Onderscheidingsvermogen, is de weg nu smal, lang, breed en/of kort?

[TTC 1.564]

Op 1-7-2023 om 13:06 zei Hopper:

Zonder waarom, zonder reden, nergens vandaan komend, nergens naar toe gaande.

Śāstra heeft een vergelijkbare betekenis als het Engelse -logy, bijvoorbeeld ecologie en psychologie, en betekent wetenschappelijke en fundamentele kennis over een bepaald onderwerp.

[TTC 1.564]

Op 27-8-2023 om 10:30 zei Hopper:

Toeval is een kosmische wet die niet bestaat.

Wat gelezen kan worden staat in schril contrast met aanhoudende onheilsberichten over een nakend wereldconflict, derhalve theorie en praktijk twee verschilllende dingen.

[TTC 1.564]

Op 1-7-2023 om 15:29 zei Hopper:

Zonder ver te dwalen kun je ook niet thuis komen.

De vloek van de dimensionaliteit verwijst naar diverse verschijnselen die ontstaan bij het analyseren en organiseren van data in hoogdimensionale ruimtes die niet voorkomen binnen settings die we als alledaags benoemen en ervaren. Dimensionaal vervloekte verschijnselen komen voor in domeinen zoals numerieke analyse, bemonstering, combinatoriek, machine learning, data mining en databases. De uitdrukking werd bedacht door Richard Ernest Bellman.

[TTC 1.564]

Op 9-8-2025 om 16:19 zei Najrebii:

En TTC, weet je al of de weg breed, smal, lang of kort is? Ik zit al een tijdje te wachten op het antwoord.

In de wiskunde verwijst de vloek van dimensionaliteit naar het probleem dat optreedt wanneer ruimte te groot wordt voor onze intuïtie. Hoe meer dimensies er zijn, hoe leger de ruimte lijkt te worden, punten drijven uit elkaar, verbanden vervagen en steeds meer afstand verliest betekenis. Wat in twee dimensies overzichtelijk is, wordt in twintig dimensies misschien niet alleen overweldigend maar ook ondoorgrondelijk. Veel simpeler, ik, wat uiteraard subjectief is, begrijp er werkelijk geen jota meer van.

[TTC 1.564]

Op 30-7-2025 om 11:48 zei Figulus:

Interessant hoe je van sprookjes naar reïncarnatie springt. Eigenlijk zijn beide manieren waarop we proberen grip te krijgen op wat groter is dan onszelf. Alleen lijken sprookjes eerlijker: die pretenderen tenminste niet dat ze de waarheid zijn. Sprookjes creëren orde in de chaos: Ze bieden betekenis aan willekeurige gebeurtenissen (er is altijd een moraal). Ze suggereren dat het leven een verhaal is met een begin, een strijd, en een einde. Dat einde was in veel gevallen oorspronkelijk niet zo best te noemen. Zo ook met het sprookje van roodkapje: die werd gewoon opgegeten. Einde oefening. In die zin zijn sprookjes kleine religies: symbolische vertellingen om het leven draaglijker, begrijpelijker of zelfs magischer te maken. Een vlucht met enig behoud van moraal – waar die vandaan komt, mag Joost weten.

Kan me voorstellen dat wanneer we binnen deze contexten een vraag stellen over boerenlogica, er ook maar weinig aandacht voor gevonden kan worden. Maar dat gaat dan meer over het menselijke, het alledaagse, ondanks ontegensprekelijk verweven, over balans en harmonie. En zo kunnen we eindeloos doorgaan, het leven als een mysterieus wonder, maar ook een drama, zij het veel vaker onbewust van waar de klepel hangt. Althans, voor mij dan toch, er is amper uit wegwijs te raken, tegelijk dermate hypergevoelig dat er nog amper woorden voor te vinden zijn, en ons als nietige ikjes kwetsbaar maakt.