als christen opgevoed. Het is bij mij begonnen uit nieuwsgierigheid...

Aanvaard elkaars gezag uit eerbied voor Christus. Vrouwen, erken het gezag van uw man als dat van de Heer, want een man is het hoofd van zijn vrouw, zoals Christus het hoofd is van de kerk, het lichaam dat hij gered heeft. En zoals de kerk het gezag van Christus erkent, zo moeten vrouwen in ieder opzicht het gezag van hun man erkennen. Mannen, heb uw vrouw lief, zoals Christus de kerk heeft liefgehad en zich voor haar heeft prijsgegeven om haar te heiligen, haar te reinigen met water en woorden en om haar in al haar luister bij zich te nemen, zodat ze zonder vlek of rimpel of iets dergelijks zal zijn, heilig en zuiver. Zo moeten mannen hun vrouw liefhebben, als hun eigen lichaam. Wie zijn vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief. Niemand haat ooit zijn eigen lichaam, integendeel: men voedt en verzorgt het, zoals Christus de kerk, want dat is zijn lichaam en wij zijn de ledematen. ‘Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één lichaam zijn.’ Dit mysterie is groot – en ik betrek het op Christus en de kerk. Maar ook voor elk van u geldt dat ieder zijn vrouw moet liefhebben als zichzelf, en dat een vrouw ontzag moet hebben voor haar man. Ef 5: 21-33.

Christus is het hoofd van de man, de man het hoofd van de vrouw en God het hoofd van Christus... Een man mag zijn hoofd niet bedekken omdat hij Gods beeld en luister is. De vrouw is echter de luister van de man. (De man is immers niet uit de vrouw voortgekomen, maar de vrouw uit de man; en de man is niet omwille van de vrouw geschapen, maar de vrouw omwille van de man.) Daarom, en omwille van de engelen, moet een vrouw zeggenschap over haar hoofd hebben. Echter, in hun verbondenheid met de Heer is de vrouw niets zonder de man, en ook de man niets zonder de vrouw. Want zoals de vrouw uit de man is voortgekomen, zo bestaat de man door de vrouw – en alles is ontstaan uit God. 1 Kor 11: 3-12.

Ik denk dat je doelt op teksten zoals dezen.

Goed punt...

Doordat dit onderwerp de laatste tijd in het nieuws is geweest heb ook ik hierover nagedacht, maar voor mij is het nog geen overduidelijke zaak. Ik zit namelijk met de volgende twee punten: aan de ene kant is het een daad van liefde wanneer je, je organen aan anderen ter beschikking stelt. Maar aan de andere kant vraag ik me hierbij af in hoeverre mijn lichaam werkelijke "mijn lichaam" is om over te beslissen. Geef ik niet iets weg wat God toebehoort?

Ik wil niet generaliseren maar ik denk inderdaad dat het ook te maken heeft de leeftijd van de mensen om je heen, ik mag aannemen dat ze ongeveer even oud zijn als jou?

Het is (denk ik) niet "cool" om met het geloof en God bezig te zijn. Maar dat verandert vanzelf, naar mate mensen ouder worden gaan ze vaak steeds minder in hokjes denken van "erbij horen" of "hip zijn" en gaan ze zelf ook nadenken over hun identiteit en wat er in het leven nou werkelijk van waarde is. Het kiezen van een studie kan bijvoorbeeld al erg confronterend zijn, het dwingt je namelijk na te denken over wat je nu met je leven wilt.

Ik zou je dus willen zeggen: prijs jezelf maar gelukkig dat jij al een richting aan je leven wilt geven, namelijk voor God kiezen. Een mooiere keuze is er niet, lijkt me...

Ik kan me het ook wel voorstellen. In het "persoonlijke problemen" topic kan je zien dat ik zelf niet al te lang tijd geleden ook met een dergelijk iets geworsteld heb. Het is ook daarom dat ik de tekst uit 1 Johannes toegevoegt heb.

Maar dat onze zonden vergeven zijn in Christus, wil natuurlijk niet zeggen dat, dat een vrijbrief zou zijn om te zondigen en daarom wilde ik er op wijzen wat Christus van ons verlangt.

Ik spreek geen oordeel (Luc 6: 37), dat is tenminste niet mijn bedoeling...

Wie zich tegenover de trouweloze en zondige mensen van deze tijd schaamt voor mij en mijn woorden, zal merken dat de Mensenzoon zich ook voor hem schaamt, wanneer hij komt in het gezelschap van de heilige engelen en bekleed met de stralende luister van zijn Vader.’ Mar 8: 38.

Houd vast aan je geloof, ook al word je erom bespot. En ik kan me best voorstellen dat je dat moeilijk vind, maar wanneer je bespot word houd dan de volgende tekst in je achterhoofd:

Gelukkig zijn jullie wanneer de mensen jullie omwille van de Mensenzoon haten en buitensluiten en beschimpen en je naam door het slijk halen. Wees verheugd als die dag komt en spring op van blijdschap, want jullie zullen rijkelijk beloond worden in de hemel. Luc 6: 22-23.

Misschien helpt het. En als je, je schaamt omdat je, je schaamt, vergeet dan niet dat:

Mocht een van u echter toch zondigen, dan hebben wij een pleitbezorger bij de Vader: Jezus Christus, de rechtvaardige. Hij is het die verzoening brengt voor onze zonden, en niet alleen voor die van ons, maar voor de zonden van de hele wereld. 1 Joh 2: 1-2.

Ik gebruik rechtvaardig als synoniem voor volmaakt, wie volmaakt is zondigt namelijk niet en is dus rechtvaardig. En mijn eerste gedachte is: "nee, wij kunnen niet volmaakt zijn". Maar God heeft ons in Christus gered, door ons geloof in Hem worden we rechtvaardig verklaard (Rom 1: 17). In onze daden blijven we dus onvolmaakt, en het is juist daarom dat we rechtvaardig worden door het geloof. Wat overigens niet wegneemt dat we naar rechtvaardigheid moeten streven, zoals Christus ons gebied:

Wees dus volmaakt, zoals jullie hemelse Vader volmaakt is. Mat 5: 48.

Zo kan je dus zeggen dat we in daad onderworpen blijven aan onze menselijke en onvolmaakte natuur (Rom 7: 15-18). Maar dat wij in het geloof in Christus volmaakt zijn / worden voor God.

Zo zijn wij allen als Peter: we streven naar "volmaaktheid", maar we kunnen slechts rechtvaardig zijn bij de gratie van God.

Ik heb toch ook expliciet vermeld dat ze wel degelijk waarde hebben?

Inderdaad! Om behouden te worden zijn deze handelingen niet noodzakelijk.

Puur geloof in mijn ogen genoeg. De doop is "slechts" een symbool en hetzelfde geld voor het avondmaal. Begrijp me niet verkeerd, dit zijn twee belangrijke rituele handelingen die ook zeker wel waarde hebben. Maar ook deze komen voort uit het geloof.

Waarom zou je het avondmaal gedenken of je laten dopen als je niet gelooft? Het gaat dus om geloof, en vervolgens alles wat daaruit voortvloeit.

En werkelijk geloof gaat hand in hand met daden. Zie Gal 5: 6. en Ef 2: 10.

In het evangelie openbaart zich dat God enkel en alleen wie gelooft als rechtvaardige aanneemt, zoals ook geschreven staat: ‘De rechtvaardige zal leven door geloof.’ Rom 1: 17.

In Efeze word het goed verwoord:

Maar God, die rijk is aan barmhartigheid, had ons innig lief en heeft ons, die dood waren door onze overtredingen, samen met Christus het leven gegeven. Aan de genade van God hebt u uw redding te danken! Door onze verbondenheid met Christus Jezus heeft hij ons samen met hem opgewekt en ons samen met hem een plaats gegeven in de hemel. Daarmee heeft hij ons voor altijd willen laten zien dat de rijkdom van zijn genade, door zijn goedheid voor ons in Christus Jezus, alles overtreft. De redding, die het geloof u bracht, hebt u te danken aan zijn genade, niet aan uzelf; het is een geschenk van God en niet het gevolg van uw prestaties. Er is dus geen enkele reden om u op iets te laten voorstaan. We zijn het werk van God, hij heeft ons geschapen in Christus Jezus om het goede werk te doen dat hij heeft voorbereid. Ef 2: 4-10.

Je bent christen door het geloof in Christus. Wat dus ook inhoud het goede te doen. Simpelweg:

Van belang is alleen geloof dat zich uit in daden van liefde. Gal 5: 6.

Werkelijk geloof gaat hand in hand met werken, dus je zou inderdaad kunnen zeggen: solus Christus, sola fides (Luther, naar aanleiding van Gorthaur).

Maar nu, in onze tijd, heeft God duidelijk gemaakt dat hij de mens buiten de wet om rechtvaardigt. De Wet en de Profeten bevestigen het: God rechtvaardigt de mensen door hun geloof in Jezus Christus, hij spreekt allen vrij die geloven. Er is geen verschil meer tussen de een en de ander: alle mensen hebben gezondigd en moeten het stellen zonder Gods heerlijke aanwezigheid. Maar ze worden gerechtvaardigd louter en alleen door zijn goedheid, door de bevrijding die hij gebracht heeft in Christus Jezus. God heeft hem opgeofferd, en zo is hij in zijn dood het middel van verzoening geworden voor wie gelooft. God heeft zijn rechtvaardigheid getoond, door in zijn verdraagzaamheid aan de zonden uit het verleden voorbij te gaan. Nu, in de huidige tijd, toont hij zijn rechtvaardigheid. Zo blijkt hij zelf rechtvaardig en rechtvaardigt hij ook ieder die leeft vanuit het geloof in Jezus. Rom 3: 21-26.

Wanneer je het bovenstaande kan beamen, ben je een christen, denk ik...

Het is voor mij in ieder geval Het Evangelie in een notendop.

@RobertF: zou ik je wat vraagjes mogen mailen? Ik heb hier namelijk wel wat vragen bij, en het is niet mijn bedoeling dit topic verder te "vervuilen".

Het is misschien een beetje off topic, maar ik vraag me toch (nog steeds) af hoe jij het hiernamaals ziet... Uit een ander topic had ik al kunnen opmaken dat je niet in de onsterfelijkheid van de ziel gelooft, en nu zie ik weer een soortgelijk iets. Zou je mij dit willen uitleggen?

Gelukkig, ik kan zo snel geen goed alternatief verzinnen...

@Aime:

In het begin schiep God de hemel en de aarde. De aarde was nog woest en doods, en duisternis lag over de oervloed, maar Gods geest zweefde over het water. God zei: ‘Er moet licht komen,’ en er was licht. God zag dat het licht goed was, en hij scheidde het licht van de duisternis; het licht noemde hij dag, de duisternis noemde hij nacht. Het werd avond en het werd morgen. De eerste dag. Gen 1: 1-5.

In Genesis vind je De Vader (Schepper) en De Geest overduidelijk terug. Het Woord (Christus) vind je misschien niet zo duidelijk terug als jij zou willen, maar het moge duidelijk zijn dat God schept door middel van Het Woord.

En gelukkig hebben we ook het Nieuwe Testament waarin de rol van Christus nog eens nader belicht word.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Het was in het begin bij God. Alles is erdoor ontstaan en zonder dit is niets ontstaan van wat bestaat. Joh 1: 1-3.

Beeld van God, de onzichtbare, is hij,

eerstgeborene van heel de schepping:

in hem is alles geschapen,

alles in de hemel en alles op aarde,

het zichtbare en het onzichtbare,

vorsten en heersers, machten en krachten,

alles is door hem en voor hem geschapen.

Hij bestaat vóór alles en alles bestaat in hem. Kol 1: 15-17.

Maar dit lijkt me niet het gepaste topic...

Het Nieuwe Testament getuigt van Jezus Christus en zijn gemeente. Hij was een Jood die je niet los kan zien van de Joodse traditie, zo ook de Tenach. Het is voor christenen niet mogelijk om te kiezen tussen het Oude Testament of het Nieuwe Testament. We kunnen moeilijk het NT afwijzen; het is de getuigenis over onze redder. Maar het NT is pas goed te begrijpen (zoals al eerder is gezegd) vanuit het OT. En ook Christus zelf zegt dat Hij niet gekomen is om de Wet af te schaffen, en tegelijkertijd roept Hij op Hem te volgen. Het een sluit het ander dus niet uit.

"I'm not the King. Christ is the King. I'm just a singer." --Elvis in Las Vegas

Leuke signature!

Omdat er (schijnbaar) geen lidwoorden in de Griekse taal van die tijd werden gebruikt, voegen wij ze dus zelf toe om teksten beter te begrijpen, dat bedoel je? Dat zou best kunnen, maar volgens mij zijn de Jehova's Getuigen de enige met een vertaling waarin Het Woord "een god" genoemd word. Of vergis ik me?

Vertalen de Jehova's Getuigen Joh 1:1 met het volgende: ?

In het begin was het Woord, het Woord was bij een God en het Woord was een God.

Als je "een" toevoegt voor het laatste woord "God" waarom doe je dat dan niet bij de eerste keer dat het woord "God" gebruikt word? Is dat niet inconsequent vertalen?

Ps. Corrigeer me maar als ik ernaast zit, ik beschik niet over een Nieuwe Wereld Vertaling.

@Dannyr: Bedankt voor de tips!

@Shoppy: Volgens mij heb je Joh 1:1 toch niet helemaal goed gelezen. Er staat namelijk:

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Joh 1:1

@Allen: Als jullie nog (literatuur)suggesties hebben, zou ik dat graag horen! En ik had nog een vraag gepost, als iemand even zo vriendelijk zou willen zijn...

Ik vroeg me laatst het volgende af: hoe is de verhouding tussen de (drie)Ene God en Christus? Hij is De Zoon, en vormt samen met De Vader en De Geest de (drie)Ene God. Maar als ik me niet vergis heb ik (ergens in dit topic) gelezen dat Christus niet 1/3 deel van God was, omdat Vader, Zoon en Geest een "ondeelbare" eenheid vormen.

Maar Christus was hier onder ons mensen, waren De Vader en De Geest dan in Hem ook hier op aarde? Hoe moet ik me dit voorstellen?

En misschien een beetje off topic : ik ben op zoek naar literatuur over de drie-eenheid (en dan niet van die "historisch - kritische" boeken, die de drie-eenheid onderuit willen halen). Iemand suggesties?

Sorry, maar wat bedoel je precies? Bedoel je waar de naam Jehova vandaan komt volgens mij, of...?

Ik ben 17 en heb ook nog nooit verkering gehad.

@Alexej:

In het begin schiep God de hemel en de aarde. De aarde was nog woest en doods, en duisternis lag over de oervloed, maar Gods geest zweefde over het water. God zei: ‘Er moet licht komen,’ en er was licht. God zag dat het licht goed was, en hij scheidde het licht van de duisternis; het licht noemde hij dag, de duisternis noemde hij nacht. Het werd avond en het werd morgen. De eerste dag. Gen 1: 1-5.

In Genesis vind je De Vader (Schepper) en De Geest overduidelijk terug. Het Woord (Christus) vind je misschien niet zo duidelijk terug als jij zou willen, maar het moge duidelijk zijn dat God schept door middel van Het Woord.

En gelukkig hebben we ook het Nieuwe Testament waarin de rol van Christus nog eens nader belicht word.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Het was in het begin bij God. Alles is erdoor ontstaan en zonder dit is niets ontstaan van wat bestaat. Joh 1: 1-3.

Beeld van God, de onzichtbare, is hij,

eerstgeborene van heel de schepping:

in hem is alles geschapen,

alles in de hemel en alles op aarde,

het zichtbare en het onzichtbare,

vorsten en heersers, machten en krachten,

alles is door hem en voor hem geschapen.

Hij bestaat vóór alles en alles bestaat in hem. Kol 1: 15-17.

Ps. Ik zeg dus niet dat de schrijvers van het Oude Testament op de hoogte waren van de (drie)Ene God, dat zou nogal moeilijk zijn aangezien Christus pas vele eeuwen later op "aardse toneel" zou verschijnen. Maar dat betekent niet dat de Ene God toen niet ook al (drie)Een was.