Bastiaan73 705 Geplaatst 7 oktober 2020 Rapport Share Geplaatst 7 oktober 2020 Ik zou het niet kunnen. Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Wouter Philippaerts 87 Geplaatst 7 oktober 2020 Rapport Share Geplaatst 7 oktober 2020 Vergeven van de moord op je eigen kind. Het enige dat ik kan bedenken is de lijdensweg van Jezus naar zijn kruis. Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Plume 189 Geplaatst 7 oktober 2020 Rapport Share Geplaatst 7 oktober 2020 Ken Uzelve. Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Kaasjeskruid 994 Geplaatst 7 oktober 2020 Rapport Share Geplaatst 7 oktober 2020 Ik denk dat je dat het beste aan God kunt vragen. Hij staat heel vergevingsgezind tegenover de mensen die Zijn Zoon hebben vermoord en daar spijt van hebben. Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Wouter Philippaerts 87 Geplaatst 7 oktober 2020 Rapport Share Geplaatst 7 oktober 2020 1 uur geleden zei Kaasjeskruid: Ik denk dat je dat het beste aan God kunt vragen. Hij staat heel vergevingsgezind tegenover de mensen die Zijn Zoon hebben vermoord en daar spijt van hebben. Hij is liefde en Jezus is zijn beeld onder de mensen. Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Plume 189 Geplaatst 8 oktober 2020 Rapport Share Geplaatst 8 oktober 2020 (bewerkt) Jezus noemde Judas zelfs vriend. http://www.bodedesheils.nl/jaargangen/j127/j127_005_waarom_judas_als_apostel.htm https://www.huisvanbelle.nl/jezus-wil-jouw-vriend-zijn/ Judas, die Hem zou uitleveren, had tegen de mannen gezegd: ‘De man die ik een kus zal geven, moeten jullie gevangen nemen.’ Judas liep recht op Jezus toe en zei: ‘Dag, Meester.’ En hij kuste Hem. Jezus zei: ‘Vriend, doe waarvoor je gekomen bent.’ De mannen kwamen dichterbij en grepen Jezus vast.” Mattheüs 26:48-50 [Het Boek] 8 oktober 2020 bewerkt door Plume Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Dat beloof ik 990 Geplaatst 8 oktober 2020 Rapport Share Geplaatst 8 oktober 2020 (bewerkt) 13 uur geleden zei Wouter Philippaerts: Vergeven van de moord op je eigen kind. Het enige dat ik kan bedenken is de lijdensweg van Jezus naar zijn kruis. 13 uur geleden zei Plume: Ken Uzelve. 13 uur geleden zei Kaasjeskruid: Ik denk dat je dat het beste aan God kunt vragen. Hij staat heel vergevingsgezind tegenover de mensen die Zijn Zoon hebben vermoord en daar spijt van hebben. Begrijp ik nu werkelijk dat jullie van mening zijn dat deze vrouw de moordenaar zomaar moet vergeven ?! 16 uur geleden zei Bastiaan73: Ik zou het niet kunnen We kijken hier naar een moeder die oog in oog staat met de moordenaar van haar zoon. Hier heeft ze 22 jaar op gewacht. De vrouw is tot alles in staat: de woorden dat het aan de rechter is om te straffen en de blik waarmee ze de man aan staart.... het woord vergeving komt niet in haar op, nog niet misschien. En terecht. 8 oktober 2020 bewerkt door Dat beloof ik Bastiaan73 reageerde hierop 1 Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Plume 189 Geplaatst 8 oktober 2020 Rapport Share Geplaatst 8 oktober 2020 (bewerkt) Het is eigenlijk heel simpel. Als je geen vergevingsgezindheid koestert, en dus je lijden aan Christus geeft, dan sterf je. Een geestelijke dood. Degene die je het hardste treft daarmee ben je zelf. Dit lijkt allemaal gemakkelijk gezegd en toch is het zo dat Zijn Juk licht is. Je wordt gedragen als je je vertrouwen op Hem stelt. Haat verteert je. In Maria hebben we een voorbeeld ontvangen. De moeder Gods die haar zoon zelfs vermoord ziet worden. Ontzagwekkende genade die die vrouw heeft ontvangen om dat te doorstaan. “Waar de zonde heeft gewoekerd, werd de genade mateloos.”(Rom 5,20) Psalm 136 herhaalt telkens: “Tot in eeuwigheid is zijn genade.” “U hebt geen beproevingen te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat u boven uw krachten wordt beproefd: hij geeft u mét de beproeving ook de uitweg, zodat u haar kunt doorstaan (1 Korinthiërs 10:13)." 8 oktober 2020 bewerkt door Plume Gaitema reageerde hierop 1 Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Appie B 134 Geplaatst 8 oktober 2020 Rapport Share Geplaatst 8 oktober 2020 Ik zou het waarschijnlijk ook niet kunnen. Vergeven kan m.i. alleen als de dader daadwerkelijk oprecht spijt heeft van zijn daden. En dus ook alles opbiecht. In dit geval is dit totaal niet aan de orde. Van vergeving kan dan ook geen sprake zijn. En ook al zou hij dat wél doen, het is geen zwakte als de moeder dit niet zou kunnen vergeven. Vergeving is geen recht of een plicht. Bastiaan73 reageerde hierop 1 Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Plume 189 Geplaatst 8 oktober 2020 Rapport Share Geplaatst 8 oktober 2020 (bewerkt) 1 uur geleden zei Appie B: Vergeven kan m.i. alleen als de dader daadwerkelijk oprecht spijt heeft van zijn daden. Dus de dader blijft heer en meester over jouw innerlijk leven dan. Omdat jij hem die positie geeft. Hem boven God. En dat veroorzaakt lijden voor jezelf. Uit de Bijbelse leer over de oordeelsdag kunnen we hoop putten en er genade aan ontlenen voor ons leven. Als we die leer aanvaarden, krijgen we hoop en verlangen om ons in te zetten voor rechtvaardigheid. Want hoe gering ons succes in dit leven ook mag zijn, we weten dat het recht uiteindelijk zal zegevieren - volkomen en volmaakt. Alles wat verkeerd was - wat wij moreel kwaad noemden - zal rechtgezet worden. Richten betekent rechtzetten. Begrip van, inzicht in die leer en dat besef stelt ons ook in staat om genadig te zijn, om te vergeven, en om af te zien van vergelding en geweld. Als we niet zeker weten of er nog wel een laatste oordeel volgt, dan zullen we als ons onrecht wordt aangedaan een vrijwel niet te onderdrukken neiging voelen om het zwaard ter hand te nemen en degene die ons onrecht heeft aangedaan te lijf te gaan. Maar als we weten dat niemand ergens mee weg zal komen, en dat al het onrecht uiteindelijk rechtgezet zal worden, dan kunnen we vredig verder leven. De Bijbelse leer van de oordeelsdag waarschuwt ons dat we én niet weten wat mensen precies verdienen én als zondaars zelf het recht niet hebben om straf uit te delen (Romeinen 2:1-16; 12:17-21). Dus het geloof in de oordeelsdag behoedt ons ervoor om te passief te zijn en om te gewelddadig agressief te zijn in ons najagen van waarheid en recht. Maar het is datgene wat aan de andere kant van de dag van het oordeel (de bekering) ligt dat aan mensen die moeten lijden de meeste troost biedt. De opstanding van het lichaam betekent dat we niet slechts een troost ontvangen voor het leven dat we niet meer hebben, maar dat het echt hersteld wordt. We krijgen niet alleen het lichaam en het leven dat we hadden, maar het lichaam en het leven dat we graag hadden willen hebben maar nooit kregen. We krijgen een glorieus, volmaakt, onvoorstelbaar rijk leven. 8 oktober 2020 bewerkt door Plume Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Appie B 134 Geplaatst 8 oktober 2020 Rapport Share Geplaatst 8 oktober 2020 11 minuten geleden zei Plume: Dus de dader blijft heer en meester over jouw innerlijk leven dan. Omdat jij hem die positie geeft. Wat jij probeert te zeggen is dat vergeving als een opluchting kan voelen. Dat je het, zo gezegd, een plaats kunt geven en verder kunt. Daar ben ik het op zich wel mee eens ... maar dat moet je dan wel kunnen. In geval van een vermoord kind lijkt me dat uitermate moeilijk. Zeker als de dader geen spijt betuigd en zijn daden niet volledig opbiecht. Wat dan 'heer en meester' is over jouw innerlijk leven is dan niet de dader zelf, maar de gruwelijke dood en gemis van je kind. Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Plume 189 Geplaatst 8 oktober 2020 Rapport Share Geplaatst 8 oktober 2020 (bewerkt) 16 minuten geleden zei Appie B: Wat jij probeert te zeggen is dat vergeving als een opluchting kan voelen. Dat je het, zo gezegd, een plaats kunt geven en verder kunt. Daar ben ik het op zich wel mee eens ... maar dat moet je dan wel kunnen. In geval van een vermoord kind lijkt me dat uitermate moeilijk. Dat kun je alleen in het geloof van Jezus Christus. 16 minuten geleden zei Appie B: Zeker als de dader geen spijt betuigd en zijn daden niet volledig opbiecht. Wat dan 'heer en meester' is over jouw innerlijk leven is dan niet de dader zelf, maar de gruwelijke dood en gemis van je kind. Wat dan heer en meester is over jouw innerlijk leven is dus de dader. Want jij stelt dat jij niet kunt vergeven als de dader geen spijt betuigt etcetera. Je geeft hem de sleutels tot je hart in plaats van Christus. Dit staat los van het verdriet en gemis van je kind. Dat is een verschrikkelijk kruis, wat Hij echter heeft gedragen en waar Hij je in zal dragen. Kunnen vergeven is geen plicht, maar een voorrecht. Een voorrecht dat ieder mens is aangeboden aan het Levenschenkend kruis. Wie inziet dat haat verteert, grijpt de geboden uitweg met beide handen aan. 8 oktober 2020 bewerkt door Plume Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Appie B 134 Geplaatst 8 oktober 2020 Rapport Share Geplaatst 8 oktober 2020 10 minuten geleden zei Plume: 22 minuten geleden zei Appie B: Wat jij probeert te zeggen is dat vergeving als een opluchting kan voelen. Dat je het, zo gezegd, een plaats kunt geven en verder kunt. Daar ben ik het op zich wel mee eens ... maar dat moet je dan wel kunnen. In geval van een vermoord kind lijkt me dat uitermate moeilijk. Dat kun je alleen in het geloof van Jezus Christus. Dat zou ook kunnen zonder geloof in Jezus. En het zou ook niet kunnen gebeuren, ondanks geloof in Jezus. 11 minuten geleden zei Plume: 24 minuten geleden zei Appie B: Zeker als de dader geen spijt betuigd en zijn daden niet volledig opbiecht. Wat dan 'heer en meester' is over jouw innerlijk leven is dan niet de dader zelf, maar de gruwelijke dood en gemis van je kind. Wat dan heer en meester is over jouw innerlijk leven is dus de dader. Want jij stelt dat jij niet kunt vergeven als de dader geen spijt betuigt etcetera. Je geeft hem de sleutels tot je hart in plaats van Christus. Nee, heer en meesteer is de daad. Vergeven staat daar buiten, maar kan wellicht helpen. Wat als je zegt hem te vergeven, en hij lacht je daarna uit? Hoe zou jij je voelen? 14 minuten geleden zei Plume: Kunnen vergeven is geen plicht, maar een voorrecht. Een voorrecht dat ieder mens is aangeboden aan het Levenschenkend kruis. Wie inziet dat haat verteert, grijpt de geboden uitweg met beide handen aan. Haat staat niet recht tegenover vergeven. Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Plume 189 Geplaatst 8 oktober 2020 Rapport Share Geplaatst 8 oktober 2020 (bewerkt) 9 uur geleden zei Appie B: Dat zou ook kunnen zonder geloof in Jezus. Ik sprak over het geloof van Jezus Christus. 9 uur geleden zei Appie B: Dat zou ook kunnen zonder geloof in Jezus. Nochtans zeg je net dat je het niet zou kunnen. Kun je het nou wel of niet? 9 uur geleden zei Appie B: Nee, heer en meesteer is de daad. Nee. De dader is in jouw geval dan jouw heer en meester, Je hebt duidelijk gesteld dat de dader bepaalt hoe jij je voelt doordat de dader beslist of hij spijt heeft en betuigt of niet. Als hij besluit dat niet te doen, of zelfs geen berouw te voelen, dan blijf jij dus innerlijk zijn slaaf. Je hebt hem zelf de sleutels gegeven van jouw innerlijk, in plaats van aan Christus. 9 uur geleden zei Appie B: Wat als je zegt hem te vergeven, en hij lacht je daarna uit? Hoe zou jij je voelen? Vergeving heeft helemaal niets te maken met “zeggen” en dus noch met hoe iemand reageert. Het is het Grote Werk dat zich in volstrekte stilte in het innerlijk voltrekt na overgave aan Christus. 9 uur geleden zei Appie B: Haat staat niet recht tegenover vergeven. Zeer zeker wel. Je kunt geen twee heren dienen. Oftewel you cannot have your cake and eat it too. Matteüs 6:22 -23 De kaars des lichaams is het oog; indien dan uw oog eenvoudig is, zo zal uw gehele lichaam verlicht wezen; Maar indien uw oog boos is, zo zal geheel uw lichaam duister zijn. Indien dan het licht, dat in u is, duisternis is, hoe groot [zal] de duisternis [zelve] [zijn]!" 8 oktober 2020 bewerkt door Plume Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Appie B 134 Geplaatst 9 oktober 2020 Rapport Share Geplaatst 9 oktober 2020 (bewerkt) 10 uur geleden zei Plume: 20 uur geleden zei Appie B: Dat zou ook kunnen zonder geloof in Jezus. Nochtans zeg je net dat je het niet zou kunnen. Kun je het nou wel of niet? Ik zei dat dat me dat uitermate moeilijk lijkt. Niet dat het niet zou kunnen. En voor anderen kan ik niet spreken, dus ook niet dat het niet zou kunnen zonder geloof in/van Jezus. 10 uur geleden zei Plume: 20 uur geleden zei Appie B: Nee, heer en meesteer is de daad. Nee. De dader is in jouw geval dan jouw heer en meester, Je hebt duidelijk gesteld dat de dader bepaalt hoe jij je voelt doordat de dader beslist of hij spijt heeft en betuigt of niet. Als hij besluit dat niet te doen, of zelfs geen berouw te voelen, dan blijf jij dus innerlijk zijn slaaf. Je hebt hem zelf de sleutels gegeven van jouw innerlijk, in plaats van aan Christus. Bepaal jij (of een ander) hoe jij je voelt? Of voel je gewoon wat je voelt in een bepaalde situatie? Volgens mij het laatste. Dus het is de situatie die maakt hoe je je voelt. Het is ook niet zo dat wanneer de dader berouw zou tonen, ik dan beslis dat ik kan vergeven. Dat is een proces waarbij het gevoel je moet leiden. Misschien mooi als het gebeurt, maar geen voorwaarde. 10 uur geleden zei Plume: 20 uur geleden zei Appie B: Wat als je zegt hem te vergeven, en hij lacht je daarna uit? Hoe zou jij je voelen? Vergeving heeft helemaal niets te maken met “zeggen” en dus noch met hoe iemand reageert. Het is het Grote Werk dat zich in volstrekte stilte in het innerlijk voltrekt na overgave aan Christus. Eerste zin begrijp ik. Je hoeft het niet per sé kenbaar te maken. Laatste zin zegt voor mij niets, aangezien ik niet geloof. 9 oktober 2020 bewerkt door Appie B Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Aanbevolen berichten
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.