Onderscheidingsvermogen, is de weg nu smal, lang, breed en/of kort?

[TTC 1.560]

1 minuut geleden zei Tomega:

Als we nu het meest complexe ontdoen van chaos, zou dan al het andere geen kinderspel moeten zijn? Maar daar is een geloof vereist en gevraagd, dat het meest complexe zich leent voor decomplexificering. De chaoottheorie luidt dat chaos slechts bestaat bij de gratie van chaoten die het complexe weigeren te zien als een tekort aan begrip bij zichzelf. En decomplexificering wordt daar een zaak van essentie en constructivisme en voortbouwen op adagia en principes, om deze centraal en dragend te doen zijn voor alle onderdelen van het complexe. Dat vereist voortdurende verklaring en abstrahering van de weerbarstige realiteit. Modellen verklaren niet, maar geven slechts een beeld, dat in abstractie en verklaring rugdekking behoeft. En daarom is het woord of logos wezenlijk voor de mensheid: zonder dat, verwordt het denken tot beeldtaal, met de zeggingskracht van rondhoppende konijnen en een scheppingskracht due de verbeelding tart. En zo zien we dat het begrip metafysica wegens ontwaarding in de realiteit juist zeggingskracht mist, en behoeven we datzelfde begrip op een nieuwe leest, en we noemen het Logofysica.

Hebben het onderweg eens voorgesteld, de rest kennen we.

[Tomega 311]

3 minuten geleden zei TTC:

Hebben het onderweg eens voorgesteld, de rest kennen we

Ja, ergens kunnen we het eens zijn op belangrijke onderdelen van onderliggende waarden. Jammer maar ook prima als het daarbij blijft.

13 uur geleden bewerkt door Tomega

[TTC 1.560]

Zojuist zei Tomega:

Ja, ergens kunnen we het eens zijn op belangrijke onderdelen van onderliggende waarden. Jammer als het daarbij blijft.

Er is veel meer, wat redelijk afleidbaar is van de stimulus, op zich als tijdloos en onpersoonlijk.

[Tomega 311]

1 minuut geleden zei TTC:

Er is veel meer, wat redelijk afleidbaar is van de stimulus, op zich als tijdloos en onpersoonlijk.

Toe maar dan. Mijn tafel is leeg.

[TTC 1.560]

2 minuten geleden zei Tomega:

Toe maar dan. Mijn tafel is leeg.

Het filosofenprobleem in de informatica heeft te maken met synchronisatie, veel minder met het gemis aan sociale alternatieven.

[Paulus888 53]

De roos is verwelkt in de Aarde, ik herhaal, de roos is verwelkt in de Aarde.

[TTC 1.560]

14 minuten geleden zei Paulus888:

De roos is verwelkt in de Aarde, ik herhaal, de roos is verwelkt in de Aarde.

Het zal allemaal zo'n vaart wel niet lopen, en geduld een mooie deugd. 

[TTC 1.560]

Op 7-1-2025 om 11:57 zei Figulus:

Dat heeft te maken met die fuik. Maar daar zwemmen we gewoon uit door gebruik te maken van de mazen in het net.

In sprookjes wil ik graag geloven, maar niet in het idee dat wanneer we een lijst opmaken met verschillende vormen van angst, die angst dan plots ook oplost.

[TTC 1.560]

Op 3-1-2025 om 11:39 zei Tomega:

De kunst is dus om te bezien en te zien wat het karakter is van de raking en de geraaktheid.

Hoe pijnlijk ook, we zijn het in ieder geval wel eens geraakt dat sommige simplificaties een vertekend beeld kunnen geven, alsof we het allemaal met twee vingers in de neus zouden doorlopen kunnen.

[Figulus 133]

3 uur geleden zei Paulus888:

De roos is verwelkt in de Aarde, ik herhaal, de roos is verwelkt in de Aarde.

Alles, van de kleinste deeltjes tot de grootste structuren, is onderhevig aan verwering en afbraak, wat een fundamentele wetmatigheid is. Deze onvermijdelijkheid roept een besef op van vergankelijkheid en continuïteit: alles verandert, vervalt en maakt plaats voor iets anders. Als vernieuwing en afbraak ook uiteindelijk onderhevig zijn aan dezelfde wetmatigheid, dan lijkt dat te wijzen op een inherent gebrek aan perfectie in de wereld. Dit maakt elke poging tot verbetering of vernieuwing tijdelijk en futiel. Het is een valkuil als de mens denkt zelf deze perfectie te kunnen bereiken of vormgeven. Het impliceert een soort controle over iets dat inherent onbereikbaar is, wat leidt tot frustratie en misschien zelfs tot destructieve pogingen om de natuur of het leven naar een statisch ideaal te brengen. Het negeren van de vergankelijkheid en de onvolmaaktheid leidt ertoe dat we vast komen te zitten in een illusie van beheersbaarheid.

Een aarde vol dode rozen. Het roept beelden op van een samenleving of planeet die vastzit in vergankelijkheid, waarin de pracht van het leven langzaam verwelkt en niets echt blijft. De brand erin! In deze verkrampte en stuiptrekkende wereld.

[TTC 1.560]

9 minuten geleden zei Figulus:

Alles, van de kleinste deeltjes tot de grootste structuren, is onderhevig aan verwering en afbraak, wat een fundamentele wetmatigheid is. Deze onvermijdelijkheid roept een besef op van vergankelijkheid en continuïteit: alles verandert, vervalt en maakt plaats voor iets anders. Als vernieuwing en afbraak ook uiteindelijk onderhevig zijn aan dezelfde wetmatigheid, dan lijkt dat te wijzen op een inherent gebrek aan perfectie in de wereld. Dit maakt elke poging tot verbetering of vernieuwing tijdelijk en futiel. Het is een valkuil als de mens denkt zelf deze perfectie te kunnen bereiken of vormgeven. Het impliceert een soort controle over iets dat inherent onbereikbaar is, wat leidt tot frustratie en misschien zelfs tot destructieve pogingen om de natuur of het leven naar een statisch ideaal te brengen. Het negeren van de vergankelijkheid en de onvolmaaktheid leidt ertoe dat we vast komen te zitten in een illusie van beheersbaarheid. Een aarde vol dode rozen. Het roept beelden op van een samenleving of planeet die vastzit in vergankelijkheid, waarin de pracht van het leven langzaam verwelkt en niets echt blijft. De brand erin! In deze verkrampte en stuiptrekkende wereld.

Met je eens, de zwaartekracht verandert niet omdat de prijzen stijgen, dat heeft te maken met verdamping. 

17 minuten geleden zei Figulus:

Een aarde vol dode rozen.

Ja, en de eekhoorns zijn met de zaadjes gaan lopen, kennen dat verhaal.

[TTC 1.560]

4 uur geleden zei Tomega:

Toe maar dan. Mijn tafel is leeg.

Het voordeel van een eilandmodel is dat we met regelmaat ezelsbruggetjes van plaats kunnen veranderen.