Onderscheidingsvermogen, is de weg nu smal, lang, breed en/of kort?

[Tomega 319]

41 minuten geleden zei TTC:

Heel misschien dat sommige theorieën pas kloppen wanneer het in praktijk onmogelijk blijkt.

Dat weet je wel, daar gaat het fout. 'Onmogelijk' is een begrip dat tussen de oren volkomen  mogelijk en zelfs normaal kan zijn. Met als gevolg chaos en willekeur in denken en zijn. Om iets kloppend te krijgen, moet het worden gefundeerd op pijlers van logica, rechtlijnigheid, en rede, met adagia die in natuur en verstand onaanvechtbaar zijn. Schaars zijn de zielen, die daar zowel moeite als discipline kunnen opbrengen, mede ook doordat wetenschap en moraal vooral rusten op waarschijnlijkheden en voorspelbaarheden in combinatie met bevindelijkheden. Meer en meer worden absolute waarheden van weleer tot onwaarschijnlijkheden voor de toekomst.

Dat elke tijd zijn eigen heksen en tovenaars en kwakzalvers en haarlemmerolie en mooipraters en doctrinologen en spiegeltjes en kraaltjes en bedotterijen en dwalingen kent, die vragen om benoeming en beantwoording, dat lijkt niet echt te leven, laat staan dat het als prangend heet hangijzer zou worden gevoeld.

[TTC 1.564]

1 minuut geleden zei Tomega:

Dat weet je wel, daar gaat het fout. 'Onmogelijk' is een begrip dat tussen de oren volkomen  mogelijk en zelfs normaal kan zijn. Met als gevolg chaos en willekeur in denken en zijn. Om iets kloppend te krijgen, moet het worden gefundeerd op pijlers van logica, rechtlijnigheid, en rede, met adagia die in natuur en verstand onaanvechtbaar zijn. Schaars zijn de zielen, die daar zowel moeite als discipline kunnen opbrengen, mede ook doordat wetenschap en moraal vooral rusten op waarschijnlijkheden en voorspelbaarheden in combinatie met bevindelijkheden. Meer en meer worden absolute waarheden van weleer tot onwaarschijnlijkheden voor de toekomst. Dat elke tijd zijn eigen heksen en tovenaars en kwakzalvers en haarlemmerolie en mooipraters en doctrinologen en spiegeltjes en kraaltjes en bedotterijen en dwalingen kent, die vragen om benoeming en beantwoording, dat lijkt niet echt te leven, laat staan dat het als prangend heet hangijzer zou worden gevoeld.

Het staat je vrij om het zelf ook eens te proberen, de stimulus is onveranderlijk. 

[Tomega 319]

1 minuut geleden zei TTC:

Het staat je vrij om het zelf ook eens te proberen, de stimulus is onveranderlijk. 

Wat precies? Waar ik sta is voldoende zicht.

8 januari bewerkt door Tomega

[TTC 1.564]

2 minuten geleden zei Tomega:

Wat precies? Waar ik sta is voldoende zicht.

Het gaat over een topic, het begint bij het begin.

[Tomega 319]

33 minuten geleden zei TTC:

Het gaat over een topic, het begint bij het begin.

Kortst en smalst is het voornemen dat je eigen leven hier en nu stopt, om het geheel opnieuw in te richten voor geschiktheid voor de eeuwigheid.

Langst en onmogelijk is om dat vervolgens te doen en vol te houden. En breed wordt de weg en kort de weg om in te gaan. Dat wil zeggen in de beleving en bezieling die het geweten gaat overtuigen van de logica dat geen onmogelijkheden worden gevraagd en dat begrip en liefde zo onmetelijk is, dat onze tekortkomingen wegvallen, als we dan ook maar datzelfde begrip en diezelfde liefde hebben.

Dus iedereen eindigt op de grote hoop. Maar in die hoop, daar bevinden zich dan enkelen die van de herder hebben gehoord dat vergeving en redding een zaak is van vallen, om daarna weer op te staan. En zij staan op en op en op en de weg is voor hen oneindig lang, tot de laatste snik, en de redding komt. Dat is pas een lange zware uitzichtloze weg in dit leven!!

Net zo uitzichtloos als de bekende gegane weg van de herder die men navolgt. Dat is dus dan ook net zo heerlijk als zijn einde en uitkomst.

Maar dan komen bijdehante snuggeraars en die zien hoe breed het spectrum is met zovele mogelijke wegen, en die bedenken heel slim dat de keuze dus reuze is. En zij gaan blijmoedig de weg, en verkondigen de blijde boodschap, dat de weg kort is, en breed van vermaak, met een lichte last en een zacht juk.

En de toeschouwers raken verward, en de moraal een zaak waarvan zij denken dat de hemelse gewesten zich er niet mee vermoeien. Zodat inderdaad op een gegeven moment precies dat als scenario wordt uitgerold, en iedereen gelijk krijgt, behalve zij die al die tijd zichzelf ongelijk gaven. Zij krijgen hun gelijk elders.

8 januari bewerkt door Tomega

[TTC 1.564]

2 uur geleden zei Tomega:

Kortst en smalst is het voornemen dat je eigen leven hier en nu stopt, om het geheel opnieuw in te richten voor geschiktheid voor de eeuwigheid. Langst en onmogelijk is om dat vervolgens te doen en vol te houden. En breed wordt de weg en kort de weg om in te gaan. Dat wil zeggen in de beleving en bezieling die het geweten gaat overtuigen van de logica dat geen onmogelijkheden worden gevraagd en dat begrip en liefde zo onmetelijk is, dat onze tekortkomingen wegvallen, als we dan ook maar datzelfde begrip en diezelfde liefde hebben. Dus iedereen eindigt op de grote hoop. Maar in die hoop, daar bevinden zich dan enkelen die van de herder hebben gehoord dat vergeving en redding een zaak is van vallen, om daarna weer op te staan. En zij staan op en op en op en de weg is voor hen oneindig lang, tot de laatste snik, en de redding komt. Dat is pas een lange zware uitzichtloze weg in dit leven!! Net zo uitzichtloos als de bekende gegane weg van de herder die men navolgt. Dat is dus dan ook net zo heerlijk als zijn einde en uitkomst. Maar dan komen bijdehante snuggeraars en die zien hoe breed het spectrum is met zovele mogelijke wegen, en die bedenken heel slim dat de keuze dus reuze is. En zij gaan blijmoedig de weg, en verkondigen de blijde boodschap, dat de weg kort is, en breed van vermaak, met een lichte last en een zacht juk. En de toeschouwers raken verward, en de moraal een zaak waarvan zij denken dat de hemelse gewesten zich er niet mee vermoeien. Zodat inderdaad op een gegeven moment precies dat als scenario wordt uitgerold, en iedereen gelijk krijgt, behalve zij die al die tijd zichzelf ongelijk gaven. Zij krijgen hun gelijk elders.

Ja, in het abstract stopt de tijd, een aantal fundamenten onveranderlijk veranderlijk.

[Tomega 319]

5 uur geleden zei TTC:

Ja, in het abstract stopt de tijd, een aantal fundamenten onveranderlijk veranderlijk.

Ja, dat is zo, maar weten we dan ook waarover het gaat?  Fundamentele gedachten behoeven fundamentele bouwstenen. De tijd is overal tegelijk. En elke gebeurtenis heeft z'n eigen plaats en tijd, waardoor voor die gebeurtenissen geldt dat hun gelijktijdigheid in het relatieve midden ligt van de gebeurtenissen. Dat is waar tijd  gelijktijdigheid is, relatief voor de betrokken gebeurtenissen en ten diepste gaat over afstandoverbruggingen. Er is daarom onderscheid te maken tussen een absoluut  absolute tijd, die overal gelijktijdig is, en een systeemtijd die in systemen geldt waarin de tijd via botsingen verdeeld wordt (wat tijd kost) over de systeem bouwstenen en ten slotte relatieve tijd, die in werkelijkheid geen tijd is, maar locatie plus verplaatsing. Wat zie jij als onveranderlijk veranderlijk?

[TTC 1.564]

2 uur geleden zei Tomega:

Ja, dat is zo, maar weten we dan ook waarover het gaat?  Fundamentele gedachten behoeven fundamentele bouwstenen. De tijd is overal tegelijk. En elke gebeurtenis heeft z'n eigen plaats en tijd, waardoor voor die gebeurtenissen geldt dat hun gelijktijdigheid in het relatieve midden ligt van de gebeurtenissen. Dat is waar tijd  gelijktijdigheid is, relatief voor de betrokken gebeurtenissen en ten diepste gaat over afstandoverbruggingen. Er is daarom onderscheid te maken tussen een absoluut  absolute tijd, die overal gelijktijdig is, en een systeemtijd die in systemen geldt waarin de tijd via botsingen verdeeld wordt (wat tijd kost) over de systeem bouwstenen en ten slotte relatieve tijd, die in werkelijkheid geen tijd is, maar locatie plus verplaatsing. Wat zie jij als onveranderlijk veranderlijk?

Dat is de vraag, wie doet wat met dezelfde stimulus die onveranderlijk veranderlijk is. 

9 januari bewerkt door TTC

[Figulus 147]

7 uur geleden zei TTC:

Dat is de vraag, wie doet wat met dezelfde stimulus die onveranderlijk veranderlijk is. 

Simpele waarheid verpakken in zweverig gemummel...

De paradox lost zich op als we accepteren dat de wereld niet alleen objectief bestaat (stimuli), maar ook subjectief wordt ervaren (reacties). Wat lijkt op een intrinsieke dualiteit (onveranderlijk/veranderlijk) is eigenlijk een relatie tussen constans (stimulus) en mutatio (subject).

Mensen hebben de neiging om complexe taal te associëren met intellect en wijsheid. Het gebruik van vaag of metaforisch taalgebruik kan een idee gewichtiger doen lijken dan het in wezen is. Je bent wel door de mand aan het vallen TTC.

[TTC 1.564]

33 minuten geleden zei Figulus:

Simpele waarheid verpakken in zweverig gemummel... De paradox lost zich op als we accepteren dat de wereld niet alleen objectief bestaat (stimuli), maar ook subjectief wordt ervaren (reacties). Wat lijkt op een intrinsieke dualiteit (onveranderlijk/veranderlijk) is eigenlijk een relatie tussen constans (stimulus) en mutatio (subject). Mensen hebben de neiging om complexe taal te associëren met intellect en wijsheid. Het gebruik van vaag of metaforisch taalgebruik kan een idee gewichtiger doen lijken dan het in wezen is. Je bent wel door de mand aan het vallen TTC.

Ja, als we zeggen dat het aan het begin staat, staat het niet halverwege. 

[Figulus 147]

13 minuten geleden zei TTC:

Ja, als we zeggen dat het aan het begin staat, staat het niet halverwege. 

Woorden kunnen zijn als wolken; soms drijven ze weg zonder betekenis. Tijd voor koffie met een wolk melk en een bui suiker.

[TTC 1.564]

4 minuten geleden zei Figulus:

Woorden kunnen zijn als wolken; soms drijven ze weg zonder betekenis. Tijd voor koffie met een wolk melk en een bui suiker.

Binnen die categorie vinden we vier subcategorieën waarin, naar we kunnen vermoeden, de intensiteit in beleving, eerder normaal dan het een verrassing zou zijn, subjectief kan verschillen. Tegelijk kunnen we ons de vraag stellen of er ook geen overlap met andere categorieën waargenomen kan worden, wat in combinatie met verschillende omgevingsfactoren het geheel begrijpelijkerwijs redelijk chaotisch kan doen lijken.

[Figulus 147]

6 minuten geleden zei TTC:

Binnen die categorie vinden we vier subcategorieën waarin, naar we kunnen vermoeden, de intensiteit in beleving, eerder normaal dan het een verrassing zou zijn, subjectief kan verschillen. Tegelijk kunnen we ons de vraag stellen of er ook geen overlap met andere categorieën waargenomen kan worden, wat in combinatie met verschillende omgevingsfactoren het geheel begrijpelijkerwijs redelijk chaotisch kan doen lijken.

Wederom een voorbeeld van vage en complexe formuleringen die niet veel duidelijkheid bieden. Het lijkt wel een omweg om geen direct punt te maken. Het enige dat je gebrabbel over chaos en overlap doet, is mij doen denken aan mijn bureau na een lange werkdag en de onvermijdelijke noodzaak om het op te ruimen.

[TTC 1.564]

8 minuten geleden zei Figulus:

Wederom een voorbeeld van vage en complexe formuleringen die niet veel duidelijkheid bieden. Het lijkt wel een omweg om geen direct punt te maken. Het enige dat je gebrabbel over chaos en overlap doet, is mij doen denken aan mijn bureau na een lange werkdag en de onvermijdelijke noodzaak om het op te ruimen.

Het zit allemaal in dezelfde stimulus, kan je zelf nagaan. 

[Tomega 319]

24 minuten geleden zei TTC:

Binnen die categorie vinden we vier subcategorieën waarin, naar we kunnen vermoeden, de intensiteit in beleving, eerder normaal dan het een verrassing zou zijn, subjectief kan verschillen. Tegelijk kunnen we ons de vraag stellen of er ook geen overlap met andere categorieën waargenomen kan worden, wat in combinatie met verschillende omgevingsfactoren het geheel begrijpelijkerwijs redelijk chaotisch kan doen lijken.

Als we nu het meest complexe ontdoen van chaos, zou dan al het andere geen kinderspel moeten zijn? Maar daar is een geloof vereist en gevraagd, dat het meest complexe zich leent voor decomplexificering. De chaoottheorie luidt dat chaos slechts bestaat bij de gratie van chaoten die het complexe weigeren te zien als een tekort aan begrip bij zichzelf. En decomplexificering wordt daar een zaak van essentie en constructivisme en voortbouwen op adagia en principes, om deze centraal en dragend te doen zijn voor alle onderdelen van het complexe. Dat vereist voortdurende verklaring en abstrahering van de weerbarstige realiteit. Modellen verklaren niet, maar geven slechts een beeld, dat in abstractie en verklaring rugdekking behoeft. En daarom is het woord of logos wezenlijk voor de mensheid: zonder dat, verwordt het denken tot beeldtaal, met de zeggingskracht van rondhoppende konijnen en een scheppingskracht die de verbeelding tart. En zo zien we dat het begrip metafysica wegens ontwaarding in de realiteit juist zeggingskracht mist, en behoeven we datzelfde begrip op een nieuwe leest, en we noemen het Logofysica.

9 januari bewerkt door Tomega

[TTC 1.564]

1 minuut geleden zei Tomega:

Als we nu het meest complexe ontdoen van chaos, zou dan al het andere geen kinderspel moeten zijn? Maar daar is een geloof vereist en gevraagd, dat het meest complexe zich leent voor decomplexificering. De chaoottheorie luidt dat chaos slechts bestaat bij de gratie van chaoten die het complexe weigeren te zien als een tekort aan begrip bij zichzelf. En decomplexificering wordt daar een zaak van essentie en constructivisme en voortbouwen op adagia en principes, om deze centraal en dragend te doen zijn voor alle onderdelen van het complexe. Dat vereist voortdurende verklaring en abstrahering van de weerbarstige realiteit. Modellen verklaren niet, maar geven slechts een beeld, dat in abstractie en verklaring rugdekking behoeft. En daarom is het woord of logos wezenlijk voor de mensheid: zonder dat, verwordt het denken tot beeldtaal, met de zeggingskracht van rondhoppende konijnen en een scheppingskracht due de verbeelding tart. En zo zien we dat het begrip metafysica wegens ontwaarding in de realiteit juist zeggingskracht mist, en behoeven we datzelfde begrip op een nieuwe leest, en we noemen het Logofysica.

Hebben het onderweg eens voorgesteld, de rest kennen we.

[Tomega 319]

3 minuten geleden zei TTC:

Hebben het onderweg eens voorgesteld, de rest kennen we

Ja, ergens kunnen we het eens zijn op belangrijke onderdelen van onderliggende waarden. Jammer maar ook prima als het daarbij blijft.

9 januari bewerkt door Tomega

[TTC 1.564]

Zojuist zei Tomega:

Ja, ergens kunnen we het eens zijn op belangrijke onderdelen van onderliggende waarden. Jammer als het daarbij blijft.

Er is veel meer, wat redelijk afleidbaar is van de stimulus, op zich als tijdloos en onpersoonlijk.

[Tomega 319]

1 minuut geleden zei TTC:

Er is veel meer, wat redelijk afleidbaar is van de stimulus, op zich als tijdloos en onpersoonlijk.

Toe maar dan. Mijn tafel is leeg.

[TTC 1.564]

2 minuten geleden zei Tomega:

Toe maar dan. Mijn tafel is leeg.

Het filosofenprobleem in de informatica heeft te maken met synchronisatie, veel minder met het gemis aan sociale alternatieven.

[Paulus888 83]

De roos is verwelkt in de Aarde, ik herhaal, de roos is verwelkt in de Aarde.

[TTC 1.564]

14 minuten geleden zei Paulus888:

De roos is verwelkt in de Aarde, ik herhaal, de roos is verwelkt in de Aarde.

Het zal allemaal zo'n vaart wel niet lopen, en geduld een mooie deugd. 

[TTC 1.564]

Op 7-1-2025 om 11:57 zei Figulus:

Dat heeft te maken met die fuik. Maar daar zwemmen we gewoon uit door gebruik te maken van de mazen in het net.

In sprookjes wil ik graag geloven, maar niet in het idee dat wanneer we een lijst opmaken met verschillende vormen van angst, die angst dan plots ook oplost.

[TTC 1.564]

Op 3-1-2025 om 11:39 zei Tomega:

De kunst is dus om te bezien en te zien wat het karakter is van de raking en de geraaktheid.

Hoe pijnlijk ook, we zijn het in ieder geval wel eens geraakt dat sommige simplificaties een vertekend beeld kunnen geven, alsof we het allemaal met twee vingers in de neus zouden doorlopen kunnen.

[Figulus 147]

3 uur geleden zei Paulus888:

De roos is verwelkt in de Aarde, ik herhaal, de roos is verwelkt in de Aarde.

Alles, van de kleinste deeltjes tot de grootste structuren, is onderhevig aan verwering en afbraak, wat een fundamentele wetmatigheid is. Deze onvermijdelijkheid roept een besef op van vergankelijkheid en continuïteit: alles verandert, vervalt en maakt plaats voor iets anders. Als vernieuwing en afbraak ook uiteindelijk onderhevig zijn aan dezelfde wetmatigheid, dan lijkt dat te wijzen op een inherent gebrek aan perfectie in de wereld. Dit maakt elke poging tot verbetering of vernieuwing tijdelijk en futiel. Het is een valkuil als de mens denkt zelf deze perfectie te kunnen bereiken of vormgeven. Het impliceert een soort controle over iets dat inherent onbereikbaar is, wat leidt tot frustratie en misschien zelfs tot destructieve pogingen om de natuur of het leven naar een statisch ideaal te brengen. Het negeren van de vergankelijkheid en de onvolmaaktheid leidt ertoe dat we vast komen te zitten in een illusie van beheersbaarheid.

Een aarde vol dode rozen. Het roept beelden op van een samenleving of planeet die vastzit in vergankelijkheid, waarin de pracht van het leven langzaam verwelkt en niets echt blijft. De brand erin! In deze verkrampte en stuiptrekkende wereld.