Onderscheidingsvermogen, is de weg nu smal, lang, breed en/of kort?

[Tomega 319]

1 minuut geleden zei TTC:

Zo gaat het nu eenmaal, een universele stimulus zegt niet dat iedereen dezelfde taal spreekt, het omvat alle opties

Ik zie wel de waarde van een universele stimulus, naar ook hoe dat jou verlamt. Je bent zonder opties.

[TTC 1.564]

Zojuist zei Tomega:

Ik zie wel de waarde van een universele stimulus, naar ook hoe dat jou verlamt. Je bent zonder opties.

Het is wat het is, wachten op het volgende wereldconflict. Of is het in jouw wereld iets anders misschien? 

[Tomega 319]

1 minuut geleden zei TTC:

Het is wat het is, wachten op het volgende wereldconflict. Of is het in jouw wereld iets anders misschien? 

Nee hoor, het volgende wereld conflict was al begonnen toen Finland niet meer bang was voor represailles,  en neutraliteit inhoud werd gegeven met bewapening van strijdende partijen, en de roep om vrede werd beantwoord net wapengekletter. Maar wat dat te maken heeft met jou en mij, ontgaat me.

[TTC 1.564]

5 minuten geleden zei Tomega:

Nee hoor, het volgende wereld conflict was al begonnen toen Finland niet meer bang was voor represailles,  en neutraliteit inhoud werd gegeven met bewapening van strijdende partijen, en de roep om vrede werd beantwoord net wapengekletter. Maar wat dat te maken heeft met jou en mij, ontgaat me.

Dan valt het nogal mee, dacht voor heel even dat we, tot nader order, ook in deze wereld leven. 

[Tomega 319]

2 minuten geleden zei TTC:

Dan valt het nogal mee, dacht voor heel even dat we, tot nader order, ook in deze wereld leven. 

De weg is nog lang..

[TTC 1.564]

33 minuten geleden zei Tomega:

De weg is nog lang..

Ja, en in het midden vinden we altijd hetzelfde, de sprookjes van Grimm.

[Tomega 319]

5 uur geleden zei TTC:

Ja, en in het midden vinden we altijd hetzelfde, de sprookjes van Grimm.

Als de absolute waarheid van de een, voor de ander het midden houdt van sprookjes, helpt het niet om door besluitvormingsprocessen tot nader inzicht te komen. Dan wordt een steen in de buik van de wolf wetenschap van het hoogste niveau, en de hoogste wetenschap van einstein een sprookje over de kleren van de keizer. Beetje jammer, dat.

[TTC 1.564]

4 minuten geleden zei Tomega:

Als de absolute waarheid van de een, voor de ander het midden houdt van sprookjes, helpt het niet om door besluitvormingsprocessen tot nader inzicht te komen. Dan wordt een steen in de buik van de wolf wetenschap van het hoogste niveau, en de hoogste wetenschap van einstein een sprookje over de kleren van de keizer. Beetje jammer, dat.

Ja, de verwarring bij paraconsistente logica veronderstelt op z'n minst een keuze uit twee opties, in praktijk zijn er echter veel en veel meer zodat een aantal opties niet eens het daglicht zien. En toch, de strijd gaat onverminderd verder, het rad draait verder en de synthese onveranderlijk, door niemand bedacht. 

[TTC 1.564]

17 uur geleden zei Tomega:

De weg is nog lang..

Deutsch & Deutsch stelden een theorie over late selectie voor, die Broadbents selectiefilter verplaatste naar ná de waarnemingsprocessen. Dit betekent dat je weliswaar alles registreert en er betekenis aan toekent, maar dat je selectiefilter vervolgens bepaalt wat er aan je bewustzijn wordt doorgegeven.

[Tomega 319]

2 uur geleden zei TTC:

Deutsch & Deutsch stelden een theorie over late selectie voor, die Broadbents selectiefilter verplaatste naar ná de waarnemingsprocessen. Dit betekent dat je weliswaar alles registreert en er betekenis aan toekent, maar dat je selectiefilter vervolgens bepaalt wat er aan je bewustzijn wordt doorgegeven.

Het is niet wat je wanneer betrekt in je bewustzijn, maar gewoon eenvoudig waar je bewust naar kijkt. De navelstaarder neemt anders waar dan de mensenkijker, die op zijn beurt weer anders waarneemt dan de wiskundige, die weer anders kijkt dan de natuurkundige, die weer anders kijkt dan de analytische onderzoeker, die tenslotte in conflict raakt met analisten, vanwege principieel andere gronden van erkende waarneming.

Waarheid is iets anders dan waarneming. Wat voor waar wordt genomen of gehouden, zit per definitie tussen de oren. Maar waarheid zelf is hard, ongenaakbaar en niet maakbaar, en ongevoelig voor nuance, en totaal ongeschikt voor discussies. Want waarheid is zelfregulerend en zelfdragend en zelfdienend. Waarin de waarheid zich misrekent, want dat laat de menselijke geest niet gebeuren: de waarheid wordt overheerst en in bezit genomen en gereserveerd voor doeleinden van de geest in maten van het onmetelijke op terreinen van het ondenkbare.

Dat is waarom waarheid normatief hard is, en ongenaakbaar, en steunt op abstracties en adagia, die geen ruimte bieden voor nuances. De geesten van verwarring en misleiding echter, laten het daarbij niet zitten. Dat is waarom eenieder zich dient te wapenen en zuiveren en verootmoedigen. Want waarheid is zeldzaam en schaars en zeer vatbaar voor de waarheid-bezitters, de heersers met overwoekerende geestelijke waarheden die de toegang tot waarheid bewaken beheersen, en ontzeggen. Want zij komen als wachters van waarheid centraal te staan, en krijgen gezag en macht, door hun beheersing van (toegang tot) waarheid.

Waar sta jij?

[Tomega 319]

14 uur geleden zei TTC:

Ja, de verwarring bij paraconsistente logica veronderstelt op z'n minst een keuze uit twee opties, in praktijk zijn er echter veel en veel meer zodat een aantal opties niet eens het daglicht zien. En toch, de strijd gaat onverminderd verder, het rad draait verder en de synthese onveranderlijk, door niemand bedacht

Asielzoekers uit Syrië worden gesponsord om terug naar Syrië te gaan, tenzij ze kunnen aantonen een alfabetlijder te zijn, of tot een minderheid te behoren die gevaar loopt. Reden: De veiligheidssituatie is sinds de val van het regime-Assad zo verbeterd, dat niet meer zonder meer wordt aangenomen dat zij bij terugkeer gevaar zouden lopen.

Vraag: liepen die groeperingen dan gevaar onder Assad? Jawel, bepaalde minderheden zeker, zoals revolutionairen en IS, en PKK, en CIA-gesponsorden.

Maar niet de homo's en niet de vreedzame minderheden zoals christenen en joden en de minder strenge moslims. Die liepen geen gevaar. 

De waarheid is hier zodanig verwrongen geraakt, dat alle goede bedoelingen slechts dienen tot meer chaos en nieuw kwaad.

Paraconsistent en synthese zijn hier hulpmiddelen en werktuigen van verwarring en uitzichtloosheid. Want ze zoeken aansluiting bij een aandachtvragende tere gevoelig te benaderen diepte, terwijl de oppervlakte vloekt en tiert en schunnige scheeftrekkingen laat zien. Dat behoeft aandacht. En die pararesistente synthetische kak blijft toch wel ergens van invloed, ook zonder al die aandacht ervoor. Ze leidt alleen maar af van de hoofdzaken.

gisteren om 09:34 bewerkt door Tomega

[TTC 1.564]

2 uur geleden zei Tomega:

Asielzoekers uit Syrië worden gesponsord om terug naar Syrië te gaan, tenzij ze kunnen aantonen een alfabetlijder te zijn, of tot een minderheid te behoren die gevaar loopt. Reden: De veiligheidssituatie is sinds de val van het regime-Assad zo verbeterd, dat niet meer zonder meer wordt aangenomen dat zij bij terugkeer gevaar zouden lopen.

Vraag: liepen die groeperingen dan gevaar onder Assad? Jawel, bepaalde minderheden zeker, zoals revolutionairen en IS, en PKK, en CIA-gesponsorden.

Maar niet de homo's en niet de vreedzame minderheden zoals christenen en joden en de minder strenge moslims. Die liepen geen gevaar. 

De waarheid is hier zodanig verwrongen geraakt, dat alle goede bedoelingen slechts dienen tot meer chaos en nieuw kwaad.

Paraconsistent en synthese zijn hier hulpmiddelen en werktuigen van verwarring en uitzichtloosheid. Want ze zoeken aansluiting bij een aandachtvragende tere gevoelig te benaderen diepte, terwijl de oppervlakte vloekt en tiert en schunnige scheeftrekkingen laat zien. Dat behoeft aandacht. En die pararesistente synthetische kak blijft toch wel ergens van invloed, ook zonder al die aandacht ervoor. Ze leidt alleen maar af van de hoofdzaken.

Zo je ziet, het ijsbergmodel kan enkel maar een abstractie zijn, aandacht, pipet en pincet in een sfeer van sereniteit en veiligheid genoodzakend om er op een rationeel doordachte manier legitieme conclusies aan te kunnen koppelen. Een universele stimulus kan daarom misschien dan wel tijdloos beschikbaar zijn, ingebed binnen een spectrum van beweging, systeemconstructies, netwerken en metaforische golven is het quasi onmogelijk om er een dialoog in milde overreding over te onderhouden. En toch kunnen we niet zeggen dat het nieuws onder de zon is, relevante lectuur die er direct- of indirect naar verwijst overvloedig, wat eenvoud vermag, wat hoop vermag. 

gisteren om 12:12 bewerkt door TTC

[Tomega 319]

22 minuten geleden zei TTC:

Zo je ziet, het ijsbergmodel kan enkel maar een abstractie zijn, aandacht, pipet en pincet in een sfeer van sereniteit en veiligheid genoodzakend om er op een rationeel doordachte manier legitieme conclusies aan te kunnen koppelen. Een universele stimulus kan daarom misschien dan wel tijdloos beschikbaar zijn, ingebed binnen een spectrum van beweging, systeemconstructies, netwerken en metaforische golven is het quasi onmogelijk om er een dialoog in milde overreding over te onderhouden. En toch kunnen we niet zeggen dat het nieuws onder de zon is, relevante lectuur die er direct- of indirect naar verwijst overvloedig, wat eenvoud vermag, wat hoop vermag

Pipetterend wijzen op stimuli die steeds dezelfde synthese bewerken, vraagt om pipet en pincet even opzij te leggen, om eens nader te beschouwen wat je in je pipet en je pincet denkt ingekaderd te hebben. Vooralsnog zie ik daar meer denkspinsels, dan reële stof tot nadenken. En hoe langer je blijft hangen in de metasfeer van hoe wonderlijk en eenvoudig en present en universeel en tijdloos en wetmatig stimulerend en hoopgevend en bespreekbaar je inzicht is, hoe meer je verliest aan overredingskracht, om dat, jouw inzicht, onder de aandacht te brengen. Een goed verstaander zou de andere helft van het inzicht reeds invullen, maar dat is dan zijn inzicht en niet het inzicht van jou, dat vooralsnog categorisch door jouzelf buiten zicht en behandeling wordt gehouden. Wat dan waarschijnlijk ook het doel van heel de exercitie is, om maar aan te tonen dat met procesmatig voeden van gericht onverstand en wijsheidloosheid, toch wijsheid en verstand gewonnen kan worden bij de slachtoffers. Maar dat is dan weer een inzicht, dat niet werd gecommuniceerd door jou. Wat rest is niets. IJdelheid.

[TTC 1.564]

1 uur geleden zei Tomega:

Pipetterend wijzen op stimuli die steeds dezelfde synthese bewerken, vraagt om pipet en pincet even opzij te leggen, om eens nader te beschouwen wat je in je pipet en je pincet denkt ingekaderd te hebben. Vooralsnog zie ik daar meer denkspinsels, dan reële stof tot nadenken. En hoe langer je blijft hangen in de metasfeer van hoe wonderlijk en eenvoudig en present en universeel en tijdloos en wetmatig stimulerend en hoopgevend en bespreekbaar je inzicht is, hoe meer je verliest aan overredingskracht, om dat, jouw inzicht, onder de aandacht te brengen. Een goed verstaander zou de andere helft van het inzicht reeds invullen, maar dat is dan zijn inzicht en niet het inzicht van jou, dat vooralsnog categorisch door jouzelf buiten zicht en behandeling wordt gehouden. Wat dan waarschijnlijk ook het doel van heel de exercitie is, om maar aan te tonen dat met procesmatig voeden van gericht onverstand en wijsheidloosheid, toch wijsheid en verstand gewonnen kan worden bij de slachtoffers. Maar dat is dan weer een inzicht, dat niet werd gecommuniceerd door jou. Wat rest is niets. IJdelheid.

Veranderen zal het niet, het is immers steeds hetzelfde. 

[Tomega 319]

1 uur geleden zei TTC:

Veranderen zal het niet, het is immers steeds hetzelfde. 

"Meen jij uit het hetzelfde hout te zijn gesneden, laten we dan praten. Maar als jij denkt dat we het hierbij moeten laten, dan is het zaak dat meteen te doen en het gesprek te beëindigen."

[TTC 1.564]

6 minuten geleden zei Tomega:

"Meen jij uit het hetzelfde hout te zijn gesneden, laten we dan praten. Maar als jij denkt dat we het hierbij moeten laten, dan is het zaak dat meteen te doen en het gesprek te beëindigen."

Het staat je vrij dat zelf te onderzoeken, enige voorwaarde is wel dat je weet langs welke credit en debet staan. Anders heb je geen referentiekader om stellingen correct te kaderen, de lichtsnelheid verandert immers niet wanneer een getal in deze of gene richting verschoven wordt. 

[TTC 1.564]

Op 1-7-2023 om 17:19 zei Hopper:

Alleen het 'denken' kan hulpvragen bedenken.  Konden we dat denken maar eens een halt toeroepen, dan zouden de hulpvragen ook verstommen.

Een heel typische klacht bij DVN is pijn. Patiënten ervaren vaak spontaan pijn, zonder dat er een pijnprikkel aan vooraf is gegaan. Vaak spreekt men van een zeurende, scherpe, brandende, diepe pijn. De pijn komt zowel overdag als 's nachts voor. Ook schietende pijn komt voor. Soms wordt de pijn omschreven als een ijspriem die in de botten prikt, als een elektrische schok, of als lopen op glasscherven of lopen op prikkeldraad.

[Tomega 319]

17 uur geleden zei TTC:

enige voorwaarde is wel dat je weet langs welke credit en debet staan. Anders heb je geen referentiekader om stellingen correct te kaderen, de lichtsnelheid verandert immers niet wanneer een getal in deze of gene richting verschoven wordt. 

Enige voorwaarde? Hoe zou jij spreken van concrete voorwaarden, vanuit je perspectief vol tere ongrijpbare diepzinnige bevindelijkheden? Abstracties zijn dwingender voor je gemoedsrust dan je misschien denkt. De energie is kwadratisch voorgesteld, terwijl een botsing een andere snelheid en een andere energie bewerkt. Dus een getal in deze of gene richting verschoven, verandert per definitie de lichtsnelheid. Wat ook overigens volgt uit de zwaartekrachtwet. Dat de opinio communis daar anders oordeelt, hoeft jouw je zicht niet te belemmeren of te ontnemen. Als je kijkt om te zien.

En zo is reeds in je adagia, ruimte voor verbetering en bespiegeling, en onderzoek naar een verbeterd zodanig sluitend taalgebruik, dat je jezelf niet bij de eerste woorden in een brei van spinsels en goede bedoelingen verliest.

Verlies liever de voeling met alle anderen, dan met je eigen overwegingen in je beperkt, maar voor zover je weet gezond verstand.

[TTC 1.564]

2 minuten geleden zei Tomega:

Enige voorwaarde? Hoe zou jij spreken van concrete voorwaarden, vanuit je perspectief vol tere ongrijpbare diepzinnige bevindelijkheden? Abstracties zijn dwingender voor je gemoedsrust dan je misschien denkt. De energie is kwadratisch voorgesteld, terwijl een botsing een andere snelheid en een andere energie bewerkt. Dus een getal in deze of gene richting verschoven, verandert per definitie de lichtsnelheid. Wat ook overigens volgt uit de zwaartekrachtwet. Dat de opinio communis daar anders oordeelt, hoeft jouw je zicht niet te belemmeren of te ontnemen. Als je kijkt om te zien. En zo is reeds in je adagia, ruimte voor verbetering en bespiegeling, en onderzoek naar een verbeterd zodanig sluitend taalgebruik, dat je jezelf niet bij de eerste woorden in een brei van spinsels en goede bedoelingen verliest. Verlies liever de voeling met alle anderen, dan met je eigen overwegingen in je beperkt, maar voor zover je weet gezond verstand.

Soms denkend dat de nervus vagus aanpakken met een schuurborstel enkel maar als metafoor bedoeld kan zijn geweest, de stijlfiguur hyperbolisch.

[Tomega 319]

Zojuist zei TTC:

Soms denkend dat de nervus vagus aanpakken met een schuurborstel enkel maar als metafoor bedoeld kan zijn geweest, de stijlfiguur hyperbolisch.

Als je graag aan de knopen van iemands vestje trekt, kun je denken dat ze bij loslaten keurig terugspringen naar hun plek op boord, borst, buik, ballen, of benen, maar onvermijdelijk ontstaat een neveneffect dat diegene zijn knopen gaat zitten tellen.

[TTC 1.564]

8 minuten geleden zei Tomega:

Als je graag aan de knopen van iemands vestje trekt, kun je denken dat ze bij loslaten keurig terugspringen naar hun plek op boord, borst, buik, ballen, of benen, maar onvermijdelijk ontstaat een neveneffect dat diegene zijn knopen gaat zitten tellen.

Lees nog eens na wat je verdraait, maar we doen alsof we dat niet zien. 

[Tomega 319]

1 minuut geleden zei TTC:

Lees nog eens na wat je verdraait, maar we doen alsof we dat niet zien. 

Zeg het. Verstoppertje spelen biedt geen nut.

[TTC 1.564]

3 uur geleden zei Tomega:

Zeg het. Verstoppertje spelen biedt geen nut.

Straks hebben we comparatieve filosofie nodig om twee zinnen te onderscheiden.

• De lichtsnelheid verandert immers niet wanneer een getal in deze of gene richting verschoven wordt. 
• Dus een getal in deze of gene richting verschoven, verandert per definitie de lichtsnelheid. 

Keep it simple, het betalen van een rekening verlicht je van de schuld die je hebt, de ontvanger blij omdat je ze betaalt.

3 uur geleden bewerkt door TTC

[Tomega 319]

1 uur geleden zei TTC:

Straks hebben we comparatieve filosofie nodig om twee zinnen te onderscheiden.

• De lichtsnelheid verandert immers niet wanneer een getal in deze of gene richting verschoven wordt. 
• Dus een getal in deze of gene richting verschoven, verandert per definitie de lichtsnelheid. 

Keep it simple,

Ik begrijp je niet. Simpel wordt iets, als iemand ervan zegt dat het simpel is. Want dan stopt men met moeilijk denken. Maar de praktijk is weerbarstiger. Zo ook hier. Er is namelijk iets toepasselijks voor jouw onderwerp. In de lichtsnelheid is een niet waargenomen element, dat als een synthese de lichtsnelheid weer constant maakt. Maar omdat de lichtsnelheid constant moet worden gemaakt, als een getal in deze of gene richting verandert, is de lichtsnelheid aan verandering onderhevig. Dat is dus niet constant. De lichtsnelheid verliest daarbij kinetische energie. Eenvoudig omdat niet de afstand wordt overbrugd die was overbrugd zonder de veranderaar. De voortgangssnelheid (de lichtsnelheid) neemt daardoor af. Maar ook de overbruggingstijd wordt korter. En de lichtsnelheid wordt daardoor niet langzamer maar vertraagd. Dilatatie, noemen we dat deftig. En het verlies aan kinetische energie komt als winst van afstand bij het getal van de snelheid en de botser die veroorzaakte dat een getal deze of gene richting wordt verschoven. (Dat is abstract, want in de praktijk is dat niet één veranderaar maar een serie veranderaars of een systeem.) Dat geeft geen versnelling en geen andere snelheid, maar een kortere afstand tegelijk met een kortere tijd. Dat noemen we deftig contractie. De frequentie van de veranderaar neemt hier toe. En de energietiename is dan dus door een vaker botsen. En we noemen dat de toegenomen potentiële energie van de veranderaar. Die neemt toe omdat die eerder botst, dan zonder confrontatie met de lichtsnelheid. En doordat de kinetische energie afname gelijktijdig (simultaan) is met de toename van de potentiële energie van de veranderaar, is er behoud van energie, en meer relevant, een vertraging van de snelheid; welke wordt gecompenseerd met een verkorting van de afstand van de lagere snelheid, die dus vaker botst, en we zeggen dan dat de frequentie (eventjes) toeneemt, totdat de frequentie (=druk) van de lagere snelheid maximaal is. De oorspronkelijke lichtsnelheid is dan een moment nul, en heeft plaats voor de snelheid van de veranderaar. Nul is hier dus in waarneming de snelheid van de veranderaar. Het resultaat (evenwicht of geen evenwicht)  hangt af van het aantal botsende veranderaars, en de verhouding van de lichtsnelheid ten opzichte van de snelheid van de veranderaar. En de resultante snelheid, die wordt op deze manier inderdaad constant gehouden, zoals jij ook a priori aannam. Maar wat een lange weg, hè, en wat een energie om daar te komen! Een lange weg die in de vrije ruimte niet eens zichtbaar kan worden!

Dat dus over je voorwaarde vooraf. Wil je inhoudelijk ergens over bomen, of zullen we berusten in onze eeuwige gouden verstrengeling?

[TTC 1.564]

18 minuten geleden zei Tomega:

Ik begrijp je niet. Simpel wordt iets, als iemand ervan zegt dat het simpel is. Want dan stopt men met moeilijk denken. Maar de praktijk is weerbarstiger. Zo ook hier. Er is namelijk iets toepasselijks voor jouw onderwerp. In de lichtsnelheid is een niet waargenomen element, dat als een synthese de lichtsnelheid weer constant maakt. Maar omdat de lichtsnelheid constant moet worden gemaakt, als een getal in deze of gene richting verandert, is de lichtsnelheid aan verandering onderhevig. Dat is dus niet constant. De lichtsnelheid verliest daarbij kinetische energie. Eenvoudig omdat niet de afstand wordt overbrugd die was overbrugd zonder de veranderaar. De voortgangssnelheid (de lichtsnelheid) neemt daardoor af. Maar ook de overbruggingstijd wordt korter. En de lichtsnelheid wordt daardoor niet langzamer maar vertraagd. Dilatatie, noemen we dat deftig. En het verlies aan kinetische energie komt als winst van afstand bij het getal van de snelheid en de botser die veroorzaakte dat een getal deze of gene richting wordt verschoven. (Dat is abstract, want in de praktijk is dat niet één veranderaar maar een serie veranderaars of een systeem.) Dat geeft geen versnelling en geen andere snelheid, maar een kortere afstand tegelijk met een kortere tijd. Dat noemen we deftig contractie. De frequentie van de veranderaar neemt hier toe. En de energietiename is dan dus door een vaker botsen. En we noemen dat de toegenomen potentiële energie van de veranderaar. Die neemt toe omdat die eerder botst, dan zonder confrontatie met de lichtsnelheid. En doordat de kinetische energie afname gelijktijdig (simultaan) is met de toename van de potentiële energie van de veranderaar, is er behoud van energie, en meer relevant, een vertraging van de snelheid; welke wordt gecompenseerd met een verkorting van de afstand van de lagere snelheid, die dus vaker botst, en we zeggen dan dat de frequentie (eventjes) toeneemt, totdat de frequentie (=druk) van de lagere snelheid maximaal is. De oorspronkelijke lichtsnelheid is dan een moment nul, en heeft plaats voor de snelheid van de veranderaar. Nul is hier dus in waarneming de snelheid van de veranderaar. Het resultaat (evenwicht of geen evenwicht)  hangt af van het aantal botsende veranderaars, en de verhouding van de lichtsnelheid ten opzichte van de snelheid van de veranderaar. En de resultante snelheid, die wordt op deze manier inderdaad constant gehouden, zoals jij ook a priori aannam. Maar wat een lange weg, hè, en wat een energie om daar te komen! Een lange weg die in de vrije ruimte niet eens zichtbaar kan worden! Dat dus over je voorwaarde vooraf. Wil je inhoudelijk ergens over bomen, of zullen we berusten in onze eeuwige gouden verstrengeling?

Het gaat rustig verder, de synthese blijft onveranderlijk alsof het een open geheim zou kunnen zijn.