Theodicee

[Figulus 148]

11 minuten geleden zei Monachos:

Ik reageer hierna alleen nog op mensen die ik respecteer.

Interessant: je zegt alleen nog te reageren op mensen die je respecteert, en toch richt je je tot mij. Ofwel is dat respect er tóch, of je probeert je frustratie met een mooi zinnetje te camoufleren. Ik laat het aan jou over om die tegenstrijdigheid op te lossen.

[Robert Frans 1.668]

2 uur geleden zei Monachos:

Ik vraag me nu serieus af in hoeverre dit oprechte woorden van jou zelf zijn. Ze komen op mij ingestudeerd over. 'Echte antwoorden'? Ik zie dagelijks mensen die langzaam maar zeker aftakelen. Steeds meer mankeren. Er is bij hun geen 'god' die ze bijstaat. Sterker nog; omdat God niet bij ze is ben ik bij hun. Met mijn nietszeggendheid. Jouw God komt onderhand als een illusie over. Hoe geef jij jouw god vorm in het dagelijkse leven?

Door gebed, sacramenten en naastenliefde tracht ik steeds meer met Hem verenigd te raken. In discussies als deze schrijf ik inderdaad meer afstandelijk over onderwerpen als het theodicee, omdat dit geen pastorale omgeving of gesprek is en dergelijke discussies of uitwisselingen niet gediend zijn met heftige emoties of verhalen. Daarmee kun je immers elke discussie wel doodslaan. Voor dit soort discussies moet je bereid zijn het grote geheel te willen overzien.

Theologie is echter niet enkel theorie, maar gegrond in ontelbaar veel geloofservaringen met God, waar zij vorm en betekenis aan geeft. Dus niet alleen die van jou of mij, maar van vele gelovigen door alle tijden en culturen heen. Net zoals een atlas een verzameling talloze reiservaringen is, opgetekend in overzichtelijke kaarten. Ik zie daarom geen reden om alleen mijn eigen ervaringen of die van mijn naasten als maatstaf te nemen. Soms kun je weliswaar een (eigen) ervaring als voorbeeld gebruiken, maar altijd in de context van het grote geheel.

[Monachos 541]

22 uur geleden zei Robert Frans:

Door gebed, sacramenten en naastenliefde tracht ik steeds meer met Hem verenigd te raken. In discussies als deze schrijf ik inderdaad meer afstandelijk over onderwerpen als het theodicee, omdat dit geen pastorale omgeving of gesprek is en dergelijke discussies of uitwisselingen niet gediend zijn met heftige emoties of verhalen. Daarmee kun je immers elke discussie wel doodslaan. Voor dit soort discussies moet je bereid zijn het grote geheel te willen overzien.

Theologie is echter niet enkel theorie, maar gegrond in ontelbaar veel geloofservaringen met God, waar zij vorm en betekenis aan geeft. Dus niet alleen die van jou of mij, maar van vele gelovigen door alle tijden en culturen heen. Net zoals een atlas een verzameling talloze reiservaringen is, opgetekend in overzichtelijke kaarten. Ik zie daarom geen reden om alleen mijn eigen ervaringen of die van mijn naasten als maatstaf te nemen. Soms kun je weliswaar een (eigen) ervaring als voorbeeld gebruiken, maar altijd in de context van het grote geheel.

Bla die bla bla. En tevens bla. Niet te vergeten bla ende bla bla. Als je het zelf maar begrijpt. In alles wat je typt kom je over als een 'rooms katholiek geconditioneerd' mens. Je hebt een systeem aangenomen, i.p.v. de Geest. En ik ben je eigenlijk onderhand een beetje zat, met je ijdele gelul.

Zo gaan we dus niet om met elkaar. Je kan het er misschien niet mee eens zijn, maar je hebt de forumregels maar te respecteren. Zo ga je niet  met een gerespecteerd medeforummer zoals @Robert Frans om. Echt de laatste waarschuwing.

[Robert Frans 1.668]

10 minuten geleden zei Monachos:

Bla die bla bla. En tevens bla. Niet te vergeten bla ende bla bla. Als je het zelf maar begrijpt.

Als je geen interesse hebt in discussie of uitwisseling over dit onderwerp, waarom start je dan dit topic?

[Tomega 319]

15 uur geleden zei Monachos:

God grijpt niet in vanwege de menselijke vrije wil'. Onderschikt God dan Zijn wil aan die van de mens? God greep niet in in de tweede wereldoorlog, God grijpt nu ook niet in. Sterker nog: God heeft de afgelopen tweeduizend jaar helemaal niets gedaan. Nergens ingegrepen. Ik vraag me wel eens af

God is naar zijn natuur Geest, en een geest is naar zijn natuur geestelijk, dat is niet van materie.

De mens is naar zijn natuur stoffelijk, en een stoffelijk lichaam is naar zijn natuur ongeestelijk. 

Ongeestelijk, is niet gericht op het geestelijke - dat zich totaal los denkt van het lichaam of het stoffelijke, omdat dat stoffelijke immers exemplarisch is voor zelfgericht, en ongevoelig voor wat buiten het eigen stoffelijke lichaam is.

Daaruit volgt dat de mens zowel geestelijk als stoffelijk is. Veel beesten trouwens ook. We spreken dan van een levende ziel, en een levende ziel is verbonden met bloed. En inderdaad bij grensgevallen waar bijvoorbeeld hemolymfe is in plaats van bloed, kun je de vraag stellen of inderdaad bloed het onderscheid geeft.

Maar de mens heeft meer. De mens heeft dat geestelijke aspect, waardoor de mens kan meten, waarderen, oordelen en naar eigen inzichten kiezen en beheersen, wat gaat over meer dan zijn eigen persoonlijke welzijn.

Waar de mens kiest voor het geestelijke waarvan de schepping en de notie van moraal als geheel getuigt, daar komt de mens in keuzestress. Want de zuivere moraal houdt zich helemaal niet bezig met individuele vormen van welzijn. Maar slechts met de geestelijke normen van welzijn. 

De wet van Mozes, is daarom geestelijk zuiver. Het zuivert het geestelijke klimaat, en is totaal ongevoelig, voor het leed dat optreedt voor wie buiten de moraal valt.

Elke mens sterft. Elke mens lijdt. Elke mens ondergaat diepe ellende. Dat is het stoffelijke. En elke mens kan daarbij kiezen om dat lijden en dat sterven in dienst te stellen van geestelijke waarden van moraal en geestelijk welzijn. Dat is de moraal van de tijd die wij "romantiek" noemen. De moederkloekmoraal en brandweemanmoraal, zeg maar.

Die moraal zegt niet dat het leven onbelangrijk is, maar die moraal stelt het leven juist boven alles, maar dan wel in het licht van de moraal. Sterven in het vuur is tegen de moraal. Maar in het vuur sterven in een poging om mensen te redden, is het hoogste van dezelfde moraal.

Het licht van redding of van een hogere moraal, is voor degenen die dat licht hebben of zien, een bron van zicht, van moraal, van leven. Door te leven wat zij zien, zijn zij de moederkloek of de brandweermannen voor degenen die redding behoeven.

In dat licht, is de wereld slechts een heel tijdelijk speelveld voor elke ziel, om te laten zien in het leven, in hoeverre dat leven de dood en het lijden de baas is. De wijsgeren zeggen dat de ziel en de geest vrij zijn, om te kiezen en te leven waar de ziel of de geest zich mee verbindt.

Is dat zo? Is de mens vrij? Nuchterheid dwingt tot de eenvoudige constatering, dat de mens onvrij is, en gebonden aan zijn stoffelijke lichaam. Dus is de even eenvoudige gevolgtrekking, dat ware vrijheid van de geest, vraagt om ware afstandneming van het stoffelijke. Maar, dat levert ook pijn op en ook lijden. Toch? Nee, want naar de geest wordt het stoffelijke lijden niet geteld, maar slechts de geestelijke vrijheid en de geestelijke rijkdom van een hogere graad van welzijn, dan het stoffelijke. Daar is het begrip liefde onderscheidend, hoewel dat begrip zelf zonder moraal en wet inhoudloos en nietszeggend is geworden. 

En dan zie je de praktijk gevuld met hypocrisie en waangeestelijkheden. Maar, verandert dat de waarheid? Nee, dat laat slechts zien hoever de zielen en het geestelijke verwijderd kunnen zijn van de geestelijke aard en roeping en bestemming.

14 uur geleden zei Monachos:

Ik zie dagelijks mensen die langzaam maar zeker aftakelen. Steeds meer mankeren. Er is bij hun geen 'god' die ze bijstaat. Sterker nog; omdat God niet bij ze is ben ik bij hun. Met mijn nietszeggendheid.

In het leven gaat het nooit om iets van voltooidheid van dingen, doelen, of wensen te bereiken. Maar wel om de kwaliteit en rijkdom te beleven van geestelijk welzijn. Van onderdeel uitmaken van dat hogere, schone, dat we wel in een boek kunnen laten zien, maar niet doen. Van liefde, zo je wilt. Zoals de mens graag wil dat anderen hem zien en waarderen, zo kan de mens verzinnen dat hij waardevol kan zijn voor een ander. En die waardevolheid zie je het scherpst waar alleen de ziel nog is, en het vlees is afgetakeld. 

Dat je dat dan zo weinig ziet, zegt niets over de aarde en niet over God, en niet over de ziel die in verdrukking is, maar dat zegt iets over de tunnelvisie of liefdeloosheid van de omstanders.

Jij bent, dan naar je eigen woorden, in staat iets van dat hogere te zien, en ook door te geven of althans om te zetten in concrete daden. Waarom zie je dan ook niet zelf, dat dat stoffelijke aftakelende slechts een toneel is, een platform, om te ondervinden wat er echt geestelijk waardevol en liefdevol is in dit leven?

17 uur geleden zei Monachos:

Sterker nog: God heeft de afgelopen tweeduizend jaar helemaal niets gedaan. Nergens ingegrepen.

God is Geest. Kinderen van God, zijn dus geest. Dat kan niet anders. Elke keer dat de Geest spreekt, grijpt God in. En de geesten die dat horen en aannemen, zijn zomaar van dood en ellendig, opgetakekd naar levend en heilig.Dat kan, omdat heel het concept en het denken en het zijn, geestelijk is. Het vlees heeft daar geen macht over, totdat de kracht van pijn en ellende weer sterker is dan de kracht van de geest. Die strijd is geestelijk en vleselijk tegelijk. En het geestelijke wordt gewonnen in de geest, en het vleselijke wordt gewonnen in het vlees.

Dat gaat dus niet over een maker die Geest is en ongenaakbaar in wezen. Maar over jou, en hoe jij deels geest en deels vlees bent. Dat botst en strijdt, en zoekt de oorzaak het liefst buiten zichzelf.

[sjako 725]

Het heeft alles te maken met de strijdvraag. Toen de de mens, in de vorm van Adam en Eva, zondigden gaven ze in principe aan dat ze het wel zonder God konden. God geeft ons nu de gelegenheid om dat aan te tonen. Hij laat ons zo vrij mogelijk. Hij gaat alleen ingrijpen wanneer het te maken heeft met Zijn voornemen op langere termijn. In de de dagen van het Oude testament moest koste wat het kost de bloedlijn die naar de Messias lijdt worden beschermd. Geen Israël, geen Messias. Ook grijpt Hij in binnen individuele levens, zeker als het om gelovigen gaat. 

De dingen die we nu waarnemen komen overeen wat er in profetieën over deze tijd gesproken wordt. 2Tim 3:1 Maar weet dit, dat er in de laatste dagen kritieke tijden zullen aanbreken, die moeilijk zijn door te komen.  2 Want de mensen zullen zichzelf liefhebben, het geld liefhebben, [zullen] aanmatigend [zijn], hoogmoedig, lasteraars, ongehoorzaam aan ouders, ondankbaar, deloyaal,  3 zonder natuurlijke genegenheid, niet ontvankelijk voor enige overeenkomst, kwaadsprekers, zonder zelfbeheersing, heftig, zonder liefde voor het goede,  4 verraders, onbezonnen, opgeblazen [van trots], met meer liefde voor genoegens dan liefde voor God,  5 die een vorm van godvruchtige toewijding hebben, maar de kracht ervan niet blijken te bezitten; en keer u af van dezen.

Zou God wel ingrijpen in de wereldgebeurtenissen, dan zou nooit bewezen kunnen worden dat we het niet zonder God kunnen. God heeft straks genoeg bewijs, naar oa de engelen, dat wij mensen er niets van kunnen en dat Hij volledig in Zijn recht staat om het heft weer in handen te nemen. Dat is ook de reden waarom er een relatief lange tijd overheen is gegaan dat wij als mens kunnen bewijzen dat we het idd zonder Hem kunnen. Het is ondertussen wel bewezen dat dit niet het geval is. Oorlogen, vernietiging van het milieu, epidemieën, honger etc is het resultaat. 

[Aristarkos 196]

1 uur geleden zei sjako:

Het heeft alles te maken met de strijdvraag. Toen de de mens, in de vorm van Adam en Eva, zondigden gaven ze in principe aan dat ze het wel zonder God konden. God geeft ons nu de gelegenheid om dat aan te tonen.

Hoewel ik het in grote lijnen eens ben met je betoog, mis ik een belangrijk onderdeel waar je het niet over hebt. Satan, de gevallen overdekkende cherub en de rol die hij heeft in de schepping. De eerste zonde was niet van Adam en Eva maar van Satan, die toen hij in zijn functie als overdekkende cherub, dus de baldakijn van de troon Gods, door zijn letterlijke positie dacht boven God te staan.

Over de zonde van Adam en Eva word ook veel te eenzijdig gedacht, de zonde van Adam was dat hij niet genoeg had aan God en een schepsel (een vrouwtje zoals de dieren hadden) verkoos boven Hem. Toen Evan at van de appel verkoos Adam haar voor de tweede keer boven God.

Aristarkos