Alle activiteit

Een buzz- of zoemwoord is een modewoord dat geen duidelijke betekenis heeft. Denk dat sommigen het Telos noemen, waarin universele waarden in meer of mindere mate gecultiveerd herkenbaar zijn.

Ja en ik heb uitgelegd dat zelfs jouw Amalia vergelijking niet klopt. Alexander de koning Maxima de koningin Amalia de kroonprinses Drie verschijningsvormen van het Koninklijk huis. Niet los van elkaar te maken. Zo is Jezus niet de Vader of de Geest. Zo is de Geest niet de Vader of de Zoon. Ze zijn echter wel een goddelijke eenheid. Geen meerdere goden zoals jij denkt. Kun je ook nog de vergelijking tussen Johannes 12 versus Jesaja 6 en Hebreeën 1 versus Psalm 120 uitleggen.

Het is menselijk denken dat de Zoon als mindere bestempelt. Jezus woorden zijn: Ik ga heen tot den Vader; want Mijn Vader is meerder dan Ik. Ik weet dat het Evangelie lastige materie is, maar Jezus zegt niet dat de Zoon de mindere is. Jezus zegt: Ik en de Vader zijn één. Wat is daar moeilijk aan?!?

De enige eeuwigdurende synthese is die tussen subject en object.

Het is niet dat verticale groei niet wordt onderkend, maar wel dat de horizontale groei ook verticale elementen heeft, net zoals de verticale groei ook doorwerkt in horizontale componenten. Het is niet dat de verleden tijd losgelaten moet worden, maar wel dat de andere tijdcomponent ook een andere uitvalsbasis en doorwerking geeft, zodat gelijktijdigheid ineens iets ongelijktijdigs heeft.

Je kunt ook drama en speltheorie ondervinden bij het balancerend lopen op een brugleuning, in een poging de synthese te beschouwen als een bij voorbaat bekend gegeven. Toch biedt meer zingeving om het balancerend lopen onder te verdelen in de onderdelen die het geheel iets meer eenvoud en duiding geven, dan een mysterieus onzeker verschijnsel dat iets onbekends doet, dat toch reeds wordt bekend door degene met meer begrip. Maar is dat dan wel echt meer begrip? Dat hangt af van het onderwerp. Soms is het meer natuurlijk om een gevoelsmatige uitkomst te geloven, dan een theoretische maar

Het is moeilijk om ze weg te denken, zelfs onmogelijk.

Rust zacht in de synthese, zoals je zacht kunt rusten in het geloof dat de zon elke dag opgaat en weer ondergaat. Dat is dan simpel en zeker waar, en toch een ernstig tekort doen aan je begrip van het grotere geheel, wat uiteraard alleen degene deert en boeit die gelooft dat er meer is onder de zon.

Ja, de synthese ligt vooraf aan wat ermee gemanifesteerd wordt, dat is speltheorie en psychodrama.

Je komt verder als je gelooft dat verder bestaat. En je wordt terug geworpen op berustend hopen op meer en beter, als je geloof is ingezakt en een terugwijkende beweging in je systeemdenken is de ingedaald. Zou Columbus daarvoor zijn bezweken, dan was hij oo 7/8 van de oversteek teruggevaren. Nooit aan te bevelen.

Probeer maar, de synthese blijft onveranderlijk, dat is het simpele stuk.

Het begint ernee, te ontsnappen aan termen als statistiek en synthese, om de eenvoudige reden dat dergelijke begrippen in zichzelf genoegen nemen met onverklaarde en niet causale maar wel samenhangende onderdelen. Terwijl het terugbrengen tot abstracties zoals bewegingen en hun oorzaken, nieuwe perspectieven biedt met verklaarbare en causaal samenhangende onderdelen. Statistiek is als een hakbijl voor de jungle, en synthese is als een kracht in een veld. De hakbijl behoeft nadere opvolging met een chirurgisch mesje, en een geconstateerde kracht behoeft anatomische opdeling tot de veroorzakende

Dat is nu eenmaal wat horizontale en/of verticale groei zo moeizaam kan doen verlopen, en wanneer dezelfde patronen zichzelf blijven herhalen wordt het bijgevolg onmogelijk om het verleden los te laten. Naargelang de filosofische positie van waaruit gekeken kunnen we dan ook stellen dat het verleden naar ons toekomt, alleen het tijdsgewricht is veranderd. En de schade die we met pijl en boog kunnen aanrichten is betrekkelijk mild in vergelijking met de nieuwste technologieën. Het is an sich hoogwaardige creativiteit ingezet voor de laagste doeleinden, wat verwoestend is. Hoop rest, in weerzin

Dan heb je het niet goed begrepen. De laatste keer god moet je idd kwalitatief zien, dus ‘is goddelijk’ of ‘is van goddelijke aard’. Dat zou wellicht betere vertaling zijn maar doet niks af dat Jezus ‘een god’ is. Er is maar één almachtig God, dat is de God en Vader van Jezus. Maar dat heb ik al vaker uitgelegd. Net zoals Amalia koninklijk is maar niet dé koning. Jezus heeft dezelfde natuur als de Vader, maar dat maakt Hem nog niet de God. Er is maar 1 God.

Omdat stilstand een bijzondere vorm is van bewegen, vereist het concept van ceteris paribus altijd twee bewegingen, bij ontbreken waarvan we moeten vaststellen dat het model scheluw is.

Het is in de statistiek dat we marginaliserende tendensen kunnen opmerken, sterk afhankelijk van gekozen criteria waarvan het resultaat altijd onderhevig is aan interpretatie. Tegelijk kunnen we niet interpreteren wat niet binnen het aandachtsveld valt, wat mogelijks leidt tot de conclusie dat binnen het samenspel van these-antithese de synthese buitenspel valt, universeel, onopgemerkt.

Natuurlijk moeten we blijven nadenken maar dit is de AI analyse van jouw gedropte tekst: De tekst die je aanhaalt is een apologetische verdediging van de weergave „en het Woord was een god” in Johannes 1:1. Deze weergave komt vooral voor in de Nieuwe-Wereldvertaling van Jehova’s Getuigen en wordt onderbouwd met taalkundige en grammaticale argumenten over het Grieks. Hoewel de tekst een aantal feitelijke punten correct weergeeft over het Grieks, zijn er meerdere zaken misleidend of incorrect, zowel op taalwetenschappelijk als theologisch vlak. Hier volgt een overzicht van wat er niet

Geen zorgen, mijn papegaai Jehova heeft straks ook de Jw.org-app. Die kan dan lekker kritisch meelezen vanaf zijn stokje. Tot nu toe echt een modelgetuige.

Dat zeg ik niet. We worden aangemoedigd meerdere vertalingen te gebruiken die ook in de Jw.org app staan. Maar de standaard vertaling die we gebruiken is de NWV idd. Maar ook die krijgt revisies. Zo is in de laatste editie gebruik gemaakt van o.a. de Dodezee rollen. Getuigen zijn juist heel kritisch. Geldt dus ook voor jou. Je hebt duidelijk geen kennis van het Grieks. Ik ook niet zo, maar er zijn meerdere vertalingen die het net als wij met een god vertalen. 1808„en het woord was een god”The New Testament, in An Improved Version, Upon the Basis of Archbishop Newcome’s New Transl

Bewijs heb ik hier al zoveel gegeven. Vertalen kan je niet woord voor woord en interpreteren is ook een hele wetenschap. Maar voor teksten als 1Joh 5:7 is de wetenschap duidelijk over eens. Dit is een toevoeging en er zijn er nog meer. En vaak hebben die met de goddelijkheid van Jezus te maken. Of die worden zo geïnterpreteerd. Ga je het nauwkeurig onderzoeken dan blijkt het niet te kloppen.

Beweren dat jullie vertaling en uitleg altijd correct zijn, is geen argument. Het is enkel een herhaling van de eigen overtuiging, zonder onderbouwing of toetsing aan externe maatstaven. Daarmee wordt het een cirkelredenering: de vertaling is juist omdat jullie uitleg het zegt, en de uitleg is juist omdat de vertaling het zegt. Maar zonder onafhankelijke toetsing blijft dat een gesloten systeem waarin de overtuiging zichzelf bevestigt. Niet bepaald iets wat vanzelfsprekend gezag afdwingt. Als je echt meent dat jullie uitleg niet door de NWV wordt gestuurd, dan zou je op zijn minst voorbeelden

Ja, en we vinden alles terug in simplificaties, optioneel. Onder voorwaarden zeg je, het zijn er nogal wat. 'Ceteris paribus' past binnen abstracties die 'stilstaand' beschouwd kunnen worden, de wereld draait door.

Paraconsistente logica erkent dat niet alle tegenstrijdigheden fataal zijn, zolang je maar zorgvuldig onderscheid maakt tussen wat lokale inconsistenties zijn en wat structurele instortingen betekent. In filosofische zin zou je kunnen zeggen dat paraconsistente logica ons leert in subtiele nuances en verschillende referentiekaders te denken, derhalve het redelijk afleidbare paradoxale te accepteren zonder het analytische te veronachtzamen. Een gehandicapte erkent dat niet alle onoverkomenheden fataal zijn, zolang je maar zorgvuldig onderscheid maakt tussen de eigen beperkingen en de

Liefde voor het eigen vak en de eigen werkzaamheid geeft betrokkenheid en aanspreekbaarheid,. Maar waar die liefde ten diepste geen liefde voor het vak of de werkzaamheid betreft, maar eigenliefde en eigen positie en aanzien, daar valt de heilige wijn van betrokkenheid en aanspreekbaarheid uit gebroken vaten van onvermogen, door de mand, als stinkende rottigheden uit zich als volmaakt heilig voordoende vaten. Hoezo bij sociale vakken alleen? Het betreft heel de wetenschap, van wiskunde tot theologie. De verbeelding verandert ook heel de wetenschap voortdurend bij gelijkblijvende omstan

Filosofie is het nadenken over de abstracties die zingevend zijn verbonden met de realiteit van alledag. Vanzelfsprekend, is daar minder aandacht voor en betrokkenheid mee, als de alledaagse loop der dingen niet meer alledaags zijn en alle aandacht opeisen. Wat vanzelfsprekend leidt tot vervreemding en ontkoppeling en behoefte aan zingeving, die dat alledaagse dat niet meer alledaags was, minder centraal stelt. Vanzelfsprekend, is dat proces daarom iets van een hernieuwd plaatsen van wat is, binnen wat daarbuiten is. De mens speelt niet, maar de mens zoekt zinnige verbanden. En daar waar de me