Huwelijksinzegening

[Barnabas 177]

Waar in de bijbel staat dat een huwelijk door staat of kerk ingezegend (of bezegeld) zou moeten worden?

[Petra. 630]

Matteüs, hoofdstuk 19, vers 6 (Matteüs 19:6). 

"Dus ze zijn niet langer twee, maar één vlees. Wat God heeft verbonden, mag een mens niet scheiden."

 

Maar sja... in de praktijk van alledag ..gebeurt het toch wel hoor. 

[Hopper 687]

33 minuten geleden zei Barnabas:

Waar in de bijbel staat dat een huwelijk door staat of kerk ingezegend (of bezegeld) zou moeten worden?

Ik zou het niet weten.  Er staat geschreven dat wat God verbonden heeft niet door de mens gescheiden mag worden.   Het is dus God die 2 mensen met elkaar verbindt.   Of je gehuwd bent of niet, dat doet m.i. niet zo ter zake.  God heeft de mens een andere mens toegewezen.   En de mens is niet gerechtigd om dat te scheiden.

Loopt je vrouw bij je weg of vraagt ze een scheiding aan, dan ben je vrij van schuld.  Dan is zij degene die breekt.  (Of vice versa natuurlijk)

De wereldse inzegening door kerk en staat , staat buiten God.

3 september 2023 bewerkt door Hopper

[Barnabas 177]

De volgende tekstgedeelten gaan over het huwelijk en wat er aan vooraf gaat.

Het boek Hooglied, zonder vernoeming van een inzegening

Psalm 45, de bruiloftspsalm, wanneer het in de bjbel genoemd zou worden zou het hier bij moeten staan maar het ontbreekt.

 

[Robert Frans 1.542]

1 uur geleden zei Barnabas:

De volgende tekstgedeelten gaan over het huwelijk en wat er aan vooraf gaat.

Het boek Hooglied, zonder vernoeming van een inzegening

Psalm 45, de bruiloftspsalm, wanneer het in de bjbel genoemd zou worden zou het hier bij moeten staan maar het ontbreekt.

In onder meer Matteüs 19,6 staat dat wat God gebonden heeft, een mens niet kan scheiden. Het huwelijk is dus een door God ingesteld sacrament. Daar de Kerk het Lichaam van Christus is, wordt binnen haar daarom door God het huwelijk gesloten en gezegend. Christus is immers God en in die hoedanigheid sluit Hij zo het huwelijk. In de huwelijksnacht wordt het huwelijk vervolgens geconsummeerd ofwel voltrokken.

[Barnabas 177]

12 minuten geleden zei Robert Frans:

In onder meer Matteüs 19,6 staat dat wat God gebonden heeft, een mens niet kan scheiden. Het huwelijk is dus een door God ingesteld sacrament. Daar de Kerk het Lichaam van Christus is, wordt binnen haar daarom door God het huwelijk gesloten en gezegend. Christus is immers God en in die hoedanigheid sluit Hij zo het huwelijk. In de huwelijksnacht wordt het huwelijk vervolgens geconsummeerd ofwel voltrokken.

In het verhaal van Izaak en Rebekka is er wel sprake van de vleselijke éénwording maar niet van enige overheid of kerkelijke instantie (priester oid) die een autorisatie geeft of een zegen namens God (Jezus Christus).

Genesis 24;63-67: "Izak ging tegen het vallen van de avond naar buiten om te bidden in het veld. Hij sloeg zijn ogen op, en zag, en zie, er kwamen kamelen aan. Ook Rebekka sloeg haar ogen op en zag Izak; zij liet zich snel van de kameel glijden. Zij zei tegen de dienaar: Wie is die man die ons in het veld tegemoet komt lopen? De dienaar antwoordde: Dat is mijn heer. Toen pakte zij haar sluier en bedekte zich. De dienaar vertelde Izak al de dingen die hij gedaan had. Toen bracht Izak haar in de tent van zijn moeder Sara. En hij nam Rebekka en zij werd hem tot vrouw en hij had haar lief. Zo vond Izak troost na de dood van zijn moeder."

Dus de bezegeling van het huwelijk (het eigenlijke huwelijk) is volgens jouw leer ook de geslachtsdaad.

3 september 2023 bewerkt door Barnabas
aanvulling

[Hopper 687]

38 minuten geleden zei Robert Frans:

In onder meer Matteüs 19,6 staat dat wat God gebonden heeft, een mens niet kan scheiden. Het huwelijk is dus een door God ingesteld sacrament. Daar de Kerk het Lichaam van Christus is, wordt binnen haar daarom door God het huwelijk gesloten en gezegend. Christus is immers God en in die hoedanigheid sluit Hij zo het huwelijk. In de huwelijksnacht wordt het huwelijk vervolgens geconsummeerd ofwel voltrokken.

Als ik jouw filosofie volg, dan is God degene die het huwelijk in de (katholieke) kerk voltrekt.  En daarmee staan alle niet-katholieken (of niet-kerkelijken als je het ruimer wilt zien) buitenspel.  Als God twee moslims met elkaar verbindt is dat volgens jouw filosofie ongeldig. Ik vind dat aanmatigend.

Er staat geschreven: " Alzo dat zij niet meer twee zijn, maar een vlees. Hetgeen dan God samengevoegd heeft, scheide de mens niet."

Kortom, niet met de  kerkelijke inzegening sluit God het huwelijk.   Maar met de geslachtsdaad.   Of de geslachtsdaad voor of na het kerkelijk huwelijk plaats heeft doet niet ter zake.  Toen Jezus deze woorden sprak was er van een kerk in het geheel geen sprake.

Jezus' woord gaat vóór de kerkelijke filosofieën . 

3 september 2023 bewerkt door Hopper

[Barnabas 177]

Psalm 45 spreekt van een zegen en een zalving respectievelijk voor haar en hem.

Voor haar, Psalm 45;3: "U bent veel mooier dan de andere mensenkinderen; genade is op Uw lippen uitgegoten, daarom heeft God U voor eeuwig gezegend."

Voor hem, Psalm 45;7: "Uw troon, o God, bestaat eeuwig en altijd; de scepter van Uw Koninkrijk is een scepter van rechtvaardigheid. U hebt gerechtigheid lief en haat goddeloosheid; daarom heeft Uw God U gezalfd, o God, met vreugdeolie, boven Uw metgezellen."

In beide gevallen wordt de zegen/zalving door God zelf gegeven, er is geen tussenkomst van een mans. In het geval van de vrouw wordt haar de e]zegen gegeven vanwege de genade die over haar lippen is uitgegoten en deze zegen is voor eeuwig, altijd.

In het geval van de man wordt gesproken over God als koning, Dit verwijst naar Jezus Christus die verlangt naar de bruiloft en éénwording met de gemeente. Hij is het voorbeeld voor de man die in Christus in het huwelijk wil treden. Zoals Christus het hoofd van de kerk is is de man het hoofd van de vrouw. In psalm 45 lezen we over de scepter van de koning en dat die scepter één van rechtvaardigheid is. Het kenmerk van Zijn regering is dus rechtvaardigheid als koning en zo ook dient de man zijn scepter in rechtvaardigheid te hanteren. Christus heeft gerechtigheid lief en neemt afstand van de goddeloosheid. Dat is de opdracht voor de man in het huwelijk en daarin ligt de zalving.

 

[Robert Frans 1.542]

1 uur geleden zei Barnabas:

Dus de bezegeling van het huwelijk (het eigenlijke huwelijk) is volgens jouw leer ook de geslachtsdaad.

Alleen wanneer het eerst als huwelijk gesloten is voor het aanschijn van God. Net zoals je niet automatisch iemand doopt als je diegene onderdompelt in water of water over hem heengooit, maar alleen als je met de intentie hem te dopen de juiste rite voltrekt, of het beste door een diaken of priester laat voltrekken. Wanneer je met iemand het bed deelt, ga je weliswaar een zekere verbintenis met diegene aan, maar het is dan nog geen huwelijk. Mocht je als ongehuwde iemand zwanger maken of zelf zwanger raken en je wilt je verantwoordelijkheid nemen, dan wordt je geacht alsnog voor de kerk te trouwen. En daarna het huwelijk alsnog te consummeren.

Het sacrament van het huwelijk is een directe heilshandeling van Christus, waarmee Hij echtparen publiekelijk aan elkaar verbindt. Het huwelijk is niet louter een privé-aangelegenheid, dat je stilletjes in het verborgene kunt sluiten met wie je maar wilt, maar een openlijke getuigenis van Gods levengevende liefde in zijn gemeenschap en een beeld van Christus' eeuwige liefde voor zijn Bruid, de kerk. Als je dus zegt dat het God zelf is die het huwelijk sluit, dan is dat ook precies wat er gebeurt in het sacrament. Zijn kerk is zijn Lichaam, waarmee Hij direct zijn heilshandelingen verricht. Net zoals jouw lichaam niet tussen jou en mij bemiddelt als je ermee spreekt en schrijft, daar jij ook je lichaam bént.

[Tomega 307]

6 minuten geleden zei Robert Frans:

Zijn kerk is zijn Lichaam, waarmee Hij direct zijn heilshandelingen verricht. Net zoals jouw lichaam niet tussen jou en mij bemiddelt als je ermee spreekt en schrijft, daar jij ook je lichaam bént.

Het is wellicht slechts een detail, maar in mijn beleving is er een verschil tussen de kerk en tussen Christus. Als Christus spreekt, doet hij dat via Zijn Woord, dat wij kennen als de bijbel, of hij doet dat via de kerk. Niet alles wat bijbel zegt te zijn, is bijbel, en niet alles wat kerk zegt te zijn is lichaam van Christus. en niet alles wat de kerk is, is gesproken door Christus. Want wat en wie het lichaam ook mag zijn, Christus is het hoofd, en het lichaam is niet aan het hoofd gelijk. En daarom is het Woord, of de bijbel méér dan de kerk. Want wat het hoofd zegt, is méér dan wat het lichaam zegt. Hier dan vervolgens redeneren dat het hoofd of wat het hoofd zegt, is voortgekomen uit het lichaam, beschouw ik als impertinent en mitsdien een onwenselijke redenering. Verder volg ik je prima.

[Robert Frans 1.542]

17 minuten geleden zei Tomega:

Het is wellicht slechts een detail, maar in mijn beleving is er een verschil tussen de kerk en tussen Christus. Als Christus spreekt, doet hij dat via Zijn Woord, dat wij kennen als de bijbel, of hij doet dat via de kerk. Niet alles wat bijbel zegt te zijn, is bijbel, en niet alles wat kerk zegt te zijn is lichaam van Christus. en niet alles wat de kerk is, is gesproken door Christus. Want wat en wie het lichaam ook mag zijn, Christus is het hoofd, en het lichaam is niet aan het hoofd gelijk. En daarom is het Woord, of de bijbel méér dan de kerk. Want wat het hoofd zegt, is méér dan wat het lichaam zegt. Hier dan vervolgens redeneren dat het hoofd of wat het hoofd zegt, is voortgekomen uit het lichaam, beschouw ik als impertinent en mitsdien een onwenselijke redenering. Verder volg ik je prima.

Christus zélf is echter het Woord. En zonder hoofd zal geen lichaam functioneren, dus is het logisch dat Hoofd en Lichaam ook binnen de kerk één geheel vormen en dat geheel is Christus. Zowel de Schrift als de Traditio als de Kerk vormen zo ook één geheel, want door de Kerk leren we de Schrift en Traditio te verstaan. Zij die zich uitsluitend op de Schrift willen gronden, raken dan ook onvermijdelijk verdeeld met elkaar, omdat de Schrift op meerdere manieren te lezen is en het verabsoluteren van de Schrift direct tot het verabsoluteren van de eigen lezing leidt.

[Hopper 687]

1 uur geleden zei Tomega:

Het is wellicht slechts een detail, maar in mijn beleving is er een verschil tussen de kerk en tussen Christus. Als Christus spreekt, doet hij dat via Zijn Woord, dat wij kennen als de bijbel, of hij doet dat via de kerk. Niet alles wat bijbel zegt te zijn, is bijbel, en niet alles wat kerk zegt te zijn is lichaam van Christus. en niet alles wat de kerk is, is gesproken door Christus. Want wat en wie het lichaam ook mag zijn, Christus is het hoofd, en het lichaam is niet aan het hoofd gelijk. En daarom is het Woord, of de bijbel méér dan de kerk. Want wat het hoofd zegt, is méér dan wat het lichaam zegt. Hier dan vervolgens redeneren dat het hoofd of wat het hoofd zegt, is voortgekomen uit het lichaam, beschouw ik als impertinent en mitsdien een onwenselijke redenering. Verder volg ik je prima.

Jezus is het Woord wat is vlees geworden.   Het Woord spreekt dus niet middels de Bijbel.  Dit forum leert mij dat iedereen volop kersen plukt uit de Bijbel.  Zo gaat iedereen zijn eigen interpretatie er op los laten.

Maar we dienen natuurlijk wel trouw te zijn aan het geschreven woord.  Het is God die 2 mensen d.m.v. gemeenschap samen brengt en de mens mag dat niet scheiden.  Dat is wat er staat.   Als andere mensen het beter menen te weten dan God, dan dienen we dat te negeren.   Anders kan de Bijbel wel bij het oud papier.

Het is het Woord (de Logos in het Grieks) wat boven alles is verheven.  Het Woord wat in de persoon Jezus tot ons heeft gesproken.

[Tomega 307]

41 minuten geleden zei Robert Frans:

Christus zélf is echter het Woord. En zonder hoofd zal geen lichaam functioneren, dus is het logisch dat Hoofd en Lichaam ook binnen de kerk één geheel vormen en dat geheel is Christus. Zowel de Schrift als de Traditio als de Kerk vormen zo ook één geheel, want door de Kerk leren we de Schrift en Traditio te verstaan. Zij die zich uitsluitend op de Schrift willen gronden, raken dan ook onvermijdelijk verdeeld met elkaar, omdat de Schrift op meerdere manieren te lezen is en het verabsoluteren van de Schrift direct tot het verabsoluteren van de eigen lezing leidt.

Foute voorstelling van zaken. De mens die één geheel is met Christus, zit op de troon van God,ven doet wat Adam deed. Eenheid vraagt onderwerping aan Christus en dat is aan God. De verdeeldheid is geen bewijs van fout zijn. Door de schrift komt kennis en door de kennis komt nuance rn door nuance komen klemtoonverschillen en door klemtoonverschillen komen scheidingen. Een scheiding is een onwettig, maar onderscheid kan heilig zijn. Vraag de diverse kloosterordes maar.

3 minuten geleden zei Hopper:

Het is God die 2 mensen d.m.v. gemeenschap samen brengt en de mens mag dat niet scheiden.  Dat is wat er staat.   Als andere mensen het beter menen te weten dan God, dan dienen we dat te negeren.   Anders kan de Bijbel wel bij het oud papier.

Het is het Woord (de Logos in het Grieks) wat boven alles is verheven.  Het Woord wat in de persoon Jezus tot ons heeft gesproken

Zeker. Mee eens. En wat gesproken is en wordt erkend opgeschreven te zijn, verdient te worden beschouwd als wat geschreven is. En de rest kan worden genegeerd.

[Barnabas 177]

1 uur geleden zei Robert Frans:

Alleen wanneer het eerst als huwelijk gesloten is voor het aanschijn van God. Net zoals je niet automatisch iemand doopt als je diegene onderdompelt in water of water over hem heengooit, maar alleen als je met de intentie hem te dopen de juiste rite voltrekt, of het beste door een diaken of priester laat voltrekken. Wanneer je met iemand het bed deelt, ga je weliswaar een zekere verbintenis met diegene aan, maar het is dan nog geen huwelijk. Mocht je als ongehuwde iemand zwanger maken of zelf zwanger raken en je wilt je verantwoordelijkheid nemen, dan wordt je geacht alsnog voor de kerk te trouwen. En daarna het huwelijk alsnog te consummeren.

Het sacrament van het huwelijk is een directe heilshandeling van Christus, waarmee Hij echtparen publiekelijk aan elkaar verbindt. Het huwelijk is niet louter een privé-aangelegenheid, dat je stilletjes in het verborgene kunt sluiten met wie je maar wilt, maar een openlijke getuigenis van Gods levengevende liefde in zijn gemeenschap en een beeld van Christus' eeuwige liefde voor zijn Bruid, de kerk. Als je dus zegt dat het God zelf is die het huwelijk sluit, dan is dat ook precies wat er gebeurt in het sacrament. Zijn kerk is zijn Lichaam, waarmee Hij direct zijn heilshandelingen verricht. Net zoals jouw lichaam niet tussen jou en mij bemiddelt als je ermee spreekt en schrijft, daar jij ook je lichaam bént.

Dan zie ik het anders. Wanneer beide echtelieden Christus erkennen trouwen zij voor het aangezicht van God wanneer zij het bed samen delen. God woont in hen en is getuige van de huwelijksvoltrekking. Anders heeft het geen zin voor het aangezicht van God de gemeenschap in te gaan.

De kerk is wel het lichaam van Christus maar ik zie in de schrift geen aanleiding om bij het huwelijk iemand anders dan God te betrekken. Wanneer beide christen zijn vind de huwelijksceremonie binnen het lichaam van Christus plaats.

De publiekelijke uiting van de verbintenis is een uiting die voor rekening komt van de echtelieden zelf die op trouw is gebaseerd en het intreden tot een huwelijk behoort door volwassen mensen te geschieden die in staat zijn hun wil daartoe bekend te maken en de privéverbintenis in stand te houden voor het aangezicht van God. De verantwoordelijkheid voor het huwelijk bevind zich bij de echtelieden.

3 september 2023 bewerkt door Barnabas

[Barnabas 177]

3 uur geleden zei Barnabas:

In het verhaal van Izaak en Rebekka is er wel sprake van de vleselijke éénwording maar niet van enige overheid of kerkelijke instantie (priester oid) die een autorisatie geeft of een zegen namens God (Jezus Christus).

Genesis 24;63-67: "Izak ging tegen het vallen van de avond naar buiten om te bidden in het veld. Hij sloeg zijn ogen op, en zag, en zie, er kwamen kamelen aan. Ook Rebekka sloeg haar ogen op en zag Izak; zij liet zich snel van de kameel glijden. Zij zei tegen de dienaar: Wie is die man die ons in het veld tegemoet komt lopen? De dienaar antwoordde: Dat is mijn heer. Toen pakte zij haar sluier en bedekte zich. De dienaar vertelde Izak al de dingen die hij gedaan had. Toen bracht Izak haar in de tent van zijn moeder Sara. En hij nam Rebekka en zij werd hem tot vrouw en hij had haar lief. Zo vond Izak troost na de dood van zijn moeder."

In tegenstelling tot het huwelijk waarbij Jezus water in wijn verandert is er bij het huwelijk van Izaak en Rebakka zelfs geen sprake van enige vorm van (publieke) feestelijkheden.

2 uur geleden zei Barnabas:

In beide gevallen wordt de zegen/zalving door God zelf gegeven, er is geen tussenkomst van een mans. In het geval van de vrouw wordt haar de zegen gegeven vanwege de genade die over haar lippen is uitgegoten en deze zegen is voor eeuwig, altijd.

In Hooglied is er de tekst waarin zij hem vraagt om hem te kussen. Hierbij wordt de genade die vanwege God gegeven is in praktijk gebracht.

Hooglied1;2: "Laat Hij mij kussen met de kussen van Zijn mond, want Uw uitnemende liefde is beter dan wijn."

[Barnabas 177]

17 uur geleden zei Robert Frans:

Het sacrament van het huwelijk is een directe heilshandeling van Christus, waarmee Hij echtparen publiekelijk aan elkaar verbindt.

De schrift onderwijst dat man en vrouw één vlees worden. Dat is de verbintenis van het huwelijk, wanneer de man bij de vrouw naar binnen gaat. Dat is geen publiekelijke zaak.

4 september 2023 bewerkt door Barnabas

[Tomega 307]

18 minuten geleden zei Barnabas:

18 uur geleden zei Robert Frans:

Het sacrament van het huwelijk is een directe heilshandeling van Christus, waarmee Hij echtparen publiekelijk aan elkaar verbindt.

De schrift onderwijst dat man en vrouw één vlees worden

Man en vrouw dienen elkaar te accepteren, en dienen zich vrij te maken uit hun eigen omgevingen, en daarna dienen zij door die omgevingen te worden beschouwd als één geheel. Daarmee is het huwelijk per definitie een zaak van de samenleving als geheel, en een zaak van de inrichting van een leven ook ten overstaan van God. 

Ga je dat anders zien, dan kan dat, en dan kun je ook zeggen, dat er een eenheid is "tot het paringsritueel ons scheidt". Maar dat is onder mensen niet gebruikelijk, behalve dan in contexten die moraal als onzedelijk worden beschouwd, en in welke context ook geen enkele sprake kan zijn dat man en vrouw als een eenheid worden beschouwd. De eenheid zien als een feitelijk samenliggen, is in deze context wel erg plat en werelds en buiten de orde van de strekking van de gegeven tekst.

4 september 2023 bewerkt door Tomega

[Dat beloof ik 837]

Op 3-9-2023 om 09:24 zei Barnabas:

Waar in de bijbel staat dat een huwelijk door staat of kerk ingezegend (of bezegeld) zou moeten worden?

Nergens. 

[Robert Frans 1.542]

3 uur geleden zei Barnabas:

De schrift onderwijst dat man en vrouw één vlees worden. Dat is de verbintenis van het huwelijk, wanneer de man bij de vrouw naar binnen gaat. Dat is geen publiekelijke zaak.

Dat is de voltrekking van het huwelijk, waar ik al over schreef. Uiteraard gebeurt dat uitsluitend in de huwelijksnacht. Man en vrouw worden dan definitief 'één vlees'. Maar de huwelijkssluiting en inzegening gebeurt in de kerk, ten overstaan van minimaal twee getuigen, die de gemeenschap vertegenwoordigen, en een diaken of priester, die Christus vertegenwoordigd.

[Barnabas 177]

4 uur geleden zei Robert Frans:

Dat is de voltrekking van het huwelijk, waar ik al over schreef. Uiteraard gebeurt dat uitsluitend in de huwelijksnacht. Man en vrouw worden dan definitief 'één vlees'. Maar de huwelijkssluiting en inzegening gebeurt in de kerk, ten overstaan van minimaal twee getuigen, die de gemeenschap vertegenwoordigen, en een diaken of priester, die Christus vertegenwoordigd.

Waarom zou een diaken of priester de plaats van God innemen of vertegenwoordigen?

In de schrift komen zegeningen van mensen op mensen voor. Zo is daar bijvoorbeeld Izaak die Jakob zegent en Jakob die zijn zonen een zegen meegeeft.

Wel is het zo dat Abraham een belangrike rol speelt in het kiezen van de vrouw van Izaak door zijn knecht Eliëzer op pad te sturen.

Echter ken ik geen enkel voorbeeld van een zegening in verband met een huwelijk waar een voogd bemiddelt tussen God en de huwelijkspartners. 

[Barnabas 177]

8 uur geleden zei Tomega:

Man en vrouw dienen elkaar te accepteren, en dienen zich vrij te maken uit hun eigen omgevingen, en daarna dienen zij door die omgevingen te worden beschouwd als één geheel. Daarmee is het huwelijk per definitie een zaak van de samenleving als geheel, en een zaak van de inrichting van een leven ook ten overstaan van God. 

Daar sluit ik mij van harte bij aan. Man en vrouw zijn samen de mens en hebben als team een verantwoordelijkheid tegenover de Heer om hun plicht tot liefhebben van God en de naaste als team te vervullen. De man is daarbij ondergeschikt aan het hoofd dat Christus is en de vrouw uit hoofde van Christus aan de man. Beiden hebben een plicht te vervullen die in de wet omschreven wordt.

Op 3-9-2023 om 09:24 zei Barnabas:

Waar in de bijbel staat dat een huwelijk door staat of kerk ingezegend (of bezegeld) zou moeten worden?

Tot zover is er wat mij betreft geen voorschrift in de bijbel gevonden waaruit blijkt dat een autorisatie dan wel inzegening door staat of kerk benodigd is maar dat deze zegen van God komt. Mijn conclusie is dat het nep is dat kerk en staat zich aanmeten gezag over andermans huwelijk te moeten uitoefenen. In die zin dat een huwelijk dat niet door de kerk wordt ingezegend als niet voor God gesloten zou gelden, dat is onzin. Wat de staat betreft is al bekend dat een samenlevingsverband als echtgenoten erkend wordt als geijkstaand als een door de staat erkend huwelijk, dus daar ligt het probleem niet. Daarnaast is mij gebleken dat van enige publieke feestelijkheid geen voorschrift is en dat dit geheel aan de trouwenden is om op hun eigen wijze het huwelijksverband vorm te geven. Er is geen plicht tot een huwelijksfeest.

4 september 2023 bewerkt door Barnabas

[Robert Frans 1.542]

13 uur geleden zei Barnabas:

Waarom zou een diaken of priester de plaats van God innemen of vertegenwoordigen?

Dat heeft met de sacramenten te maken. Een sacrament is een directe heilshandeling van Christus door zijn Lichaam de Kerk. Diakens, priesters en bisschoppen zijn sacramenteel gewijd en daardoor zelf ook als het ware een sacrament. Bisschoppen zijn de opvolgers van de apostelen en hebben daarom dezelfde volmachten als de apostelen hadden, priesters en diaken hebben voor een deel die volmachten, elk naar de eigen wijding. De volmachten zijn het bedienen van de sacramenten en sacramentalia, het geven van de zegen en het uitoefenen van het kerkelijk leergezag. Wanneer zij hun volmachten uitoefenen, handelen en spreken zij dus in persona Christi, als Christus zelf. Ze nemen dan niet Gods plaats in, maar worden door Hem als zijn werktuigen gebruikt, net zoals jij je mond gebruikt om te spreken en je handen om te werken.

Bij het sacrament van het huwelijk is het in de westerse kerk zo dat bruid en bruidegom elkáár het sacrament toedienen, ten overstaande van Christus in de gedaante van een diaken, priester of bisschop (meestal een priester, zodat ook de huwelijksmis kan worden opgedragen). Het huwelijk is immers geen privézaak, maar een publiekelijk sacrament, dat ten overstaande van God en de geloofsgemeenschap gesloten wordt. Zodat iedereen weet dat het bruidspaar daadwerkelijk getrouwd is en niet onder haar geloften en verantwoordelijkheden vandaan kan komen. In de bijbelse tijd gebeurde dit ook al, getuige alleen al het feit dat Jezus zelf een bruiloft bezocht.

[Barnabas 177]

2 uur geleden zei Robert Frans:

Dat heeft met de sacramenten te maken. Een sacrament is een directe heilshandeling van Christus door zijn Lichaam de Kerk. Diakens, priesters en bisschoppen zijn sacramenteel gewijd en daardoor zelf ook als het ware een sacrament. Bisschoppen zijn de opvolgers van de apostelen en hebben daarom dezelfde volmachten als de apostelen hadden, priesters en diaken hebben voor een deel die volmachten, elk naar de eigen wijding. De volmachten zijn het bedienen van de sacramenten en sacramentalia, het geven van de zegen en het uitoefenen van het kerkelijk leergezag. Wanneer zij hun volmachten uitoefenen, handelen en spreken zij dus in persona Christi, als Christus zelf. Ze nemen dan niet Gods plaats in, maar worden door Hem als zijn werktuigen gebruikt, net zoals jij je mond gebruikt om te spreken en je handen om te werken.

Bij het sacrament van het huwelijk is het in de westerse kerk zo dat bruid en bruidegom elkáár het sacrament toedienen, ten overstaande van Christus in de gedaante van een diaken, priester of bisschop (meestal een priester, zodat ook de huwelijksmis kan worden opgedragen). Het huwelijk is immers geen privézaak, maar een publiekelijk sacrament, dat ten overstaande van God en de geloofsgemeenschap gesloten wordt. Zodat iedereen weet dat het bruidspaar daadwerkelijk getrouwd is en niet onder haar geloften en verantwoordelijkheden vandaan kan komen. In de bijbelse tijd gebeurde dit ook al, getuige alleen al het feit dat Jezus zelf een bruiloft bezocht.

Mij ontbreekt ten ene male de schriftuurlijke bewijsvoering. Ik ben het met je eens dat bij de kerk het leergezag ten aanzien van de schrift ligt en dat de priesterlijke taak het uitoefenen van de bemiddeling tussen God en leek is waar zegen namens de Heer onderdeel van kan zijn. De hoofdtaak van de priester is het leren vanuit de schrift en het bemiddelen tussen God en leek. Zegenen is een onderdeel van de bemiddeling tussen God en mens waarbij de voorschriften van de bijbel gehanteerd dienen te worden ten aan zien van het zegenen. Het zegenen betreft secifieke situaties waarover in de schrift bericht wordt. Daaruit blijkt dat de huwelijksinzegening daar niet toe behoort maar dat dat een verantwoordelijkheid van de echtelieden zelf is. Wanneer het huwelijk een publiekelijk sacrament is dan houdt dat bemoeienis van een ander mens in. Dat vind ik ontoelaatbaar.