"De Dood vermijden."

[rupsje 0]

haha thnx ik ken ook een dominee die jaap zijlsta heet, vandaar de verwarring

[Robert Frans 1.653]

Ik zal nog antwoord geven op de drie stellingen.

De mensheid bedriegt de dood

Deze stelling schildert de dood af als een persoon die te bedriegen zou zijn. Ik geloof dat niet. Net zoals ziektes of verwondingen ook geen personen zijn, is de dood dat ook niet.

De mens wil de dood vermijden, ervoor vluchten, en dat is terecht. De mens is niet geprogrammeerd om te sterven, maar om eeuwig te leven. Maar net zoals we een ziekte niet kunnen bedriegen, kunnen we de dood ook niet bedriegen.

De dood is een noodzakelijk kwaad

Ja, dat klopt. De dood is zuiverend en noodzakelijk om ons niet voor eeuwig in zonde te laten leven. Maar het is wel kwaad, want het komt ook voort uit die zonde. Zo keert God het kwaad ten goede en niet alleen bij de dood.

De waarde van leven daalt vanwege deze kwestie

Elk leven is even kostbaar, God is de Schepper van leven. Als het leven waardeloos zou zijn, dan zou Christus' offer ook waardeloos zijn geweest. En als het leven nu steeds minder waard zou worden, dan zou Christus' offer ook in kracht inboeten.

God schept het leven en Hij schept alleen het goede. Dus als God vandaag de dag nog steeds mensen schept, dan is dat juist hét getuigenis dat voor Hem het leven nog steeds zeer kostbaar is, evenals de mens. En als voor Hem het leven waardevol is, dan hebben wij daarover te zwijgen. Toch?

[Ol Moth 0]

Quote:

Op zaterdag 15 oktober 2005 15:30:55 schreef RobertF het volgende: Ik zal nog antwoord geven op de drie stellingen. De mensheid bedriegt de dood Deze stelling schildert de dood af als een persoon die te bedriegen zou zijn. Ik geloof dat niet. Net zoals ziektes of verwondingen ook geen personen zijn, is de dood dat ook niet.

Ik geloof dat dat dus wel kan en dat we dat dus ook doen. En dat de dood/aarde steeds rigoreuzere maatregelen nodig heeft om onze aantallen in de hand te houden.

Quote:

De mens wil de dood vermijden, ervoor vluchten, en dat is terecht. De mens is niet geprogrammeerd om te sterven, maar om eeuwig te leven. Maar net zoals we een ziekte niet kunnen bedriegen, kunnen we de dood ook niet bedriegen.

Ik meen dus dat dat wel mogelijk is en dat wij dat dus ook doen.

Quote:

De waarde van leven daalt vanwege deze kwestie Elk leven is even kostbaar, God is de Schepper van leven. Als het leven waardeloos zou zijn, dan zou Christus' offer ook waardeloos zijn geweest. En als het leven nu steeds minder waard zou worden, dan zou Christus' offer ook in kracht inboeten.

Het offer van Christus is niet relevant in deze kwestie naar mijn mening.

Quote:

God schept het leven en Hij schept alleen het goede. Dus als God vandaag de dag nog steeds mensen schept, dan is dat juist hét getuigenis dat voor Hem het leven nog steeds zeer kostbaar is, evenals de mens. En als voor Hem het leven waardevol is, dan hebben wij daarover te zwijgen. Toch?

Geen toch, Want ik ben het daar niet mee eens. Wij kunnen niet weten of God het leven op aarde nog steeds waardevol vind.

[Robert Frans 1.653]

Sjaloom Ol Moth,

Quote:

Ik geloof dat dat dus wel kan en dat we dat dus ook doen. En dat de dood/aarde steeds rigoreuzere maatregelen nodig heeft om onze aantallen in de hand te houden.

Waar baseer je dan je visie op dat de dood een persoon is?

Quote:

Ik meen dus dat dat wel mogelijk is en dat wij dat dus ook doen.

Hoe zie je dat concreet voor je dan? Dat we bijvoorbeeld doen alsof we dood zijn en zo de dood voor de gek houden?

Quote:

Het offer van Christus is niet relevant in deze kwestie naar mijn mening.

Ik geloof juist van wél. Zijn offer heeft juist álles met dood en leven te maken. Want als het leven waardevol zou zijn, dan zou het leven van Christus, die Hij opofferde, ook van geen waarde zijn. Christus' offer zou dan dus waardeloos zijn.

Quote:

Geen toch, Want ik ben het daar niet mee eens. Wij kunnen niet weten of God het leven op aarde nog steeds waardevol vind.

Hoezo niet? Als God nog steeds leven schept, dan is dat leven toch waardevol? Als jij bijvoorbeeld poëzie waardeloos zou vinden, dan zou je toch ook geen gedichten meer schrijven of lezen?

[Ol Moth 0]

Quote:

Op zaterdag 15 oktober 2005 15:58:22 schreef RobertF het volgende: Sjaloom Ol Moth, [...]Waar baseer je dan je visie op dat de dood een persoon is?

Gedeeltelijk op de bijbel maar het is grotendeels gewoon mijn visie. Moet iedereen altijd zijn visie ergens op baseren?

Quote:

[...]Hoe zie je dat concreet voor je dan? Dat we bijvoorbeeld doen alsof we dood zijn en zo de dood voor de gek houden?

Ik heb nooit gezegd dat we doen alsof we dood zijn en zo de dood zouden misleiden. Ik had het over de dood misleiden in de zin van onze levens onnatuurlijk te verlengen.

Quote:

[...]Ik geloof juist van wél. Zijn offer heeft juist álles met dood en leven te maken. Want als het leven waardevol zou zijn, dan zou het leven van Christus, die Hij opofferde, ook van geen waarde zijn. Christus' offer zou dan dus waardeloos zijn.

Ik geloof nog steeds dat het offer van Christus niks met deze kwestie te maken heeft. Wat wel met de kwestie te maken heeft is ons als mensheid, De dood, en de aardkloot.

Quote:

[...]Hoezo niet? Als God nog steeds leven schept, dan is dat leven toch waardevol? Als jij bijvoorbeeld poëzie waardeloos zou vinden, dan zou je toch ook geen gedichten meer schrijven of lezen?

Sorry maar ik zie God niet als een auteur zoals jij dat wel doet dus daarom vind ik dat de strekking van die vraag niet echt past bij deze kwestie.

[Robert Frans 1.653]

Quote:

Gedeeltelijk op de bijbel maar het is grotendeels gewoon mijn visie. Moet iedereen altijd zijn visie ergens op baseren?

Ja, hier althans wel.

Quote:

Ik heb nooit gezegd dat we doen alsof we dood zijn en zo de dood zouden misleiden. Ik had het over de dood misleiden in de zin van onze levens onnatuurlijk te verlengen.

In hoeverre misleid je de dood daarmee dan?

Quote:

Ik geloof nog steeds dat het offer van Christus niks met deze kwestie te maken heeft. Wat wel met de kwestie te maken heeft is ons als mensheid, De dood, en de aardkloot.

Waarom heeft Christus' offer daar niets mee te maken dan, volgens jou?

Wat betekent Christus' offer dan volgens jou?

Quote:

Sorry maar ik zie God niet als een auteur zoals jij dat wel doet dus daarom vind ik dat de strekking van die vraag niet echt past bij deze kwestie.

Het gaat om de vraag waarom je iets zou blijven maken als je het tóch waardeloos vindt. Als voorbeeld gebruikte ik poëzie, maar je kunt vast ook wel een ander voorbeeld daarbij verzinnen. Die vraag is dus zeker wel relevant.

[AkkA 0]

Ik las hier pas wel een interessante filosofie over. De 'bedenker'van die filosofie is Bataille.

Quote:

Bataille leefde van 1897 tot 1962. Hij volgde niet een bepaalde richting of vak. Hij wilde zich onttrekken aan iedere classificatie. In het begin vond hij wel aansluiting bij het Surrealisme. Dat is ook te zien opdat er in zijn eerste boek een dankwoord staat aan André Breton en J. Lacon. Verder bouwt Bataille ook door op Nietzsche. In het normale leven was hij veel te vinden in bordelen en in het nachtleven van Parijs. Hij leidde daar een crimineel leven. In het dagelijks leven was hij bibliocataris. Er is dus spraken van een dubbelleven. Zijn debuut was zeer aanstootgevend. Histoie de l’oeil is sterk pornografisch. Andere bekende boeken van hem zijn: Ma mére, l’Abbe C (de priester c maar ook woordgrap) Zijn filosofisch werk: l’experience Interieure, l’erotisme, le literature et le nul(?) (al zijn artikelen over schrijvers). Hij werd opgevoed in een atheïstisch gezin maar was erg bezig met godsdienst. Al was God verdwenen uit zijn filosofie, er zit wel een plaats voor in zijn filosofie. Een lege plaats waar God is verdwenen. Van jongs af aan werd hij getrokken door mystiek. Het deel van de mystiek waaruit God verdwenen was. In de Middeleeuwen konden mystici nog een worden met God. Dat kan nu niet meer. Het mystiek streven: de ziel verlangde niet meer naar God. De vraag is waarnaar dan wel. Je kan niet een worden met een principe waarvan je weet dat het afwezig is. Met deze vraag hield Bataille zich zijn hele leven bezig. Hij probeerde de grenzen van zijn leven en lichaam te overtreffen (zijn fysieke aanwezigheid). Dat overstijgen heet transgressie. Dat is een mystieke of extatische ervaring. Dit kan je volgens Bataille bereiken door het overtreden van de ‘grens’. Het ‘sacrale’, het heilige hangt samen met de grenzen. Je hebt besef van iets sacraals als je een grens overschrijd zoals bijvoorbeeld met de erotiek of dronkenschap. De verklaring voor ons verlangen naar dat sarcrale is dat er achter de grens dingen liggen die groter zijn dan ons. In onzelf willen we die dingen overschrijden dus eigenlijk niet door paddo’s slikken maar wel door bijvoorbeeld erotiek. Het gevoel dat er iets te overtreden is, het idee dat er een grens is. Dat is goed. Want anders hadden we geen reden om te willen leven. In het leven streven we naar momenten waarop we ons leven op het spel zetten. Omdat dat altijd een grenservaring oproept. Erotiek: Erotiek is de ideale ervaring waarin plaats vindt wat Bataille op het oog heeft. Er is een verschil tussen erotiek en voortplanting. Voortplanting is natuurlijk en dus goed. Erotiek is verboden, onnatuurlijk, slecht en heeft betrekking met de dood. Continuïteit: Toestand waarin we ons bevinden voor ons bestaan en na onze dood. Daaruit zondert een individu zich af ontstaat er discontinuïteit. We zijn enkelvoudige individuen die afgesloten zijn van de rest van de wereld. Toch houden we de hang naar continuïteit. Een hang om buiten onszelf te treden. We zijn bereid het gevaar van de dood en vernietiging te lopen omdat we in het continue willen komen. Dit is een uitleg voor onze mystieke verlangens. Deze redenering geeft een sluitend bewijs waarom wij die step nemen om buiten onszelf te treden en die grens op te zoeken. Discontinuïteit: Betreft slechts een klein stukje van de eeuwigheid. Er is een grens met het continue. Deze wordt onderstreept door bijvoorbeeld kleding. Daarom gaat er ook dreiging uit van ontkleding. Je maakt iemand dan kwetsbaar maar je doet ook een aanval op de grenzen van het bestaan. Lichamelijke grenzen zijn de oorsprong van ons bestaan. Ethiek, wetgeving en geloof vinden hun grondslag in de lichamelijke grenzen. De wetgeving beschermt bijvoorbeeld onze lichamelijke integriteit. Ons besef van het kwaad vindt zijn grondslag in de inbreuk op onze lichamelijke integriteit. Als je over de grens gaat wordt je over een grens van angst getrokken. Discontinuïteit  (on)gelsotenheid  passie Passie is lijden in het Latijn. Je lijdt dus aan iets dat je eigen ervaring te boven gaat. Bij zelfoverstijging ontstaat er zoals gezegd een lege plek. In de ME kwam de geest tot God ‘In Teos’. Maar nu God dood is kan dat niet meer. We weten niet waar onze geest terecht komt. Er is een lege plaats. Je partner is in de erotiek een hulpmiddel om je grens te overschrijden. Sociale consequenties: Elke gemeenschap is gebaseerd op een grenservaring. We hoeven aan de ervaring niet zelf deel te hebben gehad. Het is genoeg aanwezig te zijn bij een al dan niet ritueel offer. Dit zien we bijvoorbeeld bij het christendom. Het offer is de kruisdood van Jezus. De gemeenschap schaardt zich rond die offerdood. Grensoverschrijding kan dus ook plaatsvervangend optreden. Door een offer. De manier van offer bepaald de gemeenschap.

Dit is een vrij uitgebreid gedeelte. Vooral het gedeelte over continuiteit en discontinuiteit is erg interessant voor dit topic denk ik.

[Helena 0]

Doe niet zo gek.

Mensen hebben nu eenmaal de overlevingsdrang, en dat is een goed teken op zich. Verder zijn er ook mensen die het leven helemaal niet meer zien zitten. Die hebben die drang niet meer.

En er zijn denk ik heel veel christenen die de dood als heel noodzakelijk zien en zich ook daarop verheugen.

[Julia 0]

Hierbij een paar overwegingen van mij:

Het leven is geen wedstrijd in oud worden.

Een mens moet ook van ophouden weten.

De commerciële en medische industrie probeert zoveel mogelijk te verdienen.

Mijn schoonmoeder was op een bepaald moment klaar om te gaan; zij was a.h.w. aan het versterven. Dat is een natuurlijke manier van doodgaan als je tijd daar is. Mijn schoonvader, die erg ziek was heeft toen ingegrepen, eigenlijk tegen de wil van haar in.

Na een lange lijdensweg, hij kon zich niet 'overgeven', stierf hij en zijn vrouw heeft nog jarenlang verdwaasd en zonder plezier voortgeleefd.

Waarom zou het bij mensen zoveel anders zijn dan bij andere 'zoogdieren'?

Ik hoop, dat als mijn tijd gekomen is, ik mij daaraan zal kunnen overgeven en zoals ik het nu zie hoef ik geen medicijnen, behalve misschien pijnstillers maar zelfs dat weet ik niet zeker omdat door het lijden heengaan ook een normale mogelijkheid is.

Ik hoop dat ik kan zeggen, genoeg is genoeg.

En laten we wel wezen, de dood is toch een verlossing?

'De mensheid bedriegt de dood.

Je kan alleen jezelf bedriegen.

'De dood is een noodzakelijk kwaad.'

Waarom kwaad? Een eeuwig leven op dit ondermaanse vind ik geen prettig vooruitzicht.

'De waarde van leven daalt vanwege deze kwestie.'

Je leeft om te leven tot de dood erop volgt.

De tuinman en de dood, door P. N. van Eyck

Een Perzisch edelman:

Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,

Mijn woning in: “Heer, Heer, één ogenblik!

Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,

Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.

*

Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,

Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.

Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,

Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!â€â€”

*

Van middag (lang reeds was hij heengespoed)

Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.

“Waarom,†zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,

“Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?â€

*

Glimlachend antwoordt hij: “Geen dreiging was 't,

Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,

Toen ik 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,

Die ik 's avonds halen moest in Ispahaan.â€

[Ann 0]

Quote:

Op zaterdag 15 oktober 2005 14:28:52 schreef Ol Moth het volgende: Dit is misschien een controversieel punt maar toch wil ik graag even mijn mening geven op dit gebied. We waren net al bezig in het doodstraf topic. Maar daar kwamen toch wat puntjes boven die daar niet thuishoorden en waar ik dus dit topic voor open. Ik vind dat wij vaak het noodzakelijke vermijden. De dood. Wij doen er alles aan om ons mensen te laten leven zo lang als wij kunnen. Maar wat is het allemaal waard? Er komen steeds meer monden bij die gevoedt moeten worden. Steeds meer mensen die onderhouden moeten worden. Een aarde die de huidige hoeveelheid mensen en hun manier van leven niet aan kan. Misschien is dit controversieel of pijnlijk voor sommigen. Maar vanuit mijn blik is het dat niet(bedoeld) Onthoud dat graag. Wij mensen willen iedereens leven behouden. We doden elke ziekte. We tarten de dood. We overwinnen moeder natuur. We tarten de dood. Zoals nu al blijkt kan de aarde dit niet aan en gaat terug slaan. Gebeurtenissen die volgensmij niet plaats hadden gevonden als wij er niet waren in deze getallen. Ik geloof dat we teveel waarde aan het leven hechten, Ons leven te lang willen rekken, De dood zo lang mogelijk willen ontvluchten. Naar mijn mening is de dood een noodzakelijk kwaad. Ontvlucht haar niet. Komt ze dan komt ze. Om hierover te discussieren wil ik graag wat stellingen plaatsen. De mensheid bedriegt de dood De dood is een noodzakelijk kwaad De waarde van leven daalt vanwege deze kwestie Onthoud dat ik dit serieus meen en hier graag serieus en redelijk over wil discussieren.

zo denk ik er ook over

als ik voel dat bvb mijn hart zwakker wordt,zal ik geen doktershulp inroepen

[AkkA 0]

Quote:

Op zaterdag 15 oktober 2005 18:49:39 schreef Helena het volgende: Doe niet zo gek. Mensen hebben nu eenmaal de overlevingsdrang, en dat is een goed teken op zich. Verder zijn er ook mensen die het leven helemaal niet meer zien zitten. Die hebben die drang niet meer. En er zijn denk ik heel veel christenen die de dood als heel noodzakelijk zien en zich ook daarop verheugen.

Ging dit over mijn post. Want de filosofie die daarin staat is opzich wel relatief populair. Alleen moet je 1 aan name doen om m helemaal te laten kloppen. En dat is aan nemen dat god dood is.

[Ann 0]

mensen hebben geen overlevingsdrang, ik heb een test gedaan en gevraagd aan mensen waar ze bang voor zijn . ik vroeg : als je bedreigd wordt door iets, bvb een ziekte of een man met een mes achter jou . ben je dan bang voor de dood? dat je wil ioverleven? of bang voor de pijn die het doet?

iedereen antwoorde : Pijn.

en ik ook. Men vlucht niet van de dood vaak,maar van de pijn.

[Wever 0]

Alles gaat dood en stopt. Van een machtige ster tot een nietig mens. Uit de dood onstaat nieuw leven, soms beter, soms slechter. Dood zorgt voor voortdurende verversing.

[Julia 0]

Quote:

Op zaterdag 15 oktober 2005 19:49:16 schreef Ann het volgende: Ik vroeg: als je bedreigd wordt door iets, bvb een ziekte of een man met een mes achter jou . ben je dan bang voor de dood? dat je wil ioverleven? of bang voor de pijn die het doet? iedereen antwoorde : Pijn. en ik ook. Men vlucht niet van de dood vaak,maar van de pijn.

Maar waarschijnlijk wordt er dan vaak bedoeld: de angst voor pijn. De ervaring van 'mogelijke' pijn is (zo heb ik het altijd ervaren) is vaak heftiger dan pijn zelf.

Het zien van pijn is ook soms zwaarder dan de pijn zelf. Je wilt toch soms a.h.w. het lijden van een ander overnemen?

De angst voor de dood wordt soms ook gecammoufleerd door te zeggen: 'Ik ben bang voor een pijnlijke dood'. Ik heb laatst een reportage gezien over z.g. hospices. Als je stopt met dokteren (waaronder pijnlijke behandelingen) en je toelegd op een waardig sterven en pijnbehandeling lijkt me dat minder pijnlijk dan je verzetten tegen het onoverkomelijke. Zie hierover het gedicht 'De tuinman en de dood'.

[Ann 0]

tja , dat antwoorden ze meer wete ik ook niet.zelf ben ik niet bang van de dood,helemaal niet zelfs! maar als er iemand achte rmij zit met een mes zal ik ook wel lopen hoor ik ben bang dat dat mes dan in mijn lijf beland en dat doet heel veel pijn.

[Julia 0]

Mijn reactie zou hetzelfde zijn, hoor, Ann!

[Ol Moth 0]

Ik wil deze discussie nieuw leven inblazen dus bij deze.

Ik denk soms nogal ruw en je kan misschien soms de indruk krijgen dat ik dit bekijk zonder emoties, maar dat is niet waar. Ik probeer een controverse bespreekbaar te maken en mijn 2 centjes te geven.

Zoals de datering van dit topic al aangeeft speel ik langer met dit soort gedachten. Recentelijk zag ik een filmpje wat heel klinisch de uitleg gaf dat wij als mensen biologisch gezien de taak hebben ons voort te planten en ons kroost te verzorgen. Beginnen met kinderen krijgen zou horen te gebeuren rond een jaar of 15-20 (Biologisch gezien, meisje wordt ongesteld, borsten etc.) Er komt een leeftijd dat de kwaliteit van de eitjes en het sperma afneemt en het dus eigenlijk niet meer de bedoeling zou zijn om kinderen te krijgen. En dan komt er rond je 50e een leeftijd dat eigenlijk je kroost te deur uit gezet zou moeten zijn en je biologisch gezien afgerangeerd wordt, want je hebt weinig meer bij te dragen aan de cirkel des levens.

Tegenwoordig is iedereen die dood gaat zielig en mensen kunnen blijkbaar niet meer accepteren dat het hoort bij het dagelijkse leven. Tuurlijk, ieder mens is een kind, broer, zus, vader of moeder etc. Maar we blijven stervelijk en tijdelijk houdbaar. Die houdbaarheid werd vroeger geregeld door moeder natuur afhankelijk van hoe sterk, vindingrijk of listig je was. Of het nu door goddelijke hand of evolutionaire groei komt, ik geloof dat wij als mensen door ons intellect en vermogen tot het wijzigen en heersen van onze omgeving in zekere mate verheven zijn boven het dierenrijk.

Gedane zaken nemen geen keer want mensen hebben er zelf geen hand in dat ze geboren worden. Ik vind ook niet dat we het zorgen voor de zwakkeren af moeten schaffen, ik vind dat juist een sterk punt van mensen. Maar ik ben ook van mening dat het te ver is door geschoten en dat toekomstige mensen ook een zo gezond en goed mogelijk leven mogen hebben. Dat zou naar mijn idee bepaalde mensen uitsluiten kinderen te krijgen. Mensen boven de leeftijdsgrens dat zaadjes en eitjes aftakelen, chronisch zieke mensen van erfelijke aard, mensen die ook niet voor zichzelf kunnen zorgen. Eigenlijk ook misschien wel de mensen die het anders niet gered zouden hebben maar door onze menselijkheid en zorgzaamheid toch een zo gelukkig mogelijk leven mogen leiden. Ook vind ik dat er een beperking dan zou moeten komen op de levensverlenging. Een soort bemiddeling tussen de natuur en ons vermogen die te wijzigen waarbij we het grote geheel, het gezond voortbestaan van onze soort centraal stellen. Ik kijk en denk daarbij niet aan ras, religie of geaardheid etc. Ik begrijp als sommige dingen die ik zeg eng over zouden kunnen komen maar zo bedoel ik het niet.

De molen is nog niet uitgewerkt en ik probeer mijn diamant nog te verfijnen, maar voor nu is dit wat ik kan verwoorden.

En kan dit naar Media, Nieuws en Maatschappij?

[Machiavelli 0]

Admod note: Verplaatst naar MNM.

[dingo 166]

Je gedachten op dit vlak zijn bepaald niet nieuw en er zijn al regeringen geweest die het ten uitvoer hebben proberen te brengen. Zo zijn in de VS grote aantallen geestelijk en lichamelijk beperkten gesteriliseerd zonder hun eigen medeweten of van hun ouders.

Maar het gaat er aan voorbij dat het leven in zichzelf beschermenswaardig is en dat niet alleen het profijtbeginsel doorslaggevend is.

Het is ook een beperking van de biodiversiteit binnen het menselijk ras. Het kweken van een ras übermenschen sluit een groot deel van het genetisch materiaal uit dat nu voorhanden is. Nog even afgezien van de psychologische schade die de maaatschappij oploopt als twee kwaliteiten mensen rondlopen op deze wereldbol en het ook nog van elkaar weten.

Verder houd het geen rekening met het gegeven dat we in de westerse wereld relatief steeds onvruchtbaarder worden door milieuvervuiling en door steeds later kinderen te krijgen.

Dat alles ook nog geredeneerd buiten enige religie om, ik kan ook nog toevoegen dat voor God spelen geen goed idee is. Dat zijn we namelijk niet.

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op maandag 08 februari 2010 23:40:29 schreef Ol Moth het volgende: Ik wil deze discussie nieuw leven inblazen dus bij deze. Ik denk soms nogal ruw en je kan misschien soms de indruk krijgen dat ik dit bekijk zonder emoties, maar dat is niet waar. Ik probeer een controverse bespreekbaar te maken en mijn 2 centjes te geven. Zoals de datering van dit topic al aangeeft speel ik langer met dit soort gedachten. Recentelijk zag ik een filmpje wat heel klinisch de uitleg gaf dat wij als mensen biologisch gezien de taak hebben ons voort te planten en ons kroost te verzorgen. Beginnen met kinderen krijgen zou horen te gebeuren rond een jaar of 15-20 (Biologisch gezien, meisje wordt ongesteld, borsten etc.) Er komt een leeftijd dat de kwaliteit van de eitjes en het sperma afneemt en het dus eigenlijk niet meer de bedoeling zou zijn om kinderen te krijgen. En dan komt er rond je 50e een leeftijd dat eigenlijk je kroost te deur uit gezet zou moeten zijn en je biologisch gezien afgerangeerd wordt, want je hebt weinig meer bij te dragen aan de cirkel des levens. Tegenwoordig is iedereen die dood gaat zielig en mensen kunnen blijkbaar niet meer accepteren dat het hoort bij het dagelijkse leven. Tuurlijk, ieder mens is een kind, broer, zus, vader of moeder etc. Maar we blijven stervelijk en tijdelijk houdbaar. Die houdbaarheid werd vroeger geregeld door moeder natuur afhankelijk van hoe sterk, vindingrijk of listig je was. Of het nu door goddelijke hand of evolutionaire groei komt, ik geloof dat wij als mensen door ons intellect en vermogen tot het wijzigen en heersen van onze omgeving in zekere mate verheven zijn boven het dierenrijk. Gedane zaken nemen geen keer want mensen hebben er zelf geen hand in dat ze geboren worden. Ik vind ook niet dat we het zorgen voor de zwakkeren af moeten schaffen, ik vind dat juist een sterk punt van mensen. Maar ik ben ook van mening dat het te ver is door geschoten en dat toekomstige mensen ook een zo gezond en goed mogelijk leven mogen hebben. Dat zou naar mijn idee bepaalde mensen uitsluiten kinderen te krijgen. Mensen boven de leeftijdsgrens dat zaadjes en eitjes aftakelen, chronisch zieke mensen van erfelijke aard, mensen die ook niet voor zichzelf kunnen zorgen. Eigenlijk ook misschien wel de mensen die het anders niet gered zouden hebben maar door onze menselijkheid en zorgzaamheid toch een zo gelukkig mogelijk leven mogen leiden. Ook vind ik dat er een beperking dan zou moeten komen op de levensverlenging. Een soort bemiddeling tussen de natuur en ons vermogen die te wijzigen waarbij we het grote geheel, het gezond voortbestaan van onze soort centraal stellen. Ik kijk en denk daarbij niet aan ras, religie of geaardheid etc. Ik begrijp als sommige dingen die ik zeg eng over zouden kunnen komen maar zo bedoel ik het niet. De molen is nog niet uitgewerkt en ik probeer mijn diamant nog te verfijnen, maar voor nu is dit wat ik kan verwoorden. En kan dit naar Media, Nieuws en Maatschappij?

De natuur regelt precies wat je voorstelt: mensen die biologisch gezien "inferieur" zijn, hebben een kleinere kans zich voort te planten.

[Mister_L 0]

Quote:

Op zaterdag 15 oktober 2005 14:28:52 schreef Ol Moth het volgende: De mensheid bedriegt de dood

In zekere zin wel. Er worden steeds meer ziektes genezen door nieuwe medicatie. Mensen kunnen langer gezond blijven en steeds ouder worden. Of dat de mensheid de dood bedriegt dat weet ik niet... Het is ook een stukje ontwikkeling. Dit is ook niet iets van de laatste tijd. Mensen worden ook steeds ouder door alle technologie.

Misschien is het ook maar net welke naam je het beestje wil geven

Quote:

De dood is een noodzakelijk kwaad

Iedereen gaat dood. En om bij God te komen, zul je het aardse leven achter je moeten laten. Dus in die zin: JA

Quote:

De waarde van leven daalt vanwege deze kwestie

Als je kijkt naar mn vorige antwoord denk ik dat de waarde van het leven juist stijgt. Je bereid je in principe voor om in de hemel te komen. Je vertelt mensen over God en je probeert zoveel mogelijk MET God te leven. Dus zeker waardevol.

Plus wat ik al eerder gelezen hebn hier, denk ik dat God graag ziet dat wij genieten van de goede dingen die de aarde, die God ons biedt. Dat we gelukkig zijn.

[Ol Moth 0]

Quote:

Op dinsdag 09 februari 2010 07:07:37 schreef dingo het volgende: Dat alles ook nog geredeneerd buiten enige religie om, ik kan ook nog toevoegen dat voor God spelen geen goed idee is. Dat zijn we namelijk niet.

Naar mijn idee is dit omgekeerde wereld en is waar we nu mee bezig zijn voor God spelen.

Quote:

Op dinsdag 09 februari 2010 08:19:43 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...] De natuur regelt precies wat je voorstelt: mensen die biologisch gezien "inferieur" zijn, hebben een kleinere kans zich voort te planten.

Maar is het niet dat we tegenwoordig in laboratoria en via medische ingrepen deze mensen alsnog kinderen laten krijgen en daarmee de natuur omzeilen?

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op dinsdag 09 februari 2010 11:50:19 schreef Ol Moth het volgende: [...] Maar is het niet dat we tegenwoordig in laboratoria en via medische ingrepen deze mensen alsnog kinderen laten krijgen en daarmee de natuur omzeilen?

Deels, jazeker. Maar in het grote geheel werkt de statistiek toch echt in het voordeel van de natuur. De voortplantingskansen van wie oud, zwak of ongezond is liggen veel lager dan voor wie jong, sterk en gezond is. Ook met laboratoriumingrijpen. Dus per saldo wordt jouw doel bereikt, zonder overheidsingrijpen.

[MarinusCopy 0]

Quote:

Op maandag 08 februari 2010 23:40:29 schreef Ol Moth het volgende: Ik wil deze discussie nieuw leven inblazen dus bij deze. Ik denk soms nogal ruw en je kan misschien soms de indruk krijgen dat ik dit bekijk zonder emoties, maar dat is niet waar. Ik probeer een controverse bespreekbaar te maken en mijn 2 centjes te geven.

Bij ethische kwesties is het een pre om de emoties buiten de deur te houden. Het is ook een pre om onpopulaire vragen te durven stellen. Ik zal over je stelling nadenken, want er valt zeker wat over te zeggen.

---

Samengevoegd:

Quote:

Op dinsdag 09 februari 2010 07:07:37 schreef dingo het volgende: Dat alles ook nog geredeneerd buiten enige religie om, ik kan ook nog toevoegen dat voor God spelen geen goed idee is. Dat zijn we namelijk niet.

Als ik met een schuin oog naar deze planeet kijk is "voor God spelen" net doen alsof je niet bestaat. Als er al iemand goddelijke trucjes uithaalt dan is het traditioneel de mens.

[dingo 166]

Quote:

Op dinsdag 09 februari 2010 11:50:19 schreef Ol Moth het volgende: [...] Naar mijn idee is dit omgekeerde wereld en is waar we nu mee bezig zijn voor God spelen. [...]

Waarom? Omdat we door de gestegen levensstandaard wat langer leven? Dat is in de dierenwereld net zo, als het een overvloedig jaar is zijn er meer jonge dieren en meer roofdieren dan wanneer het een slecht jaar is. Maar bepalen welke jongen geboren mogen worden, op basis van enig criteria is imo voor God spelen.