We laten zonden voor niets achter.

[Gaitema 439]

32 minuten geleden zei Willempie:

Toen ik tot bekering kwam dacht ik dat mijn drie grootste zonden roken, drinken en masturberen waren. Daarna ging de Heilige Geest me heel andere dingen aanwijzen die veel en veel ernstiger zijn. Stapje voor stapje, om me niet totaal te verpletteren, dat wel. Maar dat proces gaat nog steeds door. Ik ben in de literatuur nog geen heiligen tegengekomen die dachten dat ze geen zondaren meer waren. Integendeel.

Dat is wat ik nu precies aangaf. Dit zijn zonden die je tegen komt waarvan je niet bewust was. Toen Paulus de christenen vervolgde, dacht hij dat hij goed bezig was. Nu ziet hij zich om die vervolgingen om 1 van de grootste zondaren. Maar wat het huidige leven betreft, zei hij dat hij zich van geen kwaad bewust was, "echter" dat het niet wil zeggen dat hij daarom niets verkeerd doet. Hij oordeelt er echter niet over en laat het oordeel aan God over. Ik kan me niet voorstellen dat hij ook veel kon zondigen. In die tijd had je geen internet, geen tv, geen disco's en cd's met muziek van de afgrond. Als je heel erg wilde zondigen, dan moest je wel heiden worden en aan de tempelprostitutie bijvoorbeeld mee doen. Zonden die Paulus wellicht wel eens deed is onterecht boos worden, iemand onbewust benadelen of Gods woord verkeerd brengen. Echter zou hij dan nog denken dat hij goed bezig was. Dat maakt je echter nog niet tot 1 van de grootste zondaren. Paulus moest dan wel over zijn verleden hebben gehad. 

20 juni 2018 bewerkt door Gaitema

[Willempie 1.410]

27 minuten geleden zei Gaitema:

Dat maakt je echter nog niet tot 1 van de grootste zondaren.

Maar dit is ook niet wat ik beweer. Grote heiligen beschouwen zichzelf als grote zondaren. Dat is wat anders dan dat ze in werkelijkheid grotere zondaren zijn dan anderen. Hun bewustheid van hun werkelijke toestand, in het vlees wel te verstaan, is gewoon groter dan die van de gemiddelde mens. Wellicht beseffen ze ook meer dan anderen dan het werkelijke probleem met het vlees niet uiterlijk is maar juist innerlijk, in het verborgene. In het hart.

20 juni 2018 bewerkt door Willempie

[Kaasjeskruid 994]

4 uur geleden zei Gaitema:

Dat Paulus zich van zijn zonden niet bewust was.

Dat lijkt mij sterk gezien de context. Volgens mij is Paulus zich van geen kwaad bewust in deze situatie, omdat hij ook inderdaad geen kwaad heeft gedaan.

[Gaitema 439]

10 minuten geleden zei Willempie:

Maar dit is ook niet wat ik beweer. Grote heiligen beschouwen zichzelf als grote zondaren. Dat is wat anders dan dat ze in werkelijkheid grotere zondaren zijn dan anderen. Hun bewustheid van hun werkelijke toestand, in het vlees wel te verstaan, is gewoon groter dan die van de gemiddelde mens. Wellicht beseffen ze ook meer dan anderen dan het werkelijke probleem met het vlees niet uiterlijk is maar juist innerlijk, in het verborgene. In het hart.

Hier heb ik eerlijk gezegd nooit van gehoord. Als ik de bijbel lees, dan heeft Paulus het er over dat hij als minste Gods genade verdient, vanwege zijn zondige verleden als christenvervolger.

Maar ik zal er niet over door mauwen

1 minuut geleden zei Kaasjeskruid:

Dat lijkt mij sterk gezien de context. Volgens mij is Paulus zich van geen kwaad bewust in deze situatie, omdat hij ook inderdaad geen kwaad heeft gedaan.

Zou kunnen. Zo komt het niet op mij over.

[Willempie 1.410]

4 minuten geleden zei Gaitema:

Als ik de bijbel lees, dan heeft Paulus het er over dat hij als minste Gods genade verdient, vanwege zijn zondige verleden als christenvervolger.

Dit is ook waar. Dat schreef Paulus letterlijk. Maar het ene sluit het andere niet uit.

[Gaitema 439]

24 minuten geleden zei Willempie:

Dit is ook waar. Dat schreef Paulus letterlijk. Maar het ene sluit het andere niet uit.

Ik denk zelf dat je meer zit met de gereformeerde nadruk op zonden. Paulus is meer van de verlossing door de wet van de Geest. Dat zie ik heel sterk ook in de Romeinenbrieven.

[Willempie 1.410]

16 minuten geleden zei Gaitema:

Ik denk zelf dat je meer zit met de gereformeerde nadruk op zonden. Paulus is meer van de verlossing door de wet van de Geest. Dat zie ik heel sterk ook in de Romeinenbrieven.

Wat me ook opvalt bij Paulus is dat hij het regelmatig heeft over de verlossing van een slecht geweten.

[Peter79 286]

13 minuten geleden zei Willempie:

Wat me ook opvalt bij Paulus is dat hij het regelmatig heeft over de verlossing van een slecht geweten.

Vroeger was ik van mening dat ik de stem van de Geest hoorde via mijn geweten. Nu denk ik daar anders over, hoewel de Geest het geweten uiteraard kan gebruiken. Maar het geweten is volgens mij vooral een vorm van mijn ik die op de troon wil zitten, in plaats van het oordeel aan God overgeven. Het geweten moet daarom sterk gerelativeerd worden, ook al is het essentieel in de omgang met anderen. Maar het geweten kan dus ook als kanaal werken om ons aan te klagen en neer te sabelen; om over ons te regeren, in plaats van onze Heer.

[Gaitema 439]

Interessante gedachtes. Ik denk dat er twee stemmen zijn. De aanklager zoals hier genoemd, maar ook de stem die ons richting wijst. Je vindt hem in de rust..

Vaak worden we afgemat door verwachtingen van anderen, waar we niet aan kunnen voldoen. Mensen kunnen je leeg zuigen. Maar we hoeven ons niet aan de omgeving te bewijzen. Als we maar in vrede leven. Christus' vrede en rust.

[Kaasjeskruid 994]

6 uur geleden zei Gaitema:

Zou kunnen. Zo komt het niet op mij over.

Paulus is geen van geen kwaad bewust ofwel; heeft een schoon geweten in deze kwestie, die voornamelijk draait om wie nou toch de voornaamste van allen is. Een dergelijk (be)oordelen werkt scheuringen in de hand. Mensen gaan zich achter mensen scharen en verliezen God uit het oog. Dat hebben ze niet van Paulus geleerd.

[Gaitema 439]

4 uur geleden zei Kaasjeskruid:

Paulus is geen van geen kwaad bewust ofwel; heeft een schoon geweten in deze kwestie, die voornamelijk draait om wie nou toch de voornaamste van allen is. Een dergelijk (be)oordelen werkt scheuringen in de hand. Mensen gaan zich achter mensen scharen en verliezen God uit het oog. Dat hebben ze niet van Paulus geleerd.

Ja, daar lijkt het inderdaad op gericht te zijn. Toch geef hij ook iets heel belangrijks weer, namelijk dat hij aangeeft niet over zichzelf te oordelen.  Ik denk dat hij dit heel bewust doet, om niet anders opnieuw onder de werken der wet te gaan vallen. De duivel hangt nauwkeurig een lijst van ge- en verboden op en hangt die naast Paulus. Echter Paulus weet zich vrij in Christus, dus weigert mee te doen aan het oordelen van satan. Hij volgt gewoon de Heilige Geest, doet zijn best Zijn Stem te gehoorzamen en of hij er in geslaagd is of niet, laat hij aan God over. Ook vanwege de andere zijde, namelijk om ook niet aan de hand daarvan over zichzelf op te scheppen. Zo van; kijk mij eens een goed christen zijn uche, uche.. ?

20 juni 2018 bewerkt door Gaitema

[Kaasjeskruid 994]

13 uur geleden zei Gaitema:

Toch geef hij ook iets heel belangrijks weer, namelijk dat hij aangeeft niet over zichzelf te oordelen.  Ik denk dat hij dit heel bewust doet, om niet anders opnieuw onder de werken der wet te gaan vallen.

Doch mij is voor het minste, dat ik van ulieden geoordeeld worde, of van een menselijk oordeel; ja, ik oordeel ook mijzelven niet. Want ik ben mijzelven van geen ding bewust; doch ik ben daardoor niet gerechtvaardigd; maar Die mij oordeelt, is de Heere. Zo dan oordeelt niets voor den tijd, totdat de Heere zal gekomen zijn, Welke ook in het licht zal brengen, hetgeen in de duisternis verborgen is, en openbaren de raadslagen der harten; en als dan zal een iegelijk lof hebben van God. (1Kor.4:3-5)

"Want" wordt gebruikt om een reden aan te geven.

21 juni 2018 bewerkt door Kaasjeskruid

[Gaitema 439]

Scherp! Wel, dan zal je wel gelijk hebben.

[Gaitema 439]

Ik hoorde een interview over afgoden. Het is heel goed om naar de houding van de jongste en de oudste zoon te kijken. De jongste zoon, de verloren zoon kwam weer thuis en de oudste zoon keurde de liefde van zijn vader voor de in zijn ogen lapzwans af. In wezen was het leven van de oudste zoon zijn afgod geworden. Hij stelt het zich voor dat zijn leven het verdienstelijk maakt om de liefde van zijn vader te ontvangen. Zo'n Godsbeeld kunnen we hebben, dat Hij ons lief heeft, als we goed leven. Echter, laat God genadig zijn! Genadig voor de verloren zoon. Zijn liefde neemt niet af, door de fouten die je gemaakt hebt.

Ook het zonden belijden werd genoemd. Vaak wordt er dan aan symptoombestrijding gedaan. Er wordt zonden beleden, omdat je anders God kwijt raakt. Je probeert je met God te verzoeken, door weer je zonden te belijden en de volgende dag gebeurd de zonden gewoon weer. Dat werkt niet! Dan maak je zelfs van God een afgod. Je maakt er een moralistische God van, wiens liefde je moet verdienen door zondeloos te leven!

Wat werkt dan wel? Om te kijken naar waarom je zondigt? De diepere oorzaak aan de kaak te stellen. Je instelling onderzoeken. Je af te vragen of dat niet je afgod is geworden, waar je meer liefde voor hebt, dan voor God.

Je moet capituleren voor God. Elke dag opnieuw. Het is geen eenmalige keuze. Van alles kan je afgoden zijn, waar je meer liefde voor geeft, dan voor God. Zelfs je vrouw, je kinderen, je hond, je werk, je huis en je tuin. We moeten leren om werkelijk God op de eerste plaats te zetten.  Als Hij werkelijk nummer één is, dan kunnen we onze afgoden de kop indrukken. Onze surrogaat vaders inleveren. Ons werk kan onze surrogaat vader zijn. Het geeft je jouw status. Ik heb dat zelf ervaren, dat als je het verliest (het was zelfs mijn school), dan verlies je jouw identiteit, als het een surrogaat vader voor je is geworden. Iets waar je afhankelijk van lijkt te zijn. Iets wat jouw identiteit wordt. Je bent je status op je werk. Zelfs een kluizenaarsbestaan kan een afgod worden. Een surrogaat vader wordt alles wat je lijkt te voeden in plaats van God. Je afgoden. Laten we terug gaan naar onze echte Vader. Dat is niet jouw zekerheden die jouw baan je geven. Of je vrouw, je kinderen en noem maar op. Zelfs jouw kerk niet. Je liederen die ze zingen, het avondmaal dat er bediend wordt, de belijdenis die je doet of de doop die je ondergaat. Niet de gebeden, niet de dominee en al helemaal niet het kerkgebouw dat je bezoekt, die van oorsprong voor het eerst werden gebouwd op begraafplaatsen om de doden hun laatste eer te bewijzen (heidense voorouderverering). God alleen geeft jou het leven. Bij Hem moet je zijn. Hij is jouw vader! God is ook niet hervormd of katholiek. Hij is jouw Vader en wil alles met je delen. Geef Hem dagelijks jouw afgoden. Geef Hem heel jouw leven open en eerlijk. Zeg Hem: ik kan het niet, bevrijdt me er van, ja zelfs van mijzelf, want ik sta U dikwijls in de weg. God wordt trouwens ook niet boos als je een keer "je" tegen Hem zegt.

Zelfs als je denkt dat een Boeddhabeeld in je kamer God op een afstand houdt is in zich afgoderij, want dan geef je een dom beeld krachten, die het niet heeft. Geef dat beeld geen erkenning dat het niet heeft. Zelfs het kruis! Want Jezus heeft al geleden aan het kruis. Jezus moet alle eer krijgen, niet het kruis. En Jezus hangt niet meer aan het kruis.

 

 

 

23 juni 2018 bewerkt door Gaitema

[Kaasjeskruid 994]

1 uur geleden zei Gaitema:

Je moet capituleren voor God. Elke dag opnieuw. Het is geen eenmalige keuze.

Het is zoals met Petrus:

En de Heere zeide: Simon, Simon, ziet, de satan heeft ulieden zeer begeerd om te ziften als de tarwe; Maar Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet ophoude; en gij, als gij eens zult bekeerd zijn, zo versterk uw broeders. (Luk.22:31-32)

Blijkbaar gelooft Petrus al, want Jezus bid immers voor behoud van dat geloof. Toch is Petrus afgeweken van het juiste pad en bekering is noodzakelijk.

[Gaitema 439]

Ja, al is het nog geen Pinksteren geweest.

[Olorin 155]

Op 17-6-2018 om 21:26 zei Gaitema:

Op een dag dacht ik: "o God, was ik maar iemand anders. Iemand die niet zo veel gezondigd had, zodat ik gewoon net als Jezus zonder een slecht geweten met U hoefde te leven. Dat iemand anders dan mijn zonden had gedaan, maar ik met U in het reine leefde! Het lijkt me zo heerlijk om een goed mens te zijn en altijd te zijn geweest, maar ik ben het niet." Toen schoot een gedachte door mijn hoofd, waarin God tegen me leek te spreken: "wat heb Ik er aan, als iemand anders die zonden had gedaan? Ik wil de zonde uit de wereld helpen en ook bij jou! Wees nieuw geboren en begin, alsof je niet meer die gene bent die gezondigd heeft, maar een goed mens bent. Dat is opnieuw geboren worden! Werk met Me mee om daarmee andere mensen te bereiken. Ik ben blij als de zonde uit heel de wereld verdwenen is!"
Daarbij, Samuel zei tegen het volk van God: "Ga niet de weg die je niets oplevert en je niet bevrijdt, omdat het niets is!" Als we ons bewust zijn, van dat zonden niets is en God geeft alles is, wat maken we ons nog langer druk om niets? We nemen alles van Hem aan en laten niets achter.

Het mooie is dat je een 'reset' kunt hebben. Al je fouten achter je kunt laten en een nieuwe start kunt maken. Wel geloof ik dat je dan ook berouw moet hebben. 
Maar mensen lijken een beetje gedoemd te zijn om weer snel opnieuw de fout in te gaan. Kan ook totaal iets anders zijn. En je hebt fouten die wel geaccepteerd zijn in de sociale kring en die het niet zijn. Lekker in de kerkbanken roddelen over of persoon x en y voordat ze getrouwd zijn misschien wel tè lief met elkaar zijn. Sorry hoor, maar wie is er dan fout bezig op dat moment?

[Gaitema 439]

23 uur geleden zei Olorin:

Het mooie is dat je een 'reset' kunt hebben. Al je fouten achter je kunt laten en een nieuwe start kunt maken. Wel geloof ik dat je dan ook berouw moet hebben. 
Maar mensen lijken een beetje gedoemd te zijn om weer snel opnieuw de fout in te gaan. Kan ook totaal iets anders zijn. En je hebt fouten die wel geaccepteerd zijn in de sociale kring en die het niet zijn. Lekker in de kerkbanken roddelen over of persoon x en y voordat ze getrouwd zijn misschien wel tè lief met elkaar zijn. Sorry hoor, maar wie is er dan fout bezig op dat moment?

Ja, dat kan heel kwalijk zijn. Mensen roddelen elkaar kapot. Weten het snel het allemaal heel goed. Ik denk dat het goed is ook momenten te nemen om ons te bezinnen op ons leven en dus ook te bezinnen op ons contact met anderen.

Vorige week had ik nog dat ik tegen een collega in de pauze zei: "sommigen werken alsof ze het werk niet hebben uit gevonden" en deed hun tempo na. Een chef hoorde het ook en zei: "ik kan hun prestaties zo in de computer terug zien. Ik denk dat ik weet wie het is, is het een buitenlander?" 

Ik stond in een flits bij mezelf stil en zei toen: "Nee hij niet, maar ik zal ook maar niet zeggen wie het wel was"

Voor mijn gevoel  zat ik op een ethische grens.