Onderscheidingsvermogen, is de weg nu smal, lang, breed en/of kort?

[Figulus 150]

Zojuist zei TTC:

En wat is het probleem met precisie?

Helemaal niets. Door een strop een knoop te noemen en niet een lus, ben ik preciezer en simpeler tegelijk.

[TTC 1.564]

1 minuut geleden zei Figulus:

Helemaal niets. Door een strop een knoop te noemen en niet een lus, ben ik preciezer en simpeler tegelijk.

Zolang het maar geen cirkel is, dat is te precies.

[Figulus 150]

Zojuist zei TTC:

Zolang het maar geen cirkel is, dat is te precies.

Ik heb duidelijk gemaakt dat een strop geen lus of cirkel is. Nu ga ik mijn energie richten op het vereenvoudigen van iets concreets: mijn huishouden.

[TTC 1.564]

2 minuten geleden zei Figulus:

Ik heb duidelijk gemaakt dat een strop geen lus of cirkel is. Nu ga ik mijn energie richten op het vereenvoudigen van iets concreets: mijn huishouden.

Ja, en een cirkel kan ook een buis zijn, is een kwestie van perceptie. Dat zie je in die lus niet, begrijpelijk. 

[Figulus 150]

1 minuut geleden zei TTC:

Ja, en een cirkel kan ook een buis zijn, is een kwestie van perceptie. Dat zie je in die lus niet, begrijpelijk. 

Er was eens een gesprek dat begon met een simpele lus. Iedereen dacht dat het duidelijk was, maar al snel werden er stroppen, knopen, lemniscaten en buizen bij gehaald. Ze kronkelden en draaiden rond, soms leek het alsof ze zichzelf voorbij liepen. Toch was het eigenlijk één grote, vertekende cirkel van ideeën – een lus die nooit echt eindigde, maar waar iedereen iets van leerde.

Zo kwam orde uit chaos, en zelfs een lus zonder einde kan overzichtelijk voelen.

[TTC 1.564]

4 minuten geleden zei Figulus:

Er was eens een gesprek dat begon met een simpele lus. Iedereen dacht dat het duidelijk was, maar al snel werden er stroppen, knopen, lemniscaten en buizen bij gehaald. Ze kronkelden en draaiden rond, soms leek het alsof ze zichzelf voorbij liepen. Toch was het eigenlijk één grote, vertekende cirkel van ideeën – een lus die nooit echt eindigde, maar waar iedereen iets van leerde. Zo kwam orde uit chaos, en zelfs een lus zonder einde kan overzichtelijk voelen.

Je hoeft er niet bij te zeggen dat het met een cirkel begon, veel eenvoudiger. 

[Figulus 150]

37 minuten geleden zei TTC:

Ja, en een cirkel kan ook een buis zijn, is een kwestie van perceptie. Dat zie je in die lus niet, begrijpelijk. 

Als een buis bij kop en kont aan elkaar zit, vormt de middellijn een lus. En de rest is omhulling.

[TTC 1.564]

23 minuten geleden zei Figulus:

Als een buis bij kop en kont aan elkaar zit, vormt de middellijn een lus. En de rest is omhulling.

Eenvoud lijkt moeilijk, het is alsof het niet bestaat. Wat je beschrijft lijkt wel op een torus.

6 uur geleden bewerkt door TTC

[Figulus 150]

14 minuten geleden zei TTC:

Eenvoud lijkt moeilijk, het is alsof het niet bestaat. Wat je beschrijft lijkt wel op een torus.

De functie zit in de leegte, niet in de wand.

[TTC 1.564]

7 minuten geleden zei Figulus:

De functie zit in de leegte, niet in de wand.

Het kan alle kanten op, een cirkel staat ook symbool voor oneindigheid. Is dat dezelfde leegte dan je hier naar verwijst?

[Figulus 150]

5 minuten geleden zei TTC:

Het kan alle kanten op, een cirkel staat ook symbool voor oneindigheid. Is dat dezelfde leegte dan je hier naar verwijst?

Een cirkel eindigt nergens, maar hij gaat ook nergens verder. Een oneindige cirkel is een contradictio in terminis. In geval van een torus is het maar net waar je de leegte mee vult.

[TTC 1.564]

15 minuten geleden zei Figulus:

Een cirkel eindigt nergens, maar hij gaat ook nergens verder. Een oneindige cirkel is een contradictio in terminis. In geval van een torus is het maar net waar je de leegte mee vult.

Symbolisch verandert de context en manier van beschouwing misschien, er zijn er nogal wat.

[Tomega 321]

7 uur geleden zei Figulus:

Waar schijncomplexiteit heerst, kan vereenvoudiging verhelderend werken. Maar waar werkelijke complexiteit constitutief is voor het begrip van een fenomeen, leidt simplificatie niet tot inzicht maar tot vertekening. De waarde van eenvoud ligt niet in haar afwezigheid van complexiteit, maar in haar trouw aan de kern. De negatieve connotatie van simplificatie is gerechtvaardigd zodra eenvoud niet langer een reductie tot de kern is, maar een reductie van de kern.

Iets is met eenvoud te duiden als er een geloof is dat dat mogelijk is. Evenzo is iets eenvoudigs niet als zodanig te duiden als er een geloof is dat het niet zo eenvoudig is. Zo kun je ook een cirkel of een veelhoek als constitutief beschouwen voor een duiding waar een ander zowel cirkel als veelhoek zoekt te vereenvoudigen. En de voorgestelde geometrie help om inzichtelijk te maken dat je geloof dat het eenvoudiger kan, ook correspondeert met een geometrische analogie.

De kat van Schrödinger bijvoorbeeld, belemmert de kwantummechanica de toegang tot een reële voorstelling van zijn. Dan kun je zeggen dat de kwantummechanica niet de correcte simplificaties hanteert, of je kunt ook zeggen dat als de kwantummechanica zo complex is om niet geduid te kunnen worden zonder iets als Schrödingers kat, dat zij dan intrinsiek faalt als theorie.

En het botsingloos bewegen van een foton bijvoorbeeld, belemmert de relativiteitstheorie de toegang tot een reële voorstelling van zijn. Dan kun je zeggen dat de relativiteitstheorie een oversimplificatie geeft omdat zonder botsing ook geen energieverandering kan plaatsvinden, of je kunt ook zeggen dat als de relativiteitstheorie zo complex is om niet geduid te kunnen worden zonder botsingloosheid, dat zij dan intrinsiek faalt als theorie.

Dat is als een cirkel gebruiken als model, waar de cirkel zelf vraagt om een simplificatie die de bouwstenen van de cirkel openbaart. Dat is als een antwoord met daarin pi, terwijl pi zelf van zichzelf betuigt een oversimplificatie te zijn van iets wezenlijkers.

En we zien een oud natuurfenoneen, dat de zoektocht naar de heilige graal uitsluitend gedaan en voleindigd kan worden waar de graalzoektocht zelf wordt gevuld met geloof, waardoor de graal haar functie krijgt, terwijl eenieder die de fysieke graal zoekt om daaruit iets sacramenteels te trekken, niets vindt en niets ondervindt, en in wezen ook niet zoekt wat er wel valt te vinden.

Elke wijsheid vraagt om een abstractie ter onderbouwing, en elke onwijsheid vraagt om een nader voortborduren ter onderbouwing. Sluitende verklaringen kunnen niet bestaan zonder eenduidige fundamenten van denken en van zijn.

3 uur geleden bewerkt door Tomega

[Figulus 150]

24 minuten geleden zei Tomega:

Iets is met eenvoud te duiden als er een geloof is dat dat mogelijk is. Evenzo is iets eenvoudigs niet als zodanig te duiden als er een geloof is dat het niet zo eenvoudig is. Zo kun je ook een cirkel of een veelhoek als constitutief beschouwen voor een duiding waar een ander zowel cirkel als veelhoek zoekt te vereenvoudigen. En de voorgestelde geometrie help om inzichtelijk te maken dat je geloof dat het eenvoudiger kan, ook correspondeert met een geometrische analogie.

De kat van Schrödinger bijvoorbeeld, belemmert de kwantummechanica de toegang tot een reële voorstelling van zijn. Dan kun je zeggen dat de kwantummechanica niet de correcte simplificaties hanteert, of je kunt ook zeggen dat als de kwantummechanica zo complex is om niet geduid te kunnen worden zonder iets als Schrödingers kat, dat zij dan intrinsiek faalt als theorie.

En het botsingloos bewegen van een foton bijvoorbeeld, belemmert de relativiteitstheorie de toegang tot een reële voorstelling van zijn. Dan kun je zeggen dat de relativiteitstheorie een oversimplificatie geeft omdat zonder botsing ook geen energieverandering kan plaatsvinden, of je kunt ook zeggen dat als de relativiteitstheorie zo complex is om niet geduid te kunnen worden zonder botsingloosheid, dat zij dan intrinsiek faalt als theorie.

Dat is als een cirkel gebruiken als model, waar de cirkel zelf vraagt om een simplificatie die de bouwstenen van de cirkel openbaart. Dat is als een antwoord met daarin pi, terwijl pi zelf van zichzelf betuigt een oversimplificatie te zijn van iets wezenlijkers.

En we zien een oud natuurfenoneen, dat de zoektocht naar de heilige graal uitsluitend gedaan en voleindigd kan worden waar de graalzoektocht zelf wordt gevuld met geloof, waardoor de graal haar functie krijgt, terwijl eenieder die de fysieke graal zoekt om daaruit iets sacramenteels te trekken, niets vindt en niets ondervindt, en in wezen ook niet zoekt wat er wel valt te vinden.

Elke wijsheid vraagt om een abstractie ter onderbouwing, en elke onwijsheid vraagt om een nader voortborduren ter onderbouwing. Sluitende verklaringen kunnen niet bestaan zonder eenduidige fundamenten van denken en van zijn.

Simplificaties werken alleen op bewezen feiten, daar komt geen geloof bij om de hoek kijken. Bij aannames of theorieën kan vereenvoudiging de kern verdraaien, waardoor de betrouwbaarheid van de simplificatie zelf in twijfel komt.

Simplificaties zijn als een stevige brug: je kunt er veilig overheen lopen als de pijlers bewezen stevig zijn. Bij onbewezen aannames of theorieën bouw je op drijfzand — de brug kan dan verzakken en alles wat je erop zet valt scheef of instort.

[TTC 1.564]

30 minuten geleden zei Tomega:

Iets is met eenvoud te duiden als er een geloof is dat dat mogelijk is. Evenzo is iets eenvoudigs niet als zodanig te duiden als er een geloof is dat het niet zo eenvoudig is. Zo kun je ook een cirkel of een veelhoek als constitutief beschouwen voor een duiding waar een ander zowel cirkel als veelhoek zoekt te vereenvoudigen. En de voorgestelde geometrie help om inzichtelijk te maken dat je geloof dat het eenvoudiger kan, ook correspondeert met een geometrische analogie. De kat van Schrödinger bijvoorbeeld, belemmert de kwantummechanica de toegang tot een reële voorstelling van zijn. Dan kun je zeggen dat de kwantummechanica niet de correcte simplificaties hanteert, of je kunt ook zeggen dat als de kwantummechanica zo complex is om niet geduid te kunnen worden zonder iets als Schrödingers kat, dat zij dan intrinsiek faalt als theorie. En het botsingloos bewegen van een foton bijvoorbeeld, belemmert de relativiteitstheorie de toegang tot een reële voorstelling van zijn. Dan kun je zeggen dat de relativiteitstheorie een oversimplificatie geeft omdat zonder botsing ook geen energieverandering kan plaatsvinden, of je kunt ook zeggen dat als de relativiteitstheorie zo complex is om niet geduid te kunnen worden zonder botsingloosheid, dat zij dan intrinsiek faalt als theorie. Dat is als een cirkel gebruiken als model, waar de cirkel zelf vraagt om een simplificatie die de bouwstenen van de cirkel openbaart. Dat is als een antwoord met daarin pi, terwijl pi zelf van zichzelf betuigt een oversimplificatie te zijn van iets wezenlijkers. En we zien een oud natuurfenoneen, dat de zoektocht naar de heilige graal uitsluitend gedaan en voleindigd kan worden waar de graalzoektocht zelf wordt gevuld met geloof, waardoor de graal haar functie krijgt, terwijl eenieder die de fysieke graal zoekt om daaruit iets sacramenteels te trekken, niets vindt en niets ondervindt, en in wezen ook niet zoekt wat er wel valt te vinden. Elke wijsheid vraagt om een abstractie ter onderbouwing, en elke onwijsheid vraagt om een nader voortborduren ter onderbouwing. Sluitende verklaringen kunnen niet bestaan zonder eenduidige fundamenten van denken en van zijn.

Hoeveel cirkelredeneringen bestaan er? Verwarring start vaak bij verschillende representaties, sommigen gebruiken een punt om oneindigheid te symboliseren. 

[Figulus 150]

1 uur geleden zei Tomega:

En het botsingloos bewegen van een foton bijvoorbeeld, belemmert de relativiteitstheorie de toegang tot een reële voorstelling van zijn. Dan kun je zeggen dat de relativiteitstheorie een oversimplificatie geeft omdat zonder botsing ook geen energieverandering kan plaatsvinden, of je kunt ook zeggen dat als de relativiteitstheorie zo complex is om niet geduid te kunnen worden zonder botsingloosheid, dat zij dan intrinsiek faalt als theorie.

Misschien zien we niet dat ze botsen, maar toch ontstaan er heel kleine wervelingen die we niet (kunnen) waarnemen. Het is alsof twee doorzichtige windvlaagjes elkaar kruisen en niet "gevoeld" kunnen worden, maar als je ze heel krachtig versnelt en samenperst, ontstaat er een kleine wervel die we wel kunnen waarnemen. Dit effect is waarneembaar in bijvoorbeeld een deeltjesversneller zoals de Large Hadron Collider (LHC).

1 uur geleden bewerkt door Figulus

[TTC 1.564]

4 minuten geleden zei Figulus:

Misschien zien we niet dat ze botsen, maar toch ontstaan een heel kleine wervelingen die we niet (kunnen) waarnemen. Het is alsof twee doorzichtige windvlaagjes elkaar normaal niet voelen, maar als je ze heel krachtig versnelt en samenperst, ontstaat er een kleine wervel waar ze elkaar ‘merken’. Dit effect is wel waarneembaar in bijvoorbeeld een deeltjesversneller zoals de Large Hadron Collider (LHC).

Het is als die vraag waarom je hand niet gewoon door de tafel zakt, materie is immers voor 99,999 % leeg. In het verlengde begrotingstekorten, andere context. 

[Figulus 150]

4 minuten geleden zei TTC:

Het is als die vraag waarom je hand niet gewoon door de tafel zakt, materie is immers voor 99,999 % leeg.

Wat elkaar niet raakt, kan ook niet botsen.

[TTC 1.564]

2 minuten geleden zei Figulus:

Wat elkaar niet raakt, kan ook niet botsen.

Praktisch alle programma's van enige omvang bevatten bugs, maar de meeste worden niet als storend ervaren of treden alleen onder zeldzame omstandigheden op. Wie of wat botst er dan wel of niet? 

[Figulus 150]

2 minuten geleden zei TTC:

Praktisch alle programma's van enige omvang bevatten bugs, maar de meeste worden niet als storend ervaren of treden alleen onder zeldzame omstandigheden op. Wie of wat botst er dan wel of niet? 

Bugs ontstaan niet doordat code botst, maar doordat aannames ophouden te gelden.

[TTC 1.564]

3 minuten geleden zei Figulus:

Bugs ontstaan niet doordat code botst, maar doordat aannames ophouden te gelden.

En dan heb je nog systeemconfiguraties die niet in vraag gesteld worden, want ze vormen de normaal.

[Figulus 150]

1 minuut geleden zei TTC:

En dan heb je nog systeemconfiguraties die niet in vraag gesteld worden, want ze vormen de normaal.

Daar heb ik geen verstand van en kan ik dus niet simplificeren.

[TTC 1.564]

Zojuist zei Figulus:

Daar heb ik geen verstand van en kan ik dus niet simplificeren.

Plotsklaps, kunnen we terug vooraan beginnen.

[Figulus 150]

2 minuten geleden zei TTC:

Plotsklaps, kunnen we terug vooraan beginnen.

Niet per se. Evengoed betreft het een blinde vlek. Menselijk gedrag gemodelleerd als “rationeel” kan falen bij stress. Het kan helpen om terug te keren, maar niet om het wiel opnieuw uit te vinden.

[TTC 1.564]

1 minuut geleden zei Figulus:

Niet per se. Evengoed betreft het een blinde vlek. Menselijk gedrag gemodelleerd als “rationeel” kan falen bij stress. Het kan helpen om terug te keren, maar niet om het wiel opnieuw uit te vinden.

Ja, dat staat vooraan, het warme wiel heruitvinden heeft weinig zin. 

1 uur geleden zei Tomega:

En we zien een oud natuurfenoneen, dat de zoektocht naar de heilige graal uitsluitend gedaan en voleindigd kan worden waar de graalzoektocht zelf wordt gevuld met geloof, waardoor de graal haar functie krijgt, terwijl eenieder die de fysieke graal zoekt om daaruit iets sacramenteels te trekken, niets vindt en niets ondervindt, en in wezen ook niet zoekt wat er wel valt te vinden.

Onder meer vanwege het flynneffect moet een normering ook recent zijn, dit is de reden waarom degelijke testen vaak worden 'gehernormeerd'.