Ambivalentie, verwarring en conflict troef.

[TTC 1.560]

Ambivalentie is een staat van in conflict zijnde emoties die gerelateerd zijn aan hetzelfde object, idee of persoon. De term wordt ook vaak gebruikt om situaties aan te duiden waar men gemengde gevoelens over heeft, of iets waar een persoon onzeker of besluiteloos over is. In de psychoanalyse echter, is er een duidelijkere definitie, de term refereert aan de onderliggende emotionele instelling waar gelijktijdige en tegenstrijdige impulsen ontstaan aan een gemeenschappelijke bron en dus apart te houden moeten zijn. Wanneer de term in psychoanalytische context gebruikt wordt, is het niet normaal te verwachten dat de persoon die zich ambivalent voelt, beide gevoelens op die manier ervaart, behalve in obsessieve neurosen, waar beide gevoelens min of meer evenwichtig bewust worden waargenomen, is het normaal dat een van de gevoelens onderdrukt wordt. Een andere relevante onderscheiding is dat ambivalentie misschien ook wel komt door de imperfecte natuur van het overwogene.

bron wiki

[TTC 1.560]

Ambivalentie is vaak een onderschat fenomeen dat veel meer schade kan aanrichten dan we misschien onbewust daarvan zouden kunnen denken, dit komt in verschillende graden naargelang het onderwerp dat centraal staat. Dit kunnen we trachten te weerspiegelen middels een vereenvoudigd abstractie, waarin twee personen naar hetzelfde object kijken. Niet onbelangrijk, die twee personen kunnen ook dezelfde persoon zijn,  wat aanvankelijk absurd lijkt en pas na onderzoek heel anders laat besluiten.   

Voor liefhebbers die het introspectieve onderzoek niet schuwen, onderschatting ongepast.

3 augustus 2022 bewerkt door TTC

[TTC 1.560]

De insteek van een denkexperiment kan zijn om aan te tonen hoe diverse ggz-adviezen toepasbaar zijn op een probleem met maatschappelijke relevantie, het resultaat mogelijks compleet averechts.

[Barnabas 178]

Op 3-8-2022 om 06:43 zei TTC:

Ambivalentie is een staat van in conflict zijnde emoties die gerelateerd zijn aan hetzelfde object, idee of persoon. De term wordt ook vaak gebruikt om situaties aan te duiden waar men gemengde gevoelens over heeft, of iets waar een persoon onzeker of besluiteloos over is. In de psychoanalyse echter, is er een duidelijkere definitie, de term refereert aan de onderliggende emotionele instelling waar gelijktijdige en tegenstrijdige impulsen ontstaan aan een gemeenschappelijke bron en dus apart te houden moeten zijn. Wanneer de term in psychoanalytische context gebruikt wordt, is het niet normaal te verwachten dat de persoon die zich ambivalent voelt, beide gevoelens op die manier ervaart, behalve in obsessieve neurosen, waar beide gevoelens min of meer evenwichtig bewust worden waargenomen, is het normaal dat een van de gevoelens onderdrukt wordt. Een andere relevante onderscheiding is dat ambivalentie misschien ook wel komt door de imperfecte natuur van het overwogene.

bron wiki

Een oplossing aangaande de ambivalentie is mijns inziens dat het overwogene nog niet voldoende overwogen is (zoals jij stelt in je laatste zin). Twee aspecten lijken mij relevant om het de ambivalentie op te lossen. Enerzijds de zaak waar het om gaat nader onderzoeken, anderzijds kan er sprake zijn van een onmogelijkheid om nader onderzoek te doen. Zeg maar dat men vast loopt en er niet uit komt. Dan is de zaak te hoog gegrepen en ligt de oplossing in andere zaken. Men zou kunnen zeggen dat men een wiskundig probleem probeert op te lossen waarvoor ander wiskunde nog niet ontdekt of voldoende beheerst wordt. Men zou dus moeten onderzoeken welke vaardigheid geleerd zou moeten worden om tot een oplossing te komen.

Op 3-8-2022 om 15:17 zei TTC:

Ambivalentie is vaak een onderschat fenomeen dat veel meer schade kan aanrichten dan we misschien onbewust daarvan zouden kunnen denken, dit komt in verschillende graden naargelang het onderwerp dat centraal staat. Dit kunnen we trachten te weerspiegelen middels een vereenvoudigd abstractie, waarin twee personen naar hetzelfde object kijken. Niet onbelangrijk, die twee personen kunnen ook dezelfde persoon zijn,  wat aanvankelijk absurd lijkt en pas na onderzoek heel anders laat besluiten.   

Voor liefhebbers die het introspectieve onderzoek niet schuwen, onderschatting ongepast.

Dat vind ik een hele goede vergelijking. Die gedachte kwam ook bij mij op. Het principe van twee mensen die dsamen moeten werken ten aanzien van één probleem levert op dat men moet overleggen en van beide zijden alle aspecten, bezwaren etc. naar voeren ten brengen. Wanneer men er niet uit kan komen kan men te rade gaan bij buitenstaanders en hen advies vragen en/of kunnen zij aspecten aanleveren die niet bedacht (kunnen) worden door de twee personen zelf.

Die vergelijking kan men dan weer terugzetten naar één persoon waarbij innerlijk overleg gaande is en innerlijk alle voors en tegens besproken worden. Wanneer de persoon vastloopt dan is een idee om het probleem aan een derde (aantal niet zo relevant) persoon voor te leggen.

19 uur geleden zei TTC:

De insteek van een denkexperiment kan zijn om aan te tonen hoe diverse ggz-adviezen toepasbaar zijn op een probleem met maatschappelijke relevantie, het resultaat mogelijks compleet averechts.

Of een advies juist is of niet zal afhengen van de deskundigheid van de betreffende ggz-medewerker. Altijd is de persoon in questie daar zelf bij en omdat het om toepassing in zijn eigen leven gaat lijkt mij dat hij zelf degene is die het uiteindelijke oordeel velt ten aanzien van toepassing of niet. Wanneer het gaat om betrouwbaarheid van adviezen zou men de signalen van de kliënt serieus moeten nemen. Omdat er daarbij tegengestelde belangen zijn kan het daarbij weer wenselijk zijn om weer anderen daarbij te betrekken.

[Barnabas 178]

Aspect verwarring: Ten aanzien van verwarring lijkt mij aan de orde dat zaken onoverzichtelijk zijn geworden. Het leven kent vele aspecten. Men begint jong en dan is alles nog overzichtelijk. Wanneer verwarring toeslaat duidt dat op een te grote stap in de ontwikkeling. De situatie die men probeert te controleren is te ingewikkeld geworden. Een stapje terug doen naar de situatie die nog beheersbaar was geeft weer grip op de werkelijkheid. Van daaruit kan men opnieuw gaan bezien.

6 augustus 2022 bewerkt door Barnabas

[TTC 1.560]

4 minuten geleden zei Barnabas:

Een oplossing aangaande de ambivalentie is mijns inziens dat het overwogene nog niet voldoende overwogen is (zoals jij stelt in je laatste zin). Twee aspecten lijken mij relevant om het de ambivalentie op te lossen. Enerzijds de zaak waar het om gaat nader onderzoeken, anderzijds kan er sprake zijn van een onmogelijkheid om nader onderzoek te doen. Zeg maar dat men vast loopt en er niet uit komt. Dan is de zaak te hoog gegrepen en ligt de oplossing in andere zaken. Men zou kunnen zeggen dat men een wiskundig probleem probeert op te lossen waarvoor ander wiskunde nog niet ontdekt of voldoende beheerst wordt. Men zou dus moeten onderzoeken welke vaardigheid geleerd zou moeten worden om tot een oplossing te komen.

Allemaal zeer terechte punten, belangrijk detail is dat ambivalentie zich ook kan manifesteren wanneer we eenmaal bereid zijn gevonden om überhaupt iets te willen onderzoeken. In solitaire zin, en dan spreken we in termen van individuele bewustwording, kunnen aangenomen waarheden plots, of gradueel voortschrijdend, ook niet meer waar zijn. Finaal, rekeninghoudend met de omgevingsfactoren, kan dit leiden tot een duister kluwen dat niet laat vermoeden dat er ooit een oplossing kan gevonden worden. Andersom is ook mogelijk, oplossingen kunnen kant en klaar op de tafel liggen, maar nu net door een gemis aan aandacht niet gekend en/of voldoende begrepen worden. In die zin volkomen met je eens, wanneer het overwogene nog niet voldoende overwogen is geweest, krijgen we misschien meer chaos dan de hoop die we koesterden om een gegeven probleem op te lossen. Maar ook de kracht van eenvoud en kleine dingen kan zich binnen deze context laten opmerken, van waaruit misschien mag blijken dat wetenschap religieuzer is dan we willen denken. Ambivalentie, zo vaak onderschat, zacht gezegd. Dank voor je genuanceerde reactie, oprecht gewaardeerd. 

[Barnabas 178]

1 minuut geleden zei TTC:

Allemaal zeer terechte punten, belangrijk detail is dat ambivalentie zich ook kan manifesteren wanneer we eenmaal bereid zijn gevonden om überhaupt iets te willen onderzoeken. In solitaire zin, en dan spreken we in termen van individuele bewustwording, kunnen aangenomen waarheden plots, of gradueel voortschrijdend, ook niet meer waar zijn. Finaal, rekeninghoudend met de omgevingsfactoren, kan dit leiden tot een duister kluwen dat niet laat vermoeden dat er ooit een oplossing kan gevonden worden. Andersom is ook mogelijk, oplossingen kunnen kant en klaar op de tafel liggen, maar nu net door een gemis aan aandacht niet gekend en/of voldoende begrepen worden. In die zin volkomen met je eens, wanneer het overwogene nog niet voldoende overwogen is geweest, krijgen we misschien meer chaos dan de hoop die we koesterden om een gegeven probleem op te lossen. Maar ook de kracht van eenvoud en kleine dingen kan zich binnen deze context laten opmerken, van waaruit misschien mag blijken dat wetenschap religieuzer is dan we willen denken. Ambivalentie, zo vaak onderschat, zacht gezegd. Dank voor je genuanceerde reactie, oprecht gewaardeerd. 

Graag gedaan.

[TTC 1.560]

36 minuten geleden zei Barnabas:

Dat vind ik een hele goede vergelijking. Die gedachte kwam ook bij mij op. Het principe van twee mensen die dsamen moeten werken ten aanzien van één probleem levert op dat men moet overleggen en van beide zijden alle aspecten, bezwaren etc. naar voeren ten brengen. Wanneer men er niet uit kan komen kan men te rade gaan bij buitenstaanders en hen advies vragen en/of kunnen zij aspecten aanleveren die niet bedacht (kunnen) worden door de twee personen zelf. Die vergelijking kan men dan weer terugzetten naar één persoon waarbij innerlijk overleg gaande is en innerlijk alle voors en tegens besproken worden. Wanneer de persoon vastloopt dan is een idee om het probleem aan een derde (aantal niet zo relevant) persoon voor te leggen.

Ja, minder eenvoudig dan het aanvankelijk lijkt, kunnen ons hierin schromelijk vergissen. 

38 minuten geleden zei Barnabas:

Of een advies juist is of niet zal afhengen van de deskundigheid van de betreffende ggz-medewerker. Altijd is de persoon in questie daar zelf bij en omdat het om toepassing in zijn eigen leven gaat lijkt mij dat hij zelf degene is die het uiteindelijke oordeel velt ten aanzien van toepassing of niet. Wanneer het gaat om betrouwbaarheid van adviezen zou men de signalen van de kliënt serieus moeten nemen. Omdat er daarbij tegengestelde belangen zijn kan het daarbij weer wenselijk zijn om weer anderen daarbij te betrekken.

Hebben hierover een concrete onderzoeksvraag lopen, we zijn van mening dat er in het standaardmodel elementen ontbreken die wetenschappelijkheid niet steeds garanderen. 

[Barnabas 178]

3 minuten geleden zei TTC:

Ja, minder eenvoudig dan het aanvankelijk lijkt, kunnen ons hierin schromelijk vergissen. 

Klopt.

[TTC 1.560]

3 minuten geleden zei Barnabas:

Klopt.

Als een idee aanvankelijk niet absurd is, is er geen hoop voor. (dixit Einstein). 

24 minuten geleden zei Barnabas:

Aspect verwarring: Ten aanzien van verwarring lijkt mij aan de orde dat zaken onoverzichtelijk zijn geworden. Het leven kent vele aspecten. Men begint jong en dan is alles nog overzichtelijk. Wanneer verwarring toeslaat duidt dat op een te grote stap in de ontwikkeling. De situatie die men probeert te controleren is te ingewikkeld geworden. Een stapje terug doen naar de situatie die nog beheersbaar was geeft weer grip op de werkelijkheid. Van daaruit kan men opnieuw gaan bezien.

Diverse groeimodellen binnen de geesteswetenschappen beschrijven deze processen met accuratesse, het leven als een beproeving in religieuze zin. 

[Barnabas 178]

40 minuten geleden zei TTC:

Allemaal zeer terechte punten, belangrijk detail is dat ambivalentie zich ook kan manifesteren wanneer we eenmaal bereid zijn gevonden om überhaupt iets te willen onderzoeken. In solitaire zin, en dan spreken we in termen van individuele bewustwording, kunnen aangenomen waarheden plots, of gradueel voortschrijdend, ook niet meer waar zijn. Finaal, rekeninghoudend met de omgevingsfactoren, kan dit leiden tot een duister kluwen dat niet laat vermoeden dat er ooit een oplossing kan gevonden worden. Andersom is ook mogelijk, oplossingen kunnen kant en klaar op de tafel liggen, maar nu net door een gemis aan aandacht niet gekend en/of voldoende begrepen worden. In die zin volkomen met je eens, wanneer het overwogene nog niet voldoende overwogen is geweest, krijgen we misschien meer chaos dan de hoop die we koesterden om een gegeven probleem op te lossen. Maar ook de kracht van eenvoud en kleine dingen kan zich binnen deze context laten opmerken, van waaruit misschien mag blijken dat wetenschap religieuzer is dan we willen denken. Ambivalentie, zo vaak onderschat, zacht gezegd. Dank voor je genuanceerde reactie, oprecht gewaardeerd. 

Aandacht zorgt voor het goed waarnemen van het pijnpunt en begrip zorgt er voor dat men op gepaste wijze oordeelt.

En wanneer input lijdt tot verwarring is tijd nodig om weer tot rust te komen.

6 augustus 2022 bewerkt door Barnabas

[TTC 1.560]

21 minuten geleden zei Barnabas:

Aandacht zorgt voor het goed waarnemen van het pijnpunt en begrip zorgt er voor dat men op gepaste wijze oordeelt. En wanneer input lijdt tot verwarring is tijd nodig om weer tot rust te komen.

Kunnen op dit spoor nog veel verder gaan, maar dan zouden we bij het begin starten. 

[TTC 1.560]

1 uur geleden zei Barnabas:

Of een advies juist is of niet zal afhengen van de deskundigheid van de betreffende ggz-medewerker.

Op dit punt komen we meestal tot een aantal logicakwesties, interpretatie en gevolgtrekking, zelden zonder ambivalentie naar intrinsieke aard. 

[TTC 1.560]

4 uur geleden zei Noel2:

1) WOIII is een onderdeel van gerechtigheid en ben ik een instrument van rechtvaardigheid dan hanteer ik het zwaard

2) Mijn eigen pad door het multiversum dreigt weg te geraken van luxe welvaart en vrede als ik zo denk

ad 1) Christus

ad 2) Anti-Christus

Het denkexperiment gaat uit van een aantal beginselen die als universeel kunnen gezien worden, het onpersoonlijke benadrukkend. 

1. geld is neutraal.
2. inflatie-deflatie-biflatie is de tool waarover iedereen kan beschikken, het denken.
3. elk monetair artefact is een product van de menselijke geest, als een afgeleide van de tool.
4. elke actuele situatie is de optelsom van alle keuzes die we gemaakt hebben.

Hierna komt dat begrip ambivalentie aan de orde en de situatie is altijd dezelfde, waarin het redelijke evenwicht centraal staat. 

[TTC 1.560]

18 uur geleden zei Noel2:

WOIII is een onderdeel van gerechtigheid.

Hoe zie je dat precies? 

[TTC 1.560]

32 minuten geleden zei Noel2:

Dat mensen schuldig zijn aan zodanig veel zelfzuchtigheid dat hun “loon” als het ware vanzelf deze ellende zou moeten zijn. Als alle jubel-jaren, -decennia en -eeuwen opgeteld de zelfzuchtigen uiteindelijk ten voordeel strekken, zal dat sommigen, met een hard hart misschien niet rechtvaardig overkomen. Ik probeer zelf dat harde hart niet te hebben, maar het gaat bijna als vanzelf. Hetgeen dan betekent dat de zelfzuchtigen naar de hel gaan en diegene die ze daar heen stuurde ook.

Spreken over Jubeljaren is als kamikaze, dat is gekend. Het is het verhaal van die platte schijf met daarrond een bergketen, als een hoge muur met statistieken die ons belet om te zien wat er achter die bergketen ligt. Maar begrijp nu beter wat je wil zeggen, star of zacht dualisme, het is en blijft dualisme. Hoopvol nieuws is er ook, net daarom misschien. 

[TTC 1.560]

1 uur geleden zei Noel2:

Dat mensen schuldig zijn aan zodanig veel zelfzuchtigheid dat hun “loon” als het ware vanzelf deze ellende zou moeten zijn.

Volgens de laatste stand is het mondiaal 2,5 jaar met z'n allen producten produceren en die trachten te verkopen aan buitenaardse wezens, enkel om die berg schulden tot nihil te kunnen herleiden. Het wordt dan dubbel zo hard werken omdat we voor onszelf ook nog producten nodig hebben, het klimaat kan dus nog wel even wachten. Stel je hier vooral geen bijkomende vragen bij, zo werkt het systeem nu eenmaal. 

[TTC 1.560]

2 uur geleden zei Noel2:

Hetgeen dan betekent dat de zelfzuchtigen naar de hel gaan en diegene die ze daar heen stuurde ook.

Interessante zinsnede, je bedoelt hier op strikt werelds niveau? 

Zojuist zei Noel2:

Als er nu een komeet zou neerstorten van puur goud, of diamant, zouden de geldzorgen dan voorbij zijn?

Tijdelijk wellicht, tenzij het tot een duurzame mentaliteitswijziging zou leiden en we op die manier een volgende stap in de menselijke evolutie kunnen zetten. Het hoeft daarom niet perse een komeet te zijn, op wikipedia staat hetzelfde in een andere vorm. 

[TTC 1.560]

3 minuten geleden zei Noel2:

Mijn denken bestaat volkomen uit symmetrie-denken. Als de realiteit daaraan gehoorzaamt, des te beter.

Als het 'mentale omhulsel' van de Aarde vertegenwoordigt de noösfeer de doorbraak naar een nieuw bewustzijn, een nieuwe tijd en een nieuwe werkelijkheid die voortspruit uit de biosferische crisis. Dit staat bekend als de biosfeer-noösfeer transitie.

[TTC 1.560]

14 minuten geleden zei Noel2:

Beetje het Novaceen van Lovelock?

Denk dat de lijst aan soortgelijken nog amper te overzien is, neem Jacque Fresco met z'n Venus-project bijvoorbeeld. Las snel onderstaande stukje ivm Novaceen. 

Informatie neemt in Lovelocks visie op de kosmos een centrale rol in. Hij vermoedt dat de kosmos het doel heeft om zichzelf te begrijpen – en daar is het voortbrengen en onderhouden van intelligent leven voor nodig. De mens is hiervan pas het ­begin. Met de opkomst van elektronica en kunstmatige intelligentie, die zich in de toekomst sneller kunnen verbeteren en verspreiden dan wij, is onze rol als leidende intelligentie uitgespeeld. Kunstmatige intelligentie gaat de boel overnemen.

Ik zie het zelf niet zo dramatisch, maar misschien zijn er nog veel meer werelden waar we naartoe kunnen. 😉

7 augustus 2022 bewerkt door TTC

[TTC 1.560]

4 minuten geleden zei Noel2:

Droomwereld is voor mij genoeg.

Zo ken ik zelfs mensen die in een verkeerde wereld leven, elke dag horen ze over problemen die al opgelost zijn. 

[TTC 1.560]

4 minuten geleden zei Noel2:

We leven in meerdere werelden. Het is noodlottig dat altijd die realiteit overblijft waar de kleine dingen je niet bereikt hebben. Wat kan je dan wensen, helemaal maar niet meer bestaan?

Dat is de tweestrijd waarin nog veel gradaties te bespeuren vallen, zelfs de vragen opwerpt zoals je aangeeft. Wat bedoel je precies met die kleine dingen? 

[TTC 1.560]

8 minuten geleden zei Noel2:

Zielen.

Die hebben het wellicht te druk om die mallemolen te onderhouden, het verhaal van eerder. 

[TTC 1.560]

4 minuten geleden zei Noel2:

Ja ik probeerde jouw taal te spreken, in het idee dat we ook dezelfde dingen begrijpen. 

Denken in termen van symmetrie en dat soort zaken behoort meer tot de holistische sferen, weet je ook wel. Het is in die gematigder sferen dat we elementen kunnen opmerken die binnen de hardheid van het auto-conforme niet eens opvallen, om 100+1 redenen. Kunnen dit duizend keer herhalen, steeds hetzelfde zoals middels een denkexperiment principieel eenvoudig kan aangetoond worden. Maar dan kom je maar net tot dezelfde vraag zoals je eerder al opperde, de ziel misschien dan wel verrijkt met hoop en een verhoogd empathisch vermogen, het baat schijnbaar tot niets. 

[TTC 1.560]

6 minuten geleden zei Noel2:

Vanwaar deze conclusie?

Ervaringskennis, iedereen kan dat proberen op basis van die katalysator die tot ieders beschikking staat, geen geheim of zo.