Levens van de heiligen voor elke dag

[Modestus 137]

29 april

De heilige Theognes‚ Rufos, Antipatros, Theostichos‚ Arthemas, Magnos, Theodotos, Thaumasios en Filemon‚ de negen martelaren van Kyzikos. Zij waren afkomstig uit verschillende plaatsen, maar bevonden zich juist in de stad toen er een razzia werd gehouden na een edict van de christenvervolger keizer Diokletiaan. Zij werden na verschillende folteringen onthoofd en genieten grote roem door hun wonderen.

De heilige Basilios, bisschop van Ostrog (Montenegro). Hij was afkomstig uit Herzegowina, de grensstreek bij Montenegro. Hij was een kind met een sterk godsdienstige aanleg, en zodra hij de leeftijd bereikt had ging hij naar het Moeder Gods-klooster te Treblinski, en wijdde zich geheel aan het monastieke leven. Zijn warme persoonlijkheid en diepe godsdienstigheid trokken de mensen aan, en hij werd tot bisschop gekozen van Zahum en Skendrië. Daar moest hij op twee fronten strijden, tegen de wreedheid der Turkse overheersers, en tegen de opdringerigheid der Latijnen. Daarbij had hij zijn intrek genomen in het klooster van Tvrdos‚ van waaruit hij zijn  zijn diocees bestuurde. De moeilijkheden werden echter steeds groter, en toen het klooster door de Turken verwoest was, verplaatste Basilios zijn zetel naar het meer beschutte Ostrog.
Daar is hij in vrede gestorven in de 16e eeuw. Bij zijn graf geschieden talrijke wonderen tot in onze dagen. Zowel christenen als moslims zoeken zijn hulp, en elk jaar met Pinksteren komt een grote menigte ter bedevaart.
Op de ruïnes van het oude Tvrdos is later een nieuwe stichting gebouwd.

De heilige Memnon kennen wij vooral door zijn wonderen. Zijn gebed verdreef zwermen sprinkhanen, bracht water uit de rots te voorschijn in een volstrekt dor gebied, en toen hij van verre aangeroepen werd, kwam hij zeelieden te hulp die op het punt stonden in zee ten onder te gaan.

De heilige Severus, bisschop van Napels, beroemd door zijn heiligheid en wonderen. Hij heeft voor korte tijd een dode uit het graf opgewekt om een leugenachtige schuldeiser die een weduwe tot volkomen armoede dreigde te brengen, te ontmaskeren. Hij heeft ook vele kerken gebouwd.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-480/

 Icoon Onverwachte Vreugde. Daarop is een verhaal afgebeeld van een rover die ondanks zijn zondige leven elke dag 'Wees gegroet' zeide voor een de ikoon van de Maagd Maria. Eens zag hij bloed op de afbeelding van Jezus en op zijn vraag wie heeft dit gedaan, kreeg hij van Madonna te horen dat het hijzelf (de rover) was en de aan hem gelijke zondaars. Zo werd hij terechtgewezen en bekeerde zich van zijn zonden.

 

28 april 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

30 april

De heilige Jakobos van Zebedeos, apostel, broer van de heilige Johannes de Evangelist. Zij waren met hun vader bezig in de boot de netten te spoelen voor de volgende vangst, toen Christus hen riep vanaf de oever. Welk een macht moet er van Christus’ persoonlijkheid zijn uitgegaan dat zij op hetzelfde ogenblik alles lieten liggen en naar Hem gingen om met Hem mee te gaan in een volkomen onzekere toekomst! Tegelijk tekent deze ogenblikkelijke bereidheid hun eigen karakter.

Jakobos behoorde met Petros en Johannes tot de bijzondere vertrouwelingen van Christus. Het waren deze drie die Hij meenam bij de opwekking van het dochtertje van Jaïros (Mk. 5:37), die Hij meenam naar de berg van de verheerlijking, die Hem nader ondervroegen over de tijd van de wereldondergang (Mk. 13:3), en die Hij bij Zich wilde hebben bij Zijn doodsstrijd in de hof van Gethsemané (Mk. 14:33).
Maar zijn spontane aard speelde Jakobos ook wel parten. Omdat hij met zijn broer zo klaarblijkelijk tot Christus’ intimi behoorde, begon hij zich daarop te laten voorstaan. Samen met hun moeder probeerden zij de eerste plaatsen in beslag te nemen in het komende Godsrijk, en Christus moest hun heel geduldig uitleggen dat Hij Zich hierop niet kon vastleggen (Mt. 20:20–24). Het is niet verbazingwekkend dat de andere leerlingen daarover ontstemd waren.
Op een andere keer, toen een Samaritaans dorp geen gastvrijheid wilde verlenen aan Christus met Zijn groep, waren het weer Johannes en Jakobos die voorstelden om er vuur uit de hemel op te laten vallen als wraak. Natuurlijk moesten ze daarvoor een boetepreek van Christus over in ontvangst nemen. En vriendelijk spottend noemt Hij hen daarna Zijn Donderzonen.
Toen de christengemeente in Jeruzalem door de eerste vervolging verspreid werd, zagen de apostelen hierin een aanvulling van de opdracht die de Heer hun had gegeven bij de Hemelvaart: “Gaat heen, maakt alle volkeren tot Mijn leerlingen…” (Mt. 28:19) en zij verdeelden als het ware de aarde onder elkander. Zo predikte Jakobos in Spanje en de aangrenzende landen. Toen hij eens weer in Jeruzalem was, werd hij door Herodes gevangen genomen en met het zwaard ter dood gebracht (Hnd. 12:1-2), in het jaar 42. Zijn relieken zijn overgebracht naar Spanje en hebben daar geleid tot de beroemdste middeleeuwse bedevaartplaats in Europa: Santiago de Compostella.

De heilige Donatos, bisschop van Euboea, bracht een grote menigte heidenen tot Christus in deze streek waar een bijzonder kwaadaardige vorm van toewijding aan de duivel had geheerst. De legende brengt dat tot uitdrukking door te verhalen hoe hij een geweldige draak had gedood door hem in de bek te spuwen: het kwaad dat overwonnen wordt door het goede woord. Zijn roem verspreidde zich vanuit Epeiros tot aan Constantinopel. Keizer Theodosios de Grote (379-395) wilde hem leren kennen en ontbood hem naar de stad. Daar vroeg hij hem, te bidden voor zijn zenuwzieke dochter, en deze werd daarop plotseling genezen. De keizer schonk hem toen de middelen om een mooie kerk te bouwen in zijn eparchie. Donatos is in hoge ouderdom gestorven rond 387.

De heilige Klemens de hymnendichter was abt van het beroemde Studionklooster in Constantinopel. Hij heeft canons geschreven ter ere van de heilige Moeder Gods en van verschillende heiligen. Daarbij moest hij veel verduren ten gevolge van de iconenstrijd. Tenslotte werd hij verbannen naar een onbekende plaats. Daar is hij in volkomen eenzaamheid gestorven.

 Αrgyra

De heilige Argyra, uit Brussa was een christelijke vrouw. Zij werd lastig gevallen door een Turk, en toen zij weigerde zich met hem in te laten, diende haar man een aanklacht tegen hem in. Deze wist het echter zo te draaien dat Argyra de beschuldigde werd. Zij werd daarop gevangen genomen, naar Constantinopel overgebracht en daar in arrest gehouden, 15 jaar lang, tot aan haar dood in 1725.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-481/

 

 Johannes de Doper roept de mensen aan tot bekering.

[Modestus 137]

1 mei

 

De heilige profeet Jeremia, een van de vier Grote Profeten. Hij was de zoon van de priester Chelkia uit Anatoth, geboren rond 650 vóór Christus, en profeteerde tijdens de regering van koning Josia en zijn opvolgers.
Tegen koning Jojakim profeteerde hij dat deze na zijn dood zou worden weggeworpen als een ezelsbegrafenis; daarom werd hij in de gevangenis geworpen, opdat het hem onmogelijk zou zijn om nog te schrijven. Maar toen dicteerde Jeremia zijn profetieën door de tralies heen aan Baruch, die ze optekende.
Naast het Boek der Profetieën schreef hij een bundel Klaagzangen. Ook schreef hij brieven naar de Joden die in slavernij verkeerden in Babylon‚ waarbij hij voorzegde dat het volk eerst na zeventig jaar zou terugkeren naar Jeruzalem.
Het leven van Jeremia toont op huiveringwekkende wijze het profetenlot: wat een mens die innerlijk verbonden is met God, op deze aarde moet ondergaan. Van nature was hij schuchter en teruggetrokken, maar door zijn goddelijke opdracht moest hij optreden tegen koningen, edellieden en opperpriesters. Terwijl er een oorlogssituatie bestond tussen lsraël en Babylon, moest Jeremia, in opdracht van God, onderwerping aan de vijand prediken, en aanvaarding van de nederlaag als straf van God voor de ontrouw waartoe het volk telkens opnieuw vervallen was. Het is niet verwonderlijk dat dit door zijn landgenoten werd gezien als defaitisme en verraad, en hij heeft daar dan ook telkens weer de gevolgen van moeten ondergaan: tegenwerking, mishandeling, gevangenschap en uiteindelijk de marteldood.
Maar tegelijk met zijn onheilsprofetieën heeft Jeremia ook het heil en de komst van de Messias verkondigd, waardoor de hoop levend bleef, óver het bittere lot van de ballingschap heen. Want het Verbond met de Gezalfde zal onverbrekelijk zijn, zoals de dag altijd weer volgt op de nacht.
Volgens een oude overlevering heeft hij, voordat de Tempel door koning Nabuchodonosor werd verwoest, de Ark van het Verbond verborgen in een spelonk van de berg Nabath‚ en deze is sindsdien onvindbaar gebleven. Jeremia werd gestenigd te Tafnis in Egypte, na de val van Jeruzalem in 587. De heilige Martelaar Batas, een Perzische monnik, onthoofd te Nisibis in 364.

De heilige Martelaar Philosophus. De heilige Michael van Chalcedon. De heilige Panaretos, bisschop van Paphos, Cyprus. De heilige Isidora, dwaas om Christus. zie 10 mei 

De heilige Martelaar Sabas. De heilige nieuw-martelaar Romanus van Raqqa.

De heilige martelaar Akakios, de muilenmaker in een dorp bij Thessalonika. Hij was blijkbaar niet zo slim en had veel te verduren van zijn opvliegende meester. Hij zag geen andere uitweg dan zich maar als moslim te melden en zo door de Turken beschermd te worden.
Maar hierover kreeg hij al spoedig berouw. Hij vluchtte naar de Athos en werd een boetende monnik in het Chilandari-klooster. Nu wilde hij zich ook weer verzoenen met zijn vrome moeder, maar deze schreef hem: “Je hebt vrijwillig Christus verloochend‚ nu moet je ook vrijwillig en moedig het martelaarschap omwille van onze geliefde Jezus aanvaarden”.
Akakios gaf aan deze oproep gehoor, en met de zegen van de vaders van de Heilige Berg, trok hij naar Constantinopel waar hij onthoofd werd op 1 mei 1815.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-482/

 Apostel Thomas raakt de wonden van Jezus aan en gelooft in Zijn opstanding.

[Modestus 137]

2 mei

 

De heilige martelaren Hesperos (Exuperios) en Zoë waren een slavenechtpaar te Attalia in Pamfilië. Toen hun zonen Kyriakos en Theodoulos wat groter werden, hoorden ze uit de brieven van Paulos voorlezen: “Vorm geen ongelijk span met ongelovigen”. Ze hadden nog te weinig van Paulos’ Brieven gelezen om hem werkelijk te kunnen begrijpen, en geheel tegen de geest van Paulos in, zeiden ze toen tegen hun moeder: “Dan komt het toch niet te pas dat wij slaven van een heiden zijn?” Omdat de moeder nauwelijks méér wist dan de jongens, kwamen ze overeen zich tegen hun meester te verzetten.
In een maatschappij, waar heel het economische leven berustte op slavenarbeid, was opstandigheid van slaven een onduldbare misdaad, die meedogenloos moest worden onderdrukt Het gehele gezin werd daarom, na allerlei martelingen, levend verbrand, tijdens de regering van keizer Hadrianus (117-138).

De wonderwerker Jordanos in vrede gestorven in Griekenland.

Gedachtenis van de overbrenging van de relieken van de heilige dulders Boris en Gleb‚ in de Doop Romanos en David (1072 en 1115). Hun feest wordt eveneens gevierd op 24 juli.

De heilige Boris (Michael), vorst van Bulgarije. Nadat hij het christelijk geloof aanvaard had, begon hij te werken aan de verlichting van zijn volk. Patriarch Fotios zond hem op zijn verzoek priesters om het volk te onderrichten, maar onder de adel bleef er veel verzet. Toen hij oud geworden was, droeg Boris de regering over aan zijn zoon Wladimir, en trok zich terug in een klooster. Na vier jaar gordde hij zich echter weer ten strijde, nu tegen zijn eigen zoon, die zijn werk ongedaan poogde te maken en de christenen vervolgde. Hij wist hem te ontwapenen en droeg het bevel over aan zijn jongste zoon, Symeon. Vervolgens keerde Boris naar zijn klooster terug, waar hij gestorven is op deze dag in 906.

De heilige bisschop-martelaar Vindemialis, die door zijn prediking, vaak vergezeld van wonderen, het arianisme krachtdadig heeft bestreden. Onder de Vandalenvorst Hunerik werd hij gefolterd en onthoofd.

 Germanus (Germain)

De heilige martelaar Germanus, bisschop in Gallië. Toen de heilige Germanus, de bisschop van Auxerre, in Engeland was om te helpen in de strijd tegen de ketterij van het Pelagianisme, bekeerde hij een schots echtpaar. Hij was gecharmeerd van hun kleine zoontje, werd daarvan de peter en gaf hem zijn eigen naam. De kleine Germanus wilde niets liever dan navolger zijn van zijn beroemde voorbeeld. Hij deed met glans zijn studies en werd opgenomen onder de geestelijkheid.
Kort daarna verliet hij zijn vaderland, stak over naar Gallië en begon Jesus Christus te prediken in de meer afgelegen streken, vooral in het land van de Moezel. Mede door de wonderen welke tijdens zijn prediking geschiedden, boden zich een groot aantal bekeerlingen aan.
Severus, de bisschop van Trier, wijdde hem toen bisschop, echter zonder hem een bepaalde zetel toe te wijzen, opdat hij zich vrijer zou kunnen wijden aan zijn apostolisch werk. Later predikte hij ook in Normandie en het noord-franse Picardië. Daar verwierf hij ook de martelaarskroon op de 2e mei, rond 480.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-134/

   

 

 

 

 

Preek van Jezus op het joodse feest van Loofhutten en de manier waarop hij gevierd wordt vandaag. 

1 mei 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

3 mei

De heilige Timotheos, zoon van een priester uit de buurt van Antinoe in de Thebaïde. Van kind af las hij in de Heilige Schrift; hij leerde die voorlezen en ook kopiëren. Later werd hij Iektor van de kerk in de Thebaïde.
Tijdens de nieuw uitgebroken vervolging werd hij gevangen genomen met zijn vrouw Maura, met wie hij pas sinds twintig dagen gehuwd was. Hij weigerde het bevel op te volgen de heilige Boeken in te leveren voor de vernietiging, en werd toen fel gemarteld. Daar hij standvastig bleef weigeren, werd zijn jonge vrouw erbij gehaald om hem over te halen, maar zij gaf er de voorkeur aan in zijn martelaarschap te delen. Na allerlei folteringen werden beiden tegenover elkaar aan de muur vastgespijkerd om zo te sterven, wat negen dagen duurde.
ln hun laatste uur werden Timotheos en Maura getroost door een visioen van engelen, die hen uitnodigden op te gaan naar de hemelse tronen aan de zijde van Christus, voor Wie zij deze dood ondergingen, in 286.

De heilige Petros, de Wonderdoener, bisschop van Argos, nadat hij eerst monnik was geweest in Korinthe. Hij is in de leeftijd van 70 jaar gestorven in het begin van de 10e eeuw.

 Heilige Ahmed

De heilige Nieuwe martelaar Achmed Kalfas (de schrijver) in Konstantinopel, had een russische slavin als concubine. Hij vond het goed dat zij op feestdagen naar de kerk ging, en hij verwonderde zich over de heerlijke geur die zij meebracht bij haar terugkeer naar huis. Uit nieuwsgierigheid ging hij naar de patriarchale kathedraal en zag toen hoe bij de zegen lichtstralen uitgingen van de hand van de patriarch, welke op allen neerdaalden, behalve op hemzelf. Hij vroeg toen om de Doop en leefde een tijd in het geheim als christen, tot hij zichzelf niet meer ervan kon weerhouden openlijk te verklaren dat het christendom superieur was aan de andere godsdiensten. Dit leidde natuurlijk tot zijn terechtstelling.

De heilige Alexander l, paus van Rome, gekozen in 109. Hij is de marteldood gestorven in het jaar 117. In diezelfde tijd hebben geleden de heilige priesters Eventius en Theodoulos. De oudste kroniek kent echter geen lijdensverhaal van paus Alexander, zodat misschien een naamsverwarring met een andere Alexander is opgetreden.

De heilige Ansfried, bisschop van Utrecht, graaf van Hoey en Teisterbant, geboren tegen 950. Hij werd opgevoed bij zijn oom, de aartsbisschop van Trier, maar toen deze in 956 aan de pest gestorven was, kwam hij op de domschool in Keulen. Hij werd daar vertrouwd met de klassieke en de christelijke schrijvers, maar leerde ook paardrijden en de andere ridderlijke kundigheden. Na zijn opleiding kwam hij aan het hof van keizer Otto, en werd diens zwaarddrager toen Otto uittrok om paus Joannes Xll te hulp te komen.
Na zijn terugkeer was Ansfried een der machtigste edelen; hij had rijke bezittingen in Limburg, Brabant en Gelderland. Hij was een rechtvaardig bestuurder met hart voor zijn onderdanen, zorgde voor veiligheid op de wegen, en was vrijgevig voor allen die in nood verkeerden. ln 966 trad hij in het huwelijk en zijn vrouw schonk hem een dochter, Benedicta. Later stichtte hij voor haar het klooster van Thom, waar Benedicta de eerste abdis werd, na de dood van haar moeder. Ansfried wilde toen monnik worden. maar werd door keizer Otto tot bisschop van Utrecht benoemd, ondanks zijn protest dat hij onwaardig was omdat hij een oorlogsman was geweest. ln 995 werd hij gewijd. Hij ging door met zijn vrijgevige levenswijze, ofschoon hij zichzelf slechts één maaltijd per dag gunde; en hij bleef vol opgewektheid zijn taak vervullen, ofschoon hij langzamerhand blind werd.
Toen hij in het geheel niet meer kon zien, gaf hij gehoor aan zijn oude wens om monnik te worden. Hij bouwde het klooster Hohorst bij Amersfoort, waar in 1006 een twaalftal benedictijner monniken intrekken. Daar ging Ansfried ook wonen en hij verzorgde nog hulpeloze melaatsen tot hij op deze dag in 1010 een heilige dood stierf.

De heilige Juvenalis, eerste bisschop van Narni in Ombrië. Na een episcopaat van 7 jaar is hij gestorven tegen 377. Door de heilige Gregorius wordt hij martelaar genoemd, maar dit wordt verder nergens bevestigd

De heilige martelaren, de soldaat Alexander, samen met de maagd Antonina die hij uit een bordeel had bevrijd door met haar van kleding te verwisselen. Zij werden beiden, na hevige foltering, in het vuur geworpen. Zij worden ook herdacht op 10 juni.

 Xenia

Ook nog op deze dag de heilige Martelaren Xenia van de Peloponnesos, grootmartelares, de wonderdoenster; de Nieuwe martelares Maria van Kreta; en Diodoros en Rhodopianos, die te Afrodisië´ tijdens de vervolging van Diokletiaan, door hun stadsgenoten gestenigd zijn.

Eveneens op deze dag de heilige Ekoumenios van Trikala, de wonderwerker, en Fumack, patroon van Botripnie in Schotland. Zijn naam is verbonden aan de rijk-stromende bron in de tuin van de pastorie.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-135/

  Jezus geneest de Gadareense bezetenen.

2 mei 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

4 mei 

 Kyrill

De heilige kloosterstichters Niketas, Kyrillos, Nikeforos, Klemens en lsaak. Zij waren familieleden van de beroemde Wojewode Jakob Alfan van Novgorod, en stichtten in 1389 het Sokolnitski-klooster. Zij leefden tot in de 15e eeuw.

De heilige Gotthard (Godard, Godehard), bisschop van Hildesheim, van 1022 tot 1038. Hij was afkomstig uit Beieren, waar hij in 960 geboren werd in de buurt van Nieder-Altaich, in een arm boerengezin. Omdat zijn vader voor het klooster werkte, kwam de jongen, die weinig aanleg toonde voor het boerenbedrijf maar wel pienter was, op de kloosterschool, waar hij opviel door onverzadigbare leergierigheid en zijn aanleg om vrienden te maken. De aartsbisschop van Salzburg, die vaak in het klooster kwam, nam hem mee naar de bisschopsstad om verder te leren.
Gotthard kon daar echter niet goed aarden en keerde terug naar zijn geboorteplaats. Hij werd monnik, en in 996 abt van Altaich, waar hij de oorspronkelijke vurigheid wist op te wekken, daarbij geleid door de hervormingsbeweging van het beroemde franse benedictijnerklooster van Cluny. Hij werd uitgenodigd om ook in andere abdijen te werken waar de geest verslapt was, o.a. in Tegernsee en Kremsmünster, die hij eveneens wist te begeesteren tot een geconcentreerd leven van studie en gebed. Het was een zware taak om langdurig ingesleten misbruiken te bestrijden, en geestelijke traagheid, die van veel monniken bezit genomen had, in ijver te veranderen.
Dit werk maakte zijn talenten duidelijk zichtbaar, en zo moest hij, op meer dan zestigjarige leeftijd, na een leven van harde arbeid, in 1022 in Hildesheim een bisschopstaak aanvangen. Die zag hij vooral in het zorgen voor de armen, en in het voorzien in hun geestelijke en stoffelijke noden. Hij stichtte een groot tehuis voor hen in Sankt Moritz, met ook een ziekenafdeling. Na aan zijn hart lag ook de kathedrale school, waar hij zelf les gaf ter verhoging van het peil van de jonge geestelijkheid. Ook zorgde hij voor inkomstenbronnen voor de kloosters, opdat deze beter hun taak konden vervullen, en ook onbemiddelde novicen konden aannemen.
Veel heeft hij eveneens gedaan voor de bouw, de inrichting en het onderhoud van de kerken. Daartoe stichtte hij een school voor schrijf- en schilderkunst. Zo werd hij de grootste bouwmeester in Beieren voor de vroege Middeleeuwen.
Gotthard is gestorven in 1038. Er zijn verschillende brieven van hem bewaard gebleven, die een indruk geven van zijn karakter en heilig leven. Het klooster dat later gebouwd is op de gevaarlijke pas-overgang naar ltalië, dat ingericht was als hospitium voor voorbijtrekkende reizigers, is aan hem toegewijd, en heeft zo Gotthards naam gegeven aan de Pas en de daar lopende spoorwegtunnel.
Maar er zijn ook aan hem toegewijde kerken en kapellen te vinden in Milaan, Genua‚ Hongarije, Nederland en Polen: hij gold als helper in velerlei nood, en dat tekent de roep die tijdens zijn leven van hem is uitgegaan.

De heilige martelaar Florianus, een romeins officier, afkomstig uit de duitse landen, waarschijnlijk uit de buurt van Wenen. Na zijn diensttijd was hij een hoge ambtenaar in Certium, het huidige Sankt Polten. Tijdens de vervolging van Diokletiaan, meldde hij zich als christen bij een troep soldaten die uitgestuurd waren om christenen op te sporen en gevangen te nemen. De Iandvoogd trachtte de hoog in aanzien staande Florianus over te halen toch verstandig te zijn en te offeren, maar toen Florianus hardop tot God smeekte hem kracht te verlenen de folteringen te doorstaan, wilde de Iandvoogd dat wel eens uitproberen en hij liet hem steeds gruwelijker martelen. Toen niets Florianus aan het wankelen kon brengen, werd hij tenslotte met een steen om de hals in de woest stromende Enns verdronken, rond 304. Om zijn strijd met water en vuur, geldt hij als beschermer bij brand en watersnood. Uit de kapel die over zijn graf gebouwd werd, ontstond later het beroemde Augustijnenklooster Sankt Florian bij Linz.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-136/

 

Heilige gezin: Jezus, Maria en Jozef

[Modestus 137]

10 mei

De heilige apostel Simon de Zeloot‚ de Kananiet. Ten tijde van Christus bestond er in lsraël een verzetsbeweging tegen de romeinse overheersing, die de naam Zeloten droeg, omwille van hun ijver voor de Wet. Bij Simon zal deze ijver meer religieus dan politiek getint zijn geweest, en daarom erkende hij in Christus de grote Gerechte Die Gods heerschappij weer zou herstellen.
Om de andere toevoeging aan zijn naam heeft men vermoed dat hij de bruidegom was op het feest waar Christus Zijn eerste wonder had verricht door water in wijn te veranderen. Het is goed mogelijk dat juist dit wonder hem de ogen voor Christus’ grootheid heeft geopend.
Zijn spoor als apostel leidt vanuit Judea naar Egypte, Lybië, Cyrenaica en Bretagne‚ waar hij gekruisigd werd. Volgens een andere legende is hij in de Kaukasus gestorven.

De heilig Taïssia (Thaïs) leefde In Egypte in de 5e eeuw. Zij was een wees van rijke ouders en leidde een vroom leven, maar zij liet zich verleiden op de weg van het wereldse bederf. Door de oudvader Joannes de Kleine werd zij met God verzoend en ging over naar de stormloze haven van het eeuwige leven.

De heilige martelaren Alfeos (Amfeas, Alphius, Apfias) Filadelfos en Kyprinos (Cyrinus), zonen van Vitalius, gouverneur in Zuid-ltalië samen met Onesimos en Erasmos en nog 14 anderen Zij werden om hun geloof in Christus gevangen genomen, en van de ene rechter en beul naar de andere gesleept, tot zij tenslotte op Sicilië werden omgebracht ten tijde van keizer Licinius.

 Isidora

De heilige lsidora, Dwaas om Christus, en moniale in het klooster van Tabenna. Zij werd beschouwd als achterlijk en werd belast met de smerige karweitjes. Ze at slechts wat ze na de maaltijd afschraapte van de borden, stond iedereen ten dienste en werd behandeld als een voetveeg.
God openbaarde de heerlijkheid van haar leven aan de heilige Pitirim in de Thebaïde. Deze bezocht het klooster, en toen hij lsidora zag, maakte hij een grote metanie (prosternatie) voor haar, wat zij op dezelfde wijze beantwoordde. De zusters zeiden hem dat lsidora niet goed wijs was, maar Pitirim antwoordde, dat lsidora in Gods ogen groter was dan hijzelf of de andere zusters, en dat hij heel dankbaar zou zijn als God hem, iets van het haar toekomende erfdeel zou schenken. De zusters vroegen vergeving en hun houding tegenover lsidora veranderde. Er begon ook een stroom bezoekers op gang te komen van gelovigen die lsidora wilden zien. Deze voelde dat daardoor de zin van haar leven haar ontglipte en zij ontvluchtte de aandacht en het klooster rond 365. Verder is er niets meer van haar vernomen.

De heilige priester- Calepodius en zijn medemartelaren: de consul Palmatius met vrouw en kinderen en 42 huisgenoten‚ de senator Simplicius met zijn vrouw en 68 huisgenoten; Felix met zijn vrouw Blanda, te Rome in 222. Hun hoofden werden opgehangen aan de verschillende stadspoorten, tot afschrikwekkend voorbeeld.

Vinding van de relieken van de heilige martelaren Nazarius en Celsus door de heilige bisschop Ambrosius in 395. Zij waren ter dood gebracht onder keizer Nero op de 28e juli van het jaar 68 (zie aldaar). Het bloed op hun lichamen was nog vers.

De heilige Solangia (Soulange) maagd en martelares. Zij was een arme schaapherderin van het stadje Villemont bij Bourges. Op een heel mooie manier brengt de legende haar vroomheid onder woorden “Wanneer zij volgens haar gewoonte ‘s nachts buiten bad, begon de ster die boven haar hoofd twinkelde, met bijzondere luister te stralen.”
Toen zij zich heftig verzette tegen de verleidingspogingen van de zoon van de graaf, sloeg zijn teleurstelling om in blinde woede en hij stak Solangia neer met zijn jachtmes. Zij leefde in de 9e eeuw.

De heilige abt Comgall (Coemgall, Congel), te Ulster geboren in 516, was een leerling van de heilige Fintan en bouwde de abdij Bangor aan de kust van de Ierse zee in 559. Het aantal monniken nam snel toe (hun totaal werd geschat op 3000), en er moesten verscheidene stichtingen gemaakt worden. Uit dit klooster stamt ook de heilige Columbanus, die Bangor beroemd heeft gemaakt over heel Europa. Comgall is gestorven in 601.

Ook op deze dag de heilige martelaren Hesychios, met een steen om de hals verdronken onder Diokletiaan, Antiochië 4e eeuw‚ Dioscorides, Smyrna; en Quartus en Quinctus‚ te Rome aan de Via Latina.

Eveneens op deze dag de heilige Laurentios, monnik in Egypte, 6e eeuw; Simon van Yurievits, Dwaas om Christus; Palladius I (384) en Palladius II 460), bisschoppen van Bourges; Sylvester en Fronymus, bisschoppen van Besancon, 4e eeuw; bisschop Cataldus te Tarento‚ wonderdoener; Leonardus, kluizenaar te Marchenoir, 6e eeuw; en Eustadiola (Stadiola), weduwe te Bourges, 624.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-142/

De opwekking van de dochter van Jaïrus en de genezing van de bloedvloeiende vrouw. 

[Modestus 137]

11 mei

De heilige apostelgelijke Kyrillos met zijn broer Methodios. Zij waren zonen van een bulgaarse Wojewode die leefde in Thessalonika, zodat zij tweetalig werden opgevoed. Methodios, de oudste, werd stadhouder van het aangrenzende slavische gebied, maar na tien jaar trad hij in het klooster en werd monnik op de Olymposberg. Zijn jongere broer Konstantijn, die als monnik de naam Kyrillos ontving, werd opgevoed als kameraad van de latere keizer Michaël, en maakte naam als geleerde. Maar ook hij verliet de wereld en werd monnik in een klooster, en deed missiewerk aan de Zwarte Zee.
Na zijn priesterwijding werd hij door de patriarch naar Konstantinopel gehaald om filosofie te doceren aan de universiteit. Tegelijk werd hem het beheer toevertrouwd van de kostbare handschriften van de Sofia-kathedraal.
ln de slavische landen begon in de 9e eeuw het christendom tot ontwikkeling te komen, en rond 860 liet de vorst aan de patriarch vragen geleerden te zenden die ook slavisch kenden. De keuze voor Kyrillos lag voor de hand, en deze vroeg om zijn broer als helper. Zij beseften al spoedig dat hun kennis van het slavisch niet toereikend was voor wat van hen verwacht werd, en wierpen zich daarom vol vuur op de studie van deze taal. Zij ontwierpen een van het grieks afgeleid alfabet met een dozijn extra letters om de samengestelde klanken van het slavisch te kunnen weergeven. Daarna stelden zij een grammatica op, en begonnen met het vertalen van de Heilige Schrift en de liturgische boeken. Dit werk was van bijzonder nut bij de geloofsverkondiging, omdat de kerkdiensten in verstaanbare taal werden gevierd.
De eveneens in deze streken werkende missionarissen uit de duitse gebieden, die aan het latijn gebonden waren, ervoeren dit als oneerlijke concurrentie en dienden te Rome een klacht in tegen de beide broeders. ln 867 werden zij naar Rome ontboden om rekenschap af te leggen van hun werk, wat enige jaren in beslag nam. Paus Adriaan ll ontving de reeds beroemde apostelen der Slaven eervol, en keurde hun vertaalwerk goed. Er werden te Rome ook plechtige diensten in het Slavisch gedaan. Kyrillos was echter lichamelijk gebroken door het vele werk, de voortdurende moeilijkheden en de verre reizen onder primitieve omstandigheden. Hij stierf in Rome in 869, nauwelijks 42 jaar oud. Methodios werd toen bisschop gewijd voor Pannonië. Nu de latijnse missionarissen geen gehoor hadden gekregen in Rome, richtten zij zich tot de duitse keizer, die wel voor hun argumenten voelde. Deze verbande Methodios naar Zwaben‚ waar hij gedurende drie jaar voor het missiewerk uitgeschakeld was.
ln 874 werd Methodios vrijgelaten, en nu de aanklacht over de taal mislukt was, werd hij aangevallen over de beroemde Filioque-kwestie. Juist vanuit Duitsland was deze spaanse toevoeging aan de geloofsbelijdenis over het voortkomen van de Heilige Geest uit de Zoon, zowel als uit de Vader, min of meer met geweld aan het tegenstribbelende Rome opgedrongen. Het werd een voorwendsel tot het verbieden van het vieren van Slavische Diensten. ln 879 werd Methodios in Rome vrijgesproken. Zes jaar later is hij gestorven, 6 april 885, te Velegrad.
De gedachtenis van de heilige Kyrillos wordt ook gevierd op 14 februari, die van de heilige Methodios op 6 april. 

De heilige hiëromartelaar Mokios (Mukios), priester in Amfipolis (Macedonië). Hij werd onthoofd tijdens de vervolging van Diokletiaan in 295, nadat door zijn gebed het afgodsbeeld van Dionysios in stukken was gevallen. Onder Konstantijn de Grote werd op zijn graf een kerk gebouwd.

[...]

De heilige Fremund, prins van de Merciërs. Na zijn strijd tegen de Denen is hij vermoord door een officier van zijn vader, koning Offa, mogelijk op bevel van zijn neef, de latere koning.

[...]

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Dioskoros en Argyros, nieuwe martelaren; Akakios van Beneden-Moesia; de priester Anthimus, aan de Via Salaria te Rome, tijdens de vervolging van Diokletiaan; evenals Maximus, Bassus en Fabius; Anastasius met nog anderen, te Camerino, tijdens de vervolging van Decius; Evellius, uit het personeel van Nero, ontving bij de marteling van de heilige Torpes het geloof in Christus en werd daarvoor onthoofd; en de diaken Sisinius met Diocletius en Florentius, leerlingen van de heilige priester Anthimus, te Osimo in Piceno gestenigd onder Diokletiaan.

Eveneens op deze dag de heilige Sofronios, rekluus in het Holenklooster te Kiev, 13e eeuw; Josef, metropoliet van Astrakhan‚ 1671; Bessarion, aartsbisschop van Larissa; Possesseur, bisschop van Verdun, 485; Aufridus, bisschop van Utrecht; Asaph, bisschop van Llanasa in Flintshire en stichter van het klooster te Llanelwy (sinds het bestuur der Noormannen het bisdom Asaph), 6e eeuw; en de belijder Illuminatus te San Severino in Piceno.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-143/

 

 

Judas krijgt 30 zilverstukken en verraad Jezus met een kus. 

10 mei 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

12 mei

 

De heilige Epifanios, bisschop van Salamis op Cyprus. Hij was geboren in 310, in de buurt van Eleutheropolis in Palestina, in een joods gezin, maar hij zag de innerlijke kracht van het christelijk geloof, en met zijn zuster werd hij gedoopt. Om de Heilige Schrift beter te verstaan, maakte hij zich vertrouwd met het hebreeuws, egyptisch, syrisch, grieks en latijn. Vanaf zijn eerste bewuste jaren was zijn verlangen op het geestelijk leven gericht, en nadat hij vaak de verschillende kluizenaars had bezocht, werd hij op 23-jarige leeftijd monnik bij de heilige Hilarion in Gaza, het grensgebied bij Egypte, totdat deze ruim twintig jaar later uit Palestina vertrok. Later heeft Epifanios ook de egyptische kloosters bezocht.
Hij werd in 364 bisschop gewijd voor Salamis, de hoofdstad van Cyprus. Daar schreef hij in 374 het “Anker”, een theologisch werk over de heilige Drie-eenheid en in 376 begon hij zijn groot geschrift tegen de heersende ketterijen. Hij was de grote geloofsautoriteit van Palestina en de omliggende landen, en van alle kanten kwam men hem bezoeken om zijn raad te vragen. Maar ook was hij een grote beschermer en weldoener van de armen, en vaak werden hem grote sommen ter beschikking gesteld voor zijn goede werken. Zo groot was de achting die men hem toedroeg, dat hij de enige bisschop in die streken was, die niet getroffen werd door de ariaanse terreur; en daarvan maakte hij gebruik om vele slachtoffers daarvan hulp te bieden.
Epifanios nam deel aan het concilie van Rome in 382 en behoorde tot de vriendenkring rond de heilige Hiëronymos, met Paulinos van Antiochië en Paula van Rome, die ook allen bij hem logeerden op weg naar Bethlehem. Paula hield hij tien dagen bij zich om haar te laten uitrusten van de reis, maar zij gebruikte de tijd om kloosters te bezoeken.
Epifanios nam op energieke wijze deel aan de theologische twisten welke de Kerk in die tijd verdeelden, waarbij vooral de denkbeelden van Apollinarios, die het onmogelijk achtte dat Christus ook geheel en al mens was, en bepaalde ideeën van Origenes over het einde van alle stof – dus ook van Christus’ Lichaam – in het spel waren.
ln 394 was hij in Jeruzalem, en preekte daar tegen het origenisme in tegenwoordigheid van patriarch Joannes, die hij ervan verdacht tot deze ketterij te neigen. Deze kon daar weinig waardering opbrengen, en zo ontstond er een verwijdering tussen hen beiden. Daar kwam bij dat Epifanios de broer van de heilige Hiëronymos tot priester wijdde voor Bethlehem, een anti-canonieke inbreuk in het diocees van een andere bisschop, waarover Joannes zich dan ook beklaagde. Epifanios verdedigde zich door te zeggen dat hij alleen tot nut van de Kerk had gehandeld. De door hem gewijde Paulinos volgde hem later naar Cyprus.
Patriarch Theofilos van Alexandrië, die de monniken die hij van origenisme verdacht fel vervolgde, haalde Epifanios over naar Konstantinopel te gaan om op te treden tegen de ‘Lange Broeders’ die hij zonder enige grond, van origenisme had beschuldigd en in ballingschap gezonden. Zij kwamen bij Epifanios op audientie en vroegen: “Vader‚ wat weet u van onze leer of onze geschriften?”‚ “Niets”‚ “Waarom hebt u ons dan veroordeeld zonder ons te horen?” ‚ “Omdat men mij gemeld had dat jullie ketters waart” ‚ “Wij hebben u juist verdedigd toen diezelfde klacht tegen u werd ingediend”. Hierop sprak de bisschop vriendelijk met hen. Niet lang daarna, in mei 403, aanvaarde Epifanios de terugreis vanuit Konstantinopel. Tijdens deze reis is hij gestorven, 93 jaar oud.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-144/

 Jezus geneest de dochter van de Syro-Fenicische vrouw op haar smeekbede.

[Modestus 137]

13 mei

De heilige martelaar Alexander van Rome, een Slavische soldaat onder Maximiaan, rond het jaar 300. Toen hij achttien jaar oud was, weigerde hij aan de afgoden te offeren. Hij werd in Thracië gemarteld en daarna overgebracht naar Konstantinopel, en op elk tussenstation bij wijze van volksvermaak gefolterd. Zijn moeder Pimenia volgde de stoet en poogde hem zoveel mogelijk te verzorgen, en ook engelen verschenen hem om hem te troosten en moed te schenken. Tenslotte werd hij aan de oever van de Ergina onthoofd, en zijn lichaam werd in de rivier geworpen. Pimenia slaagde erin het lichaam uit het water te halen en te doen begraven.

De heilige Georgios de belijder werd om de verering van de heilige ikonen van al zijn bezittingen beroofd, en met zijn vrouw lrene en zijn kinderen in ballingschap gezonden. Daar is hij ook gestorven, in de 9e eeuw.

De heilige Euthymios de Nieuwe, uit Georgië, zoon van de beroemde vorst-monnik de heilige Joannes (gestorven in 998). Hij werd eveneens monnik in de Athos-laura van de heilige Athanasios, die een groot vriend van zijn vader was geweest, en later werd hij daar tot hegoumen (abt) gekozen. Hij stichtte ook het lwiron-klooster, vooral voor de Georgiërs. Samen met zijn neef, de heilige Georgios (gestorven in 1068) vertaalde hij de Heilige Schrift. Hij heet “de Verlichter” om het vele vertaalwerk dat hij verricht heeft voor zijn volk: een honderdtal boeken van de grote vaders, bijbelcommentaren, heiligenlevens en liturgische boeken, waarvan er sommige nog in zijn handschrift bestaan.
Als hegoumen stond hij in de roep van onuitputtelijke vriendelijkheid. Hij trok zich speciaal het lot der oudere monniken aan op de Heilige Berg en bouwde voor hen ziekenhuizen en rusthuizen. onophoudelijk werkte hij aan de verbetering van het lwiron-klooster. Vrijwel dagelijks preekte hij voor de broeders en hij hield hun voorbeelden voor uit het leven der asketische vaders. ln alles was hij een voorbeeld. Hij was het eerste in de kerk voor het mesonyktikon, het middernachtgebed. Hij ging nooit zitten tijdens de heilige Liturgie; op maandag, woensdag en vrijdag, bleef hij in zijn cel en at niet tot de avond, en dan alleen brood en water; de andere dagen at hij met de broeders. Hij lette er speciaal op nooit te spreken in de refter. Hij gaf regels voor de liturgische diensten en voor het dagelijks leven, die in gebruik zijn gebleven tot het einde van de 19e eeuw.
Alles in het klooster was gemeenschappelijk; alle broeders moesten werken op het land, en de huishoudelijke diensten verrichten in het klooster, en bij dit alles was Euthymios zelf het levende voorbeeld. Daarnaast vond hij de tijd voor zijn vertaalwerk.
ln 1015 droeg hij het hegoumenaat over en trok zich terug in zijn cel om zich geheel te wijden aan zijn schrijversarbeid. Ook gaf hij gebeden- boeken uit en hij corrigeerde de Schrift-vertaling aan de hand van syro-chaldeeuwse teksten. Op dringend verzoek verbleef hij vier jaar in zijn vaderland, waar hij hoog werd vereerd. Van die op hem gerichte liefde maakte hij gebruik om de zeden van het volk te verbeteren en scheef gegroeide gebruiken recht te buigen. Met grote vreugde werd hij daarna weer in zijn klooster ontvangen, maar desalniettemin werden er twee aanslagen op zijn leven gepleegd, waarbij twee broeders die hem verdedigden‚ de dood vonden. ln 1028 was hij op bezoek in Konstantinopel om zaken van het klooster te regelen. Toen hij op de 8e mei uitreed en zich neerboog om aan een arme iets te geven, schrok zijn muildier en wierp de niet meer zo ervaren ruiter af. Euthymios kwam zo ongelukkig terecht dat hij stierf op de 13e mei.
ln 1103 werd hij tijdens een Concilie heilig verklaard, waarbij hij genoemd werd als ‘heilig, zalig, en de Verlichter van Georgië.’

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-145/

Jezus reinigt de tempel van corruptie.

 

12 mei 2022 bewerkt door Modestus

[Barnabas 178]

Op 19-2-2022 om 07:36 zei Modestus:

De geleidelijke kerstening van Nederland en zijn volkeren nog lang voor de Reformatie, - misschien ook een interessante onderwerp. Eerste voorbeeld - het leven van de heilige Suitbertus.

"De heilige Suitbertus de Oudere, bisschop van de Friezen. Hij was een monnik uit Northumbrië, een leerling van de heilige Egbertus, met wie hij naar Ierland trok. Maar Egbertus was bijna bezeten van de Friezen die bekeerd moesten worden, en omdat die mogelijkheid voor hemzelf afgesloten bleef, wist hij dit verlangen over te dragen op Suitbertus, en hij gaf hem mee toen Willibrord in 690 naar de Friezen overstak. Zij gingen aan land bij Katwijk, aan de mond van de Rijn, en Willibrord vestigde zijn hoofdkwartier in Utrecht.
Twee jaar eerder had Pepijn van Herstal een grote overwinning behaald op Radboud, de koning van Friesland. Hij had hem tot vrede gedwongen en het land tussen Maas en Rijn in bezit genomen, de streek rond Leiden, Delft, Gouda, Den Briel, Dordrecht en Utrecht. Willibrord deed een beroep op de hulp van Pepijn en deze zond hem naar Rome voor een officiële missie-opdracht. Zijn werk had succes en vier jaar later zond Pepijn hem opnieuw naar Rome, nu met het verzoek Willibrord tot bisschop te wijden voor het nieuw-bekeerde volk. De wijding geschiedde in 696, en Willibrord vestigde zijn zetel in Utrecht, waarvan hij de eerste bisschop werd.
Intussen had Suitbertus in Neder-Friesland, dat wil zeggen in Zuid-Holland en Noord-Brabant, Gelderland en Cleve, met veel succes het missiewerk voortgezet. Nu wilde hij doordringen in het onbekende gebied aan de andere kant van de Rijn. Willibrord voelde eigenlijk niet zoveel voor de wat wilde plannen van de jonge, enthousiaste Suitbertus, maar terwijl Willibrord naar Rome was, zag Suitbertus zijn kans. Hij ging in 697 naar Engeland, om zich tot missiebisschop te laten wijden, zonder vaste standplaats, en trok toen de Rijn over naar het land der Brukten, tussen de Lippe en de Roer. Hij werd eerst vijandig afgewezen, maar hij wist het hart van de mensen te winnen door hun te laten zien hoe land vruchtbaar gemaakt kon worden, hoe graan kon worden verbouwd en hoe paardenteelt bedreven moest worden. Zo werd hij op den duur hun vertrouwde raadsman in alle praktische kwesties. Daarna begon hij hun over Christus te spreken en het Evangelie te verkondigen, en ook hierin werd hij toen vertrouwd, zodat zijn missiewerk vrucht begon te dragen.
Dit wekte echter de argwaan van het buurvolk, de Saksen, die dit zagen als een samenzwering met hun erfvijand, de Franken. Zij vielen Westfalen binnen en richtten een gruwelijke slachting aan. Suitbertus werd gevangen genomen en zo zwaar mishandeld dat hij bijna stervend was. Met behulp van enkele vrienden slaagde hij er echter in te ontsnappen, en met zijn monniken bereikte hij de Romeinse burcht op het Rijn-eiland Kaiserswerth bij Düsseldorf. Daar stichtte hij in 710 een klooster met het doel jonge monniken op te leiden om het werk onder de Germaanse stammen voort te zetten. Onophoudelijk hield ook hij zich met dit zware werk in de ontoegankelijke wouden en moerassen bezig, totdat hij stierf in 713." 

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-421/

Bedankt voor deze bijdrage, daar heb ik veel aan in verband met opwekking.

[Modestus 137]

23 uur geleden zei Barnabas:

Bedankt voor deze bijdrage, daar heb ik veel aan in verband met opwekking.

Geprezen zij de Heer God die mij tijd en computer geeft om het goede werk te kunnen doen voor Zijn glorie. Hier is trouwens icoon van Suitbertus.

14 mei

De heilige martelaar lsidoros was een soldaat uit Alexandrië; hij diende op het eiland Chios onder Decius. Toen hij opgeroepen werd voor een offerplechtigheid, weigerde hij en beleed dat hij christen was. Na lange martelingen bleef hij volharden in zijn getuigenis. Toen werd hem de tong uitgesneden en tenslotte werd hij onthoofd in 251.

De heilige martelaren Victor en Corona. Toen Victor te Syrië onder keizer Antoninus op afgrijselijke wijze werd gefolterd, riep de soldatenvrouw Corona dat hij een gelukkig mens was, om zo standvastig die martelingen te kunnen verdragen omwille van Christus. En zij zag uit de hemel twee kronen neerdalen: een voor Victor en een voor haarzelf. Zij werd dan ook terstond gegrepen en veroordeeld om tussen twee bomen uiteengescheurd te worden. Victor, voor zover hij nog levend was, werd toen onthoofd.

De heilige lsidoros, dwaas om Christus, te Rostov. Hij was van slavische afkomst, maar geboren in Brandenburg en opgevoed in de rooms- katholieke Kerk. In hem woonde een drang naar het absolute: hij wilde zich ontdoen van elke burgerlijke bestaanszekerheid en trok zonder middelen van bestaan naar het verre Slavische land.
In een moeras in de buurt van Rostov bouwde hij van takken een hut als onderkomen, en verder zwierf hij als bedelaar door de straten van de stad. Toen hij de taal machtig was, begon hij toespraken te houden tot het volk, over het leven in Christus. De nachten bracht hij door in gebed. ln het begin werd hij uitgejouwd, maar langzamerhand bleek dat zijn merkwaardige woorden vaak een voorspelling inhielden van bijzondere gebeurtenissen. Ook geschiedden er opmerkelijke genezingen van zieken die om zijn gebed hadden gevraagd.
lsidoros is gestorven op 14 mei 1474; vanuit zijn hut verspreidde zich over geheel Novgorod een lieflijke geur. Een handelaar, die eens op zee overboord gevallen was en door lsidoros uit het water was gered, bouwde een gedachteniskerk op de plaats van zijn hut.

De heilige Cartagh (Chudd, Mochudd, Cuddy), (de Jongere), de eerste bisschop van Lismore. Als jongen was hij varkenshoeder in Kerry (lerland). Toen eens de bisschop langs kwam met enkele monniken, terwijl zij samen psalmen zongen, was de jongen daar zo verrukt van dat hij de varkens in de steek liet en achter hen aanging tot aan het klooster van Thuaim. Hij nestelde zich tegen de buitenmuur onder de kamer waar de monniken het officie zongen voor het naar bed gaan. Intussen was zijn meester ongerust over hem omdat hij niet thuisgekomen was met zijn varkens. Hij zond knechten uit om de jongen te zoeken en die brachten hem terug. Toen vertelde hij hoe hij meegesleept was door het psalmgezang. Het is tekenend voor de poëtische aard, van het ierse volk dat zijn meester hem niet uitvloekte omdat hij zijn plicht verwaarloosd had, maar dat hij erkende en goed vond dat de jongen tot iets anders geroepen was, want Cartagh werd naar de bisschop gestuurd om onderricht te worden.
Rond 580 werd Cartagh priester gewijd. Eerst leefde hij als kluizenaar en monnik, later als missionaris in de omtrek van Kerry. Op advies van een heilige bisschop bouwde hij een klooster dat voorspoedig groeide, zodat het ten laatste meer dan 800 monniken telde.
Nadat hij bisschop gewijd was, werd hij in 630, vanwege de protesten van de omliggende kloosters, met zijn monniken verdreven. Na een zwerftocht werden zij verwelkomd door de koning van Cashel. Daar bouwde hij een klooster dat uitgroeide tot een der beroemdste scholen van lerland, en later tot een stad, Lismore. Cartagh was zeer strikt wat betreft het bezit der monniken: hij verbood zelfs dat men zich bediende van paarden of ossen. Het laatste jaar van zijn leven trok hij zich terug in de eenzaamheid tot hij stierf in 637.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-146/

 Parabel over de koninklijke bruiloft.

 Jezus geneest twee blinden van Jericho

[Modestus 137]

15 mei

De heilige Jesaja (lsaïa), bisschop van Rostov en Wonderdoener. Hij was monnik van het Holenklooster in Kiev, werd in 1065 hegoumen (abt) van het Dimitriev-klooster‚ en 13 jaar later bisschop van Rostov, waar in die tijd nog veel heidenen leefden.

De heilige Demetrios (Dimitri), tsarewitsj (kroonprins) van Moskou en Wonderdoener van geheel Rusland. Hij was een zoon van lwan de Verschrikkelijke. In 1591 werd hij, nog geen 8 jaar oud, tijdens de regering van zijn broer Fjodor om het leven gebracht, waarschijnlijk op aanstichten van Boris Godounov. Het hart van het volk ging uit naar dit kind, dat zulk een volkomen onschuldig slachtoffer werd van familiepolitiek. Hij werd al spoedig als heilige vereerd, en er geschiedden vele wonderbare genezingen nadat hij was aangeroepen. Er zijn 45 goed gedocumenteerde gevallen van zulke genezingen beschreven. Op zijn feestdag wordt een speciale kinderdienst gehouden. Zijn gedachtenis wordt ook gevierd op 3 juni.

 

De heilige Eufrosynos, een boerenzoon uit Pskov‚ werd monnik en stichtte later zelf een kenobitisch klooster aan de Tolwa-rivier. Hij wilde echter geen hegoumen worden, maar stelde zich onder de leiding van zijn leerling lgnatios. Wel was hij de econoom, en in tijden van gebrek schonk hij herhaalde malen de laatste voedselvoorraden van het klooster weg aan armen en pelgrims, zodat de monniken die honger leden hem heftige verwijten maakten. Maar toen kwamen er geheel onverwacht karren vol brood, gezonden door de gouverneur, aan wie het verhaal ter ore was gekomen. Eufrosynos is gestorven in 1481.
Met hem wordt herdacht zijn leerling Serapion. Deze beheerste het Lettisch en het Fins, en was daardoor in staat de Orthodoxie te verbreiden in deze streken. Serapion is in hetzelfde jaar gestorven als zijn geestelijke vader, en was toen 90 jaar oud.

De heilige Silvanos (Silouan), de toneelspeler of misschien eerder een pantomimespeler, door zijn gave om alles en iedereen na te bootsen. Hij raakte ontvlamd door liefde voor Christus en werd een leerling van de heilige Pachomios. Hij verklaarde dat hij zijn leven wilde wegschenken om vergeving voor zijn zonden te verkrijgen.

De heilige martelaren Petros, Andreas, Paulos en Dionissia, ter dood gebracht te Lampsakos (Turkije) en Troas, rond 250, tijdens het bestuur van keizer Decius. Petros, nog een jongeman, was als christen gevangen genomen. Na hem ondervraagd te hebben, legde de proconsul hem de eis voor te gehoorzamen aan de onoverwinnelijke vorsten en dus te offeren aan de godin Venus. Petros sprak zijn verwondering uit dat hij een offer zou moeten brengen aan een vrouw, berucht om haar losbandigheid, en wier daden strafbaar zijn volgens de wetten van het Rijk. Om dit brutale antwoord werd hij zo op het martelrad gespannen dat hem langzamerhand alle beenderen van het lichaam gebroken werden tot hij stierf. Intussen bad Petros hardop: “Ik dank U, Heer Jezus, dat Gij mij de moed geschonken hebt de tiran te overwinnen.”
Daarna werden de andere christenen voorgeleid. Tijdens de ondervraging begon een van hen te roepen: “lk ben christen”, en: “Een christen mag niet aan de demonen offeren”. Maar toen hij tijdens de foltering, die hij eerst vol moed had verdragen, het sterven nabij was, verloor hij de moed en riep dat hij nooit christen geweest was en aan de goden wilde offeren. Hij werd direct losgemaakt maar raakte in een toestand van razernij, beet zich de tong doormidden en stierf.
De zestienjarige Dionissia was ontzet over dit einde en beklaagde hem luid, dat hij zich de eeuwige kwellingen op de hals had gehaald ter wille van een ogenblik rust. Zij werd in een bordeel geplaatst, maar de vlammende verschijning van haar engelbewaarder behoedde haar voor ontering.
Andreas en Paulos werden gegeseld en daarna uitgeleverd aan een bloeddorstige volksmenigte, die hen aan de voeten door de straten sleepte tot ze gestorven waren. Dionissia, die had weten te ontsnappen, wilde zich bij hen voegen, maar werd vastgehouden en onthoofd.

 Heilige Dymfna

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-147/

 Jezus stilt de storm en wonderlijke visvangst

14 mei 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

16 mei

De heilige abt Carantog, 6e eeuw. Hij was een monnik, afkomstig uit Wales, en predikte met veel succes het geloof in Ierland. Hij werd vergezeld door een witte duif, die men voor zijn bewaarengel aanzag, ln Wales teruggekeerd, trok hij zich terug in een grot en leidde een kluizenaarsleven. Hij trok echter onweerstaanbaar mensen aan, en na verloop van tijd vestigden zich daar een menigte leerlingen. Tenslotte is hij echter weer naar lerland gegaan en daar is hij gestorven.

 

De heilige Brendaan de Oude, leerling van de heilige Finian, en stichter en abt van Clonfert. Hij is een van de beroemdste ierse monniken en leefde van 484 tot 578. Om boete te doen voor de dood van iemand die verdronken was, en waaraan hij misschien onvrijwillig een aandeel had gehad, ging hij als vreemdeling naar Bretagne. Na een bezoek te hebben gebracht aan de heilige Gildas, stichtte hij een abdij met school te Aleth, in de buurt van het tegenwoordige Saint-Malo.
De bijzonderheden van zijn leven zijn grotendeels legendarisch: dat is de prijs voor een grote populariteit. De wonderlijke reis van Sinte Brendaan is een bekend stuk literatuur uit de 10e eeuw. Er ligt waarschijnlijk wel een werkelijk avontuur aan ten grondslag, want de leren waren stoutmoedige ontdekkingsreizigers. Toen IJsland in 870 gekoloniseerd werd vanuit Noorwegen, trof men er ierse monniken aan.
Ook nog veel verder weg naar het Westen, in een bepaald deel van Amerika, zouden zich ierse monniken hebben gevestigd in een gebied waaraan zij de naam Groot-lerland hadden gegeven, zoals blijkt uit IJslandse kronieken. Het verhaal van Brendaans reis heeft ook Columbus geïnspireerd tot zijn reis die leidde tot de ontdekking van Amerika.
Na die reis, welke zeven jaar zou hebben geduurd, kwam Brendaan terug in Ierland en stichtte in Galway de zo beroemde abdij van Clonfert, die heeft voortbestaan tot in de zestiende eeuw, van waaruit weer verschillende andere stichtingen voortkwamen. Zo kon er gezegd worden dat Brendaan aan het hoofd stond van drieduizend monniken. En al deze over Ierland verspreide kloosters waren geen door de vorst onderhouden stichtingen, maar de monniken leefden van het werk van hun handen. Hij schreef voor hen zulk een evenwichtige Regel, dat de monniken zeiden dat die hem door een engel gedicteerd was.
Er waren ook betrekkingen met het monnikeneiland Iona, maar daar zijn geen stellige bijzonderheden over bekend. Op het einde van zijn leven trok Brendaan zich als kluizenaar uit Clonfert terug, en op de leeftijd van 94 jaar is hij in 578 gestorven in de abdij van zijn zuster Briga.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Abdiësos (Hebediësus) en Abdas, bisschoppen van Kaskar in Perzië, samen met 16 priesters, 9 diakens, 6 monniken en 7 maagden, die geleden hebben onder de koningen lsdegerd en Sapor, in 418; Petros te Blacherna, om de verering van de heilige ikonen, onder keizer Konstantijn V Kopronymos, 8e eeuw; Vitus (Guido), Modestus en Crescentia te Lucania, 303; Alexander, aartsbisschop van Jeruzalem, 213-251; Eman, priester te Chartres, tegen 560; Felix en Gennadius te Uzálum in Noord-Afrika; Aquilinus en Victorianus in lsaurië; en 44 monniken uit de gemeenschap van de heilige Sabbas de Gewijde, onder zware folteringen ter dood gebracht

  Laurenti, Cassianos en Kornelios van het Komelsky-klooster

 Evfimia

Eveneens op deze dag de heilige Georgios, bisschop van Mitylene, 9e eeuw; Kassianos, 1537, en Laurentios, 1548, van het Komelski- klooster; Eufemia, bij Neaorion; Domnolus, bisschop van Le Mans, 581; Carnech, abt en bisschop in Ierland, waar hij hoog wordt vereerd. Hij is gestorven rond 530; Ubaldus, bisschop van Gubbio; en de maagd Maxima te Fréjus in Frankrijk, na een deugdzaam leven in vrede ontslapen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-148/

 Jezus op weg naar Emmaus

 Jezus aan tafel met Emmaus-gangers

[Modestus 137]

17 mei

De heilige Andronikos, apostel uit de Zeventig, met zijn gezellin Junia. Zij waren familieleden van de heilige Paulos en hielpen hem met zijn werk (Rom.16:7). Zij hadden zich reeds bij Christus aangesloten toen Paulos nog de Kerk vervolgde, en zij moeten zich wel bijzonder verheugd hebben over zijn bekering. Hun missietochten voerden hen naar het noorden van het Oost-romeinse Rijk tot in Pannonië (Hongarije), waar zij velen tot Christus brachten. Zij zijn in vrede ontslapen.

De heilige Stefanos, Patriarch van Konstantinopel, na de heilige Fotios, was een zoon van keizer Basilios de Makedoniër, en hij was van jongsaf bestemd voor de geestelijke stand. Hij werd geïntroniseerd in 886 en hij stierf in 893.

Gedachtenis van de overbrenging van de relieken van de heilige Adrianos, hegoumen van Ondrusov.

 

De heilige martelaren, de soldaten Solochon, Pamfamir en Pamfalon. Na een overwinning weigerden zij aan de goden te offeren en zij stierven de marteldood onder Maximiaan te Chalcedon.

De heilige monniken Theofanes en Nektarios van de Meteora. ln 1518 gingen deze twee broers uit een familie van Epirus wonen op de rots van Varlaam. Deze rots was genoemd naar de kluizenaar Varlaam‚ die er tweehonderd jaar eerder een klooster had gebouwd, waarvan nog restanten van gebouwen waren overgebleven. Met de hulp van mede-asketen en een naburig klooster, bouwden zij er een nieuw klooster. Zij herbouwden de kapel van de Drie Hiërarchen‚ die sterk in verval was geraakt, bouwden een nieuwe hijs-toren, het katholikon (hoofd-tempel) en kloostergebouwen. Verder zorgden zij voor landbouwgrond en vee, zodat het klooster in zijn bestaan kon voorzien. De heilige Theofanes is gestorven in 1544, de heilige Nektarios in 1550.
Het klooster is een grote toeristische trekpleister geworden, mede vanwege de rijke schat aan fresco’s en liturgische voorwerpen. Het is ook relatief gemakkelijk bereikbaar, via een trap van 195 treden, uitgehouwen in de rots.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-149/

 

 70 apostelen en hun missiewerk

[Modestus 137]

18 mei

De heilige martelaren: de begaafde student Petros, de edelman Dionysios, de soldaten Andreas en Paulos‚ de 16-jarige Christina, met Heraklios, Paulinos en Benedimos, die in 250 de vuurdood hebben ondergaan onder Decius, te Lampsakos en Athene.

De heilige martelaren David met zijn broer Taritsjan uit Grusië, die in 693 geleden hebben onder het perzisch bewind, toen zij weigerden de islam aan te nemen.

De heilige martelaar Joannes l, Paus van Rome, die onder valse voorwendsels door de ariaanse koning Theoderic naar Ravenna was gelokt, en daar aan de hongerdood werd prijsgegeven.

De heilige martelaar Potamon, bisschop van Heraklea in Egypte, die te strijden had, zowel met de heidenen als met de fanatieke volgelingen van Arios. Hij werd gearresteerd in 310 en had veel folteringen te verduren, waarbij hem een oog werd uitgerukt en een knie-pees doorgesneden. Hij overleefde het echter en nam deel aan het grote Concilie van Nicea als getuige tegen Arios. Om zijn martelingen kreeg hij daar een ereplaats. Ook later trok hij nog mee met de heilige Athanasios om hem te verdedigen tegen de over hem uitgebrachte beschuldigingen.
ln 341 werd Potamon door aanhangers van Arios met stokken doodgeslagen.

De heilige martelaar Felix, bisschop van Spalato. Nadat Diokletiaan zich in het paleis aldaar had gevestigd, werd het stadsbestuur gemaand zich met meer ijver aan de christenvervolging te wijden. Toen werd Felix ontdekt, voor het gerecht gebracht, met vuur gefolterd en onthoofd in 304.

De heilige Elfgyva, koningin van Engeland van 940 tot 971. Zij spande zich steeds weer in om het ongeluk te verzachten van hen die door ongerechte vonnissen in nood waren; haar kostbare kleding schonk zij weg aan de armen opdat deze ze te gelde konden maken. De latere jaren van haar leven trok zij zich terug in het klooster van Shaftesbury, en daar is zij ook gestorven, in 971.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Simeon‚ lsaäk en Bachtisios, die in Perzië hebben geleden onder Sapor ll, in de 4e eeuw;

 Eufrasia uit Nicea, in zee verdronken onder Diokletiaan en Maximiaan: Julianos; Stefanos de Nieuwe, monnik zie 28 november; Theodoros paus van Rome; Dioskoros een lektor in Egypte, moest de ene marteling na de andere ondergaan tot hij tenslotte gestorven was; en de 15-jarige Venantius, een martelaar te Camerino, met 10 anderen onthoofd in 259.

Eveneens op deze dag de heilige Anastaso van Lukada; en de monnik Martinianos van Areovinthos.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-150/

 

Parabel van de onrechtvaardige rechter en de arme weduwe

 

17 mei 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

19 mei

De heilige martelaren Patrikios, bisschop van Prusa (of Brussa) in Bythinië. Hij werd in een hete bron geworpen maar bleef ongedeerd. Toen werd hij met drie priesters, Akakios, Menander en Polyenos, onthoofd onder Juliaan, 362. Hij wordt aangeroepen om de hete hartstocht te overwinnen.

De heilige Kornelios Komelski, de Wonderdoener, was Bojaar geweest aan het hof van Wasilios de Blinde, maar werd monnik in het Witte Meer-klooster. Later trok hij rond als pelgrim tot hij zich neerliet in het Komelski-woud. Hij werd priester gewijd en leefde 19 jaar in eenzaamheid. Hij was reeds 60 jaar toen hij een kerk met een klooster bouwde.
Maar nadat dit tot bloei gekomen was, greep hem weer de dorst naar de eenzaamheid, en Kornelios trok weg met zijn leerling Gennadios, en bouwde een cel aan het Soera-meer. Op het smeken van de broeders keerde hij naar Komelski terug. Daar verrichtte hij het zware werk van het rooien van een perceel woud en het bewerken ervan tot akkergrond, opdat de broeders niet alleen zelf brood zouden hebben, maar ook zouden kunnen wegschenken aan de behoeftigen.
In zijn toespraken kwam hij telkens weer terug op de twee grootste geboden: de liefde tot God en de liefde voor de naaste. Hij was bijzonder vrijgevig voor de armen, en het tijdens een hongersnood duur ingekochte graan deelde hij uit aan ieder die in nood was. De armoede was in die tijd zo groot dat ouders vaak hun kleine kinderen achterlieten bij de kloostermuur, omdat ze wisten dat de kleinen daar in elk geval goed verzorgd zouden worden. Kornelios is gestorven in 1537.

De heilige Joannes, bisschop van de Gothen in het gebied van de Krim, was door zijn ouders vanaf zijn geboorte aan God toegewijd. In 754 werd hij door de christen-Gothen van de Krim tot bisschop gekozen, en in lberië gewijd. Op de thuisreis werd hij gevangen genomen maar weer vrijgekocht. Hij vestigde zich te Amastrida en vervulde gedurende vier jaar onder grote moeilijkheden het bisschopsambt. Joannes is gestorven in 758.

De heilige Pudens, een romeins senator, en zijn vrouw Pudentia. Hij is waarschijnlijk bekeerd door de heilige Paulos, want deze noemt hem als zijn leerling in de tweede brief aan Timotheos. Zij gaven rijke aalmoezen aan de armen, zij wisten door te dringen in de gevangenissen om de gemartelden te verzorgen, en hun paleis werd gebruikt voor het vieren van de heilige Mysteriën. Zij leefden waarschijnlijk tot in de tweede eeuw.

De heilige Pudentiana was een dochter van de heilige Pudens en zuster van de heilige Praxedes. Haar kerk is de oudste kerk in Rome, en de oudste bekende kerk. Deze kerk was oorspronkelijk het huis van de senator Pudens, de plaats waar de heilige Petros heeft gewoond en de heilige Mysteriën heeft gevierd.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Akolouthos (Kalouthos, Kalouf), monnik uit de Thebaïde, verbrand onder Maximiaan, 284-303; Kyriaka en Theotima, met nog vier anderen, onder Maximiaan, te Nikomedië; Philoterus, zoon van de proconsul, onder Diokletiaan gemarteld en gedood in Nikomedië; en Calocerus en Parthenius‚ hofbeambten van keizer Decius, onder wrede folteringen ter dood gebracht.

 

Eveneens op deze dag de heilige Kornelios, hegoumen van het Paleostrov- en Olonjets-klooster, 15e eeuw; lvo, priester-belijder in Bretagne, de toegewijde beschermer van weduwen, wezen en armen; en Hidulfus, bisschop van Arras, 728.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-151/

  

 Parabels over het mosterdzaadje en het zuurdeeg

[Modestus 137]

20 mei

De heilige Lydia, de purperverkoopster uit Thyatira, en de eerste bekeerling van de Apostel Paulos te Filippi, tijdens zijn missietocht naar Europa. Zij was een der heidense vrouwen die getroffen waren door het zuivere monotheïsme van de Joden, en die daarom deelnam aan hun sabbatsbijeenkomsten, die bij gebrek aan synagoge, gewoonlijk op een rustig plekje aan het water gehouden werden, iets buiten de stad. Paulos, die deze gewoonte kende, was in de hem volkomen vreemde omgeving op zoek gegaan naar zulk een plek, en hij trof daar op de sabbat inderdaad een aantal biddende vrouwen aan.

Zijn persoonlijkheid en de gloed van zijn overtuiging maakten zulk een indruk op Lydia, dat zij zich liet dopen met heel haar gezin. En zij drong er ten zeerste bij Paulos, Silas en Lukas op aan haar gastvrijheid te aanvaarden en bij haar hun intrek te nemen. Zij gaven daaraan gehoor, en toen zij, na mishandeld te zijn, uit de gevangenis werden losgelaten, zochten zij hun toevlucht bij Lydia om hun wonden te laten verzorgen alvorens verder te trekken. (Hand.16:12,13 en 40). ln de Brief aan de Filippenzen worden vrijwel geen namen genoemd, maar de Apostel schrijft met grote warmte over de liefdevolle betrekkingen die hem met deze groep christenen verbinden.

 

De heilige Ethelbert, koning van Oost-Engeland. Op heel jonge leeftijd kwam hij op de troon en hij regeerde vele jaren met wijsheid en toewijding. Hij was ervan overtuigd dat naarmate iemand hoger geplaatst is, hij des te deemoediger moet zijn en zich des te meer moet toeleggen op weldadigheid. Hij besloot te huwen met de vrome Alfreda, de dochter van de beroemde Offa, de koning der Merciërs. Hij werd met de grootste vriendelijkheid ontvangen, maar in de nacht arglistig vermoord, in 792. Offa viel gelijk het koninkrijk van Ethelbert binnen en annexeerde het. Daarna liet hij kerken en kloosters bouwen als uiting van boete. Daarbij wijdde hij de Hereford-kathedraal aan de nagedachtenis van Ethelbert. Ook in Rome gaf Offa veel geschenken, aan de kerken en in het bijzonder aan het engels college. Zijn dochter Alfreda ontvluchtte uit afschuw voor de moord haar ouders en leefde nog 40 jaar als kluizenares in Croyland.

De heilige Plautilla te Rome, zuster van de heilige martelaar Flavius Clemens‚ de Consul, en moeder van de maagdelijke martelares Flavia Domitilla. Plautilla was gedoopt door de Apostel Petros‚ en is in vrede gestorven.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Askalon (Asclas) uit Egypte, in de Nijl verdronken bij Atinda in de Thebaïde, in 287; Leonidas; en Aquila in Opper-Egypte, omwille van Christus uiteengescheurd.

Eveneens op deze dag de heilige Niketas, Joannes en Jozef stichters van een klooster op Chios, 11e eeuw; Markos de kluizenaar, in Griekenland; Dodo, een leerling van de heilige David van Georgië; Theodorus, bisschop van Pavia; Anastasius, bisschop van Brescia; Hilarion, bisschop van Toulouse, 380; en Amalbertus, monnik te Beauvais, 7e eeuw.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-152/

  

 De stamboom van Jezus Christus

[Modestus 137]

21 mei

De heilige priester Secundus en zijn medemartelaren werden gedood door de ariaanse bisschop van Alexandrië, onder keizer Konstantios, tijdens de celebratie van het Pinksterfeest. De christenen waren bijeen op een plek achter het kerkhof, omdat zij niet de heilige Communie wilden ontvangen uit de hand van de ariaanse bisschop, die de Godheid van Christus loochende. Deze drong er bij de gouverneur op aan zijn soldaten er op af te sturen om ze te straffen. De bijeenkomst werd omsingeld, de soldaten drongen naar voren en doodden de priester Secundus en een aantal aanwezigen.
Van de overige aanwezigen werden sommigen rug aan rug aan elkaar gebonden en zo doodgeranseld. Andere overlevenden werden verbannen naar de Grote Oase, in 356.
Vervolgens werden alle orthodoxe geestelijken uit de stad verbannen; de monialen werden bloedig gegeseld; de gelovigen werden uit hun huizen gezet en buiten de stad gejaagd. De vervolging breidde zich uit over geheel Egypte en Lybië. Alle kerken werden onteigend en overgedragen aan de Arianen. Alle orthodoxe bisschoppen werden gevangen gezet; de priesters en monniken werden geketend in ballingschap gezonden. Velen stierven, opgejaagd door de gloeiende woestijn.

De heilige Godrick (Gorry)‚ kluizenaar in Engeland. Hij was afkomstig uit een arme en onbetekenende familie, en trok met garen en band door de dorpen om zijn levensonderhoud te verdienen. Dit lukte hem zo goed dat hij langzamerhand zijn handel uitbreidde en naar verschillende steden en jaarmarkten trok.
Op een van zijn reizen kwam hij terecht op het eiland Lindisfarne‚ en hij kwam diep onder de indruk van het leven dat de monniken daar leidden. Vooral ook door wat hij hoorde over de heilige Cuthbert. Hij viel neer op de knieën en onder tranen smeekte hij God om de genade die heilige te mogen navolgen.
Hij brak geheel met zijn vorige levenswijze en deed afstand van alle aards bezit. Hij begon met op pelgrimstocht te gaan naar Jeruzalem, en op de terugweg ging hij langs Compostella, de grote bedevaartsplaats. ln volgende jaren maakte hij nog andere tochten. Daarna vond hij in Engeland een metgezel die geruime tijd in een klooster had geleefd, en samen begonnen zij een kluizenaarsleven in een woeste streek ten noorden van Carlisle. Twee jaar leefden zij zo samen, God lovend bij dag en bij nacht, tot deze Godwin stierf.
Na weer een grote pelgrimage vestigde Godrick zich nu in een tot de abdij van Durham behorende kluis. Een steeds groter deel van zijn tijd besteedde hij aan het gebed; de Psalmen, die hij alle uit het hoofd kende, waren voortdurend op zijn lippen, evenals vele andere gebeden. De nacht duurde hem nooit lang genoeg, zozeer was hij vervuld van de behoefte om met gloeiende liefde te spreken met God. Wel ontving hij enkele dagen per week bezoekers die hem kwamen raadplegen. Over zichzelf sprak hij altijd in de meest afkeurende bewoordingen. Hij werd door allerlei ziekten bezocht en zijn lichaam teerde uit tot bijna een skelet. Maar zijn gelaat straalde een wonderlijke waardigheid uit, en tegelijk een beminnelijke zachtheid. Zo stierf hij in de ouderdom van 63 jaar. Zijn graf werd door wonderen verheerlijkt

De heilige lsberta (Gisela), de zuster van Karel de Grote. Zij stichtte een klooster op de heuvel van Sint Pieter bij Aire, dicht bij het paleis van haar vader, Pepijn de Korte. Daar leefde zij tot aan de dag van haar dood, rond het einde van de achtste eeuw.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren, de diakens Timotheos, Polios en Eutychios te Algiers, die gezamenlijk het Evangelie hadden verkondigd; de bisschop Valens met drie jongens; Synesius en Theopompus; Secundinus te Cordova in Spanje; Nikostratos en Antiochos, legeroversten te Caesarea, met nog andere krijgslieden ter dood gebracht; en Polyeuktos, Viktorios en Donatos‚ te Caesarea in Kappadocië.

Eveneens op deze dag de heilige Sisberga, abdis te Arras, 9e eeuw.

 

Martelaren Timotheos en Mavra

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-153/

 Parabel van de dwaze rijkaard 

20 mei 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

22 mei

De heilige martelaar Basiliskos, een neef van de grootmartelaar Theodoros Tyron. Hij was eerst gemarteld, samen met Eutropios en Kleonimos. Deze werden gekruisigd en stierven, maar omdat Basiliskos nog zo jong was, werd hij opnieuw in de gevangenis geworpen. Door wisseling van bestuursambtenaren bleef hij daar lange tijd, want intussen was zijn zaak uitgesteld. Hij smeekte God dat hij niet beroofd zou worden van een marteldood omwille van Christus. De Heer Jezus verscheen hem en beloofde zijn verlangen te zullen vervullen, maar zei dat hij eerst afscheid moest nemen van zijn huisgenoten. Toen werd hij vrijgelaten en hij vertrok naar zijn dorp, naar zijn moeder en zijn broers.
De nieuwe gouverneur liet hem echter direct ophalen en gebood hem te offeren. Op zijn weigering werd Basiliskos onthoofd in Komana in 308.

 

De heilige rechtvaardige Melchisedech, koning van Salem (wat betekent “Vrede”, en dat de voorganger was van het latere Jeruzalem), en priester van God de Allerhoogste. Abraham gaf hem tienden van de buit die hij op de invallers teruggewonnen had, en Melchisedech zegende hem. Hij wordt vereerd als voorafbeelding van Christus die, zoals de Psalm zegt: “Priester is in eeuwigheid naar de wijze van Melchisedech”.

De heilige martelaar Joannes-Wladimir, koning van Servië. Zijn ouders waren vrome christenen en onder Joannes begon een geestelijke hergeboorte van Servië. Hij volgde een breed opgezet programma van bouw van nieuwe en grotere kerken, herstel van kloosters, inrichting van ziekenhuizen en gastverblijven, en verbetering en uitbreiding van scholen en seminaries.
Over het einde van zijn leven lopen de berichten sterk uiteen. In elk geval werd hij in 1015 lafhartig vermoord, maar de omstandigheden zijn duister.

Gedachtenis van de vaders van het Tweede oecumenisch Concilie, Konstantinopel 381, tegen de ketterij van Makedonios, die over de Heilige Geest zei dat deze slechts een schepsel was van God. Ook in onze tijd wordt de Heilige Geest door velen niet gezien als een goddelijke Persoon, maar als een kracht van God.

De heilige Aigulf (Aoust)‚ aartsbisschop van Bourges, 811-840. Hij was een geleerde maar had zich teruggetrokken in de eenzaamheid tot hij, min of meer onder dwang, tot bisschop was gewijd. Hij wordt door zijn tijdgenoten geprezen, doch in zulke algemene termen dat daarin geen bijzonderheden over zijn leven te vinden zijn.

De heilige martelares Julia was de slavin van een Syrische handelaar in Carthago. Zij vergezelde hem op een handelsreis waarbij zij ook op Corsica kwamen. De mooie Julia werd uitgenodigd deel te nemen aan een heidens offerfeest, maar zij weigerde verontwaardigd mee te doen aan een afgodische handeling. Zij moest haar verzet bekopen met de kruisdood, 6e tot 7e eeuw.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-154/

De roeping van de eerste discipelen

[Modestus 137]

23 mei

De heilige Michaël de Belijder, bisschop van Synnada. Vanaf zijn kindertijd was hij aan de dienst van God toegewijd. Hij leefde als kluizenaar, samen met de heilige Theofylaktos van Nikomedië. Op hun gebed was er een einde gekomen aan een tijd van noodlottige droogte. Patriarch Tarasos wijdde Michaël tot bisschop voor Synnada, en ook deze taak nam hij op zich met hart en ziel. Hij nam deel aan het 7e oecumenisch Concilie van 787, dat gewijd was aan de ikonenverering. Ook werd hij als afgezant gezonden naar Kalief Haroen al-Rasjid om vredesonderhandelingen te voeren.
Onder de ikonoklast-keizer Leo de Armeniër werd Michaël in ballingschap gezonden. Trouw aan de Orthodoxie stierf hij daar in armoede en gebrek in 818. 

De heilige Païsios van Galitsj, archimandriet van het Nikolaas-klooster (dat nu naar Païsios wordt genoemd) in het gouvernement Kostroma, 2e helft van de 15e eeuw.

Gedachtenis van de vinding van de relieken van de heilige martelaar Leontios, bisschop van Rostov. Hij was van jongsaf monnik van het Holenklooster in Kiev en werd in 1051 bisschop gewijd van Rostov, in het toen nog heidense grensgebied. Hij bracht vele inwoners tot Christus, en had daardoor veel van de anderen te lijden tot aan zijn marteldood in 1077.

De heilige martelaar Michaël, hiëromonach van het Sabbas-klooster in Palestina, moest eens pottenbakkerswerk van het klooster verkopen in Jeruzalem dat toen in handen was van de Arabieren. De eunuch van de agariaanse koningin Seïda die daar verbleef, bracht Michaël bij zijn meesteres, die misschien belangstelling voor zijn handel zou hebben. Deze had echter een geheel andere belangstelling: zij werd verliefd op die knappe jongeman, maar toen hij haar aanzoek verontwaardigd van de hand wees, liet zij hem grijpen en pijnigen. Nog had hij zijn leven kunnen redden door de Islam te aanvaarden, maar toen hij ook dat weigerde, werd hij als vijand van de lslam onthoofd; 9e eeuw.

De heilige martelaar Desiderius (Didier), bisschop van Langres. Hij was afkomstig uit Genua. ln 406 vielen de Vandalen binnen in het Champagne-district, en bedreven hun gewone wreedheden. De reeds oude Desiderius ging naar Croco, de Vandalen-koning, in de hoop hem te bewegen toch wat medelijden te hebben met het arme volk van zijn diocees. Doch deze luisterde niet eens naar hem en stelde hem in handen van de soldaten om hem te doden. Het met zijn bloed gedrenkte Evangelieboek dat hij bij zich had, is bewaard gebleven.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-155/

Apostel Paulus predikt in Athene

22 mei 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

24 mei

De heilige martelaar Niketas de Styliet. Als belastingambtenaar was hij weinig op zijn zielenheil bedacht geweest, totdat hij eens in de kerk uit Jesaja hoorde voorlezen: “Was u, reinig u; uit Mijn ogen met uw misdaden! Houd op met kwaad te doen, leer liever het goede te doen. Kom, laat ons de zaak afhandelen, zegt de Heer. Al zijn uw zonden rood als scharlaken, ze kunnen wit worden als sneeuw Als ge weigert en opstandig blijft, dan zal het zwaard u verteren” (1:16-21). Toen liet hij vrouw en kinderen en geheel zijn vermogen achter, en werd monnik. Na langjarige voorbereiding kreeg hij zegen om de speciale askese van het staan op een zuil op zich te nemen.
Hij stierf in 1186 een gewelddadige dood omdat rovers zijn door het gebruik blankgeschuurde ketens voor kostbaar zilver hielden.

De heilige martelaar Meletios, een generaal uit Galatië, evenals Stefanos en Joannes. Zij werden onder Antonios met geheel hun legerkorps samen met hun vrouwen en kinderen gedood (1218 man), omdat zij een afgodstempel zouden hebben verwoest. Met hen leden ook de door hen bekeerde Serapion de Egyptenaar en Kallinikos de tovenaar. Andere namen die bewaard zijn gebleven zijn de heilige martelaressen Markiana, Susanna, Palladia, met de zuigelingen Kyriakos en Christianos, evenals de twaalf tribunen: Faustos, Festos, Markellos, Theodoros, Meletios, Sergios, Markellinos, Felix, Fotinos, Theodoriskos‚ Merkurios en Didymos.

De heilige Simeon van de Wonderbare Berg, niet ver van Antiochië, 522-596. Hij was een afgebeden kind op voorspraak van de heilige Joannes de Voorloper, terwijl zijn moeder tevens de gelofte had afgelegd hem toe te wijden aan God, nadat zijn vader verongelukt was bij een aardbeving. Daarom ging Simeon reeds als kind naar het klooster van de heilige Joannes. Hij onderging demonische beproevingen maar kwam ze alle te boven door een steeds groeiende, brandende liefde voor Christus. Reeds toen oefende hij zich in het staan op een zuil, de tijd vullend met gebeden en het zingen van psalmen. ln een visioen mocht hij zijn beminde Meester aanschouwen en dat gezicht ontstak een vlam in zijn hart die nooit meer zou uitdoven en die hem in staat stelde de ongelooflijke askese te volbrengen van het jaar in jaar uit staan op die bekrompen plaats, terwijl er een stroom van enthousiasme van hem uitging en zich tot ver in de wereld verspreidde. Hij volbracht deze askese bij de Wonderbare Berg op een zuil die steeds hoger opgetrokken werd. Hij werd priester gewijd op zijn zuil en voltrok daar de heilige Mysteriën. De gelovigen klommen op een ladder om uit zijn handen de heilige Communie te ontvangen. Na 68 jaar in die liefde te hebben geleefd is hij gestorven, in 596.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Afra te Brecia, onder Hadrianus; Vincentius te Porto; Diocles, Felix, Servilius, Silvanus en Zoëllus in Istrië; en Robustianus te Milaan.

Eveneens op deze dag de heilige Gregorios, aartsbisschop van Novgorod; Manaen (Manahen), die opgevoed was met de viervorst Herodes, leraar en profeet van het nieuw verbond, te Antiochië (Hnd.13:1); en Joanna van Chusa, Myrondraagster, een van de vrouwen die de Heer dienden tijdens Zijn aardse leven.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-156/

Jezus vóór het Sanhedrin

[Hetairos 420]

Wat is een 'Myrondraagster'? (2e alinea van onder).

[Modestus 137]

@Hetairos Myron is de naam voor een speciale kostbare olie (uit verschillende componenten samengesteld) die onder andere gebruikt werd voor het balsemen van de lijken van de overleden dierbaren. Myrondraagsters zijn dus de vrouwen die na de dood van Jezus naar Zijn graf kwamen om Hem volgens de joodse traditionele ritueel te begraven of met andere woorden Hem na Zijn dood op deze manier te eren.

[Modestus 137]

25 mei

Gedachtenis van de heilige Joannes de Doper, het voor de derde maal hervinden van zijn hoofd. Tijdens de onlusten, veroorzaakt door de verbanning van de heilige Joannes Chrysostomos uit Konstantinopel, werd de kostbare reliek van het hoofd van Joannes de Doper naar Emesa (Homs) gebracht. Toen daar de Saracenen binnenvielen (810-820) werd het in de aarde verborgen, en het bleef daar tijdens de telkens weer oplaaiende vervolgingen der lkonoklasten. Na de terugkeer van de kerkvrede had patriarch lgnatios een visioen over de plaats waar het hoofd verborgen was. Hij deelde dit mee aan de keizer, die een gezantschap naar Komana zond, waar het hoofd inderdaad gevonden werd op de aangeduide plaats.

De heilige martelaar Therapont (Ferapont), bisschop van Cyprus, heeft zijn getuigenis volbracht in het circus, tijdens de vervolging van Diokletiaan, 4e eeuw. Zijn relieken zijn in 806 overgebracht naar Konstantinopel, waar de rijkelijk eruit vloeiende myron veel genezingen tot stand bracht.

De heilige Jaropolk, Stefanos, Makarios, lgor en Juliana van Wolhynië. Het is heden hun Synaxis, de gezamenlijke feestdag.

De heilige martelaar Dionysius, bisschop van Milaan. Onder Konstantios werd hij naar Kappadocië verbannen tot aan zijn dood. De heilige Ambrosius heeft gezorgd dat zijn lichaam teruggebracht werd naar Milaan. Ook de heilige Basilios heeft daaraan meegewerkt.

De heilige martelaar Urbanus I, paus van Rome, 222-230, opvolger van de heilige Callixtus. Onder keizer Alexander en tijdens het regentschap van diens moeder Mammaea bleef de Kerk gespaard voor een algemene vervolging. Maar haatdragende bestuurders werkten nu met indirecte beschuldigingen. Ook tegen Urbanus was zulk een beschuldiging ingebracht. Met twee priesters en drie diakens zocht hij een schuilplaats in de catacomben, maar zijn verblijf werd ontdekt en Urbanus werd voor de prefect gebracht. De beschuldiging luidde dat hij een opstand had georganiseerd en daardoor de oorzaak was van het martelaarschap tijdens de vorige regering. “vijfduizend slachtoffers zijn er gevallen in de vervolging, en jij, ellendeling, was de oorzaak van hun vernietiging”, slingerde de prefect hem in het gelaat. Een volgende beschuldiging was dat hij de rijke bezittingen van Cecilia in ontvangst genomen had voordat ze geconfisqueerd konden worden door de staat, zoals in haar vonnis gelast zou worden. En er werd gelast dat Urbanus die terstond moest inleveren. Deze antwoordde daarop dat alles reeds uitgedeeld was aan de armen.
Daarop werd hij hevig geslagen en in de gevangenis geworpen. Daar bekeerde hij op de 18e mei zijn gevangenbewaarder Anulinus. Een week later werd Urbanus omgebracht met het zwaard.

De heilige martelaren Julios, Markianos, Nikanor en anderen. Zij waren romeinse soldaten en leden voor Christus in 302. Julios zei voor de rechtbank: “26 jaar heb ik trouw de keizer gediend, en dat is toch niet zo belangrijk als het dienen van de Koning van het Hemelrijk. Hoe zou ik tegenover Hem minder trouw kunnen zijn?”
Toen Nikanor voorgeleid werd, riep zijn vrouw hem toe om moedig voor Christus te sterven. De rechter brulde: “Stom oud wijf, zit je soms achter een andere man aan?” Zij antwoordde: “Als u dat van me denkt, laat men mij dan maar doden nog vóór mijn man”.
Toen Markianos wachtte op de terechtstelling, bracht zijn vrouw hem hun zoontje in haar armen. Markianos kuste het jongetje en bad: “Almachtige God, draag zorg voor hem”. Toen werden allen samen ter dood gebracht.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-157/

 De onthoofding van Johannes de Doper op verzoek van Herodias en haar moeder.