Onderscheidingsvermogen, is de weg nu smal, lang, breed en/of kort?

[TTC 1.564]

4 minuten geleden zei Tomega:

Dat is correct. Hart en gevoelens worden geraakt als een heilig veronderstelde wet wordt afgedaan als impertinentie. Een = teken mag niet liegen, en daarom is de door jou ingebrachte simplificatie vergelijking incorrect. Er mist een term. En dat is eenvoudig. Dat jij daar dan oppert dat het mogelijk een route heeft via de explosieve groei, vind ik dan weer obstructief gedrag, met een schijn van sofacontemplatieve ondersteuning. Houd het bij jezelf. Zeg liever vanuit je hart en vlees en bloed en gevoelens, dat je dat niet vindt kunnen. Dat je ongelukkig bent met rommelpotterijen. Of anders, bewijs dat je ongelijkheid klopt. En net als bij Figulus zal ik dan wijzen op de logicafouten, en kunnen jullie je samen ergeren aan mijn contraproductief gedrag. Maar de smalle weg is om jezelf te dwingen iets concreter bij het onderwerp te blijven. Maar zolang mensen onderwerpen verdedigen, zal elk onderwerp zich richten op mensen, eerder dan op het onderwerp. Dat dat wezenlijk terug barbarij is, kom je nooit achter zolang dat onderwerp niet wordt benoemd. En wie dat gaat benoemen, die plaatst zichzelf terug vooraan deze alinea.

Zo zie je maar, aan concreet hebben we hier niet veel, dat is te simpel.

9 uur geleden bewerkt door TTC

[Tomega 321]

7 minuten geleden zei TTC:

Zo zie je maar, aan concreet hebben we hier niet veel.

Minder = meer en minder = beter. Waar eenvoud heerst, zoekt complexiteit de vlucht vooruit. Laat de complexiteit maar vluchten. Dat schept ruimte voor de eenvoudige van hart om in alle eenvoud te blijven zoeken naar wat eenvoudig is. Moet je wel je oren openen voor eenvoud en sluiten voor meervoudigheden.

9 uur geleden bewerkt door Tomega

[TTC 1.564]

10 minuten geleden zei Tomega:

En net als bij Figulus zal ik dan wijzen op de logicafouten, en kunnen jullie je samen ergeren aan mijn contraproductief gedrag.

Die logicafouten zitten in de combinatorische explosie, eenvoudig in alle rust en sereniteit traceerbaar.

1 minuut geleden zei Tomega:

Minder = meer en minder = beter. Waar eenvoud heerst, zoekt complexiteit de vlucht vooruit. Laat de complexiteit maar vluchten. Dat schept ruimte voor de eenvoudige van hart om in alle eenvoud te blijven zoeken naar wat eenvoudig is. Moet je wel je oren openen voor eenvoud en sluiten voor meervoudigheden.

Goed idee, we zijn benieuwd. 

[TTC 1.564]

1 uur geleden zei Tomega:

Een = teken mag niet liegen, en daarom is de door jou ingebrachte simplificatie vergelijking incorrect. Er mist een term.

Vrij onwaarschijnnlijk is dat je vandaag een baardmosspikkelspanner kan spotten.

[Figulus 150]

3 uur geleden zei Tomega:

Noem eens een voorbeeld. Vooralsnog is het onderwerp van gesprek hoe jij spreekt over energierijke toestanden, zonder je vragen te stellen over hoe die toestanden kunnen bestaan zonder energietievoegingen.

Energierijke toestanden hoeven niet continu van energie te worden voorzien. Ze kunnen bestaan dankzij opgeslagen energie en interne herverdeling, zolang er geen (of slechts geringe) dissipatie optreedt.

Dat is geen mening, maar standaardfysica. Wat jij doet is de wetmatigheden compleet negeren en er je eigen filosofietje tegenover stellen.

In principe heb je zelf al een voorbeeld gegeven, namelijk dat van de veer:

Je rekt een veer uit → energie wordt opgeslagen. Laat je haar los in een ideaal systeem, dan wisselt de energie tussen de veer en de beweging; er is geen extra energietoevoer nodig. Alleen bij wrijving moet je bijvoeden. Een energierijke toestand bestaat door opslag, niet door voortdurende toevoer.

Een ander voorbeeld is de aarde: die beweegt al duizenden jaren zonder voortdurende “energie-injectie”. De energie ligt vast in haar kinetische energie en in het zwaartekrachtsveld. Als dynamiek op zichzelf energie zou kosten, zou het zonnestelsel al lang tot stilstand zijn gekomen.

Kortom: een energierijke toestand vereist geen voortdurende energietoevoer. Energie kan opgeslagen zijn (in een veer, baanbeweging of veld) en blijft bestaan zolang er geen dissipatie is. Alleen verliezen moeten worden gecompenseerd, niet de toestand zelf. Die verliezen worden niet aangevuld met nieuw gecreëerde energie, maar met energie die van buiten het systeem wordt aangevoerd. De oorspronkelijk verloren energie blijft bestaan als verspreide warmte, maar is binnen hetzelfde systeem praktisch niet terug te winnen.

5 uur geleden bewerkt door Figulus

[TTC 1.564]

23 minuten geleden zei Figulus:

Energierijke toestanden hoeven niet continu van energie te worden voorzien. Ze kunnen bestaan dankzij opgeslagen energie en interne herverdeling, zolang er geen (of slechts geringe) dissipatie optreedt. Dat is geen mening, maar standaardfysica. Wat jij doet is de wetmatigheden compleet negeren en er je eigen filosofietje tegenover stellen. In principe heb je zelf al een voorbeeld gegeven, namelijk dat van de veer: Je rekt een veer uit → energie wordt opgeslagen. Laat je haar los in een ideaal systeem, dan wisselt de energie tussen de veer en de beweging; er is geen extra energietoevoer nodig. Alleen bij wrijving moet je bijvoeden. Een energierijke toestand bestaat door opslag, niet door voortdurende toevoer. Een ander voorbeeld is de aarde: die beweegt al duizenden jaren zonder voortdurende “energie-injectie”. De energie ligt vast in haar kinetische energie en in het zwaartekrachtsveld. Als dynamiek op zichzelf energie zou kosten, zou het zonnestelsel al lang tot stilstand zijn gekomen. Kortom: een energierijke toestand vereist geen voortdurende energietoevoer. Energie kan opgeslagen zijn (in een veer, baanbeweging of veld) en blijft bestaan zolang er geen dissipatie is. Alleen verliezen moeten worden gecompenseerd, niet de toestand zelf. Die verliezen worden niet aangevuld met nieuw gecreëerde energie, maar met energie die van buiten het systeem wordt aangevoerd. De oorspronkelijk verloren energie blijft bestaan als verspreide warmte, maar is binnen hetzelfde systeem praktisch niet terug te winnen.

Als je nog niet genoeg opgemerkt hebt, zou ik verder doen. 

Op 1-7-2023 om 17:19 zei Hopper:

Alleen het 'denken' kan hulpvragen bedenken.  Konden we dat denken maar eens een halt toeroepen, dan zouden de hulpvragen ook verstommen.

In termen van misverstand, draaglast vs draagkracht, overprikkeliing en/of overweldiging, is bedachtzaamheid gepast, net zoals binnen deze context geen eenduidige antwoorden bestaan. Tegelijk ontbloot zich een paradox van filosofische aard, naargelang onze perceptie en verdieping kan een gegeven probleem immers simultaan bestaan EN niet bestaan.

[TTC 1.564]

Op 22-12-2025 om 14:15 zei Figulus:

Het kanaaltje met lokaal nieuws schijnt het belangrijkste te worden gevonden. Want wat interesseert het mij of er iemand in Amsterdam onder de auto komt. In mijn eigen straatje daarentegen staat de wereld op zijn kop. Wie weet ken ik hem wel.

Het voordeel van dergelijke simplificaties is dat we ze in alle rust en sereniteit kunnen beschouwen, als in een stap voor stap proces, bedachtzaam, met pipet en pincet.

[Tomega 321]

4 uur geleden zei Figulus:

Energierijke toestanden hoeven niet continu van energie te worden voorzien. Ze kunnen bestaan dankzij opgeslagen energie en interne herverdeling

Er treedt geen interne herverdeling op zonder kracht. Een veld kan niet wisselen zonder kracht. Een kracht kan niet bestaan zonder dat ergens energie wordt toegevoegd. Kracht is per definitie toevoegen van energie.

Energie die wordt opgeslagen en of herverdeeld, heeft toegevoegde energie nodig voor die opslag of herverdeling. En dat alles kun je samenhangend begrijpen door het te vergelijken met de algemene gaswet, dat is met een drukomgeving.

4 uur geleden zei Figulus:

Dat is geen mening, maar standaardfysica. Wat jij doet is de wetmatigheden compleet negeren en er je eigen filosofietje tegenover stellen

Nee, ook de standaard fysica rekent vanuit positie en impuls. Dat is met afstand en botsingen. Met kracht. En ik kom niet met een eigen filosofietje, maar ik wijs jou op de wetmatigheid die een rol speelt. Welke wetmatigheid negeer ik?

4 uur geleden zei Figulus:

Je rekt een veer uit → energie wordt opgeslagen. Laat je haar los in een ideaal systeem, dan wisselt de energie tussen de veer en de beweging; er is geen extra energietoevoer nodig. Een energierijke toestand bestaat door opslag, niet door voortdurende toevoer.

Twee vormen van energie. De indrukking van de veer, en de materiaalspanningdruk van de veer. Actie en reactie. De actie is tegengesteld aan de reactie. Energierijk, omdat er componenten zijn die voortdurend energie uitwisselen. Daarvoor is een omgeving vereist van energieproductie. De veer is als zo'n omgeving omdat het materiaal van de veer een spanningskracht opbouwt als er een kracht wordt uitgeoefend op de veer. Materiaalspanning is een kracht die net zoals een medium evenveel tegenkracht levert als er aan kracht op wordt uitgeoefend. Maar dat is niet zonder het leveren van energie!  Het bewaren van de energie is niet mogelijk zonder die twee onderscheiden krachten. Het is dus niet mogelijk om actie en reactie aan te nemen met een enkel voortbewegend deeltje, tenzij je dat deeltje zelf beschouwt als een veer. En dan verschuift heel je probleem naar de intrinsieke spanning binnen dat deeltje. Maar de veer is niet continu. Zij moet voortdurend botsen om weer op te laden. En ook als zij een slinger is, moet zij richtingverandering en dus kracht leveren om te kunnen doorgaan.

4 uur geleden zei Figulus:

Een ander voorbeeld is de aarde: die beweegt al duizenden jaren zonder voortdurende “energie-injectie”. De energie ligt vast in haar kinetische energie en in het zwaartekrachtsveld. Als dynamiek op zichzelf energie zou kosten, zou het zonnestelsel al lang tot stilstand zijn gekomen.

Het zwaartekrachtveld levert energie. Voortdurend. Zonder dat zou de aarde uit haar baan geraken. Je zou daarom eerder kunnen aannemen dat de aarde voortgedreven wordt, dan dat zij aangetrokken wordt. En in abstractie genomen ontsnapt zij niet aan een voortdurende bijsturing.

4 uur geleden zei Figulus:

Kortom: Energie kan opgeslagen zijn (in een veer, baanbeweging of veld) en blijft bestaan zolang er geen dissipatie is.

Het veld en de veer moeten continu energie blijven leveren, om de functie als medium en energiedoorgave te kunnen blijven houden. Je kunt wel net doen of dat gratis energie is, maar dat is in strijd met de wet van behoud van energie, die zegt dat energie ergens vandaan moet komen. Het in stand houden van een veerkracht en een medium kost energie,  en waar je dat negeert, zul je zien dat je energie even vluchtig blijkt als de golven in de vijver waarin een steen geworpen is.

1 uur geleden bewerkt door Tomega

[Figulus 150]

43 minuten geleden zei Tomega:

Er treedt geen interne herverdeling op zonder kracht. Een veld kan niet wisselen zonder kracht. Een kracht kan niet bestaan zonder dat ergens energie wordt toegevoegd. Kracht is per definitie toevoegen van energie.

Energie die wordt opgeslagen en of herverdeeld, heeft toegevoegde energie nodig voor die opslag of herverdeling. En dat alles kun je samenhangend begrijpen door het te vergelijken met de algemene gaswet, dat is met een drukomgeving.

Nee, ook de standaard fysica rekent vanuit positie en impuls. Dat is met afstand en botsingen. Met kracht. En ik kom niet met een eigen filosofietje, maar ik wijs jou op de wetmatigheid die een rol speelt. Welke wetmatigheid negeer ik?

Twee vormen van energie. De indrukking van de veer, en de materiaalspanningdruk van de veer. Actie en reactie. De actie is tegengesteld aan de reactie. Energierijk, omdat er componenten zijn die voortdurend energie uitwisselen. Daarvoor is een omgeving vereist van energieproductie. De veer is als zo'n omgeving omdat het materiaal van de veer een spanningskracht opbouwt als er een kracht wordt uitgeoefend op de veer. Materiaalspanning is een kracht die net zoals een medium evenveel tegenkracht levert als er aan kracht op wordt uitgeoefend. Maar dat is niet zonder het leveren van energie!  Het bewaren van de energie is niet mogelijk zonder die twee onderscheiden krachten. Het is dus niet mogelijk om actie en reactie aan te nemen met een enkel voortbewegend deeltje, tenzij je dat deeltje zelf beschouwt als een veer. En dan verschuift heel je probleem naar de intrinsieke spanning binnen dat deeltje. Maar de veer is niet continu. Zij moet voortdurend botsen om weer op te laden. En ook als zij een slinger is, moet zij richtingverandering en dus kracht leveren om te kunnen doorgaan.

Het zwaartekrachtveld levert energie. Voortdurend. Zonder dat zou de aarde uit haar baan geraken. Je zou daarom eerder kunnen aannemen dat de aarde voortgedreven wordt, dan dat zij aangetrokken wordt. En in abstractie genomen ontsnapt zij niet aan een voortdurende bijsturing.

Het veld en de veer moeten continu energie blijven leveren, om de functie als medium en energiedoorgave te kunnen blijven houden. Je kunt wel net doen of dat gratis energie is, maar dat is in strijd met de wet van behoud van energie, die zegt dat energie ergens vandaan moet komen. Het in stand houden van een veerkracht en een medium kost energie,  en waar je dat negeert, zul je zien dat je energie even vluchtig blijkt als de golven in de vijver waarin een steen geworpen is.

Je verwart kracht met arbeid. Een kracht verricht alleen arbeid als er een component is in de richting van de verplaatsing. Interne krachten en velden kunnen energie herverdelen zonder netto energie-toevoer. Dat is precies wat conservatieve systemen zijn. Zwaartekracht en ideale veerkrachten voegen geen energie toe; ze beschrijven hoe opgeslagen energie wordt omgezet. Dat is geen filosofie, maar standaardmechanica.

Ik denk dat we hier niet zozeer van mening verschillen over voorbeelden, maar over definities. In de natuurkunde zijn kracht, arbeid en energie strikt gedefinieerd. Een kracht kan bestaan zonder arbeid te verrichten, en dus zonder energie toe te voegen (bijvoorbeeld wanneer de kracht loodrecht staat op de snelheid). Dat is geen interpretatie, maar een formeel resultaat.

Waar jij kracht per definitie gelijkstelt aan energie-toevoeging, verlaat je die formele definities en introduceer je een eigen kader. Dat kader is intern consistent, maar het is niet toetsbaar aan de standaardwetmatigheden, omdat elk tegenvoorbeeld daarin opnieuw wordt geïnterpreteerd als “impliciete energie-levering”.

Daarmee wordt de discussie cirkelvormig: wat niet past, wordt per definitie alsnog onder jouw uitgangspunt gebracht. Op dat punt is het geen natuurkundig debat meer, maar een verschil in uitgangsaxioma’s.

Ik houd mij aan de gangbare definities en behoudswetten, waarin energierijke toestanden kunnen bestaan door opslag en herverdeling zolang er geen dissipatie is, en waarin niet elke dynamiek voortdurende energie-toevoer vereist. Binnen dat kader zijn de voorbeelden die ik gaf standaard en goed begrepen.

We komen hier niet verder zonder overeenstemming over die basisdefinities, dus ik laat het hierbij.