Onderscheidingsvermogen, is de weg nu smal, lang, breed en/of kort?

[Tomega 319]

Op 31-5-2025 om 08:19 zei TTC:

Heel misschien bestaat er ook wel een correlaat tussen beeldende kunst en de pantoum, tegelijk zeggend dat elk pad uniek is met inbegrip, of gedragen, soms contradictorisch verwarrend, van een universeler grondslag. Wat eenvoud vermag.

Op 9-3-2025 om 11:02 zei TTC:

Over welke abstractie heb je het hier precies?

Als A beweegt naar B en B beweegt naar A, dan is de een vrij van tijd, en de ander vrij van afstand. Dan heeft de een tijd over en de ander afstand. Of elk iets van beide. Dan kan de een versnellen en de ander vertragen. Dan kan de een korter worden en de ander trager. Met andere woorden, dan komt er een ander perspectief en een andere dimensie, en een andere wiskunde, en een ander evenwicht, dan in het geval dat A wordt verondersteld onafhankelijk van B te bewegen, welke laatste veronderstelling om redenen van absurditeit diskwalificeert, bij een notie en definitie van beweging als iets relatiefs ten opzichte van iets anders. Dit geldt voor knikkers in een zak, en voor bewegingen in de economie, en voor constructies van veranderingen in het denken, voor goed tegenover kwaad, en ook voor een meer fundamentele benadering van de notie van energie. Maar niettemin staat deze notie van energietoename bij naderbijkoming in begrip en wezen diametraal tegenover het wetenschappelijk erkend fenomeen van een metrisch uitdijend geheel, waar op het niveau van rust, dus geen rust is, maar metrische expansie. Wat weer als concept en fenomeen in strijd is met, of althans ontkoppelt van, het adagium dat er in termen van energie altijd een evenwicht is. Bizar eigenlijk dat het laatstgenoemde adagium niet meer wordt gevolgd, in een wereld waarin elk bewijs steunt op een uitgangspunt van evenwicht en behoud van energie, terwijl zelfs de allereenvoudigste voorstelling van A bewegend naar B, dwingt tot een principe van toename van energie, toename van massa per afstand en afname van metrische samenstelling. Zo bezien zou je dus eerder kunnen spreken van een metrisch krimpende ruimte bij een voorstelling van twee lichamen, welk fenomeen vervolgens in termen van meerdere lichamen niet alleen een krimpende voorstelling geeft, maar een botsende voorstelling en, hoe wonderlijk in eenvoud, na de botsingen (in een botsingensysteem) zich manifesteert als een metrisch uitdijende ruimte, die energetisch uitdijt, maar vanwege de beperkte ruimte (onderlinge botsingen) niet uitdijen kan, met als klassiek vanzelfsprekende uitkomst dat de algemene gaswet opgeldt doet, in wat bij de aanvang hierboven, door de wetenschap nog wordt voorgesteld als een metrisch uitdijende ruimte. Fenomenaal! C'est le ton qui fait la musique. C'est le choc qui fait l'énergie.  

[TTC 1.564]

47 minuten geleden zei Tomega:

Als A beweegt naar B en B beweegt naar A, dan is de een vrij van tijd, en de ander vrij van afstand. Dan heeft de een tijd over en de ander afstand. Of elk iets van beide. Dan kan de een versnellen en de ander vertragen. Dan kan de een korter worden en de ander trager. Met andere woorden, dan komt er een ander perspectief en een andere dimensie, en een andere wiskunde, en een ander evenwicht, dan in het geval dat A wordt verondersteld onafhankelijk van B te bewegen, welke laatste veronderstelling om redenen van absurditeit diskwalificeert, bij een notie en definitie van beweging als iets relatiefs ten opzichte van iets anders. Dit geldt voor knikkers in een zak, en voor bewegingen in de economie, en voor constructies van veranderingen in het denken, voor goed tegenover kwaad, en ook voor een meer fundamentele benadering van de notie van energie. Maar niettemin staat deze notie van energietoename bij naderbijkoming in begrip en wezen diametraal tegenover het wetenschappelijk erkend fenomeen van een metrisch uitdijend geheel, waar op het niveau van rust, dus geen rust is, maar metrische expansie. Wat weer als concept en fenomeen in strijd is met, of althans ontkoppelt van, het adagium dat er in termen van energie altijd een evenwicht is. Bizar eigenlijk dat het laatstgenoemde adagium niet meer wordt gevolgd, in een wereld waarin elk bewijs steunt op een uitgangspunt van evenwicht en behoud van energie, terwijl zelfs de allereenvoudigste voorstelling van A bewegend naar B, dwingt tot een principe van toename van energie, toename van massa per afstand en afname van metrische samenstelling. Zo bezien zou je dus eerder kunnen spreken van een metrisch krimpende ruimte bij een voorstelling van twee lichamen, welk fenomeen vervolgens in termen van meerdere lichamen niet alleen een krimpende voorstelling geeft, maar een botsende voorstelling en, hoe wonderlijk in eenvoud, na de botsingen (in een botsingensysteem) zich manifesteert als een metrisch uitdijende ruimte, die energetisch uitdijt, maar vanwege de beperkte ruimte (onderlinge botsingen) niet uitdijen kan, met als klassiek vanzelfsprekende uitkomst dat de algemene gaswet opgeldt doet, in wat bij de aanvang hierboven, door de wetenschap nog wordt voorgesteld als een metrisch uitdijende ruimte. Fenomenaal! C'est le ton qui fait la musique. C'est le choc qui fait l'énergie.  

Lijkt een beetje op de GPS van Simon en Newell, zonder concreter te zijn over B kan het alle kanten op. 

[TTC 1.564]

44 minuten geleden zei TTC:

Als A beweegt naar B en B beweegt naar A, dan is de een vrij van tijd, en de ander vrij van afstand. Dan heeft de een tijd over en de ander afstand.

Wie of wat zijn A en B, Hopper en Paulus? 

[Monachos 541]

ABBA = Agneta Benny Bjorn Annifrid