[Algemeen] Getuigenissen

[rosa89 0]

Ik heb laatst echt een antwoord gekregen van God op een vraag, waar ik al heel lang voor heb gebeden dat ik er antwoord op zou krijgen. Ik wilde dit echt ZEKER weten, omdat ik weet dat als ik teveel hierover twijfel, weer de fout in ga.

Ik ben al een tijdje bezig met de vraag of seks voor het huwelijk wel kan. Ik heb al heel veel vriendjes gehad dus ik hoopte natuurlijk dat het wel goed zou zitten. Voor de duidelijkheid, ik ben juist totaal niet gelovig opgevoed en ik ben er eigenlijk nog niet zo lang achter dat God echt bestaat. Ik heb nog maar heel weinig bijbelkennis ook.

Ik ging dus op zoek naar een 'bewijs' of misschien zelfs een 'tegen bewijs' in de Bijbel. Hier en daar wat gelezen op internet, en steeds de bijbelteksten die door andere mensen worden genoemd, daar staat telkens het woord 'ontucht' in. Dat zou dan moeten betekenen: seks voor het huwelijk. Maar voor mij was dat niet duidelijk genoeg, het ging mij niet specifiek genoeg over het huwelijk.

Een tijd lang heb ik dus nog in veel twijfel gezeten hierover. Tot ik vorige week een droom kreeg, en ik wist echt meteen dat het hierover ging.

Ik droomde dat ik heel vies was, ik zat onder het zand en de modder, en overal op mij zaten vingerafdrukken, en ook deuken in mijn huid. Ik schrok heel erg toen ik mezelf zo zag. Ik voelde me als een stuk klei waar heel veel mensen aan hebben zitten kneden. Vooral mijn borsten zagen er niet uit, het was echt heel eng om mezelf zo te zien.

Toen ik wakker werd had ik het idee dat God in die droom aan mij wilde laten zien wat er werkelijk met mij en mijn lichaam is gebeurd, door mezelf aan zoveel jongens te geven. Meteen heb ik de dagtekst erbij gepakt uit mijn dagtekstenboekje, en daar stond dit:

Mozes zei: "Neem mijn waarschuwingen ter harte. Want het gaat hier niet om iets onbeduidends, het is een zaak van levensbelang!" Deut. 32:46v

Toen dacht ik van: oh ja, Mozes was iemand die heel veel 'regeltjes' heeft verteld. Dus ik ging op zoek in Deuteronomium of er iets stond over seks voor het huwelijk. Dus ik bladeren, en ik zie een kopje staan: Over seksuele misdrijven. Dat ben ik gaan lezen. En daarin staat voor mij WEL heel duidelijk dat seks voor het huwelijk niet mag (hoewel op dit moment het stenigen niet meer van toepassing is).

Het klinkt misschien stom maar met zo weinig kennis over de Bijbel kun je ZO blij zijn om zoiets tegen te komen!

Het is dan wel een negatief antwoord, maar ik heb nu tenminste een antwoord gekregen, dankzij die droom, en dankzij de dagtekst. Dat alles hing zo met elkaar samen, het kan geen toeval zijn dat ik toen dit stuk tegen ben gekomen in de bijbel.

Eindelijk heb ik zekerheid, dat geeft rust.

Nu hopen dat ik niet weer verliefd word en in verleiding kom...

[Mister_L 0]

Gister mooi moment gehad.

Zat met een oude vriendin op msn, aangezien ik klaar was met werken. Voetbal aan op de tv op de achtergrond.

Ik ken haar via de kerk, dus al snel kwam het gesprek uit bij het geloof. Ik heb eerlijk tegen haar gezegd dat ik de laatste tijd gewoon te weinig met God bezig ben geweest. En ik wil juist meer van Hem ervaren!

Zat echt met veel vragen. Tijdens mn doop had degene die me doopte een soort roeping voor me. "Je zult een David zijn in je generatie, mensen zullen jou volgen om Mij". Dat is natuurlijk niet niks, maar ik ervaar er zo weinig van. Ik wil zo graag weten wat Zijn plan is met mij. Ik was er gewoon al een tijd lang onrustig en onzeker van.

Vervolgens raadde die oude vriendin aan om Psalm 119 te gaan lezen. Heb de tv uitgezet want ik voelde gewoon dat ik even tijd voor Hem moest maken. Ben gaan lezen en lezen, wat ik mooi vond was dat alles wat daar stond, dat was wat ik wil! Om de een of andere reden was ik afgedwaald van Psalm 119 en belandde bij Psalm 116 en daar las ik in vers 7: 7. Kom weer tot rust, mijn ziel, de HEER is je te hulp gekomen.

En dat vond ik zo gaaf! Alsof de Heer tegen me sprak door dit vers heen. Dat voelde ik gewoon, alsof die zin eruit sprong zegmaar. En dat voor iemand die niet van de gezongen Pslamen houdt zegmaar

Hierover nog een tijd nagekletst met die vriendin. Ik ben gaan bidden en voelde echt weer kracht in me komen. Kracht om te volharden, om Zijn wil te doen en naar Hem te luisteren

Was een hele gave ervaring,

wilde het even delen

[Jipperd 0]

wat cool

[LodewijkNapoleon 0]

Ja mooi

Ik denk zelf dat alle broeders en zusters als puzzelstukjes in elkaar passen. Als je die puzzel weet in te passen, dan is eenieder van ons, in samenwerking, inderdaad tot grote dingen in staat.

[Eulogía 0]

Heel cool inderdaad. Ik geloof dat ook van die roeping. God wil dit land redden en ik geloof dat Hij mede door jou heen wil werken om dit land aan te raken.

[Mister_L 0]

gaaf! dankje

[Eulogía 0]

God is die redding ook aan het voorbereiden en Hij bereidt al mensen in dit land daarvoor voor. Ik geloof ook dat er meer mensen op dit forum zijn die Hij daarvoor roept.

[Esther 0]

Heel mooi Mister_L. Ik geloof ook zeker dat God zo tot je kan spreken. Veel zegen in het vervullen van je roeping!

[Hongerige Wolf 0]

Afgelopen zondag heb ik een dienst bijgewoond geleid door ds. Eginhard Meijering, sowieso een man naar mijn hart (orthodox remonstrant). De preek ging over "toeval bestaat niet", de vermeende hand van God in de gebeurtenissen om ons heen (denk aan genezingsdiensten hier vlakbij in Leiderdorp bij Jan Zijlstra), en wat wij hier van moeten denken. De moraal van het verhaal was: niet meteen verwerpen.

Gisteravond lag ik in bed. Ik lees altijd nog een stukje voor ik ga slapen, meestal eerst in een willekeurig boek en daarna nog even in de Bijbel een evangeliepassage waar ik dan over prakkiseren kan tot ik in slaap val. Dat deed ik gisteravond ook. Ik las in het willekeurige boek over de gelijkenis van de zaaier en het Koninkrijk van God. Ik had er weinig trek in, dat geouwehoer over dat Koninkrijk, dus sloeg mijn boek dicht en de Bijbel open en waar was ik die dag aangeland? Bij Marcus 4, de zaaier.

Toeval?

[anastasia 0]

Quote:

Op zondag 23 november 2008 19:07:35 schreef Nadiya het volgende: Ja, dankjewel!! Weetje wat het mooiste er aan is, mijn ouders komen uit Afghanistan en zijn moslims. Gelukkig hebben ze mij de ruimte gegeven om me te verdiepen in een ander geloof en dat maakt het ook veel makkelijker. Hoe meer nieuwsgierig ik wordt, hoe dieper mijn liefde voor God groeit. Ik voel me echt gelukkig op dit moment.

Ik denk dat je ouders verstandige moslims zijn, die snappen dat je misschien een andere vorm van geloven kiest, maar zeker geen andere God. Spreek je dankbaarheid naar hun vooral ook uit en blijf hun geloof met respect behandelen. Jullie blijven geloven in dezelfde God, maar elk op de manier waarop ze Hem het beste kunnen verstaan.

Veel succes op je weg meid.

[Mister_L 0]

Geplaatst in het topic 'ongeneeslijk ziek', maar wilde em hier toch ook nog even delen

Weet niet of ik em hier al eens geplaatst had, maar het kan geen kwaad al is het voor de tweede keer.

Een goede vriendin van mijn moeder kreeg enkele jaren terug kanker, er was niks meer aan te doen volgens de artsen. Dankzij haar volharding in het geloof en de genade van God is zij genezen, hierdoor kon ze getuigen van de liefde ne de grootheid van God. Een jaar later kreeg ze weer kanker en was ze weer opgegeven, opnieuw werd ze genezen waardoor ze nog meer mensen kon overtuigen. Anderhalf jaar geleden kreeg ze voor de derde keer kanker. De artsen hadden haar opnieuw opgegeven, maar wilde toch verder gaan met chemo's en dergelijke. Toen heeft ze gezegd dat ze het niet wilde, want als God het wilde zou Hij haar weer genezen. Ze is hierna meteen gestopt met alle medicatie en kuren. Dit getuigd van een groots en bijna onbegrijpelijk (voor niet-gelovigen) vertrouwen in de Heer. Niet-gelovige mensen zijn hierdoor overtuigd geraakt en zijn naar de kerk gekomen om toch meer te weten te komen van die God. Ze heeft door haar ziektes heen mensen bereikt. Het ging slechter en slechter met haar. tot aan de laatste dag heeft ze gezegd dat ze nog steeds geloofde dat ze genezen kon worden. En zo niet, dan was het haar tijd en kon ze eindelijk bij de Heer zijn.

ik krijg nog tranen in mn ogen als ik eraan denk. Zo mooi, zo gaaf om te zien dat mensen in hun grootste pijnen en hun grootste verdriet zo op de Heer blijven vertrouwen. Zoals je begrijpt is ze uiteindelijk overleden, maar ik weet dat ze nu bij de Heer is en dat dat is waar ze voor geleefd heeft.

Dus ook al ben je ongeneeslijk ziek, dan is het leven zeker niet nutteloos en kun je misschien zelfs wel emer doen dan wanneer je nog 50 jaar te gaan hebt.

[Asteraceae 0]

God is er!

[Eulogía 0]

Amen!

[Jalikaatje 1]

Wauw, prachtig dat God nog steeds geneest En dat hij haar kracht gaf om door de ziekte en dood heen toch als een lichtend licht te zijn!

[Diny 0]

Prachtig zeg!

Mijn moment van vervulling was toen ik hoorde wat de laatste woorden van mijn Overgrootoma (99) waren. "Ik zie Hem! En mijn man, en ik ga nu naar ze toe!"

Ze heeft altijd over Hem gepraat, altijd hele gesprekken. Toen ik Jelle (mijn vriend dus) aan haar voorstelde was haar eerste vraag of hij wel geloofde. Toen hij Ja zei, vond ze het goed. Zij is 1 van de mensen die mij mijn geloof hebben laten kiezen

[Eulogía 0]

Mooi

[Gast Anon_phpbb]

Geweldig!! laat je niet van het pad brengen.Satan zal tot het einde twijfel willen zaaien in je geloof!

Quote:

Op maandag 25 september 2006 19:47:04 schreef annia het volgende: Afgelopen weken kamp ik met erg veel twijfels. Twijfels aan het geloof, aan de manier waarop je geloof kunt uitten en soms zelfs aan het bestaan van Jezus. (God heb ik vreemd genoeg totaal geen twijfels over) Daar sprak ik laatst over met ArjenV op de computer. Ik hoef denk ik niet op alle details in te gaan, maar het was een prettig gesprek waar Arjen in aangaf dat ik God misschien best om een teken mocht vragen. Vond ik wat moeilijk, het was voornamelijk angst wat mij tegenhield maar ook een gevoel om God (nog meer) onrecht aan te doen. Zo van, eerst zien dan geloven!! Na het gesprek maakte ik mij klaar om te gaan slapen. En ben ik gaan bidden. Heb uiteindelijk bij God mijn twijfels neergelegd en ook mijn twijfels over het vragen om een teken. Vervolgens hoorde ik allemaal geluiden, waarschijnlijk mijn eigen angst, en bad ik gauw dat ik toch geen teken wilde, of misschien wel, kortom ik was verward. Daarna besefte ik mij opeens iets heel moois. Ik was om een teken aan het vragen, terwijl ikzelf al een teken was!! Mijn mond die praatte, mijn lichaam dat knielde, mijn handen die zich vouwden, mijn hart wat sneller klopte, zonder God zou ik niet zijn. Ik en alles om mij heen was zo’n prachtig teken, en hier was ik om een teken aan het vragen en bidden?! Was een hele geruststelling en opnieuw bewustwording van Gods grootheid.

[Jyoti 0]

Tjeerdk, je weet dat je reageert op een post die drie en half jaar oud is? Blijft mooi om te lezen natuurlijk, maar besef dat de situatie misschien niet meer zo actueel is.

[annia 0]

Ik kon me niet eens herinneren dat ik die post ooit geschreven had. Maar toch bedankt voor je bemoediging TjeerdK

[tucker 28]

Je zit in een abdijkerk.. te twijfelen of je wel goed doet aan geloven... of het nut heeft.. of God bestaat.. of het leven zin heeft en of je je kamer nu rood of geel verft. Je kent het wel, zo'n interne discussie die niet echt tot een ultimatum komt.

Op dat precieze moment, komt er een klein Lieveheersbeestje vervelen.. gewoon tussen de kerkbank uit, zo naar de rugleuning voor je.. wat moet je dan anders doen dan te geloven dat Hij bestaat en op dat exacte moment met jouw voeten aan het spelen is.

Nog zo'n maf momentje:

tijdens een viering bij scouting ligt er een scout met zijn hoofd op jouw buik naar de lucht te kijken (net als de rest van de groep bij/op/over elkaar heen liggen) en er wordt een gedichtje voorgelezen. Op exact hetzelfde moment barsten we in tranen uit.. daar zit je dan, met een verschil van bijna tien jaar levenservaring te huilen gelijk een kind..

Het kan niet anders of Hij bemoeit zich hiermee....

[wateengedoe2 0]

Quote:

Op vrijdag 26 februari 2010 02:25:44 schreef Diny het volgende: Prachtig zeg! Mijn moment van vervulling was toen ik hoorde wat de laatste woorden van mijn Overgrootoma (99) waren. "Ik zie Hem! En mijn man, en ik ga nu naar ze toe!" Ze heeft altijd over Hem gepraat, altijd hele gesprekken. Toen ik Jelle (mijn vriend dus) aan haar voorstelde was haar eerste vraag of hij wel geloofde. Toen hij Ja zei, vond ze het goed. Zij is 1 van de mensen die mij mijn geloof hebben laten kiezen

Een beetje laat, maar: wauw, wat een prachtige laatste woorden, en wat mooi dat jij daar getuige van mocht zijn! Sterven kan ook mooi zijn

[Gast Anon_phpbb]

Ik had hier een heel verhaal getypt, maar door een stomme fout van mij is dat hele verhaal nu foetsie, delete, pleite.

Nou ja, dan maar even een kortere versie opnieuw:

Vorig jaar oktober is mijn leven drastisch veranderd. Toen ben ik in Jezus Christus gaan geloven en heb ik Zijn liefde en rust in mijn hart ontvangen. Dat gebeurde in een moeilijke periode, waarin ik emotioneel gezien helemaal de kluts kwijt was. Mijn relatie ging uit en ik zat diep in de put.

De reden dat ik tot Jezus Christus kwam was onder andere dat ik, na eindeloos kansloos surfen en googlen, besloot om te googlen naar de zoekterm "God". Ik kwam op een site uit met een brief van God. De brief ontroerde me en de tranen begonnen te vloeien. Het maakte mijn hart open en gaf me rust. Hierdoor ben ik me gaan verdiepen in Jezus en God. Wie zijn ze? Ook ben ik gaan bidden en heb ik gepraat over de dingen die mij erg bezig hielden. En dat waren er nogal veel vorig jaar oktober.

Mijn leven is sindsdien veranderd. Ik heb inmiddels ook een nieuwe relatie gekregen, waarbij erg opmerkelijk is dat deze persoon al jarenlang erg gelovig is. En me dus ook heel veel dingen heeft verteld (en nog gaat vertellen) over het geloof. Daarnaast is het natuurlijk erg fijn om vrij te kunnen praten met iemand over je geloof. Zeker als het je partner is. Mijn vorige partner was fel tegen het geloof en dat was ook zijn ware aard. En zo zit ik dus niet in elkaar.

Moet erbij zeggen dat ik door een Marokkaanse vader en Nederlandse moeder ben opgevoed en dus een groot deel van mijn jeugd als moslim. Zo at ik geen varkensvlees en deed ik mee aan de Ramadan, maar zat ik vreemd genoeg wel op een Christelijke (basis)school. Maar mijn vader gaf niet het goede voorbeeld van een goede moslim. Door een scheiding is zijn invloed op mijn opvoeding op den duur verwaterd. Ik kon ook meer mijn eigen gang gaan en kreeg daar ook de leeftijd voor. In die periode kreeg ik dus ook mijn relatie en raakte ik verder weg van God. Die relatie is opgehouden in oktober 2009 en sindsdien ben ik samen met Jezus Christus op weg naar de waarheid, het leven en naar de Vader.

De momenten dat ik aan het bidden ben geven mij een rustig, voldaan en heerlijk gevoel. Het is gewoon goddelijk. Maar wat daarbij ook gebeurd is dat ik geflits zie. Geen felle bliksemflitsen, maar een soort van weerlicht. Ik heb mijn ogen gesloten en zie het tegen de binnenkant van mijn oogleden. Het is niet echt duidelijk te omschrijven en ik weet dus ook niet wat het is. Wel heb ik het idee dat het van God afkomt want ik krijg het ook alleen tijdens gebed of wanneer ik aan Hem denk (en daarbij volledig ontspannen ben).

[Jyoti 0]

Mooi verhaal. Die flitsen die je ziet kunnen ook door heel andere dingen komen hoor, ik zou er als ik jou was niet te veel belang aan hechten, de inhoud van je gebed is hetgene wat belangrijk is.

Trouwens, verloren gegane posts kun je vaak terugvinden door bovenaan bij "mijn account" naar "concepten" te gaan.

[Morphogenesis 4]

Mooi verhaal inderdaad

[annzie 1]

Quote:

Op zaterdag 21 augustus 2010 01:12:46 schreef Iriacynthe het volgende: Mooi verhaal. Die flitsen die je ziet kunnen ook door heel andere dingen komen hoor, ik zou er als ik jou was niet te veel belang aan hechten, de inhoud van je gebed is hetgene wat belangrijk is.

Sterker nog, ik zie ze standaard als ik mijn ogen dichtdoe