God ervaren, hoe doe je dat?

[Hopper 686]

https://ongrond.nl/2020/04/god-ervaren-hoe-doe-je-dat/

Citaat

God is er altijd, zei Augustinus. Om de Babylonische spraakverwarring rond dat woord – de theïstische meneer in het heelal – te vermijden formuleer ik het nu één keer zo: het goddelijke/het heilige/de Stilte/de eeuwige Liefde is er altijd.
En nu we weten wat we bedoelen met dat woord: God kan niet anders dan er zijn. God openbaart zich niet op bepaalde momenten aan bepaalde mensen maar is universeel en permanent voorhanden. God is niet een aparte instantie buiten ons, maar onderdeel van de totale werkelijkheid.

Het veelzeggende is zoals gewoonlijk te vinden in de een'voud.    God kan niet anders dan er zijn.   Daar stopt God niet zo af en toe mee.    Als iemand die eeuwige Liefde niet kent, dan wil dat nog niet zeggen dat die Liefde er niet is.

Citaat

Andersom: de werkelijkheid is doortrokken van God. Zoals brooddeeg door gist. Een gerecht door zout. Onze ogen door licht.
Het gaat er om of wij ons bewust zijn van de luchtigheid van ons brood, de hartige smaak van ons eten, het wonder van zien. Of wij ons bewust zijn van God in onze werkelijkheid.

Bewust zijn van God is weet hebben van God.   Degenen die geen weet hebben van God vermoeien zichzelf met de never ending discussie of God ja/nee bestaat.   Als je weet hebt van God dan interesseert die discussie je niet (meer).

Citaat

God is er altijd. Als we God niet ervaren ligt het aan ons. In de ervaring van God verandert er niet iets aan God maar aan de mens.

Amen.

Citaat

Misschien is het niet-ervaren van God zelfs wel de ultieme Godervaring. Het is niet de minste die daar zeer bemoedigende dingen over heeft gezegd, namelijk Johannes van het Kruis. Hij omschrijft dat uitblijven van de Godervaring als  ‘het geen smaak hebben in de dingen van God’. De ontlediging van religieuze gevoelens. Maar dat beschouwt hij juist als een bewijs van Gods aanwezigheid, niet in de zintuiglijke ervaring – die schiet immers te kort – maar in ‘de zuivere geest’.      

God kan nooit een zintuigelijke ervaring zijn.   Zoals in 1 Johannes 2 te lezen valt is de liefde des Vaders geen wereldse ervaring.  De eenheid met God kan alleen plaats vinden als de gehechtheid aan de wereld is verdwenen.  Zo is het cirkeltje weer rond: zintuigelijke ervaringen hebben we dan weer in de wereld.

Citaat

Dat ik zelf in deze tijd God zo sterk ervaar heeft met deze ontlediging te maken. Wie de dood in het aangezicht kijkt – wat me al een paar keer is overkomen en nu weer – wordt alles ontnomen. Dat brengt hem in een volstrekt andere modus. Een leegte die volloopt met God.

Zo werkt de een'voud.   Wie leeg is van zelf loopt vol met God.  

Zou het andersom ook zo werken?  Wie vol is van zichzelf is leeg van God?

[Hermanos2 493]

17 minuten geleden zei Hopper:

 

Zo werkt de een'voud.   Wie leeg is van zelf loopt vol met God.  

Zou het andersom ook zo werken?  Wie vol is van zichzelf is leeg van God?

Wie leeg is van zichzelf loopt niet automatisch vol met God. Daar is meer voor nodig. 

Men kan vol zijn van zichzelf maar leeg zijn van God bestaat niet. 

[Hopper 686]

1 uur geleden zei Hermanos2:

Men kan vol zijn van zichzelf maar leeg zijn van God bestaat niet. 

Men kan geen weet hebben van God, dat kan wel.   Dan is zo'n mens leeg van God.  Afgescheiden zijn van God is dan weer onmogelijk. 

[Hermanos2 493]

7 minuten geleden zei Hopper:

Men kan geen weet hebben van God, dat kan wel.   Dan is zo'n mens leeg van God.  Afgescheiden zijn van God is dan weer onmogelijk. 

De bijbel geeft goed aan hoe en wat God denkt en voelt. 

[Hopper 686]

Zojuist zei Hermanos2:

De bijbel geeft goed aan hoe en wat God denkt en voelt. 

Het topic is het ervaren van God, niet het lezen van woorden over God.

Vergelijk: ik kan een boek lezen over Parijs.  Maar Parijs ervaren is anders.  Dat is Parijs ondergaan.  De Bijbel geeft slechts aan hoe tot God te komen en te ervaren.

[Hermanos2 493]

9 minuten geleden zei Hopper:

De Bijbel geeft slechts aan hoe tot God te komen en te ervaren.

Precies! 

[neohumanist 37]

God ervaren is onmogelijk omdat het voorbij ervaren is. Maar je kunt wel plaats maken voor God en achteraf ervaren wat voor na-effecten dat geeft, het is nergens mee te vergelijken, iedere vorm van geluk verbleekt erbij.

[Hopper 686]

In de Bijbel staat dat het mogelijk is om God (de Vader) te ervaren.    Niemand komt tot de Vader dan door Mij.  Johannes 14;6

[neohumanist 37]

53 minuten geleden zei Hopper:

In de Bijbel staat dat het mogelijk is om God (de Vader) te ervaren.    Niemand komt tot de Vader dan door Mij.  Johannes 14;6

Dat is geen onderbouwing, dat is enkel wat roepen. Het woord ervaren staat er niet eens bij. Ervaren is iets waarnemen, al dan niet zintuigelijk via je individuele bewustzijn. God echter is het totale Bewustzijn en is voorbij plaats en tijd, daar wordt dus niets ervaren in de zin zoals ervaren normaal bedoeld wordt. 

Wat wel mogelijk is, is om ná de "eenwording" na-ervaringen te hebben in het fysieke en mentale, maar dat is geen directe ervaring van God. Ervaren doe je via je individuele bewustzijn. Waar dat actief is, kan God niet ten volle zijn. Zodra God het overneemt qua bewustzijn, is er geen idividueel bewustzijn meer om iets mee waar te nemen. Maar het na-effect van zo'n "shift" in bewustzijn kan wel ervaren worden als een buitengewoon gelukzalige toestand.

8 augustus 2023 bewerkt door neohumanist

[Willempie 1.405]

De eerste vraag is of je God wel wilt ervaren. De meest mensen, blijkbaar ook op dit forum, hebben dat verlangen blijkbaar niet. Waar praten we dan in hemelsnaam over? Wie hier heeft een verlangen om God te ervaren? Voor diegenen die dat verlangen hebben is het allemaal niet zo moeilijk. Lees elke dag je Bijbel en bid. Neem tijd voor God. Neem ook tijd om te wachten en te luisteren. Dan ervaar je God. Hij kan zich ook op andere wijzen doen ervaren maar daar heb je dan geen controle over. Lees je Bijbel, bid elke dag. Dat je groeien mag. 

8 augustus 2023 bewerkt door Willempie

[Hopper 686]

4 uur geleden zei neohumanist:

Dat is geen onderbouwing, dat is enkel wat roepen. Het woord ervaren staat er niet eens bij. Ervaren is iets waarnemen, al dan niet zintuigelijk via je individuele bewustzijn. God echter is het totale Bewustzijn en is voorbij plaats en tijd, daar wordt dus niets ervaren in de zin zoals ervaren normaal bedoeld wordt. 

 

Je beschrijft slechts de menselijke ervaring wat een ervaring van iets is.  En je geeft God ook al een bepaling (Bewustzijn).   Iedere bepaling is een tweedeling.  Het Ene wordt alleen door Zichzelf bepaald. Hoe zou God dan iets kunnen liefhebben buiten Zichzelf?  Dan zou er iets buiten het Ene zijn.  Hoe kan God de mens zijn Liefde betonen als Hij daarvoor zijn Een-zijn moet verbreken?   Dan zouden we het over een veranderlijke God hebben. De goden van de oude Germanen, Grieken en Romeinen waren veranderlijk.   Maar aan afgoderij doen we niet.

God kan wegens zijn Een-zijn niet naar de mens toe komen, dat zal andersom moeten.   Vandaar dat Jezus zegt: Niemand komt tot de Vader dan door Mij.   Dat afdoen als 'enkel wat roepen' is je discussiepartner niet serieus nemen en liever bij je eigen Jezus blijven.    Jezus is het vlees geworden Woord.   (Allemaal na te lezen in Joh 1).  Het is het Woord wat 'spreekt' in de mens.  Daarnaast dienen we de Evangeliën met aandacht en contemplatie te lezen.

In 1 Johannes 2 staat te lezen dat we de wereld niet lief hoeven te hebben noch dat we de Vader hoeven te zoeken in de wereld. (Vers 15)   In de wereld is slechts begeerlijkheid te vinden.  Dus zolang jij zintuigelijk (en daarmee je zinnen) op de dingen (het geschapene) gericht bent, dan zal de Vader voor jou een vreemdeling blijven.  In 1 Johannes 2 staat ook te lezen (vers 17) om onze eigenwillendheid op te geven.    Kortom, de Evangeliën staan boordevol met aanwijzingen.  Maar wie ze verwerpt, die zal de Vader niet smaken.

De mens kan zichzelf beroven van zijn eigen wil, dat is een mogelijkheid.  Maar dat gaat niet zonder Jezus die het innerlijke Woord in de mens kan spreken in woorden die niet aan maat gebonden zijn.  Daarmee zitten we midden in de mystiek en de mystieke dood.    De mens sterft de mystieke dood door de eigenwillendheid en de begeerlijkheid van de wereld op te geven.   Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest.  Om de bekende woorden van de stervende Jezus aan te halen.

Dat gaat allemaal niet zomaar, de mens moet zichzelf een ballingschap opleggen.  Een metaforische tocht door de woestijn maken, God kan alleen ervaren worden als de mens zich geheel van de dingen (en zichzelf) afwendt, zoals 1 Johannes 2 aangeeft.  Jezus zegt: "Meent niet, dat Ik gekomen ben om vrede te brengen op de aarde; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard. Want Ik ben gekomen om tweedracht te brengen."  Om de vereniging met God te voltooien is deze tweedrachtigheid een noodzaak.  Vereniging?  Ja, de Vader treedt absoluut niet buiten zichzelf.   God biedt geen enkele houvast, de ontmoeting kan alleen plaats vinden in de afgrondelijkheid die God blijkt te zijn.  Er is dan in de mens geen enkele wil meer om die afgrond nog te verlaten.  God blijkt de Zichzelf het meest gevende te zijn.  Het woord 'geven' is dan ook een van de kernwoorden van Jezus.   God en mens kunnen zichzelf alleen maar schenken.   Dat is dan ook wat Jezus ons leert: schenken en verder laten zijn zoals de dingen zijn.

Citaat

Wat wel mogelijk is, is om ná de "eenwording" na-ervaringen te hebben in het fysieke en mentale, maar dat is geen directe ervaring van God. Ervaren doe je via je individuele bewustzijn. Waar dat actief is, kan God niet ten volle zijn. Zodra God het overneemt qua bewustzijn, is er geen idividueel bewustzijn meer om iets mee waar te nemen. Maar het na-effect van zo'n "shift" in bewustzijn kan wel ervaren worden als een buitengewoon gelukzalige toestand.

Hier kan ik niks mee.  Zoals hiervoor omschreven: God wordt louter bepaald door Zichzelf.   In die Zelf-bepaling kunnen we de liefde des Vaders ontvangen (het schenken en ontvangen valt samen).   Deze liefde is noodzakelijk om de ziel zichzelf te laten kennen.  Het hoogste deel van de menselijke ziel is 'als' de Vader (Niet de Vader zelf dus) , de menselijke ziel kent in dat zichzelf kennen zichzelf ook als het "door zichzelf bepaald zijn".  Het "door zichzelf bepaald zijn" is het eeuwig nu.   Geen hoop meer op een toekomst.

8 augustus 2023 bewerkt door Hopper

[Robert Frans 1.542]

3 uur geleden zei Willempie:

De eerste vraag is of je God wel wilt ervaren. De meest mensen, blijkbaar ook op dit forum, hebben dat verlangen blijkbaar niet. Waar praten we dan in hemelsnaam over? Wie hier heeft een verlangen om God te ervaren? Voor diegenen die dat verlangen hebben is het allemaal niet zo moeilijk. Lees elke dag je Bijbel en bid. Neem tijd voor God. Neem ook tijd om te wachten en te luisteren. Dan ervaar je God. Hij kan zich ook op andere wijzen doen ervaren maar daar heb je dan geen controle over. Lees je Bijbel, bid elke dag. Dat je groeien mag. 

Het is denk ik meer zo dat het niet iets is waarover je snel spreekt in het openbaar, omdat de persoonlijke ervaringen Gods iets intiems zijn en ook niet zonder meer te omschrijven. Het gaat verder en dieper dan vreugde en inspiratie alleen. Daarbij zijn we qua ervaring volstrekt afhankelijk van Gods voorzienigheid. Je kunt dit alles heel devoot doen, maar toch jarenlang totaal niets ervaren, of zelfs complete leegte en dorheid. Dat is dan net zo goed deel van Gods wil voor jou, als wanneer Hij je al heel snel allerlei mooie ervaringen zou geven. Meestal wisselen perioden van volheid en leegte elkaar af, net als de seizoenen, zodat je God in alle hoogten en diepten van het bestaan leert beminnen en navolgen.

Je verlangen moet uiteindelijk daarom uitgaan naar uitsluitend God zelf. En Hij gebruikt onder meer ervaringen, mooi of juist heel confronterend, om je op die weg te leiden. Maar zij vormen niet het doel an sich. Uiteindelijk valt dat allemaal weg en dan sta je met niets anders dan je naakte ziel voor Gods aangezicht. Houd je dan nog steeds van Hem en ben je dan nog steeds bereid alles aan Hem te geven, ook en juist de dingen waar je je identiteit en levensvreugde uit haalde? Zodat Hij het door dood en verrijzenis kan genezen en je ermee kan zegenen? Je wandel met God nu bepaalt in grote mate het antwoord op die vraag.

[neohumanist 37]

7 uur geleden zei neohumanist:

Dat is geen onderbouwing, dat is enkel wat roepen. Het woord ervaren staat er niet eens bij. Ervaren is iets waarnemen, al dan niet zintuigelijk via je individuele bewustzijn. God echter is het totale Bewustzijn en is voorbij plaats en tijd, daar wordt dus niets ervaren in de zin zoals ervaren normaal bedoeld wordt. 

Wat wel mogelijk is, is om ná de "eenwording" na-ervaringen te hebben in het fysieke en mentale, maar dat is geen directe ervaring van God. Ervaren doe je via je individuele bewustzijn. Waar dat actief is, kan God niet ten volle zijn. Zodra God het overneemt qua bewustzijn, is er geen idividueel bewustzijn meer om iets mee waar te nemen. Maar het na-effect van zo'n "shift" in bewustzijn kan wel ervaren worden als een buitengewoon gelukzalige toestand.

Waaraan ik nog kan toevoegen dat dit een universele "na-ervaring" is, het heeft dus niets te maken met of je wel of niet deze of gene godsdienst beoefent.

Je kunt de kans wel vergroten door spirituele beoefening, door God bewust in alles te zoeken en lief te hebben, ook op de manier die Jezus in de Quelle tekst onderwijst. Wat sowieso niet helpt is om het effect zelf na te jagen, zonder liefde gebeurt het sowieso niet. Maar letterlijk "God ervaren" is niet mogelijk. Je wórdt ervaren door God, maar dat is iets anders.

8 augustus 2023 bewerkt door neohumanist

[Hopper 686]

33 minuten geleden zei Robert Frans:

Het is denk ik meer zo dat het niet iets is waarover je snel spreekt in het openbaar, omdat de persoonlijke ervaringen Gods iets intiems zijn en ook niet zonder meer te omschrijven. Het gaat verder en dieper dan vreugde en inspiratie alleen. Daarbij zijn we qua ervaring volstrekt afhankelijk van Gods voorzienigheid. Je kunt dit alles heel devoot doen, maar toch jarenlang totaal niets ervaren, of zelfs complete leegte en dorheid. Dat is dan net zo goed deel van Gods wil voor jou, als wanneer Hij je al heel snel allerlei mooie ervaringen zou geven. Meestal wisselen perioden van volheid en leegte elkaar af, net als de seizoenen, zodat je God in alle hoogten en diepten van het bestaan leert beminnen en navolgen.

Je verlangen moet uiteindelijk daarom uitgaan naar uitsluitend God zelf. En Hij gebruikt onder meer ervaringen, mooi of juist heel confronterend, om je op die weg te leiden. Maar zij vormen niet het doel an sich. Uiteindelijk valt dat allemaal weg en dan sta je met niets anders dan je naakte ziel voor Gods aangezicht. Houd je dan nog steeds van Hem en ben je dan nog steeds bereid alles aan Hem te geven, ook en juist de dingen waar je je identiteit en levensvreugde uit haalde? Zodat Hij het door dood en verrijzenis kan genezen en je ermee kan zegenen? Je wandel met God nu bepaalt in grote mate het antwoord op die vraag.

Ik denk het tegenovergestelde , vele mensen konden niet meer zwijgen over de ervaring met God.  Deze mensen hebben ons een erfenis nagelaten, Theresa van Avila, Johannes van het Kruis om er eens een paar te noemen.   Hun verhalen inspireerden weer andere mensen.   Dan blijkt er ook een 'taal' te zijn waarin je er over spreken kunt.  Deze 'taal' blijkt vervolgens ook gewoon in de Bijbel voor te komen.  Over God wil ik zwijgen , zei Eckhart von Hochheim.  Om vervolgens  het de rest van zijn leven over God te hebben.

[Willempie 1.405]

10 uur geleden zei Robert Frans:

Het is denk ik meer zo dat het niet iets is waarover je snel spreekt in het openbaar, omdat de persoonlijke ervaringen Gods iets intiems zijn en ook niet zonder meer te omschrijven. Het gaat verder en dieper dan vreugde en inspiratie alleen. Daarbij zijn we qua ervaring volstrekt afhankelijk van Gods voorzienigheid. Je kunt dit alles heel devoot doen, maar toch jarenlang totaal niets ervaren, of zelfs complete leegte en dorheid. Dat is dan net zo goed deel van Gods wil voor jou, als wanneer Hij je al heel snel allerlei mooie ervaringen zou geven. Meestal wisselen perioden van volheid en leegte elkaar af, net als de seizoenen, zodat je God in alle hoogten en diepten van het bestaan leert beminnen en navolgen.

Je verlangen moet uiteindelijk daarom uitgaan naar uitsluitend God zelf. En Hij gebruikt onder meer ervaringen, mooi of juist heel confronterend, om je op die weg te leiden. Maar zij vormen niet het doel an sich. Uiteindelijk valt dat allemaal weg en dan sta je met niets anders dan je naakte ziel voor Gods aangezicht. Houd je dan nog steeds van Hem en ben je dan nog steeds bereid alles aan Hem te geven, ook en juist de dingen waar je je identiteit en levensvreugde uit haalde? Zodat Hij het door dood en verrijzenis kan genezen en je ermee kan zegenen? Je wandel met God nu bepaalt in grote mate het antwoord op die vraag.

Gevoelens en ervaringen horen inderdaad niet op de eerste plaats te staan. Dat er dorre periodes voorkomen in het leven van een christen is ook een feit. Sommigen noemen dat woestijnervaringen (maar het is juist in de woestijn dat God spreekt). In een (liefdes)relatie is een verlangen naar communicatie en gemeenschap natuurlijk wel essentieel. De Bijbel leert ons dat God daar ook naar verlangt. De opvatting dat je God niet kunt ervaren is niet Bijbels en strookt ook niet met de getuigenissen van al die mensen die God wel ervaren.

[Robert Frans 1.542]

3 uur geleden zei Willempie:

Gevoelens en ervaringen horen inderdaad niet op de eerste plaats te staan. Dat er dorre periodes voorkomen in het leven van een christen is ook een feit. Sommigen noemen dat woestijnervaringen (maar het is juist in de woestijn dat God spreekt). In een (liefdes)relatie is een verlangen naar communicatie en gemeenschap natuurlijk wel essentieel. De Bijbel leert ons dat God daar ook naar verlangt. De opvatting dat je God niet kunt ervaren is niet Bijbels en strookt ook niet met de getuigenissen van al die mensen die God wel ervaren.

God zelf is bovennatuurlijk en daardoor in principe niet waarneembaar voor onze natuurlijke lichamen. We zouden ook onmiddelijk sterven als Hij zich ten volle in onze natuur zou openbaren. We kunnen Hem nu dus niet zien, horen of voelen. Als we iets van Hem ervaren, dan is dat omdat Hij ons die ervaring geeft.
Dit is toch wel een belangrijke nuance, omdat sommigen menen dat als je God niet ervaart, je dan wel niet dicht bij Hem zou zijn of wel niet genoeg zou geloven. Sommigen hangen zelfs hun redding aan het ontvangen van een of andere (mystieke) ervaring. Maar zo werkt dat dus niet per se. Als je van Hem een ervaring ontvangt, dan is dat met een specifieke reden, meestal om je in het (nog zwakke) geloof te bemoedigen of om berouw over je zonden op te wekken.
Een ervaring is dus altijd een vrije wilsakte van God en niet iets wat logischerwijs voortkomt uit zijn nabijheid. Hij kan heel dichtbij je zijn, zelfs met heel zijn wezen in je wonen, zonder dat je er iets anders van merkt dan de vruchten die je geloof oplevert.

[Hopper 686]

Citaat

We zouden ook onmiddelijk sterven als Hij zich ten volle in onze natuur zou openbaren.

Dat is de bedoeling ook.....

Mattheüs 16:25 

Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen; maar zo wie zijn leven verliezen zal, om Mijnentwil, die zal hetzelve vinden.