Onderscheidingsvermogen, is de weg nu smal, lang, breed en/of kort?

[TTC 1.564]

4 minuten geleden zei Tomega:

Ja, en de vraag die je dan zelfspiegelend overhoudt, is welk deel constructivisme was en welk deel toch meer suprematisme. Tatlin zou wellicht anders oordelen dan jij. Maar dat is misschien meer een kwestie van gevoel.

Zeer zeker, binnen kunst zijn de verschillende vormen en interpretatiemogelijkheden zo divers dat we er een punthoofd van kunnen krijgen, maar dat is voor veel andere zaken net zo. Specifiek voor zelfreferentie denk ik even aan Hofstadter, wellicht ook niet de enige.

3 januari bewerkt door TTC

[Tomega 311]

50 minuten geleden zei TTC:

Zeer zeker, binnen kunst zijn de verschillende vormen en interpretatiemogelijkheden zo divers dat we er een punthoofd van kunnen krijgen, maar dat is voor veel andere zaken net zo. Specifiek voor zelfreferentie denk ik even aan Hofstadter, wellicht ook niet de enige.

Bespaar jezelf een punthoofd, het constructivisme - afgaande op je antwoord- is niet je sterkste kant en ik wed dat Aristoteles en Gödel niet jouw zelfreferentie in een gouden band zouden plaatsen. Dat levert gewoon meer chaos op dan orde, hoewel ontegenzeggelijk de bespiegelingen inspirerend zijn. Het probleem zit in complexiteit. Wie daarin de vlucht neemt, die ontsnapt daarmee aan sluitende verklaringen en blijft eenzaam en alleen in een trein en postulaat der vooruitgang, die horizonnen biedt die de verbeelding in positieve zin tarten, maar die het station van zingeving, communicatie en erkenning reeds is gepasseerd. Beter zou zijn om de klompen stevig in de Hollandse klei te zetten, en geen stap te doen zonder constructieve basis en onderbouwing.

3 januari bewerkt door Tomega

[TTC 1.564]

9 uur geleden zei Tomega:

Bespaar jezelf een punthoofd, het constructivisme - afgaande op je antwoord- is niet je sterkste kant en ik wed dat Aristoteles en Gödel niet jouw zelfreferentie in een gouden band zouden plaatsen. Dat levert gewoon meer chaos op dan orde, hoewel ontegenzeggelijk de bespiegelingen inspirerend zijn. Het probleem zit in complexiteit. Wie daarin de vlucht neemt, die ontsnapt daarmee aan sluitende verklaringen en blijft eenzaam en alleen in een trein en postulaat der vooruitgang, die horizonnen biedt die de verbeelding in positieve zin tarten, maar die het station van zingeving, communicatie en erkenning reeds is gepasseerd. Beter zou zijn om de klompen stevig in de Hollandse klei te zetten, en geen stap te doen zonder constructieve basis en onderbouwing.

Ja, verschillende onderwerpen door elkaar heen halen heeft weinig zin, verwarring des levens. 

4 januari bewerkt door TTC

[TTC 1.564]

Op 22-12-2024 om 11:45 zei Figulus:

Mijn stelling is dat alle paradoxen naar God leiden, bij Hem kunnen we terecht als we tegen onze beperkingen aan lopen.

De metafoor van het jongleren nodigt ons uit om lichtvoetig te blijven, ondanks de soms zware thema’s waarmee we te maken krijgen. Het toont aan dat speelsheid, flexibiliteit en creativiteit niet alleen hulpmiddelen zijn, maar ook fundamentele eigenschappen van bewustwording en groei.

[TTC 1.564]

13 uur geleden zei Tomega:

Bespaar jezelf een punthoofd, het constructivisme - afgaande op je antwoord- is niet je sterkste kant en ik wed dat Aristoteles en Gödel niet jouw zelfreferentie in een gouden band zouden plaatsen.

Ik denk dat het raakt aan, ook een metafoor die verwijst naar een berg, het ijsbergmodel uit de geesteswetenschappen. Het heikele punt is misschien dat aan de oppervlakte een aantal inzichten altijd 'weggespoeld' worden, met in het verlengde, niet zelden arbitrair zonder meer, steeds meer verklaringen die stuk voor stuk een deelaspect belichten, maar door de overvloed nu net ook dat 'wegspoelen' bekrachtigen.

[Monachos 529]

Ja, speculaasjes zijn ook lekker op brood.

[TTC 1.564]

17 minuten geleden zei Monachos:

Ja, speculaasjes zijn ook lekker op brood.

Aanvankelijk stonden er paardenstallen in de steeg, maar deze werden omgebouwd tot twaalf arbeiderswoningen.

[TTC 1.564]

Op 22-12-2024 om 10:17 zei Figulus:

De paradox van de vrije wil en voorbestemming. Als alles al is bepaald, hoe kunnen keuzes dan vrij zijn? En als keuzes volledig vrij zijn, hoe kan voorbestemming dan bestaan?

Je weet maar nooit dat ze dat zo gemaakt hebben om ons ook een kans te gunnen, want verstrikt raken in een niet-aflatende stroom van haast onuitsprekelijke woorden is zelden prettig.

[TTC 1.564]

Op 30-10-2024 om 23:36 zei Hopper:

Zeker wel, wat we niet kunnen waarnemen kunnen we gewaar worden.

Het concept van diepe tijd heeft ons geholpen de immense tijdschaal van het universum te begrijpen. Technische innovaties, zoals geologische datering en astronomische observatietechnieken, bieden ons een virtueel tijdreismiddel waarmee we inzicht krijgen in periodes ver vóór het ontstaan van de mensheid.

[TTC 1.564]

8 uur geleden zei Monachos:

Ja, speculaasjes zijn ook lekker op brood.

FOMO is een relatief modern begrip dat vooral in de context van de sociale media en het digitale tijdperk populair is geworden. Toch zijn er oudere en alternatieve termen en concepten die een vergelijkbare angst of onrust beschrijven.

[TTC 1.564]

Op 1-7-2023 om 19:10 zei Hopper:

Je zit weer in je wiskundige modus, zoals je weet is het getal nul een recente uitvinding.

Computersimulaties maken het mogelijk om oude klimaten, continenten en ecosystemen visueel te reconstrueren, waardoor we kunnen 'zien' hoe de aarde er miljoenen jaren geleden uitzag.

[TTC 1.564]

Op 22-12-2024 om 15:11 zei Figulus:

Is het mogelijk om betekenis te vinden in iets dat we impliciet begrijpen maar niet expliciet kunnen definiëren?

Iedereen die het principe toepast, projecteert zijn eigen overtuigingen, voorkeuren en ervaringen erin. Een filosoof, een kunstenaar, een wetenschapper, of een politicus kan elk op zijn eigen manier een these-antithese-synthese-patroon herkennen en invullen, passend bij hun context.

[TTC 1.564]

Op 22-12-2024 om 10:25 zei Figulus:

Het is de vraag of ze zijn bedacht. Ik denk van niet namelijk. Paradoxen kunnen evengoed een eigenschap van de werkelijkheid zijn, waar we tegenaan lopen zodra we proberen die werkelijkheid te begrijpen of te ordenen.

Paronomasie is een woordspeling die berust op gedeeltelijke klankovereenkomst. Het is daarmee het samenbrengen van woorden die voor het gehoor min of meer gelijk zijn en tevens tot dezelfde woordsoort of tot verschillende woordsoorten behoren, meestal binnen hetzelfde zinsdeel.

[TTC 1.564]

Op 31-10-2024 om 10:17 zei Hopper:

Wie kan de gedachte loslaten dat hij in het verleden bestaat?

Een zeugma is een vorm van coördinatie die in wezen, althans op het eerste gezicht, niet verkeerd lijkt.

[Figulus 136]

2 uur geleden zei TTC:

Paronomasie is een woordspeling die berust op gedeeltelijke klankovereenkomst. Het is daarmee het samenbrengen van woorden die voor het gehoor min of meer gelijk zijn en tevens tot dezelfde woordsoort of tot verschillende woordsoorten behoren, meestal binnen hetzelfde zinsdeel.

Ik was zo bezig met het oplossen van een paradox dat ik vergat wat ik wilde zeggen. Hoe tegenstrijdig is dat?

59 minuten geleden zei TTC:

Een zeugma is een vorm van coördinatie die in wezen, althans op het eerste gezicht, niet verkeerd lijkt.

Hij zag een paradox in de redenering en zijn koffie koud worden. Dat moeten we natuurlijk niet hebben, zonde van de koffie en de logica.

[Figulus 136]

6 uur geleden zei TTC:

Iedereen die het principe toepast, projecteert zijn eigen overtuigingen, voorkeuren en ervaringen erin. Een filosoof, een kunstenaar, een wetenschapper, of een politicus kan elk op zijn eigen manier een these-antithese-synthese-patroon herkennen en invullen, passend bij hun context.

Cognitieve flexibiliteit als creatieve stimulus.

[TTC 1.564]

1 uur geleden zei Figulus:

Cognitieve flexibiliteit als creatieve stimulus.

Alwaar de klant door traumatische ervaringskennis nog amper een woord durft zeggen, biedt een overvloed aan stijlfiguren geen soelaas om de scherven nog gelijmd te krijgen.

[Figulus 136]

8 minuten geleden zei TTC:

Alwaar de klant door traumatische ervaringskennis nog amper een woord durft zeggen, biedt een overvloed aan stijlfiguren geen soelaas om de scherven nog gelijmd te krijgen.

Een galgknoop biedt soms soelaas voor sommigen, hoewel ik betwijfel of het wel echt een oplossing is. Meer dan een tragische illusie van een uitweg zal het niet blijken te zijn.

[TTC 1.564]

49 minuten geleden zei Figulus:

Een galgknoop biedt soms soelaas voor sommigen, hoewel ik betwijfel of het wel echt een oplossing is. Meer dan een tragische illusie van een uitweg zal het niet blijken te zijn.

In situaties waarin iemand door traumatische ervaringen sprakeloos wordt, of de woorden simpelweg tekortschieten, onthult taal zowel haar kracht als haar tekortkomingen. Een overvloed aan stijlfiguren of retorische middelen kan in zulke gevallen inderdaad ontoereikend aanvoelen, alsof de rijkdom van onze taal een botsing maakt met de schrijnende stilte die trauma vaak veroorzaakt.

[Figulus 136]

39 minuten geleden zei TTC:

In situaties waarin iemand door traumatische ervaringen sprakeloos wordt, of de woorden simpelweg tekortschieten, onthult taal zowel haar kracht als haar tekortkomingen. Een overvloed aan stijlfiguren of retorische middelen kan in zulke gevallen inderdaad ontoereikend aanvoelen, alsof de rijkdom van onze taal een botsing maakt met de schrijnende stilte die trauma vaak veroorzaakt.

We hebben weer een paradox bij de kloten: de kracht van taal kan zowel een hulpmiddel als een beperking zijn. Beter aan elkaar hangen door paradoxen dan hangen aan een galgenknoop. Mijn antithese, tevens het credo van mijn bestaan.

[TTC 1.564]

1 uur geleden zei Figulus:

We hebben weer een paradox bij de kloten: de kracht van taal kan zowel een hulpmiddel als een beperking zijn. Beter aan elkaar hangen door paradoxen dan hangen aan een galgenknoop. Mijn antithese, tevens het credo van mijn bestaan.

Door gebruik te maken van epanalepsis en de kop-staartconstructie brengt de auteur structuur in zijn verhaal. Hij kan dit ook gebruiken om terug te verwijzen naar een voorgaand feit om het belang van de rol van dat feit in het verhaal te benadrukken.

[Figulus 136]

24 minuten geleden zei TTC:

Door gebruik te maken van epanalepsis en de kop-staartconstructie brengt de auteur structuur in zijn verhaal. Hij kan dit ook gebruiken om terug te verwijzen naar een voorgaand feit om het belang van de rol van dat feit in het verhaal te benadrukken.

Feiten zijn feiten.

[TTC 1.564]

10 uur geleden zei Figulus:

Feiten zijn feiten.

Epiclasis is een stijlfiguur waarbij een conclusie wordt toegevoegd aan een beschrijving.

[TTC 1.564]

Op 30-6-2023 om 13:43 zei Hopper:

Voorlopig zijn de enige wormgaten te vinden in een appel. 

In een dualistische wereld zijn tegenstellingen onvermijdelijk, goed en kwaad, licht en donker, orde en chaos. Elk van deze polen bevat een kern van waarheid, maar zolang ze geïsoleerd blijven of als absoluut worden gepresenteerd, ontstaat er een incompleet beeld.

[TTC 1.564]

Op 2-7-2023 om 01:48 zei Barnabas:

Je bewijst steeds dat je geen inzicht hebt. Hoelang moet ik jou nog verdragen?

In het alledaagse sociale verkeer wordt radicalisme vaak geassocieerd met extremisme, binnen veilige en vertrouwde omgevingen betekent het echter doorgedreven vereenvoudiging dat leidt tot onderliggend fundamentele mechanismen. Ergo, ofschoon het ijsbergmodel met regelmaat wordt gesuggereerd tot nader introspectief onderzoek, onderschatting lijkt soms ongepast.