Onderscheidingsvermogen, is de weg nu smal, lang, breed en/of kort?

[TTC 1.564]

4 minuten geleden zei Tomega:

Dat is correct. Hart en gevoelens worden geraakt als een heilig veronderstelde wet wordt afgedaan als impertinentie. Een = teken mag niet liegen, en daarom is de door jou ingebrachte simplificatie vergelijking incorrect. Er mist een term. En dat is eenvoudig. Dat jij daar dan oppert dat het mogelijk een route heeft via de explosieve groei, vind ik dan weer obstructief gedrag, met een schijn van sofacontemplatieve ondersteuning. Houd het bij jezelf. Zeg liever vanuit je hart en vlees en bloed en gevoelens, dat je dat niet vindt kunnen. Dat je ongelukkig bent met rommelpotterijen. Of anders, bewijs dat je ongelijkheid klopt. En net als bij Figulus zal ik dan wijzen op de logicafouten, en kunnen jullie je samen ergeren aan mijn contraproductief gedrag. Maar de smalle weg is om jezelf te dwingen iets concreter bij het onderwerp te blijven. Maar zolang mensen onderwerpen verdedigen, zal elk onderwerp zich richten op mensen, eerder dan op het onderwerp. Dat dat wezenlijk terug barbarij is, kom je nooit achter zolang dat onderwerp niet wordt benoemd. En wie dat gaat benoemen, die plaatst zichzelf terug vooraan deze alinea.

Zo zie je maar, aan concreet hebben we hier niet veel, dat is te simpel.

22 uur geleden bewerkt door TTC

[Tomega 321]

7 minuten geleden zei TTC:

Zo zie je maar, aan concreet hebben we hier niet veel.

Minder = meer en minder = beter. Waar eenvoud heerst, zoekt complexiteit de vlucht vooruit. Laat de complexiteit maar vluchten. Dat schept ruimte voor de eenvoudige van hart om in alle eenvoud te blijven zoeken naar wat eenvoudig is. Moet je wel je oren openen voor eenvoud en sluiten voor meervoudigheden.

22 uur geleden bewerkt door Tomega

[TTC 1.564]

10 minuten geleden zei Tomega:

En net als bij Figulus zal ik dan wijzen op de logicafouten, en kunnen jullie je samen ergeren aan mijn contraproductief gedrag.

Die logicafouten zitten in de combinatorische explosie, eenvoudig in alle rust en sereniteit traceerbaar.

1 minuut geleden zei Tomega:

Minder = meer en minder = beter. Waar eenvoud heerst, zoekt complexiteit de vlucht vooruit. Laat de complexiteit maar vluchten. Dat schept ruimte voor de eenvoudige van hart om in alle eenvoud te blijven zoeken naar wat eenvoudig is. Moet je wel je oren openen voor eenvoud en sluiten voor meervoudigheden.

Goed idee, we zijn benieuwd. 

[TTC 1.564]

1 uur geleden zei Tomega:

Een = teken mag niet liegen, en daarom is de door jou ingebrachte simplificatie vergelijking incorrect. Er mist een term.

Vrij onwaarschijnnlijk is dat je vandaag een baardmosspikkelspanner kan spotten.

[Figulus 150]

3 uur geleden zei Tomega:

Noem eens een voorbeeld. Vooralsnog is het onderwerp van gesprek hoe jij spreekt over energierijke toestanden, zonder je vragen te stellen over hoe die toestanden kunnen bestaan zonder energietievoegingen.

Energierijke toestanden hoeven niet continu van energie te worden voorzien. Ze kunnen bestaan dankzij opgeslagen energie en interne herverdeling, zolang er geen (of slechts geringe) dissipatie optreedt.

Dat is geen mening, maar standaardfysica. Wat jij doet is de wetmatigheden compleet negeren en er je eigen filosofietje tegenover stellen.

In principe heb je zelf al een voorbeeld gegeven, namelijk dat van de veer:

Je rekt een veer uit → energie wordt opgeslagen. Laat je haar los in een ideaal systeem, dan wisselt de energie tussen de veer en de beweging; er is geen extra energietoevoer nodig. Alleen bij wrijving moet je bijvoeden. Een energierijke toestand bestaat door opslag, niet door voortdurende toevoer.

Een ander voorbeeld is de aarde: die beweegt al duizenden jaren zonder voortdurende “energie-injectie”. De energie ligt vast in haar kinetische energie en in het zwaartekrachtsveld. Als dynamiek op zichzelf energie zou kosten, zou het zonnestelsel al lang tot stilstand zijn gekomen.

Kortom: een energierijke toestand vereist geen voortdurende energietoevoer. Energie kan opgeslagen zijn (in een veer, baanbeweging of veld) en blijft bestaan zolang er geen dissipatie is. Alleen verliezen moeten worden gecompenseerd, niet de toestand zelf. Die verliezen worden niet aangevuld met nieuw gecreëerde energie, maar met energie die van buiten het systeem wordt aangevoerd. De oorspronkelijk verloren energie blijft bestaan als verspreide warmte, maar is binnen hetzelfde systeem praktisch niet terug te winnen.

19 uur geleden bewerkt door Figulus

[TTC 1.564]

23 minuten geleden zei Figulus:

Energierijke toestanden hoeven niet continu van energie te worden voorzien. Ze kunnen bestaan dankzij opgeslagen energie en interne herverdeling, zolang er geen (of slechts geringe) dissipatie optreedt. Dat is geen mening, maar standaardfysica. Wat jij doet is de wetmatigheden compleet negeren en er je eigen filosofietje tegenover stellen. In principe heb je zelf al een voorbeeld gegeven, namelijk dat van de veer: Je rekt een veer uit → energie wordt opgeslagen. Laat je haar los in een ideaal systeem, dan wisselt de energie tussen de veer en de beweging; er is geen extra energietoevoer nodig. Alleen bij wrijving moet je bijvoeden. Een energierijke toestand bestaat door opslag, niet door voortdurende toevoer. Een ander voorbeeld is de aarde: die beweegt al duizenden jaren zonder voortdurende “energie-injectie”. De energie ligt vast in haar kinetische energie en in het zwaartekrachtsveld. Als dynamiek op zichzelf energie zou kosten, zou het zonnestelsel al lang tot stilstand zijn gekomen. Kortom: een energierijke toestand vereist geen voortdurende energietoevoer. Energie kan opgeslagen zijn (in een veer, baanbeweging of veld) en blijft bestaan zolang er geen dissipatie is. Alleen verliezen moeten worden gecompenseerd, niet de toestand zelf. Die verliezen worden niet aangevuld met nieuw gecreëerde energie, maar met energie die van buiten het systeem wordt aangevoerd. De oorspronkelijk verloren energie blijft bestaan als verspreide warmte, maar is binnen hetzelfde systeem praktisch niet terug te winnen.

Als je nog niet genoeg opgemerkt hebt, zou ik verder doen. 

Op 1-7-2023 om 17:19 zei Hopper:

Alleen het 'denken' kan hulpvragen bedenken.  Konden we dat denken maar eens een halt toeroepen, dan zouden de hulpvragen ook verstommen.

In termen van misverstand, draaglast vs draagkracht, overprikkeliing en/of overweldiging, is bedachtzaamheid gepast, net zoals binnen deze context geen eenduidige antwoorden bestaan. Tegelijk ontbloot zich een paradox van filosofische aard, naargelang onze perceptie en verdieping kan een gegeven probleem immers simultaan bestaan EN niet bestaan.

[TTC 1.564]

Op 22-12-2025 om 14:15 zei Figulus:

Het kanaaltje met lokaal nieuws schijnt het belangrijkste te worden gevonden. Want wat interesseert het mij of er iemand in Amsterdam onder de auto komt. In mijn eigen straatje daarentegen staat de wereld op zijn kop. Wie weet ken ik hem wel.

Het voordeel van dergelijke simplificaties is dat we ze in alle rust en sereniteit kunnen beschouwen, als in een stap voor stap proces, bedachtzaam, met pipet en pincet.

[Tomega 321]

4 uur geleden zei Figulus:

Energierijke toestanden hoeven niet continu van energie te worden voorzien. Ze kunnen bestaan dankzij opgeslagen energie en interne herverdeling

Er treedt geen interne herverdeling op zonder kracht. Een veld kan niet wisselen zonder kracht. Een kracht kan niet bestaan zonder dat ergens energie wordt toegevoegd. Kracht is per definitie toevoegen van energie.

Energie die wordt opgeslagen en of herverdeeld, heeft toegevoegde energie nodig voor die opslag of herverdeling. En dat alles kun je samenhangend begrijpen door het te vergelijken met de algemene gaswet, dat is met een drukomgeving.

4 uur geleden zei Figulus:

Dat is geen mening, maar standaardfysica. Wat jij doet is de wetmatigheden compleet negeren en er je eigen filosofietje tegenover stellen

Nee, ook de standaard fysica rekent vanuit positie en impuls. Dat is met afstand en botsingen. Met kracht. En ik kom niet met een eigen filosofietje, maar ik wijs jou op de wetmatigheid die een rol speelt. Welke wetmatigheid negeer ik?

4 uur geleden zei Figulus:

Je rekt een veer uit → energie wordt opgeslagen. Laat je haar los in een ideaal systeem, dan wisselt de energie tussen de veer en de beweging; er is geen extra energietoevoer nodig. Een energierijke toestand bestaat door opslag, niet door voortdurende toevoer.

Twee vormen van energie. De indrukking van de veer, en de materiaalspanningdruk van de veer. Actie en reactie. De actie is tegengesteld aan de reactie. Energierijk, omdat er componenten zijn die voortdurend energie uitwisselen. Daarvoor is een omgeving vereist van energieproductie. De veer is als zo'n omgeving omdat het materiaal van de veer een spanningskracht opbouwt als er een kracht wordt uitgeoefend op de veer. Materiaalspanning is een kracht die net zoals een medium evenveel tegenkracht levert als er aan kracht op wordt uitgeoefend. Maar dat is niet zonder het leveren van energie!  Het bewaren van de energie is niet mogelijk zonder die twee onderscheiden krachten. Het is dus niet mogelijk om actie en reactie aan te nemen met een enkel voortbewegend deeltje, tenzij je dat deeltje zelf beschouwt als een veer. En dan verschuift heel je probleem naar de intrinsieke spanning binnen dat deeltje. Maar de veer is niet continu. Zij moet voortdurend botsen om weer op te laden. En ook als zij een slinger is, moet zij richtingverandering en dus kracht leveren om te kunnen doorgaan.

4 uur geleden zei Figulus:

Een ander voorbeeld is de aarde: die beweegt al duizenden jaren zonder voortdurende “energie-injectie”. De energie ligt vast in haar kinetische energie en in het zwaartekrachtsveld. Als dynamiek op zichzelf energie zou kosten, zou het zonnestelsel al lang tot stilstand zijn gekomen.

Het zwaartekrachtveld levert energie. Voortdurend. Zonder dat zou de aarde uit haar baan geraken. Je zou daarom eerder kunnen aannemen dat de aarde voortgedreven wordt, dan dat zij aangetrokken wordt. En in abstractie genomen ontsnapt zij niet aan een voortdurende bijsturing.

4 uur geleden zei Figulus:

Kortom: Energie kan opgeslagen zijn (in een veer, baanbeweging of veld) en blijft bestaan zolang er geen dissipatie is.

Het veld en de veer moeten continu energie blijven leveren, om de functie als medium en energiedoorgave te kunnen blijven houden. Je kunt wel net doen of dat gratis energie is, maar dat is in strijd met de wet van behoud van energie, die zegt dat energie ergens vandaan moet komen. Het in stand houden van een veerkracht en een medium kost energie,  en waar je dat negeert, zul je zien dat je energie even vluchtig blijkt als de golven in de vijver waarin een steen geworpen is.

14 uur geleden bewerkt door Tomega

[Figulus 150]

43 minuten geleden zei Tomega:

Er treedt geen interne herverdeling op zonder kracht. Een veld kan niet wisselen zonder kracht. Een kracht kan niet bestaan zonder dat ergens energie wordt toegevoegd. Kracht is per definitie toevoegen van energie.

Energie die wordt opgeslagen en of herverdeeld, heeft toegevoegde energie nodig voor die opslag of herverdeling. En dat alles kun je samenhangend begrijpen door het te vergelijken met de algemene gaswet, dat is met een drukomgeving.

Nee, ook de standaard fysica rekent vanuit positie en impuls. Dat is met afstand en botsingen. Met kracht. En ik kom niet met een eigen filosofietje, maar ik wijs jou op de wetmatigheid die een rol speelt. Welke wetmatigheid negeer ik?

Twee vormen van energie. De indrukking van de veer, en de materiaalspanningdruk van de veer. Actie en reactie. De actie is tegengesteld aan de reactie. Energierijk, omdat er componenten zijn die voortdurend energie uitwisselen. Daarvoor is een omgeving vereist van energieproductie. De veer is als zo'n omgeving omdat het materiaal van de veer een spanningskracht opbouwt als er een kracht wordt uitgeoefend op de veer. Materiaalspanning is een kracht die net zoals een medium evenveel tegenkracht levert als er aan kracht op wordt uitgeoefend. Maar dat is niet zonder het leveren van energie!  Het bewaren van de energie is niet mogelijk zonder die twee onderscheiden krachten. Het is dus niet mogelijk om actie en reactie aan te nemen met een enkel voortbewegend deeltje, tenzij je dat deeltje zelf beschouwt als een veer. En dan verschuift heel je probleem naar de intrinsieke spanning binnen dat deeltje. Maar de veer is niet continu. Zij moet voortdurend botsen om weer op te laden. En ook als zij een slinger is, moet zij richtingverandering en dus kracht leveren om te kunnen doorgaan.

Het zwaartekrachtveld levert energie. Voortdurend. Zonder dat zou de aarde uit haar baan geraken. Je zou daarom eerder kunnen aannemen dat de aarde voortgedreven wordt, dan dat zij aangetrokken wordt. En in abstractie genomen ontsnapt zij niet aan een voortdurende bijsturing.

Het veld en de veer moeten continu energie blijven leveren, om de functie als medium en energiedoorgave te kunnen blijven houden. Je kunt wel net doen of dat gratis energie is, maar dat is in strijd met de wet van behoud van energie, die zegt dat energie ergens vandaan moet komen. Het in stand houden van een veerkracht en een medium kost energie,  en waar je dat negeert, zul je zien dat je energie even vluchtig blijkt als de golven in de vijver waarin een steen geworpen is.

Je verwart kracht met arbeid. Een kracht verricht alleen arbeid als er een component is in de richting van de verplaatsing. Interne krachten en velden kunnen energie herverdelen zonder netto energie-toevoer. Dat is precies wat conservatieve systemen zijn. Zwaartekracht en ideale veerkrachten voegen geen energie toe; ze beschrijven hoe opgeslagen energie wordt omgezet. Dat is geen filosofie, maar standaardmechanica.

Ik denk dat we hier niet zozeer van mening verschillen over voorbeelden, maar over definities. In de natuurkunde zijn kracht, arbeid en energie strikt gedefinieerd. Een kracht kan bestaan zonder arbeid te verrichten, en dus zonder energie toe te voegen (bijvoorbeeld wanneer de kracht loodrecht staat op de snelheid). Dat is geen interpretatie, maar een formeel resultaat.

Waar jij kracht per definitie gelijkstelt aan energie-toevoeging, verlaat je die formele definities en introduceer je een eigen kader. Dat kader is intern consistent, maar het is niet toetsbaar aan de standaardwetmatigheden, omdat elk tegenvoorbeeld daarin opnieuw wordt geïnterpreteerd als “impliciete energie-levering”.

Daarmee wordt de discussie cirkelvormig: wat niet past, wordt per definitie alsnog onder jouw uitgangspunt gebracht. Op dat punt is het geen natuurkundig debat meer, maar een verschil in uitgangsaxioma’s.

Ik houd mij aan de gangbare definities en behoudswetten, waarin energierijke toestanden kunnen bestaan door opslag en herverdeling zolang er geen dissipatie is, en waarin niet elke dynamiek voortdurende energie-toevoer vereist. Binnen dat kader zijn de voorbeelden die ik gaf standaard en goed begrepen.

We komen hier niet verder zonder overeenstemming over die basisdefinities, dus ik laat het hierbij.

[Tomega 321]

5 uur geleden zei Figulus:

Je verwart kracht met arbeid. Een kracht verricht alleen arbeid als er een component is in de richting van de verplaatsing. Interne krachten en velden kunnen energie herverdelen zonder netto energie-toevoer. Dat is precies wat conservatieve systemen zijn. Zwaartekracht en ideale veerkrachten voegen geen energie toe; ze beschrijven hoe opgeslagen energie wordt omgezet. Dat is geen filosofie, maar standaardmechanica.

Nee. Jij komt met arbeid. Jij spreekt van herverdeling zonder arbeid. Ik niet. Ik beweer het tegendeel, namelijk dat ook bij herverdeling sprake is van kracht en beweging en arbeid.

Een simplificatie hoort iets bij te dragen. Energie is beweging. En elke beweging kun je vanuit een ruimer perspectief bevinden geen verandering te brengen en dus geen beweging te zijn, omdat er immers een evenwicht is. Evenwicht is daar waar kinetische energie is omgezet in potentiële energie. Maar dat een toestand of een herverdeling noemen, is sjoemelen. Een weegschaal hangt keurig stil, maar dat is omdat de bewegingen die wij niet zien elkaar opheffen. Bij een weegschaal kun je oprecht menen dat er geen beweging is, net als bij een veer. In beide gevallen is ons geloof sterker dan ons redengevend verstandelijk inzicht. Maar hoe meer je spreekt in termen van deeltjes, hoe meer je te maken krijgt met een absurditeit, namelijk dat je praat over een toestand en herverdeling en interne interactie, maar daarbij totaal geen rekening meer houdt met het triviale dat er niet één deeltje of een enkele toestand of interactiviteit is, maar twee of meer. Heel veel meer.

De standaarmechanica vraagt hier niet om afstandnemende onnavolgbaarheden, maar juist om toepassing van de standaardmechanica. Bij het loslaten daarvan bouw je op drijfzand — je redenering kan dan verzakken en alles wat je erop zet valt scheef of stort in.

Herverdelingen en interacties en wervelingen vragen dus onverminderd om toepassing van de standaardmechanica.

Daarom moet een foton net zo behandeld kunnen worden alsof het een massa heeft en een fysiek lichaam is. Afstoten of absorberen of beïnvloeden zou dus evengoed beredeneerd moeten kunnen worden via de standaardmechanica als via elektromagnetische interacties of quantum-effecten.

Op 25-12-2025 om 21:01 zei Figulus:

Op 25-12-2025 om 20:41 zei Tomega:

Er kunnen geen wervelimgen ontstaan uit het niets, want er geldt een wet van behoud van energie, of beter gezegd, er bestaat een evenwicht. Wat is, hoef je niet te kunnen zien om te weten dat het moet zijn.

Er is dan ook geen sprake van creatio ex nihilo. Fotonen zijn geen ‘niets’; eventuele wervelingen of interacties kunnen alleen ontstaan als tijdelijke herverdelingen van de energie en impuls die de fotonen zelf al meedragen. Dus iets kan zijn zonder gezien te worden

De energie van het foton zit in een beweging. Die beweging verandert. Dat kan niet zonder energie en dat kan niet zonder arbeid. Daarom moet je volgens de standaardmechanica rekenen met een effect dat van buiten de foton komt. En als je het binnen een enkele foton wilt houden, dan moet je aan dat foton meerdere bewegingen en meerdere deeltjes toerekenen, om ermee te kunnen rekenen. En dat brengt je opnieuw op de standaardmechanica. Wat toch echt als uitgangspunt een geaccepteerde simplificatie zou moeten kunnen zijn.

9 uur geleden bewerkt door Tomega

[TTC 1.564]

5 uur geleden zei Tomega:

De energie van het foton zit in een beweging.

Het laatste dat ik daarvan hoorde was ongeveer 247 zeptoseconden, ligt elektromagnetisme aan de basis? 

19 uur geleden zei Tomega:

Dat schept ruimte voor de eenvoudige van hart om in alle eenvoud te blijven zoeken naar wat eenvoudig is.

Je kan het zelfs vooraan plaatsen, de rest kan dan op Kafka beginnen lijken. 

[TTC 1.564]

Op 1-7-2023 om 18:49 zei Hopper:

Je bent blijven hangen in de gesprekjes , vermoed ik zo maar.

Een volgende simplificatie betreft de zogeheten dramadriehoek waarin drie rollen worden onderscheiden, deze zijn het slachtoffer (S), de redder (R) en de aanklager (A). In het midden, een vrije aanvulling, vinden we het zelf, het innerlijke kind, het nietige ik, jij, ik en zij, de mens in algemene zin. In relevante lectuur wordt uitvoerig beschreven hoe deze rollen, in meer of mindere mate bewust, continu in wisselwerking staan, zowel intern als extern in het sociale verkeer. Ook hier volstaat een geometrische representatie, op zichzelf de eenvoud zelve.

[TTC 1.564]

7 uur geleden zei Tomega:

Een simplificatie hoort iets bij te dragen.

In amper tijd kan het veel helder maken, keer op keer zijn we er getuige van. 

[Figulus 150]

17 uur geleden zei Figulus:

Energierijke toestanden hoeven niet continu van energie te worden voorzien. Ze kunnen bestaan dankzij opgeslagen energie en interne herverdeling, zolang er geen (of slechts geringe) dissipatie optreedt.

Dat is geen mening, maar standaardfysica. Wat jij doet is de wetmatigheden compleet negeren en er je eigen filosofietje tegenover stellen.

In principe heb je zelf al een voorbeeld gegeven, namelijk dat van de veer:

Je rekt een veer uit → energie wordt opgeslagen. Laat je haar los in een ideaal systeem, dan wisselt de energie tussen de veer en de beweging; er is geen extra energietoevoer nodig. Alleen bij wrijving moet je bijvoeden. Een energierijke toestand bestaat door opslag, niet door voortdurende toevoer.

Een ander voorbeeld is de aarde: die beweegt al duizenden jaren zonder voortdurende “energie-injectie”. De energie ligt vast in haar kinetische energie en in het zwaartekrachtsveld. Als dynamiek op zichzelf energie zou kosten, zou het zonnestelsel al lang tot stilstand zijn gekomen.

Kortom: een energierijke toestand vereist geen voortdurende energietoevoer. Energie kan opgeslagen zijn (in een veer, baanbeweging of veld) en blijft bestaan zolang er geen dissipatie is. Alleen verliezen moeten worden gecompenseerd, niet de toestand zelf. Die verliezen worden niet aangevuld met nieuw gecreëerde energie, maar met energie die van buiten het systeem wordt aangevoerd. De oorspronkelijk verloren energie blijft bestaan als verspreide warmte, maar is binnen hetzelfde systeem praktisch niet terug te winnen.

Nog een voorbeeld, dat het wellicht eenvoudiger maakt:

Je bezit kracht in je spieren, maar zolang je die spieren niet laat bewegen, verricht je geen arbeid en wordt er geen energie verbruikt.
Kracht hebben is niet hetzelfde als energie verbruiken.

Energieverbruik treedt alleen op wanneer een kracht leidt tot een verplaatsing in de richting van die kracht: dat is arbeid. Duw je met spierkracht tegen een muur die niet beweegt, dan voel je spanning, maar zolang de muur stil blijft, wordt er geen arbeid verricht en gaat er geen energie verloren door arbeid. Dit is precies wat ook gebeurt in conservatieve systemen: de kracht is aanwezig, maar energie wordt alleen verbruikt bij verplaatsing of bij dissipatie.

Nu zou je kunnen tegenwerpen: maar ik moet toch eten om die kracht te behouden? Dat klopt — maar let goed op waarvoor die energie nodig is.

Een spier kan kracht leveren (spanning uitoefenen), maar kracht is geen arbeid. Arbeid — en dus energieverbruik — is gedefinieerd als kracht maal verplaatsing.

In de klassieke fysica betekent dit:

Houd je een gewicht stil vast → geen verplaatsing → geen arbeid → geen energieverbruik.

Til je het gewicht op → wel verplaatsing → wel arbeid → energieverbruik.

Dat je in de praktijk toch energie nodig hebt, komt doordat spieren geen ideale veren zijn. Biologisch gezien verbruiken spieren energie om hun structuur in stand te houden. Spierkracht ontstaat via actine-myosinecycli die continu ATP verbruiken, zelfs bij stilhouden. Daarnaast kost het energie om spierweefsel te herstellen, ionengradiënten te behouden en warmteverlies te compenseren.

Dat zijn biologische verliezen (dissipatie) — geen natuurkundige noodzaak van kracht zelf. In een ideaal fysisch systeem kan een kracht bestaan zonder voortdurende energietoevoer; alleen verliezen vereisen compensatie.

[TTC 1.564]

5 minuten geleden zei Figulus:

Nog een voorbeeld, dat het wellicht eenvoudiger maakt:

Je bezit kracht in je spieren, maar zolang je die spieren niet laat bewegen, verricht je geen arbeid en wordt er geen energie verbruikt.
Kracht hebben is niet hetzelfde als energie verbruiken.

Energieverbruik treedt alleen op wanneer een kracht leidt tot een verplaatsing in de richting van die kracht: dat is arbeid. Duw je met spierkracht tegen een muur die niet beweegt, dan voel je spanning, maar zolang de muur stil blijft, wordt er geen arbeid verricht en gaat er geen energie verloren door arbeid. Dit is precies wat ook gebeurt in conservatieve systemen: de kracht is aanwezig, maar energie wordt alleen verbruikt bij verplaatsing of bij dissipatie. Nu zou je kunnen tegenwerpen: maar ik moet toch eten om die kracht te behouden? Dat klopt — maar let goed op waarvoor die energie nodig is. Een spier kan kracht leveren (spanning uitoefenen), maar kracht is geen arbeid. Arbeid — en dus energieverbruik — is gedefinieerd als kracht maal verplaatsing. In de klassieke fysica betekent dit: Houd je een gewicht stil vast → geen verplaatsing → geen arbeid → geen energieverbruik. Til je het gewicht op → wel verplaatsing → wel arbeid → energieverbruik. Dat je in de praktijk toch energie nodig hebt, komt doordat spieren geen ideale veren zijn. Biologisch gezien verbruiken spieren energie om hun structuur in stand te houden. Spierkracht ontstaat via actine-myosinecycli die continu ATP verbruiken, zelfs bij stilhouden. Daarnaast kost het energie om spierweefsel te herstellen, ionengradiënten te behouden en warmteverlies te compenseren. Dat zijn biologische verliezen (dissipatie) — geen natuurkundige noodzaak van kracht zelf. In een ideaal fysisch systeem kan een kracht bestaan zonder voortdurende energietoevoer; alleen verliezen vereisen compensatie.

Nog even en we gaan de atomen in het menselijke lichaam tellen, in een topic dat wel simpel zou gaan worden. Over het alledaagse, als mensen in een verhaal dat leven noemt, in liefde en verbondenheid. 

[Figulus 150]

9 minuten geleden zei Figulus:

Nog een voorbeeld, dat het wellicht eenvoudiger maakt:

Je bezit kracht in je spieren, maar zolang je die spieren niet laat bewegen, verricht je geen arbeid en wordt er geen energie verbruikt.
Kracht hebben is niet hetzelfde als energie verbruiken.

Energieverbruik treedt alleen op wanneer een kracht leidt tot een verplaatsing in de richting van die kracht: dat is arbeid. Duw je met spierkracht tegen een muur die niet beweegt, dan voel je spanning, maar zolang de muur stil blijft, wordt er geen arbeid verricht en gaat er geen energie verloren door arbeid. Dit is precies wat ook gebeurt in conservatieve systemen: de kracht is aanwezig, maar energie wordt alleen verbruikt bij verplaatsing of bij dissipatie.

Nu zou je kunnen tegenwerpen: maar ik moet toch eten om die kracht te behouden? Dat klopt — maar let goed op waarvoor die energie nodig is.

Een spier kan kracht leveren (spanning uitoefenen), maar kracht is geen arbeid. Arbeid — en dus energieverbruik — is gedefinieerd als kracht maal verplaatsing.

In de klassieke fysica betekent dit:

Houd je een gewicht stil vast → geen verplaatsing → geen arbeid → geen energieverbruik.

Til je het gewicht op → wel verplaatsing → wel arbeid → energieverbruik.

Dat je in de praktijk toch energie nodig hebt, komt doordat spieren geen ideale veren zijn. Biologisch gezien verbruiken spieren energie om hun structuur in stand te houden. Spierkracht ontstaat via actine-myosinecycli die continu ATP verbruiken, zelfs bij stilhouden. Daarnaast kost het energie om spierweefsel te herstellen, ionengradiënten te behouden en warmteverlies te compenseren.

Dat zijn biologische verliezen (dissipatie) — geen natuurkundige noodzaak van kracht zelf. In een ideaal fysisch systeem kan een kracht bestaan zonder voortdurende energietoevoer; alleen verliezen vereisen compensatie.

De energie die nodig is om verliezen te compenseren, komt altijd uit reeds bestaande energiebronnen (bijvoorbeeld voedsel), en niet uit nieuw gecreëerde energie (creatio ex nihilo).

Bij spieren betekent dit:

Energie uit voedsel wordt chemisch opgeslagen.

Die opgeslagen energie wordt aangesproken om biologische dissipatie te compenseren (warmteverlies, onderhoud van structuren, ionengradiënten).

Er wordt geen nieuwe energie gecreëerd; energie wordt alleen omgezet en verplaatst.

Dit is exact wat de wet van behoud van energie zegt:
energie kan niet uit het niets ontstaan en niet verdwijnen, alleen van vorm veranderen.

Hetzelfde geldt in de fysica:

Een veer, een baanbeweging of een veld bevat opgeslagen energie.

Zolang er geen dissipatie is, blijft die energietoestand bestaan zonder voortdurende toevoer.

Alleen verliezen vereisen aanvulling, en die aanvulling komt altijd van buiten het systeem, uit reeds aanwezige energie.

Wie stelt dat elke kracht of dynamiek voortdurend nieuwe energie vereist, verwart energie-inhoud met energieverbruik en introduceert impliciet precies wat hij zegt te bestrijden: creatio ex nihilo.

Vrij simpel allemaal m.i.

[TTC 1.564]

1 minuut geleden zei Figulus:

Wie stelt dat elke kracht of dynamiek voortdurend nieuwe energie vereist, verwart energie-inhoud met energieverbruik en introduceert impliciet precies wat hij zegt te bestrijden: creatio ex nihilo.

Is er ook een doel waar we die energie voor inzetten? 

[Figulus 150]

1 minuut geleden zei TTC:

Is er ook een doel waar we die energie voor inzetten? 

Het wordt gebruikt om iets te laten gebeuren of een toestand te handhaven.

[TTC 1.564]

1 minuut geleden zei Figulus:

Het wordt gebruikt om iets te laten gebeuren of een toestand te handhaven.

Ben je zeker? 

[Figulus 150]

1 minuut geleden zei TTC:

Ben je zeker? 

Schijt een beer in het bos?

[TTC 1.564]

1 minuut geleden zei Figulus:

Schijt een beer in het bos?

Zo simpel gaat het, met zeekonijnen en bonte beren begeven we ons niet naar fantasialand, het is biologie. 

[Figulus 150]

13 minuten geleden zei TTC:

het is biologie

Ook.

Ouder worden en aftakelen is in wezen een biologische vorm van dissipatie. De systematische afname van nuttige energie in het lichaam leidt tot aftakeling.

[TTC 1.564]

23 minuten geleden zei Figulus:

Ook. Ouder worden en aftakelen is in wezen een biologische vorm van dissipatie. De systematische afname van nuttige energie in het lichaam leidt tot aftakeling.

Ja, en de atomen die we in- en uitademen zijn bruikbaar voor anderen, desnoods pasgeborenen. 

52 minuten geleden bewerkt door TTC

[TTC 1.564]

25 minuten geleden zei Figulus:

Ouder worden en aftakelen is in wezen een biologische vorm van dissipatie.

Een dissipatief systeem of dissipatieve structuur is een open systeem dat met zijn omgeving energie en materie uitwisselt. Een dissipatief systeem is hierdoor niet in thermodynamisch evenwicht. De term dissipatieve structuur is bedacht door Ilya Prigogine, die de Nobelprijs voor Scheikunde ontving voor zijn werk hieraan.

[Figulus 150]

26 minuten geleden zei TTC:

Een dissipatief systeem of dissipatieve structuur is een open systeem dat met zijn omgeving energie en materie uitwisselt. Een dissipatief systeem is hierdoor niet in thermodynamisch evenwicht. De term dissipatieve structuur is bedacht door Ilya Prigogine, die de Nobelprijs voor Scheikunde ontving voor zijn werk hieraan.

Een kleine toevoeging: Door die voortdurende dissipatie kunnen er zelforganiserende patronen ontstaan.

Wat simpeler gezegd:

Een dissipatief systeem is een systeem dat voortdurend energie of materiaal in- en uitlaat. Omdat het steeds iets verliest of omzet, is het nooit helemaal in rust. Door die constante uitwisseling kunnen er patronen of structuren ontstaan die zichzelf organiseren.

Denk bijvoorbeeld aan:

• Een vuur dat blijft branden zolang er brandstof bij komt.
• Rivieren die een kronkelig patroon vormen door waterstroming en erosie.
• Het menselijk lichaam, dat energie uit voedsel haalt om warm te blijven en zichzelf te onderhouden.

Kortom: een dissipatief systeem blijft dynamisch en georganiseerd door energie te gebruiken en te verspreiden, niet door stil te staan.